DNA test hoe gaat dat?

Oh en nu ik toch alles spui hier nog dit: (maar en even in spoiler wat reteherkenbaar voor mijn omgeving

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 18:41 schreef Kamelenteen het volgende:
Dat stukje in de spoiler. Zal dat ook nog een bewuste keuze geweest zijn van je vader om die persoon te kiezen, wetende dat je 'm ook prive goed kende of is dat toeval? Zal voor die persoon ook wel een verrassing geweest zijn.

Nu dat bekend is, mag ie daar over spreken met jou mocht je dat willen eigenlijk in privesfeer? Of is dat ook na het overlijden nog steeds niet toegestaan?

Ik vermoed toeval, met de echtscheiding heb ik hen samen naar deze persoon verwezen (en ik was daar verder niet bij) omdat ik het een goed, kundige persoon vind die heel rustig is.
De heks weet het niet dat ik die persoon ken (niet van mij althans) en zo gaat dat he. Mensen weten een adres van vorige keer en gaan daar dan weer naar terug.

Nee valt nog steeds onder geheimhouding. De persoon in kwestie weet wel van het overlijden, we zijn fb vrienden en deze persoon heeft me daar ook gecondoleerd.

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 18:38 schreef loveli het volgende:
Huwelijk stukmaken, van familie vervreemden, kinderen onterven, zelfs afscheid met kinderen onmogelijk maken. Er is een speciaal plekje in de hel voor haar, waarschijnlijk beginnen ze het nu al extra heet te stoken.

I do hope so!

Ik zal hier in ieder geval nog wel wat posten bij eventuele andere rare ontwikkelingen en natuurlijk mijn familie.
Alhoewel ik er sterk rekening meehoud dat zij mij niet meer info gaan geven over waarom er toch zo geheimzinnig is gedaan al die tijd, wie weet.

En natuurlijk de ontmoeting met mijn halfzus. Mocht ik na oktober dit jaar niet meer reageren dan weten jullie meteen dat het inderdaad foute boel was/is en mijn halfzus de grootste crimineel van de planeet is.

Even een harde kick geven hier.

Ik ben er nog, maar de afgelopen maanden zijn echt een rollercoaster geweest.
In augustus en september ben ik langzaam maar gestaag me steeds slechter gaan voelen. Extreem somber, slecht slapen, veel dromen, geregeld ook akelig dromen. In m'n werk ging het niet tof (ik heb best een verantwoordelijke baan en ik overzag niets meer, dat is geen goede combi).
Kon me niet concentreren en had nergens zin in.
Vooral de korte nachten braken me snel op. Daar werd ik echt een partij labiel van.
M'n huisarts is niet zon pilen voorschijver en op dat moment was ik echt pissig op hem. Ik wilde gewoon een pil dat me zou helpen niet telkens aan het hele gedoe te denken.

Als ik dat zo opschrijf slaat dat natuurlijk nergens op, maar zo voelde ik me op dat moment. De ellende is wel dat zon huisarts ook maar een korte tijd heeft. Dus in 5 minuten even zeggen dat je vader dood is en dat het niet fraai is medegedeeld is ongeveer het maximale was ik kon vertellen.
Hij gaf me in overweging om met de praktijkondersteuner GGZ te gaan praten.

Ik had daar echt geen trek in, maar het ging met de dag slechter met mij. Dus toch maar naar die dame toe. Nou wat een prutser was dat!
Ik kon me hele verhaal daar doen, maar ik vond het hoogst irritant dat ze op een gegeven moment dingen zei als:
"Ja zo zijn <insert nationaliteit> mannen!"
"Oh is ze (m'n halfzus) crimineel? Spannend!"
"Oh maar bij de notaris word ook wat afgejoemdeld"

En vervolgens waren haar tips, ga eens praten met je omgeving (doe ik al trut) ga een een rondje fietsen (donder op).

Ik was niet onder de indruk en ik was behoorlijk ontstemt over haar commentaar. Ik heb m'n bekaf daarover ook gedaan bij de huisarts. Voordeel was wel dat ze eea in een verslag had gezet en ik m'n huisarts heb gevraagd of hij dat eerst wil lezen voordat ik weer langs kwam.
Afijn, doorverwezen naar een psycholoog. Daar ben ik 4 of 5 keer geweest.
Fijne rustige man, geen zweverig gedoe, want daar houd ik helemaal niet van. Geen idee wat hij in ons voorlaatste gesprek heeft getriggerd, maar ineens dacht ik "wat doe ik nou? Beetje zielig doen daar bereik je ook niets mee"

Voordat ik zover was, zijn we op vakantie gegaan. Dat was al gepland, met een bezoek aan mijn familie. Eigenlijk zouden we een soort roadtrip doen, maar dat is veel minder uitgebreid geworden. De dagen voor vertrek had ik echt een soort angstaanvallen. Ik wilde pertinent niet weg van huis.

