Depressie & Angst #124

quote:

Op vrijdag 15 mei 2015 11:41 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Maar dit is toch volstrekt onlogisch?
Hoe lang loop je al bij die psycholoog?

Zeven weken nu. Tja, had ook niet gedacht dat ze zo zouden denken. Ze weten wat het is en dat bepaalde omstandigheden een paniekaanval kunnen uitlokken. Momenteel druk voor studie, dus daardoor komt het denk ik.

Maar mijn ouders denken daar anders over blijkbaar. Terwijl mijn moeder ook ervaring heeft met psychische klachten. Het is gewoon vervelend dat als je verteld dat je last hebt gehad van een paniekaanval er boos wordt gereageerd i.p.v er gevraagd wordt hoe het met me is. Je hebt dan niet alleen geen steun, maar ik ga me er ook nog schuldig onder voelen.

Raar hoe soms mijn ouders, vooral mijn moeder weer zo naar m'n hoofd schieten. De laatste maanden had ik eigenlijk het idee dat ik dit wel verwerkt had, alleen nu voel ik soms toch weer zulke emoties opkomen en droom ik over hoe moeilijk ik het nog vind om mijn ouders psychologisch te zien strijden, en hoe moe ik ben van mijn eigen gezeik soms.

Ik weet echter nu hoe ik deze zaken aan wil pakken, en daar houd ik me aan vast. Ik probeer de emotie dan ook maar over me heen te laten komen en het waar kan te delen. Lang leve d&a, de uitlaatklep voor mensen die emotie in het echte leven amper durven uiten.

Vandaag dagje Amsterdam met m'n vriendin. Dat is wel leuk

@hierboven: het is vaak moeilijk om begrip te krijgen en een paar weken psycholoog is geen wondermiddel. Het is hard werken en je moet t zelf doen om alles een beetje op orde te krijgen is mijn ervaring. En dit topic is inderdaad een fijne uitlaatklep

egopost: deze week is zwaar. Na t overlijden van de opa van mn lief hebben we de vakantie moeten verzetten (gelukkig was de annuleringsverzekering lief). En dan een begrafenis,, een emo mannetje die ook gisteren nog zn kies afbreekt en gaat stressen. Nu heb ik dus ff een overload...

Hier ook even een ego: maandag ga ik bespreken wat ik moet doen. Ik red het niet meer. Van de week was ik op school en ik moest me letterlijk inhouden om niet van de balustrade te springen. Dat is beangstigend. Ik hoop dat het me lukt om dit maandag goed te bespreken. Eten, sporten, mezelf heelhouden: in alles faal ik en ik weet niet waardoor

quote:

Op zaterdag 16 mei 2015 05:22 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Waarom vertel je je ouders eigenlijk nog dat je een paniekaanval hebt gehad?
Op wat voor soort reactie hoop je?

[..]

vertelt

Ik woon nog bij mijn ouders, en stonden (staan) altijd voor me klaar.... Maar nu doen ze opeens zo.

quote:

Op zaterdag 16 mei 2015 13:31 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Gewoonlijk doen mensen nooit zomaar zo, er is altijd wel een reden voor, ook al ben je je misschien niet bewust van die reden

Dit inderdaad, wel vreemd dat ze ineens 180° draaien..

Ik loop een beetje achter

quote:

Op zondag 10 mei 2015 11:56 schreef magnetronkoffie het volgende:
Voor de mensen hier die hun agressie/frustratie veroorzaakt door anderen uiten op voorwerpen...waarom uiten jullie dat niet gewoon tegen die mensen waar jullie op dat moment zo boos op zijn?

Dat vraag ik me ook af. Ik heb nooit de behoefte om voorwerpen stuk te maken of ermee te gaan gooien of wat dan ook. Ben wel regelmatig agressief maar dan wil ik gewoon iemand pijn doen, of mezelf. Al heb ik wel eens tegen mijn kastdeur of muur gemept om mijn woede te uiten en pijn te voelen.

quote:

Op vrijdag 8 mei 2015 20:07 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Wat onttiegelijk rot dat er zo op je gereageerd wordt! Ik word er gewoon een beetje boos van als ik dit lees . Je hebt er waarschijnlijk niks aan, maar bedenk je dat jouw problemen en gevoelens niet minder heftig worden als iemand anders een gebrek aan empathie laat zien. Dat een ander het bagatelliseert, maakt het niet minder. Blijf jezelf hierin serieus nemen en laat jezelf niet omlaag praten.

