Beschrijf *hier* een user die je nog nooit ontmoet hebt. #2

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 10:35 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

U vraagt wij draaien.

Dit is Gary_oak met zijn middelbare school crush:

[ afbeelding ]

Wij kennen hem als de rivaal van Ash Ketchum, maar in het echte leven heet hij gewoon Gerrit. Het dubbelleven van Gerrit kent zijn oorsprong op de basisschool. Hij kwam toen als een echte nineties kid voor het eerst in aanraking met Pokémon. Wat begon als een onschuldige tekenfilm voor kinderen, ontaardde bij hem tot een regelrechte passie. Ongeslagen in het kaartspel en bedreven op de Nintendo, kreeg hij al snel de bijnaam Gary Motherfuckin' Oak. Op het schoolplein altijd haantje de voorste als er weer een spel te winnen was.

Niemand kon zich met hem meten. Behalve Sato, zijn ultieme rivaal. Op een donkere dag in mei wist Sato een van zijn glimmende kaarten te bemachtigen met het spelletje ‘dichtst bij de muur’. Vanaf dat moment wist Gerrit dat hij zijn gelijke had gevonden, al zou hij dat nooit tegen Sato uitspreken.

In plaats van hoge cijfers, verzamelde Gerrit liever kaarten. Tot op de dag van vandaag is een first edition glimmende Charizard zijn meest waardevolle bezit. Hij durft niet te zeggen wat hij heeft moeten doen om die te bemachtigen, maar als hij het erover heeft verschijnt er altijd een vreemde glinstering in zijn ogen. Hij had liever een first edition Blastoise gehad, maar je kunt niet alles hebben.

Na een tijdje begonnen de leraren zich terecht zorgen te maken over zijn verminderde schoolprestaties. Daar bleef het niet bij. Op een doordeweekse schooldag kregen de ouders van Gerrit een belletje dat hij had gevochten met een klasgenoot. De reden? Zijn klasgenoot had Squirtle de slechtste starter pokemon genoemd. Gerrit werd hiervoor 1 week geschorst.

Dat was uiteraard de druppel voor zijn ouders. Hij moest zijn kaarten opbergen en alle afleveringen van Pokémon werden vanaf dat moment gecensureerd. Voor zijn eigen bestwil, niet wetende dat dit juist het impuls was voor het ontstaan van zijn internetpersona: Gary_Oak.

Als Al Pacino voor zijn rol in Scarface, zo ver gaat Gerrit in zijn rol als Gary. Het is niet verwonderlijk dat hierdoor af en toe een kleine identiteitscrisis ontstaat. Het was al verdacht dat hij zijn opa bleef aanspreken met 'professor Oak', maar de alarmbellen gingen pas echt af toen hij een muis bekogelde in een dierenwinkel. Daar gooide hij een steen en riep: "Rattata, je bent van mij! Gotta catch them all!" Hij heeft nu een dierenwinkelverbod.

Als Gary gewoon Gerrit is, is het een lieve jongen. Misschien te lief voor zijn eigen bestwil. Vermoedelijk dat zijn alter ego Gary daarom zo’n enorme klootzak is. Een vaak terugkerende droom van Gerrit is er een over meisjes die zijn naam roepen en voor hem juichen.

[ afbeelding ]

Zijn wens is om ooit een reis te maken naar Japan. Helaas is hij in het verkeerde land geboren. Af en toe werpt hij nog een blik op de doos met kaarten in de kast. Maar hij realiseert zich ook dat hij als gewoon Gerrit er ook best mag zijn.

Geweldig, deze is nog nauwkeuriger dan mijn versie.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 10:35 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

U vraagt wij draaien.

Dit is Gary_oak met zijn middelbare school crush:

[ afbeelding ]

Wij kennen hem als de rivaal van Ash Ketchum, maar in het echte leven heet hij gewoon Gerrit. Het dubbelleven van Gerrit kent zijn oorsprong op de basisschool. Hij kwam toen als een echte nineties kid voor het eerst in aanraking met Pokémon. Wat begon als een onschuldige tekenfilm voor kinderen, ontaardde bij hem tot een regelrechte passie. Ongeslagen in het kaartspel en bedreven op de Nintendo, kreeg hij al snel de bijnaam Gary Motherfuckin' Oak. Op het schoolplein altijd haantje de voorste als er weer een spel te winnen was.

Niemand kon zich met hem meten. Behalve Sato, zijn ultieme rivaal. Op een donkere dag in mei wist Sato een van zijn glimmende kaarten te bemachtigen met het spelletje ‘dichtst bij de muur’. Vanaf dat moment wist Gerrit dat hij zijn gelijke had gevonden, al zou hij dat nooit tegen Sato uitspreken.

In plaats van hoge cijfers, verzamelde Gerrit liever kaarten. Tot op de dag van vandaag is een first edition glimmende Charizard zijn meest waardevolle bezit. Hij durft niet te zeggen wat hij heeft moeten doen om die te bemachtigen, maar als hij het erover heeft verschijnt er altijd een vreemde glinstering in zijn ogen. Hij had liever een first edition Blastoise gehad, maar je kunt niet alles hebben.

Na een tijdje begonnen de leraren zich terecht zorgen te maken over zijn verminderde schoolprestaties. Daar bleef het niet bij. Op een doordeweekse schooldag kregen de ouders van Gerrit een belletje dat hij had gevochten met een klasgenoot. De reden? Zijn klasgenoot had Squirtle de slechtste starter pokemon genoemd. Gerrit werd hiervoor 1 week geschorst.

Dat was uiteraard de druppel voor zijn ouders. Hij moest zijn kaarten opbergen en alle afleveringen van Pokémon werden vanaf dat moment gecensureerd. Voor zijn eigen bestwil, niet wetende dat dit juist het impuls was voor het ontstaan van zijn internetpersona: Gary_Oak.

