OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Jemig meiden, wat een heftigheid allemaal. Lijkt me niet leuk maar hoop dat jullie er wel goed op terug kunnen kijken. 
Ik heb ook mijn/ons verhaal maar eens uitgewerkt...
20-6-2015 aka 40.6...
Ik ben inmiddels bijna een week overtijd. Een week waarin mijn bloeddruk het nodig vindt nog even omhoog te schieten, maar zelfs na een check in het ziekenhuis zit het allemaal nog prima en ik blijf gewoon onder controle bij de vlossen. Ondanks de bloeddruk-uitschieters en de (milde) zwangerschapsuiker vindt niemand het nog nodig om eerder in te grijpen en inleiden gebeurd echt pas op zijn vroegst met 42 weken. Prima, zolang Henk het goed heeft en doet hoeft het van mij ook niet. Wel wordt er aangeboden om te kijken of er gestript kan worden. Normaal gesproken doen ze dat op de dag van 41 weken, maar aangezien Ruud die avond moet werken als er geen baby is vraag ik of het misschien een dag eerder zou kunnen, de zaterdag. En zo gezegd zo gedaan! Voor we die ochtend richting Minke's zwemles vertrekken bel ik de vlos van dienst (stiekum mijn favoriet ook) en we spreken af dat ze rond 13 uur bij ons thuis komt om te zien wat ze kan doen. Als ze er is voelt ze meteen dat er al flink wat op weg is: 2cm en na de strippoging zelfs al richting de 3! Ze geeft aan dat ze een goed gevoel heeft maar mocht het nou toch niet geholpen hebben dan mag ik maandag weer bellen. Ze gaat weer weg en ik grap nog "tot straks"
Het duurt niet lang of het valt me op dat er toch wel wat rommelt in mijn onderbuik... zou het dan toch? Rond half 4 neemt R. Minke even mee naar het dorp waar het jaarmarkt is met kinderkermis. Ik ga effe lekker onder de douche staan... Als het echt was zou het doorzetten meende ik me te herinneren... en dat doet het toch wel?! Als R. terug komt zeg ik dat het me een goed idee lijkt als we mijn moeder bellen om te vragen of Minke mag komen logeren. Misschien dat het helpt? We bellen haar en ze was toevallig onderweg naar Amsterdam voor het verjaardagsfeest van mijn stiefzusje dus nu droppen ze daar het kado en komen via ons weer naar huis en nemen Minke mee. Ik kook nog, we spelen een spelletje, en ondertussen voel ik de weeen (want dat zijn het volgens mij echt wel, maar nog lang niet pijnlijk) steeds regelmatiger en sneller op mekaar komen. Zolang ik lekker kan rondlopen is het allemaal heel prima te hebben nog. Rond 19 uur staat mijn moeder met man op de stoep. R. biedt ze nog koffie aan (ik drentel stevig rond en probeer niks te laten merken) en begint nog hele gesprekken... Na een kwartier ben ik het zat en vraag ze of dit misschien ook morgen kan en werk ze de deur uit. Zodra ze weg zijn kijken we mekaar aan... vlos maar bellen dan? Ik vraag me af of het echt al echt is maar beter dat ze effe komt en ziet hoe het er voor staat.
19.35 uur: de vlos komt binnen en kijkt het zo es aan... ze vindt me nog erg veel praatjes hebben maar ziet ook wel dat het op de piekjes wat lastiger wordt. We gaan naar boven om te kijken hoe ver het er mee is. Mijn bloeddruk is behoorlijk hoog (ja duh, als je tijdens een wee gaat meten
) en ze gaat toucheren.
19.50: 7cm al! Eigelijk was het plan poliklinisch bij het ziekenhuis te bevallen maar de vlos durft het niet meer aan... Ze is bang dat als de vliezen breken de baby niet lang daarna ook komt en het is minstens 20 minuten rijden. Het is effe schakelen, voorral voor R. maar gelukkig hadden we toch het hele kraampakket in huis dus geen paniek R. wordt aan het werk gezet om alles klaar te zetten en de vlos gaat alles uit de auto halen en belt de kraamzorg. Ik word weer onder de douche gezet 
Daar voel ik al snel persdrang maar nog steeds is het best te hebben allemaal. Alles is zo anders en relaxter als bij Minkes bevalling!
