R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Daar heb je gelijk in, alleen ik wil niemand tegen het hoofd stoten die deze problemen heeftquote:Op zaterdag 24 juni 2017 12:00 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Dat zie ik je nou wel vaker doen: bagatelliseren wat je is overkomen en de 'schuld' ligt nooit bij een ander maar altijd bij jou.
. Ik ga mijn post aanpassenEdit: een eerlijker beeld neergezet en zonder dat ik hopelijk mensen kwets
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Iemands ziekte staat los van de daden. Je mag best aangeven dat je broer zich lomp gedraagt tegenover jou.quote:Op zaterdag 24 juni 2017 12:03 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Daar heb je gelijk in, alleen ik wil niemand tegen het hoofd stoten die deze problemen heeft
Edit: een eerlijker beeld neergezet en zonder dat ik hopelijk mensen kwets
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Ik ga mij nog extra verdiepen in dit topic wat er allemaal reeds gepost is.
Maar ik wil wel zeggen dat je een diagnose krijgt op basis van criteria waarvan de onderzoeker vindt dat je eraan voldoet. Niet iedereen met dezelfde diagnose is dezelfde persoon en de stoornis - om het zo cru te benoemen - is qua kenmerken en sterkte bij iedereen anders.
Ik ken meer mensen die dit label ook hebben gekregen. Ik zat met hen in therapie voor mensen met persoonlijkheidsproblemen in het algemeen. In principe was die behandeling niet geschikt voor mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Toch voldeden zij wel aan de criteria ASPS en ondanks dat vonden de behandelaars de therapie die ze aanboden toch geschikt. En het is nota bene een behandeling waarbij veiligheid en vertrouwen heel essentieel zijn.
Deze mensen waren wel de meest opvallendste van de groep. Als er conflicten waren, waren zij daar altijd in betrokken of ze kregen daar altijd de schuld van. Persoonlijk vond ik hen toch niet de 'allerergste'. Ik vond de kwetsbare zielige borderline-meisjes die achteraf behoorlijk hadden lopen liegen en helemaal niet zo onschuldig waren als ze zich voordeden veel erger.
Ik was in de eerste weken van mijn behandeling heel erg angstig en agressief. Ik was daarom in het begin wel het mikpunt van pesterijen met name door degenen met ASPS. Ik maakte een behoorlijk kwetsbare en naïeve indruk en dat werkte als een rode lap bij een stier voor hen. Want wie zwak en kwetsbaar is, vraagt erom om gepakt te worden.
Later kon ik mij herpakken, leerde de groep mij beter kennen en kwamen ze erachter dat ik helemaal niet dom was. Wat ik merkte was dat ik daarmee vooral op degenen met de diagnose ASPS respect afdwong en dat ze mij juist wilden helpen.
In een therapiegroep als deze hing vaak een mentaliteit van: je moet je kwetsbaar opstellen, je moet open zijn over je gevoelens, je mag best huilen, etc. Die jongens met ASPS werden daartoe ook elke keer aangespoord door de rest van de groep. Er werd heel vaak tegen ze gezegd "Toon je gevoelens en je mag best een keer huilen". Ik probeerde mij in hen te verplaatsen en ik begreep dat zulke adviezen en uitspraken precies averechts op hen inwerkten. Misschien is de boodschap op zich niet verkeerd, maar vooral de manier waarop het gezegd werd. En dat zei ik dan ook.
Ik was nog steeds wel een wat kwetsbare jongen in de groep. De 'borderline-meisjes' - om het even cru te zeggen - maakten daar misbruik van. Op het eerste gezicht kwam het over dat ze aardig tegen mij wilden doen. Ze zeiden dan dat ik zo lief, zo schattig en zo zachtaardig was. Nou, ik was allerminst blij met dat soort complimentjes en ik maakte daaruit op dat ze gewoon steken onder water uitdeelden. De jongens met ASPS zeiden regelmatig tegen mij dat ik mij niet zo moest laten manipuleren door die 'enge wijven' en moest leren voor mezelf op te komen.
Om terug te komen op de diagnose ASPS. Het kan van nature in je zitten, maar je kan je ook zo hebben ontwikkeld. Als je vanaf kind af aan te maken hebt gehad met geweld, agressie, etc leer je jezelf te harden en ontwikkel jij niet je empathisch vermogen. Gevoelens van medelijden en compassie zie je dan als tekens van zwakheid. Logisch, want je hebt geleerd dat er dan misbruik van jou gemaakt kan worden. Je moet uitstralen dat er met jou niet te spotten valt, want dan is de kans het kleinst dat je geraakt wordt.
