quote:
Op vrijdag 10 juli 2015 20:16 schreef I-care het volgende:[..]
laat mij dan duidelijk zijn. Ga jezelf geen schuldgevoel aanpraten over niets.. Accepteer je fantasie en move on with your life. En als je werkelijk in een begin zit van een psychose? Zoek acuut hulp en neem de tijd om te herstellen.
Het was eind 2010 dat dit gebeurde. En daarna wel al psychoses gehad zeg maar.
Maar dit is toch wel waar het begon.
Samen met...
Ja dit is echt een grap.
Over hyves een berichtje willen sturen. Nadat ik helemaal ondersteboven ben.
Niet weten wat ik moet typen.
Hele verhalen. Nergens op slaan. Deleten.
Opnieuw.
Tot dat ik weer een begin heb gemaakt wat nergens op slaat (ik wil dit meisje een berichtje sturen over dat ik haar leuk vind maar weet niet hoe).
En ik denk weet je. Typ nou eens helemaal af wat je wilt typen.
Helemaal.
Zo lang als dat ik wil. Want ik vond het in eerste instantie elke keer te lang worden.
Maak het zo lang als dat je wilt.
En zie dan maar.
Maar ik was ondertussen paranoïde op de... shift toets aan het drukken als ik enter drukte voor naar de volgende regel te gaan. Omdat sinds een tijdje de enter toets ineens rare nieuwe dingen deed. Dubbele regels overslaan ineens. Of iets anders. En ik was onbewust schijnbaar bang om het bericht per ongeluk te versturen.
En ik dacht weet je. Je bent er te veel omheen aan het draaien. Doe nou 1 keer eens...
Heb er gewoon schijt aan man. Als je maar iets laat weten. Maakt niet uit wat.
En ik wilde het misschien niet eens via hyves doen. Maar toch. Doe maar.
Wat kan er nou mis gaan? Gewoon verder... typen.
Ik kan dit niet uitleggen man.
Maar ik had een begin gemaakt. En het sloeg weer nergens op. Maar ik moest verder. Door typen nondeju! Verhaal af maken. En daarna maar gaan knippen of zo.
En ik... had een voorgevoel dat ik gewoon wat minder voorzichtig moest doen. Typ nou echt eens wat je wil. Maar met die voorzichtigheid ging ook... de shift toets voorzichtigheid weg.
En toen drukte ik enter. Om naar de volgende alinea te gaan.
En poef.
Verhaal verzonden. Waarvan ik net had besloten dat ik daar schijt aan moest hebben (dat deel) en eerst mijn verhaal moest afmaken voordat ik stukken eruit ging knippen. Ik had dat deel dus niet willen versturen.
En het sloeg totaal nergens op.
Een beetje zoals dit hier alleen toen gaf ik er nog iets om.
Hoe ik over kwam.
Nu niet.
En ik weet niet wat het is man.
Bindingsangst. Ik wil niet dat meisjes denken dat ik ze leuk vind of zo.
Maar dit was mijn ergste nachtmerrie.
Confrontatie-therapie.
En daarna ging het helemaal mis.
En inmiddels is het bijna weer in orde.
Tot dat meisjes weer interesse gaan tonen.