Het peutertopic (2-4 jaar) deel 171

Anouk komt als ze wakker is altijd naar onze kamer (vriend is om 6 uur al weg), soms blijf ze stil, soms is het klaar. Vanmorgen was zo'n ochtend dat ze stil was en hebben we nog heerlijk liggen snoozen tot 7 uur

Hier vandaag ook een vroege vogel. Om half 6 riep ze me. Ze was bang en wilde verder bij mij slapen. Ze heeft geen seconde haar mond meer gehouden. Toch heb ik nog wel kunnen doezelen tot half 7

Slechte nachten zijn heel bekend. Doorslapen? Wat is dat?
voor de mede-lijders.

Hilz, hij is pas net 2 en een knul , die starten vaak wat rustiger. Oefen je veel met hem? Hier lees ik voor en dan mag ze de laatste woordjes per zin aanvullen, vindt ze leuk! En ik herhaal wat ze zegt in een vraag of bevestiging, merk dat ze dat zelf fijn vindt om te checken of ik echt snap wat ze bedoelt.
En appelboom en ijsbeer zijn ook heel cool!

Maar goed, Ellie blijkt net als mama een kletskous want de 3,4 en 5-woordzinnetjes vliegen me ineens sinds dit weekend om de oren. De volgorde is nog wat gehusselt, maar dat is heel erg grappig . En ze probeert jou en mij te leren

Kyara, heeft hij faalangst? Wat zit hem vooral dwars? Ik herken het van mezelf, is niet makkelijk .

Vroeg opstaan doen we dan weer niet, ze is net wakker . Dat is wel fijn.

Over praten gesproken, ik weet dat Isa heel goed kan praten vergeleken met leeftijdsgenootjes, maar zeggen die van jullie ook zulke grappige dingen? Ik lig werkelijk iedere dag weer in een deuk om iets dat ze zegt. Ik vind het zo geweldig hoe zo'n peuterbrein werkt (kan nu alleen geen enkel voorbeeld bedenken natuurlijk, behalve dat ze gisteren tijdens het tandenpoetsen ineens heel streng STOP! zei, me boos aankeek en sommeerde om "even achteruit" te gaan )

En laatst lagen we in bed, kijkt ze me ineens indringend aan en zegt "Mama, jij hebt blauwe ogen!". Ik bedoel... Huh?! HOE?!

Ik hoorde vorige week in perfect Nederlands: "Nijntje, Nina, opstaan! Het is ochtend, tijd om naar school te gaan!" Ze is dol op Nijntje.

Ook heeft ze het hele weekend "Waar messen nou?" geroepen, omdat mijn moeder die op vrijdag niet kin vinden .

Kyara, lastig is dat, angstig zijn. Ik hoop dat M er iets aan heeft. Chris had er ook wel erg last van, ook met zindelijk worden. Het CB heeft zelf iets autistisch geopperd (mooi niet op basis van 5 minuten consult). Maar gelukkig is hij er wel uit gegroeid, nu met 8 zit hij nog wel aan de verlegen kant, maar niks extreems. Ik herkende veel van mezelf, dus kon het wel redelijk de goede kant opsturen. De juf in de kleuterklas was daarbij ook een goede hulp(laat dat cognitieve maar even, lekker sociaal bezig zijn kost genoeg energie). Ik hoop dat M dan ook zo iemand treft!

En die vroege vogels.. Blij dat ik de mijn na 7 uur uit hun bed moet plukken. Vorige week veel gehoest in de nacht, maar dan ben ik overdag echt niet gezellig. Gelukkig wordt mijn man eerder wakker, dus hij heeft meer rondjes gelopen met water en hoestdrank

Ik vind het soms toch wel sneu voor Daan dat hij nr2 is. Ik moet hem nu elke ochtend meeslepen naar school, hij moet mee naar sport van de oudste en zich daar vermaken. Ook in de middag mee naar school, terwijl hij dan net middenin een spel zit. De oudste heeft daar nooit last van gehad. Hij ging ook al naar school toen Daan kwam. Dus dat was altijd doorslapen zolang je wilde in de ochtend. En je moeder kan je dag wel om jouw plannen heen plannen. niet dat Daan er erg veel last van heeft, maar het geeft wel veel meer van die "ik moet nou echt de deur uit met je en trek NU die laarzen aan" momenten.. En dan is het soms een kwestie van in zijn laarzen proppen en brullend achterop de fiets zetten. Eerder beginnen heeft weinig zin, eenmaal de nukken erin, en dan helpt afleiden weinig.. Of we zijn een kwartier te vroeg op school.

