New Horizons: De reis naar Pluto (en verder) deel 4

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2015 21:03 schreef rubbereend het volgende:
ben zo benieuwd naar alles wat nog komt

08-10-2015

NASA komt met "verbluffend nieuws" over Pluto


© reuters.

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA zal vandaag een fantastische ontdekking onthullen met betrekking tot Pluto. De gezaghebbende planetoloog Alan Stern, die het NASA-project New Horizons leidt, deed die opwindende aankondiging tijdens een lezing aan de universiteit van Alberta in Canada.


© epa.


© afp.


© ap.

De wetenschapper gaf aan dat hij de ontdekking zelf nog maar amper kan bevatten maar dat hij niets mag onthullen over de aard ervan. "Helaas kan ik nog niets zeggen over wat NASA donderdag (vandaag, nvdr.) zal vertellen", aldus Stern. "Maar het is verbluffend."

Terwijl Stern hogeresolutiefoto's toonde van Pluto en zijn grootste maan Charon, zei hij: "Deze wereld leeft". "Er is een weersysteem, geologische activiteit en er zijn nevels in de atmosfeer."

Close-upfoto's afkomstig van ruimtesonde New Horizons gaven al prijs dat de dwergplaneet over bergen beschikt van ruim drie kilometer hoog die mogelijk het gevolg zijn van ijsvulkanisme. Beelden van Plutomaan Charon toonden dan weer prachtige kleurvariaties, bergen, canyons en kloven.

Volgens de wetenschapper is op dit moment nog maar tien procent van de data van New Horizons gedownload waardoor de planeet steeds nieuwe elementen zal blijven prijsgeven. "2015 is een jaar waarin geschiedenis wordt geschreven", besloot Stern.

Op 28 september onthulde NASA al dat er aanwijzingen zijn voor stromend water op Mars.

(HLN)

quote:

Op donderdag 8 oktober 2015 09:33 schreef kurk_droog het volgende:
Wat zou het kunnen zijn?

ik laat me verrassen. MAar het zal vast spectaculair zijn als je bekijkt wat er al ontdekt is en dat Stern de nieuwe ontdekking zelf nog maar amper kan bevatten, dus ik ben zeer benieuwd

23-10-2015

Vijfde Plutomaantje is verrassend klein



Pluto Deze foto van het Plutomaantje Kerberos is op 14 juli 2015 van een afstand van 396.100 kilometer gemaakt door de NASA-ruimtesonde New Horizons. (NASA/JHUAPL/SwRI)

De Amerikaanse ruimtesonde New Horizons heeft deze week de eerste foto’s van het Plutomaantje Kerberos naar de aarde gezonden. Daarmee is nu van alle vijf de Plutomanen beeldmateriaal beschikbaar.

Uit de nieuwe foto’s blijkt dat Kerberos veel kleiner is dan wetenschappers verwachtten. Zijn oppervlak is zo helder, dat het ongeveer 50 procent van het ontvangen zonlicht weerkaatst. Dat wijst er sterk op dat Kerberos, net als de drie andere kleine Plutomanen, met relatief schoon waterijs bedekt is.

Kerberos werd in 2011 ontdekt met de Hubble-ruimtetelescoop. Op basis van de zwaartekrachtsinvloed die hij op de andere Plutomaantjes uitoefende, werd ervan uitgegaan dat hij vrij groot moest zijn: iets van 13 bij 34 kilometer. En gezien het feit dat hij tamelijk lichtzwak is, zou dat hebben betekend dat zijn oppervlak met donker materiaal bedekt is.

Dat blijkt niet te kloppen. Zoals gezegd, is het oppervlak van Kerberos juist heel helder. Bovendien laten de nieuwe foto’s zien dat hij uit twee lobben bestaat, waarvan de grootste slechts acht kilometer groot is. De kleinste meet vijf kilometer. Vermoed wordt dat die twee lobben ooit afzonderlijke brokstukken waren.

Onduidelijk is nog waarom de voorspelling van de grootte van Kerberos er zo ver naast zat.

Ondertussen heeft New Horizons de eerste van vier koerswijzigingen gemaakt die nodig zijn om hem over ruim drie jaar in de buurt te brengen van het kleine Kuipergordelobject 2014 MU69. De drie overige koerscorrecties staan gepland voor 25 en 28 oktober en 4 november

(allesoversterrenkunde)

inderdaad

30-10-2015

Bijzondere krater ontdekt op Plutomaan Charon


Plutomaan Charon. De bovenste, ‘Organa’ (groen ingekleurd), heeft een duidelijk andere samenstelling dan de onderste (’Skywalker’). (NASA/Johns Hopkins University Applied PhysicsLaboratory/Southwest Research Institute)

Wetenschappers hebben op het oppervlak van de grote Plutomaan Charon een krater ontdekt die sterk verschilt van naburige kraters. Het infraroodspectrum van de krater, die voorlopig ‘Organa’ wordt genoemd, vertoont de kenmerken van bevroren ammoniak. De naburige krater ’Skywalker’ daarentegen wordt, net als de overige kraters op Charon, gedomineerd door ‘gewoon’ waterijs.

De vraag is nu waarom twee kraters die zoveel op elkaar lijken, en zo dicht bij elkaar liggen, qua samenstelling zo sterk van elkaar kunnen verschillen. Een van de mogelijkheden is dat Organa jonger is dan de overige kraters. Of misschien is bij de inslag toevallig een voorraad ammoniakijs ‘aangeboord’. Ook is het denkbaar dat het inslaande object zelf veel ammoniak bevatte.

(allesoversterrenkunde)

30-10-2015

Nieuwe foto bewijst dat Pluto’s schaduwzijde ook prachtig is


Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 30 oktober 2015 om 13:18 uur

Toen New Horizons Pluto eenmaal voorbij was, keek deze nog even achterom. En dat levert deze fantastische foto op.

Vorige maand gaf NASA al fantastische foto’s vrij van Pluto’s ‘schaduwkant’. De foto’s werden gemaakt toen New Horizons Pluto voorbij was en achterom keek. De ruimtesonde keek toen in de richting van de zon, waardoor niet alleen de verschillende lagen in de atmosfeer zichtbaar werden, maar we ook een bijzonder kijkje kregen op de bergen, gletsjers en vlakten die de dwergplaneet rijk is.

Compleet
De foto’s die NASA vorige maand vrijgaf, lieten echter maar een stukje van Pluto zien. En nu is er een nieuwe foto vrijgegeven waarop we Pluto bijna helemaal zien. NASA noemt de foto – terecht – adembenemend.

18.000 kilometer
De foto werd zo’n 15 minuten nadat de afstand tussen New Horizons en Pluto het kleinst was, gemaakt. De afstand tussen de ruimtesonde en Pluto was op dat moment zo’n 18.000 kilometer.

Op de foto wordt een klein stukje van Pluto door de zon belicht. Dat belichte stukje laat het vrij gladde Sputnik Planam zien, maar ook bergen die tot wel 500 meter hoog zijn en een terrein vol gletsjers.

(scientias.nl)

06-11-2015

New Horizons richt pijlen nu echt op volgend Kuipergordelobject


Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 6 november 2015 om 11:36 uur

De sonde heeft de laatste van vier manoeuvres uitgevoerd en zet nu werkelijk koers naar zijn volgende bestemming: 2014 MU69.

New Horizons scheerde onlangs langs Pluto en zijn manen. Dat leverde al een schat aan informatie op over de dwergplaneet en zijn omgeving. Maar we willen nog veel meer over dit afgelegen deel van ons zonnestelsel weten. En dus ging NASA met spoed op zoek naar een ander Kuipergordelobject dat New Horizons kon gaan bestuderen. En dat werd 2014 MU69: een object dat zo’n 1,6 miljard kilometer voorbij Pluto ligt.

.
De weg die New Horizons aflegt. Afbeelding: NASA / JHUAPL / SwRI.