Mensen meenemen naar gesprekken kan heel nuttig zijn! Psycho-educatie is er niet alleen voor de patiënt. Zelf heb ik dit niet met mijn ouder gedaan ("nee, er is niks mis met je, dus waarom zou ik meegaan"), maar heb dit wel met vrienden gedaan. Het was voor hen erg prettig en voor mij ook. Zulke gesprekken helpen in begrip kweken. Dus ik kan het alleen toejuichen als je daarvoor kiest.

[..]

Zulke issues kunnen veel stress geven. Dus goed dat dit opgelost is! Heb je ook weer ietsjes meer emotionele ruimte voor andere zaken

Dat is moeilijk, ik trek het me wel erg aan op zo'n moment, al weet ik dat het niet zo simpel is als hij het doet lijken.
Ik zal morgen bij de spv vragen of ik een keer mijn ouders mee kan nemen.

quote:

[..]

Heel simpel: ik heb een keus hierin. Volg ik mijn ratio of mijn gevoel. In dit geval moet ik simpelweg mijn ratio volgen. Ik weet dat zwaarder in dit geval gezonder is. Ik weet dat ik door de eetstoornis een zeer vertekend zelfbeeld heb, dat dun nooit dun genoeg zal zijn en dat ik met de eetstoornis alles wat erachter zit afdek. Gevoel volgen is veilig, maar dan ga ik wel de rest van mijn leven ziek zijn en mezelf heel eenzaam maken.
Mijn zelfbeeld zal ook beter gaan worden in de loop der therapie (hoop ik). Dat ik mezelf zo intens haat is puur op trauma's gebaseerd. Zolang ik mezelf overal de schuld van geef, kan ik het aan. Dit zal ik moeten gaan veranderen.

Ik vind het echt ontzettend knap van je dat je er zo voor gaat om je eetstoornis te overwinnen! Dat je doorzet ook al wil iets in je dat helemaal niet. Ik zit zelf midden in een conflict dus ik weet hoe moeilijk het is (al gaat het ergens anders over) - mij lukt het niet om een kant te kiezen.

quote:

Op zaterdag 16 mei 2015 11:45 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hier ook even een ego: maandag ga ik bespreken wat ik moet doen. Ik red het niet meer. Van de week was ik op school en ik moest me letterlijk inhouden om niet van de balustrade te springen. Dat is beangstigend. Ik hoop dat het me lukt om dit maandag goed te bespreken. Eten, sporten, mezelf heelhouden: in alles faal ik en ik weet niet waardoor

Kak Hoe gaat het op dit moment?

quote:

Op donderdag 14 mei 2015 14:31 schreef Comp_Lex het volgende:
Hebben jullie ervaring met Mirtazapine?

Ik kreeg het in lage dosis om beter te kunnen slapen en daarvoor hielp het. In het begin werd ik er slaperig van, maar ik kreeg ook ontzettende vreetbuien als ik dan niet meteen ging slapen.

quote:

Op vrijdag 15 mei 2015 11:31 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Nee geen medicatie. Was nog niet nodig geacht en mocht daar zelf dus in beslissen.

Momenteel gewoon weinig steun van anderen. Waar mijn ouders in periode van paniek er altijd waren voor mij, is dat nu omgedraaid.

Ik loop nu bij een psycholoog dus er is geen enkele reden om nog paniekaanvallen te krijgen volgens hen. Gebeurd het wel worden er allemaal redenen verzonnen (ik krijg de schuld) dat ik er één heb. Ze worden dan boos en ik moet dan maar om 9 uur gaan slapen en niet meer internetten enzo...want dat zijn allemaal uitlokkingen van paniekaanvallen volgens hen.

Voel me momenteel erg onbegrepen en vrij eenzaam helaas in dat opzicht Maar ja, komt wel goed.

Wat bekrompen van je ouders zeg . En vreemd dat ze er ineens zo anders over denken. Heb je misschien vrienden of andere familieleden die iets voor je betekenen? Zoek die dan vooral op, en beter geef je dan geen informatie meer aan je ouders als je je door hun reactie slecht voelt.

Het is niet zo dat me ouders er opeens niks meer over willen horen ofzo.

Het is meer dat ze eerst echt vol begrip waren en overal probeerde mee te helpen. Als ik nu aangeef dat ik er last van heb wordt het een beetje weggewuifd en andere reden aangegeven waardoor het misschien komt.

