Tong's schrijfsels...

Wordt er net aangebeld. Kijk door het raam van de voordeur. Staat het weekend er. Toch open gedaan. 'Dag meneer, ik ben het weekend, sorry dat ik voor uw deur sta op een regenachtige maandagochtend.'

Ontdaan : 'Waarom op maandagochtend ? Meneer het weekend is al voorbij.'
'Nou ik belde vrijdagavond al aan. Werd niet gereageerd.' 'Ik dacht, die is vast de hort op.' 'Stad en land afgezocht, geen hort te vinden of te bekennen.' 'Niet eens in heinde en verre.'
'Meneer het weekend, als zondagskind kan ik u melden dat in het weekend de horten moeilijk te vinden zijn.' 'Soms met horten en stoten, stuit je er op één.' 'Het carrilion laat dan van zich horen.' 'De rake toetsen, van de pianist.' 'Uit de Gasthuistoren, als ik me niet vergis.' 'Dan is het 't uitslapen dat ik mis.'

'Kunt u vaker later langskomen ?' 'Al is het op maandagochtend.'
'Met het geluid van het het horen. De klokkenluidende Torenwachter van 't weekblad, is wat ik op donderdag vaak mis.' 'Thijs wacht niet meer op de Toren.'
'Wis en waarachtig, hij haalde hem zelf.'
'Straat oversteken, en van eiges kwam het nieuws weer binnen.'

Als het over echte Bommelaars gaat. Moeten we met Hans beginnen.
Ook op een druilige maandag in augustus, blijft ie de ultieme Bommelaar.
Geen hort die hem niet kende. Hans slenterde, genoot van Bommel.
Weer een bekende die hem tegenhield. 'De hort op Hans ?'
Hans had chans met iedereen. Mag nog steeds aanbellen bij me.
Met de Toren in de hand.

Dat woont zomaar tegenover je. M'n overbuurman in de Koningstraat........
Eén van de beste en grootste sportjournalisten van Nederland ooit.

Ik deed in 1997 mee met een voetbalkwis op TV, bij de KRO. Had als specialiteit Gerald Vanenburg. Aangebeld, en gevraagd of ie artikelen had. Wat heet ? Hele boeken en zelf geschreven verhalen. Ik verdronk in z'n boekenkasten. Eric van der Aa en Chris van Brakel kunnen als buurmannen denk ik beamen dat het een inspirerende en bijzondere man is.

De legendarische opmerking Voetbal is oorlog is niet door Rinus Michels verzonnen, maar door sportjournalist Ed van Opzeeland. Ed van Opzeeland is inmiddels 85. Deze journalist heeft nog veel meer sporen achtergelaten in de sport, zoals de naam Studio Sport.
Heeft Rinus Michels nu wel of niet de uitdrukking Voetbal is oorlog zelf verzonnen? Ewoud Sanders zocht dat eens uit voor het NRC Handelsblad. Sanders merkte toen op dat Michels op 10 maart 1971 sprak met John le Noble van het Algemeen Dagblad. Hierin zei de trainer: “Topvoetbal is zoiets als oorlog. Wie netjes blijft, is verloren.” Niet helemaal letterlijk dus, maar dit zou wel het begin zijn van de gevleugelde uitdrukking Voetbal is oorlog.

Maar naar eigen zeggen was Ed van Opzeeland degene, die deze uitdrukking heeft verzonnen, en in verband heeft gebracht met Michels! Op 5 september 2005 had Van Opzeeland een lang gesprek met Henri van der Steen in het Brabants Dagblad. Van Opzeeland zei toen:
“Ik werkte voor de wekelijkse uitgave van Revue. Na die sensationele wedstrijden tegen Liverpool in 1966 heb ik Michels geïnterviewd. Bij het uitwerken van dat interview zocht ik nog een mooi slot. Toen bedacht ik dat. Nee, Michels heeft dat nooit gezegd, hij had het wel kúnnen zeggen. Hij heeft het later trouwens zelf overgenomen.”

Met andere woorden: Van Opzeeland is geestelijk vader van één van de beroemdste voetbaluitspraken. Daarnaast is Voetbal is oorlog niet in 1971 verzonnen, maar al in 1966.
Deze Ed van Opzeeland debuteerde in 1952 op de sportredactie van Het Parool en was later werkzaam bij onder meer Het Vrije Volk, VNU en De Telegraaf Tijdschriftengroep. Verder is hij de bedenker van de naam Studio Sport en verleende langdurig medewerking aan het programma.
Ook schreef hij talrijke boeken, zoals Koningen van de bokssport, Koud vuur en onlangs de biografie Ben Bril, Davidster als ereteken. Tevens is hij de bedenker en maker van de REVU-schaatsspecials, die verschenen in het tijdperk van Ard en Keessie.

Ed van Opzeeland is een gewaardeerd collega. Guus van Holland (vroeger de Volkskrant, nu NRC) zegt over hem:
"Wij kennen elkaar van het ijshockey van een jaar of dertig geleden, toen dat in Nederland op hoog niveau werd gespeeld. Hij had in 1981 het boek Koud Vuur geschreven over ijshockey. Ik pakte dat boek er in die tijd altijd bij.

Hij heeft het ijshockey groot gemaakt in Nederland, samen met Frans Henrichs. Die twee moet je in een adem noemen. Ed was ook van de voetbaljaarboeken over de Europa Cup. Die moest je hebben om alles te weten, en alles terug te kunnen vinden.
Toen ik Ed leerde kennen, werkte ik voor de linkse Volkskrant. Hij zat toen juist bij de rechtse media als De Telegraaf. Ed vond alles geweldig, waar wij toen veel kritischer waren. Tenslotte was Ben de Graaf mijn chef, die nooit complimenten gaf.

Ed schreef ook anders dan wij: heel beeldend, soms wat gezwollen. Dat maakt zijn verhalen wel heel meeslepend om te lezen, maar in de jaren zeventig was dat eigenlijk ouderwets, not-done. Die manier van schrijven komt nu echter weer terug, waardoor Eds manier van schrijven weer aansluit bij de huidige tijd."

Ed van Opzeeland was ook de enige Nederlander bij de eerste finale om de Europa Cup voor landskampioenen. Van Opzeeland tegen Henri van der Steen: "En bij de tweede, zelfs bij de derde finale was ik volgens mij de enige.”
Van Opzeeland ging toen op eigen houtje naar die wedstrijden. "Ik werkte bij Het Parool, maar mijn chef, Rien Bal, hield alles over dat nieuwerwetse gedoe uit de krant, die moest er niks van hebben, kon het ook niet zo goed verkroppen als iemand moderne ideeën had. En ik vond het prachtig, die Europa Cup, vanaf de eerste dag.”
Al snel werd de Europa Cup een hit. Dat bracht de Geïllustreerde Pers op het idee Van Opzeeland weg te kapen bij Het Parool en hem de sector sporttijdschriften te laten opzetten. Dat bleek een goede zet.
Volgens Het Brabants Dagblad kwamen beide partijen met een briljant plan. Van Opzeeland bedacht namelijk het jaarlijkse Europa Cup-boek, dat door de uitgeverij met overweldigend succes werd uitgevent.

Van Opzeeland: "Dat gebeurde in die dagen nog huis-aan-huis - vooral de Margriet was op die manier een enorm succes. Voor de kinderen was er elk jaar een paasboek en een kerstboek, maar de huisvrouwen konden ook breipatronen kopen. En voor hun man dus ook een Europa Cup-boek. En dat deden ze, als alibi om voor zichzelf zo’n boekje met breipatronen aan te schaffen. Het eerste Europa Cup-boek, in 1962, verkocht op die manier 750.000 exemplaren. Later maakten we er drie per jaar.”

Ed en Guus.
Ze gingen naar Benfica-Feyenoord. Het Legioen liet zich daar zien en horen. Duizenden Feyenoord-fans togen naar Lissabon met de schepen De Grote Beer en De Waterman.
Van Opzeeland is op zijn tachtigste nog steeds actief. In het laatste nummer van Achilles schreef hij een meeslepend verhaal over de catcher in het honkbal. Zoals Van Holland al zei: heel beeldend, met gezwollen taal.

Ik spreek hem nog wel eens op straat. Mooie gesprekken. Hoewel ie een beetje afscheid geeft genomen van het huidige voetbal wegens de commercie en financiële belangen. Hij is inmiddels 85. Misschien een beetje vergeten. Iemand die 'Voetbal is oorlog' en 'Studio Sport' heeft bedacht, en als enige Nederlandse journalist bij de eerste drie EC-1 finales aanwezig was, mag wel even in het zonnetje.

Ik wil mijn top 3 van sportlui uit Bommel veranderen.......
Eén Adrie van Houwelingen.......Twee Ed van Opzeeland.......Drie Michael Sengers........Excuses Joost, had Maarten Ducrot te veel eer gegeven.