@deepfreeze en een korte buiten activiteit voor hem voor het naar school gaan? Soms is 5 minuten op een wipkip hier al een leuk micro uitje. Moet het weer wel een beetje meezitten.

Dana, bedankt voor het meedenken. Ik krijg hem meestal wel vriendelijk mee hoor. Het is meer de luxe die grote broer had, waar ik me bewust van werd. Naast school wordt nu gebouwd, dus hij wil wel graag de kranen zien daar. Dat werkt nu wel even.
Maar beide keren moet hij de deur uit. En moet ik hem vervolgens van die wipkip af zien te praten.
Nog maar 3 maanden, dan mag hij zelf ook op school blijven, is dat probleem helemaal opgelost

Hilz, over het praten: mijn jongetje zei vlak voor zijn tweede verjaardag alleen nog losse woordjes en heel soms een combi van 2 woorden. Toen wisselde hij van groep op het kdv (van de babygroep naar de groep van 1,5-3 jaar) en toen ging het opeens heel snel naar echte zinnetjes. Ruim een jaar later praat hij als een kleuter volgens mij. Met als laatste nieuwe stopzinnentje: 'Dat moeten we niet hebben hoor!' (anders gaan de auto's botsen en dan gaat hij stuk!! Dat moeten we niet hebben hoor! )

Hij is net 2. Het zijn voornamelijk onverstaanbare dingen die hij zegt. Ik versta hem wel omdat 24/7. Ik moet er wel om lachen. Zeker als hij keihard Boebieeeeee schreeuwt in de supermarkt Boebie = Ruby van Max & Ruby tekenfilm op you tube)

quote:

Op woensdag 23 september 2015 08:56 schreef Cwen het volgende:
Kyara, heeft hij faalangst? Wat zit hem vooral dwars? Ik herken het van mezelf, is niet makkelijk .

Faalangst, veel angst is terug te voeren op angst om te vallen (laat lopen, niet willen/durven klimmen en springen en nu dus ook angst om van/in de wc te vallen) en angst voor (bepaalde) geluid(en). Hij doet wel wel zijn best om zichzelf te confronteren met zijn angsten maar als hij de ene angst overwonnen is dan komt de volgende wel weer.

Het lijkt alsof hij steeds een paar stappen vooruit denkt en dat hij daar ook mee in de knoop komt.

DF, ja dat hoop ik ook. Hij heeft nu ook echt een goede aan de leidster op het kdv. Zij kijkt heel erg naar hem en volgt hem daarin plus blijft bij haar eigen gevoel. Ondanks dat haar collega's het soms anders zien. M voelt zich ook veilig bij haar en dat vind ik ook heel fijn. Hij werd ook wel een beetje verdrietig toen hij zich realiseerde dat zij niet meer gaat naar zijn nieuwe school.

Herken trouwens ook het laatste deel van je post.Hier gaat dat wel beide kanten op. Dat scheelt enerzijds wel maar blijft ook wel moeilijk.

quote:

Op dinsdag 22 september 2015 22:09 schreef Kyara het volgende:
Oh en Disneyland Supertof!
Wij gaan donderdag naar de Efteling. Helaas is het Carnaval Festival nog dicht wegens onderhoud.

En verder hebben wij morgen een afspraak met de ha voor M voor een doorverwijzing naar een kinderpsycholoog oid. Hij is ontzettend angstig en het belemmert hem toch best wel. Naar school gaan en dan in een klas met 25 rondstuiterende kleuters zou echt een hel voor hem zijn op dit moment plus dat zijn angst het zindelijk worden ook nogal in de weg staat. Kortom, tijd voor actie.

Dit wilde ik ook nog even quoten. Wat vervelend dat hij zo angstig is en het hem echt belemmert. Ik hoop dat er goede hulp komt.

Waar ik zelf een beetje tegenaan loop: ik zou ook wel wat meer handvatten willen krijgen voor de omgang met peuter. Maar dan wel op een manier die bij ons past. Ik ben zo bang dat je hulp vraagt en dan à la CB advies krijgt om hem te laten huilen 's nachts of een strafplek te introduceren. Is dat terecht? Of is er wel hulp te vinden die echt gaat om constructieve communicatie?

Ik zit ook te lonken naar Gordon training oid, maar dat is dan altijd 's avonds en dat is dan weer wat lastig als je er allebei aan wil deelnemen (een voorwaarde wat mij betreft).

