Wetenschappers op FOK! #22

Volgens mij zijn wij dan de enige twee pur sang kapitalisten in de wetenschappelijke wereld.

Maar ik denk dat ik je wel kan volgen. Het werk moet wel gewaardeerd worden, en dat wordt het vaak niet. Maar ook daar zijn we weer zelf bij, en nee durven zeggen helpt.

Zo geef ik ondertussen geen les meer, werken er geen undergraduates en MSc studenten meer in mijn lab, zit ik in geen enkele commissie, doe ik geen bestuurswerk. Uiteindelijk ben ik aan dit werk begonnen omdat ik onderzoek doen leuk vond, en met de jaren kwam ik er achter dat die studenten niets toevoegden (PhD studenten wel). Lesgeven kost een ongelofelijke hoeveelheid tijd, zonder dat je er iets voor terug krijgt (er zijn eenvoudigweg geen goede Japanse studenten, omdat Japanse studenten 9 van de 10 keer de motivatie missen om er iets van te maken). Hier in Japan willen ze toch geen pottenkijkers bij het bestuurswerk, dus dat maakte die beslissing ook gemakkelijk.

99% van mijn tijd mag ik aan onderzoek besteden, als ik niet op FOK! zit.

Mijn positie komt uit een potje van een grote Japane multinational, en is voor nog eens 10 jaar gegarandeerd. Ik kan naar het buitenland, maar in de VS kom je om in het bestuurswerk en in het lesgeven. Althans, zo was dat op mijn oude universiteit. Ik heb ook een tijdje op een Amerikaans instituut gewerkt waar je wel lekker onderzoek kon doen, maar dat was op soft money. En als er geen geld binnenkomt, dan mag je oprotten. Is dat waardering?

Met de postdocs hier hebben we regelmatig discussies over het werk in de academische wereld. Als ik niet zo'n riante positie had, was ik waarschijnlijk terug gegaan naar het bedrijfsleven. Want daar kun je veel gemakkelijker een balans vinden tussen werk en priveleven.

Freedom is never free.

[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 24-09-2015 15:11:07 ]

Volgensmij geeft het feit dat we nu al weer heel wat posts over dit onderwerp praten ook al aan dat er toch wel degelijk "iets" scheef loopt anders hadden we ons er niet zo in geïnteresseerd.

Het resultaat:

quote:

Mathijssen en Van Leeuwen deden onderzoek bij 28 kankerpatiënten, die ze het medicijn een week met water lieten innemen en een week met cola. De helft van de groep slikte maagzuurremmers. Bloedonderzoek wees uit dat met cola meer medicijn werd opgenomen dan met water. In de groep die maagzuurremmers slikte, nam de opname door de cola met gemiddeld 40 procent toe, in de groep zonder maagbeschermers was dat 10 procent.

Het persbericht:

quote:

Pil tegen longkanker wordt beter opgenomen met cola
http://www.erasmusmc.nl/1(...)eteropgenomenmetcola

Wat er in de krant staat:

quote:

Kankermedicijn werkt beter met cola
http://www.volkskrant.nl/(...)r-met-cola~a4148440/

Het enige wat deze onderzoekers aantoonden is dat de concentratie van een specifiek medicijn (erlotinib) in het bloed hoger is door gelijktijdige inname van medicijn met cola, in een groepje van 28 patienten. Er staat in het persbericht niks over eventuele verschillen tussen de twee vergeleken groepen patienten die als confounders zouden kunnen werken, wat goed mogelijk is met zo'n klein onderzoek. Er is niet aangetoond dat er een hogere farmacologische concentratie drug kan worden gemeten in de kanker. Er is niet gezegd dat een hogere farmacologische concentratie drug zorgt voor meer dode kankercellen, of betere overleving voor de patient. Maar het staat nu in de Volkskrant, dus gaan longkanker patienten voortaan allemaal cola drinken voordat ze het volgende chemo krijgen. Zucht.

Of mensen met ppi's? Gaat het wel specifiek om kankermedicijnen (al is dat onderzocht)

quote:

Op donderdag 24 september 2015 16:55 schreef Bosbeetle het volgende:
Volgensmij geeft het feit dat we nu al weer heel wat posts over dit onderwerp praten ook al aan dat er toch wel degelijk "iets" scheef loopt anders hadden we ons er niet zo in geïnteresseerd.