Uiteindelijk toch gegaan, maar de route flink omgegooid al doende. We zijn minder lang weggeweest en hebben veel minder kilometers afgelegd. Wel 4 dagen bij m'n familie en m'n halfzus ontmoet.

M'n halfzus dat was vreemd. De communicatie was lastig. Ze deed redelijk normaal, maar voelde er helemaal niets bij. Zij was meer aangedaan.

Bij m'n familie was het als een warm bad. Het was heel fijn ze weer te zien en te spreken. Het was als vanouds als hoewel ik ze al meer dan 7 jaar niet in het echt had gezien. Het was ook pijnlijk. M'n oom hield het niet droog bij het alleen al horen van m'n vaders naam. Echt praten over wat er is gebeurd kon dus ook niet. Maar we hebben nu wel een Whats appgroepje waarin we foto's en tekstjes plaatsen. Ook mijn moeder zit in die groep..
Afgelopen weekend heb ik m'n brief aan mijn familie afgemaakt en nu ligt deze bij een vertaalbureau. Daarna gaat de brief naar m'n familie. Ik heb daarin mijn kant verteld vanaf de scheiding van m'n moeder tot en met heden.
Vandaag ook nog een blogpost gepubliceerd. Ik heb daar wel even over getwijfeld, maar ik ben er toch blij mee. En wat een ander daarvan vind interesseert me niet zo.
Ik ben de laatste tijd wel weer emotioneler. Het gaat als een golfbeweging op en neer.

Zo! Dat was wel weer een aardige update denk ik.
/liefdagboek

Thanks iedereen

quote:

Op donderdag 7 december 2017 21:50 schreef Mishu het volgende:
Heeft je moeder nu dat pensioen?

Oh ja, vergeten te vertellen.
Ja zij heeft het bijzonder nabestaandenpensioen.
Omdat m'n vader pas is gaan werken na het huwelijk met m'n moeder en hij voor de echtscheiding al in een vervroegd pensioenregeling zat, is er vrijwel niet in Nederland opgebouwd buiten dit huwelijk. Z'n pensioenrechten vanuit Nederland van voor het huwelijk (bij een andere branche dan waar hij later werkte) zijn destijds overgeheveld naar dit pensioenfonds.
Wellicht dat de heks nog iets krijgt van zijn buitenlandse pensioentje, maar dat kan denk ik nooit veel zijn (hij kreeg iets van 90 euro netto per maand).

M.a.w. M'n moeder krijgt alles qua bijzonder nabestaandenpensioen en dat is serieus geld (vind ik dan) kan ik je zeggen. Het gaat om honderden euro's netto per maand!
Indien ze het niet zou accepteren dan zou het bij het pensioenfonds blijven. Dus het zou sowieso niet aan de heks toekomen.

quote:

Op vrijdag 8 december 2017 07:58 schreef Mishu het volgende:

[..]

Lekker voor d'r. Nog een reactie van haar gehad hierop? Weet ze het überhaupt?

Ik heb geen enkel contact met de heks. Ik zoek het niet op en zij kennelijk ook niet.
Of ze het weet van het pensioen? Geen idee. Als ze dacht iets te krijgen en ze neemt contact op met het fonds dan zullen die wel zeggen hoe het zit lijkt mij.

update!
Ik kreeg vandaag een berichtje van mijn buitenlandse familie.
Het huis waarin mijn opa woonde moet verkocht worden. Mijn oom is de mening toegedaan dat ik daar ook uit zal erven en wil met mij overleggen. Over een week hebben we telefonisch contact daarover.

Allereerst wist ik niet dat dat huis een koopwoning was. Ten tweede is mijn opa al in de jaren '90 overleden en woonde hij er toen zelf al niet meer. Zijn vrouw (niet mijn oma, maar zijn tweede vrouw) heeft er volgens mij ook niet lang meer gewoond. Maar goed, ik wist dus niet eens dat dat huis er nog was.

Ik vraag me af of ik juridisch gezien wel erfgenaam ben, immers mijn vader leefde nog ten tijde van het overlijden van m'n opa. Voor zover hij erfgenaam was zal zijn aandeel nu toch bij zijn heksvrouw zitten. Of, je moet zeggen dat een gedeelte nog in de kennelijk onverdeeldheid van de echtscheiding tussen m'n vader en moeder zit (waren gehuwd in gemeenschap van goederen, volledig NL recht want m'n vader was toen al genaturaliseerd).