Als Al Pacino voor zijn rol in Scarface, zo ver gaat Gerrit in zijn rol als Gary. Het is niet verwonderlijk dat hierdoor af en toe een kleine identiteitscrisis ontstaat. Het was al verdacht dat hij zijn opa bleef aanspreken met 'professor Oak', maar de alarmbellen gingen pas echt af toen hij een muis bekogelde in een dierenwinkel. Daar gooide hij een steen en riep: "Rattata, je bent van mij! Gotta catch them all!" Hij heeft nu een dierenwinkelverbod.

Als Gary gewoon Gerrit is, is het een lieve jongen. Misschien te lief voor zijn eigen bestwil. Vermoedelijk dat zijn alter ego Gary daarom zo’n enorme klootzak is. Een vaak terugkerende droom van Gerrit is er een over meisjes die zijn naam roepen en voor hem juichen.

[ afbeelding ]

Zijn wens is om ooit een reis te maken naar Japan. Helaas is hij in het verkeerde land geboren. Af en toe werpt hij nog een blik op de doos met kaarten in de kast. Maar hij realiseert zich ook dat hij als gewoon Gerrit er ook best mag zijn.

En dat op de vroege ochtend

quote:

Op donderdag 13 augustus 2015 23:38 schreef -Strawberry- het volgende:
Dit is Faxie:

[ afbeelding ]

Een man van weinig woorden en vele gezichten. Weet precies waar hij voor staat in het leven.



Wat wij als doorsnee mensen niet weten is dat hij vaak gebruik maakt van een codetaal. In zijn vrije tijd runt Faxie namelijk een asiel waar hij omringt wordt door poesjes. Met gezichtsuitdrukkingen leert hij ze kunstjes. ' ' betekent ‘zit’ en ' ' staat voor ‘geef likje’. Ze luisteren nog niet helemaal, maar opgeven zit niet in zijn aard. Poesjes vereisen eenmaal veel toewijding en geduld. Eens zal het hem lukken ze naar zijn pijpen te laten dansen.

Faxie voelt zich vaak onbegrepen door zijn medemens. Het liefst zit hij met zijn Macbook in de Starbucks om te klagen over de negatieve effecten van het kapitalisme op de samenleving. Mensen zouden elkaar eens wat meer moeten gunnen, vindt hij. Op het internet staat hij bekend als een waardige discussiepartner, maar in het echt is hij heel anders. Bescheiden, stil.

Bij Starbucks kennen ze hem inmiddels bij naam en bestelt hij steevast een soy vanilla latte. Soy vanwege zijn veganistische ideologie, vanilla omdat het zijn favoriete smaak is en de latte... die is gewoon laag in kcal. Onze Fax kijkt stiekem neer op dikke mensen. Zij zijn immers het boegbeeld van de doorgeslagen consumptiemaatschappij.

Uiterlijk is voor hem een statement. Zijn tatoeages hebben allemaal een diepe betekenis. Hij laat zich graag inspireren door boeddhistische invloeden. Verder heeft Faxie niets met grootschalige festivals als Pinkpop and Sziget. “Voor de massa.” Veel liever neemt hij zijn banjo mee naar het park om daar een liedje te spelen onder het genot van een waterpijp. Dat is échte creativiteit, recht uit het hart.

Wat betreft de mannen en vrouwen heeft Faxie niets te klagen. Hij valt niet op geslacht, maar op mensen. 'Go with the flow' is zijn motto. Relaties gelooft hij niet meer in. Gelukkig maar, want Faxie heeft te veel liefde te geven om zich te binden aan slechts één persoon. Hij leeft dan ook zijn leven van dag tot dag en geniet van wat er op zijn pad komt. Volgens hem zou de wereld er beter uitzien als meer mensen durfden af te wijken van de massa. Kleur buiten de lijntjes, leef!

Erg vermakelijk met een kern van waarheid.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 09:31 schreef Konijntjuh het volgende:
[ afbeelding ]

Copycat

Copycat staat in haar echte leven ook wel bekend als 63 jarige vroegtijdige gepensioneerde Nelly ter Waal -van der Vrucht en woont in het altijd gezellige Medemblik, waar buren nog echte buren zijn.

Ze woont daar in het oude vrijstaande huis van de ouders van haar man Jacob, ze hebben twee grote alleenstaande zonen van 2 meter en de leeftijd hebben van 30 en 33 jaar die niet meer bij hun inwonen, maar nog graag elke dag bij “mams en paps” thuis hun hollandse prakkie doen en hun wekelijkse wasje komen aanbrengen . Niks zo groot is haar moederliefde al zijn ze 30 en 33 jaar het blijven toch je kinderen , dit gequote van haar grote heldin en naamgenote Nelly Frijda in haar beste rol.

Nelly is van jongs af aan met de paplepel opgegroeid dat de vrouw de broek aan heeft in huis, en als man niet naar de vrouw wilt luisteren dat ze dan gewoon de deegroller moet gebruiken om de man wat kleiner te maken. Het jammere is dat haar man Jacob nu wel een stuk kleiner is geworden met de tijd, vroeger stond hij bekend net als zijn twee zonen als de lange Waal van Medemblik.

Nelly haar hobby’s of moet ik zeggen Nelly en haar man hun hobby’s zijn Nordic Walking, kruiswoordpuzzels, en kijken graag naar omroep Max vooral het boodschappen geheugenspel vindt Nelly enig om te zien en om mee te spelen, want ze is altijd beter dan haar man Jacob, denkt ze. Jacob vind dit eigenlijk niet zo leuk maar de angst voor de deegroller zit er goed ingebakken, dus laat hij maar keer op keer Nelly van hem winnen.

Sinds dat Nelly niet meer op Hyves haar mooie glitter plaatjes kan versturen en facebook haar niet bevalt waar ze nog persoonlijk geprobeerd heeft om Mark Zückerberg te bereiken(stalken) om ook op Facebook mooie glitterplaatjes te kunnen versturen, is Nelly gefrustreerd geraakt en zag eigenlijk het leven heel negatief in, haar alleenstaande zoons hebben haar er wel op gewezen dat er Fok is want paps werd met de dag kleiner ,op het Fok forum heeft ze het nu wel redelijk naar haar zin.

