Het peutertopic (2-4 jaar) deel 171

quote:

Op zaterdag 19 september 2015 20:51 schreef Sylver_ het volgende:
Dat is zeker fijn L-E. En wat bijzonder dat Sticker die dingen weet


Knap hoor Loj, en het begin van leren lezen Hoe vindt hij de 'Q'?

Goede! Die ga ik hem morgen eens aanbieden

En? Hoe reageerde hij op de Q

Vandaag in de auto vloog er een reiger langs. Maar Riley dacht in eerste instantie dat het een vliegtuig was. Dus wij uitleggen dat het een vogel was. Riley: "Dag vliegtuigvogel"

Op de terugweg kon je op sommige momenten de maan al zien. Elke keer als ze hem zag. "Nog een maan"

Vliegtuigvogel <3

Hier regelmatig discussies op de achterbank of het nu de zon of de maan is. Zijn best flinke discussies, soms tot huilen aan toe

En gezellig met je oudste Maar ook wel heel vreemd denk ik.

Nou ja dat dus

We lagen vanochtend met zijn vijven in bed (en ja, dat was even echt zo idyllisch als het klinkt ) en M begon er over dat hij ook tepels heeft en dat zijn zusjes wel bij hem mochten drinken. Wij hem vertellen dat dat niet kon, mijn man begint ook over melkklieren en zo. Even later zit M ineens in mijn borst te porren en te prikken. Op mijn vraag wat hij aan het doen was, was zijn antwoord "ik ben de melk aan het klieren".

Ah hilarisch Kyara!

die M! Kleine slimmerik!
Heb zelf niet zoveel te melden, het loopt gewoon lekker. Ook wel eens fijn!
Lees wel trouw mee hoor!

Die discussies of het nu de maan of zon is
En wat een geweldige opmerking van M

L-E, Stickef zijn 'Eg nie'. Haha

Caro, fijn dat alles lekker loopt

Lol, melk klieren

Daan gaat vanaf vrijdag naar een nieuwe groep van de PSZ. Dat komt een stuk beter uit met schooltijden. Nu mijn man werkt, zijn deze tijden toch handiger voor iedereen. Eens kijken of hij net zo goed meedraait in die groep, maar ik verwacht 0,0 problemen

We spelen met Daan tegenwoordig "i see, i see what you don't see and the color is yellow". Hij kent de basiskleuren wel in het Engels, grappig, want hij heeft het zichzelf geleerd van youtube

Ik kom even totaal offtopic spammen omdat you never know

F&F / Nieuw huis gezocht voor mij allerliefste rode kater van 9 jaar

Spirit hopelijk vind je een fijn huisje voor hem

quote:

Op maandag 21 september 2015 14:40 schreef Spirit82 het volgende:
Ik kom even totaal offtopic spammen omdat you never know

F&F / Nieuw huis gezocht voor mij allerliefste rode kater van 9 jaar

Kut voor je.
Ik herken een beetje je dilemma. Hoop dat het goed, tevreden, uitpakt.

voor spirit! Dat gaat je echt aan het hart!

Kyara! Zo grappig! En schattig

Spirit, lastig zeg!

Die Daan, i see, i see knap!

Mijn peuter vroeg vandaag: mama, waarom heb jij daar au gedaan? En hij wees naar een litteken. Bizar toch, hoe weten ze dat toch!

Spirit wat sneu Ik kan je niet helpen, maar wel succes wensen.

Haha. Riley geeft elke moedervlek of sproetje een kusje

Riley had een pleister op haar neus. En pleisters zijn geweldig volgens haar. Ik haal ze er nu alleen af, voordat ze gaat slapen. Vorige keer was ik dat vergeten en werd ze overstuur wakker. Ik een halve hartverlamming. Maar er was (terechte) paniek, omdat de pleister weg was

Moedervlekjes proberen ze hier ook weg te poetsen Ook bij henzelf...

Femke slaapt sinds gister onder een dekbedje ipv in een slaapzak, en tot nu toe lijkt ze dat helemaal geweldig te vinden. Toen ik haar vanavond naar bed bracht, gebaarde ze ook al dat ik het dekbedje in moest stoppen, en ze lag al bijna te snurken voordat ik de kamer uit was..

Wat lief

En die foto die daarbij op facebook had ..

Oe littekens ik ben nogal gehavend zeg maar( een snijplank is er niks bij) en regelmatig moeten mama's auws benoemd en aangewezen worden. Helaas ziet ze me ook regelmatig met een nieuwe wond, ik probeer er maar zo luchtig mogelijk over te doen . Het feit dat mijn gezondheid niet je van het is drukt al vaak genoeg een stempel op ons huishouden. Maar we maken er het beste van, zo is er overal wel wat, toch?

Ik kom weer even binnenvallen ..

De koek is op.. De thuissituatie wordt me een beetje te veel en ik weet niet waar ik er mee heen moet. Spoiler, want lang verhaal..

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Away Ik herken wel iets, maar Anouk was op dat moment van "wakker worden" niet echt wakker. Niets zeggen, wel auw roepen, maar geen contact kunnen krijgen. Dat begon ook met zachtjes jammeren. Nachtangst noemen ze dat. Dat kan komen door veranderingen, "stress", grote gebeurtenissen. Wellicht in die hoek zoeken (aangezien er best veranderingen zijn geweest bij je?) Wij konden er in ieder geval niets aan veranderen, het ging vanzelf over.
Misschien handig om naar de huisarts te gaan? Die heeft wellicht tips of weet precies wat er aan de hand is.

Away, goed dat je het zegt, dat is een begin. Klinkt alsof het inderdaad even een pittige periode is.
Die nachtangsten heeft mijn oudste ook gehad. Maar niet in deze mate denk ik. Dus ik hoop dat LE een mooi vervolg op de cliffhanger heeft.
Je zou via de huisarts of consultatiebureau ook advies kunnen vragen naar goede instanties. Vaak wordt opvoedzorg van een pedagoog of iets dergelijks wel vergoed als je een verwijzing hebt.
Probeer het ook niet te krampachtig goed te krijgen. Probeer overdag de ontspanning te zoeken, lekker samen koekjes bakken hielp Chris en mij om uit een negatieve cirkel te komen. Al duurde die bij ons niet zo lang.. Dat krampachtige voelde Chris ook altijd aan en hij ging dan meedoen, hij spiegelde mij heel erg. Door zelf te ontspannen (waar je je eerst schuldig over voelt), ontspande hij ook mee.
Sterkte ermee

Och lieve AwayTL wat goed dat je het kan benoemen. Je verhaal is ook heel duidelijk.
Het eerste dat in mij opkomt is een kinderpsycholoog. Of dat past bij jullie weet ik niet zeker, maar ik denk van wel. Je kunt daar naartoe verwezen worden door een kinderarts.
Ik ben daar ook geweest (om andere redenen) en wat ik heel prettig vond, is dat er ook heel goed baarde ouders gekeken wordt. Dus niet alleen wat er speelt bij het kindjes, maar ook hoe het met dr ouders gaat, hoe jij je voelt, hoe zich dat reflecteert op het kind en diens gedrag.
Bij mij kwam het erop neer dat ik nog 2 sessies alleen heb gehad. Toen ik vroeg of ik dan wel bij deze psycholoog moest zijn of bij een psycholoog voor volwassenen zei ze: "nee hoor, het gaat toch om jullie? En hoe jij je voelt reflecteert weer naar Eva".
En dat klopt zeker.

