LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Overigens, saillant detail, mijn exemplaar daarvan stond ook als versiering in een café. Ergens in Weesp, geloof ik.
[ Bericht 2% gewijzigd door PeteSampras op 14-08-2015 17:09:29 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door PeteSampras op 14-08-2015 17:09:29 ]
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Of nee, ik weet het alweer. In de kantine (hoewel dat eigenlijk meer weg had van een grand café) van de tennisvereniging in Mariahoeve.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ik heb 'm een dag later toch meegekregen. De eigenaar wilde er een tientje voor hebben - let wel, het is zo'n exemplaar dat een keer gratis met de Trouw geleverd werd. Ik weet niet of het lag aan onze fooi of aan het aantal euro's dat we vergeefs in de gokautomaat hadden gegooid, maar ik kreeg het van de barman gratis mee.
Ja, ik heb precies dezelfde. Uit de Europese Literatuurcollectie. Deel 1: Frankrijk.
'Modiano is een meester in het suggereren van welke emotie en sfeer dan ook.'
- Arnon Grunberg.
'Modiano is een meester in het suggereren van welke emotie en sfeer dan ook.'
- Arnon Grunberg.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ze waren trouw gebleven aan hun jeugd, aan wat je met een welluidende en ouderwetse uitdrukking de 'bohème' zou kunnen noemen. Ik zoek 'bohème' op in het woordenboek: 'kring van artisten [sic] die een zwervend of ongeregeld bestaan leiden.
[Het café] was voor mij een laatste toevluchtsoord voor de eentonigheid van het leven dat ik al voor me zag liggen. Ooit zou ik daar een deel van mezelf - het beste - moeten achterlaten.
Tja, ik vind dit wel lekker hoor. Maar ik ben ook een sucker voor melancholisch gezemel
Tja, ik vind dit wel lekker hoor. Maar ik ben ook een sucker voor melancholisch gezemel
Geouwehoer is het. 
.
.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Het zou zo van Houellebecq of Kundera of Camus kunnen zijn. Wat ik daarmee bedoel: de Franse literatuur heeft het beter begrepen dan die zinloze Angelsaksen, van wie ik nog steeds niet begrijp wat ze nu eigenlijk willen zeggen.
Bovendien: ik snap die afkeer tegen kroegpraat niet zo goed. Het is gemakkelijk, eenzijdig, repetitief, smakeloos, maar vooral heel erg waar.
Bovendien: ik snap die afkeer tegen kroegpraat niet zo goed. Het is gemakkelijk, eenzijdig, repetitief, smakeloos, maar vooral heel erg waar.
Nou ja, ik heb niet zoveel tegen kroegpraat. Ik zit toch met grote regelmaat in een kroeg en dan krijg ik daar behoorlijk wat van mee. Als ik daarentegen besluit een avond of middag met een boek op de bank of balkon door te brengen, dan wil ik iets anders. Anders zou ik wel naar de kroeg gaan, zie je?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Dat van 'niet goed begrijpen wat ze willen zeggen', had ik bij een hoop boeken van Philip Roth. Die schrijft natuurlijk een hoop over rascisme en politieke correctheid en alle problemen die daarmee gepaard gaan, wat toentertijd (in de tijd dat hij het schreef en de enkele jaren later dat ik het las) voornamelijk louter Amerikaanse fenomeen waren. Ik dacht bij een hoop van zijn teksten: 'Ja, wat doet dat er nu toe?' Nu we in Nederland ook te maken hebben met gelul over de picnic en de black bastard barbecue (om eens een ander voorbeeld aan te halen dan de zwartepietendiscussie), wordt me dat wat duidelijker. 'Do they exist or are they spooks?'