Internetspreuk.
Niet verzonnen door mezelf
Ga slapen mens
Als het maar rijmt
Al die meuk
's ochtends bij het opstaan
's avonds gaat het licht uit.
Nog niks gezegd, of gedaan
Spuit elf
Internet plaatje gevonden
Helemaal zelf
Lig in een deuk
dag voorbij

Wie was de laatste langs de lijn
Bezijden de waarheid, ontkalkt
Kan het zijn dat de raspaardjes niet meer bestaan
Verschijnen ze niet meer

Ben bijna ontdaan, kalk aan de schoenen
De bal die dribbelt, maakte het onderscheid
Niet te veel naar links of rechts
Dan is buitenspel dat rest

Binnendoor dreigen, dan er omheen
Schijnbeweging, hinkelend gepasseerd
Verdediger op verkeerde been
Kop groter jong geleerd, held op sokken
Wie kent ze nog ? Coentje, Sjakie, Robbie de Wit
Ge wit tegenwoordig is balbezit heilig

De nul vasthouden, eenzaam staat de spits
Te wachten op de bal van de flanken, laten we gokken
Hij komt er niet meer, mag niet, niemand te bedanken
Midvoor, iemand om de mooie voorzet in te koppen
Een hele tribune verhuisde naar de overkant
Was nog in de meer
Scheer je weg meneer, rakelings, legendarisch bekant
Voetbal was nog romantisch
Overmand door emoties

Zie het nog voor me, Tsjeu, de schaar in de hand
Wat blijft zijn de herinneringen
Ik kijk zelf in de spiegel
Op amateur-niveau geen slechte
Tahamata, Ling, Moulijn, Rensenbrink, Pietje Keizer
Dat waren de echte
Ik droom ervan, De dribbelaars, de zijlijn die ooit was

Kom net thuis van een lange slopende vakantie.
De foto met m'n favoriete hoertje aan de bar komt later.

Net zoals ik de Selfie met m'n benen, liggend in de stoel, met aan het eind een fles bier bij m'n naar rottende kaas ruikende tenen later zal posten.
Het was de vakantie besteld bij de duivel. Op de eerste rang in de hel.

De heen reis had 17 uur vertraging. Geslapen op een houten bank. Nou ja geslapen ? Cabaret Dubbel en Dwarslezie liggen nog in een deuk.
Het bankafschrift staat nog in m'n rug. Terug was nog erruger. Kon de nooit uit gan nie vonden.
De hele vakantie valt in één zin samen te vatten. [Tropische stortregeningen]
Geen zonneschein was er te zien of het kwam met bakken uit de zevende hemel. Sneeuwe nie, Scheelte nie veel.

Greuwelijk, vreselijk, monsterlijk, en afgrijselijk.
Ik hoop toch dat jullie van onze selfies hebben genoten.
Anders is het helemaal voor de kat z'n kut geweest.
Verbleivende met hou er de moet maar in
Herma, voorlopig nog. Ondanks het tegendeel word bewesen.

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 21:40 schreef Treinhomo het volgende:
Letters achter elkaar zetten maakt nog geen woord.
Woorden achter elkaar zetten maakt nog geen zin.
Zinnen achter elkaar zetten maakt nog geen verhaal.

En nee, Tong; je hoeft me niet te quoten.
Die stront van je klik ik toch weer ongezien weg.

Stoere praat. Klopje op schouder.

Iemand die snel kan typen, is nog geen woordkunstenaar.

Kijk je uit ? Er wordt een open deur ingetrapt.

Je zal maar kou vatten.

Als oprechte introverte spraakzame echte Bommelaar sprak ik voor de HEMA een eenzame fietser aan. Althans ik zei 'U bent op uw vrouw aan het wachten., zittend op de stang ?'
Dat klopte dus. Ik vond hem er vaal en bedroefd uit zien. Alles goed verder meneer ? Het gaat. Zo op en neer. U komt niet uit Bommel zo te horen. Nee gelukkig niet. Hoezo gelukkig niet ?

'Stug volk. Geen contact mee te krijgen'
God behoede hem ooit Cor de Gram tegen te komen
Ondertussen Rende de Sambo me voorbij...'Hey Herm, ik woon in Gameren maar door jou blijf ik een echte Bommelaar.'

Handen schudden, wat heet ? Sambo en Tong innerlijk omhelst.
'Wa zijn jullie an ut doen ? Zei Chris van Brakel met de hand aan de fiets, tegen het verkeer inlopend in de Bosschstraat. Dat hem een kleine drie kwartier kostte. Wegens verbaal onderhoud bij de wegwerkzaamheden.