Ik zou je verhaal zoals je hierboven hebt gezet, ook aan ze laten lezen. Hij verteld heel duidelijk je probleem

Wat naar Away Mijn helpt het altijd heel erg om het probleem zo duidelijk te verwoorden als jij nu gedaan hebt. Als je het uitspreekt, is het 'echt' en dat is de eerste stap om iets te veranderen. Hopelijk is dit voor jou ook zo! Als ik je zo lees zijn er eigenlijk twee problemen: 1. jullie slapen heel beroerd en 2. jij en je zoon hebben soms moeite om elkaar te begrijpen. En die problemen versterken elkaar, door de moeheid hebben jullie minder begrip voor elkaar en de kans groot dat V slechter gaat slapen door de spanningen die er zijn.

Om de cirkel te doorbreken, is het denk ik op dit moment het meest makkelijk om iets aan het slapen te doen. Zie je daar mogelijkheden voor? Kinderen uit logeren en zelf wat nachten slaap bijtrekken? Vrije dagen opnemen om te slapen overdag? Als V beter reageert op de aanwezigheid van je vriend, is het dan niet een idee dat hij een tijdje als enige V-dienst heeft?

Het fijner met elkaar omgaan is misschien een wat grotere uitdaging. Er zijn een aantal dingen die mij helpen als er periodes zijn waarin we alleen maar botsen. Al eerste afstand. Ik heb de 'mazzel' dat M geregeld een weekend bij zijn vader is, want in die tijd dat hij er niet is lukt het me veel beter te overzien waar het nou misging. En dan begrijp ik vaak helemaal niet meer zo goed waarom ik zo reageerde zoals ik deed. Het helpt mij erg om situaties nog maar eens na te gaan in gedachten en te bedenken hoe ik het anders zou kunnen aanpakken in het vervolg én dat vervolgens ook te proberen. Verder merkt ik dat bij conflicten steeds terugga naar de basis: verbinding tussen ons. We zijn een gezin, we moeten het met elkaar rooien, ook als het niet altijd makkelijk gaat. Heel basaal zoek ik meer fysiek contact met M als we een rotdag hebben. Even spontaan knuffelen, of stoeien of kietelen en samen gek doen. En juist op stap. Samen nieuwe dingen ontdekken en beleven versterkt je band. Heb je tijd om eens een dag niets te moeten? Niet haasten, nergens heen, niet in een stramien? Gewoon samenzijn en een dagje V volgen, in zijn tempo en op zijn manier en alles is goed.

Verder lees ik dat je hem best rationeel/cognitief benadert. "Wat is er? wat voel je? Wat kan ik doen?" Dat zijn best hele moeilijke vragen, zeker midden in de nacht en al helemaal als je nog zo klein bent. Heb je het nodig dat je precies weet wat er aan de hand is? Of kun je hem ook eerst teruggeven wat je ziet: "je bent verdrietig/in de war/boos. Wat akelig." en hem dan aaien, knuffelen en er gewoon voor hem zijn. Hoe pakt je vriend dat aan, werkt dat beter en zou jij da took kunnen? _{(Ik vind dat zo moeilijk, ik wil alles oplossen, wat een hang naar harmonie. Dus wil ik alle boosheid wegpoetsen. Desnoods met mijn eigen boosheid, wat natuurlijk helemaal belachelijk is. Ik doe nu echt mijn best om de boosheid maar te laten en het niet te zien als een probleem wat ík moet oplossen en alleen mijn grens aan te geven: ik wil niet dat je in mijn oor gilt/ me slaat/ ik word onrustig van je geschreeuw dus ik ga even ergens anders zitten. Maar het helpt wel!)} Er zijn ook fijne boeken voor kleine kinderen over gevoelens (mijn lievelingsboek is helaas in het Duits, maar het is prachtig onbevooroordeeld met het idee dat alles emoties prima zijn) wat kan helpen om wijs te worden uit een wirwar van gevoelens. M komt zelf regelmatig met ons boek aanzetten om even te lezen over boos en verdrietig zijn.

Verder komt onmacht en boosheid vaak voort uit een behoefte die niet vervuld wordt. Niet alleen bij je kind maar ook bij jou. Welke behoeftes heb je (behalve slaap ) die je niet vervuld ziet als je strubbelingen met V hebt? Voorbeeld: ik kan er soms heel slecht tegen als ik M iets vraag en hij ostentatief meldt dat hij dat niet wil. Bijvoorbeeld niet zijn speelgoed opruimen, of wel steeds weglopen als we ergens koffie drinken. Ik ben gaan nadenken en ontdekte dat ik er zo'n moeite mee heb omdat het me het gevoel geeft dat mijn wensen er niet toe doen. Dat ik me uit de naad werk om 1000 ballen hoog te houden maar dat niemand (en dat is dan in de persoon van M) bedenkt wat ík wil. Dat is natuurlijk nogal een grote verantwoordelijkheid om bij een drie-jarige neer te leggen Dus probeer ik ervoor te zorgen ik minder geleefd word door mijn agenda, ik dingen loslaat, ik met mijn partner in gesprek ga over wat ik nodig heb en wat ik wil, dat ik bekijk hoe ik mijn werk meer autonomie krijg etc. Dan wordt mijn behoefte "ik ben er ook nog!" elders vervuld en kan ik het egocentrisme van mijn peuter wel verdragen.

Ok, hele lap tekst Ik sluit me sowieso aan bij Danic: als je denkt dat je hulp kunt gebruiken: doen! Het levert je altijd wat op, een frisse blik van buitenaf.

Wat is fok toch weer fijn in zo'n situatie. Goede antwoorden dames! Ik hoop dat je er iets mee kunt away!

Oh Away, gewoon ff een
Slaapgebrek is verschrikkelijk.

Als peuter 's nachts wakker wordt stel ik wel vaak gesloten vragen. Heb je pijn? Ben je niet moe meer? Heb je eng gedroomd. Veel meer krijg ik er dan vaak ook niet uit.

Ik ben trouwens ook vaak bewust met alleen Ow/Js op stap gegaan in de begin periode.

