Tong's schrijfsels...

Zullen we een afspraak maken met Tong, Mark, Doc, Ulx en Kamagurka ?

Desnoods bij mij thuis na de renovatie. Is dat een minnie meet van de old skool ?

Ik ben het zat. Het was nu de derde keer dat ik afscheid nam. Ik ben nooit iemand geweest, ben niks en zal nooit wat worden. Maar als ik de borden van Zaltbommel zie, al fietsend op de Steenweg, zou het zonde zijn om eenmalig de rotonde te nemen en niet meer achterom te kijken. Ben het zat van mezelf. Dat ik me terugtrek, bij een klein beetje tegenwind. Zijn grote woorden die ze dan bezigen, terwijl ik met ironie bezig ben. Snappen is begrijpen. Al lijkt dat soms moeilijk. Het is nooit mijn bedoeling anderen af te zeiken. Anders was ik wel topscorer geweest bij NIVO, en gingen er meer ballen het goede doel in.

Ik wil me excuseren voor de mensen die ik onbedoeld heb gekwetst. Hoop wel dat een woord een woord is. Dat het bij woorden blijft, en geen daden worden. Nogmaals, ik ben helemaal niks. Stel me aan mensen voor als ik ze niet in de ogen kijk. Nu kleineer ik me teveel waarschijnlijk. Ik hoop dat er begrepen wordt dat ik weer terug ben. Vind het te leuk om te doen.
OlieB Geintje was net ongerust, toen ik m'n wekelijkse lollie kwam kopen, in de leukste winkel van Bommel. Ik kon nog afrekenen.
Ik kwam net van de dokter, zweette als een otter. Liep rood aan, terwijl het witte lollies waren. Rogier van Otterloo had er muziek onder kunnen zetten. Toets Thielemans die dan fluit naar het geluid van Coert Coehoorn.

Albert Schepers, de broer van Arletta, de doksters-assistente. zou er een mix van hebben gemaakt in de Boemel. Nu stopt m'n wild geraas, er ligt al genoeg speculaas in de HEMA. Over Kaasjager heb ik het later. De verkoopster vertelde me dat er iemand had gevraagd of de Bommelse columns in boekvorm zijn verschenen. Bommels-boekenweek geschenk lijkt me wel leuk in gedachten. Bij iemand die is geboren tussen de grachten.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 18:14 schreef richolio het volgende:
Je bent niet niemand, niemand is niemand.

Niet zo over jezelf praten Iedereen is even veel waard

Ik ben heel veel waard. Je begrijpt de contects niet denk ik.

Dit is van Een Echte Bommelaar.

Zal zo snel mogelijk iets algemeners posten.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 18:46 schreef richolio het volgende:
Wat is de context dan, Tong? Enlighten me

Ik schrijf stukjes. Columns, opmerkingen op Face Book.. 'Een echte Bommelaar.'

Wordt gewaardeerd, dat merk ik. 4000 vrienden op die site.

Maakte een lief topic over iemand die ik al 25 jaar ken. Vertelde dat ik een culinair topic over Aziz zou openen en z'n Marokkaanse winkeltje. Iets moois dacht ik. 100 meter van me vandaan. Kom er vaak en lullen we over onze voetbaldade. Gekschered e met Bommels gekwats.

Kreeg ik van een paar Marokkanen te horen dat ik m'n kop moest houden als kanker kaaskop.

Daarna een Tokkie die me bedreigde. Ik ging tegen hem in toen ie hoopte dat in Aalst een tijdelijk opvangcenrum van 2 weken in de fik zou vliegen.Iemand anders ging er op in dat ze dan wel de ramen dicht moeste doen . Dat ze de moord zoude stikke

Mag ik dan vilein reageren ?

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 19:24 schreef ALTER-EGO het volgende:

[..]

Als je de eer aan jezelf wilt houden, doe je dat beter niet H.

Trusten. Even boerekool eten.

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 19:51 schreef ALTER-EGO het volgende:

[..]

! !