Of m'n opa moet iets van een testament hebben gehad waar ik/de kleinkinderen genoemd worden ofzo, Maar dan zou er ook wat geregeld moeten zijn. Ik was destijds nog minderjarig en volgens mijn moeder zijn er geen specifieke papieren getekend.... voor zover ze weet.....
Of misschien er een tweetrapmaking in dat eventuele testament staat. Zoveel vragen! Komt ook wel doordat ik er zelf veel interesse in heb (beroepsdeformatie).

Alleen het meest vervelende zou ik vinden wanneer de heksvrouw ook maar ergens recht op zou hebben. Gevoelsmatig dan. Zij heeft niets met mijn familie te maken, ik vind het al erg genoeg dat ze MIJN achternaam gebruikt.

Het kan evengoed ook zo zijn dat mijn oom mij wat gunt hoor, dus dat ik dat erfgenaamschap niet te letterlijk moet nemen. Afijn, we gaan het meemaken. Zou mijn halfzus dan ook ergens recht op hebben??

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 23:18 schreef Seven. het volgende:
Er komt geen einde aan je achtbaan.. En hoe gaat het verder met je nu? In december ging het niet best.

Echt he?! Net een soap.

Het gaat goed met mij.

Mijn aard is nogal van diepe dalen en hoge pieken plus een groot 'zelf doen' gehalte.
Eind vorig jaar was een heel groot diep zwart gat voor mij; stuurloos was ik. Ik heb uiteindelijk wel hulp kunnen accepteren en dat heeft me wel geholpen. Plus het aangehaalde contact met mijn familie (dat nog steeds voortduurt) helpt ook goed.
Natuurlijk zijn sommige dingen nog wel een pijnlijk (een herinnering, bepaalde muziek, soms gewoon ineens in de auto ofzo), maar het is zeker geen groot diep zwart gat meer.

Voordeel van 'diepe dalen' is ook dat ik hoge pieken heb.

Erover praten heeft me ook veel geholpen, gewoon spuien, niets meer niets minder.

Het enige waar ik echt heel veel moeite mee heb, is het fenomeen dat mensen de zaken altijd op zichzelf projecteren en dan zeggen dat ze precies weten hoe ik mij voel. Omdat ze toevallig ook een ouder zijn verloren. Ik kan daar bijzonder slecht tegen. Maar ik ben oud en wijs genoeg daar niet op te reageren

quote:

Op zondag 23 september 2018 08:35 schreef Leandra het volgende:
Ik denk dat je halfzus wel erfgenaam zou moeten zijn, want binnen een huwelijk geboren, maar eea zal wel afhankelijk zijn van de wetgeving daar.
Dat hij jou/jullie onterfd heeft speelt wellicht ook mee, maar ik heb niet het idee dat de familie van je vader daar de behoefte heeft de erfenis met de heks te delen en ik acht de kans ook groot dat zij niet weet dat dat huis eigendom was en nog in het bezit van de familie.
Misschien kan je moeder je vertellen of hij zich na het overlijden van zijn vader ooit druk gemaakt heeft over die erfenis? Als dat niet zo is weet de heks waarschijnlijk van niets.

Ja lijkt mij ook hoor.
Nee, mijn vader heeft zich verder nooit ergens druk overgemaakt na het overlijden van z'n vader.Mijn moeder wist ook helemaal niet dat die woning er nog was.

Heksvrouw zal er niet van weten of het moet al een issue zijn geweest de afgelopen jaren omdat mijn vader en m'n oom wel geregeld contact met elkaar hadden. Maar dat verwacht ik niet.

We gaan het wel weer meemaken denk ik zo.
Voor hetzelfde geldt staat de boel onder water, ofzo he! Het is niet meteen zo dat het allemaal haleluja is denk ik.

Oké nou volgens m'n oom zit het zo.

M'n opa en zijn tweede vrouw zijn samen eigenaar van een huis.
M'n opa is al meer dan 25 jaar geleden overleden. M'n stiefoma bleef er wonen.
Nu gaat m'n stiefoma naar een verzorgingshuis en moet het huis verkocht worden.
M'n oom houdt voet bij stuk, volgens hem ben ik ook voor een kwart eigenaar.

Volgende week heeft hij een afspraak bij een advocaat ofzo en dan krijg ik door wat ik moet aanleveren. Hij vroeg of ik het goed vind wanneer ik hem machtig. Nou dat vind ik prima. Maar ondertussen wel benieuwd hoe dit juridisch gezien zit. M'n halfzus is niet ter sprake gekomen.