Verder met het gesprek met de import, Ik zei dat het eventueel ook aan je zelf kan liggen. Dat je een beetje moeite moet doen om te vechten tegen de vooroordelen.
Hij bleef stug volhouden. Aan de overkant zag ik Jiel en Roy ouwehoeren.
Me aangesloten. Half uur later. Eérste klas, op de eerste rij, murw gebeukt en van alle laatste roddels voorzien, op weg naar m'n flatje.

Komt Chris langs gefietst 'Geleuf nie alles wa ie zegt, komt wel ut een goed hart.'

Eeuwige roem

We beseffen soms niet hoe groot we zijn als klein voetballand
De teneur is vaak zo negatief, de helden moeten klein blijven
Kop boven de grasmaaier, scheer je weg. Kop er af
Je moet in Nederland je mond houden, dan pas geliefd
Verstommen in het licht van de schijnwerpers

Alleen achteraf in de goot, aanbidden ze je, te laf
René van der Gijp werd als wereldspeler nooit serieus genomen
Vergooide zijn talenten zeggen ze dan
Hij maakte Lokeren en PSV landskampioen
De man van de perfecte actie, dreigende flank
Barry Hughes ziet het hem nog doen
René overvleugelde Louis bij Sparta, was stank voor dank
Kieft heet het boek. Dat is zoals het hoort

Eén achternaam, voornaam niet nodig, overbodig
Gijp is er ook zo één, een held in eigen schaduw
Willem moest weg bij Ajax, kwam een ventje van 17 aan
Werd later uitgescholden voor pannenkoek
Willem plengde een traan, zelfs voor Marco geen eerbied
Kieft en Gijp, twee helden op sokken

Figuurlijk, zijn twee karakters die er mogen zijn
Ze hadden geen scheenbeschermers nodig
Die waren overbodig, Gijp er langs, Willem in de lucht
Had de carrière van René maar de vlucht genomen
naar zijn toppen der kunnen, was ie nu minder berucht
De ideale schoonzonen mogen er zijn

Geen problemen met spelers als Kuijt en van der Sar
De echte helden worden pas achteraf gewaardeerd
Verrek, heeft Seedorf echt zoveel prijzen gewonnen
Staat ie daadwerkelijk in het AC Milan van de eeuw
Van Persie is het volgende slachtoffer

De waardering in Nederland blijft vaak achterwegen
220 landen aangesloten bij de FIFA, en toch weet menigeen
te vertellen, dat de 2e-en derde plaats op de laatste WK's toeval zijn
Debet aan een gelukkige loting
Seedorf en van Persie. Ik heb van jullie genoten
Van Basten zegt me niets. René en Willem, Niemand krijgt jullie klein

Als......

Een Libelle-Margriet-muts moet zo nodig de zee in. Randstedelijk gezien wel logisch. Die willen ook de TT rijden. Maar ja. Niet alles kan, maar er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Via Leiden naar het strand. Brandende zon. Ik wil toch het vakantie gevoel hebben, optimaal genieten. Meneer de ober.

Mijn man kan niet praten, zijn mening niet duiden. Hij staat nu midden in de zon, beschaduwt u hem een beetje. Ik ren naar de kolkende golven.

Oe, heerlijk. Het was mieters Henk Jan. Henk Jan wat is er ? Wat hebben ze met je gedaan ?
Ze wisten niet wie je was en omdat je niks terug zei haalden ze er de eigenaar bij ? Meneer de eigenaar, bent u aansprakelijk voor deze tent ? Ik lag net lekker te poedeloedoeleke in de zoet zilte zee en ondertussen schofferen jullie mijn man tot op het bot.

Maar mevrouw, we stelden enkel alleen maar vragen aan meneer. Zo lust ik er nog wel één. U hoort nog van ons.

Ik geloofde meestal niet in astrologie, handoplegging, rekie enzo of hoe het ook allemaal mag heten. Nu ga ik echter twijfelen. Heb een stel van die internet-testjes gedaan en die komen akelig dicht bij de werkelijkheid. Echt verbazingwekkend. Zal een paar van die uitslagen plaatsen :