Fok is immers geen Hyves en er kunnen geen glitterplaatjes verstuurd naar de buren worden, maar ze kan wel hier zich een leuke gespeelde rol aanmeten waar ze met haar virtuele deegroller haar gang kan gaan, net zoals haar grote heldin “Nelly” in haar beste rol.

Dat klopt écht van geen kanten

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 10:58 schreef FANN het volgende:

[..]

Dat klopt écht van geen kanten

Het klopt wel. Lees de OP maar.

Dit gaat over Myraela. En een beetje over Twi.

De MyraelaTwi-eenheid.

Ze houdt van vlees. Dat is wel te zien aan haar blog: hamburgers, pulled pork, saucijzenbroodjes, nog meer pulled pork, gehaktballetjes, buikspek… the list goes on. Omdat Myraela zo lekker kan koken willen mensen vaak bij haar eten. Twi is daar niet zo heel blij mee, want dan blijft er minder eten over voor hem. Ook krijgt ze steeds vaker verzoekjes om dingen te bakken à la Monica van Friends. Ze overweegt een paar gerechten te laten mislukken om van het gezeur af te zijn.



Door haar kookkunsten is ze erg in trek bij de mannen. Met vrouwen kan ze iets minder goed overweg. Ze voelen zich waarschijnlijk bedreigd door haar magie in de keuken. “Kan jij niet wat vaker zo koken als Myr?” is een veelgehoorde uitspraak.

Myraela is dol op katten. Ze refereert vaak naar ze als haar ‘boefjes’. Twi wilde eigenlijk helemaal geen katten. Hij noemt haar soms kattenvrouwtje. Ze denkt dat hij het liefkozend bedoelt, maar dat is stiekem niet het geval. Myr wil er eigenlijk nog een kat bij en heeft daar al de perfecte strategie voor bedacht. Ze maakt eerst het lekkerste broodje pulled pork ooit, daarna zegt Twi ja en amen op alles. Kinderen hoeven ze voorlopig toch nog niet.

Ook is Myr dol op schoenen. Dure schoenen. Dr. Martens, desert boots, ze koopt wat ze leuk vindt en het kan haar niet schelen wat anderen ervan denken. Twi vindt eigenlijk dat ze er te veel geld aan uitgeeft, maar durft er niet meer over te beginnen. Ze hebben er al eens een fikse ruzie over gehad. Myr krijgt in ruzies vaak gelijk, je zou kunnen zeggen dat ze de broek aan heeft in de relatie. Ze lossen ruzies nooit op met seks, wel met eten. En soms moet je haar gewoon even laten uitrazen.

Hij trekt wel de lijn bij kleertjes voor de katten. Terecht.

Als Twi al ligt te snurken ligt Myr vaak nog te denken over wat ze de volgende dag wil gaat eten. Soms krijgt ze daarbij een briljante ingeving en maakt ze hem wakker. Niet met opzet, maar omdat ze hem dan in alle enthousiasme een trap verkoopt. Twi moet zich dan soms even afreageren op FOK! met zijn hatelijke berichten.

Soms zitten ze samen op de bank te FOK!en. Myraela valt dan eerder in slaap. Dat ziet er zo uit:


©Twi

Hun volgende ruzie zal gaan over het feit dat Twi deze foto niet had mogen delen.

straw, ik dacht dat jij twi en myraela al ontmoet had?

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 13:09 schreef magnetronkoffie het volgende:
straw, ik dacht dat jij twi en myraela al ontmoet had?

Ik weet niet waarom je dat dacht. Is niet zo.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 00:20 schreef Nizno het volgende:
Dit is Arcee

[ [url=http://res.cloudinary.com/talent/image/fetch/t_face_s170/http://speakerdata.s3.ama(...)1.09d.jpg]afbeelding[/url] ]
In het echte leven heet hij Daniel, 36 jaar en woonachtig in Londen. Hij lijkt gewoon een man als zo veel anderen. Maar Daniel is bijzonder. Hij kan erg goed rekenen.

Hij ziet getallen als vormen en kleuren waardoor hij uitkomsten van berekeningen voor zich ziet als landschappen.
Daniel kan aanvoelen of een getal een priemgetal is of niet. Hij voelt emoties bij getallen. 286 is mooi bol, maar 2003 is gewoon een raar uitziend geheel.
Dit is ook de reden waarom hij heel 2003 in een winterslaap is geweest.
Op 14 maart 2004 somde hij het getal pi op met 22514 cijfers achter de komma. Dit deed hij in 5 uur en 9 minuten.

Op internet doet hij inmiddels voor Fok! zo veel dat hij minder tijd heeft voor nieuwe recordpogingen. Wel probeert hij nog wat tijd over te houden voor zijn optredens bij verschillende tv-programma's waarin hij soms een uitdaging aangaat, maar soms ook gewoon wil vertellen welke landschappen hij ziet bij het getal Pi.

Zó enorm treffend!

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 08:58 schreef Kreator het volgende:
Ik lag vannacht in bed en toen bedacht ik me dat ik mijn favoriete user niet had gedaan. Kom ik hier net, zie ik hem al in het topic. .

GGMM Online:

[ afbeelding ]

The one true leader GGMM, had op zijn 3e verjaardag reeds 4 boeken geschreven. Allemaal over Ajax.

Hij doet zich voor als een Nederlandse Ajax-fan. Het is uiteraard geen echte fan, maar zo'n fan die aan de overkant van het echte supportersvak met een verrekijker zit te genieten van de rellen en ze de volgende dag vertelt alsof hij er tussen zat.

Op fok is het een beetje een Kim Jong Oen. Soms een hit, meestal een miss, maar altijd op de persoon. Het liefst met een pistool in de hand en een meute handlangers achter zich (hierbij alvast de groetjes aan de VBL SC). Er zijn verhalen over verdwenen Fokkers na een flame-war met Kim jong GG. Zijn ego is groter dan die van de Grote Leider. Dit is dan ook de oorzaak van Global Warming. Zoveel ego past niet op 1 planeet.