Phaidra, ik denk dat dat best wel afhankelijk is van bureau en de betreffende persoon die je spreekt. Je kunt het natuurlijk altijd aankaarten en zelf bepalen wat je doet met hun inbreng.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 11:49 schreef Kyara het volgende:
Phaidra, ik denk dat dat best wel afhankelijk is van bureau en de betreffende persoon die je spreekt. Je kunt het natuurlijk altijd aankaarten en zelf bepalen wat je doet met hun inbreng.

Oh ik bedoelde niet dat ik bij het cb advies ging vragen hoor. Ik zou dan ook eerst via de huisarts om een verwijzing vragen. Maar weet dan niet wat ik zelf zou willen. Wil ik naar een kinderpsycholoog, (ortho)pedagoog, speltherapie? En ik wil met I. ook niet veel verschillende wegen bewandelen (want ik denk dat het best indruk maakt om 'ergens' naartoe te gaan) dus ik wil wel een goede keuze maken en direct op een plek komen waar ik gehoord word, zeg maar. En bekend is met het principe onvoorwaardelijk opvoeden en niet wil dat wij 'de baas zijn' over peuter oid.

Oh zo. Ja, daar zijn inderdaad verschillende mogelijkheden. Dat is hier minder aan de orde door de aard van het probleem denk ik. Maar ik heb inderdaad ook gekozen om via de ha te gaan en niet via het cb.

Phaidra, misschien is het goed om je te oriënteren op wat de verschillende type behandelingen kunnen bieden, zonder een beslissing te nemen.
Dan een afspraak hij de ha en eens zien waar hij/zij aan denkt en laten onderbouwen waarom juist die behandelmethode. Als je je van tevoren hebt georiënteerd weet je waar hij het over heeft. En hij bekijkt je situatie natuurlijk met net iets meer afstand dan jezelf, dus zal ook inzichten hebben die jij nu niet hebt.

Volgens mij is het vrij warrig, ik bedoel te zeggen dat ik het open zou bespreken met de ha en afwachten waarmee hij als advies komt.

Het is misschien ook een beetje geluk hebben Phaidra. Ik kwam bij een moedergroep waar een agoog de leiding had. Een maatschappelijk werkster met opvoedervaring. Ze gebruikten daar de trippleP methode. Deze stond al redelijk dicht bij mijn manier van opvoeden. Maar daar was ook wel ruimte voor andere aanpakken. Zeker met mijn verlegen peuter, tegenover de meeste kinderen daar die eerder te druk/brutaal/agressief waren. Die moeders hebben ook veel gehad aan de methode. Maar ik dus ook. Kwestie van ook je eigen verhaal blijven volgen en niet klakkeloos iemands anders ideeen overnemen. En dan ook niet elke 3 weken een nieuwe aanpak/methode (goh, die kinderen helemaal in de war). Dat je er samen achter staat helpt ook wel. Al zit er ook verschil tussen de manier waarop iemand dat uit. Er is gewoon niet 1 opvoedmanier die werkt, en er zit ook veel overlap in. Het is een samenspel tussen ouders en kind. En als daar die Gordon methode bij past, dan moet je eens rondvragen of dat misschien ook bij jullie thuis kan, als het buitenshuis lastig is qua tijden?

Kyara, Lopen wilde hier ook pas toen hij zeker wist dat het lukte en toen gelijk ook de straat uit..
dat zindelijk worden ook. Kan me nog herinneren dat ik met Chris om mijn nek geklemd hem op de wc zette. Precies steeds de grens opzoeken wat hij nog durfde. Ben begonnen met kleren en al op het deksel van de wc. Daarna zonder deksel, maar met houtgreep om mijn nek, daarna hield ik hem vast onder de oksel, daarna bij zijn handen. En zo verder, maar dan zonder broek aan. Echt stapje voor stapje. Het duurt even, maar het werkte bij hem.
En dan was dat de wc, maar zo ook schommelen, springen, met andere kinderen spelen etc. Steeds de grens opzoeken, maar net binnen veilige grenzen. Misschien dat een psycholoog daar ook wel ondersteuning in kan bieden.
Chris is met 6 jaar ook naar MRT gegaan. Dat is gym voor kinderen die motorisch niet handig zijn. Daar bleek goed dat hij motorisch best zwak was. Binnen een paar weken kreeg hij al meer vertrouwen in zijn bewegingen en hij durft steeds meer. Nu scoort hij ook op leeftijdsniveau prima. Er zijn aan alle kanten wel hulp, maar het is echt even zoeken naar de goede..