Verder geen tips, maar gewoon een , want die kan je gebruiken!


Iemand trouwens een tip voor mij?
Ik loop er tegenaan dat Ow alles wilt waar Js mee aan het spelen is en dit afpakt. Afleiden werkt niet en hij geeft ook heel lief dan ander speelgoed aan Js. Maarja die is het er niet mee eens.
Ook corrigeert Ow Js als iets niet mag. Alleen dat doet hij door Js te duwen.

Ik merk nu dat ik Ow al negatief begin te benaderen als het met Js te maken heeft. (Ow, wat heb je gedaan, Js huilt).
En zo wil ik niet zijn.

Jullie zijn lief . Ben nu aan het werk. Lees alles vanavond goed door en reageer dan wat uitgebreider .

Een voor Away!

En een dikke voor de lappen tekst hierboven. Volgens mij komen ze allemaal op hetzelfde neer, en dan zal t wel een waarheid als een koe zijn! Hopelijk helpt het

Hihi l-e. Ik denk dat het elkaar goed aanvult.

Away

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 13:59 schreef L-E het volgende:
Ik had ook gewoon +1 op CS kunnen doen he

Ach, de kracht zit in de herhaling he?

Ik heb toch slaapgebrek, zo blijft het beter hangen

Herhaling is de kracht van reclame, maar ik doe wel even +1 op CS en L-E!

Komt ie nogmaals +1 op zowel CS als LE .

Zo, thuis. Ik heb al jullie mooie adviezen en tips gelezen. Ik heb er heel veel aan! Ik weet niet meer wie wat precies heeft gezegd, dus ik reageer open. Nachtangst, daar lijkt het wel op ja. Blinde paniek van 0 naar 20 in 2 seconden en dan geen connectie kunnen krijgen. In de nacht verschillen ik en vriend er inderdaad van dat hij tegen V zegt: ' ik ben er, ik kom bij je liggen' en ik het helemaal op wil lossen en hem wil troosten. Los laten en er voor hem zijn. Vanuit de oplossingsdrift van mij heb ik er nooit aan gedacht om alleen maar te benoemen wat ik waarneem. Ga ik proberen.

De nachtdienst verdelen we inderdaad, maar er zijn twee kinderen al dan niet tegelijk wakker, dus qua slaap valt daar niks te behalen (we verdelen ons ook op de kamers dmv het logeermatras bij V ). Heb met vriend afgesproken dat hij de komende week de V dienst doet en dat ik het daarna weer ga proberen. (V is trouwens sinds donderdag 3 )

De communicatie is inderdaad een lastiger verhaal. De punten daarin zijn vooral dat ik snel overprikkeld ben en een rustmomentje voor mezelf nodig heb alvorens zen verder te gaan. Ook zou ik het fijn vinden als hij af en toe zelf gaat spelen, zodat ik een kopje koffie kan drinken (maar hij speelt gewoon liever met mij, wat een compliment is) . Het tweede is mijn ongeduld en zijn vermogen om alles te kunnen rekken en 500 minuten over 1 boterham. Is niet erg, maar ik erger mij daar mateloos aan. Het geduld gaat niet beter worden zonder meer slaap, maar de manier waarop ik daar gevolg aan geef is wel iets wat ik kan veranderen.

Ik ga sowieso een afspraak maken bij de ha om te bespreken wat hij er van denkt en wat er eventueel beschikbaar is aan therapie/psycholoog in de omgeving.

Blowen, zou het voor de grap eens moeten proberen. Nog nooit gedaan (nu lijk ik wel een brave Hendrik he )

Om even af te sluiten met een positieve noot.. Kiek nou, helemaal zelf geholpen! :

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 12:21 schreef Loj het volgende:
Oh Away, gewoon ff een
Slaapgebrek is verschrikkelijk.

Als peuter 's nachts wakker wordt stel ik wel vaak gesloten vragen. Heb je pijn? Ben je niet moe meer? Heb je eng gedroomd. Veel meer krijg ik er dan vaak ook niet uit.

Ik ben trouwens ook vaak bewust met alleen Ow/Js op stap gegaan in de begin periode.

Verder geen tips, maar gewoon een , want die kan je gebruiken!


Iemand trouwens een tip voor mij?
Ik loop er tegenaan dat Ow alles wilt waar Js mee aan het spelen is en dit afpakt. Afleiden werkt niet en hij geeft ook heel lief dan ander speelgoed aan Js. Maarja die is het er niet mee eens.
Ook corrigeert Ow Js als iets niet mag. Alleen dat doet hij door Js te duwen.

Ik merk nu dat ik Ow al negatief begin te benaderen als het met Js te maken heeft. (Ow, wat heb je gedaan, Js huilt).
En zo wil ik niet zijn.

V doet dit ook sinds kort. Ik geef hem als ik dan weg ga de opdracht dat hij goed op Frans moet passen als grote broer. Als er wel wat gebeurd vraag ik open aan hem 'wat is er gebeurd?' Krijg vaak 'niks' als reactie. Dan ga ik specificeren met de vraag of Frans is gevallen. V geeft dan al vaak antwoord dat hij Frans heeft geduwd. Dat kunnen we dan wel bespreken.

Ach gos, wat een knulletje en wat een toffe taart En mooi hoe je vriend her oplost. Ik ben er voor je, meer heb je als kind niet nodig

Nog even snel mobiel over het treuzelen. Wat ik merk: druk=tegendruk. Hoe harder ik sleur en probeer tempo te maken, hoe minder er gebeurt. Is ook goed te snappen, mijn haast betekent dat ik zijn wens (lekker spelen) afwijst en dan gaat hij zijn uiterste best doen om gezien te worden in zijn behoefte om te blijven spelen. En ik harder trekken etc. Als je haast hebt en wegmoet zou ik kijken of je het met een omweg kan oplossen. Het helpt enorm als ik M verantwoordelijk maak voor ons vertrek; "we gaan zo weg, wat denk je wat we nog moeten doen voor we de deur uit kunnen?" of "het regent, welke schoenen kunnen we dan ook alweer het beste aandoen?" Zo krijg ik hem toch op mijn spoor zonder zijn behoefte af te wijzen. Als je geen haast heb zou ik hem lekker drie uur over een boterham laten doen en er naast gaan zitten met een kopje koffie. Zenn....

Misschien kun je wel afspraken maken met hem. Kookwekker zetten en afspreken dat hij nu even alleen gaat spelen terwijl mama koffie drinkt. Daarna ben je er weer voor hem. En voor de tv planten op momenten dat je er zo doorheen zit vind ik ook legitiem hoor.

Wat een fijne reacties weer hier...

Oeh... Zie nu dat mijn post sarcastisch gelezen kan worden. Maar ik bedoel het echt goed! Zo fijn om al die uitgebreide reacties te lezen. Deed mee zelf ook weer herinneren aan dat mijn humeur gekopieerd en dus versterkt wordt door mijn kindjes.

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 20:10 schreef Clubsoda het volgende:
Ach gos, wat een knulletje en wat een toffe taart En mooi hoe je vriend her oplost. Ik ben er voor je, meer heb je als kind niet nodig

Nog even snel mobiel over het treuzelen. Wat ik merk: druk=tegendruk. Hoe harder ik sleur en probeer tempo te maken, hoe minder er gebeurt. Is ook goed te snappen, mijn haast betekent dat ik zijn wens (lekker spelen) afwijst en dan gaat hij zijn uiterste best doen om gezien te worden in zijn behoefte om te blijven spelen. En ik harder trekken etc. Als je haast hebt en wegmoet zou ik kijken of je het met een omweg kan oplossen. Het helpt enorm als ik M verantwoordelijk maak voor ons vertrek; "we gaan zo weg, wat denk je wat we nog moeten doen voor we de deur uit kunnen?" of "het regent, welke schoenen kunnen we dan ook alweer het beste aandoen?" Zo krijg ik hem toch op mijn spoor zonder zijn behoefte af te wijzen. Als je geen haast heb zou ik hem lekker drie uur over een boterham laten doen en er naast gaan zitten met een kopje koffie. Zenn....

Goeie.
Ik geef Aiden ook kleine taken. Sleutel vasthouden, schoenen pakken, iets zoeken om mee te nemen of welke boodschappentas we meenemen. Dat soort 'ongein'.
En met andere dingen. Als ik de vaatwasser wilt uitladen gaat hij altijd overal naar grijpen en aanzitten.
Nu helpt hij mij wanneer ik uitlaad, iets aangeef en aanwijs waar het exact mag staan. Dat gaat wel iets langzamer maar ik kan het tenminste rustig opruimen zonder 43 keer moeten zeggen dat hij er vanaf moet blijven.
Zulke kleine verantwoordelijkheden zorgen er voor dat hij niet gaat 'lopen rotzooien'.

Oh Away, ik voel zo met je mee. Slaapgebrek is killing Isa heeft ook heel lang slecht geslapen en heeft nog steeds periodes dat het slapen slecht gaat, maar zij heeft gelukkig geen nachtangst. Wat ik mis in jouw verhaal, en wat hier heel goed werkt, is fysiek contact. Ik lees dat je hem aait en dat hij in de cosleeper ligt, maar helpt het als je hem bij je pakt? Of misschien tegen elkaar aan slapen? Hier is het verdriet instant over zodra ze tegen een van ons aan plakt. Ik denk dat het met bescherming, veiligheid te maken heeft. Neem je V wel eens bij je op het logeermatras? Ik doe zelf amper een oog dicht als ze bij me ligt helaas, maar ik kan vaak wel wegsneaken als ze eenmaal in ons bed slaapt en ga dan op de bank liggen

Die druk = tegendruk is zo waar, en ik vind m ook zo lastig soms...

Maar het is wel echt zo dat wat eigen verantwoordelijkheid helpt om je kind mee te krijgen in jouw plan.

Ik word soms alleen helemal tureluurs van het bedenken van een taak of uitdaging als ik eigenlijk gewoon *NU* weg wil / moet

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 21:06 schreef LadyBlack het volgende:
Die druk = tegendruk is zo waar, en ik vind m ook zo lastig soms...

Maar het is wel echt zo dat wat eigen verantwoordelijkheid helpt om je kind mee te krijgen in jouw plan.

Ik word soms alleen helemal tureluurs van het bedenken van een taak of uitdaging als ik eigenlijk gewoon *NU* weg wil / moet

Inderdaad. Soms ben ik er gewoon klaar mee en wil ik weg... Maar nee want:
- Aiden wilt zellûf de deur open doen.
- Aiden wilt zellûf zijn sokken aandoen.
-Aiden wilt zellûf schoenen aandoen.

En natuurlijk zelf jas aan, zelf autorijden ("Nee, Aiden, geef hier die zonnebril, nee, mama hoeft die nu niet op, nee, ga in je stoel. Ja, echt nu! Nu Aiden, hup).
En dan wil ik hem vastzetten:
Aiden: "Nènè doehoen!

Pff.

Dingen moeten ook gewoon opnieuw gedaan worden als hij het niet heeft mogen/kunnen doen hè.

Haha ja E moet ook standaard eerst op mijn zadel zitten of achter het stuur. En pas als we dan geconstateerd hebben dat ik niet in haar stoeltje pas / ze niet bij de trappers of pedalen kan, mogen we op onze eigen plek

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 21:09 schreef L-E het volgende:
Slechtenachtenmoedersunited!

Onze nachten zijn de hel op aarde, bijna. We zijn heel erg moe. Daar laat ik het maar bij

Hang in there

En misschien moet je een koffiecake bakken Gewoon, voor de zekerheid.

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 21:16 schreef L-E het volgende:
Helf doen is ook hier de meest gebezigde uitspraak.

Hij zegt tenminste nog: Nènè doen.
Dat is ook hijzelf en pas wanneer het niet lukt mag ik komen helpen.
Prima natuurlijk want eerst zelf proberen is alleen maar goed.

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 21:06 schreef LadyBlack het volgende:
Die druk = tegendruk is zo waar, en ik vind m ook zo lastig soms...

Maar het is wel echt zo dat wat eigen verantwoordelijkheid helpt om je kind mee te krijgen in jouw plan.

Ik word soms alleen helemal tureluurs van het bedenken van een taak of uitdaging als ik eigenlijk gewoon *NU* weg wil / moet

Oh ja dan begint het te borrelen van binnen en dan denk ik ikwilhelemaalgeenpedagogischeoplossingverzinnenikwilweeeeeeeeeeg! Needless to say dat het succesrecept is om het eerstkomende kwartier niet richting de voordeur te bewegen

On another note: we gaan volgende maand met peuter naar Disneyland Zo'n zin in!

Bij mij borrelt het al de hele dag van binnen. Maar dat heeft andere redenen

Wat bij mij ook helpt als het gaat om snel weg moeten, is vooruit plannen. Dus in de ochtend iets eerder op staan, zodat ik al gedoucht ben. Of de tafel heb gedekt, de tas ingepakt en schoenen klaargezet. Dan hoef ik na het wakker worden me alleen maar te focussen op aankleden (wat ik de avond ervoor al klaarleggen waar ik ze dan inspraak in laat hebben. Ze zitten dan in bad en laat ze uit 2 setjes kiezen zeg maar), ontbijten en haren doen.
Meestal hebben we wel wat minuten ver tegenwoordig

Danic

Disney !! Space mountain mocht ik ooit niet in omdat ik nog onder de 1.40 was .