GGMM is het schoolvoorbeeld van iemand die je geen moderator moet maken.

Reallife GGMM:

[ afbeelding ]

Zo'n flitsend mannetje die als hij het kantoor binnen komt wandelen altijd wel zorgt voor wat extra hangende schouders. GGMM is 27, maar ziet eruit als 38. Dit komt door zijn haarlijn en drugsgebruik. Als ik trouwens kantoor zeg, bedoel ik het stoffige hokje van de groothandel in tampons, alwaar hij telefonisch sales-medewerker is. Je wordt natuurlijk niet zomaar zo zuur.

GGMM is vrijgezel. Niet omdat hij geen vriendin kan krijgen, maar omdat hij er voor kiest om vrijgezel te zijn. Als je zijn woorden moet geloven.

GGMM woont in Almere, in een nieuwbouwwijk. In die ene grote flat tussen de vinexhuizen. 4e verdieping. Had graag allerlei designmeubelen willen hebben, maar heeft in werkelijkheid vooral Ikea. Kan geen abo voor Sport1 betalen.

In zijn vrije tijd is hij gek op het bouwen van boten. Op afstand bestuurbaar. Hij spaart bierflesjes en heeft 180.000 op zijn spaarrekening staan. het blijft natuurlijk wel een jood.

Overigens verwacht ik dat je met GGMM IRL best gezellig een biertje kunt drinken, maar dat is zo'n deceptie dat ik liever afsluit met de fok-variant:

sterf, vuile hond, sterf.

Many have tried, but few have succeeded
Krea

^{En toch is GGMM een schatje.}

-ga weg-

[ Bericht 99% gewijzigd door motorbloempje op 14-08-2015 13:53:38 ]

Leuke teksten Goed topic, ongegeneerde tvp

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 13:02 schreef -Strawberry- het volgende:
Dit gaat over Myraela. En een beetje over Twi.

De MyraelaTwi-eenheid.

Ze houdt van vlees. Dat is wel te zien aan haar blog: hamburgers, pulled pork, saucijzenbroodjes, nog meer pulled pork, gehaktballetjes, buikspek… the list goes on. Omdat Myraela zo lekker kan koken willen mensen vaak bij haar eten. Twi is daar niet zo heel blij mee, want dan blijft er minder eten over voor hem. Ook krijgt ze steeds vaker verzoekjes om dingen te bakken à la Monica van Friends. Ze overweegt een paar gerechten te laten mislukken om van het gezeur af te zijn.

[ afbeelding ]

Door haar kookkunsten is ze erg in trek bij de mannen. Met vrouwen kan ze iets minder goed overweg. Ze voelen zich waarschijnlijk bedreigd door haar magie in de keuken. “Kan jij niet wat vaker zo koken als Myr?” is een veelgehoorde uitspraak.

Myraela is dol op katten. Ze refereert vaak naar ze als haar ‘boefjes’. Twi wilde eigenlijk helemaal geen katten. Hij noemt haar soms kattenvrouwtje. Ze denkt dat hij het liefkozend bedoelt, maar dat is stiekem niet het geval. Myr wil er eigenlijk nog een kat bij en heeft daar al de perfecte strategie voor bedacht. Ze maakt eerst het lekkerste broodje pulled pork ooit, daarna zegt Twi ja en amen op alles. Kinderen hoeven ze voorlopig toch nog niet.

Ook is Myr dol op schoenen. Dure schoenen. Dr. Martens, desert boots, ze koopt wat ze leuk vindt en het kan haar niet schelen wat anderen ervan denken. Twi vindt eigenlijk dat ze er te veel geld aan uitgeeft, maar durft er niet meer over te beginnen. Ze hebben er al eens een fikse ruzie over gehad. Myr krijgt in ruzies vaak gelijk, je zou kunnen zeggen dat ze de broek aan heeft in de relatie. Ze lossen ruzies nooit op met seks, wel met eten. En soms moet je haar gewoon even laten uitrazen.

Hij trekt wel de lijn bij kleertjes voor de katten. Terecht.

Als Twi al ligt te snurken ligt Myr vaak nog te denken over wat ze de volgende dag wil gaat eten. Soms krijgt ze daarbij een briljante ingeving en maakt ze hem wakker. Niet met opzet, maar omdat ze hem dan in alle enthousiasme een trap verkoopt. Twi moet zich dan soms even afreageren op FOK! met zijn hatelijke berichten.

Soms zitten ze samen op de bank te FOK!en. Myraela valt dan eerder in slaap. Dat ziet er zo uit:

[ afbeelding ]
©Twi

Hun volgende ruzie zal gaan over het feit dat Twi deze foto niet had mogen delen.

Ik mis de MacBook, Rotterdam en rijlessen in dit verhaal. Voor de rest spot on.

Pfff.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 13:02 schreef -Strawberry- het volgende:
Dit gaat over Myraela. En een beetje over Twi.

De MyraelaTwi-eenheid.

Ze houdt van vlees. Dat is wel te zien aan haar blog: hamburgers, pulled pork, saucijzenbroodjes, nog meer pulled pork, gehaktballetjes, buikspek… the list goes on. Omdat Myraela zo lekker kan koken willen mensen vaak bij haar eten. Twi is daar niet zo heel blij mee, want dan blijft er minder eten over voor hem. Ook krijgt ze steeds vaker verzoekjes om dingen te bakken à la Monica van Friends. Ze overweegt een paar gerechten te laten mislukken om van het gezeur af te zijn.

[ afbeelding ]

Door haar kookkunsten is ze erg in trek bij de mannen. Met vrouwen kan ze iets minder goed overweg. Ze voelen zich waarschijnlijk bedreigd door haar magie in de keuken. “Kan jij niet wat vaker zo koken als Myr?” is een veelgehoorde uitspraak.

Myraela is dol op katten. Ze refereert vaak naar ze als haar ‘boefjes’. Twi wilde eigenlijk helemaal geen katten. Hij noemt haar soms kattenvrouwtje. Ze denkt dat hij het liefkozend bedoelt, maar dat is stiekem niet het geval. Myr wil er eigenlijk nog een kat bij en heeft daar al de perfecte strategie voor bedacht. Ze maakt eerst het lekkerste broodje pulled pork ooit, daarna zegt Twi ja en amen op alles. Kinderen hoeven ze voorlopig toch nog niet.