Reken maar dat er iets scheef zit. Er moet dan ook wel een steekje los zitten, wil je in de academische wereld werken. En zeg nu zelf, iedere professor op jouw afdeling is toch knettergek?

quote:

Afvalexpert Maaike Kroon is Wetenschapstalent 2015

Door: redactie
25-9-15 - 01:45

Maaike Kroon, hoogleraar scheidingstechnologie aan de TU Eindhoven, is donderdagavond uitgeroepen tot Wetenschapstalent 2015. De prijs, een initiatief van het populairwetenschappelijke tijdschrift New Scientist, werd uitgereikt door juryvoorzitter Alexander Rinnooy Kan.

De 35-jarige Kroon wist in slechts twee jaar tijd cum laude te promoveren en kreeg in 2011 als jongste vrouwelijke hoogleraar in Nederland een aanstelling aan de Technische Universiteit Eindhoven. Daarnaast is ze boerin, met een voorliefde voor duurzaamheid.

'Maaike Kroon combineert een indrukwekkend wetenschappelijk talent met een passie voor duurzaamheid', aldus Rinnooy Kan. 'Een onderzoeker om te koesteren!'

Jim Jansen, hoofdredacteur van New Scientist en initiatiefnemer van de prijs vult aan: 'Het onderzoek van Maaike is van groot maatschappelijk belang. Energiezuinigheid is een van de aanzienlijke uitdagingen waar de chemische industrie op dit moment voor staat.

Verfrissende blik
'Bovendien kijkt ze voorbij de muren van de universiteit. Dat is verfrissend. Ze zwengelt zaken als duurzaamheid, energieverbruik en afvalproductie aan in het maatschappelijke debat - iets wat meer wetenschappers zouden moeten doen.'

Als winnares ontvangt Kroon een geldbedrag van 1500 euro, een trofee en een kennisboekenpakket. De prijs is in het leven geroepen om jong (en onontdekt) wetenschappelijk talent uit Nederland en België een platform te bieden en hen te stimuleren in hun onderzoek.

Als je binnen twee jaar cum laude promoveert en al op je 31e hoogleraar bent, dan ben je zonder meer een talent.

Mevrouw Kroon heeft een artikel uit 2013 dat als een speer loopt (Low‐transition‐temperature mixtures (LTTMs): A new generation of designer solvents) met bijna 50 citaties per jaar. Maar ze heeft geen enkel artikel in Nature of in Science en een Hirsch index van 17.

Talent of niet, hoe kun je met dit soort cijfers hoogleraar worden? In 2011 had ze een Hirsch index van 11.

quote:

Op donderdag 24 september 2015 18:18 schreef Shivo het volgende:
Het resultaat:

[..]

Het persbericht:

[..]

Wat er in de krant staat:

[..]

Het enige wat deze onderzoekers aantoonden is dat de concentratie van een specifiek medicijn (erlotinib) in het bloed hoger is door gelijktijdige inname van medicijn met cola, in een groepje van 28 patienten. Er staat in het persbericht niks over eventuele verschillen tussen de twee vergeleken groepen patienten die als confounders zouden kunnen werken, wat goed mogelijk is met zo'n klein onderzoek. Er is niet aangetoond dat er een hogere farmacologische concentratie drug kan worden gemeten in de kanker. Er is niet gezegd dat een hogere farmacologische concentratie drug zorgt voor meer dode kankercellen, of betere overleving voor de patient. Maar het staat nu in de Volkskrant, dus gaan longkanker patienten voortaan allemaal cola drinken voordat ze het volgende chemo krijgen. Zucht.

Wat bedoel je hiermee? Dat ze de medicijnconcentratie in de tumor hadden moeten meten? Met dit soort middelen wordt over het algemeen gekeken naar de bloedspiegel (hoeveelheid medicijn in het circulerende bloed), omdat je niet elke keer een biopt van het tumormateriaal kan/wil nemen. Bij betere opname hoef je totaal minder medicijn in te nemen voor dezelfde werkzame concentratie, en daar zitten zeker wel voordelen aan (minder belastend voor andere organen, lagere kosten, minder/kleinere pillen voor de patiënt).

De kranten presenteren het veel te simpel, zoals altijd, maar kan het kwaad als patiënten die dit middel gebruiken het in gaan nemen met cola?

Jezus Christus

Een van mijn oude profs.....hoe kunnen ze dit filmpje hebben gemaakt

quote:

Op vrijdag 25 september 2015 10:55 schreef Chicolade het volgende:

[..]

