Het peutertopic (2-4 jaar) deel 170

neusklepjes kan ik ook bedienen. Dat wil zeggen,ik herken was je schrijft Ela maar had het niet aan die neusklepjes gelinkt.

Hier ook een boel drama met naar bed gaan. 2 uur bezig geweest, en was echt kapot daarna. Het heeft echt al mijn zelfbeheersing gekost om enigszins zen te blijven Beetje verlatingsangst van J denk ik. Maar goed, dan heb je dat onder controle en dan begint D met emmeren en dan kun je weer van voren af aan beginnen

"ik moet huihuilen als mama weg gahaaaat"

vond ik eigenlijk wel duidelijk

Met toelichting van zus:

"mamaaaaaaaaa, J moet huilen als je weg gaat mamaaa. J is bang voor het donker mamaaaa, dan moet ze huilen mamaaa. MAMAAAAAAAAAAAAAA J MOET HUILEN MAMAAAAA. J IS BANG IN HET DONKER!"

Ja zou goed kunnen. Heel duidelijk vertellen dat je heel dicht bij bent en als ze roept je er ook heel snel bent. Dat hielp hier wel. (want die opmerking kwam ook pas na 1 uur en 45 minuten.... na tig kusje, bekers water, boekjes, weglopen, terugkomen etc...)

Ik kan er niet echt over mee praten, want wij hebben Sticker nooit in bed kunnen leggen en dan weg kunnen lopen. Verlatingsangst vanaf het begin eigenlijk, een van de vele talenten waarmee hij is geboren

Donderdag gaan we een proefles peuterdans doen samen, zin in!

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 22:38 schreef Omentielvo het volgende:
Jeetje Kyara, ook al twee uur bezig met naar bed brengen

Riley is alleen nog bezig met het langer maken van het bedritueel. Nog 20 keer een kusje vragen en als je dan de deur dicht doet, gaan snikken. Dan kom in nog een keer binnen voor een knuffel en vertel haar dat ik beneden ben. En voorlopig is het daarna goed. Duurde geen twee uur, maar het wordt wel langzaam aan langer.
Ik had niet echt aan verlatingsangst gedacht nog. Ik dacht gewoon dat ze een peuter is die bedtijd aan het uitstellen is.

Hier gaat dat ook zo Omen, uitstellen to the max. Ik zag het vooralsnog idd als peutergedrag en niet als verlatingsangst, maar dat kan natuurlijk wel, vooral omdat afscheid nemen op het kdv ook weer moeilijk is op het moment.

Grote krokodillentranen zodra mama wegloopt en alles prima zodra ik weer terugkom. Hmmm.

Hier is helemaal niks van dat tofs als peuterdansen / spelen / gym. Alleen een speel dingetje op donderdag ochtend. Precies de dag dat ik dan weer niet kan.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2015 11:18 schreef L-E het volgende:
Ik kan er niet echt over mee praten, want wij hebben Sticker nooit in bed kunnen leggen en dan weg kunnen lopen. Verlatingsangst vanaf het begin eigenlijk, een van de vele talenten waarmee hij is geboren

Donderdag gaan we een proefles peuterdans doen samen, zin in!

Hier precies zo. Bij beide kinderen trouwens.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2015 11:18 schreef L-E het volgende:
Ik kan er niet echt over mee praten, want wij hebben Sticker nooit in bed kunnen leggen en dan weg kunnen lopen. Verlatingsangst vanaf het begin eigenlijk, een van de vele talenten waarmee hij is geboren

Donderdag gaan we een proefles peuterdans doen samen, zin in!

Ik ook niet. We moeten nog bijna altijd bij Ow zitten totdat hij slaapt.
Alleen soms zegt hij: papa/mama weg..

Ik vind het prima, ben niet anders gewend.

Peuterdans, tof!

Ik lees nog steeds mee, maar reageer nog amper.

Slapen was hier ook een paar maanden een dingetje. We zijn er toen maar bij blijven zitten tot hij sliep. Inmiddels vertel ik wat ik ga doen (afwasmachine inpakken/vuilnis weggooien/ander random klusje) en dat ik daarna nog even bij hem kom kijken hoe het gaat. Dat kijken doe ik braaf na tien minuten maar dan slaapt hij eigenlijk altijd al (behalve als ik niet kom kijken ).

Het was toen ook allemaal nieuw met babybroertje/nieuw kamer enzo. Dus ik dacht eigenlijk dat het daardoor kwam, ook nooit aan verlatingsangst gedacht.