Koffiecake? Ik kom

Spirit, fysiek contact in bed is al een gepasseerd station, hebben we geprobeerd. Ik zal even schetsen hoe dat hier gaat..:
hai papaaaaaaa, ik mag in het grote bed
*veegt snot af aan voorhoofd van mama*
Mammmaaaaa? Mag ik nu bij jullie slapen?!
'Ja! Dus nu lekker liggen oogjes dicht en kom maar lekker bij mama liggen'
*gaat neus aan neus liggen*
*niest even mama vol in dr face*
Begin te zingen: Daddyfinger daddyfinger where are you.. Etc
Mammaaaaa?
'Grom'
Jij bent zacht
'V nu gaan we slapen '
Paaappaaaaa? Niet omdraaien hoor
*kriebelt mama op dr arm met vingers'
'V, nu gaan we echt slapen'
*begint te kriebelen met de tenen*
ik kriebel jou
Mammaaaaaa?????!!

Ik ga even mijn post wissen

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 21:46 schreef Clubsoda het volgende:
Danic

Wat?

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 20:10 schreef Clubsoda het volgende:
Ach gos, wat een knulletje en wat een toffe taart En mooi hoe je vriend her oplost. Ik ben er voor je, meer heb je als kind niet nodig

Nog even snel mobiel over het treuzelen. Wat ik merk: druk=tegendruk. Hoe harder ik sleur en probeer tempo te maken, hoe minder er gebeurt. Is ook goed te snappen, mijn haast betekent dat ik zijn wens (lekker spelen) afwijst en dan gaat hij zijn uiterste best doen om gezien te worden in zijn behoefte om te blijven spelen. En ik harder trekken etc. Als je haast hebt en wegmoet zou ik kijken of je het met een omweg kan oplossen. Het helpt enorm als ik M verantwoordelijk maak voor ons vertrek; "we gaan zo weg, wat denk je wat we nog moeten doen voor we de deur uit kunnen?" of "het regent, welke schoenen kunnen we dan ook alweer het beste aandoen?" Zo krijg ik hem toch op mijn spoor zonder zijn behoefte af te wijzen. Als je geen haast heb zou ik hem lekker drie uur over een boterham laten doen en er naast gaan zitten met een kopje koffie. Zenn....

Misschien kun je wel afspraken maken met hem. Kookwekker zetten en afspreken dat hij nu even alleen gaat spelen terwijl mama koffie drinkt. Daarna ben je er weer voor hem. En voor de tv planten op momenten dat je er zo doorheen zit vind ik ook legitiem hoor.

Deze post had ik ook even nodig.

Hier gaat het ook even moeizaam met J. Maar deze tips ga ik zeker toepassen.
Dus dank!

En ook even een +1 op je andere post en die van LE.

voor Away!

Hier werkt haasten ook niet. Van wakker worden tot de deur uitgaan kost hier drie kwartier tot een uur. En ik houd daar ook rekening mee.

Gisteren moest ik trouwens zo lachen. Riley kan erg treuzelen op de trap. Dus gisteren zei ik dat tegen haar. Ging zij bij elke tree een dansje maken terwijl ze 'teuzelen, teuzelen, teuzelen' zong

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 21:09 schreef L-E het volgende:
Slechtenachtenmoedersunited!

Onze nachten zijn de hel op aarde, bijna. We zijn heel erg moe. Daar laat ik het maar bij

Dat klinkt wel heel schattig Away (ook al is de timing niet fijn )
Wat ik nog wel toevoegen bij nachtangst (google er anders eens op, of dat het wel echt is)is dat je hem dus niet wakker moet maken, rustig erbij blijven, zorgen dat hij zich niet bezeert. Ik was ook altijd van het vastpakken en praten etc, maar daar werd ze in de "angst" alleen maar bozer van. Ik heb er wel eens huilend bij gezeten, omdat ik niks voor haar kon doen Heel naar.
Maar gelukkig is ook dat over gegaan.
Ook de "normale" slapeloze nachten is hier gaandeweg over gegaan...helaas nog wel 6 uur wakker, dat douchen voordat ze wakker wordt, gaat hem hier niet worden

Wat zijn de tips van CS toch altijd heerlijk bruikbaar

Cs, wat leuk. Disney

L-e,

Wat een superfijne tips lees ik, ik neem er ook een aantal mee!
En wat een heerlijk jochie met dito taart , en treuzelende Riley . En een knuf voor LE

Oh en Disneyland Supertof!
Wij gaan donderdag naar de Efteling. Helaas is het Carnaval Festival nog dicht wegens onderhoud.

En verder hebben wij morgen een afspraak met de ha voor M voor een doorverwijzing naar een kinderpsycholoog oid. Hij is ontzettend angstig en het belemmert hem toch best wel. Naar school gaan en dan in een klas met 25 rondstuiterende kleuters zou echt een hel voor hem zijn op dit moment plus dat zijn angst het zindelijk worden ook nogal in de weg staat. Kortom, tijd voor actie.

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 21:55 schreef Omentielvo het volgende:
Hier werkt haasten ook niet. Van wakker worden tot de deur uitgaan kost hier drie kwartier tot een uur. En ik houd daar ook rekening mee.

Gisteren moest ik trouwens zo lachen. Riley kan erg treuzelen op de trap. Dus gisteren zei ik dat tegen haar. Ging zij bij elke tree een dansje maken terwijl ze 'teuzelen, teuzelen, teuzelen' zong

Pestkopje hahaha

Away, bijna al jouw post, herkenbaar, herkenbaar, herkenbaar. Ik heb geen andere tips dan er al gegeven zijn, hier heeft het zijn uitwerking nog niet gehad helaas. Alleen het laidback tempo herken ik niet, hier moet alles wild en nu, direct. Maar ik geloof dat we bij de bbq al hadden geconstateerd dat onze oudsten wat dat betreft enorme tegenpolen zijn . Sterkte, hopelijk geeft het wat kracht, te weten dat je niet alleen bent. Voor mij iig wel .

Hoi! Ik lees veel maar heb zelf nooit zoveel te melden. Behalve mijn verbazing nu. Wat zeggen jullie kindjes veel Mijnesie heeft niet zo'n grote woordenschat. Volgens het consternatie bureau valt het wel mee maar daar geloof ik niet zo in.

_{Hij schreeuwt trouwens wel heel cute 'appelboom' en 'ijsbeer'. Ja, schreeuwen is in dit geval cute}

quote:

Op woensdag 23 september 2015 01:06 schreef Hilzillah het volgende:
Hoi! Ik lees veel maar heb zelf nooit zoveel te melden. Behalve mijn verbazing nu. Wat zeggen jullie kindjes veel Mijnesie heeft niet zo'n grote woordenschat. Volgens het consternatie bureau valt het wel mee maar daar geloof ik niet zo in.