Ook is Myr dol op schoenen. Dure schoenen. Dr. Martens, desert boots, ze koopt wat ze leuk vindt en het kan haar niet schelen wat anderen ervan denken. Twi vindt eigenlijk dat ze er te veel geld aan uitgeeft, maar durft er niet meer over te beginnen. Ze hebben er al eens een fikse ruzie over gehad. Myr krijgt in ruzies vaak gelijk, je zou kunnen zeggen dat ze de broek aan heeft in de relatie. Ze lossen ruzies nooit op met seks, wel met eten. En soms moet je haar gewoon even laten uitrazen.

Hij trekt wel de lijn bij kleertjes voor de katten. Terecht.

Als Twi al ligt te snurken ligt Myr vaak nog te denken over wat ze de volgende dag wil gaat eten. Soms krijgt ze daarbij een briljante ingeving en maakt ze hem wakker. Niet met opzet, maar omdat ze hem dan in alle enthousiasme een trap verkoopt. Twi moet zich dan soms even afreageren op FOK! met zijn hatelijke berichten.

Soms zitten ze samen op de bank te FOK!en. Myraela valt dan eerder in slaap. Dat ziet er zo uit:

[ afbeelding ]
©Twi

Hun volgende ruzie zal gaan over het feit dat Twi deze foto niet had mogen delen.

Whehe

Mag dit topic in een lijstje? Ge-wel-dig

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 13:02 schreef -Strawberry- het volgende:
Dit gaat over Myraela. En een beetje over Twi.

De MyraelaTwi-eenheid.

Ze houdt van vlees. Dat is wel te zien aan haar blog: hamburgers, pulled pork, saucijzenbroodjes, nog meer pulled pork, gehaktballetjes, buikspek… the list goes on. Omdat Myraela zo lekker kan koken willen mensen vaak bij haar eten. Twi is daar niet zo heel blij mee, want dan blijft er minder eten over voor hem. Ook krijgt ze steeds vaker verzoekjes om dingen te bakken à la Monica van Friends. Ze overweegt een paar gerechten te laten mislukken om van het gezeur af te zijn.

[ afbeelding ]

Door haar kookkunsten is ze erg in trek bij de mannen. Met vrouwen kan ze iets minder goed overweg. Ze voelen zich waarschijnlijk bedreigd door haar magie in de keuken. “Kan jij niet wat vaker zo koken als Myr?” is een veelgehoorde uitspraak.

Myraela is dol op katten. Ze refereert vaak naar ze als haar ‘boefjes’. Twi wilde eigenlijk helemaal geen katten. Hij noemt haar soms kattenvrouwtje. Ze denkt dat hij het liefkozend bedoelt, maar dat is stiekem niet het geval. Myr wil er eigenlijk nog een kat bij en heeft daar al de perfecte strategie voor bedacht. Ze maakt eerst het lekkerste broodje pulled pork ooit, daarna zegt Twi ja en amen op alles. Kinderen hoeven ze voorlopig toch nog niet.

Ook is Myr dol op schoenen. Dure schoenen. Dr. Martens, desert boots, ze koopt wat ze leuk vindt en het kan haar niet schelen wat anderen ervan denken. Twi vindt eigenlijk dat ze er te veel geld aan uitgeeft, maar durft er niet meer over te beginnen. Ze hebben er al eens een fikse ruzie over gehad. Myr krijgt in ruzies vaak gelijk, je zou kunnen zeggen dat ze de broek aan heeft in de relatie. Ze lossen ruzies nooit op met seks, wel met eten. En soms moet je haar gewoon even laten uitrazen.

Hij trekt wel de lijn bij kleertjes voor de katten. Terecht.

Als Twi al ligt te snurken ligt Myr vaak nog te denken over wat ze de volgende dag wil gaat eten. Soms krijgt ze daarbij een briljante ingeving en maakt ze hem wakker. Niet met opzet, maar omdat ze hem dan in alle enthousiasme een trap verkoopt. Twi moet zich dan soms even afreageren op FOK! met zijn hatelijke berichten.

Soms zitten ze samen op de bank te FOK!en. Myraela valt dan eerder in slaap. Dat ziet er zo uit:

[ afbeelding ]
©Twi

Hun volgende ruzie zal gaan over het feit dat Twi deze foto niet had mogen delen.

100% Correct

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 13:02 schreef -Strawberry- het volgende:
De MyraelaTwi-eenheid.

Dit ga ik volgen

Er zitten zeker pareltjes tussen, maar zoals Golfer zelf ook al aangaf ken ook ik merendeel van de "newbies" niet

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 16:48 schreef Juup© het volgende:
Er zitten zeker pareltjes tussen, maar zoals Golfer zelf ook al aangaf ken ook ik merendeel van de "newbies" niet

Dan zijn ze ook meteen niet grappig. Kutnewbies.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 16:51 schreef Kreator het volgende:

[..]

Dan zijn ze ook meteen niet grappig. Kutnewbies.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 08:58 schreef Kreator het volgende:
Ik lag vannacht in bed en toen bedacht ik me dat ik mijn favoriete user niet had gedaan. Kom ik hier net, zie ik hem al in het topic. .

GGMM Online:

[ afbeelding ]

The one true leader GGMM, had op zijn 3e verjaardag reeds 4 boeken geschreven. Allemaal over Ajax.

Hij doet zich voor als een Nederlandse Ajax-fan. Het is uiteraard geen echte fan, maar zo'n fan die aan de overkant van het echte supportersvak met een verrekijker zit te genieten van de rellen en ze de volgende dag vertelt alsof hij er tussen zat.