Ik ben hoogbegaafd
M'n EQ is 180
Sociaalvaardig
Geef anderen de aandacht die ze verdienen zonder mezelf weg te cijferen
Je kunt altijd op me rekenen, hoe druk ik het ook heb
Zal nooit een dolk in iemands rug steken
Zal een vriend nooit laten vallen
Verbaal sterk
Grote woordenschat
In een ander leven zou ik Maarten Luther King zijn geweest
Ben een doorzetter, die nooit opgeeft
Het is begrijpelijk dat ik zoveel vrienden heb, zonder allemansvriend te zijn
Vrouwen vallen voor m'n glanzend schitterende ogen en stralende lach
Ik ga het ver schoppen in de maatschappij
Andere mensen zouden zo als ik willen zijn
Jaloezie ken ik niet
Ben niet hebberig
Ik zou m'n laatste centen nog weggeven aan iemand die het nodig heeft
Mensen die me kennen uit het verleden denken nog vaak aan me
Mijn woonomgeving is altijd netjes en opgeruimd
Ik mag mezelf een schouderklopte geven
Ik zie er altijd verzorgd uit
Ben sportief
Een groepsmens
Ben een leiderstype
Een groot voorbeeld voor anderen, een echte inspiratiebron
Belezen
Ontwikkeld op vele terreinen
Heb alles goed op de rails, zodat ik niet snel ontspoor
Familieman
Monogaam
Er is nooit een saai moment met mij in je omgeving, zonder dat ik me opdring.
Groot gevoel voor humor
Met mij kun je vrijwel geen ruzie krijgen
Ben een groot denker

Mensen die me een beetje kennen schrikken hier niet van. Ik zelf ook niet echt, maar als je het zo zwart op wit ziet, komt de wekelijkheid wel hard binnen vallen. Vooral door de bronnen, die me door die testen binnenstebuiten hebben gekeerd. Daar sta ik vanaf vandaag toch anders tegenover. Het is dat ik zo bescheiden ben, anders had ik alle testresultaten gepost. Maar dan wordt het ongeloofwaardig.

Shoarma-zaak Ramses

De buitenkant van Ramses zag er leuk en kleurrijk uit. Alles in de nationale kleuren van Egypte.
Dat was een lokkertje om naar binnen te stappen. Ook mooie, felle oranje neonlichten voor het raam en een knipperlichtend bordje op de deur, dat duidelijk maakte dat ze open waren.
Mooie service. Want voor hetzelfde geld is de zaak gesloten en sta je als Jan met de korte achternaam aan een dichte deur te trekken. Dat is hetzelfde als het alarm afgaat bij het verlaten van de HEMA. Je zal zeggen dat zal me worst wezen, maar je gaat toch blozen als een gestolen aardbei.

Bij binnenkomst een grapje maken kan het ijs breken dacht ik. 'Wat Shaffie vandaag Ramses ?' werd echter niet begrepen. 'Ik Ali.' Daar sta je dan met je mond vol tanden. Maar goed, die tanden zou ik nog hard nodig hebben. Ik wachtte rustig mijn beurt af, er was immers nog een klant vóór me. Die klant bleek echter Gekke Fritsie te zijn. Een soort mascotte van de zaak. Fritsie bestelde nooit iets, zat op een kruk in de hoek en vertelde al 10 jaar dezelfde grap aan de klanten. Iets met gehakt maken van Egyptenaren. Ik begreep er niks van, maar lachte hardop. Fritsie was weer tevreden. Fritsie zorgde voor de vrolijke noot in de zaak. En werd getollereerd door Ali.

Daar scoorde Ali, die zowel eigenaar als kok bleek te zijn, gelijk punten mee. Dat toonde zijn gastvrijheid. Ali was al even vriendelijk als Gekke Fritsie. Heel anders dan je van een Egyptenaar zou verwachten de laatste tijd. Ik voelde me gelijk op m'n gemak.

Ik bestelde een shoarmaschotel en een flesje Cola. De bestelling werd netjes genoteerd, opdat er niks mis kon gaan. Het zijn kleine details, maar dat maakt nu juist het onderscheid.
Ik ging aan een tafeltje zitten met mooie plastic bloemen en een bakje water. Je weet immers nooit wie er met zijn handen gaat eten, er zijn zoveel buitenlanders hier momenteel.

Het was brandschoon. Dat heb ik in andere zaken wel eens anders meegemaakt. Ik zag aan de muur een certificaat hangen. Ik dacht dat het een hygiëne-certificaat was, maar bleek het strikdiploma van zijn dochtertje te zijn. Dat vond ik zo lief en sympathiek. Ik ging me steeds meer op m'n gemak voelen.
Ali kwam persoonlijk de shoarmaschotel serveren. Met een glimlach werd ik bediend. 'Eet uw smakelijks meneer, dat uw het maar lekker zalt vinden.' Waar vind je die beleefdheid tegenwoordig nog ? De eerste hap is altijd het belangrijkst en die was heerlijk. De champignon was lekker knisperig, het shoarmavlees perfect op temperatuur en goed gekruid. De saus maakte het af. Dat kan niet meer misgaan dacht ik. De kleine garnituurtjes deden hun werk ook goed. Dit kon me niet lang genoeg duren, het leken wel perfecte partituren. Mijn smaakpapillen werden gestreeld alsof André Riéu de maaltijd er per strijkstok inwalste.

Het cruciale moest nog komen, de pattates-frietates. Die kunnen zo'n schotel verpesten. Een echte test voor Ali. Te slap, te hard, te koud, te flauw, alles is mogelijk. De meeste Egyptenaren in Nederland kunnen wel overweg met een schotel. Ik was dan ook opgelucht dat de patatjes ook echte patatjes waren. Je zou ze bijna op z'n Belgisch frietjes gaan noemen.
Maar patatjes klinkt internationaler, heeft meer allure. Bij frietjes denk je al snel aan 'Frietkot Kees Kroket'

Deze zaak hàd internationale allure. Alles klopte. Vanaf de binnenkomst tot het afrekenen.
'Heeft het uw gesmaakt meneer ? Wilt u misschien ook nog een pepermunnetje voor bij de frisse adem ?'

Nou ja zeg, dat kon er nog wel bij. Ali was oprecht bang dat ik uit m'n muil zou stinken. Weer zo lief. Het afrekenen ging ook in een aimabele sfeer. 'Tot uw volgende keer meneer.'
Die volgende keer komt er zeker. Ali verdient een kwaliteits-diploma, naast die van zijn dochter.
En Fritsie ? Fritsie was in afwachting van de volgende klant, zijn repertoire was wat dat betreft onbeperkt.

quote:

Op maandag 17 augustus 2015 22:07 schreef Linkse_Boomknuffelaar het volgende:
Ik nomineer Tong's schrijfsel voor het aankomende boekenweekgeschenk.

Noem ik het : The only one-liner.Tweede druk op komst.

Zo net.....

Weet je wat het grootste probleem is ? Er komt niks moois voor de lelijkheid in de plaats. De Philipsschool was de lelijkste school van Nederland. We missen het, omdat er velen mooie herinneringen aan hebben. Het was echter een rechthoekig, vierkant blok beton, met hier en daar een raam. Stijle trap naar boven. Het was wel onze eigen Bommelsche lelijkheid. Onze nostalgie. Die daar begon. Stonden we op de planken. Eindejaars-musical met opoe in de zaal. Op een kinderstoeltje. Als het kon. Ouders lachen, je had geen idee waarom. Had ik de baard in de keel. Na Chrisje van Hees en Margé Riebergen was dat een harde brom.

Kennen we de Katjes nog en de Hugo ? Geen architectische schoonheden, maar je kon er wel achterom. Nu zijn het woningen, in de binnenkom. Bommel groeit, noemden ze vroeger de buitenkom. De gymzalen, zijn ook al weerom. Van de weeromstuit verdwenen. Bij de MAVO, of op de Thorbeckestraat. Met de lange van Zeijl, de bocht afsnijden. Binnendoor, als het kon. Achterom kijken is niet nodig. De toekomst ligt aan je voeten. Maar de Bommelse ziel en zaligheid,
is aan het verdwijnen. Ligt haar hiel.

Waar is de Boemel gebleven ? Zat er nog in de zandbak, kwetterend, het nest bevuilend. Is er iets voor terug gekomen ? Is er iets gelijkwaardigs voor de aanstormende jeugd ? Tafelvoetballen of erna te laat thuiskomen. Iets anders eigenaardigs. Een Bolle, Johnnie van Veen of van Zelst en Vos. Total loss thuiskomen. Uitgewoond. Wel binnen de lijntjes gebleven.

Er is zo veel verdwenen inmiddels. Kom je na 10 jaar weg geweest te zijn terug in Bommel, drijft de spits nog steeds in de rommel ? VV Zaltbommel ?
Olympia leeft alleen nog in de Bommelse gedachten. Elitaire kunst wel in de grachten. Geen buitenom meer voor de rechtsbuiten. Spits staat alleen te wachten.

Zwemmen inmiddels in de waal, olievlekken in je nek. Sinterklaas kwam er aan. Kilo of twee. Niet op open zee, nee, aan de Bommelse kade. Geen schade verder. Kwam door de vroege pepernoten in de HEMA. Gelukkig hebben we het draaiorgel nog. Zie ginds komt ie aan. Het Bommelsch bestaan is niet allemaal erg. Martin Conrads ziet je al staan. Lachend en zwaaiend. Die bril staat ons allemaal. Jip en Janneke mogen blij zijn met zo'n staanplaats op de dijk. Geen gezeik. We voelen ons in Bommel blijvend rijk. Iedereen in z'n eigen herinneringen graaiend.