_{Hij schreeuwt trouwens wel heel cute 'appelboom' en 'ijsbeer'. Ja, schreeuwen is in dit geval cute}

Hoe oud is de jouwe nu?
Aiden zei tot afgelopen mei ook niet veel verstaanbaars. Hij was toen net 2. Sindsdien is het wel in een sneltreinvaart gegaan. Vrijwel dagelijks een nieuw supertof woord erbij.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 01:06 schreef Hilzillah het volgende:
Hoi! Ik lees veel maar heb zelf nooit zoveel te melden. Behalve mijn verbazing nu. Wat zeggen jullie kindjes veel Mijnesie heeft niet zo'n grote woordenschat. Volgens het consternatie bureau valt het wel mee maar daar geloof ik niet zo in.

_{Hij schreeuwt trouwens wel heel cute 'appelboom' en 'ijsbeer'. Ja, schreeuwen is in dit geval cute}

Mijnes ging pas praten de dag nadat ik bij het CB mijn zorgen hierover had uitgesproken, en een aantekeningetje "over 3 maanden terugkomen, want spraakachterstand" had gekregen... Alsof ze dat mee had gekregen en wilde bewijzen dat ze het toch echt wel kon.
Inmiddels komen er dagelijks nieuwe woordjes bij, worden er al zinnetjes gevormd en studeert ze voor papegaai. Komt goed!

Oeh, herkenbaar van het treuzelen als je haast hebt. Het gaat hier normaalgesproken best gemoedelijk, behalve op dagen dat we ergens op tijd moeten zijn. Zal wel peuter-eigen zijn

Hier ook slechte nachten, de keren dat ze doorgeslapen heeft in 26 maanden zijn op 1 hand te tellen. Het is een goede nacht als ik er maar 1 keer heen hoef en ze na een slokje water gelijk weer gaat slapen. We hebben net zo'n periode gehad van een paar weken, jammer genoeg zijn dat ook fases

We hebben een slaapwekker, die stond standaard op 6 uur. Als schaap zijn ogen open doet dan is het tijd om op te staan. Net een week gehad dat ik schaap zelfs op 06.30 kon zetten zonder dat ze een uur lang roept dat ze niet meer wil slapen. Die fase is weer voorbij blijkbaar. Vanochtend was ze om 05.15 wakker, nog een beetje kunnen rekken, maar uiteindelijk hebben we het laatste half uur liedjes gezongen tot schaap zijn oogjes open deed om 06.15u
Kon iig nog wel even liggen op het matrasje naast haar bed, dat is beter dan om 05.30 al beneden te zitten

Anouk komt als ze wakker is altijd naar onze kamer (vriend is om 6 uur al weg), soms blijf ze stil, soms is het klaar. Vanmorgen was zo'n ochtend dat ze stil was en hebben we nog heerlijk liggen snoozen tot 7 uur

Hier vandaag ook een vroege vogel. Om half 6 riep ze me. Ze was bang en wilde verder bij mij slapen. Ze heeft geen seconde haar mond meer gehouden. Toch heb ik nog wel kunnen doezelen tot half 7

Slechte nachten zijn heel bekend. Doorslapen? Wat is dat?
voor de mede-lijders.

Hilz, hij is pas net 2 en een knul , die starten vaak wat rustiger. Oefen je veel met hem? Hier lees ik voor en dan mag ze de laatste woordjes per zin aanvullen, vindt ze leuk! En ik herhaal wat ze zegt in een vraag of bevestiging, merk dat ze dat zelf fijn vindt om te checken of ik echt snap wat ze bedoelt.
En appelboom en ijsbeer zijn ook heel cool!

Maar goed, Ellie blijkt net als mama een kletskous want de 3,4 en 5-woordzinnetjes vliegen me ineens sinds dit weekend om de oren. De volgorde is nog wat gehusselt, maar dat is heel erg grappig . En ze probeert jou en mij te leren

Kyara, heeft hij faalangst? Wat zit hem vooral dwars? Ik herken het van mezelf, is niet makkelijk .

Vroeg opstaan doen we dan weer niet, ze is net wakker . Dat is wel fijn.

Over praten gesproken, ik weet dat Isa heel goed kan praten vergeleken met leeftijdsgenootjes, maar zeggen die van jullie ook zulke grappige dingen? Ik lig werkelijk iedere dag weer in een deuk om iets dat ze zegt. Ik vind het zo geweldig hoe zo'n peuterbrein werkt (kan nu alleen geen enkel voorbeeld bedenken natuurlijk, behalve dat ze gisteren tijdens het tandenpoetsen ineens heel streng STOP! zei, me boos aankeek en sommeerde om "even achteruit" te gaan )

En laatst lagen we in bed, kijkt ze me ineens indringend aan en zegt "Mama, jij hebt blauwe ogen!". Ik bedoel... Huh?! HOE?!

Ik hoorde vorige week in perfect Nederlands: "Nijntje, Nina, opstaan! Het is ochtend, tijd om naar school te gaan!" Ze is dol op Nijntje.

Ook heeft ze het hele weekend "Waar messen nou?" geroepen, omdat mijn moeder die op vrijdag niet kin vinden .

Kyara, lastig is dat, angstig zijn. Ik hoop dat M er iets aan heeft. Chris had er ook wel erg last van, ook met zindelijk worden. Het CB heeft zelf iets autistisch geopperd (mooi niet op basis van 5 minuten consult). Maar gelukkig is hij er wel uit gegroeid, nu met 8 zit hij nog wel aan de verlegen kant, maar niks extreems. Ik herkende veel van mezelf, dus kon het wel redelijk de goede kant opsturen. De juf in de kleuterklas was daarbij ook een goede hulp(laat dat cognitieve maar even, lekker sociaal bezig zijn kost genoeg energie). Ik hoop dat M dan ook zo iemand treft!

En die vroege vogels.. Blij dat ik de mijn na 7 uur uit hun bed moet plukken. Vorige week veel gehoest in de nacht, maar dan ben ik overdag echt niet gezellig. Gelukkig wordt mijn man eerder wakker, dus hij heeft meer rondjes gelopen met water en hoestdrank

Ik vind het soms toch wel sneu voor Daan dat hij nr2 is. Ik moet hem nu elke ochtend meeslepen naar school, hij moet mee naar sport van de oudste en zich daar vermaken. Ook in de middag mee naar school, terwijl hij dan net middenin een spel zit. De oudste heeft daar nooit last van gehad. Hij ging ook al naar school toen Daan kwam. Dus dat was altijd doorslapen zolang je wilde in de ochtend. En je moeder kan je dag wel om jouw plannen heen plannen. niet dat Daan er erg veel last van heeft, maar het geeft wel veel meer van die "ik moet nou echt de deur uit met je en trek NU die laarzen aan" momenten.. En dan is het soms een kwestie van in zijn laarzen proppen en brullend achterop de fiets zetten. Eerder beginnen heeft weinig zin, eenmaal de nukken erin, en dan helpt afleiden weinig.. Of we zijn een kwartier te vroeg op school.

