Franse vakantiekinderen, deel XV: 6de editie!

quote:

Op donderdag 6 augustus 2015 18:15 schreef Cat22 het volgende:
En POEF! weg zijn ze weer
En wat hebben ze het weer fijn gehad met en bij jullie

Tot volgend jaar meiden

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Oh gelukkig Cat, dat je kon rodelen!

quote:

Op maandag 10 augustus 2015 01:06 schreef Bluezz het volgende:

[..]

Mooie opmerking!
Hoe is het nou Dude, nog contact gehad met ze? En volgend jaar weer of zijn ze dan te oud?
En stel dat ze te oud zijn... gaan jullie dan weer voor 2 nieuwe kinderen?

Ja contact met ze hoor! Al vanaf het moment dat ze donderdagavond weer thuis waren. Ze bellen dan meteen even!

Volgend jaar mogen ze nog met de organisatie mee. Tot en met hun vijftiende ongeveer. Ze waren nu 12 en 13.

De meiden vroegen dit jaar quasi nonchalant of we na hen nog weer nieuwe vakantiekinden zouden willen. Tot hun opluchting (had ik sterk het idee) is het antwoord nee. Ook omdat wij nooit bij voorbaat eenmalig kinderen in huis zouden nemen. Het is, als uitgangspunt voor ons, alles of niets en wėér zeven, acht jaar een band aangaan, lijkt ons nu een hele opgaaf.
We zouden daar wel weer heel bewust voor willen kiezen.

Sowieso een pauze van een of twee jaar. En dan kunnen wel altijd weer bekijken hoe we er in staan.

quote:

Op maandag 10 augustus 2015 01:22 schreef golfer het volgende:

[..]

Adopteer een bejaarde?Is dat een idee?

/meldt zich aan.

Goed idee. Maar we nemen wel een pauze van een jaar of veertig. Daarna ben je welkom

Post-apocalyptische restanten.



En ik wist dat ik nog ergens op in wilde gaan: de vraag of we ze missen en of er nog contact is gedurende het jaar.
Na zes jaar is het eigenlijk zo dat ze een natuurlijk onderdeel van ons leven zijn geworden. Geen 'gasten' of 'vakantiekinderen' meer, maar gewoon L. en K. Zij denken er net zo over. Ze zien ons net zo zeer als familie als hun biologische familie, zeiden ze.

Hun biologische families zien dat inmiddels ook zo, en dat is reuze bijzonder. Ze dringen er elk jaar weer op aan dat we naar Frankrijk komen en ons door hen in de watten laten leggen. Hoe zeer wij ook verschillen van hun respectievelijke leefwijzen, ze waarderen ons en dat vind ik écht bijzonder. We brengen hun blagen toch rare dingen bij, af en toe. Het strookt vast niet altijd met de mores thuis.

En wij houden inmiddels van beide moeders en de rest van de familie. K's zusjes komen ook altijd aan de telefoon en zij horen ook bij onze belevingswereld. We ontdekken dat dat op afstand kan, een band krijgen met 'onbekenden'.

Het is erg fijn dat het zo gaat. Elk jaar, zodra de meiden weer onze kant op komen, krijgen we het volledige vertrouwen van hun ouders. Met wie dus goed contact hebben. Er is een heel bijzondere constellatie ontstaan zo.

[ Bericht 28% gewijzigd door Duderinnetje op 11-08-2015 01:27:20 ]

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2015 08:38 schreef AnneX het volgende:
Oui... oui... oui ... en door jouw verhalen en vragen vanaf het pre tijdperk " franse draken", door je smakelijke verslaglegging, jullie inzet is het voor ons ook wel een beetje fok-familie geworden.

Zo word ik wel heel nieuwsgierig naar het jong volwassen resultaat van de bijzondere mix franse school en nederlands infuus drie weken per jaar.