En dat betekend dus dat je de ene avond binnen 5 minuten beneden kan zijn want dan zijn ze echt kapot. En de andere avond lig je vroeg op bed/boven want dan kunnen ze niet slapen

Peuterdans is zooo leuk! Hoop dat wij in januari weer kunnen starten. Voor M begint in september de gym ook weer.

Naar bed brengen was hier nooit echt een probleem, tijd rekken ja. En tweelinginteractie vertraagt ook behoorlijk maar was met een uurtje toch wel vaak weer beneden. M naar bed gaat in etappes. Die sneakt naar de IPad en als we dan weer bij het kopen dan heeft hij "eng gedroomd" (behalve als hij nog niet klaar is op de IPad, dan heeft hij "nog niet eng gedroomd" ) en dan gaat ie even mee naar beneden, kijkt nog een aflevering zandkasteel, drinkt wat water en dan rond 20.00 uur ligt ie er in.

Ik heb mijn peutertje zojuist voor de tweede avond probleemloos in haar vakantiebedje kunnen leggen: ledikant van een Portugees kindje, in een huis waar ze nog nooit eerder was geweest

Ik had me veel voorgesteld van deze vakantie, maar niet dat E zó ontzettend makkelijk mee zou gaan in het hele gebeuren!

Behalve dan gewoon met ons meelopen he, het is natuurlijk wel een peuter. We horen de halve dag "Ik ga even een plasje doen hoor, ik ben zo weer terug! Doehoeg!" Of: "Ik ga naar huis, doehoeg papa en mama!" En dan draait ze zich om en loopt een random richting uit.
En dan moet je van goeden huize komen om haar weer mee te krijgen. Dus vertellen dat we een kasteel gaan zoeken, of haar op je nek zetten en een sprintje trekken

_{Dat laatste is minder makkelijk dan t lijkt overigens; de straten zijn hier spekglad van t stof ofzo, dus ik ben als de dood dat ik val met E vast. En mn zwangere lijf helpt ook niet echt mee, dus ik ben benieuwd hoeveel we de komende 3 dagen gaan doen. Want dan moet mn vriend op het congres zijn.}

Komt vast goed hoor LB. En fijn dat het zo goed gaat.

Ow (en ik) werden gister uitgescholden door twee stomme neppubers. Die riepen zomaar scheldwoorden naar ons en zeiden dat Ow lelijk was (en ik zal maar niet herhalen wat ze over mij zeiden) Toen vroeg Ow: mama, waarom meisjes boos? Waarom is Ow en mama lelijk?
Ah dan wil je ze toch beschermen voor de buitenwereld....

Nahhh Loj, wat gemeen
Wat heb je hem verteld?

Ik moet denken aan een incidentje dat ik vandaag heb gehad met peuter. Heb dus echt iemand uit onze nabije omgeving op peuter-niveau staan afvallen Hij bleef herhalen dat die-en-die gezegd had dat borstvoeding voor baby's was, dat hij géén baby was en dus niet meer bij me mocht drinken.
Na mijn eerste flabbergasted reacties, vertelde hij hoe hij aan die belachelijke info kwam, toen werd het welles-nietes en heb ik dingen gezegd als "NEE! Die-en-die heeft het FOUT!"
"Maar *insert moeder van mijn man * zéi het!"
Fijne discussie werd dat
Uiteindelijk d.m.v. een verborgen fotogalerij op Facebook hem er van kunnen overtuigen dat ook grote en stoere kinderen nog bij hun mama drinken. Later op de dag trok hij gelukkig bij en dronk weer als vanouds. En voor hij ging slapen herhaalde hij uit zichzelf nog even dat hij een grote jongen was en tóch bij mama kon drinken

Ze zijn nog zo gemakkelijk te beïnvloeden, zowel ten goede als ten kwade. Je moet echt heel voorzichtig zijn, ze krijgen veel meer mee dan je in eerste instantie misschien zou denken. Ben benieuwd hoe en of mijn kleintje de volgende keer dat hij die-en-die ziet wat gaat zeggen. Zijn geheugen werkt prima in ieder geval!

Peuterdans lijkt me ook leuk! Wat ik tot nu toe heb kunnen vinden waren alleen op woensdag en vrijdag en dan werk ik

Wat goed van het slapen LB! En herkenbaar van het de andere kant op lopen. Nora zegt ook vaak 'even sleutel halen, ben zo terug!' en dan komt ze terug met een denkbeeldige sleutel

Wat stom Loj Heb je het een beetje kunnen uitleggen?

Oh, die is ook fijn zeg Kersjes. Ga je het er nog met die persoon over hebben?