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
https://twitter.com/siddhmi/status/629344463744335872/photo/1
http://www.telegraph.co.u(...)ist.-True-story.html
Van die dingen.
http://www.telegraph.co.u(...)ist.-True-story.html
Van die dingen.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ik heb daar best interessante gedachten over, trouwens, rascisme, maar die zal ik een andere keer eens uit de doeken doen. Ik moest nu maar eens even wat kroegpraat aan gaan horen. Het was me deze week allemaal weer veel te intelligent en productief.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Als jij er nog even mee wacht, zal ik er maar wat ongefundeerde gedachten op los laten:
Racisme is een ding van de Boze Burger; het probleem is dat de Boze Burger steeds meer de maat wordt in het maatschappelijk debat, media en politiek bieden hem een disproportioneel platform dat hij niet verdient. Dit platform werkt als een katalysator: extreme opvattingen krijgen aandacht en worden zodoende normaal.
Het beste zou zijn als Raoul Heertje elke week een uur lang de tijd krijgt om de boze burger in zijn hemd te zetten. Maar daar heeft de netmanager een stokje voor gestoken. En Maarten van Rossem heeft nog slechts een jaar of zes, zeven.
Had mijn moeder toch gelijk. Een land waarin boze burgers onbelemmerde vrijheid genieten zal ontaarden in een despotisch land.
Racisme is een ding van de Boze Burger; het probleem is dat de Boze Burger steeds meer de maat wordt in het maatschappelijk debat, media en politiek bieden hem een disproportioneel platform dat hij niet verdient. Dit platform werkt als een katalysator: extreme opvattingen krijgen aandacht en worden zodoende normaal.
Het beste zou zijn als Raoul Heertje elke week een uur lang de tijd krijgt om de boze burger in zijn hemd te zetten. Maar daar heeft de netmanager een stokje voor gestoken. En Maarten van Rossem heeft nog slechts een jaar of zes, zeven.
Had mijn moeder toch gelijk. Een land waarin boze burgers onbelemmerde vrijheid genieten zal ontaarden in een despotisch land.
Tsja. Daar heb je (thans ten dele) gelijk,- maar dat is niet waar ik het over wilde hebben. Ik ga er een andere keer op in. Ik zou niet willen beweren dat rascisme iets van (alleen) 'de Boze Burger' is. 't Steekt allemaal wat lastiger in elkaar dan slechts de frustratie van het uitblijven van eigen succes op een willekeurige andere groep afschuiven - hoe kan ik 'de Boze Burger' uitleggen? Nee. Goed, ik zeg er niets over. Volgende keer.
[ Bericht 30% gewijzigd door PeteSampras op 15-08-2015 03:54:49 ]
[ Bericht 30% gewijzigd door PeteSampras op 15-08-2015 03:54:49 ]
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
De boze burger - wie is dat in godesnaam, iedereen die er opvattingen op nahoudt die jij verwerpelijk vindt? - komt niet voort uit een teveel maar een tekort aan vrijheid en democratie. Het voelt misschien tegenintuitief, maar het is van groot belang om met hem of haar in gesprek te gaan en te kijken waar de boosheid vandaan komt. Dan zul je zien dat er bijvoorbeeld onzekerheid over de eigen toekomst aan ten grondslag ligt, een gevoel van onrechtvaardigheid over ongelijke behandeling, frustratie omdat politici en instituties niet luisteren of niet doen wat ze beloven, onmacht.
Racisme is niet fraai, maar ik geloof niet dat het doorgaans een uiting van pure haat is waar verder niks achterzit. Daarom is het belangrijk te blijven praten zodat de achterliggende problematiek op tafel komt te liggen. Er is meer en niet minder democratie nodig. David van Reybrouck heeft dat met zijn G1000 vrij overtuigend aangetoond. Hij zag bijvoorbeeld dat homofoben in een mum van tijd constructief denkende burgers werden.
Het is verleidelijk om van mensen met foute ideeen - dat wil zeggen: afwijkend van die van de heersende elite - een verworpen klasse te maken en die grotendeels uit te sluiten van deelname aan de maatschappij. Dat is in feite wat er nu gebeurt. Het is trouwens ook het soort beleid dat racisme in de hand heeft gewerkt (denk aan de houding van de kolonisator). Des te meer reden om jezelf tegen een dergelijk immoreel sentiment te verzetten als je het bij jezelf bespeurt.
