[USA] True Detective #6 - Seizoen 3

quote:

Op zaterdag 22 augustus 2015 18:03 schreef Claudia_x het volgende:
Die scene heb ik vorig jaar eens in een college laten zien. Vraag me niet meer waarom; als ik iets moois zie, verzin ik wel een reden om het te gebruiken.

Wat voor colleges zijn?

quote:

Op maandag 24 augustus 2015 00:07 schreef hakunamatafaka het volgende:

[..]

Wat voor colleges zijn?

Ik begon zelf ook nieuwsgierig te worden naar hoe ik die scène in hemelsnaam had gebruikt en klaarblijkelijk was dat in een college over het concept 'ideaal' (waarin ik Rust en Marty presenteer als twee archetypes, de realist vs. de idealist). En daarom houd ik zo van mijn werk: de zin ervan ontgaat ook mij regelmatig, maar zolang m'n colleges onderhoudend zijn, is iedereen blij.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 22:15 schreef Forbry het volgende:

"Failed to upload"... damn zeg!

Ik vond dat zo afgezaagd.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 00:03 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik begon zelf ook nieuwsgierig te worden naar hoe ik die scène in hemelsnaam had gebruikt en klaarblijkelijk was dat in een college over het concept 'ideaal' (waarin ik Rust en Marty presenteer als twee archetypes, de realist vs. de idealist). En daarom houd ik zo van mijn werk: de zin ervan ontgaat ook mij regelmatig, maar zolang m'n colleges onderhoudend zijn, is iedereen blij.

Bij wat voor studie is dat?

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 02:22 schreef hakunamatafaka het volgende:

[..]

Bij wat voor studie is dat?

Pedagogiek. Jaja.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 00:07 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik vond dat zo afgezaagd.

Ach, in principe is het een vorm van "goedkoop scoren/sentiment", maar soms werkt dat gewoon en dat was wat mij betreft hier ook het geval. Afgezaagd als in voorspelbaar vond ik het ook niet, want meestal is het toch echt zo (zeker indien Amerikaans) dat zoiets wél goed afloopt.

Sowieso, wat voorspelbaarheid betreft: ik zag daar verschillende klachten over, maar ben het er totaal niet mee eens. Sure, alle opties qua afloop zijn heus wel in mijn gedachten de revue gepasseerd, maar als dat het enige criterium is voor voorspelbaarheid, kun je op dat punt zo'n beetje elke film/serie wel afschrijven. Ik had de laatste twee afleveringen juist continu het gevoel dat het nog echt alle kanten op kon gaan, van iedereen dood tot iedereen nog in leven, van "failed to upload" tot "upload completed", van een geslaagde wraakactie tot totale desillusie, etc. In die zin vond ik het einde zelf juist absoluut niet voorspelbaar, maar juist heel spannend en ook emotioneel geladen.

Vergeet verder ook niet, dat ze in Amerika over het algemeen nog steeds echt niet dol zijn op "unhappy endings". Ook in die zin was dit seizoen niet voorspelbaar en juist wel gewaagd en verbaast het mij niks dat/als het overgrote deel van de Amerikanen dit geen leuk/goed seizoen vond...

[ Bericht 0% gewijzigd door Forbry op 26-08-2015 13:53:27 ]

quote:

Op donderdag 20 augustus 2015 22:21 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Je gaat ze vergelijken omdat Pizzolatto van beide de schrijver is en hij het eerste seizoen zo subliem neerzette dat een fractie daarvan het tweede seizoen al tot een groot genoegen zou hebben gemaakt om te bekijken. Helaas. Ik heb tot op het laatste moment het beste ervan gehoopt, maar nu ik ook de finale heb gezien kan ik niet anders dan concluderen dat het tweede seizoen een grote teleurstelling is geweest.

Wat heeft Pizzolatto in hemelsnaam bezield? Geen prachtige dialogen maar oninteressante personages, matige acteurs, verhaallijnen die maar niet willen boeien en kitsch waar je met de beste wil van de wereld geen kunst in kan zien. Mooie beelden van snelwegen en goede muziek zijn niet genoeg om een serie memorabel te maken. Ik heb vandaag met plezier naar Leonard Cohen, Nick Cave, Lera Lynn en vooral naar John Paul White met het prachtige What a way to go geluisterd. En ik heb van binnen een beetje gehuild om de belofte die niet werd ingelost.

Ik vond de soundtrack stukken minder dan vorig seizoen en dat van iemand die best wel fan is van Leonard Cohen (zelfs een paar jaar geleden nog naar een openluchtconcert van hem geweest ) en ik sommige nummers van Lera Lynn ook heel goed vind. Leonard Cohen als intro vond ik op zich nog wel o.k., maar het enige wat ik op het punt van de soundtrack écht goed vond (wat timing/sfeer betreft) was "Lately" van Lera Lynn bij het einde, "The Only Thing Worth Fighting For" van Lera Lynn bij de trailer en dat "brommende" geluid (weet even niet hoe ik het beter moet omschrijven) bij spannende gedeeltes....