Argentijns restaurant Máxima

Zoals beloofd zo snel mogelijk een nieuwe recensie van jullie favoriete recensent. Daarom het dicht bij huis gezocht, waar je bovendien niet hoeft te reserveren. Had er nog nooit gegeten en was erg benieuwd. Zag, als ik er langs kwam, dat het er altijd bom vol zit. Da's een goed teken. Vroeger heette het dan ook cafetaria Olie B. Bommel. Sinds kort zit ik op FaceBook en mag nu m'n neef Jan van Eck, de vroegere eigenaar, vriend noemen. Máxima is mooi gelegen, op de hoek van de Nieuwstraat en Nonnenstraat, tegenover het cultureel centrum de Poorterij. Helaas is de tegenover gelegen basisschool, de Philipschool, laatst afgebroken doordat er te veel verkeerde culturen kwamen.

Bij binnenkomst bleek het i.d.d hardstikke druk te zijn. Eigenlijk niks voor mij, maar jullie recensent gaat door muren en vuren om zijn recensie te kunnen maken. Eenmaal aan tafel probeerde ik met een grapje het ijs te breken. Of ze hier ook stanley messi's hebben om het vlees te snijden. Kwartje viel weer eens niet. Maar niet getreurd, de serveerster was allerliefst. Ik koos voor een Argentijnse witte wijn. Een avocadosoepje vooraf en een T-bone steak, ben de naam ervan vergeten. Het was wel het duurste dat je kon bestellen. Dus ik dacht dat moet dan wel veel vlees zijn.

Wijntje smaakte prima. Primadonna zou Maradona hebben gezegd. Soep was lekker als voorafje. Als nagerecht vind ik soep altijd wat minder. Dan kan zo'n etentje op het eind nog de soep inlopen. Zit weer een Koos Alberts grap in. Keek eens rond en zag weinig bekende gezichten. de gezichten waren wel lekker aan het schrokken. Dat beloofde wat voor mijn steak. En wat voor een steak ? Had ik mezelf niet overschat en moest ik het zakje gebruiken om de rest van de maaltijd mee naar huis te nemen ? Niets was minder waar. Jammer dat er geen botjes aanzaten, anders was ik gaan Patrick Kluiveren. Heerlijk pittig. Lekker net niet aangebrand en met mooie groentjes en aardappeltjes. Kon me nog net inhouden om als Tong het bord niet af te likken.

Wim Lex zou bij Máxima nog een pilsje hebben besteld. Maar m'n fles wijn was nog niet leeg en bier op wijn geeft koppijn. Voldaan zakte ik even onderuit en liet alles lekker bezinken. We drinken immers tot we zinken. Complimentje aan de serveerster voor de snelle service en goede bediening.
Al met al weer een prima avondje in een Bommels toprestaurant. Ben over het zebrapad naar huis gelopen. Was wel een omweg van 10 meter. Aan je conditie werken is nooit verkeerd.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2015 15:20 schreef Dunnevandale het volgende:
Ongelooflijk......woorden schieten tekort voor de fantasie van Tong

Aan de werkelijkheid ontsproten. In een nieuw jasje gegoten.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2015 19:16 schreef Dunnevandale het volgende:

[..]

Geniaal!!!!

Pannenkoekenhuis De Waterpoort

Als democraat heb ik ditmaal mijn fans de keuze laten maken tussen een pizzeria en een pannenkoekenrestaurant. Eerlijk gezegd verbaasde het me niet dat de echte Bommelsche-lekkerbekjes voor de pannenkoek kozen.
Mede door de heerlijke lekkerbekjes en andere niet zelf te vangen vis, van vishandel Bronk, onder anderen. Daar genieten ze iedere week al van. Verandering van spijs heeft nu eenmaal andere eisen. Ik denk ook dat de enige niet -Echte -Bommelse-lekkerbek, in Bommel, Jaap de visboer is die voor de Pizzeria heeft gekozen. Stropen deed Piet de Kolf, m'n opa, al. Kaf van het koren. Bariton in het gezang.

Zelf had ik weinig keus wat betreft het pannenkoekrestaurant. Er is er één in Zaltbommel. Qua pannenkoekenmeneus. Ben vaak in die horeca-gelegenheid geweest. Toen heette het echter nog Café De Taveerne.

Ik ben er regelmatig als een strooppannenkoek uitgerold. Me er thuis voelen mocht dus geen probleem zijn. De tap altijd open. Wat hebben we er veel gezopen. Het etablissement is trouwens schitterend gelegen, onder de Waterpoort met uitzicht op de Waal. Inmiddels schedel kaal. Mooi geschermd wordt er nog met zwaard en degen.