Racisme is niet fraai, maar ik geloof niet dat het doorgaans een uiting van pure haat is waar verder niks achterzit. Daarom is het belangrijk te blijven praten zodat de achterliggende problematiek op tafel komt te liggen. Er is meer en niet minder democratie nodig. David van Reybrouck heeft dat met zijn G1000 vrij overtuigend aangetoond. Hij zag bijvoorbeeld dat homofoben in een mum van tijd constructief denkende burgers werden.
Het is verleidelijk om van mensen met foute ideeen - dat wil zeggen: afwijkend van die van de heersende elite - een verworpen klasse te maken en die grotendeels uit te sluiten van deelname aan de maatschappij. Dat is in feite wat er nu gebeurt. Het is trouwens ook het soort beleid dat racisme in de hand heeft gewerkt (denk aan de houding van de kolonisator). Des te meer reden om jezelf tegen een dergelijk immoreel sentiment te verzetten als je het bij jezelf bespeurt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Je kunt niet over zoiets als racisme praten alsof je daar zelf helemaal buiten staat. Het gaat zoals bij de boze burger altijd over die ander. Het gaat dus altijd over mensen die we niet kennen of over mensen die we denken te kennen. In zulke gevallen kun je volgens mij het beste beginnen (en ook eindigen) bij jezelf.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Mee eens, maar het maakt het niet onmogelijk of onwenselijk om het ook over de ander te hebben. Alleen zou het dedain plaats moeten maken voor openheid. Er wordt sowieso te veel gepraat en geoordeeld en te weinig geluisterd.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 11:08 schreef Franny_G het volgende:
Je kunt niet over zoiets als racisme praten alsof je daar zelf helemaal buiten staat. Het gaat zoals bij de boze burger altijd over die ander. Het gaat dus altijd over mensen die we niet kennen of over mensen die we denken te kennen. In zulke gevallen kun je volgens mij het beste beginnen (en ook eindigen) bij jezelf.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Claudia heeft het over de oorzaken of de voorwaarden waarmee de boze burger (het populisme) ontstaat, daar wil ik me niet aan wagen. Populisme komt immers overal ter wereld voor en is van alle tijden, ook in tijden van economische voorspoed. Je kunt het niet uitbannen maar vooral niet als redelijk alternatief zien, wat nu dus gebeurt.
De PVV (een door en door racistische beweging) ging van paria in de Tweede Kamer naar gedoogpartner van VVD en CDA. Daarmee maakten die twee de PVV tot een serieuze speler en werd haar racistische inborst letterlijk salonfähig.
Kranten schreven met een neutrale insteek over de partij die het liefst alle Marokkanen terug naar Istanboel zou sturen, alsof het eenvoudigweg een partij als alle andere was.
Ik weet wel waardoor dat komt; het is een doorgeschoten vorm van cultuurrelativisme waarin we vooral niet mogen oordelen (over mensen die ironisch genoeg zelf hele bevolkingsgroepen wegzetten). Ik snap dat als je het denken van deze burgers wil veranderen je inderdaad een constructieve en empathische houding moet hebben, maar als media en politiek toch zeker niet. VVD en CDA hadden nooit in zee moeten gaan met een club racisten en kranten zouden bij elk genuanceerd artikel een disclaimer moeten bijvoegen: de PVV is een beweging die structureel bevolkingsgroepen op basis van etniciteit als minderwaardig wegzet.
De PVV (een door en door racistische beweging) ging van paria in de Tweede Kamer naar gedoogpartner van VVD en CDA. Daarmee maakten die twee de PVV tot een serieuze speler en werd haar racistische inborst letterlijk salonfähig.
Kranten schreven met een neutrale insteek over de partij die het liefst alle Marokkanen terug naar Istanboel zou sturen, alsof het eenvoudigweg een partij als alle andere was.
Ik weet wel waardoor dat komt; het is een doorgeschoten vorm van cultuurrelativisme waarin we vooral niet mogen oordelen (over mensen die ironisch genoeg zelf hele bevolkingsgroepen wegzetten). Ik snap dat als je het denken van deze burgers wil veranderen je inderdaad een constructieve en empathische houding moet hebben, maar als media en politiek toch zeker niet. VVD en CDA hadden nooit in zee moeten gaan met een club racisten en kranten zouden bij elk genuanceerd artikel een disclaimer moeten bijvoegen: de PVV is een beweging die structureel bevolkingsgroepen op basis van etniciteit als minderwaardig wegzet.
Het is een vorm van cultuurrelativisme in die zin dat democratie een vormelijk en geen inhoudelijk beginsel hoort te zijn: iedereen mag meepraten en er elke mening op nahouden. Maar je hoeft het natuurlijk niet met die mening eens te zijn. Alleen als alles gezegd mag worden, ontstaan er mogelijkheden tot discussie, verwerping en zelfs beschimping (bijv. door Heertje en Van Rossem).
Ik weet niet of je de tijd van Janmaat bewust hebt meegemaakt; er was een cordon sanitaire van kracht waardoor een democratisch verkozen politicus in de tweede kamer werd genegeerd en geïsoleerd. Dat leek een goede strategie, want wat moet je anders met iemand die er verwerpelijke ideeën op nahoudt? Tegelijkertijd werd er op een pijnlijke manier mee blootgelegd dat politici niet om weten te gaan met het het volk dat zij horen te dienen dienen maar diep van binnen minachten. Het systematisch negeren van mensen die het allemaal niet begrepen (bijv. de multiculturele samenleving) bouwde zich op tot volkswoede, een boosheid die ook ik heb gevoeld. Het is de belangrijkste reden geweest dat ik op Fortuyn heb gestemd.
De periode Janmaat heeft eveneens laten zien hoe riskant het is om bepaalde ideeën als verwerpelijk en dus onbespreekbaar te beschouwen, want tegenwoordig is men veel milder ten aanzien van zijn standpunten. In mijn herinnering heeft onder meer het stuk van Paul Scheffer (Het multiculturele drama) voor een kentering gezorgd. Toen iemand uit de linkse hoek kritiek begon te leveren op het ideaal van de multiculturele samenleving, was je niet meer moreel verdacht als je sceptisch was ten aanzien van demografische veranderingen die zich razendsnel voltrokken.
De situatie is nu nauwelijks beter, al is het door het internet wel makkelijker geworden om met een veelheid aan meningen in aanraking te komen. Daar trekken politici zich alleen weinig van aan.
Ik weet niet of je de tijd van Janmaat bewust hebt meegemaakt; er was een cordon sanitaire van kracht waardoor een democratisch verkozen politicus in de tweede kamer werd genegeerd en geïsoleerd. Dat leek een goede strategie, want wat moet je anders met iemand die er verwerpelijke ideeën op nahoudt? Tegelijkertijd werd er op een pijnlijke manier mee blootgelegd dat politici niet om weten te gaan met het het volk dat zij horen te dienen dienen maar diep van binnen minachten. Het systematisch negeren van mensen die het allemaal niet begrepen (bijv. de multiculturele samenleving) bouwde zich op tot volkswoede, een boosheid die ook ik heb gevoeld. Het is de belangrijkste reden geweest dat ik op Fortuyn heb gestemd.
De periode Janmaat heeft eveneens laten zien hoe riskant het is om bepaalde ideeën als verwerpelijk en dus onbespreekbaar te beschouwen, want tegenwoordig is men veel milder ten aanzien van zijn standpunten. In mijn herinnering heeft onder meer het stuk van Paul Scheffer (Het multiculturele drama) voor een kentering gezorgd. Toen iemand uit de linkse hoek kritiek begon te leveren op het ideaal van de multiculturele samenleving, was je niet meer moreel verdacht als je sceptisch was ten aanzien van demografische veranderingen die zich razendsnel voltrokken.
De situatie is nu nauwelijks beter, al is het door het internet wel makkelijker geworden om met een veelheid aan meningen in aanraking te komen. Daar trekken politici zich alleen weinig van aan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Is objectieve verslaggeving door journalisten voor jou een achterhaald idee MP? Omdat objectiviteit niet bestaat of zo? Mensen kunnen niet zelf conclusies trekken maar dienen bevoogdend toegesproken te worden? En wat maakt dat de journalist daarin beter is dan de gemiddelde 'boze burger'?