Wat bedoel je hiermee? Dat ze de medicijnconcentratie in de tumor hadden moeten meten? Met dit soort middelen wordt over het algemeen gekeken naar de bloedspiegel (hoeveelheid medicijn in het circulerende bloed), omdat je niet elke keer een biopt van het tumormateriaal kan/wil nemen. Bij betere opname hoef je totaal minder medicijn in te nemen voor dezelfde werkzame concentratie, en daar zitten zeker wel voordelen aan (minder belastend voor andere organen, lagere kosten, minder/kleinere pillen voor de patiënt).

De kranten presenteren het veel te simpel, zoals altijd, maar kan het kwaad als patiënten die dit middel gebruiken het in gaan nemen met cola?

Wat de onderzoekers doen moeten ze zelf weten, maar het stuit me tegen de borst dat er op basis van wat bloedwaarden wordt gesuggereerd dat cola drinken een positief effect kan hebben. Bloedwaarden zijn niet representatief voor het effect van de behandeling van longkanker, daar is veel meer onderzoek voor nodig (met name laten zien dat een hogere concentratie medicijn een effect heeft op tumorgroei en patiënt overleving).

Er is niks op tegen om wat cola te drinken, maar omgekeerd is het mogelijk dat patiënten gaan denken dat ze zichzelf hebben benadeeld door geen cola te drinken tijdens hun behandeling.

quote:

Op vrijdag 25 september 2015 05:32 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Als je binnen twee jaar cum laude promoveert en al op je 31e hoogleraar bent, dan ben je zonder meer een talent.

Mevrouw Kroon heeft een artikel uit 2013 dat als een speer loopt (Low‐transition‐temperature mixtures (LTTMs): A new generation of designer solvents) met bijna 50 citaties per jaar. Maar ze heeft geen enkel artikel in Nature of in Science en een Hirsch index van 17.

Talent of niet, hoe kun je met dit soort cijfers hoogleraar worden? In 2011 had ze een Hirsch index van 11.

Dat heet een hype. Hebben we in de VS gelukkig veel minder last van, in Nederland relatief veel. Het hele UD/UHD/Hoogleraar systeem in Nederland is verschrikkelijk. Zoveel nepotisme, totaal gebrek aan voorwaarden om wel of niet hoogleraar te worden. In ieder academische ziekenhuis loopt een hoeveelheid aan klinische hoogleraren rond zonder fatsoenlijke publicaties en UHDs met prachtige track records. Zum kotsen en een reden dat ik voorlopig lekker weg blijf.

Nu je het zegt - tijdens een promotie in Nederland vertelde iemand me over een omstreden aanstelling van een jonge hoogleraar. Je hebt gelijk, in de VS branden ze zich daar niet aan. Zelfs toptalenten uit mijn Amerikaanse tijd hebben het tot nu toe niet hoger dan UHD geschopt.

quote:

Op vrijdag 25 september 2015 05:32 schreef Lyrebird het volgende:

Talent of niet, hoe kun je met dit soort cijfers hoogleraar worden? In 2011 had ze een Hirsch index van 11.

Omdat er klaarblijkelijk nog mensen zijn die naar kwaliteit kijken in plaats van naar cijfertjes. Hoopgevend!

Al moet ik bekennen dat ik 31 ook wel heel jong vind. Ervaring is niet onbelangrijk.

[ Bericht 4% gewijzigd door Claudia_x op 27-09-2015 11:35:35 ]

Je had een tijdje geleden ook de aanstelling van Marcus Gabriel, een Duitse filosoof die nog geen 30 was.

Toch mocht ik willen dat ik op mn dertigste een H-index van 17 gehad zou hebben, ik zat toen denk ik op 1 of misschien 2...

En nu 4 jaar later nog maar op 3...

quote:

Op zondag 27 september 2015 11:30 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Omdat er klaarblijkelijk nog mensen zijn die naar kwaliteit kijken in plaats van naar cijfertjes. Hoopgevend!

Al moet ik bekennen dat ik 31 ook wel heel jong vind. Ervaring is niet onbelangrijk.

Kwaliteit betekent een hoge H index, top publicaties en veel subsidie gelden. Als dat er niet is, dan is een dergelijke kandidaat niet de kwaliteit die je mag verwachten bij een hoogleraar van 31.