Triple P is idd wat je het meest tegenkomt, en wat echt het tegenovergestelde is van onvoorwaardelijk opvoeden. Dat maakt het best lastig om echt iets te vinden voor Phaidra denk ik.

Tischa neve is heel goed op dit gebied. http://grootenklein.nl/ en geeft ook lezingen en cursussen
Ook zitten de meeste mensen die training enzo geven ook op fb op de Onvoorwaardelijke Ouders en de onvoorwaardelijk ouderschap groep )

Ook Eva Bronsveld is echt heel erg fijn, haar boek is ook echt een aanrader

En zaterdag is er in steenwijk een beurs met wat workshops op dit gebied trouwens

Phaidra, heb je een workshop van Eva Bronsveld wel eens overwogen? Dat is maar eenmalig, maar wel iets waarvan ik denk dat het zowel bij jou als I past. Ik heb een paar keer op het punt gestaan me aan te melden maar de data passen steeds niet.

Dank voor de complimentjes dames


Wat goed Kyara, dat je hulp inschakelt. Lijkt me helemaal niet fijn voor M om geremd te worden door angsten, en kan me goed voorstellen dat je hem wilt helpen voor hij naar school gaat. Ik hoop dat het jullie veel oplevert!

DF, ja dat dus. M heeft al een tijdje fysio gehad en binnenkort daarbij ook nog controle afspraak om te zien of we er nog een paar sessies aan vast moeten plakken. Zoals jij beschrijft doen wij het nu ook met M. Maar goed, zoals gezegd is zindelijkheid niet het enige waar we tegenaan lopen. En hopelijk binnenkort dus hulp daarvoor die bij ons past.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 11:35 schreef Kyara het volgende:

[..]

Faalangst, veel angst is terug te voeren op angst om te vallen (laat lopen, niet willen/durven klimmen en springen en nu dus ook angst om van/in de wc te vallen) en angst voor (bepaalde) geluid(en). Hij doet wel wel zijn best om zichzelf te confronteren met zijn angsten maar als hij de ene angst overwonnen is dan komt de volgende wel weer.

Het lijkt alsof hij steeds een paar stappen vooruit denkt en dat hij daar ook mee in de knoop komt.

DF, ja dat hoop ik ook. Hij heeft nu ook echt een goede aan de leidster op het kdv. Zij kijkt heel erg naar hem en volgt hem daarin plus blijft bij haar eigen gevoel. Ondanks dat haar collega's het soms anders zien. M voelt zich ook veilig bij haar en dat vind ik ook heel fijn. Hij werd ook wel een beetje verdrietig toen hij zich realiseerde dat zij niet meer gaat naar zijn nieuwe school.

Herken trouwens ook het laatste deel van je post.Hier gaat dat wel beide kanten op. Dat scheelt enerzijds wel maar blijft ook wel moeilijk.

Ik herken het trouwens allemaal echt heel erg van mijn middelste.
Die was ook heel angstig en durft nu nogsteeds niet veel met gym.
en zindelijk worden was een zware tijd ik vind het heel dapper dat je ook hulp durft te zoeken

Het is zo moeilijk om te zien als je kleintje zichzelf in de weg zit
Sterkte

C wil pas op de wc sinds er een andere wc-verkleiner is aangeschaft. De vorige was nogal onstabiel, wiebelde veel en er zat geen anti-slip aan de onderkant. Nu gaat ze helemaal zelf naar de wc, alleen zindelijk worden qua poepen wordt hem nog niet.

Ik hoop dat de hulp die jullie inschakelen voor M werkt Kyara Voor hem zelf ook niet leuk lijkt me.

Phaidra, ik denk ook dat Eva Bronsveld je aan zal spreken! Een workshop van haar staat ook hoog op mijn wensenlijst In Amsterdam heb je trouwens Bureau Bloei, ik heb de website ooit opgeslagen na goede verhalen daarover (weet alleen niet meer van wie , maar omdat wij in dezelfde opvoedhoek zitten meld ik het toch maar )

Thanx moppert

Eva Bronsfeld lijkt me ook interessant. Voor mijn temperamentvolle middelste met een hele sterke wil.

Die cursus van Eva Bronsveld is echt een aanrader. En de ervaringen van andere ouders horen, is ook iets wat ik enorm fijn vond. Het geeft een soort van steun te merken dat je niet de enige bent
Het was echt een waardevolle dag.

Ik heb laatst het boek weer opnieuw gelezen en het gaat hier sindsdien gelijk ook weer een stuk beter.