Ik had afgelopen zaterdag de uitvaart van een oud-tante. Ik heb de kinderen daar niet over ingelicht. Ik ben er alleen naar toe gegaan.
Net daarvoor waren we in Blijdorp. Daar staan geregeld medewerkers langs de paden met karren. Daarop liggen dan huiden, skeletten enzo. Dus we gingen erbij kijken, hebben een tijgervel geaaid o.a. Net daarvoor had ik ze in de vlindertuin een slangenhuid laten zien. Verteld dat als de slang gaat groeien, zijn vel te klein wordt en hij eruit kruipt en dan een nieuw vel heeft.
Eva dacht dat dit met tijgers ook zo ging. Uitgelegd dat dit bij tijgers niet kon, en dat ze pas het vel eraf konden halen als de tijger dood was.
Ik dacht dat het daarmee klaar was.
Kwartiertje later kwam ze erop terug. Het begrip 'dood' was toch wel lastig. Ik merkte dat ik goed uit moest leggen dat het geen 'slapen' was.
En of dat dan zeer had gedaan bij die tijger, dat vel eraf halen. Uitgelegd dat je niks meer voelt als je dood bent.
Of wij dan later bij haar ook haar vel eraf gingen halen als ze dood ging
Verteld dat we dat niet gaan doen, maar dat we haar in een kistje bewaren, net als Sneeuwwitje....
Ik vond het toch best lastig. Want Eva lijkt niet te stoppen met vragen en gaat het dan reflecteren naar zichzelf. Kan geen onderscheid maken tussen de dood van een dier en van een mens.
Gelukkig was ze tevreden met de uitleg over het kistje.