Ik heb dat ook meegemaakt, maar ik heb de pech dat ik van nature heel erg angstig ben aangelegd. Ik vond altijd dat ik voor mezelf moest leren opkomen, maar ik zie dan in een flits dan allemaal scenario's voor mij die kunnen gebeuren. Ook heb ik dan heel snel dat ik mij schuldig ga voelen naar anderen en ook bij hen zie ik dan allemaal scenario's voor mij wanneer ik hen benadeel. Als ik bijvoorbeeld iemand een klap wilde uitdelen, dacht ik heel snel "ik kan het maar beter niet doen, want straks valt hij en komt hij op zo'n manier op zijn hoofd terecht dat hij een hersenbloeding krijgt en dan moet ik de gevangenis in". Enerzijds is die angst mijn redding geweest, want behalve angstig ben ik van nature ook heel impulsief en kan ik tevens snel boos worden die buitensporig hoog oploopt. Zonder die angst had ik zeker mensen vermoord. Want ik werd in mijn jeugd gepest en thuis gekleineerd en vernederd door mijn vader. Ik heb heel lang met ontzettend agressieve gedachten in mijn hoofd rondgelopen. Ik was zo kwaad op alles en iedereen. Mijn vader heb ik in mijn hoofd duizenden keren op de meest gruwelijke manieren vermoord.
Bij ASPS is volgens mij het probleem vooral dat de angst te laat getriggerd word. Het is dan in tegenstelling tot mijzelf vooral de agressie die domineert.
In je kindertijd sta je dichterbij je primitieve gevoelens. Je leert dat net als in het dierenrijk ook bij mensen in wezen het recht van de sterkste geldt. Als je niet snel bang wordt, werkt dat in je voordeel, want als mensen bang van je worden, krijg je alles van hen gedaan.
Maar op latere leeftijd werkt het vooral in je nadeel. Je bent gewend dat je altijd de schuld krijgt - los van of je het nou wel of niet gedaan hebt. Je gaat er ook achter komen dat de angst die anderen voor jou hebben ook maakt dat ze afstand van je houden en daardoor ga jij je ook alleen voelen. Mensen vertrouwen je niet, ook niet op de momenten dat je wel oprecht en betrokken bent.
Tja... het lijkt mij erg moeilijk. Als je je intelligentie en zelfreflectie wel mee hebt, kan je het in ieder geval verstandelijk goed beredeneren. Ik denk dat het ook goed is als je je probeert te verdiepen in andere mensen, hoe zij dingen beleven, wat zij voelen, etc. Als je anderen beter leert begrijpen, ga je op den duur ook meer dingen in jezelf terug herkennen. Dat creëert verbondenheid en dan voel je je minder eenzaam.
Maar ik wil wel zeggen dat je een diagnose krijgt op basis van criteria waarvan de onderzoeker vindt dat je eraan voldoet. Niet iedereen met dezelfde diagnose is dezelfde persoon en de stoornis - om het zo cru te benoemen - is qua kenmerken en sterkte bij iedereen anders.
Ik ken meer mensen die dit label ook hebben gekregen. Ik zat met hen in therapie voor mensen met persoonlijkheidsproblemen in het algemeen. In principe was die behandeling niet geschikt voor mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Toch voldeden zij wel aan de criteria ASPS en ondanks dat vonden de behandelaars de therapie die ze aanboden toch geschikt. En het is nota bene een behandeling waarbij veiligheid en vertrouwen heel essentieel zijn.
Deze mensen waren wel de meest opvallendste van de groep. Als er conflicten waren, waren zij daar altijd in betrokken of ze kregen daar altijd de schuld van. Persoonlijk vond ik hen toch niet de 'allerergste'. Ik vond de kwetsbare zielige borderline-meisjes die achteraf behoorlijk hadden lopen liegen en helemaal niet zo onschuldig waren als ze zich voordeden veel erger.
Ik was in de eerste weken van mijn behandeling heel erg angstig en agressief. Ik was daarom in het begin wel het mikpunt van pesterijen met name door degenen met ASPS. Ik maakte een behoorlijk kwetsbare en naïeve indruk en dat werkte als een rode lap bij een stier voor hen. Want wie zwak en kwetsbaar is, vraagt erom om gepakt te worden.
Later kon ik mij herpakken, leerde de groep mij beter kennen en kwamen ze erachter dat ik helemaal niet dom was. Wat ik merkte was dat ik daarmee vooral op degenen met de diagnose ASPS respect afdwong en dat ze mij juist wilden helpen.
In een therapiegroep als deze hing vaak een mentaliteit van: je moet je kwetsbaar opstellen, je moet open zijn over je gevoelens, je mag best huilen, etc. Die jongens met ASPS werden daartoe ook elke keer aangespoord door de rest van de groep. Er werd heel vaak tegen ze gezegd "Toon je gevoelens en je mag best een keer huilen". Ik probeerde mij in hen te verplaatsen en ik begreep dat zulke adviezen en uitspraken precies averechts op hen inwerkten. Misschien is de boodschap op zich niet verkeerd, maar vooral de manier waarop het gezegd werd. En dat zei ik dan ook.
Ik was nog steeds wel een wat kwetsbare jongen in de groep. De 'borderline-meisjes' - om het even cru te zeggen - maakten daar misbruik van. Op het eerste gezicht kwam het over dat ze aardig tegen mij wilden doen. Ze zeiden dan dat ik zo lief, zo schattig en zo zachtaardig was. Nou, ik was allerminst blij met dat soort complimentjes en ik maakte daaruit op dat ze gewoon steken onder water uitdeelden. De jongens met ASPS zeiden regelmatig tegen mij dat ik mij niet zo moest laten manipuleren door die 'enge wijven' en moest leren voor mezelf op te komen.
Om terug te komen op de diagnose ASPS. Het kan van nature in je zitten, maar je kan je ook zo hebben ontwikkeld. Als je vanaf kind af aan te maken hebt gehad met geweld, agressie, etc leer je jezelf te harden en ontwikkel jij niet je empathisch vermogen. Gevoelens van medelijden en compassie zie je dan als tekens van zwakheid. Logisch, want je hebt geleerd dat er dan misbruik van jou gemaakt kan worden. Je moet uitstralen dat er met jou niet te spotten valt, want dan is de kans het kleinst dat je geraakt wordt.
Ik heb dat ook meegemaakt, maar ik heb de pech dat ik van nature heel erg angstig ben aangelegd. Ik vond altijd dat ik voor mezelf moest leren opkomen, maar ik zie dan in een flits dan allemaal scenario's voor mij die kunnen gebeuren. Ook heb ik dan heel snel dat ik mij schuldig ga voelen naar anderen en ook bij hen zie ik dan allemaal scenario's voor mij wanneer ik hen benadeel. Als ik bijvoorbeeld iemand een klap wilde uitdelen, dacht ik heel snel "ik kan het maar beter niet doen, want straks valt hij en komt hij op zo'n manier op zijn hoofd terecht dat hij een hersenbloeding krijgt en dan moet ik de gevangenis in". Enerzijds is die angst mijn redding geweest, want behalve angstig ben ik van nature ook heel impulsief en kan ik tevens snel boos worden die buitensporig hoog oploopt. Zonder die angst had ik zeker mensen vermoord. Want ik werd in mijn jeugd gepest en thuis gekleineerd en vernederd door mijn vader. Ik heb heel lang met ontzettend agressieve gedachten in mijn hoofd rondgelopen. Ik was zo kwaad op alles en iedereen. Mijn vader heb ik in mijn hoofd duizenden keren op de meest gruwelijke manieren vermoord.
Bij ASPS is volgens mij het probleem vooral dat de angst te laat getriggerd word. Het is dan in tegenstelling tot mijzelf vooral de agressie die domineert.
In je kindertijd sta je dichterbij je primitieve gevoelens. Je leert dat net als in het dierenrijk ook bij mensen in wezen het recht van de sterkste geldt. Als je niet snel bang wordt, werkt dat in je voordeel, want als mensen bang van je worden, krijg je alles van hen gedaan.
Maar op latere leeftijd werkt het vooral in je nadeel. Je bent gewend dat je altijd de schuld krijgt - los van of je het nou wel of niet gedaan hebt. Je gaat er ook achter komen dat de angst die anderen voor jou hebben ook maakt dat ze afstand van je houden en daardoor ga jij je ook alleen voelen. Mensen vertrouwen je niet, ook niet op de momenten dat je wel oprecht en betrokken bent.
Tja... het lijkt mij erg moeilijk. Als je je intelligentie en zelfreflectie wel mee hebt, kan je het in ieder geval verstandelijk goed beredeneren. Ik denk dat het ook goed is als je je probeert te verdiepen in andere mensen, hoe zij dingen beleven, wat zij voelen, etc. Als je anderen beter leert begrijpen, ga je op den duur ook meer dingen in jezelf terug herkennen. Dat creëert verbondenheid en dan voel je je minder eenzaam.
Was dat die broer die je misbruikt heeft?quote:
Mijn broer heeft een anti-sociale persoonlijkheid, samen met narcisme en schizofrenie (allemaal officieel vastgesteld). Momenteel is hij een vader. Door de dingen die hij mij aan heeft gedaan, kan ik nu niet goed met hem overweg en heb ik moeite zijn goede kanten te zien.
Wow
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
quote:
Alweer twee jaar geledenquote:
[..]
Ik heb me daar niet voor laten testen o.o
Maar ik ga ervan uit dat ik geen ASPS heb
Maar in de tussentijd wel een psychodiagnostisch onderzoek laten doen en daar kwamen wel wat dingetjes uit maar geen 'stempeltjes', dus geen ASPS of zo
Wat kwam er wel uit?quote:
[..]
[..]
Alweer twee jaar geleden
Ik heb maar één broer, dus jepquote:
[..]
Was dat die broer die je misbruikt heeft?
Wow
Maar hij had wel meer gewetenloze geintjes (een keer mij opsluiten in een smalle schuur en al zijn vuurpijlen op mij afschieten en dat soort nonsens)
[ Bericht 13% gewijzigd door ChildoftheStars op 24-06-2017 16:33:14 ]
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Eh de heeeeeel korte versie zou het dwangmatig onderdrukken van stress/negatieve gevoelens zijnquote:
Op nog wat andere dingetjes ook maar geen 'stempeltjes' zeg maar
Ik was vooral met mezelf bezig happy te zijn. Dacht totaal niet aan wat een ander zou denken of voelenquote:
Zijn er psychopaten/sociopaten hier die MDMA of XTC hebben gebruikt? ik ben benieuwd of dat dan ook een empathie verhogend effect heeft gehad...
Ik lees heel vaak op FOK! het tegenovergestelde. Dacht ik ff dat jij dat ook tegen ChildOfTheStars zei en daar wilde ik niet zo vriendelijk op reageren. Gelukkig zag ik het op tijdquote:
[..]
Dat zie ik je nou wel vaker doen: bagatelliseren wat je is overkomen en de 'schuld' ligt nooit bij een ander maar altijd bij jou.
Waren er anderen die jou daarvan wel verdachten?quote:
[..]
[..]
Alweer twee jaar geleden
Weet ik niet, maar hij vroeg dat toevalligquote:
[..]
Waren er anderen die jou daarvan wel verdachten?
Ah ok, maar geen mensen die je persoonlijk kent ofzo.quote:
[..]
Weet ik niet, maar hij vroeg dat toevallig
Ik heb weleens meegemaakt dat iemand serieus dacht dat zijn zoon van 13 een sociopaat is, omdat die weleens ongehoorzaam is door tijdens het eten van tafel weg te lopen, soms huiswerk niet te maken en weleens te laat komt. Vervolgens een hele vreemde klaagzang dat het heel onacceptabel en misselijk is dat zijn zoon zijn regels negeert.
Ik hoop inmiddels dat vaderlief zelf inmiddels opgenomen is en de zoon niet meer in zo'n raar gezin woont.
Je hebt geen plicht het goede in hem te zien of gaan zien. Je hebt wel de plicht naar jezelf toe om eens voor jezelf te kiezen en te zorgen.quote:
[..]
Ik heb maar één broer, dus jep
Maar hij had wel meer gewetenloze geintjes (een keer mij opsluiten in een smalle schuur en al zijn vuurpijlen op mij afschieten en dat soort nonsens)
Verdomme man, kan er gewoon boos om worden zoals jij jezelf wegzet altijd.
Maar goed, beschadig en kwetsbaar dus snap het wel, hoop alleen dat je daarin met begeleiding keuzes in gaat kunnen maken, richting voor jezelf kiezen
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Contact met hem heb ik helemaal afgepakt pas geleden en dat bevalt me heel erg goed.quote:
[..]
Je hebt geen plicht het goede in hem te zien of gaan zien. Je hebt wel de plicht naar jezelf toe om eens voor jezelf te kiezen en te zorgen.
Verdomme man, kan er gewoon boos om worden zoals jij jezelf wegzet altijd.
Maar goed, beschadig en kwetsbaar dus snap het wel, hoop alleen dat je daarin met begeleiding keuzes in gaat kunnen maken, richting voor jezelf kiezen
En het is iets waar aan gewerkt wordt in therapie. In RL gaat het een stuk beter, alleen wanneer ik ontspannen achter mijn laptopje hang, schiet het oude patroon soms terug.
Dank je wel
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Oh ja, dat heb ik ook.quote:
[..]
Ik was vooral met mezelf bezig happy te zijn. Dacht totaal niet aan wat een ander zou denken of voelen
|
|
