quote:
Later, heb over dat restaurant al een recensie geschreven. Sinds 3 weken een nieuwe eigenaar plus personeel.
Vandaag voor het laatst een zondag's loempiaatje kunnen halen bij m'n favoriete eigenaresse. Van Chinees restaurant Happy Garden. Ze gaat verhuizen naar Hengelo. Het komt in goede handen. Van de Steenweg naar de Gamersschestraat is niet zo'n grote afstand. Bij beiden altijd goed gegeten. Ino vroeg het nog aan me vanmiddag, toen ik aan het pinnen was. 'Herman, op weg naar de loempia ?' Heb er ooit al een recensie over geschreven. Even aangepast en haar mooi kunnen uitzwaaien.Chinees restaurant Happy Garden
Paar maanden geleden een ongeëvenaarde avond. Het mooie Chinees-restaurant Happy Garden. Het is er zo klein dat ik geen risico hoefde te nemen en van tevoren moest reserveren. Serveren komt later ter spraken. Heb er al vaak m'n zondagse loempiaatje gehaald. Eerste keer dat ik er ging eten. Op zondag zwaai ik altijd naar Lia of De Rat. Op deze dinsdagavond was het stil aan de overkant.
De buitenkant is veel glas. Had dus al kunnen zien dat het er weer blinkend schoon was. Bij binnenkomst een tweede glazen deur. Het verbaasde me niet dat het echode toen ik de lieve gastvrouw begroette. Ik vroeg aan haar 'kent u de koning van Wezel ?' Ze keek me glazig aan. Ik blijf het jammer vinden dat heel Nederland aan het verglazen is, dat heet moderne architectuur. Ik vind het gladde, doorzichtige fantasieloosheid.
David, haar zoontje, lag nog niet in bed. 'Dag David.' Zei ie. Dat is namelijk hoe ik hem altijd begroet. Hij wilde ook altijd voetballen met me. Lieve, leuke praatjesmaker. Dus dan heb je wel een klik. Ga hem ook missen.
Mooie plastic bloemen, in een hoog Chinees glas. Peper-en zout stel, in een traditioneel houten-houdertje. Kolkende, geruisloze waterval aan de muur. De muziek kwam zachtjes, samen met het gedimde licht, de ruimte binnen. Ik mis nog steeds de grote glazen asbak. Kon je je slechte, mislukte grappen in uitdrukken, die gingen dan de mist in en in rook op. Zoals de uitdrukking heet.
Het was lekker rustig qua in-en uitlopende afhaal-Chinezen. Vind ik wel zo prettig. In andere Chinese restaurants is het soms zo vol dat je je op een Chinees marktplein waant, waar ze massaal de hond in de pot aan het zoeken zijn. Afijn, bestelling geplaatst.
Ditmaal de traditionele oud-Hollandsch/Chinese maaltijd, Babi Pangang, vooraf een tomatensoepje, als amuses kleine loempiaatjes en kleine porties garnalen. Ik ken de gastvrouw al langere tijd, vond dat het tijd werd voor m'n traditionele complimentje. Ik zei dat ze er weer mooi uit zag, en ik me er erg op m'n gemak voelde. Ook zij moest weer blozen. Dat was zo leuk en lief om te zien. Chinezen worden dan oranje zoals jullie inmiddels weten.
De soep werd al snel geserveerd, sneller dan Michael Chang ooit onderhands serveerde tegen Iwan Lendl. Dat was erg onsportief destijds. Daarom had ik nu de neiging om bovenhands te applaudiseren. Kon mezelf nog net inhouden. Maar stond niet garant voor de volgende eventuele neiging. Zo mooi was deze overwinning van de soep met ballen. Nog net geen tennisballen. Maar de eerste ballotage was geslaagd.
Loempiaatje voor ik de aanval zou inzetten op de hoofdmaaltijd. Knisperig, vol groente, en lekkere tauché, hier was niks mis mee. Tevreden wachtte ik op wat komen zou.
De Babi Pangang stond dampend voor me te wachten, bijna smachtend om verorberd te worden. Als een fijnbesnaard tennisracket ging ik gespannen op weg naar m'n zoveelste culinaire avontuur. Eerst de witte rijst op het bord, rijst idd, geen nasi. Daar zitten te veel ingrediënten in die afbreuk doen aan de Babi Pangang.
Had zin om een flauwe grap te maken over Nazi Göreng, maar er staan geen glazen asbakken meer, gelukkig maar eigenlijk. Het was heerlijk. Ik had me al ingelezen op internet, andere gasten hadden deze Babi Pangang zelfs een tien gegeven.
Ik sta bekend als uiterst kritisch, dus bij mij werd het hoofdgerecht een negen.
Ondertussen nam ik een loempiaatje of een garnaaltje. Beetje afwisseling, soort gemengd dubbel. Soms hoopte ik dat het garnaaltje de rugslag zwom op m'n tong, zodat ik er nog een keer van kon genieten. Jeetje miena, wat was dat lekker.
Als ik Miena zou hebben geheten was ik door het dolle heen geweest. Ik was echt in de zevende gehemelte. Ongekend. Wat een fijnproeferij. Groots voor zo'n klein stadje. Nogmaals vroeg ze of het had gesmaakt. Ik kon bijna geen woord meer uitbrengen. En stamelde iets van onvergetelijk, uniek en uitzonderlijk. Geen woorden maar daden eigenlijk. Tijdens deze regenachtige open dak in de Kuip.
Dit was een match made in heaven. Ik was in de wolken en zou nog dagenlang blijven zweven. Game, Set, and Match Happy Garden. Gefeliciteerd, groots-klein restaurant. Van harte lieve gastvrouw. Wat heb ik genoten. Dit wordt geen wisselbokaal. Deze prijs hoort definitief bij jou en de kok. De fictieve glazen beker overhandigde ik haar, tijdens het afrekenen, met m'n gedachten en fantasie.
Dat ie maar een mooi plekje krijgt in de glazen prijzenkast, zodat ie tot in lengte van dagen is te zien. Ook in Hengelo, vanuit Bommel.
Ter afscheid........niets minder dan een negen en een half.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !