Het Grote Beatles topic - Deel 61

"So much has been said and written about the Beatles -- and their story is so mythic in its sweep -- that it's difficult to summarize their career without restating clich�s that have already been digested by tens of millions of rock fans. To start with the obvious, they were the greatest and most influential act of the rock era, and introduced more innovations into popular music than any other rock band of the 20th century. Moreover, they were among the few artists of any discipline that were simultaneously the best at what they did and the most popular at what they did. Relentlessly imaginative and experimental, the Beatles grabbed a hold of the international mass consciousness in 1964 and never let go for the next six years, always staying ahead of the pack in terms of creativity but never losing their ability to communicate their increasingly sophisticated ideas to a mass audience. Their supremacy as rock icons remains unchallenged to this day, decades after their breakup in 1970."
_{Lees verder}



Offici�le websites:
The Beatles
John Lennon
Paul McCartney
George Harrison
Ringo Starr

Wikipedia:
Op de Engelse Wikipedia is vrij veel Beatles informatie te vinden, namelijk over the Beatles zelf, hun geschiedenis, hun albums, (bijna) al hun nummers en nog veel meer. Natuurlijk is er ook veel info te vinden over John, Paul, George en Ringo.

Overige links:
Alle videoclips, al dan niet officieel
Beatles Radio
Groot overzicht van alle (Beatles en solo) bootlegs



Vorige topics:
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52

Tournaments:
Beatles Tournament 2002 - Winnaar: A Day In The Life
Beatles Tournament 2004 - Winnaar: Strawberry Fields Forever
Beatles Tournament 2005 - Winnaar: A Day In The Life
Beatles Tournament 2007 - Winnaar: A Day In The Life
Beatles Album Tournament 2007 - Winnaar: Abbey Road
Beatles Tournament 2009 - Winnaar: I Am The Walrus
The Beatles Album Tournament 2009 - Winnaar: Revolver

_{De openingspost is gemaakt door Arn0 en kan hier teruggevonden worden.}

Moest effe opzoeken hoe ik ook alweer een topic kon openen, maar het heeft een goede reden:


Een paar uur geleden, zomaar, uit het niets, tijdens de speciale gig in Budokan te Tokyo. Allereerste keer ooit.


En de unieke opener was ook geen verkeerde.

quote:

Op woensdag 29 april 2015 09:58 schreef PimD het volgende:
Poeh, ik zou bijna toch nog een kaartje voor Amsterdam regelen... Heeft ie Mr Kite al vaker gedaan?

Al een keer of 75, vaste prik in de 'Out There'-tour die sinds mei 2013 op pad is. 'Mrs. Vandebilt', 'Junior's Farm' en gloednieuwe toevoeging 'Your Mother Should Know', inclusief show-trap op de grote schermen, werden na een paar maanden alweer vervangen door 4 liedjes van 'New'. De track 'Everybody Out There' is (gelukkig) eerder deze maand vervangen door 'Hope For The Future'. En 'Can't Buy Me Love', voor het eerst sinds 2009, is vooralsnog op de plek van 'All My Loving' gekomen. En wordt ook (voor deze tour) gloednieuwe toevoeging 'Listen To What The Man Said' steeds vaker geskipt voor het eerder gedropte 'Jet'. Voor de rest is de set alweer 2 jaar roestvast. Maar w�l met al die Wings-toevoegingen, tot en met 'Hi Hi Hi' in de toegift. De Budokan-show was een uitgeklede speciale 'one off', stuk of 10 tracks minder, met speciale setlist inclusief nummers als 'Dance Tonight' en 'Got To Get You Into My Life' die hij deze tour niet (meer) speelt.

quote:

Op woensdag 29 april 2015 16:38 schreef Peter88Online het volgende:
Mooie setlist, maar wel jammer dat Hi Hi Hi niet meer is gedaan. Hopelijk wel straks in Amsterdam. Net als Lovely Rita en Mr. Kite.

Geen twijfel over mogelijk. Budokan was speciale gig, tevens geschoten voor een TV-special. Dit is de reguliere, volledige set:

quote:

Eight Days a Week
Save Us
Can't Buy Me Love of All My Loving
Listen To What The Man Said of Jet
Let Me Roll It
Paperback Writer
My Valentine
Nineteen Hundred and Eighty-Five
The Long and Winding Road
Maybe I'm Amazed
I've Just Seen a Face
We Can Work It Out
Another Day
Hope for the Future
And I Love Her
Blackbird
Here Today
New
Queenie Eye
Lady Madonna
All Together Now
Lovely Rita
Eleanor Rigby
Being for the Benefit of Mr. Kite!
Something
Ob-La-Di, Ob-La-Da
Band on the Run
Back in the U.S.S.R.
Let It Be
Live and Let Die
Hey Jude

Day Tripper
Hi, Hi, Hi
Can't Buy Me Love of I Saw Her Standing There

Yesterday
Helter Skelter
Golden Slumbers
Carry That Weight
The End

Met de nummers die hij er af en toe invliegt is er genoeg mogelijk om niet het dikke merendeel te laten overlappen met Gelredome 2009 en Ahoy' 2012. Maar het zijn vooral de hele diepe Beatles-cuts, waarvan er nog maar een handjevol over zijn die hij nooit heeft gespeeld, waar zoveel poeha over gemaakt wordt.

Want ik lees nergens dat de enige songs van na 1976 tot aan het moment dat de huidige band in het spel kwam, die hij met die band regulier op tour gespeeld heeft, letterlijk te tellen zijn op ��n hand: 'Coming Up' (1979), 'Here Today' (1982), 'Calico Skies' (1997) en 'Flaming Pie' (1997). E�n song uit de 80's, en die heeft een Lennon-connectie! Mega-hit en zijn laatste Europese kneiter 'Hope Of Deliverance'? In een uniek arrangement, exclusief voor een paar gigs in Zuid Amerika . En vooruit, van de solo-songs die gemaakt zijn ten tijde van de huidige band, en waar ze soms ook op hebben meegespeeld, is 'Dance Tonight' een lange tijd (2007-2012, en Budokan '15) gebleven en is 'Fine Line' ��n keertje (2008) teruggekomen, met een aankondiging die alles opsomt.


_{(Waarom kun je niet gewoon naar YouTube-links linken ipv embedden hier...)}

350 concerten met deze band, in 25 landen. En dan heb je 'Another Girl', 'Lovely Rita', 'All Together Now' en Lennon-songs in ��n set. Sja...

quote:

Op woensdag 6 mei 2015 16:27 schreef Peter88Online het volgende:
En hoe denken wij hierover?

[..]

http://www.radio1.nl/item(...)ans%20onderzoek.html

Subjectieve materie ge�nterpreteerd door een formule. Met een conclusie in de richting “uitvinding stroom minder invloedrijk dan gebeurtenis eerste man op maan in tweede helft 20ste eeuw”. De criteria zijn ten eerste al scheef, daar zal ik later nog uitgebreid op terugkomen. Laat ik beginnen met zeggen dat het geschiedvervalsing is om te stellen dat muziek in 1963 allemaal de keurigheid van ‘How Much Is That Doggie In The Window' had en TOEN INEENS daar The Beatles waren, een band die van Mars leek te komen. Nee, Elvis was al in 1956 zwaaiend met z’n heupen te zien op TV, de Beatles-massahysterie was niet uniek en ze waren niet de eerste “stoere” act: Buddy Holly, Chuck Berry, Little Richard, allemaal al 7 jaar doorgebroken voordat The Beatles dat deden. (Echter allemaal geen "bands", mocht dat wat uitmaken.) Link Wray maakte in 1958 al gebruik van distortion en feedback. (Waarvan ‘Rumble’ ook wel een mooi relevant voorbeeld is over subjectiviteit/invloed. Liedje is doodsimpel, power chords, blues-schemaatje, backing band speelt beetje mee, ongetwijfeld al veel vaker gedaan op dat moment, elke pub-band kan dat spelen. De SOUND was re-vo-lu-tio-nair, bijna ZESTIG jaar geleden.) Harmonie�n door pop/rock-acts, The Everly Brothers bijvoorbeeld, 1957. Enzovoorts.

Maar het onderzoek maakt mijn inziens een fout door te stellen dat door de extensie van een rijk pallet aan invloeden uit die tijd The Beatles slechts trends volgden. En dat alles dan ook nog eens geconcludeerd puur op basis van een interpretatie van een analyse van data. Want een computer maakt geen fouten, maar we spreken hier nog altijd van subjectieve “input”. Daar komt bij, het hele culturele aspect en de invloed daarvan wordt er op deze manier ook niet in meegenomen. En de manier waarop de muzikaliteit gemeten wordt, is ook nog eens handmatig te be�nvloeden. Want waarop toets je? Het valt mij bijvoorbeeld al gelijk op dat er een heleboel over akkoordenwisselingen wordt gesproken, maar nooit over melodie. Laat staan over arrangementen, productie. Laat staan non-muzikale dingen die ook heel belangrijk waren maar in dit onderzoek niet ter zake doen, de gehele culturele impact.

Hoe klinkt dit: ‘Trans-Europe Express’/'The Man-Machine’ minder invloedrijk voor elektronische muziek dan gedacht: de eerste hits met drumcomputers waren al bijna 10 jaar oud, en synths waren ook al niets nieuws onder de zon, om nog maar te zwijgen over die akkoordenschema’s van Kraftwerk. Of:’ Rapper’s Delight’ was eigenlijk een druppel op de gloeiende plaat voor de betekenis van hiphop: de ritmes zijn al terug te vinden in menig funkplaat uit de 60’s en 70’s, tracks als ‘Subterranean Homesick Blues’ en ‘Too Much Monkey Business’ waren al 15-20 jaar eerder populaire tracks met een declamerende voordracht, The Last Poets waren in eind jaren ’60 al actief met politieke teksten als Afro-Amerikanen. Enzovoorts.

Het is allemaal relatief, subjectief, je moet het juiste perspectief en context toepassen. Trouwens, dat brengt me gelijk op de ijkpunten van dit onderzoek. Het begint pas in 1960, en dan nog bij de Hot 100 ook, ��n territorium, slechts de mainstream. (Deze gebreken geven ze overigens zelf ook al aan in de conclusie.) Ik hoef niemand te vertellen dat revolutie vaak niet begint bij de mainstream, of per se in Amerika. Daar komt bij, op deze wijze kan ook nergens worden meegenomen dat The Beatles in 1965 en 1966 al lang niet enkel meer “slechts” rock and roll/pop maakten, laat staan een evolutie van ’Love Me Do’ naar ‘Tomorrow Never Knows’ in amper 4 jaar doorstonden. 'Revolver' en 'Sgt. Pepper’, nogmaals die culturele impact, het totale plaatje, wordt niet naar gekeken. Revolutie van muziek had en heeft vrij weinig met akkoordenwisselingen en "tonen" te maken. Die 12 noten in de chromatische toonladder bestonden al, ja. The Beatles pionierden met productie, studio-technieken, waren melodisch baanbrekend. Zelfs in 1963-1964, waar op basis van de ingevoerde data de muziek inderdaad puur ge�nspireerd leek op dingen uit de jaren daarvoor: het openingsakkoord van ‘A Hard Day’s Night’, de natuurlijk klinkende melodische acrobatiek in ‘Not A Second Time’, de toonwisseling in ‘If I Fell’, zelfs bepaalde dingen uit ‘She Loves You’, zulke dingen gebeurden gewoon allemaal niet in die tijd, al kwam de sound zelf inderdaad niet uit de lucht vallen. Of, hoe kan worden meegenomen dat zulke dingen andere 60’s-artiesten weer be�nvloedde? The Beach Boys bijvoorbeeld, die op hun beurt zo’n beetje de blauwdruk voor harmonische pop hebben neergezet, wat artiesten heeft be�nvloed die op hun beurt weer… En dan ben je nog l�ng niet bij 1967. Probeer iets als ‘Penny Lane’ maar eens uit te spellen, het gaat tegen alles in. Dat heeft niets te maken met het volgen van trends. En dan heb ik het “slechts” over de composities. Wat engineers Ken Scott, Geoff Emerick, Norman Smith, etc. voor elkaar moesten krijgen omdat The Beatles verder waren dan de beperkte studiotechniek toestond komt daar allemaal nog eens bij.

En het is dus niet alleen krom wat betreft The Beatles uiteraard, zoals al een paar keer aangegeven kun je sound/productie/arrangementen niet meenemen in data als deze. Phil Spector, anyone? Als je daar de formule tegenaan gooit kom je erachter dat reverb eigenlijk al heel lang gebruikt werd, en dat gelaagdheid door overdubs ook niet in de 60’s werd verzonnen. Zo zijn er nog talloze voorbeelden te bedenken. Tevens, omdat ze concluderen vanuit ‘tags’ gehangen aan ‘genres’, krijg je dus ook dat bijvoorbeeld “punk” (1977 in de mainstream, waarop ze zich baseren, ontwikkeling in de jaren daarvoor) niet veel anders kan worden gezien als “hard rock” (de 10-15 jaar daarvoor). De akkoorden en stijl zal niet als heel veel anders worden gezien door de computer: laten we zeggen, ‘Whole Lotta Love’, die stond al in 1969 in de charts, 'Anarchy In The U.K.' schokte England pas 7 jaar later, maar heeft amper in de charts gestaan, en dit onderzoek heeft dus ook slechts Amerika onderzocht. En dan protopunk, The Stooges, debuut in 1969, het ligt allemaal veel ingewikkelder dan data te verbinden aan een formule. Deze hele wirwar-alinea somt al op waarom dit soort dingen niet te meten zijn en al helemaal niet te concluderen zijn op de wijze waarop de onderzoekers dat gedaan hebben.

