MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Ik kom er maar niet uit welk nummer ik beter vind, Defector of The Handler, luxe probleem 
Sowieso The Globalist mijn favo
Sowieso The Globalist mijn favo
Ik snap heel goed wat je bedoelt, ik vind eigenlijk het hele album met uitzondering van Mercy en Revolt goed, alleen betrap ik mezelf er wel op dat na een zooi luisterbeurten ik toch begin af te haken na Defector. Aftermath en Globalist vind ik zeker mooie nummers, maar het zijn echt van die luisterliedjes, die je maar één keer in de zoveel tijd eens opzet en echt lekker voor gaat zitten imho.quote:Op donderdag 4 juni 2015 22:00 schreef Guanabana het volgende:
Nou, er zitten zeker toffe nummers bij, maar ook weer een paar die ik waarschijnlijk niet zo vaak zal luisteren. Eigenlijk grofweg eerste helft is tof, tweede helft minder. Merk toch dat ik Muse alleen waardeer om het hardere werk.
Origin of Symmetry blijft wat mij betreft toch onovertroffen. Enige album waarop alles gewoon goed was.
Dus dan snap ik de kritieken ook wat beter, want dingen als Drill Sergeant en JFK zijn natuurlijk leuke gimmick, maar verre van origineel, dan twee duidelijk beetje radiofriendly overproduced nummers met Revolt en Mercy, en dan hou je dus eigenlijk alleen Dead Inside, Psycho, Reapers, Handler, en Defector over wat écht nummers zijn die ik nog regelmatig zou draaien. 5/12.
Al heeft de meeste media wel wat boter op hun hoofd natuurlijk, als een Globalist op een album van Pink Floyd van 20 jaar terug stond was het een meesterwerk, nu vinden ze het allemaal (de meeste) een beetje geforceerd en een vergaarbak.
Op
Wat ik met het album wel echt merk, is dat ik sommige nummers beter vind 'in context'. Revolt als los nummer is niet serieus te nemen, maar luister ik hem na the handler en defector, dan vind ik hem ineens
Ik heb dat in mindere mate ook.quote:Op vrijdag 5 juni 2015 09:47 schreef Noppie2000 het volgende:
Wat ik met het album wel echt merk, is dat ik sommige nummers beter vind 'in context'. Revolt als los nummer is niet serieus te nemen, maar luister ik hem na the handler en defector, dan vind ik hem ineens
Stilaan weer op topniveau na z'n dikke jaren als fietsende hamburger
Same here. Maar The Hander kan ik wel 100 keer los luisteren, wat een tof nummer 
It is possible to commit no mistakes and still lose. That is not a weakness, that is life.
Hij is binnen
inb4: luistergenot
inb4: luistergenot
Stilaan weer op topniveau na z'n dikke jaren als fietsende hamburger
The Handler live vanaf de DVD, die gaan ze wel live doen toch volgende week? 
Stilaan weer op topniveau na z'n dikke jaren als fietsende hamburger
Dat nummer Drones aan het einde.. ik weet na 5 keer luisteren nog steeds niet wat ik ervan moet vinden 
It is possible to commit no mistakes and still lose. That is not a weakness, that is life.
Matt op zijn best. Meen ik. Echt een genie. Hij blijft me verbazen. Met koptelefoon is echt kippevelquote:
Dat nummer Drones aan het einde.. ik weet na 5 keer luisteren nog steeds niet wat ik ervan moet vinden
The ordinary teacher tells. The good teacher explains. The superior teacher demonstrates. The best teacher inspires.
vanochtend compleet in de auto geluisterd. Voor ik me aan een oordeel waag krijgt 'ie nog een paar luisterbeurten om in te dalen. Maar de glimlach ging niet van m'n gezicht af.
Na einai kalitero anthropo apo ton patera tou.
Op vrijdag 18 juni 2010 23:17 schreef Catwoman1986 het volgende:
Held :D
Op vrijdag 18 juni 2010 23:17 schreef Catwoman1986 het volgende:
Held :D
Ik krijg ook maar geen genoeg van dit nummer. Wellicht dat hij t.z.t. wordt ingehaald door the Globalist, maar voor het moment is The Handler voor mij het hoogtepunt van dit album.quote:
Same here. Maar The Hander kan ik wel 100 keer los luisteren, wat een tof nummer
Niet meer aanwezig in dit forum.
Wat mij betreft had dit album ook "The Bell Curve" kunnen heten, want zo voelt het voor mij. Veel te poppy in het begin, erg goed in het midden, en vervolgens weer heel erg kitsch en onorigineel naar het einde.
Aftermath klinkt als een soort tweede Neutron Star Collission (voornamelijk naar het einde), The Globalist is een soort uitgerekte Knights of Cydonia (bovendien met erg oninteressante slide guitar eroverheen) en Drones.... tsja, hoe kitsch wil je het hebben.
Aftermath klinkt als een soort tweede Neutron Star Collission (voornamelijk naar het einde), The Globalist is een soort uitgerekte Knights of Cydonia (bovendien met erg oninteressante slide guitar eroverheen) en Drones.... tsja, hoe kitsch wil je het hebben.
quote:
Drones (het nummer) doet mij denken aan Simon & Garfunkel
Dit ja!quote:Op vrijdag 5 juni 2015 09:34 schreef Loveless85 het volgende:
en dan hou je dus eigenlijk alleen Dead Inside, Psycho, Reapers, Handler, en Defector over wat écht nummers zijn die ik nog regelmatig zou draaien. 5/12.