20.10: Ik word onder de douche uit geholpen, althans met afdrogen helpen ze want bukken is geen optie meer, dat zorgt voor acute persneigingen. In de slaapkamer ligt een celstof matje op de grond zodat ik daarop nog effe lekker kan heen en weer hupsen terwijl we het plan opmaken. De vlos heeft me goed door en geeft aan dat ze denkt dat ik niet in bed wil maar misschien wel op de baarkruk? Ja, lijkt me een heel strak plan... alleen hoe kom ik daar op? Nou gewoon ploffen, niet heel handig en ik land enigzins scheef maar met dat mijn billen de rand raken breken de vliezen en zet ook de eerste perswee ongeveer al in en ik geef er gewoon aan toe. Ik probeer nog wat te verschuiven op de kruk voor de volgende wee maar echt handig lukt dat niet, dan maar scheef bevallen Er blijkt in het vruchtwater te zijn gepoept maar nu nog naar het ziekenhuis is zeker geen optie Perswee 2 dient zich aan en hoewel het nu dan echt pijnlijk wordt is het ook al weer bijna voorbij, het hoofdje staat! De vlos vraagt of ik hem zo zelf wil aanpakken, ik antwoord beduusd dat ik dat nog niet weet... het gaat best rap allemaal. Ondertussen komt de kraam binnen en stelt zich voor. Ik stel me ook nog netjes voor en zeg dat ik effe bezig ben
20.25: Perswee 3, er valt niets meer te zuchten of rustig aan te doen, hij glibbert er zo uit... zo glibberig dat ie bijna uit mijn handen valt maar gelukkig heeft de vlos hem wel stevig beet. Onze kleine man is er... Ik zie dat ook hij totaal overrompelt is door de snelheid want hij doet het echt wel maar is helemaal stil. Hij wordt effe opgewreven voor ie een keel op zet om te laten weten dat ie er echt wel is. Onze Fedde
De schade bij mij is wel wat groter dan toen bij Minke maar toch mogen we eerst effe lekker genietne van onze zoon voor het hechtfestijn begint. We maken van de gelegenheid gebruik om snel Minke te bellen voor ze naar bed gaat, we hadden haar tenslotte beloofd als eerste DE naam te vertellen en dat moet nog net lukken. Mijn moeder gelooft het ook haast niet als we bellen dat haar 3e kleinzoon al geboren is, ze waren zelf pas amper thuis.
Eind goed, al goed
Ik heb ook mijn/ons verhaal maar eens uitgewerkt...
20-6-2015 aka 40.6...
Ik ben inmiddels bijna een week overtijd. Een week waarin mijn bloeddruk het nodig vindt nog even omhoog te schieten, maar zelfs na een check in het ziekenhuis zit het allemaal nog prima en ik blijf gewoon onder controle bij de vlossen. Ondanks de bloeddruk-uitschieters en de (milde) zwangerschapsuiker vindt niemand het nog nodig om eerder in te grijpen en inleiden gebeurd echt pas op zijn vroegst met 42 weken. Prima, zolang Henk het goed heeft en doet hoeft het van mij ook niet. Wel wordt er aangeboden om te kijken of er gestript kan worden. Normaal gesproken doen ze dat op de dag van 41 weken, maar aangezien Ruud die avond moet werken als er geen baby is vraag ik of het misschien een dag eerder zou kunnen, de zaterdag. En zo gezegd zo gedaan! Voor we die ochtend richting Minke's zwemles vertrekken bel ik de vlos van dienst (stiekum mijn favoriet ook) en we spreken af dat ze rond 13 uur bij ons thuis komt om te zien wat ze kan doen. Als ze er is voelt ze meteen dat er al flink wat op weg is: 2cm en na de strippoging zelfs al richting de 3! Ze geeft aan dat ze een goed gevoel heeft maar mocht het nou toch niet geholpen hebben dan mag ik maandag weer bellen. Ze gaat weer weg en ik grap nog "tot straks"
