quote:
Thanx!
Veranderingen zijn er áltijd geweest, is ook waarom het genre in elk geval voor mij zo boeiend maakt en ja, soms minder als ik een 'hype' niet zo oké vond.
Dat is ook niet zo zeer waar ik tegen ageer, dat zou stom zijn wetende hoe de scene altijd in elkaar stak en dat veranderingen binnen de hardcore inherent zijn daaraan.
Ik ben het dan ook met je eens dat dit zo is, heb het bewust meegemaakt, liep op m'n 14e de eerste club binnen.
Het gaafste vond ik zelf de stroming van PCP, men noemde het gewoon PCP stijl en het viel onder hardcore. Maar het was zo verschrikkelijk anders dan de hardcore die je toen had. Het kon soms snel zijn, maar meestal langzamer en altijd moody en sfeervol. Repeterend en hard. Repeterend is normaal saai, maar niet met de melodieën die hun creëerden, die vaak zeer simpele melodieën waren juist vaak wat de tracks zo sterk maakte. Je raakte er van in de ban, het liet je niet los en je moest, of je het nu wilde of niet, gewoon helemaal los gaan.
Nu is het niet zo raar dat die stijl is verdwenen, want de hele crew van PCP is totaal andere dingen gaan doen en maken. Je kreeg toen artiesten als DJ Niel die met z'n Battlefield die richting op ging, een Rapist met z'n Mortal Fear, een Bulldozer Project met een Something Special en Endymion met wat ze ten tijde van Demonsworld deden, Max-E-Crew met hun eerste releases en hun Aeon label later, Headbanger's eerste paar releases en Promo met z'n eerste paar Files.
Het is niet hetzelfde, maar het komt zeker erbij in de buurt en laat ook tegelijk zien hoe breed een sound als die van PCP was. Hoeveel artiesten er ook door geïnspireerd zijn. Maar het was altijd sfeervol, duister, redelijk langzaam (130-160bpm) en snoeihard met de kicks en dat is iets wat ik erg mis.
In de Industrial sound van T.O.A. vind ik veel terug van wat ik ook zo ongelooflijk fijn aan de PCP producties vind. Al neigt dat toch altijd meer naar de Industrial kant dan de veel cleanere hardcore kant. Die laatste combinatie, sfeervol maar zuiver is hetgeen wat PCP dus eigenlijk maakte. En dat is iets wat helemaal verdwenen lijkt te zijn.
PCP nu zien is natuurlijk niet hetzelfde als de PCP die toen nog steevast met nieuw materiaal kwam. Kun je niet vergelijken. Je hebt immers zoveel meer referentie materiaal. Dat was toen de tracks uitkwamen niet het geval, die tracks waren juist de referentie en iedereen spiegelde zich daaraan.
Het werd ook nog eens extreem veel gedraaid. Stereo Murder, A New Mind, Hardcore M.F, French Connection, Torsion, Havin' Sex, Atmos-Fear, Poltergeist, Pitch-hiker, I Like it loud, Shining, Apocalypse Never, E-Shifter, Only God Can Judge Me, Purple Moon, Wake Up..moet ik doorgaan? Dit is nog geen kwart.
Veel is dan ook kapot gedraaid, hebben mensen hem te vaak gehoord door de loop der jaren. Heb ik bij zoveel tracks. Maar bij een track als 6 Million Ways To Die heb ik dat niet, zo vaak gehoord en gedraaid. Echt nog nooit gezien dat mensen daar stil op bleven staan trouwens, ook niet 20 jaar na dato.
Man, de eerste keer Slaves to the Rave (PCP mix) horen, het moment dat de eerste synth in de break komt en hoeveel sublaag daar wel niet in zat, dat gaf rillingen over heel je lijf. Wat je zegt over thuis luisteren, prima, kun je doen en het blijft mooi.
Wil je PCP voelen zoals het gemaakt is en waarvoor het bedoeld is, grote hallen met serieuze geluidsapparatuur dan begrijp je pas wat dat is. Marc heeft altijd muziek gemaakt met het idee van een mega ruimte in het hoofd, plaatsing van percussie, geluiden, de synthesizer die de lead speelt alles is perfect daarop afgesteld. Hij gebruikte effecten.., toen vrijwel niemand uit de scene daar nog mee bezig was. Dat geeft een heel nieuwe dimensie die je thuis onmogelijk kunt horen, simpelweg omdat daar de ruimte niet voor is. Wat PCP toen al deed, dacht de rest nog helemaal niet aan.
Leg muziek van PCP uit hun 1995 periode eens naast een willekeurige andere hardcore track uit datzelfde jaar, dan hoor je automatisch wat het is waar ik over praat. Zij liepen 3 jaar voor op de rest van de scene. Daarom dat vrijwel alles wat ze maakten in de tijd zelf zo werd omarmt. Happy begon in die periode sterk op te komen, meeste mainstream dingen werden vrolijker van toon. En toch werd PCP spul áltijd gedraaid en dat was verre van vrolijk, maar zo goed dat je er niet omheen kon.
Duidelijk dat ik het erg mis en het jammer vind dat zo'n specifieke stroming eigenlijk niet meer word gemaakt. Logisch nogmaals, de grondleggers van die PCP sound doen totaal iets anders nu.
Toch denk ik weleens, vele mensen noemen een Dr. Macabre – Poltergeist als de beste hardcore track ooit gemaakt, bij mij staat die de ene keer op één en de andere keer weer op twee en het is altijd stuivertje wisselen tussen (Manga Corps) War Dancer en die. Zal ook met de herinnering te maken hebben van die eerste keer horen, was gewoon...completely mind blown. Maar die was dus traag, sfeervol, duister en doomy én clean met de ziekste kick van dat moment en jaren erna. Geen hele rare overgangen, geglitch om het geglitch of gestuiter met kickrolls. Rechtoe rechtaan duistere hardcore die gaat als een trein. Dat is wat ik mis. Maar velen met mij als ik mensen soms lees.
Denk dat live anticiperen op het publiek ook wat lastiger is, zeker als je optreed met materiaal van 10 a 25 jaar oud zoals Marc dat nog steeds doet. Een dj zet snel iets anders op als z'n keuze niet gewaardeerd word, gaat wat lastig met een live act.
Ik zie mensen trouwens nog steeds compleet los gaan als hij optreed hoor. Maar heb hem ook weleens uitgefloten zien worden omdat het publiek niet riep wat z'n MC wou dat het riep. Liep die droog gewoon het podium af. Maar dat is Marc ook wel een beetje. Een aparte kerel met wat lichtelijke autistische kenmerken. Maar geniale muziek gemaakt, so who cares.
Hij roept al jaren dat die nog unreleased spul uit die tijd heeft liggen, laatst ook dat die z'n DAT's aan het overzetten is in HD kwaliteit en dat er ook nog unreleased spul tussen zit. Is wel een soort van running gag geworden onder z'n volgelingen en insiders, hopelijk vóór 2017 grappen we dan.
Manu is áltijd wat ongelukkig met z'n boekingen in NL, tijdstip niet goed, zijn platenkeuze verkeerd. Toch was die op Thunderdome 2003 één van de grote uitblinkers in de ogen van onze groep, samen met Vince. Vince was zó vet toen!
Wel erg lang geworden zo, om alleen uit te leggen dat ik het niet helemaal met je eens ben. Maar het maakt verder ook niet uit, ik denk dat Marc, Miro en Guillaume het wel goed vinden zo. Hun punt gemaakt in de hardcore scene, wel honderd maal. Neemt niet weg dat ik het mis.
Nou als ik niets weet om te zeggen hou ik gewoon mijn mond. - Lokasenna -