Koel en donker bewaren
Drones is voor mij een lament. Verre van kitsch. Eerder kunst.
The ordinary teacher tells. The good teacher explains. The superior teacher demonstrates. The best teacher inspires.
Hier ook!quote:
Media-Markt Leeuwarden had trouwens behoorlijk wat andere MUSE albums en DVD's liggen.
You Don't Stop Playing Because You Get Old. But You Could Get Old If You Stop Playing.
De DVD is nice. Niet de allerbeste geluidskwaliteit, maar prima te doen. En gave beelden.
Niet de allerbeste geluidskwaliteit, maar prima te doen. En gave beelden.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Mooie recensie van oor:
quote:MUSE
DRONES
WARNER BROS./WARNER
5 JUN 2015
Klassiek, symfonisch, elektronisch – op hun laatste twee albums verkende Muse de paden van pathos en bombast op de meest uiteenlopende manieren. Het enigmatische Britse trio was uitgegroeid tot stadionact en ook in de studio leken er geen grenzen aan tijd en ruimte. Een vrijheid die zich uitte in Grote Thema’s, allemaal bezien vanuit een apocalyptische kijk op mens en maatschappij: op The Resistance was het the people vs the world, op The 2nd Law de wereld tegen de mensheid. En nu is er Drones, hun zevende, waarop de vooruitzichten onheilspellend blijven als altijd, maar wel gevat in het verhaal van één figuur.
Deze onbenoemde protagonist valt ten prooi aan autoritaire onderdrukking, worstelt en komt boven – en dat alles in een muzikale Umwelt die je voor Muse-begrippen opvallend en gewaagd mag noemen. In plaats van nóg verder het universum in te kijken, gaan Matthew Bellamy, Chris Wolstenholme en Dominic Howard namelijk terug naar hun essentie: de driemansrockformatie van waaruit ze ooit begonnen. Tuurlijk, de bliepjes, strijkers, multilayered harmonies en meerdelige songstructuren van de laatste tijd zijn niet helemaal uit het beeld verdwenen, maar Drones leunt vooral op de vertrouwde elementen: virtuoze en vlijmscherpe gitaaruitbarstingen, ijzingwekkende vocalen, stuiterende bassen en dreunende drums. Muse lijkt niet bang meer om zichzelf te zijn. Daar is ook geen enkele reden toe, Drones is een dijk van een rockplaat. Muse op een tandje lager is nog altijd grootser, harder en veelzijdiger dan alle eigentijdse collegae bij elkaar.
De wat mechanische opener Dead Inside valt in al z’n ingehouden eenvoud nog wat buiten de boot, eerste single Psycho geeft een betere indicatie van waar Muse anno 2015 voor wil staan: een spijkerharde riff, puur geboetseerd op impact en met dodelijke precisie afgevuurd. Exact, als een drone. In Revolt horen we de poppy kant van Muse, het zoetige Aftermath roept herinneringen op aan rockdino’s als Gilmour en Knopfler (of vooruit, The Edge in One) en The Handler is het beste stuk dat Queen nooit maakte. Absolute prijsnummers zijn Reapers, een ziedende koppensneller waarop Bellamy Eddie Van Halen naar de kroon steekt, en het filmische finalestuk The Globalist, waarin de groep zijn eigen epische Knights Of Cydonia bijna doet vergeten.
Als de plaat eindigt met het titelnummer tekenen we Our Prayer van The Beach Boys en The Prophet’s Song van Queen nog op als referentiekaders – de reis van de hoofdpersoon wordt afgesloten met een rustige weerspiegeling van welhaast sacrale proporties. Het ‘stapje terug’ is een goede zet geweest: door de eeuwige experimenteerdrang te temperen, weet Muse de eigen kern uit te kristalliseren en sterker voor de dag te komen dan ooit. Back to basics gaan en er zo toch weer een schepje bovenop doen – dat is alleen de allergrootsten gegeven. We hebben medelijden met de concurrentie. WILLEM BEMBOOM
Wer lesen kann, ist klar im Vorteil.
"The Handler is het beste stuk dat Queen nooit maakte"
<....>
"Het ‘stapje terug’ is een goede zet geweest: door de eeuwige experimenteerdrang te temperen, weet Muse de eigen kern uit te kristalliseren en sterker voor de dag te komen dan ooit. Back to basics gaan en er zo toch weer een schepje bovenop doen – dat is alleen de allergrootsten gegeven. We hebben medelijden met de concurrentie."
(Welke concurrentie?)
<....>
"Het ‘stapje terug’ is een goede zet geweest: door de eeuwige experimenteerdrang te temperen, weet Muse de eigen kern uit te kristalliseren en sterker voor de dag te komen dan ooit. Back to basics gaan en er zo toch weer een schepje bovenop doen – dat is alleen de allergrootsten gegeven. We hebben medelijden met de concurrentie."
(Welke concurrentie?)
Niet meer aanwezig in dit forum.
Heb `m tot nu toe 2x in z`n geheel gehoord. Hij`s goed!
vooral Reapers en het laatste nummer is geweldig
vooral Reapers en het laatste nummer is geweldig
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