Alsof ze niet willen geloven dat ik er nog gewoon last van heb (aangezien ik een aantal goede weken heb gehad). Een beetje ontkennen zeg maar.

Maar het blijft wel vervelend, omdat het voelt alsof je niet helemaal serieus genomen wordt.

quote:

Op zondag 17 mei 2015 17:59 schreef kuolema het volgende:
Ik loop een beetje achter

[..]

Dat vraag ik me ook af. Ik heb nooit de behoefte om voorwerpen stuk te maken of ermee te gaan gooien of wat dan ook. Ben wel regelmatig agressief maar dan wil ik gewoon iemand pijn doen, of mezelf. Al heb ik wel eens tegen mijn kastdeur of muur gemept om mijn woede te uiten en pijn te voelen.

[..]

Dat is moeilijk, ik trek het me wel erg aan op zo'n moment, al weet ik dat het niet zo simpel is als hij het doet lijken.
Ik zal morgen bij de spv vragen of ik een keer mijn ouders mee kan nemen.

[..]

Ik denk dat het een heel verstandige keus is. Zoiets kan echt heel erg veel helpen in begrip. Je ouders willen je waarschijnlijk (hoop ik) wel begrijpen. Een SPV'er is opgeleid om daarbij te helpen. Ik hoop dat dit iets positiefs gaat brengen Het is je zo gegunt.

(en bij je boze buien: straf jezelf niet zo... Jij bent ziek en dan verdien je die boosheid niet *knuffel*)

quote:

Ik vind het echt ontzettend knap van je dat je er zo voor gaat om je eetstoornis te overwinnen! Dat je doorzet ook al wil iets in je dat helemaal niet. Ik zit zelf midden in een conflict dus ik weet hoe moeilijk het is (al gaat het ergens anders over) - mij lukt het niet om een kant te kiezen.

Uiteindelijk heb je geen keus en inmiddels ben ik lang genoeg ziek om er eens voor te moeten kiezen om te genezen. En vaak genoeg faal ik erin.
Volgens mij is het ook geen beslissing die je in een klap maakt, maar een proces waarin je steeds meer naar een bepaalde kant gaat neigen. Op dit moment merk ik dat de verkeerde kant weer begint te trekken, maar ik heb ook doelen in het leven die ik wil behalen. Daar probeer ik me maar op de focussen

quote:

[..]

Kak Hoe gaat het op dit moment?

Als ik zo vrij mag zijn om grof taalgebruik te gebruiken: Kut
Morgen ga ik maar eens goed openhartig spreken over hoe dit opgelost moet worden, anders gaat het vrees ik niet goed. Inmiddels snap ik wel waardoor ik me nu zo voel, alleen het is niet iets dat ikzelf zo kan oplossen.
Het trekt vast wel weer bij, alleen nu weet ik nog niet hoe precies. Ik ben nu echt bang in een impuls iets stoms te gaan doen. Voor de zekerheid mijn slaapmedicatie aan een vriendin gegeven. En ik durf niet meer in de buurt van hoge plekken te komen, omdat ik impulsief me down kan gaan voelen. Dus ik doe mijn best om mezelf tegen mezelf te beschermen en dat moet genoeg zijn.

Ik ga, tot het weer beter wordt en ik meer buiten kom, aan de vitamine D, daarvan heb ik te weinig blijkt uit de bloedtest. Verder was alles goed. Venlafaxine bloedspiegel is nog niet bekend.

quote:

Op maandag 18 mei 2015 01:14 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik denk dat het een heel verstandige keus is. Zoiets kan echt heel erg veel helpen in begrip. Je ouders willen je waarschijnlijk (hoop ik) wel begrijpen. Een SPV'er is opgeleid om daarbij te helpen. Ik hoop dat dit iets positiefs gaat brengen Het is je zo gegunt.

(en bij je boze buien: straf jezelf niet zo... Jij bent ziek en dan verdien je die boosheid niet *knuffel*)

[..]

Uiteindelijk heb je geen keus en inmiddels ben ik lang genoeg ziek om er eens voor te moeten kiezen om te genezen. En vaak genoeg faal ik erin.
Volgens mij is het ook geen beslissing die je in een klap maakt, maar een proces waarin je steeds meer naar een bepaalde kant gaat neigen. Op dit moment merk ik dat de verkeerde kant weer begint te trekken, maar ik heb ook doelen in het leven die ik wil behalen. Daar probeer ik me maar op de focussen

Dat denk ik ook.
Wat zijn die doelen?

quote:

[..]