Neuke =

±P

Oh, gij Herman van Tongerlo, stop niet met het schrijven van een kritische noot,
Hij kost namelijk geen brood.
Letter voor letter, achter elkaar,
Na een poosje weer een stukske klaar.
Plaats het maar op de site,
Reacties volgen als een like.
Wie moeite heeft met uw verhalen,
Moet maar naar een andere site afdalen.
Blijf daarom lekker schrijven,
En let niet op al dat kijven.
U doet vele een plezier,
Wat andere denken interesseert mij geen zier.
Ik wilde op deze manier reageren,
Om tegen de negatieve reacties mij te weren

Mijn dag kan weer eens niet meer kapot. Ik zag haar van afstand al naar adem happen, om in lachen uit te barsten. 'Lief hondje ha ha ha ha' roept ze dan. Komt, toen ik haar voor het eerst tegenkwam in het centrum van Bommel, zei ik tegen haar dat haar hondje zo klein en lief is. Sindsdien buldert ze het schaterlachend uit. Komt ze me tegen hebben we samen een binnenpretje dat we, binnen de bebouwde kunnen uiten.

Je ziet tegenwoordig zoveel namaak op tv. Dat het lachen er niet meer uit ziet. Gespeelde schater, de nietjes schieten uit hun gezicht. Of de lijm van de namaak slijmlach. Deze vrouw is zo puur, kost niks, is niet duur qua nepgeld. Wat geldt voor de echte mensen is dat geld niks uitmaakt. Status ook niet. Waar ik van geniet is dit kleine meisje, lopend in de binnenstad. In de regen in regenpak. Ze lacht met iedereen. Ze klatert goud. Dit is zo'n Bommels meske waar iedereen van houdt.

Ze loopt wel eens op de dijk. Verdraagzamer vind je ze niet. Passeert ze het standbeeld van Jip en Janneke. Eigenlijk verdient ze zelf een standbeeld. Dat een Bommelaar er eens bij stil staat. De bulderende lach van het meske met het hondje, voor eeuwig vereeuwigd in hartje Zaltbommel. Onze hart gestolen. Zonder aangifte eronder......'Lief hondje hé ? Ha ha ha ha'

Tafeltje-Dek-Je Gameren, gemeente Zaltbommel.

Jullie favoriete Culinaire recensent is nog steeds een beetje slecht ter been. Kortademig zelfs. Lange afstanden lopen of fietsen zit er dus nog niet in. Daarom leek Tafeltje-Dek-Je me een prima alternatief.
De maaltijd wordt thuis bezorgd op een zelf uit te kiezen tijdstip, het is gezond, voor zieken en/of bejaarden en nog lekker ook had ik vernomen.

Voordat ik ging bestellen wilde ik toch iets aan lichaamsbeweging doen. 'Nederland in beweging' op Nederland-1 leek me een prima optie. Maar zoals het deze herfst betaamt kwam ik van een koude kermis thuis. Ik hou van sterke vrouwen, maar er zijn grenzen. De naam Olga deed me al aan een zeskamp-bewaarster denken. Mijn vrees kwam dan ook uit. Olga Commandeur bleef maar commanderen en had wel erg veel noten op haar zang. Dat ik 53 word dit jaar wil niet zeggen dat ik als een dementerende bejaarde toegesproken wil worden. Dan ga je Carl Noten wel missen.

Het einde van de middag naderde, dus de telefoon ter hand genomen en een bestelling geplaatst.
Jullie zullen je afvragen, 'waarom niet via internet' ? Nou, de laatste bestelling die ik via internet plaatste was niet zo'n succes. Ik bestelde een doos ijs-Raketjes. Sindsdien zit Nederland voor 30 jaar vast aan een contract betreffende de Starstriker-Straaljagers. Verder zat de Bommelerwaard drie dagen zonder stroom.
Gemoedelijke stem aan de andere kant van de lijn. Geduldig maakte ze de bestelling op.
Kippensoep, stamppot (Moet ik altijd aan SM met een lesbienne denken) boerenkool en als toetje perzik-yoghurt. Gevarieerd, gezond en lekker.