Op fok is het een beetje een Kim Jong Oen. Soms een hit, meestal een miss, maar altijd op de persoon. Het liefst met een pistool in de hand en een meute handlangers achter zich (hierbij alvast de groetjes aan de VBL SC). Er zijn verhalen over verdwenen Fokkers na een flame-war met Kim jong GG. Zijn ego is groter dan die van de Grote Leider. Dit is dan ook de oorzaak van Global Warming. Zoveel ego past niet op 1 planeet.

GGMM is het schoolvoorbeeld van iemand die je geen moderator moet maken.

Reallife GGMM:

[ afbeelding ]

Zo'n flitsend mannetje die als hij het kantoor binnen komt wandelen altijd wel zorgt voor wat extra hangende schouders. GGMM is 27, maar ziet eruit als 38. Dit komt door zijn haarlijn en drugsgebruik. Als ik trouwens kantoor zeg, bedoel ik het stoffige hokje van de groothandel in tampons, alwaar hij telefonisch sales-medewerker is. Je wordt natuurlijk niet zomaar zo zuur.

GGMM is vrijgezel. Niet omdat hij geen vriendin kan krijgen, maar omdat hij er voor kiest om vrijgezel te zijn. Als je zijn woorden moet geloven.

GGMM woont in Almere, in een nieuwbouwwijk. In die ene grote flat tussen de vinexhuizen. 4e verdieping. Had graag allerlei designmeubelen willen hebben, maar heeft in werkelijkheid vooral Ikea. Kan geen abo voor Sport1 betalen.

In zijn vrije tijd is hij gek op het bouwen van boten. Op afstand bestuurbaar. Hij spaart bierflesjes en heeft 180.000 op zijn spaarrekening staan. het blijft natuurlijk wel een jood.

Overigens verwacht ik dat je met GGMM IRL best gezellig een biertje kunt drinken, maar dat is zo'n deceptie dat ik liever afsluit met de fok-variant:

sterf, vuile hond, sterf.

Bedankt.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 15:35 schreef Faxie het volgende:

[..]

100% Correct

Straw heeft hier wel een talent voor.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 18:07 schreef Fera het volgende:

[..]

Straw heeft hier wel een talent voor.

Kreator is de baas

Geinige verhaaltjes

Leuke verhaaltjes weer

* knokkels blijft gewoon terugkomen voor de geniale verhalen

Meest briljante topic sinds ik kan reageren

Dit topic is een grote schok voor alle post-croupouque users

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 19:43 schreef Bosbeetle het volgende:
Dit topic is een grote schok voor alle post-croupouque users

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 20:13 schreef golfer het volgende:

[..]

Je vraagt erom ....

Golfer



Jan is een echte man. Zo eentje die met blote handen dit land weer heeft opgebouwd.

Hij kan zich de eerste automobiel in het dorp nog goed herinneren, net als de vliegmachien en die verdomde trein waarvan alle koeien op slag geen melk meer gaven.

Al die onzin was aan onze Jan niet besteed. Na de lagere school direct de metaal in, geen gedoe over studeren of andere rijkeluis fratsen: brood op de plank, dat was belangrijk. Alleen broer Frans mocht doorstuderen en was tot aan zijn dood pastoor.

In de metaal was Jan in z'n element. De hele dag in hemdsmouwen met gelijkgestemden grote werken verrichten. De eerste brug bij Dordt, dat was toch maar mooi zijn werk, net als de Brienenoord.

De jaren kwamen en gingen, met al hun modernistische fratsen. De jaren zestig, met al dat langharig werkschuw tuig. Met bloemen in je haar naar India, wat een flauwekul. Jan wist niet eens waar India lag, maar belangrijker: wie betaalde voor dat alles.

De Varkensbaai, de mammoetwet, kruisraketten, Berlijn; dit alles ging aan onze Jan voorbij, dag en nacht zwoegend.
Tot op een goede dag het bedrijf ging automatiseren en z'n ploegbaas meldde dat er ruimte was voor de oudere werknemers om van een welverdiende en aangename oude dag te gaan genieten.
En het was gedaan met Jan in de metaal.

Nu zit hij thuis, met verwonderde ogen om zich heen kijkend naar al die nieuwigheden; murmelend over die godverbeten vooruitgang.

Om de eenzaamheid wat te verdrijven heeft hij zich een paar jaar geleden laten overhalen zo'n typmachien met beeldscherm te kopen. En sindsdien laat hij zich mondjesmaat op Fok! zien, al is het nooit echt van harte.

Want zeg nou zelf, die typmachien is niet van metaal dus kan nooit echt goed zijn.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 20:49 schreef qwerty_x het volgende:

[..]

Je vraagt erom ....

Golfer

[ afbeelding ]

Jan is een echte man. Zo eentje die met blote handen dit land weer heeft opgebouwd.

Hij kan zich de eerste automobiel in het dorp nog goed herinneren, net als de vliegmachien en die verdomde trein waarvan alle koeien op slag geen melk meer gaven.

Al die onzin was aan onze Jan niet besteed. Na de lagere school direct de metaal in, geen gedoe over studeren of andere rijkeluis fratsen: brood op de plank, dat was belangrijk. Alleen broer Frans mocht doorstuderen en was tot aan zijn dood pastoor.

In de metaal was Jan in z'n element. De hele dag in hemdsmouwen met gelijkgestemden grote werken verrichten. De eerste brug bij Dordt, dat was toch maar mooi zijn werk, net als de Brienenoord.

De jaren kwamen en gingen, met al hun modernistische fratsen. De jaren zestig, met al dat langharig werkschuw tuig. Met bloemen in je haar naar India, wat een flauwekul. Jan wist niet eens waar India lag, maar belangrijker: wie betaalde voor dat alles.

De Varkensbaai, de mammoetwet, kruisraketten, Berlijn; dit alles ging aan onze Jan voorbij, dag en nacht zwoegend.
Tot op een goede dag het bedrijf ging automatiseren en z'n ploegbaas meldde dat er ruimte was voor de oudere werknemers om van een welverdiende en aangename oude dag te gaan genieten.
En het was gedaan met Jan in de metaal.

Nu zit hij thuis, met verwonderde ogen om zich heen kijkend naar al die nieuwigheden; murmelend over die godverbeten vooruitgang.