Als ik zo vrij mag zijn om grof taalgebruik te gebruiken: Kut
Morgen ga ik maar eens goed openhartig spreken over hoe dit opgelost moet worden, anders gaat het vrees ik niet goed. Inmiddels snap ik wel waardoor ik me nu zo voel, alleen het is niet iets dat ikzelf zo kan oplossen.
Het trekt vast wel weer bij, alleen nu weet ik nog niet hoe precies. Ik ben nu echt bang in een impuls iets stoms te gaan doen. Voor de zekerheid mijn slaapmedicatie aan een vriendin gegeven. En ik durf niet meer in de buurt van hoge plekken te komen, omdat ik impulsief me down kan gaan voelen. Dus ik doe mijn best om mezelf tegen mezelf te beschermen en dat moet genoeg zijn.

Dat is wel heel belangrijk! Hopelijk kun je er iets mee in therapie. Verstandig dat je je slaapmedicatie aan een vriendin hebt gegeven. Sterkte

De afgelopen 24 uur waren nogal een rollercoaster, maar gelukkig een goed gesprek met mn SPV gehad en nu voel ik me ook wat kalmer en heb ik helder wat de stappen zijn die ik moet nemen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 19 mei 2015 16:57 schreef Elvi het volgende:
De afgelopen 24 uur waren nogal een rollercoaster, maar gelukkig een goed gesprek met mn SPV gehad en nu voel ik me ook wat kalmer en heb ik helder wat de stappen zijn die ik moet nemen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

O.o wow... Daar weet ik niets netjes over te zeggen: wat een ongelooflijke streek!
Ik vraag me even serieus af of ik goed heb begrepen wat ik daar heb gelezen, omdat het zo bizar is. Zelfs als, en ik zeg niet dat dit zo is, maar zelfs als de boel zwaar vervuild is en niet veilig om in te leven doe je zoiets niet achter de rug van mensen om.

quote:

Op maandag 18 mei 2015 12:11 schreef kuolema het volgende:
Ik ga, tot het weer beter wordt en ik meer buiten kom, aan de vitamine D, daarvan heb ik te weinig blijkt uit de bloedtest. Verder was alles goed. Venlafaxine bloedspiegel is nog niet bekend.

[..]

Vitamine D is een goede voor je stemming. Ik hoop dat het je ietsjes helpt!

quote:

Dat denk ik ook.
Wat zijn die doelen?

Studies halen, succesvolle carrrière krijgen, veel van de wereld zien... dus gewoon de saaie dingen die iedereen als doel heeft. Ik wil gewoon verder komen, wat waard zijn in de maatschappij. En tja... daarvoor moet ik mezelf gewoon even hard aanpakken.

quote:

[..]

Dat is wel heel belangrijk! Hopelijk kun je er iets mee in therapie. Verstandig dat je je slaapmedicatie aan een vriendin hebt gegeven. Sterkte

Komt wel goed. Mijn therapeut is niet zo juichend op mijn huidige stemming. Al helpt ze me wel goed te onderzoeken wat de triggers zijn om me zo down te krijgen en wat ik kan doen om eruit te komen. Dus ik heb weer een beetje vertrouwen (die mevrouw is gelukkig goed in haar werk)

quote:

Op dinsdag 19 mei 2015 22:32 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zo schoon als een militaire barak zal het bij mij nooit worden, maar dat ze het lef had te beweren dat het zo ernstig was dat de woningbouw mij eruit zou flikkeren...echt absurd

Zoals ik zei, ik zei niet dat het te was alleen als voorbeeld van stel. Wat je moeder heeft gedaan is hoe dan ook onacceptabel. Al stond de woningbouw aan de deur, jij moet daar zelf om vragen of toestemming vragen. Je bent volwassen en moet daarin zelf keuzes maken. Je moeder hoeft daar niet te wonen, dus het is simpelweg haar zaak niet.

Boosheid is niet meer dan logisch. Het is echt een onacceptabele daad

*knuffel*

quote:

Op dinsdag 19 mei 2015 22:27 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Vergeet de belangrijkste niet

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ach details details

(ach... het is niet zo dat ik nu ongelukkig ben, ik vind dat ik best gelukkig moet zijn met hoe mijn leven is)

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 19 mei 2015 19:52 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Studies halen, succesvolle carrrière krijgen, veel van de wereld zien... dus gewoon de saaie dingen die iedereen als doel heeft. Ik wil gewoon verder komen, wat waard zijn in de maatschappij. En tja... daarvoor moet ik mezelf gewoon even hard aanpakken.