Dit seizoen vond ik qua beelden weer beter. Op zich waren die van dezelfde hoge kwaliteit als in seizoen 1, maar in dit geval betrof het eigenlijk vooral "lelijke" dingen als snelwegen, industrie/vervuiling, etc. en ik vind het echt heel knap hoe ze één en ander zo mooi in beeld hebben weten te brengen.

Al met al geef ik -denk ik- seizoen 1 een 9 en seizoen 2 een 8 en dat punt minder komt dan vooral omdat ik met name de eerste helft van het tweede seizoen wel heel erg rommelig/onduidelijk vond en mede daardoor niet zo sterk (was zelfs bijna afgehaakt). Tweede helft vond ik echter stukken duidelijker en leuker/beter, waar er in seizoen 1 juist sprake van een anti-climax was. In seizoen 1 waren de personages en de dialogen sterker, maar in mijn ogen had seizoen 2 -zeker achteraf bezien- een beter misdaad/detective-gedeelte met ook veel meer tempo erin.

Wat ik vooral heel tof vond, was dat dit seizoen gewoon weer iets heel anders was, maar dat er hier en daar toch ook wel wat punten van herkenbaarheid waren. Maakt mij alleen maar extra benieuwd naar wat we in een volgend seizoen voorgeschoteld krijgen (als die er komt... ik hoop het echt).

Uiteindelijk hebben we bij een product als dit een irrationele (Dionysische) mening - je gevoel vindt het al dan niet goed - die we vervolgens rationeel proberen te onderbouwen

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 15:21 schreef Mainport het volgende:
Uiteindelijk hebben we bij een product als dit een irrationele (Dionysische) mening - je gevoel vindt het al dan niet goed - die we vervolgens rationeel proberen te onderbouwen

Alsof je verstand en gevoel zo strikt van elkaar zou kunnen scheiden.

Ik heb een paar jaar geleden een stuk gelezen dat mijn kijk op emoties radicaal heeft veranderd (het heet "Literacy and the education of emotions"). Moraal van het verhaal was dat emoties geen aangeboren reacties zijn waar geen invloed op uit te oefenen valt, maar verworven reacties die bijgeschaafd en gecultiveerd kunnen worden (bijvoorbeeld door het lezen van literatuur en het kijken van films en series die je onmiddellijke belevingswereld ontstijgen). Dat verwervingsaspect zet de deur op een kier voor reflectie die voorafgaat aan de emotie.

[ Bericht 0% gewijzigd door Claudia_x op 26-08-2015 15:32:16 ]

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 15:25 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Alsof je verstand en gevoel zo strikt van elkaar zou kunnen scheiden.

Ik heb een paar jaar geleden een stuk gelezen dat mijn kijk op emoties radicaal heeft veranderd (het heet "Literacy and the education of emotions"). Moraal van het verhaal was dat emoties geen aangeboren reacties zijn waar geen invloed op uit te oefenen valt, maar verworven reacties die bijgeschaafd en gecultiveerd kunnen worden (bijvoorbeeld door het lezen van literatuur en het kijken van films en series die je onmiddellijke belevingswereld ontstijgen). Dat verwervingsaspect zet de deur op een kier voor reflectie die voorafgaat aan de emotie.

Een beetje off topic maar welk stuk refereer je aan als het gaat over "Literacy and the education of emotions"? Al googelend vind je vele sites en citaten uit artikelen, maar ben benieuwd welke jij hebt gelezen.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 15:47 schreef Preston_Marlowe het volgende:

[..]

Een beetje off topic maar welk stuk refereer je aan als het gaat over "Literacy and the education of emotions"? Al googelend vind je vele sites en citaten uit artikelen, maar ben benieuwd welke jij hebt gelezen.

Het gaat om een hoofdstuk uit het boek Literacy, Society, and Schooling.

_{Via Google Books maar deels door te bladeren. Ik kan wel een (slechte) scan mailen.}

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 15:50 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Het gaat om een hoofdstuk uit het boek Literacy, Society, and Schooling.

_{Via Google Books maar deels door te bladeren. Ik kan wel een (slechte) scan mailen.}

Bedankt! Ik ga eens even zoeken naar dit boek.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 15:52 schreef Preston_Marlowe het volgende:

[..]

Bedankt! Ik ga eens even zoeken naar dit boek.

Het is lang geleden dat ik iemand tegenkwam die 80 euro of een bibliotheekbezoek over had voor een boek.

_{Ik kan gerust mailen; zo slecht is die scan ook weer niet.}

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 15:58 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Het is lang geleden dat ik iemand tegenkwam die 80 euro of een bibliotheekbezoek over had voor een boek.

_{Ik kan gerust mailen; zo slecht is die scan ook weer niet.}

Zie idd dat die reader $89.99 kost. Ik stuur je een PM. Bedankt voor de moeite!

