R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Straw heeft hier wel een talent voor.quote:
A man once asked me if it hurt my head when I broke through the earth's crust on my ascension from Hell.
Kreator is de baasquote:Op vrijdag 14 augustus 2015 18:07 schreef Fera het volgende:
[..]
Straw heeft hier wel een talent voor.
Leuke verhaaltjes weer 
Find your guiding inspiration. In a place where dreams are made
With a lifetime's preparation. It’s no time to be afraid
Put our differences behind us. While we shine like the sun
See what we've all become. Together we are one
With a lifetime's preparation. It’s no time to be afraid
Put our differences behind us. While we shine like the sun
See what we've all become. Together we are one
* knokkels blijft gewoon terugkomen voor de geniale verhalen
Op zondag 7 oktober 2018 02:15 schreef MTheBassman het volgende:[/b]
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Jij hebt wat rare shit in je lijst staan Knokkels :P
Meest briljante topic sinds ik kan reageren
Once you’ve raced, you never forget it…and you never get over it.
Dit topic is een grote schok voor alle post-croupouque users
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 19:43 schreef Bosbeetle het volgende:
Dit topic is een grote schok voor alle post-croupouque users
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Je vraagt erom ....quote:
Golfer
Jan is een echte man. Zo eentje die met blote handen dit land weer heeft opgebouwd.
Hij kan zich de eerste automobiel in het dorp nog goed herinneren, net als de vliegmachien en die verdomde trein waarvan alle koeien op slag geen melk meer gaven.
Al die onzin was aan onze Jan niet besteed. Na de lagere school direct de metaal in, geen gedoe over studeren of andere rijkeluis fratsen: brood op de plank, dat was belangrijk. Alleen broer Frans mocht doorstuderen en was tot aan zijn dood pastoor.
In de metaal was Jan in z'n element. De hele dag in hemdsmouwen met gelijkgestemden grote werken verrichten. De eerste brug bij Dordt, dat was toch maar mooi zijn werk, net als de Brienenoord.
De jaren kwamen en gingen, met al hun modernistische fratsen. De jaren zestig, met al dat langharig werkschuw tuig. Met bloemen in je haar naar India, wat een flauwekul. Jan wist niet eens waar India lag, maar belangrijker: wie betaalde voor dat alles.
De Varkensbaai, de mammoetwet, kruisraketten, Berlijn; dit alles ging aan onze Jan voorbij, dag en nacht zwoegend.
Tot op een goede dag het bedrijf ging automatiseren en z'n ploegbaas meldde dat er ruimte was voor de oudere werknemers om van een welverdiende en aangename oude dag te gaan genieten.
En het was gedaan met Jan in de metaal.
Nu zit hij thuis, met verwonderde ogen om zich heen kijkend naar al die nieuwigheden; murmelend over die godverbeten vooruitgang.
Om de eenzaamheid wat te verdrijven heeft hij zich een paar jaar geleden laten overhalen zo'n typmachien met beeldscherm te kopen. En sindsdien laat hij zich mondjesmaat op Fok! zien, al is het nooit echt van harte.
Want zeg nou zelf, die typmachien is niet van metaal dus kan nooit echt goed zijn.
zonnig Brasil
Schitterend!quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 20:49 schreef qwerty_x het volgende:
[..]
Je vraagt erom ....
Golfer
[ afbeelding ]
Jan is een echte man. Zo eentje die met blote handen dit land weer heeft opgebouwd.
Hij kan zich de eerste automobiel in het dorp nog goed herinneren, net als de vliegmachien en die verdomde trein waarvan alle koeien op slag geen melk meer gaven.
Al die onzin was aan onze Jan niet besteed. Na de lagere school direct de metaal in, geen gedoe over studeren of andere rijkeluis fratsen: brood op de plank, dat was belangrijk. Alleen broer Frans mocht doorstuderen en was tot aan zijn dood pastoor.
In de metaal was Jan in z'n element. De hele dag in hemdsmouwen met gelijkgestemden grote werken verrichten. De eerste brug bij Dordt, dat was toch maar mooi zijn werk, net als de Brienenoord.
De jaren kwamen en gingen, met al hun modernistische fratsen. De jaren zestig, met al dat langharig werkschuw tuig. Met bloemen in je haar naar India, wat een flauwekul. Jan wist niet eens waar India lag, maar belangrijker: wie betaalde voor dat alles.