Precies op het afgesproken tijdstip ging de bel. Geen Olga aan de deur maar Anita, zo bleek ze te heten, met de maaltijd. Zoals altijd probeerde ik met een grapje het ijs te breken. 'Zo, dat is niet slow schat, Fred Smit, Jan van Maren en Jan Murray zijn meestal later met de post.'
Ze keek me aan alsof ze bevroren kraanwater zag branden. Ik nam het haar niet kwalijk. Niet iedere bejaarde is zo jong van geest als jullie favoriete culinaire recensent. 'Doe de groetjes aan Johnny, Anita.' riep ik nog toen ze wegging. Ik woon twee hoog, kun je nagaan wat ik vroeger met de balkon.

Ik had mijn tafel van te voren al gedekt, dus kon gelijk aan het avondeten beginnen. Eerst de kippensoep. Het aroma kwam me tegemoet. Mijn neusvleugels konden gelukkig, zoals een kip, niet echt vliegen. Reken maar dat ze figuurlijk in de zevende hemel waren. De smaak was ook perfect. Net als de Raketjes. Ik straalde alsof ik zelf op de kippenvleugeltjes had gejaagd.
Stukjes kip waren niet te groot, de selderij lekker vers en de maïs maakte het af. Als de rest van de maaltijd van dezelfde kwaliteit zou zijn had ik niets te klagen.

Nu het hoofdgerecht. Stamppot boerenkool, een vertrouwde keuze. Uit de traditionele Hollandsche keuken toch wel mijn favoriet. Door moeders er met de paplepel ingegoten. Eén van de zeven schoonheden is het kuiltje in de wang. Daarom genoot ik zo van het kuiltje met jus in de stamppot.
De rookworst werd bijna stijf van vreugde bij het vooruitzicht in de jus gedoopt te worden.
De blokjes spek en de uitjes konden het goed met elkaar vinden. Dit was een vreugdevolle maaltijd.

Het was in één woord heerlijk. Hier kon geen duur, erkend restaurant tegenop. Dan neem je de vuile vaat op de koop toe.
Het toetje, perzik-yoghurt, was ook goed te pruimen. Je kunt geen appels met peren vergelijken, maar voor hetzelfde geld waren de druiven zuur geweest.

Het was een blijde verrassing dat alles zo goed gesmaakt had. Bij Tafeltje-Dek-Je heb ik toch visioenen aan een strenge winter waar Majoor Boschardt namens Het Leger des Heils, met een pollepel, erwtensoep op het bord van een dakloze pleurt. Dit bleek geen strenge wintermaaltijd te zijn, ik ontdooide in m'n eigen flatje.

Dit was voor herhaling vatbaar. Op naar de feestdagen. Dan neem ik als toetje een sorbet met rietje en een aapje met een vlaggetje. Jong van geest, je weet. Nu nog een elfstedentocht, om de ijspret compleet te maken.

Dikke 8.

Jan Welsing, ge vroeg me gisteren toen ik naar m'n zondagse Chinese loempiaatje liep en langs het terras van het Luifeltje kwam, of ik eens een mooi stukske zou kunnen schrijven over die mooie kroeg. Wordt er net naar me geroepen : "Hij is open." Ik rennen. Op een draf, waar de paarden geen Herman Brood van lusten. Anky van Grunsven links gepasseerd, Petra van der Linden rechts. Yvonne van der Meulen kon amper haar hond in stoom houden. Rennend in de Waterstraat. "Ascot af" riep ze nog. Ik dacht echt, straks komt Jan de Bakker ze nog Bruiner bakken. Bierschuim op m'n bek. Sloeg nog een Bommelse toren onderweg. Uitgeschaakt die dubbeldam.

Ik had het Luifeltje inmiddels in het vizier, moest niet de bocht uit schieten. Zou ik bij Peer belanden in de Verdraagzaamheid. Z'n schoonvader zou dan schamperend lachen dat het haperde aan m'n richtingsgevoel. Het doel zou missen qua appeltje voor de dorst. Peter bazelt daar allang niet meer. Die lult tegenwoordig als een Schout bij nacht. Trouwens, Ik zag Lia van Steenis, die ene van Jan Welsing ook zitten. Die verdient in de Bommelse cafetaria's een eigen gerecht......Het Lia Boutje. Ze is om op te vreten. Meer dan terecht. Had Schouten moeten heten.

De Rat zat niet op het terras. Anders hadden we naar elkaar geroepen : "Alles komt goed" In gedachten bij Joke en Frans, bij Francois natuurlijk, die weer lekker zat te lullen. Bij Leen zelf en z'n mooiste en beste klant ooit, Toon. Die het liefst dronk uit iets te dikke pullen. Rat, het kwam weer goed. Hij was gesloten. Alleen m'n gulp stond open.
Het mooiste Leen, Bennie ouwe reus, Ratje, Francois, Lia en Jan....Er is geen terrasje gepikt. Ge kunt naar me blijven zwaaien.

Soms is het jammer dat de meeste FOK!kers de echte Bommelaars niet kennen.

Blijf het gewoon posten. Denk dat het wel herkenbaar is in een andere stad of dorp.

Verder is het hier veilig. Word je als bescheiden stedeling niet uitgescholden voor autist en dorpsgek.

Groetjes van de one-liner tong80......Zeg maar Tong.

Bij het afscheid van de Oude Bosscheweg.....



Neutraal voetbal kijken is de helft zo leuk als partij kiezen
Je krijgt minder teleurstellingen te slikken
De hoogtepunten en euforie zijn ook schaarser
Op zaterdag naar Sjaak kijken en op zondag naar Kees
Ik koos altijd rood of groen

Wilde eigenlijk bij Bommel gaan voetballen
Werd gedwongen door pa en ome Sijm, een rood shirt aan te trekken
Had geen keus, maar het groen bleef altijd bij me
Geen geslijm, vraag maar aan Makkie, Bennie of Henkie
Voetballen deden we op straat al samen
Zou ik bijna de familie Damen vergeten

Eenmaal bij NIVO aanbeland was Henk van Rooyen m'n eerste trainer
Typische naam voor een NIVO-man
Samen met Robbie in de spits, die van Westreenen kon er wat van
Z'n broer Puck ging geloof ik ijshockeyen
Of bij Rossum voetballen, nivootje lager, was ie laatste man

In de jeugd gespeeld met Herman van Beurden, Basje van Voorden op doel, Waldie pronkte toen al met z'n veren, Renéétje was tweebenig
Bas van Brakel was samen met Jack Schreuders al scheutig met pasen
Met Kerst liet ie het er bij zitten. Dan stond Loek stoer aan het roer
John de Mol heeft dat concept ooit gejat. Een fortuin mee verdiend
Draaiend aan het rad. Tegenwoordig hebben we een andere Rat
Die is meer van petje op petje af

Tas op de rug, de bocht door in het tunneltje
Welke Bommelse voetballer heeft niet gezucht
toen ie ook nog omhoog moest fietsen, of iemand moest ontwijken die niet uitkeek. NIVO begon ooit aan de dijken. Ontstaan uit Olympia
De club die een 100-jarig jubileum had verdiend
Met Rombeek, van Mourik, Apeldoorn en de twee besten
De Beun en de vader van Kees en Johan

Ik zie plots de Snor op z'n klok kijken, Toon attenderend
dat Riet op de fiets moet stappen, de kantine stroomt vol, spelers aan de tafel, lappend, om de lootjes te kopen
In gedachten zie ik Rienie Hein lopen, de bal van Blanken gekregen, Sjaak nam het stokje over, Wout nam altijd de jongeren bij de arm. Die van Diejen kon er ook wat van, Björn is de jongste niet meer, maar houdt nog steeds het eerste bij de les

De Oude Bosscheweg.......Wat ooit was.
In de geest van Ome Leo : 'Jippie ha hé, Jippie ha ho. Ik zal oe nooit nie vergete.'

Ben destijds gestopt met turnen. Heb twee linker-handen. Kreeg de drievoudige schroef niet onder de knie. Als technische voetballer was het niet zo erg om stijf rechts te zijn. Stond met lijm aan de schoenen aan de lijn. Liet ik m'n hielen zien aan de verdediger. Dat had ik wel onder de knieën. Nu nog afvallen, schroef ik m'n reputatie weer eens op. Met een kilo of 20.

quote:

Op zondag 1 november 2015 15:41 schreef Slip het volgende:

[..]

waarom zou ik daar wat van moeten weten, een dorp met oude mensen?

Oude minse. En het is een stad.