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 16:11 schreef Preston_Marlowe het volgende:

[..]

Zie idd dat die reader $89.99 kost. Ik stuur je een PM. Bedankt voor de moeite!

Ik weet niet wat het precies is dat je er interessant aan lijkt, maar als het je om de relatie tussen emotie en de rede te doen is, dan is Nietzsche ook de moeite waard (Der Wille zur Macht):

"The whole conception of the rank of the passions: as if it were right and normal to be led by reason, while the passions are considered abnormal... and nothing but desires for pleasure. Thus passion is degraded 1. as if it were only in unseemly cases, and not necessarily and always, that which activates; 2. insofar as it is taken to aim at something that has no great value, namely merely amusement.

The misunderstanding of passion and reason, as if the latter existed as an entity by itself, and not rather as a state of the relations between different passions and desires; and as if every passion did not contain in itself its quantum of reason."

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 16:21 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik weet niet wat het precies is dat je er interessant aan lijkt, maar als het je om de relatie tussen emotie en de rede te doen is, dan is Nietzsche ook de moeite waard (Der Wille zur Macht):

"The whole conception of the rank of the passions: as if it were right and normal to be led by reason, while the passions are considered abnormal... and nothing but desires for pleasure. Thus passion is degraded 1. as if it were only in unseemly cases, and not necessarily and always, that which activates; 2. insofar as it is taken to aim at something that has no great value, namely merely amusement.

The misunderstanding of passion and reason, as if the latter existed as an entity by itself, and not rather as a state of the relations between different passions and desires; and as if every passion did not contain in itself its quantum of reason."

Het heeft met mijn brede interesse in filosofie te maken, om het lekker vaag te houden Was alweer vergeten dat ik aan het posten ben in een reeks over een TV serie

Wel een filosofische tv-serie. Althans, het vorige seizoen.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 00:03 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Ik begon zelf ook nieuwsgierig te worden naar hoe ik die scène in hemelsnaam had gebruikt en klaarblijkelijk was dat in een college over het concept 'ideaal' (waarin ik Rust en Marty presenteer als twee archetypes, de realist vs. de idealist). En daarom houd ik zo van mijn werk: de zin ervan ontgaat ook mij regelmatig, maar zolang m'n colleges onderhoudend zijn, is iedereen blij.

Toch zou ik Rust noch Marty willen typeren als realist en/of idealist.
Daar zijn de karakters - gelukkig - veel te complex voor.

Maar het is uiteraard n goed excuus om met z'n allen naar n prachtige scène te kijken.

Is het 2e seizoen het nog waard om naar te kijken?

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 17:57 schreef DO2 het volgende:

[..]

Toch zou ik Rust noch Marty willen typeren als realist en/of idealist.
Daar zijn de karakters - gelukkig - veel te complex voor.

Maar het is uiteraard n goed excuus om met z'n allen naar n prachtige scène te kijken.

Het is een contrast waar in de serie mee gespeeld wordt, maar Marty is te cynisch om een idealist te zijn (hij is gelovig en is gehecht aan traditionele waarden, maar gaat vreemd) en Rust te idealistisch om een realist te zijn (dat blijkt in ieder geval aan het einde en dat voel je door de serie heen ook wel). Maar in dit fragment noemt Rust zichzelf wel een realist.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 08:07 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Pedagogiek. Jaja.

Oh, ik schrok al. Een docent van mij had dit fragment namelijk ook eens laten zien bij een vak filmanalyse . Dacht even dat je mijn docent was.

Vele films hebben de les dat rouwdouwers die om niets geven (realist) als puntje bij paaltje komt het juiste doen (idealist). Ruwe bolster blanke pit: Ray.

Als kijker kun je je daarin verplaatsen, omdat het een catharsis is die je zelf ook doormaakt.

Menig klootzak in de professionele werkomgeving ondergaat een metamorfose zodra hij thuiskomt.

Heb het allemaal in drie dagen uitgekeken dus dan was het misschien wat beter te volgen. Denk dat het verhaal op zich niet eens zo lastig is, het wordt alleen overdreven lastig gebracht. Maar misschien was dat juist wel goed. De hoofdpersonen weten immers ook niet precies wie betrokken zijn. Probleem is alleen dat er een hoop tijd wordt besteed aan persoonlijke problemen. Dat is geen probleem als er twee hoofdpersonages zijn zoals vorig seizoen maar nu heb je Ani, Ray, Paul en Frank. Daardoor wordt het allemaal zo uitgesmeerd, misbruik, huwelijksproblemen, herenliefde, kindverwekkingsproblemen etc. Een deel daarvan is misschien niet geheel irrelevant maar het leidt uiteindelijk tot niets.

Verder heb ik wel degelijk genoten. Niet te vergelijken met seizoen 1, maar misschien hoeft dat ook niet per se.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2015 19:27 schreef Rijst het volgende:
Is het 2e seizoen het nog waard om naar te kijken?

Ja, vond ik wel.