Volgens mij zijn er mensen die voor alles geloven in de vrijheid van meningsuiting en ook in de democratie en dat daarbinnen zelfs een plek is voor iemand als Wilders. Dat is niet zozeer cultuurrelativisme maar een vorm van idealisme, denk ik.
Volgens mij zijn er mensen die voor alles geloven in de vrijheid van meningsuiting en ook in de democratie en dat daarbinnen zelfs een plek is voor iemand als Wilders. Dat is niet zozeer cultuurrelativisme maar een vorm van idealisme, denk ik.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Rob Wijnberg over de insteek van De Correspondent:quote:
Is objectieve verslaggeving door journalisten voor jou een achterhaald idee MP? Omdat objectiviteit niet bestaat of zo? Mensen kunnen niet zelf conclusies trekken maar dienen bevoogdend toegesproken te worden? En wat maakt dat de journalist daarin beter is dan de gemiddelde 'boze burger'?
Paul, mijn opvatting over objectiviteit is dat die niet bestaat (het idee is een erfenis uit de laat 17e eeuw): ieder verhaal bevat een perspectief die niet 'neutraal' is. Wat mensen als 'neutraal' zeggen te herkennen zijn die verhalen die geschreven zijn vanuit het perspectief dat zij zelf onderschrijven. Het verschil tussen De Correspondent en veel traditionele media (neem bv: de NOS) is dat wij expliciet(er) zijn in ons perspectief (en daardoor wellicht opiniërender lijken), terwijl de meer traditionele media hun perspectief impliciet laten (bv door de vooronderstellingen van de auteur in kwestie niet te benoemen, of door de mening die het artikel onherroepelijk uitdraagt uit te besteden aan derden ('experts') die erin worden geciteerd.) Geef me maar een willekeurig 'neutraal' verhaal en ik geef je de 'mening' die erachter schuilgaat. Overigens, dit alles neemt niet weg dat we dolgraag nog veel méér perspectieven zouden belichten op De Correspondenten, wat dat betreft zijn we nog lang niet klaar. Daarvoor hebben we nieuwe leden nodig: want met nieuwe leden kunnen we nieuwe auteurs (en dus nieuwe perspectieven) aantrekken. Wat betreft 'linksheid': ik kan me voorstellen dat het dominante perspectief op De Correspondent met 'links' geassocieerd wordt, omdat wij - door onze nieuwsfilosofie - een structuralistische blik op de wereld hebben die je vaker ziet bij links dan bij rechts. Daarmee bedoel ik: links denkt, door de bank genomen, vaker in termen van structuren en groepen, rechts vaker in termen van individuen en gebeurtenissen. Voorbeeld: links zou eerder zeggen dat terrorisme een product is van armoede, marginalisering en religie, terwijl rechts het eerder zal zien als gevolg van radicalisering van de personen in kwestie. Omdat onze nieuwsfilosofie gericht is op het beschrijven van structurele ontwikkelingen in de samenleving zit je qua blik eerder tegen dat eerste aan: je kunt geen structurele trends ontwaren als je een (ik chargeer) rechts-individualistische blik hanteert. Maar dat maakt ons verder nog niet politiek-links, en dat betekent ook niet dat individuele auteurs allemaal links zijn. Heb ik je vraag zo een beetje naar tevredenheid beantwoord?
Dus je onderschrijft zelf ook dat die neutrale insteek waar je het eerder over had niet aanwezig is, Mainport?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben trouwens groot fan van De Correspondent. En ook van Wijnberg.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik noemde het neutraal, maar bedoelde een cultuurrelativistische insteek dan wel een bestendiging van de status quo dan wel het aandacht geven aan excessen omdat het kijkers trekt.
Wilders krijgt bijvoorbeeld veel air time bij debatten omdat hij - ondanks dat alle andere partijen ertegen zijn - rare dingen zegt.
Wilders krijgt bijvoorbeeld veel air time bij debatten omdat hij - ondanks dat alle andere partijen ertegen zijn - rare dingen zegt.
