Indie Beach (Indie Central CCXXX)

Nou ik kan iets nuttigs over Currents zeggen hoor. 3x luisteren gehad nu.

Als eerste, mensen die zeggen dat het een simpele of inoffensieve plaat is (de 2 klachten die ik het vaakst tegenkom) willen of lekker edgy zijn, of hebben geen enkele idee waar ze over praten. Deze plaat is namelijk heel slim en vakkundig in elkaar gezet. Alles draait om laagjes, allerlei laagjes die opgenomen worden en met elkaar spelen, wat juist weer dat psychedelische dromerige effect creert. En met deze laagjes is zo vakkundig omgegaan dat je dit album niet simplistisch kan noemen. Kevin Parker en vrienden weten heel goed waar ze mee bezig zijn, en dat is geen simpele popmuziek maken. Dat de nummers catchy, instrumentaal redelijk repetitief en groovy as fuck zijn hoeft niet te zeggen dat het als plaat weinig substantie biedt, ik vind juist dat het wel substantie biedt. Na 1 keer luisteren kon ik er echt nog niks nuttigs over zeggen hoor. Ik vind het knap dat er instrumentaal een soort hypnose wordt uitgevoerd, terwijl er tegelijkertijd een hele sterke funk verstopt zit in het album, deze tegenstelling als het ware maakt het een erg spannende luisterervaring voor mij, die verder strekt dan de meer straightforward eerdere Tame Impala platen.

quote:

Op maandag 6 juli 2015 02:16 schreef Kerftminister het volgende:
Nou ik kan iets nuttigs over Currents zeggen hoor. 3x luisteren gehad nu.

Als eerste, mensen die zeggen dat het een simpele of inoffensieve plaat is (de 2 klachten die ik het vaakst tegenkom) willen of lekker edgy zijn, of hebben geen enkele idee waar ze over praten. Deze plaat is namelijk heel slim en vakkundig in elkaar gezet. Alles draait om laagjes, allerlei laagjes die opgenomen worden en met elkaar spelen, wat juist weer dat psychedelische dromerige effect creert. En met deze laagjes is zo vakkundig omgegaan dat je dit album niet simplistisch kan noemen. Kevin Parker en vrienden weten heel goed waar ze mee bezig zijn, en dat is geen simpele popmuziek maken. Dat de nummers catchy, instrumentaal redelijk repetitief en groovy as fuck zijn hoeft niet te zeggen dat het als plaat weinig substantie biedt, ik vind juist dat het wel substantie biedt. Na 1 keer luisteren kon ik er echt nog niks nuttigs over zeggen hoor. Ik vind het knap dat er instrumentaal een soort hypnose wordt uitgevoerd, terwijl er tegelijkertijd een hele sterke funk verstopt zit in het album, deze tegenstelling als het ware maakt het een erg spannende luisterervaring voor mij, die verder strekt dan de meer straightforward eerdere Tame Impala platen.

Helemaal mee eens Iets in de mix van gitaar en synth is heel spacy. Volgens mij komt dat "funk" gevoel dat je bedoelt uit de heerlijke drums en hele subtiele samples - het zijn tracks perfect om uit elkaar te trekken en aandachtig naar losse details te luisteren.

Ik heb ook gelezen dat mensen tracks te lang vinden. Daar ben ik het helemaal niet mee eens. Juist omdat er "ruimte" genoeg is in de tracks krijg je dat hypnotiserende effect. Dus hulde voor outtro's van meerdere minuten

Plus dat voor het eerst bij een Tame Impala-plaat de teksten me heel erg aanspreken. Maakt een album toch leuker.

Nieuwe Tame Impala maar eens checken! Ken alleen het singeltje van de radio en dat klonk wel goed

Ga hem ook zo luistern, ben heel benieuwd. let It Happen is geniaal.

Niet slecht, niet slecht. Maar niet zo overdonderend als Let It Happen.

Algiers is trouwens ook goed, maar die plaat zal hier vermoedelijk wel al eerder besproken zijn. En anders nog maar een keer.

Nou ben eindelijk weer wat nieuwe platen aan het checken. Zit nu aan Leprous, dat begint goed. Hierna FFS

Ik weet het ook niet hoor, met die nieuwe Tame Impala... Zitten zeker wel goeie nummers tussen, maar er zit ook wel een beetje kaas tussen.