Dit herken ik, en dat je dan door je psychische toestand hierin wordt belemmerd zorgt er alleen maar voor dat het slechter gaat (in mijn geval dan). Heb jij nooit rancune t.o.v. leeftijdsgenoten? Ik heb een aantal vrienden waar het behoorlijk makkelijk gaat allemaal en overal geluk bij hebben. Kan daar dan echt jaloers (en boos) op zijn, niet dat ik ze het niet gun.... maar je merkt dat ze niet doorhebben hoe bevoorrecht ze zijn.

In een periode waar het met mij helemaal niet goed ging, ging een vriend met vriendin lekker op wereldreis, betaald door papa en mama. En dan tegen mij zeggen dat ik dat ook moet doen, dat dat goed voor me zal zijn en zo... Wordt daar echt moe van, die hebben gewoon totaal geen idee wat sommige mensen doorstaan. Ze vinden het normaal dat je er normale thuis situatie is, dat alles betaald wordt door papa en mama, dat je zelf psychisch niks mankeert en dat je lekker 4x per jaar op vakantie gaat naar de meeste verre landen en dat je via papa al een mooie baan heb aangeboden gekregen.

Ik vind het top voor hem, maar om dan te zeggen dat ik me misschien wat meer moet verzetten schiet bij mij dan in het verkeerde keelgat.

quote:

Op woensdag 20 mei 2015 12:34 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Dit herken ik, en dat je dan door je psychische toestand hierin wordt belemmerd zorgt er alleen maar voor dat het slechter gaat (in mijn geval dan). Heb jij nooit rancune t.o.v. leeftijdsgenoten? Ik heb een aantal vrienden waar het behoorlijk makkelijk gaat allemaal en overal geluk bij hebben. Kan daar dan echt jaloers (en boos) op zijn, niet dat ik ze het niet gun.... maar je merkt dat ze niet doorhebben hoe bevoorrecht ze zijn.

Soms wel. Eigenlijk ben ik altijd stikjaloers op mensen die handige vaders hebben en vervloek ik dat de mijne met een ding in zijn leven succesvol was en helaas was de suïcide. Zeker toen laatst met de verhuizing, een vriendin verhuisde ook en haar vader deed alle moeilijke dingen. Ik heb in mijn eentje alles moeten klussen doen. En helaas moet ik toegeven dat ik meer dan eens huilend met een boormachine of een kwast heb gestaan.

En ik haat het ook dat anderen zo spontaan kunnen zijn en altijd energie hebben. Terwijl ik altijd alles zorgvuldig moet plannen en echt wel door mijn psyche wordt afgestraft wanneer ik hier een fout in maak.

Maar eigenlijk ben ik vaker boos op mezelf dan jaloers op anderen. Gelukkig maar, zij kunnen er immers ook niks aan doen dat ik het verkeerde lot uit de loterij heb getrokken.

quote:

In een periode waar het met mij helemaal niet goed ging, ging een vriend met vriendin lekker op wereldreis, betaald door papa en mama. En dan tegen mij zeggen dat ik dat ook moet doen, dat dat goed voor me zal zijn en zo... Wordt daar echt moe van, die hebben gewoon totaal geen idee wat sommige mensen doorstaan. Ze vinden het normaal dat je er normale thuis situatie is, dat alles betaald wordt door papa en mama, dat je zelf psychisch niks mankeert en dat je lekker 4x per jaar op vakantie gaat naar de meeste verre landen en dat je via papa al een mooie baan heb aangeboden gekregen.

Ik vind het top voor hem, maar om dan te zeggen dat ik me misschien wat meer moet verzetten schiet bij mij dan in het verkeerde keelgat.

Dat is ook naar... Een beetje begrip naar jou toe mag ook wel, verdien jij ook wel... Die vanzelfsprekendheid is inderdaad om te gillen
Het voordeel dat wij ten opzichte van hen hebben is dat we leren om te gaan met tegenslagen en leren zelfredzaam te zijn. Wij kunnen ons tenminste redden

Al had ik je die vanzelfsprekendheid heel erg gegunt

quote:

Op woensdag 20 mei 2015 16:17 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Soms wel. Eigenlijk ben ik altijd stikjaloers op mensen die handige vaders hebben en vervloek ik dat de mijne met een ding in zijn leven succesvol was en helaas was de suïcide. Zeker toen laatst met de verhuizing, een vriendin verhuisde ook en haar vader deed alle moeilijke dingen. Ik heb in mijn eentje alles moeten klussen doen. En helaas moet ik toegeven dat ik meer dan eens huilend met een boormachine of een kwast heb gestaan.