Om de eenzaamheid wat te verdrijven heeft hij zich een paar jaar geleden laten overhalen zo'n typmachien met beeldscherm te kopen. En sindsdien laat hij zich mondjesmaat op Fok! zien, al is het nooit echt van harte.

Want zeg nou zelf, die typmachien is niet van metaal dus kan nooit echt goed zijn.

Schitterend!

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 20:49 schreef qwerty_x het volgende:

Alleen broer Frans mocht doorstuderen en was tot aan zijn dood pastoor.

Prachtig.

Goed topic. Het is zo tof dat ik er zelfs geen stukje in durf te zetten omdat het niet kan tippen aan de posts van Kreator. Je verwacht het niet maar toch stiekem wel.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 20:49 schreef qwerty_x het volgende:
Nu zit hij thuis, met verwonderde ogen om zich heen kijkend naar al die nieuwigheden; murmelend over die godverbeten vooruitgang.

Zó herkenbaar .

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 20:49 schreef qwerty_x het volgende:

Golfer

[ afbeelding ]

Jan is een echte man. Zo eentje die met blote handen dit land weer heeft opgebouwd.

Hij kan zich de eerste automobiel in het dorp nog goed herinneren, net als de vliegmachien en die verdomde trein waarvan alle koeien op slag geen melk meer gaven.

Al die onzin was aan onze Jan niet besteed. Na de lagere school direct de metaal in, geen gedoe over studeren of andere rijkeluis fratsen: brood op de plank, dat was belangrijk. Alleen broer Frans mocht doorstuderen en was tot aan zijn dood pastoor.

In de metaal was Jan in z'n element. De hele dag in hemdsmouwen met gelijkgestemden grote werken verrichten. De eerste brug bij Dordt, dat was toch maar mooi zijn werk, net als de Brienenoord.

De jaren kwamen en gingen, met al hun modernistische fratsen. De jaren zestig, met al dat langharig werkschuw tuig. Met bloemen in je haar naar India, wat een flauwekul. Jan wist niet eens waar India lag, maar belangrijker: wie betaalde voor dat alles.

De Varkensbaai, de mammoetwet, kruisraketten, Berlijn; dit alles ging aan onze Jan voorbij, dag en nacht zwoegend.
Tot op een goede dag het bedrijf ging automatiseren en z'n ploegbaas meldde dat er ruimte was voor de oudere werknemers om van een welverdiende en aangename oude dag te gaan genieten.
En het was gedaan met Jan in de metaal.

Nu zit hij thuis, met verwonderde ogen om zich heen kijkend naar al die nieuwigheden; murmelend over die godverbeten vooruitgang.

Om de eenzaamheid wat te verdrijven heeft hij zich een paar jaar geleden laten overhalen zo'n typmachien met beeldscherm te kopen. En sindsdien laat hij zich mondjesmaat op Fok! zien, al is het nooit echt van harte.

Want zeg nou zelf, die typmachien is niet van metaal dus kan nooit echt goed zijn.

Werkelijk heel treffend en vrijwel alles klopt ook nog.
Hulde.

Ontmoet Barbusse:

Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.



Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?

Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.

Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.

Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.

Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.

Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.

Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.

Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 22:07 schreef twi het volgende:
Ontmoet Barbusse:

Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.

[ afbeelding ]

Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?

Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.

Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.

Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.

Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.

Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.

Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.

Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.

[ afbeelding ]

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 22:07 schreef twi het volgende:
Ontmoet Barbusse:

Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.

[ afbeelding ]

Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?

Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.

Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.

Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.

Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.

Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.

Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.

Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.

[ afbeelding ]

Godverdomme, baas!

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 08:58 schreef Kreator het volgende:

GGMM Online:

Meesterlijk!

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 22:07 schreef twi het volgende:
Ontmoet Barbusse:

Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.

[ afbeelding ]

Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?

Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.

Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.

Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.

Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.

Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.

Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.

Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.

[ afbeelding ]

Volgens mij had hij geen pak aan toen ik heb in Valetta ontmoette, maar ik ben dan ook geen chick. Verder klopt het gewoon, net als alle andere verhalen hier

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 22:07 schreef twi het volgende:
Ontmoet Barbusse:

Al in groep 5 van de basisschool was duidelijk dat Bart een echte dromer was. Tegenover het klaslokaal waar hij les had van juffrouw Annelies liepen met regelmaat groepen erg net geklede mensen langs. Gefascineerd door de maatpakken, stropdassen en en lakschoenen staarde hij met zijn neus tegen het raam en stralend van geluk naar de mensen (met name de mannen) die voorbij liepen. Een enkeling keek hem boos in de ogen, waarna Bart in shock de rest van de dag weer naar juffrouw Annelies luisterde. Hij was zich van geen kwaad bewust, maar was nog zo jong dat hij niet besefte dat mensen in een begrafenisstoet meestal niet in feeststemming zijn.

[ afbeelding ]

Dat moet anders kunnen, bedacht Bart zich. Door zo'n pak naar een écht feestje te dragen. Jaren later, op het eindfeest van groep 8, greep hij zijn kans door aan te dringen op het dragen van een oude smoking van zijn vader. Nu zou hij wel de blits gaan maken! Helaas, niets was minder waar. De andere kinden vonden het maar raar dat hij geen house-broek droeg. Het was toch zeker geen begrafenis?

Bart worstelde zich door de middelbare school. Als rijkeluiskindje was hij sowieso al een beetje een buitenbeentje. Hij mocht niet zoveel van zijn ouders, en probeerde de balans te vinden van wat zijn ouders toelieten en wat zijn klasgenootjes normaal vonden. Dikwijls ging hij met zijn grote lederen schoudertas naar school, waarin hij een extra Eastpak rugtas had gepropt waar dan weer al zijn boeken in zaten. Het pastte vaak maar nét, en voor de lesuren met de allerdikste boeken verzon hij een smoesje of spijbelde hij terwijl 'ie nog eens zijn dunne boekjes voor Wiskunde A door nam.