@deepfreeze en een korte buiten activiteit voor hem voor het naar school gaan? Soms is 5 minuten op een wipkip hier al een leuk micro uitje. Moet het weer wel een beetje meezitten.

Dana, bedankt voor het meedenken. Ik krijg hem meestal wel vriendelijk mee hoor. Het is meer de luxe die grote broer had, waar ik me bewust van werd. Naast school wordt nu gebouwd, dus hij wil wel graag de kranen zien daar. Dat werkt nu wel even.
Maar beide keren moet hij de deur uit. En moet ik hem vervolgens van die wipkip af zien te praten.
Nog maar 3 maanden, dan mag hij zelf ook op school blijven, is dat probleem helemaal opgelost

Hilz, over het praten: mijn jongetje zei vlak voor zijn tweede verjaardag alleen nog losse woordjes en heel soms een combi van 2 woorden. Toen wisselde hij van groep op het kdv (van de babygroep naar de groep van 1,5-3 jaar) en toen ging het opeens heel snel naar echte zinnetjes. Ruim een jaar later praat hij als een kleuter volgens mij. Met als laatste nieuwe stopzinnentje: 'Dat moeten we niet hebben hoor!' (anders gaan de auto's botsen en dan gaat hij stuk!! Dat moeten we niet hebben hoor! )

Hij is net 2. Het zijn voornamelijk onverstaanbare dingen die hij zegt. Ik versta hem wel omdat 24/7. Ik moet er wel om lachen. Zeker als hij keihard Boebieeeeee schreeuwt in de supermarkt Boebie = Ruby van Max & Ruby tekenfilm op you tube)

quote:

Op woensdag 23 september 2015 08:56 schreef Cwen het volgende:
Kyara, heeft hij faalangst? Wat zit hem vooral dwars? Ik herken het van mezelf, is niet makkelijk .

Faalangst, veel angst is terug te voeren op angst om te vallen (laat lopen, niet willen/durven klimmen en springen en nu dus ook angst om van/in de wc te vallen) en angst voor (bepaalde) geluid(en). Hij doet wel wel zijn best om zichzelf te confronteren met zijn angsten maar als hij de ene angst overwonnen is dan komt de volgende wel weer.

Het lijkt alsof hij steeds een paar stappen vooruit denkt en dat hij daar ook mee in de knoop komt.

DF, ja dat hoop ik ook. Hij heeft nu ook echt een goede aan de leidster op het kdv. Zij kijkt heel erg naar hem en volgt hem daarin plus blijft bij haar eigen gevoel. Ondanks dat haar collega's het soms anders zien. M voelt zich ook veilig bij haar en dat vind ik ook heel fijn. Hij werd ook wel een beetje verdrietig toen hij zich realiseerde dat zij niet meer gaat naar zijn nieuwe school.

Herken trouwens ook het laatste deel van je post.Hier gaat dat wel beide kanten op. Dat scheelt enerzijds wel maar blijft ook wel moeilijk.

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 22:09 schreef Kyara het volgende:
Oh en Disneyland Supertof!
Wij gaan donderdag naar de Efteling. Helaas is het Carnaval Festival nog dicht wegens onderhoud.

En verder hebben wij morgen een afspraak met de ha voor M voor een doorverwijzing naar een kinderpsycholoog oid. Hij is ontzettend angstig en het belemmert hem toch best wel. Naar school gaan en dan in een klas met 25 rondstuiterende kleuters zou echt een hel voor hem zijn op dit moment plus dat zijn angst het zindelijk worden ook nogal in de weg staat. Kortom, tijd voor actie.

Dit wilde ik ook nog even quoten. Wat vervelend dat hij zo angstig is en het hem echt belemmert. Ik hoop dat er goede hulp komt.

Waar ik zelf een beetje tegenaan loop: ik zou ook wel wat meer handvatten willen krijgen voor de omgang met peuter. Maar dan wel op een manier die bij ons past. Ik ben zo bang dat je hulp vraagt en dan à la CB advies krijgt om hem te laten huilen 's nachts of een strafplek te introduceren. Is dat terecht? Of is er wel hulp te vinden die echt gaat om constructieve communicatie?

Ik zit ook te lonken naar Gordon training oid, maar dat is dan altijd 's avonds en dat is dan weer wat lastig als je er allebei aan wil deelnemen (een voorwaarde wat mij betreft).

Phaidra, ik denk dat dat best wel afhankelijk is van bureau en de betreffende persoon die je spreekt. Je kunt het natuurlijk altijd aankaarten en zelf bepalen wat je doet met hun inbreng.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 11:49 schreef Kyara het volgende:
Phaidra, ik denk dat dat best wel afhankelijk is van bureau en de betreffende persoon die je spreekt. Je kunt het natuurlijk altijd aankaarten en zelf bepalen wat je doet met hun inbreng.

Oh ik bedoelde niet dat ik bij het cb advies ging vragen hoor. Ik zou dan ook eerst via de huisarts om een verwijzing vragen. Maar weet dan niet wat ik zelf zou willen. Wil ik naar een kinderpsycholoog, (ortho)pedagoog, speltherapie? En ik wil met I. ook niet veel verschillende wegen bewandelen (want ik denk dat het best indruk maakt om 'ergens' naartoe te gaan) dus ik wil wel een goede keuze maken en direct op een plek komen waar ik gehoord word, zeg maar. En bekend is met het principe onvoorwaardelijk opvoeden en niet wil dat wij 'de baas zijn' over peuter oid.

Oh zo. Ja, daar zijn inderdaad verschillende mogelijkheden. Dat is hier minder aan de orde door de aard van het probleem denk ik. Maar ik heb inderdaad ook gekozen om via de ha te gaan en niet via het cb.

Phaidra, misschien is het goed om je te oriënteren op wat de verschillende type behandelingen kunnen bieden, zonder een beslissing te nemen.
Dan een afspraak hij de ha en eens zien waar hij/zij aan denkt en laten onderbouwen waarom juist die behandelmethode. Als je je van tevoren hebt georiënteerd weet je waar hij het over heeft. En hij bekijkt je situatie natuurlijk met net iets meer afstand dan jezelf, dus zal ook inzichten hebben die jij nu niet hebt.

Volgens mij is het vrij warrig, ik bedoel te zeggen dat ik het open zou bespreken met de ha en afwachten waarmee hij als advies komt.