Het feit dat ze op 1983 als revolutie uitkomen somt dit al een beetje op. Naast dat jaar - en 1964 - ook 1991, die laatste aangewezen als snelste muzikale verandering: rap werd mainstream. LL Cool J verkocht al honderdduizenden platen in 1985 - want nogmaals, het gaat hier puur over commercieel succes gemeten in verkoopaantallen, waardoor zoals eerder gezegd alleen al punk, laat staan nog veel grotere revoluties, volledig over het hoofd gezien kunnen worden - en een album als ‘Straight Outta Compton’ - met teksten die je anno 2015 nog steeds niet op de radio zal horen - was al goud een paar jaar voor 1991. Ze noemen 1986 als generiek jaar, alles leek op Duran Duran. Het jaar van 'Raising Hell', 'Licensed To Ill', 'Planet Rock'... Albums die zo belangrijk zijn geweest voor het genre wat ze later beschrijven als muzikaal landschap veranderend 5 jaar later…

Het zegt ons nog iets moois over de gebreken van een onderzoek als deze: het klopt dat - zoals met elke stijl in elke cultuur - een heleboel 60’s-muziek op elkaar leek, van elkaar werd afgekeken, in vergelijking met elkaar verre van revolutionair was, en akkoordenwisselingen niet in 1964 werden uitgevonden. The Beatles speelden ook ‘Matchbox’ en ‘Rock And Roll Music’. Maar als je diezelfde maatstaven hanteert voor wat ze zeggen over hiphop, kom je er op uit dat het genre afgeleid werd uit disco (al mainstream vanaf mid jaren ’70), en wat te zeggen van het vele gebruik van samples in die tijd. Behalve dat hiphop al 10-15 jaar aan de gang was voor het genoemde 1991, zelfs al 5 jaar dik in de charts en op wereldwijde tournees. Het grote plaatje wordt overzien, bij hun beweringen over hiphop, The Beatles. En dat is gezien de wijze waarop het tot stand is gekomen ook niet verrassend.

Zoals ik al zei: subjectieve materie ge�nterpreteerd door een formule.

In ander nieuws, hij kan 'em nog steeds:


Ook de sequencer-geluiden van 'Temporary Secretary' klonken door de hal tijdens deze besloten soundcheck/rehearsal - meerdere keren 'Penny Lane', kijkend naar het tourschema vraag je je af waarom - voordat McCartney zelf arriveerde. De band repeteert altijd vele uitdagende keuzes, voordat het ook maar aan McCartney geopperd wordt en hij ze daarna afschiet - om vervolgens door te gaan in 'C Moon' danwel 'Let Me Roll It' - dus dat wil niet heel veel zeggen. Echter, hij heeft het laatst wel in een - voor de verandering met McCartney niet op de PR-toer, met persoonlijke verhalen en een kant die hij niet vaak van zichzelf laat zien, een absolute aanrader: http://nerdist.com/nerdist-podcast-paul-mccartney/ - interview aangegeven dat hij die song misschien naar het podium zou willen vertalen, zeggende dat hij daarvoor de originele sequencer-geluiden zou moeten opzoeken. Nou, dat bleek in ieder geval dus voor een keer geen promo-praatje.

Juist, McCartney's site werkt via Crowdsurge in Engeland, die verzenden altijd zo laat mogelijk. Andere tickets ook nog st��ds niet binnen. Tweede avond in Amsterdam gewoon via de Nederlandse kanalen kunnen bestellen: zoals altijd ontvangen binnen ��n of twee werkdagen.

quote:

Op donderdag 14 mei 2015 18:03 schreef AMDB het volgende:
Ik had stille hoop snel wat meer Noord-Amerikaanse bevestigingen te zien, nog enige kans daarop denken jullie?

Komen er nog een paar aan, waarschijnlijk eind juli. Hij staat dan sowieso al op Lollapalooza (31 juli), rest van het schema tussen 9 juli (Stockholm) en dan nog leeg.

En zoals altijd tijdens besloten miljonairsfeestjes of intieme (benefiet)concerten kan McCartney dan w�l van het vaste patroon afwijken: 'Another Girl' en 'One After 909' werden alweer - en wat die laatste betreft alw��r - opgeborgen na Budokan. Dinsdag in New York City tijdens het jaarlijkse Robin Hood Foundation-concert in het Jacob Javits Center:


Voor het eerst sinds 2008. (Rusty moest de solo ook weer even opfrissen, zo te horen...)


De toegift met 'Another Girl' en 'Birthday'.


En een wel heel bijzonder intro en opener.