Kansberekening was namelijk wel zijn ding. Hoewel hij over zakgeld al weinig te klagen had, begon hij af en toe wat geld in te zetten op kansspelen. Stiekem, met de creditcard van zijn vader. Niet op sportwedstrijden, waar al zijn klasgenootjes hem altijd lastig over wilde vallen. Bah, voetbal! Nee, aan dat soort onzin deed hij niet. Texas Hold'Em, dat was zijn spelletje.

Dit was het punt dat iedereen die voor Bart langs kwam, hem wel écht een beetje raar begon te vinden. De enkele keer dat er een vriendje door zijn ouders naar zijn kamer werd gedirigeerd en ze Bart in driedelig pak achter een laptop zagen zitten, naast een glaasje water met daarin een plastic olijfje. Meestal draaiden ze zich dan hoofdschuddend om, waarbij Bart na een zucht van opluchting blij was dat hij nét niet had hoeven folden. Bart hield niet van onnodig oponthoud, dat verpestte zijn winkansen.

Op deze manier vergaarde Bart genoeg geld voor zijn studie Bedrijfseconomie zonder ook maar een cent te hoeven lenen. Uiteindelijk haalde hij in 4 jaar zijn bul, waar hij voor zijn scriptie een briljante strategie tot het opzetten van een online gokbedrijf had beschreven. Na zijn studie deed hij verwoede pogingen om dergelijke bedrijven uit de grond te stampen, maar vanwege het ongunstige belastingklimaat in het beklemmende Nederland, alsmede zijn angst voor de millenniumbug, bleek hij uiteindelijk schromelijk te laat te zijn. Anderen hadden vanaf één of ander onguur eilandje in de Middellandse Zee zijn plannen weten te bemachtigen en hadden werkelijk met alle wind mee binnen de kortste tijd miljoenenbedrijf in handen.

Gefrustreerd besloot Bart om deze boevenbende op de meest directe manier te confronteren: face to face. Helaas was de beveiliging van de topmannen verantwoordelijk voor zijn leed zo goed, dat hij maar niet in de buurt kon komen. Inmiddels, een paar jaar later, leeft Bart voornamelijk vanuit zijn busje langs de wegen rondom de diverse parken van Valletta. Tenminste, als er een gratis Wi-Fi netwerk in de buurt is.

Om zand in de ogen te strooien van zijn zakelijke doelwitten, post hij dagelijks op een internetforum foto's van clubs en terrasjes waar hij niet zal zijn, in de hoop dat hun beveiligers op het verkeerde been worden gezet. Dit, met als naar bijverschijnsel dat verschillende vrouwen van het forum inmiddels tickets naar Malta hebben geboekt. Met, gezien zijn imago, als gevolg dat hij weer één van zijn oude pakken uit de mottenballen moet trekken, om aan de verwachtingen te voldoen.

Maar ééns zal het hem lukken, en zal hij degene zijn die met een prachtig jacht tussen zijn business in Valletta en zijn penthouse in Monte Carlo pendelt.

[ afbeelding ]

baas

Ik wilde dat ik ook zoiets kon doen, maar ik heb totaal geen inspiratie.

Dit is een heel... bijzonder topic om het maar zo te zeggen. Wat een fantasie hebben sommige mensen.

quote:

Op zaterdag 15 augustus 2015 01:03 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Dit is een heel... bijzonder topic om het maar zo te zeggen. Wat een fantasie hebben sommige mensen.

Ja

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2015 08:58 schreef Kreator het volgende:
Ik lag vannacht in bed en toen bedacht ik me dat ik mijn favoriete user niet had gedaan. Kom ik hier net, zie ik hem al in het topic. .

GGMM Online:

[ afbeelding ]

The one true leader GGMM, had op zijn 3e verjaardag reeds 4 boeken geschreven. Allemaal over Ajax.

Hij doet zich voor als een Nederlandse Ajax-fan. Het is uiteraard geen echte fan, maar zo'n fan die aan de overkant van het echte supportersvak met een verrekijker zit te genieten van de rellen en ze de volgende dag vertelt alsof hij er tussen zat.

Op fok is het een beetje een Kim Jong Oen. Soms een hit, meestal een miss, maar altijd op de persoon. Het liefst met een pistool in de hand en een meute handlangers achter zich (hierbij alvast de groetjes aan de VBL SC). Er zijn verhalen over verdwenen Fokkers na een flame-war met Kim jong GG. Zijn ego is groter dan die van de Grote Leider. Dit is dan ook de oorzaak van Global Warming. Zoveel ego past niet op 1 planeet.

GGMM is het schoolvoorbeeld van iemand die je geen moderator moet maken.

Reallife GGMM:

[ afbeelding ]

Zo'n flitsend mannetje die als hij het kantoor binnen komt wandelen altijd wel zorgt voor wat extra hangende schouders. GGMM is 27, maar ziet eruit als 38. Dit komt door zijn haarlijn en drugsgebruik. Als ik trouwens kantoor zeg, bedoel ik het stoffige hokje van de groothandel in tampons, alwaar hij telefonisch sales-medewerker is. Je wordt natuurlijk niet zomaar zo zuur.

GGMM is vrijgezel. Niet omdat hij geen vriendin kan krijgen, maar omdat hij er voor kiest om vrijgezel te zijn. Als je zijn woorden moet geloven.

GGMM woont in Almere, in een nieuwbouwwijk. In die ene grote flat tussen de vinexhuizen. 4e verdieping. Had graag allerlei designmeubelen willen hebben, maar heeft in werkelijkheid vooral Ikea. Kan geen abo voor Sport1 betalen.

In zijn vrije tijd is hij gek op het bouwen van boten. Op afstand bestuurbaar. Hij spaart bierflesjes en heeft 180.000 op zijn spaarrekening staan. het blijft natuurlijk wel een jood.

Overigens verwacht ik dat je met GGMM IRL best gezellig een biertje kunt drinken, maar dat is zo'n deceptie dat ik liever afsluit met de fok-variant:

sterf, vuile hond, sterf.

Dit is zeker de beste. Hier heb ik en vele anderen op gewacht. Mijn complimenten.