Maar Maxerazzi, even serieus, hoe vet was Jon Hopkins. Ik had gewoon al best wat verwachtingen van zijn show, maar die overtrof hij nog even keihard. Insane vet. Dit was misschien wel de beste electro-show die ik ooit zag, nog boven Darkside. En die lichtshow

quote:

Op maandag 6 juli 2015 16:54 schreef Lord-Ronddraai het volgende:
The Dead Weather kondigt een nieuwe plaat aan.
Dodge & Burn moet in september uitkomen.
Lijkt me tof worden

ongetwijfeld

Ik heb de nieuwe Tame Impala nu drie keer geluisterd, maar ik zit er ook nog niet helemaal lekker in. Het lijkt me overigens wel een groeiplaat, dus ik ga 'm de komende dagen gewoon draaien en dan valt hopelijk het kwartje.

quote:

Op maandag 6 juli 2015 11:37 schreef BoerBert het volgende:

Africa Express@Roskilde'15: Damon Albarn being carried off stage

Zag 't voorbijkomen vandaag, ja. Mooi filmpje.

Vind overigens dat die kerel van de security (?) het op zich wel prima oplost door Albarn gewoon op te tillen en 'm - zonder verder agressief te doen - van het podium draagt. Draagt best wel bij aan het komische effect.

quote:

Op maandag 6 juli 2015 18:25 schreef Xrenity het volgende:
Maar Maxerazzi, even serieus, hoe vet was Jon Hopkins. Ik had gewoon al best wat verwachtingen van zijn show, maar die overtrof hij nog even keihard. Insane vet. Dit was misschien wel de beste electro-show die ik ooit zag, nog boven Darkside. En die lichtshow

Absoluut. Ik had Hopkins vorig jaar op Field Day gezien met ongeveer dezelfde show, maar ik was alsnog overdonderd. Het is gewoon een fenomeen. Punt.

Die securitydude blijkt gewoon van z'n management te zijn .

The Moment is zo'n vet nummer.

quote:

Op maandag 6 juli 2015 21:32 schreef Tchock het volgende:
The Moment is zo'n vet nummer.

Ja . Jammer dat Yes I'm Changing dan weer klinkt als een nummer van Henk Temmings Sinterklaas-cd.

Misschien al langsgekomen, maar album van Bop English is erg fijn. Typische indierock liedjes in Black Keys-stijl.

Nieuwe Ought

https://soundcloud.com/co(...)t-beautiful-blue-sky

quote:

Op maandag 6 juli 2015 22:40 schreef BoerBert het volgende:

[..]

Jammer dat Yes I'm Changing dan weer klinkt als een nummer van Henk Temmings Sinterklaas-cd.

Deze grandioze opmerking beloon ik met een gifje:

quote:

Op dinsdag 7 juli 2015 11:31 schreef Slobeend het volgende:
Misschien al langsgekomen, maar album van Bop English is erg fijn. Typische indierock liedjes in Black Keys-stijl.

Bop English - Sentimental WIlderness [Official Audio]

Solo-project van de zanger van White Denim ook.

quote:

Op maandag 6 juli 2015 19:33 schreef Maxerazzi het volgende:
Het lijkt me overigens wel een groeiplaat, dus ik ga 'm de komende dagen gewoon draaien en dan valt hopelijk het kwartje.

* Maxerazzi zoekt naar het kwartje.

quote:

Op woensdag 8 juli 2015 11:13 schreef Maxerazzi het volgende:

[..]

* Maxerazzi zoekt naar het kwartje.

[ afbeelding ]

Het kwartje valt bij mij eigenlijk omgekeerd. Er vallen me steeds meer vervelende dingen op. Een handvol nummers is wel echt fantastisch.

Ik vind echt tof:
• Let it happen
• The Moment
• The Less I Know The Better
• Disciples
• Reality In Motion

Dat is best oke, maar er zitten te veel stukjes op die ik gewoon bijna cringe vind. Sommige teksten vind ik echt té cheesy en een aantal soundkeuzes trek ik nog niet zo goed. Lonerism had dan ineens een nummer als Elephant ertussen, deze plaat mist naar mijn mening zo'n nummer die ineens een andere kant op gaat.