Zijn er trouwens nog meer mensen die 2-jaar later nog steeds last hebben van 'zwangerschapsdementie'? En dan niet de zwangeren onder ons
Mijn geheugen is echt een zeef! Begon toen ik zwanger was van Nora, toen kon ik er nog wel om lachen omdat ik dacht dat het na haar geboorte wel weer over gaat, maar ik heb er nog steeds last van.
Vorige week woensdag afgesproken dat ik uiterlijk vandaag iets af zou hebben voor mijn werk .. Tot vandaag echt geen moment meer aan gedacht Nu moet ik het vandaag hals over kop nog zien te regelen

[ Bericht 18% gewijzigd door Sylver_ op 26-08-2015 07:24:02 ]

Loj, wat gemeen.. Ik heb geluk met Chris dat hij altijd vraagt waarom de anderen zoiets zeggen, maar het niet op zichzelf betrekt. Hoop dat Daan dat ook gaat lukken.

Kersjes, Lekkere opmerking van zo'n moeder. Als ze het raar vind kan ze het toch met jou overleggen, dat speel je niet via een peuter..

Sylver, na de 1e kwam het snel genoeg weer terug, maar na nr2 zijn hier ook wat hersencellen achtergebleven in het kraambed

Slapen ben ik vrij consequent in. We doen het gewone rondje (tandenpoetsen(evt douche), omkleden, verhaaltje, knuffel& kus en klaar.
We hebben eerder wel toegegeven aan vragen, maar het begint bij iets kleins, en bouwt op tot een lange gewoonte.
Bij Daan hebben we rond de 2 jaar een paar weken "last" gehad. Het begon met even op schoot zitten voor het slapen, daarna wilde hij op schoot in slaap vallen, daarna kon hij alleen maar op schoot in slaap vallen, daarna kon hij ook in de nacht alleen terug in slaap vallen op schoot. En zaten wij 4x per nacht met een peuter op schoot te wachten tot hij weer sliep.
Daar waren we klaar mee. Toen toch doorgepakt en hem volgens het oude riedeltje in bed gestopt. Hij heeft flink gebrult, maar hij/wij werden allemaal chagrijnig van het slaaptekort. De eerste nacht was het drama, maar na de 3e nacht was het over en viel hij lachend in slaap. Het was gewoon een verkeerde gewoonte die erin geslopen was.
Met Chris hebben we hetzelfde gehad door oorontstekingen en bij ons in bed slapen. Maar ondanks het streng doorpakken gaan ze allebei rustig in bed en slapen prima. Ik heb geen moment het gevoel dat er nu iets van angst/pijn speelt. Wel aan het begin van het veranderen van de gewoonte, maar als de angst/pijn weg is, hoeft de nieuwe gewoonte niet te blijven

Riley
Wat tof is het toch dat ze op een gegeven moment ook echt dingen gaan vertellen he
(helaas stoppen ze daar ook weer mee later. "Hoe was het op school?""Oh, goed" "Wat hebben jullie gedaan?" "Weet ik niet meer" etc... )

Ja Shandaly dat vind ik ook zo tof! Ook al is het soms niet zo handig... Heb al 2 keer ruzie met man gehad omdat Isa dingen vertelde die niet waar waren

Man: "Heb jij Isa geslagen?"
Ik: "Nee natuurlijk niet, hoe kom je daarbij?!"
Man: " Oh... nou... dat zei Isa..."

Man: "grmbl grmbl grmbl"
Ik: "Wat is er nou?"
Man: " Ja nou heeft die kat weer in bed geslapen"
Ik: "Dat is niet waar. Hoe kom je daar nou bij?!"
Man: "Dat zei Isa!"

Dusssss

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 22:50 schreef Kyara het volgende:
"ik moet huihuilen als mama weg gahaaaat"

vond ik eigenlijk wel duidelijk

Met toelichting van zus:

"mamaaaaaaaaa, J moet huilen als je weg gaat mamaaa. J is bang voor het donker mamaaaa, dan moet ze huilen mamaaa. MAMAAAAAAAAAAAAAA J MOET HUILEN MAMAAAAA. J IS BANG IN HET DONKER!"

Heel duidelijk . Hilarisch om te lezen maar wel heel vervelend .

Wat ik wel grappig vind, bij ons is er opeens een verschuiving in ritueel als ik I. naar bed breng of mijn vriend. Ik moet naast hem liggen en zijn handje vasthouden (terwijl hij over mijn wang of arm aait, omg ik word elke keer weer een plasje ) tot hij slaapt. Als papa hem naar bed brengt stuurt hij papa weg omdat hij anders niet zo goed kan slapen . Soms valt hij dan inderdaad zelf in slaap (voor het eerst in laaaaange tijd), maar vaker wordt er toch nog even iemand teruggeroepen.