Het is misschien ook een beetje geluk hebben Phaidra. Ik kwam bij een moedergroep waar een agoog de leiding had. Een maatschappelijk werkster met opvoedervaring. Ze gebruikten daar de trippleP methode. Deze stond al redelijk dicht bij mijn manier van opvoeden. Maar daar was ook wel ruimte voor andere aanpakken. Zeker met mijn verlegen peuter, tegenover de meeste kinderen daar die eerder te druk/brutaal/agressief waren. Die moeders hebben ook veel gehad aan de methode. Maar ik dus ook. Kwestie van ook je eigen verhaal blijven volgen en niet klakkeloos iemands anders ideeen overnemen. En dan ook niet elke 3 weken een nieuwe aanpak/methode (goh, die kinderen helemaal in de war). Dat je er samen achter staat helpt ook wel. Al zit er ook verschil tussen de manier waarop iemand dat uit. Er is gewoon niet 1 opvoedmanier die werkt, en er zit ook veel overlap in. Het is een samenspel tussen ouders en kind. En als daar die Gordon methode bij past, dan moet je eens rondvragen of dat misschien ook bij jullie thuis kan, als het buitenshuis lastig is qua tijden?

Kyara, Lopen wilde hier ook pas toen hij zeker wist dat het lukte en toen gelijk ook de straat uit..
dat zindelijk worden ook. Kan me nog herinneren dat ik met Chris om mijn nek geklemd hem op de wc zette. Precies steeds de grens opzoeken wat hij nog durfde. Ben begonnen met kleren en al op het deksel van de wc. Daarna zonder deksel, maar met houtgreep om mijn nek, daarna hield ik hem vast onder de oksel, daarna bij zijn handen. En zo verder, maar dan zonder broek aan. Echt stapje voor stapje. Het duurt even, maar het werkte bij hem.
En dan was dat de wc, maar zo ook schommelen, springen, met andere kinderen spelen etc. Steeds de grens opzoeken, maar net binnen veilige grenzen. Misschien dat een psycholoog daar ook wel ondersteuning in kan bieden.
Chris is met 6 jaar ook naar MRT gegaan. Dat is gym voor kinderen die motorisch niet handig zijn. Daar bleek goed dat hij motorisch best zwak was. Binnen een paar weken kreeg hij al meer vertrouwen in zijn bewegingen en hij durft steeds meer. Nu scoort hij ook op leeftijdsniveau prima. Er zijn aan alle kanten wel hulp, maar het is echt even zoeken naar de goede..

Triple P is idd wat je het meest tegenkomt, en wat echt het tegenovergestelde is van onvoorwaardelijk opvoeden. Dat maakt het best lastig om echt iets te vinden voor Phaidra denk ik.

Tischa neve is heel goed op dit gebied. http://grootenklein.nl/ en geeft ook lezingen en cursussen
Ook zitten de meeste mensen die training enzo geven ook op fb op de Onvoorwaardelijke Ouders en de onvoorwaardelijk ouderschap groep )

Ook Eva Bronsveld is echt heel erg fijn, haar boek is ook echt een aanrader

En zaterdag is er in steenwijk een beurs met wat workshops op dit gebied trouwens

Phaidra, heb je een workshop van Eva Bronsveld wel eens overwogen? Dat is maar eenmalig, maar wel iets waarvan ik denk dat het zowel bij jou als I past. Ik heb een paar keer op het punt gestaan me aan te melden maar de data passen steeds niet.

Dank voor de complimentjes dames


Wat goed Kyara, dat je hulp inschakelt. Lijkt me helemaal niet fijn voor M om geremd te worden door angsten, en kan me goed voorstellen dat je hem wilt helpen voor hij naar school gaat. Ik hoop dat het jullie veel oplevert!

DF, ja dat dus. M heeft al een tijdje fysio gehad en binnenkort daarbij ook nog controle afspraak om te zien of we er nog een paar sessies aan vast moeten plakken. Zoals jij beschrijft doen wij het nu ook met M. Maar goed, zoals gezegd is zindelijkheid niet het enige waar we tegenaan lopen. En hopelijk binnenkort dus hulp daarvoor die bij ons past.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 11:35 schreef Kyara het volgende:

[..]

Faalangst, veel angst is terug te voeren op angst om te vallen (laat lopen, niet willen/durven klimmen en springen en nu dus ook angst om van/in de wc te vallen) en angst voor (bepaalde) geluid(en). Hij doet wel wel zijn best om zichzelf te confronteren met zijn angsten maar als hij de ene angst overwonnen is dan komt de volgende wel weer.

Het lijkt alsof hij steeds een paar stappen vooruit denkt en dat hij daar ook mee in de knoop komt.

DF, ja dat hoop ik ook. Hij heeft nu ook echt een goede aan de leidster op het kdv. Zij kijkt heel erg naar hem en volgt hem daarin plus blijft bij haar eigen gevoel. Ondanks dat haar collega's het soms anders zien. M voelt zich ook veilig bij haar en dat vind ik ook heel fijn. Hij werd ook wel een beetje verdrietig toen hij zich realiseerde dat zij niet meer gaat naar zijn nieuwe school.

Herken trouwens ook het laatste deel van je post.Hier gaat dat wel beide kanten op. Dat scheelt enerzijds wel maar blijft ook wel moeilijk.

Ik herken het trouwens allemaal echt heel erg van mijn middelste.
Die was ook heel angstig en durft nu nogsteeds niet veel met gym.
en zindelijk worden was een zware tijd ik vind het heel dapper dat je ook hulp durft te zoeken

Het is zo moeilijk om te zien als je kleintje zichzelf in de weg zit
Sterkte

C wil pas op de wc sinds er een andere wc-verkleiner is aangeschaft. De vorige was nogal onstabiel, wiebelde veel en er zat geen anti-slip aan de onderkant. Nu gaat ze helemaal zelf naar de wc, alleen zindelijk worden qua poepen wordt hem nog niet.

Ik hoop dat de hulp die jullie inschakelen voor M werkt Kyara Voor hem zelf ook niet leuk lijkt me.

Phaidra, ik denk ook dat Eva Bronsveld je aan zal spreken! Een workshop van haar staat ook hoog op mijn wensenlijst In Amsterdam heb je trouwens Bureau Bloei, ik heb de website ooit opgeslagen na goede verhalen daarover (weet alleen niet meer van wie , maar omdat wij in dezelfde opvoedhoek zitten meld ik het toch maar )

Thanx moppert

Eva Bronsfeld lijkt me ook interessant. Voor mijn temperamentvolle middelste met een hele sterke wil.

Die cursus van Eva Bronsveld is echt een aanrader. En de ervaringen van andere ouders horen, is ook iets wat ik enorm fijn vond. Het geeft een soort van steun te merken dat je niet de enige bent
Het was echt een waardevolle dag.

Ik heb laatst het boek weer opnieuw gelezen en het gaat hier sindsdien gelijk ook weer een stuk beter.