Ben ik ook benieuwd naar! Wij zien ze natuurlijk een paar weken 'live' opgroeien en groter worden, dus we kunnen al wel grofweg een gok doen hoe ze zich verder zullen ontwikkelen. Ik hoop dat ze beiden de kans krijgen te doen wat ze willen en goed kunnen. L. op sportief gebied en K. intellectueel. Ik betrapte me erop dat ik K. zat voor te lichten over het belang van Engels leren, zodat ze in Nederland kan komen studeren. Terwijl ik me had voorgenomen niet zo'n gastouder te worden die een vinger in de pap wil hebben in hun toekomst.
Maar K. wil zo graag leren, ze is er dol op en slim zát. En ik hoop zo dat ze de kans krijgt dat te benutten.

L. heeft natuurlijk haar voetbal. Ze wil verder niets van het leven dan dat. Gewoon voetballen! Ik hoop dat ze de kans grijpt die ze nu op die speciale opleiding krijgt. Ik begreep wel dat, om er te blijven, er eisen zijn aan de cijfers voor de reguliere schoolvakken. Laat ze daar nou net een broertje dood aan hebben. Ze zit meer op het gangbankje bij de conrector omdat ze weer eens uit de les is gestuurd dan ín de klas. Heerlijke branie!

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2015 10:47 schreef Cat22 het volgende:
Nu we toch een vragenuurtje hebben: je zegt dat hun familie inmiddels ook deel is van jullie leven. Maar volgens mij zijn jullie nog niet bij Les Blages op bezoek geweest he? Is dat een bewuste keuze, of is het iets wat er gewoon nog niet van is gekomen?

Dat laatste.
We gaan het denk ik ondernemen in het jaar dat de meiden te oud zijn om met de stichting mee te gaan. Voor nu is het, wat ons betreft, prima zo.
Ik zou het ook best spannend vinden.

En het is gek hoe de band er hoe dan ook is, ook zonder ontmoeting. We hebben natuurlijk wel via andere wegen contact en ergens is gewoonweg duidelijk dat er wederzijds veel respect is. Ik kan ook echt gewoon gezellig kletsen met beide moeders en ik denk dat we allemaal van elkaar waarderen dat de meiden het belangrijkste zijn. Ik heb er ontzag voor dat de moeders hun kinderen uit handen durven geven aan vreemden, in belang van het kind. Dat is toch ontzaglijk groots?

Zij waarderen dat wij hun kinderen elk jaar in huis nemen. Het is een heel gelijkwaardig wederzijds begrip en wederzijds respect.

Ik weet niet of ik het goed uitleg.

[ Bericht 13% gewijzigd door Duderinnetje op 11-08-2015 11:21:31 ]

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2015 10:21 schreef Bluezz het volgende:
Er is niks mis met beetje sturen en coachen Dude!

Nee, wellicht niet. Maar ik wil niet mijn 'verwachtingen' op hun schouders leggen. Dat doe je zo maar onbewust. Ze zijn waardevol zoals ze zijn en onze standaarden van studeren en diploma's halen, zijn wellicht niet de hunne. En ook geen garantie voor een fijn en zinvol leven. Ik probeer er voor te waken dingen voor hen in te vullen.

Maar bij K. zie ik inderdaad wel echt de behoefte om zich te ontwikkelen in kennis. Anderzijds: als ze op haar twintigste trouwt en vervolgens vier kinderen krijgt en hartsikke gelukkig is, zal ik ook niet teleurgesteld zijn. Als ze maar blij is met de keuzes die ze maakt. Idem voor L.

Ik vind het lastig laveren tussen verwachtingen hebben en accepteren dat ze een ander leven leiden dan wij. Bovendien gaan we er geenszins over.

quote:

Op dinsdag 11 augustus 2015 10:39 schreef AnneX het volgende:
Wat Bloes zegt...

Ach, ik ben ook aardig terecht gekomen.

Mijn record: op éen dag 6 x uit de les gestuurd door verschillende docenten.
Ik verveelde me rot en zat blijkbaar te klieren en anderen af te leiden.

Dat begon al op de basisschool: gelukkig twee jaar een leerkracht, die mij voor mijzelve liet werken,achterin de klas met een leesboek onder de tafel.
Als zij en hij het nodig vonden, moest ik mijn tafel weer even naar voren schuiven om écht op te letten.

Het franse schoolsysteem is vast anders dan het nederlandse.

Wat goed van die leerkracht! !

Ja, het schoolsysteem is er anders. Stampen, stampen, stampen. En je blijft om een vloek en een zucht zitten.