Ik ken professoren met een h-index van 3. Ik weet niet zeker of Bas Haring überhaupt een wetenschappelijke publicatie had voor hij hoogleraar in Leiden werd. 17 is volgens mij voor hoogleraren hier zelfs vrij gemiddeld, maar het verschilt per vakgebied.
Vroeger maakte ik me daar wel eens druk over, maar publicaties worden steeds minder belangrijk in het bureaucratische wetenschappelijke circuit. Wetenschappers zijn veredelde bedelaars en professoren moeten hier het beste in zijn. Niets meer niets minder. Goede lobbyers en bekende gezichten moeten bovenaan de subsidieaanvraag, tijd voor onderzoek hebben ze toch niet.
Ik vind het wel mooi dat een keer talent doorstroomt. Meestal zijn het gewoon de grootste blaaskaken.

quote:

Op zondag 27 september 2015 15:35 schreef speknek het volgende:
Ik ken professoren met een h-index van 3. Ik weet niet zeker of Bas Haring überhaupt een wetenschappelijke publicatie had voor hij hoogleraar in Leiden werd.

Jazeker, in 1994 al: http://dx.doi.org/10.1016/0262-8856(94)90058-2. In 2006 werd hij hoogleraar. Hij heeft overigens meer publicaties, zelfs een artikel op de IPMI, wat welliswaar een congres is, maar moeilijker om in te komen dan menig tijdschrift.

De h-index van Bas Haring is vooral gelimiteerd door het aantal publicaties, want z'n artikelen worden redelijk geciteerd.

quote:

Op zondag 27 september 2015 15:35 schreef speknek het volgende:
Goede lobbyers en bekende gezichten moeten bovenaan de subsidieaanvraag, tijd voor onderzoek hebben ze toch niet.

Je legt hier wel de vinger op de zere plek, denk ik.

Wil je lekker met wetenschap bezig zijn, zoals Watson, Crick en Franklin dat bijvoorbeeld indertijd deden, dan zul je het tegenwoordig in veel gevallen met een appel en een ei moeten doen.

Wil je veel geld binnenhalen en goede publicaties schrijven, dan kun je gewoonweg niet zelf in je lab bezig zijn. Daar is een andere aanpak voor nodig. Het werk laat je dan over aan promovendi en postdocs, terwijl je zelf de conferenties afstruint en lobbyt. Commissie hier, commissie daar. Onderzoeksvoorstellen schrijven en veel publiceren.

quote:

Op zondag 27 september 2015 15:45 schreef papernote het volgende:

[..]

Jazeker, in 1994 al: http://dx.doi.org/10.1016/0262-8856(94)90058-2. In 2006 werd hij hoogleraar. Hij heeft overigens meer publicaties, zelfs een artikel op de IPMI, wat welliswaar een congres is, maar moeilijker om in te komen dan menig tijdschrift.

De h-index van Bas Haring is vooral gelimiteerd door het aantal publicaties, want z'n artikelen worden redelijk geciteerd.

Nouja die ene dan, 22 keer geciteerd, hij heeft nog een andere die 15 keer geciteerd is en daar houdt het zo ongeveer mee op, van wat ik kan vinden.
Hij zei zelf onlangs nog dat hij een h-index van 0 had (ik denk dat dat practisch onmogelijk is maar de laatste paar jaar misschien wel) https://citationculture.w(...)-young-academy-knaw/

quote:

Op zondag 27 september 2015 16:25 schreef speknek het volgende:

[..]

Nouja die ene dan, 22 keer geciteerd, hij heeft nog een andere die 15 keer geciteerd is en daar houdt het zo ongeveer mee op, van wat ik kan vinden.
Hij zei zelf onlangs nog dat hij een h-index van 0 had (ik denk dat dat practisch onmogelijk is maar de laatste paar jaar misschien wel) https://citationculture.w(...)-young-academy-knaw/

Google Scholar toont 4 eerste-auteurs artikelen met citaties van 46x, 22x, 14x en 2x; en een phd-thesis. Dat zou dus een h-index van 3 zijn.

Overigens denk ik dat de impact van Bas Haring op de wetenschap (en jonge wetenschappers) groter is dan menig professor met een h-index > weetikveel.

Moet nog op een paar oude posts reageren, wil niet oude discussies oprakelen.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 18:47 schreef oompaloompa het volgende:

[..]

Maar die verklaring zou voorspellen dat dat dus overal hetzelfde zou zijn. Aangezien Nederland disproportioneel weinig vrouwen heeft in vergelijking met andere landen moet er dus, naast die verklaring nog een andere factor in het spel zijn (onze universiteiten doen niet genoeg hun best, of al eerder werkt de cultuur vrouwen meer tegen dan in andere landen).

Ik weet niet wat de verhoudingen zijn. Ik ken in mijn beta-achtergrond eigenlijk alleen maar een overrepresentatie van vrouwen in de faculty. Dat er twee meisjes uit tweehonderd studenten per jaar de opleiding doen, en een derde van de staff vrouwelijk is. Zulke aantallen. Waar ik nu zit is het vrouwelijk kader denk ik lichtjes oververtegenwoordigd in vergelijking met de studentenpercentages. Nog niet in de hogere regionen, maar ik denk dat daar een legio aan verklaringen voor is, ongetwijfeld zal er wat discriminatie meespelen (en ik ben dan ook niet tegen een klein beetje positieve discriminatie), maar nog geen dertig jaar geleden was het vrouwelijk arbeidsparticipatiepercentage ook nog maar zo'n veertig procent, dus nu al gelijke representatie, als een wetenschappelijke carriere dertig jaar duurt, zou ook wel heel vreemd zijn.

quote:

Op woensdag 23 september 2015 20:43 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ohja, hier wou ik nog op reageren: idioot! Hoeveel colleges geef je dan zoal per vak?

Niet zoveel (ook wel gedwongen, daar heb ik geen tijd voor). Ik speel ook een beetje vals, een aantal hiervan zijn 2x5 ECTS projecten waarbij studenten vooral zelfgestuurd een oplossing voor een probleem zoeken en ik alleen zo nu en dan wat coach. Bij 3 vakken ben ik hoofddocent en geef ik tussen de drie en zeven colleges, en moet ik ook vrijwel alles nakijken. Bij twee vakken geef ik twee colleges en moet ik een gedeelte nakijken, de anderen zijn zoals gezegd vooral werkgroepen. Maar met vier dagen in de week en andere administratieve dingen (faculteitsraad, secretaris van stuurgroep, zo nu en dan proberen een onderzoeksproject binnen te halen) is mijn onderzoek wel dood :/. En dat zou allemaal niet zo erg zijn als ze tegenwoordig geen tenure tracks bedacht hadden om je uit te wringen.

quote:

Op zondag 27 september 2015 14:53 schreef pietjepuk38 het volgende:

[..]

Kwaliteit betekent een hoge H index, top publicaties en veel subsidie gelden. Als dat er niet is, dan is een dergelijke kandidaat niet de kwaliteit die je mag verwachten bij een hoogleraar van 31.

Nou, nee. Een hoge H-index betekent aanzien en het makkelijker kunnen werven van subsidies. Het kan gepaard kan met kwaliteit, maar het staat er niet gelijk aan.

In dit kader een leestip: Wat de Nobelprijswinnaars van toen zouden denken van de wetenschap van nu (van de briljante David van Reybrouck die de universiteit net op tijd verliet).

Ik heb de universiteit verlaten om dat ene boek over Congo te kunnen schrijven. Ik hád het ook niet aan de universiteit kunnen schrijven. Ik zou te veel de hete adem van de machine in mijn nek hebben gevoeld, te vaak de hese stem die dag in dag uit in mijn oor fluisterde 'deliverable, deliverable, deliverable' hebben gehoord.



[ Bericht 17% gewijzigd door Claudia_x op 27-09-2015 20:00:38 ]

quote:

Op zondag 27 september 2015 19:51 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Nou, nee. Een hoge H-index betekent aanzien en het makkelijker kunnen werven van subsidies. Het kan gepaard kan met kwaliteit, maar het staat er niet gelijk aan.

In dit kader een leestip: Wat de Nobelprijswinnaars van toen zouden denken van de wetenschap van nu (van de briljante David van Reybrouck die de universiteit net op tijd verliet).

Ik heb de universiteit verlaten om dat ene boek over Congo te kunnen schrijven. Ik hád het ook niet aan de universiteit kunnen schrijven. Ik zou te veel de hete adem van de machine in mijn nek hebben gevoeld, te vaak de hese stem die dag in dag uit in mijn oor fluisterde 'deliverable, deliverable, deliverable' hebben gehoord.