Bij binnenkomst natuurlijk mijn traditionele grapje. Of de meeste gasten, net als ik, via zet-mail reserveren ? 'Meneer, u hoeft hier niet te reserveren.' Ijs werd niet gebroken. Scheelde niet veel.
De gastheer was verder erg hoffelijk en wees me een mooi tafeltje aan, met een mooi uitzicht op de Waterstraat. Rechts van me zag ik Cafetaria TIGO staan, links slijterij Luc van Boort. Bij beiden veel tijd versleten. Dus een warm gevoel van binnen. Nu mijn maag nog een warm gevoel geven.
Lekker schransen zoals het hoort. Geen man over boort. Kees is met z'n boot vlak bij gelegen.
Ik had begrepen dat zo'n pannenkoek nogal vult, je al snel het volume onderschat. Dus geen voorafje. Het was bij uitzondering eens een zonnige dag, dus keus viel op een lekker glas ice-tea.
Ik koos verder voor de spekpannenkoek met ananas, kaas en stroop. De gastheer probeerde me nog over te halen er een salade bij te nemen. Goed bedoeld, maar ik vind dat als je eenmaal lekker vet gaat eten er geen semi-gezond konijnenvoer bijhoort. Als je aan de lijn bent en biologisch gekweekte zeewier eet, neem je als toetje ook geen HEMA-rookworst. Nagerecht kon ik nadien altijd nog tijdens het uitbuiken bestellen. Dorst lessen bovendien.

Het leuke van een pannenkoekenrestaurant is dat het ook naar pannenkoeken ruikt. Ik wilde bijna gaan vragen of ik de klopper mocht schoonlikken, zoals bij moeke vroeger. Maar dat doen ze tegenwoordig met een elektrische staafmixer. Voor je het weet zit je tong ertussen.
Dan zou het Herman van Tongerloos zijn geworden.

Het was gezellig onrustig door de vele kinderen. Die mogen daar voor de halve prijs eten als ze hebben afgezwommen. Normaal stikt het van de Marokkanen in Bommel. Hier waren ze op de vingers van één hand te tellen. Toch een voordeel van het afschaffen van het schoolzwemmen.
De dampende pannenkoek werd voor me neergezet. Het aroma kwam me tegemoet. M'n neusharen begonnen te tintelen van opwinding. Ik moest niet in de zon kijken anders zou de stroop vervangen worden door niespoeder. Je hebt de neiging hem doormidden te snijden, maar dat is not done. Spaghetti kort je ook niet in met mes en vork. Nadat ik mijn handtekening op de pannenkoek had gestroopt, sneed ik er een mooi driehoekje uit. Zorgvuldig, zonder dat de stroop er vanaf gleed, bracht ik hem naar mijn mond. Een hele kunst, maar jarenlange ervaring doet wonderen. Hij was perfect op temperatuur. De kaas was heerlijk versmolten met de pannenkoek. De ananas was lekker zoet zonder zoetsappig te zijn.

Dit was echt een koekje van eigen deeg.

Na de laatste hap te hebben weggespoeld, kon ik niet anders dan concluderen dat Café De Taveerne een waardige opvolger had gekregen. Ik rolde nu niet dronken de kroeg uit. Hoefde niet laveloos onder de waterpoort gebukt te gaan, omdat ik laveloos was geweest. Last van m'n schouder ? Heel wat jaartjes ouder, maar wat een feest. Ik liep de Waterstraat in, liep langs de TIGO. Moest Anton wel feliciteren, met het kampioenschap van zijn NEC. Het was een warme begroeting, afgerekend met het lekkerste koude ijs van Bommel.

Taveerne en TIGO beiden een 8. Wat een mooi culinair stadje hebben we toch.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2015 01:09 schreef ALTER-EGO het volgende:

[..]

[..]

Hé zuurpruimende treurwilgjes, jullie hadden heel dit topic niet aan hoeven te klikken.
Dat je het toch deed was eigen keus, het weer dichtklikken bij desinteresse is ook een keus.
Was de behoefte om een waardeoordeel uit te spreken zo groot?

Tongemans, ik vind je stukjes vermakelijk en leuk geschreven.
Vooral doorgaan er mee.

Ik reageer er niet meer op. Ze zeuren en zeiken altijd. Het liefst tegen mij. Krijg overal positieve reacties.
Ook van een bekende journalist. Die wil me interviewen in zijn kunstprogramma op NPO1. Heb impulsief ja gezegd. In overleg het toch uitgesteld door omstandigheden. Ben verder ook geen held in dit soort dingen.