En ik haat het ook dat anderen zo spontaan kunnen zijn en altijd energie hebben. Terwijl ik altijd alles zorgvuldig moet plannen en echt wel door mijn psyche wordt afgestraft wanneer ik hier een fout in maak.

Maar eigenlijk ben ik vaker boos op mezelf dan jaloers op anderen. Gelukkig maar, zij kunnen er immers ook niks aan doen dat ik het verkeerde lot uit de loterij heb getrokken.

Dat wist ik niet eens Maar jij kan er ook niks aan doen dat je het 'verkeerde lot' hebt. Boos zijn op jezelf ben ik eigenlijk nooit. Wel boos op de situatie. En jaloers zijn mag (dat is iedereen wel), als het maar geen afgunst wordt.

quote:

Dat is ook naar... Een beetje begrip naar jou toe mag ook wel, verdien jij ook wel... Die vanzelfsprekendheid is inderdaad om te gillen
Het voordeel dat wij ten opzichte van hen hebben is dat we leren om te gaan met tegenslagen en leren zelfredzaam te zijn. Wij kunnen ons tenminste redden

Al had ik je die vanzelfsprekendheid heel erg gegunt

Iedereen gun je die vanzelfsprekendheid. Het vervelende is dat hij 10 jaar geleden ook in zo'n situatie heeft gezeten, dus hij weet hoe het is. Om vervolgens nu alles te bagatelliseren.
En dat zeg ik ook vaak tegen mezelf Ik denk doordat mensen zoals wij voor in de toekomst sommige situaties beter kunnen handelen dan mensen waar alles lekker vanzelf gaat.

quote:

Op zaterdag 16 mei 2015 11:45 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hier ook even een ego: maandag ga ik bespreken wat ik moet doen. Ik red het niet meer. Van de week was ik op school en ik moest me letterlijk inhouden om niet van de balustrade te springen. Dat is beangstigend. Ik hoop dat het me lukt om dit maandag goed te bespreken. Eten, sporten, mezelf heelhouden: in alles faal ik en ik weet niet waardoor

Falen is goed; zo leer je hoe het niet moet.

Oei, ik ben helemaal vergeten te reageren in het vorige topic! Weet niet meer welke personen hebben gereageerd op mijn bericht maar vond het wel lief om te zien dat ik zo hartelijk werd "ontvangen" haha. Moet wat vaker meelezen zodat ik ook mee kan praten met jullie verhalen!
Ohja, voor de geïnteresseerden: Ik ben niet meer naar de crematie gegaan van oude schoolvriendin die paar weken geleden met haar vriend is verongelukt. Mijn moeder kon geen vrij krijgen en ik wilde niet alleen gaan. Voelde me erg schuldig naderhand, maar leek me niet verstandig om in m'n uppie daar te staan.

Tsjonge.. Kennen jullie het gevoel dat je het idee hebt dat je het heel druk hebt en het een complete chaos in je hoofd is, maar dat je in feite niets te doen hebt? Ik ben chronisch ziek (EDS) en zit momenteel ziek thuis. Ik woon samen met mijn vriend en hond dus in feite is de hond uitlaten en het huishouden het enige wat ik doe. Het is voor mij heel moeilijk om een fatsoenlijke opleiding en/of baan te vinden omdat gewrichten spontaan uit de kom kunnen schieten en spieren makkelijk kunnen verschuiven. Ik mag eigenlijk maar 20 tot 30 uur per week zittend werk verrichten. (administratief) Het is zo lastig om iets te vinden, vooral in de provincie waar ik woon. Paniekstoornis zal grotendeels wel weer overgaan maar de EDS zal alleen nog maar erger worden. Pieker vaak over de toekomst en schaam me soms voor mezelf tegenover anderen die mij niet zo goed kennen. Van de buitenkant lijk ik een doodnormale en gezonde meid van 23, maar dat is dus niet het geval.

Achja, we houden hoop en blijven positief! Mijn tijd komt ook nog wel. [/zeurmodusoff]