PP heeft wat mij betreft gelijk. Een hoge H-index is een belangrijke indicator voor kwaliteit. Dat betekent niet dat je geen kwaliteit kunt hebben hebben zonder hoge H-index. Maar de vraag is dan, hoe meet je kwaliteit zonder H-index? En als iemand veel kwaliteit heeft, dan is de kans zeer aanwezig dat ze met een paar jaar alsnog een hoge H-index hebben. Moet je dan echt iemand waarvan niet objectief vast te stellen is dat ze erg goed is op haar dertigste hoogleraar maken? Ik vind dat je reinste onzin. Wacht dan een paar jaar. Het is een heel romantisch idee dat je je als wetenschapper niet aan cijfertjes hoeft te houden, maar de realiteit is dat je met publiek geld je ideeen kunt uitvoeren en daar hoort accountability bij, in de vorm van meetbare output (publicaties, subsidies, reputatie).

Ik ben het ermee eens dat er een correlatie is, maar hoe langer we het gebruiken, hoe lager de r wordt. En zoals alles in de wetenschap missen KPIs de essentie en leidt het gebruik van natuurlijke selectie in een rat race evolutionair gezien alleen tot superratten.

50% van mijn collega's hier zijn superratten die aan de lopende band junk produceren, met meer dan tien manuscripten per jaar. Ze zijn nooit in hun lab aanwezig, en vliegen van de ene conferentie naar de andere conferentie. In de wandelgangen zijn het dan ook wel hikoki professoren (hikoki betekent vliegtuig).

De Hirsch index is een handig hulpmiddel, omdat de index bij dit soort onderzoekers laag is. Wel een hoge productie, maar het werk wordt nooit geciteerd, omdat ze hetzelfde verhaal met nieuwe plaatjes opleuken en opnieuw insturen.

In de VS had je ook superratten (en dat waren dan enorme superratten - zeg maar buitencategorie superrat, die het systeem zo naar hun hand hadden gezet dat hun voormalige grad students en postdocs ze de ene na de andere prijs toekenden), maar daar vond ik het gemiddelde wetenschappelijke niveau van de onderzoekers een stuk hoger. Het tenure systeem werd daar best serieus genomen, zodat zelfs superratten in wording grote moeite hadden om het systeem naar hun hand te zetten. (In Japan is leeftijd de belangrijkste factor voor tenure).

Ik erger me kapot aan superratten. Ze maken het voor de rest van hun vakgebied lastiger om aan geld te komen en om te publiceren. Maar ze zijn er wel, en het huidige systeem speelt in hun voordeel.

De creatie van superratten zou in de kiem gesmoord kunnen worden, als er meer discussie in een vakgebied zou zijn. Wat je nu vaak op conferenties ziet, is dat een superrat een enorm lulverhaal afsteekt, dat iedereen braaf zit te luisteren, dat er na zo'n lulverhaal in de wandelgangen het woordje 'lulverhaal' valt, en dat bij de volgende conferentie diezelfde superrat een invited talk heeft om een nog groter lulverhaal af te steken. Publicaties, idem dito. Een superrat weet precies wie hij als reviewer aan moet stellen, om z'n show and tell verhaal gepubliceerd te krijgen. In een ideale wereld zou je dan in je pen klimmen, om een commentaar op dat werk naar het tijdschrift te sturen. Maar in het huidige model kom je er bekaaid vanaf, omdat de schrijver altijd het laatste woord heeft. En je eigen reputatie krijgt ook een knauw, want jij bent het strebertje dat het beter weet, zonder dat je er zelf onderzoek voor hebt gedaan.

Laatst was er een paper in Nature Photonics dat een loopje met de waarheid nam. Ik heb iedereen in mijn vakgebied aangeschreven met de vraag hoe dat artikel zo door het review process heen was gekomen. Het leek er op dat men bewust de experts had vermeden, en een andere groep van reviewers had aangeboord. Een maand of wat later kreeg ik hetzelfde werk als een review paper ter review aangeboden, en ik heb er netjes gehakt van gemaakt. Wel met het doel dat het nog gepubliceerd kan worden, maar wel op zo'n manier dat het duidelijk was dat het Nature Photonics werk k met p was. Geen idee of die opzet geslaagd is, heb er verder niets meer van vernomen, maar het zelfreinigende vermogen van de wetenschap is erg beperkt, en het wordt er niet beter op.

Het is net politiek.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 28-09-2015 07:10:13 ]