De Varkensbaai, de mammoetwet, kruisraketten, Berlijn; dit alles ging aan onze Jan voorbij, dag en nacht zwoegend.
Tot op een goede dag het bedrijf ging automatiseren en z'n ploegbaas meldde dat er ruimte was voor de oudere werknemers om van een welverdiende en aangename oude dag te gaan genieten.
En het was gedaan met Jan in de metaal.
Nu zit hij thuis, met verwonderde ogen om zich heen kijkend naar al die nieuwigheden; murmelend over die godverbeten vooruitgang.
Om de eenzaamheid wat te verdrijven heeft hij zich een paar jaar geleden laten overhalen zo'n typmachien met beeldscherm te kopen. En sindsdien laat hij zich mondjesmaat op Fok! zien, al is het nooit echt van harte.
Want zeg nou zelf, die typmachien is niet van metaal dus kan nooit echt goed zijn.
Fluitbekzeenaalden zijn verwant aan de zeenaalden, de zeepaardjes en de trompetzeenaalden.
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Van die laatste groep onderscheiden ze zich door de draadvormige verlenging van de middelste staartvinstralen (die bij de trompetzeenaalden ontbreken).
Prachtig.quote:
Alleen broer Frans mocht doorstuderen en was tot aan zijn dood pastoor.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Goed topic. Het is zo tof dat ik er zelfs geen stukje in durf te zetten omdat het niet kan tippen aan de posts van Kreator. Je verwacht het niet maar toch stiekem wel.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen comedie.
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
Zó herkenbaarquote:
Nu zit hij thuis, met verwonderde ogen om zich heen kijkend naar al die nieuwigheden; murmelend over die godverbeten vooruitgang.
.
A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
Werkelijk heel treffend en vrijwel alles klopt ook nog.quote:
Golfer
[ afbeelding ]
Jan is een echte man. Zo eentje die met blote handen dit land weer heeft opgebouwd.
Hij kan zich de eerste automobiel in het dorp nog goed herinneren, net als de vliegmachien en die verdomde trein waarvan alle koeien op slag geen melk meer gaven.
Al die onzin was aan onze Jan niet besteed. Na de lagere school direct de metaal in, geen gedoe over studeren of andere rijkeluis fratsen: brood op de plank, dat was belangrijk. Alleen broer Frans mocht doorstuderen en was tot aan zijn dood pastoor.
In de metaal was Jan in z'n element. De hele dag in hemdsmouwen met gelijkgestemden grote werken verrichten. De eerste brug bij Dordt, dat was toch maar mooi zijn werk, net als de Brienenoord.
De jaren kwamen en gingen, met al hun modernistische fratsen. De jaren zestig, met al dat langharig werkschuw tuig. Met bloemen in je haar naar India, wat een flauwekul. Jan wist niet eens waar India lag, maar belangrijker: wie betaalde voor dat alles.
De Varkensbaai, de mammoetwet, kruisraketten, Berlijn; dit alles ging aan onze Jan voorbij, dag en nacht zwoegend.
Tot op een goede dag het bedrijf ging automatiseren en z'n ploegbaas meldde dat er ruimte was voor de oudere werknemers om van een welverdiende en aangename oude dag te gaan genieten.
En het was gedaan met Jan in de metaal.
Nu zit hij thuis, met verwonderde ogen om zich heen kijkend naar al die nieuwigheden; murmelend over die godverbeten vooruitgang.
Om de eenzaamheid wat te verdrijven heeft hij zich een paar jaar geleden laten overhalen zo'n typmachien met beeldscherm te kopen. En sindsdien laat hij zich mondjesmaat op Fok! zien, al is het nooit echt van harte.
Want zeg nou zelf, die typmachien is niet van metaal dus kan nooit echt goed zijn.
Hulde.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Ontmoet Barbusse:
Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.
Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?
Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.
Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.
Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.
Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.
Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.
Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.
Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.
Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.
Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?
Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.
Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.
Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.
Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.
Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.
Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.
Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.
quote:
Ontmoet Barbusse:
Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.
[ afbeelding ]
Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?
Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.
Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.
Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.
Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.
Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.
Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.
Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.
[ afbeelding ]
R.E.B.E.L. - Reaching Everybody By Exposing Lies
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
There is no point in arguing with an idiot, they will just drag you down to their level and beat you with experience.
Remember, Jesus died for our sins. So if you don't sin, he died for nothing.
Godverdomme, baas!quote:
Ontmoet Barbusse:
Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.
[ afbeelding ]
Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?
Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.
Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.
Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.
Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.
Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.
Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.
Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.
[ afbeelding ]
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
quote:
Ontmoet Barbusse:
Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.
[ afbeelding ]
Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?
Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.
Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.
Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.
Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.
Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.
Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.
Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.
[ afbeelding ]
Volgens mij had hij geen pak aan toen ik heb in Valetta ontmoette, maar ik ben dan ook geen chick. Verder klopt het gewoon, net als alle andere verhalen hier
I'm surrounded by morons!
TRV plannen/geboekt 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Nederland
TRV 2023: Bangkok, Los Angeles, Nederland/Belgie, Denemarken, Noord-Noorwegen, Londen, Thailand, Nederland, Gdansk, Nederland, Japan
TRV 2022: Los Angeles, New York, Nederland, Los Angeles, Nederland/Duitsland/Belgie, Noord-Noorwegen, Nederland, UK
TRV plannen/geboekt 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Nederland
TRV 2023: Bangkok, Los Angeles, Nederland/Belgie, Denemarken, Noord-Noorwegen, Londen, Thailand, Nederland, Gdansk, Nederland, Japan
TRV 2022: Los Angeles, New York, Nederland, Los Angeles, Nederland/Duitsland/Belgie, Noord-Noorwegen, Nederland, UK
quote:
Ontmoet Barbusse:
Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.
[ afbeelding ]
Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?
Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.
Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.
Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.
Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.
Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.
Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.
Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.
[ afbeelding ]
baas
Dit is een heel... bijzonder topic om het maar zo te zeggen. Wat een fantasie hebben sommige mensen.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
Jaquote:
Dit is een heel... bijzonder topic om het maar zo te zeggen. Wat een fantasie hebben sommige mensen.
Dit is zeker de beste. Hier heb ik en vele anderen op gewacht. Mijn complimenten.quote:Op vrijdag 14 augustus 2015 08:58 schreef Kreator het volgende:
Ik lag vannacht in bed en toen bedacht ik me dat ik mijn favoriete user niet had gedaan. Kom ik hier net, zie ik hem al in het topic..
GGMM Online:
[ afbeelding ]
The one true leader GGMM, had op zijn 3e verjaardag reeds 4 boeken geschreven. Allemaal over Ajax.
Hij doet zich voor als een Nederlandse Ajax-fan. Het is uiteraard geen echte fan, maar zo'n fan die aan de overkant van het echte supportersvak met een verrekijker zit te genieten van de rellen en ze de volgende dag vertelt alsof hij er tussen zat.
Op fok is het een beetje een Kim Jong Oen. Soms een hit, meestal een miss, maar altijd op de persoon. Het liefst met een pistool in de hand en een meute handlangers achter zich (hierbij alvast de groetjes aan de VBL SC). Er zijn verhalen over verdwenen Fokkers na een flame-war met Kim jong GG. Zijn ego is groter dan die van de Grote Leider. Dit is dan ook de oorzaak van Global Warming. Zoveel ego past niet op 1 planeet.
GGMM is het schoolvoorbeeld van iemand die je geen moderator moet maken.
Reallife GGMM:
[ afbeelding ]
Zo'n flitsend mannetje die als hij het kantoor binnen komt wandelen altijd wel zorgt voor wat extra hangende schouders. GGMM is 27, maar ziet eruit als 38. Dit komt door zijn haarlijn en drugsgebruik. Als ik trouwens kantoor zeg, bedoel ik het stoffige hokje van de groothandel in tampons, alwaar hij telefonisch sales-medewerker is. Je wordt natuurlijk niet zomaar zo zuur.
GGMM is vrijgezel. Niet omdat hij geen vriendin kan krijgen, maar omdat hij er voor kiest om vrijgezel te zijn. Als je zijn woorden moet geloven.
GGMM woont in Almere, in een nieuwbouwwijk. In die ene grote flat tussen de vinexhuizen. 4e verdieping. Had graag allerlei designmeubelen willen hebben, maar heeft in werkelijkheid vooral Ikea. Kan geen abo voor Sport1 betalen.
In zijn vrije tijd is hij gek op het bouwen van boten. Op afstand bestuurbaar. Hij spaart bierflesjes en heeft 180.000 op zijn spaarrekening staan. het blijft natuurlijk wel een jood.
Overigens verwacht ik dat je met GGMM IRL best gezellig een biertje kunt drinken, maar dat is zo'n deceptie dat ik liever afsluit met de fok-variant:
sterf, vuile hond, sterf.
|
|