Vier manoeuvres
Maar dat betekende wel dat de koers van New Horizons gewijzigd moest worden. En dat gebeurde de afgelopen weken. Vier keer werd de koers van de sonde een beetje aangepast. Bijzonder, want nog nooit is een ruimtevaartuig op deze afstand van de aarde ‘bijgestuurd’. De manoeuvres verliepen gelukkig zoals gepland en New Horizons ligt keurig op koers. “New Horizons is gezond en ligt nu op koers om voor het eerst onderzoek te gaan doen naar de bouwblokken van kleine planeten zoals Pluto,” stelt onderzoeker Alan Stern.

2019
Naar verwachting komt de sonde op 1 januari 2019 bij 2014 MU69 aan. New Horizons scheerde op zo’n 12.500 kilometer afstand langs Pluto. Als het aan NASA ligt, scheert de sonde in 2019 op nog kleinere afstand langs 2014 MU69.

Hoewel New Horizons dankzij de uitgevoerde manoeuvres klaar is voor een ontmoeting met 2014 MU69 is het nog niet zeker dat deze er ook echt komt. Want daarvoor moet de missie van de sonde eerst officieel worden verlengd. Begin 2016 zal het New Horizons-team daartoe een aanvraag indienen bij NASA.

(scientias.nl)

09-11-2015

Mogelijk ijsvulkanisme op Pluto


Hoogtekaart van Piccard Mons (links) en Wright Mons (rechts) - twee mogelijke ijsvulkanen op Pluto. (NASA/JHU-APL/SwRI)

Op de verre dwergplaneet Pluto komt mogelijk actief ijsvulkanisme voor. Dat is een van de spectaculaire resultaten van de ruimtemissie New Horizons die vandaag gepresenteerd zijn tijdens de 47e bijeenkomst van de Division for Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in National Harbor, Maryland.

Op basis van stereo-opnamen van het Pluto-oppervlak, die afgelopen zomer gemaakt zijn tijdens de scheervlucht van New Horizons, zijn topografische kaarten ('hoogtekaarten') samengesteld. Daarop zijn minstens twee kilometershoge bergen ontdekt (met de voorlopige namen Piccard Mons en Wright Mons) met een caldera-achtige 'krater' op de top. Planeetonderzoekers nemen aan dat uit deze 'vulkanen' af en toe een slurrie-achtig mengsel stroomt van bevroren water, stikstof, ammoniak en methaan.

Tijdens de DPS-bijeenkomst worden deze week in totaal meer dan vijftig onderzoeksresultaten rond Pluto gepresenteerd. Zo blijkt uit de verdeling van ruim duizend inslagkraters op Pluto dat sommige delen van het oppervlak enkele miljaren jaren oud zijn, terwijl andere delen (met name het lichtgekleurde gebied Sputnik Planum) misschien niet ouder zijn dan tien miljoen jaar. Ook komen er gebieden voor met een 'gemiddelde' leeftijd. Het lijkt er dus op dat Pluto gedurende vrijwel zijn gehele geschiedenis de een of andere vorm van tektonische activiteit heeft gekend.

Het gebrek aan relatief kleine inslagkraters doet vermoeden dat de Kuipergordel - de gordel van ijsdwergen waar Pluto deel van uitmaakt - zelf ook weinig kleine hemellichamen bevat. De kleinste Kuipergordelobjecten, met afmetingen van enkele tientallen kilometers, zijn dus misschien niet samengeklonterd uit kleinere brokstukken, maar direct met hun huidige afmetingen ontstaan uit de schijf van gas en stof waaruit het zonnestelsel werd geboren.

Onderzoek aan de vier kleine maantjes van Pluto doet vermoeden dat minstens twee (Kerberos en Hydra) waarschijnlijk zijn ontstaan door botsingen van kleinere hemellichamen; ook voor de andere twee (Styx en Nix) zou dat kunnen gelden. De maantjes vertonen bovendien een snelle, vermoedelijk chaotische rotatie.

(allesoversterrenkunde)