Het duurt niet lang of het valt me op dat er toch wel wat rommelt in mijn onderbuik... zou het dan toch? Rond half 4 neemt R. Minke even mee naar het dorp waar het jaarmarkt is met kinderkermis. Ik ga effe lekker onder de douche staan... Als het echt was zou het doorzetten meende ik me te herinneren... en dat doet het toch wel?! Als R. terug komt zeg ik dat het me een goed idee lijkt als we mijn moeder bellen om te vragen of Minke mag komen logeren. Misschien dat het helpt? We bellen haar en ze was toevallig onderweg naar Amsterdam voor het verjaardagsfeest van mijn stiefzusje dus nu droppen ze daar het kado en komen via ons weer naar huis en nemen Minke mee. Ik kook nog, we spelen een spelletje, en ondertussen voel ik de weeen (want dat zijn het volgens mij echt wel, maar nog lang niet pijnlijk) steeds regelmatiger en sneller op mekaar komen. Zolang ik lekker kan rondlopen is het allemaal heel prima te hebben nog. Rond 19 uur staat mijn moeder met man op de stoep. R. biedt ze nog koffie aan (ik drentel stevig rond en probeer niks te laten merken) en begint nog hele gesprekken... Na een kwartier ben ik het zat en vraag ze of dit misschien ook morgen kan en werk ze de deur uit. Zodra ze weg zijn kijken we mekaar aan... vlos maar bellen dan? Ik vraag me af of het echt al echt is maar beter dat ze effe komt en ziet hoe het er voor staat.
19.35 uur: de vlos komt binnen en kijkt het zo es aan... ze vindt me nog erg veel praatjes hebben maar ziet ook wel dat het op de piekjes wat lastiger wordt. We gaan naar boven om te kijken hoe ver het er mee is. Mijn bloeddruk is behoorlijk hoog (ja duh, als je tijdens een wee gaat meten
) en ze gaat toucheren.19.50: 7cm al! Eigelijk was het plan poliklinisch bij het ziekenhuis te bevallen maar de vlos durft het niet meer aan... Ze is bang dat als de vliezen breken de baby niet lang daarna ook komt en het is minstens 20 minuten rijden. Het is effe schakelen, voorral voor R. maar gelukkig hadden we toch het hele kraampakket in huis dus geen paniek
R. wordt aan het werk gezet om alles klaar te zetten en de vlos gaat alles uit de auto halen en belt de kraamzorg. Ik word weer onder de douche gezet Daar voel ik al snel persdrang maar nog steeds is het best te hebben allemaal. Alles is zo anders en relaxter als bij Minkes bevalling!20.10: Ik word onder de douche uit geholpen, althans met afdrogen helpen ze want bukken is geen optie meer, dat zorgt voor acute persneigingen. In de slaapkamer ligt een celstof matje op de grond zodat ik daarop nog effe lekker kan heen en weer hupsen terwijl we het plan opmaken. De vlos heeft me goed door en geeft aan dat ze denkt dat ik niet in bed wil maar misschien wel op de baarkruk? Ja, lijkt me een heel strak plan... alleen hoe kom ik daar op? Nou gewoon ploffen, niet heel handig en ik land enigzins scheef maar met dat mijn billen de rand raken breken de vliezen en zet ook de eerste perswee ongeveer al in en ik geef er gewoon aan toe. Ik probeer nog wat te verschuiven op de kruk voor de volgende wee maar echt handig lukt dat niet, dan maar scheef bevallen
Er blijkt in het vruchtwater te zijn gepoept maar nu nog naar het ziekenhuis is zeker geen optie Perswee 2 dient zich aan en hoewel het nu dan echt pijnlijk wordt is het ook al weer bijna voorbij, het hoofdje staat! De vlos vraagt of ik hem zo zelf wil aanpakken, ik antwoord beduusd dat ik dat nog niet weet... het gaat best rap allemaal. Ondertussen komt de kraam binnen en stelt zich voor. Ik stel me ook nog netjes voor en zeg dat ik effe bezig ben 20.25: Perswee 3, er valt niets meer te zuchten of rustig aan te doen, hij glibbert er zo uit... zo glibberig dat ie bijna uit mijn handen valt maar gelukkig heeft de vlos hem wel stevig beet. Onze kleine man is er... Ik zie dat ook hij totaal overrompelt is door de snelheid want hij doet het echt wel maar is helemaal stil. Hij wordt effe opgewreven voor ie een keel op zet om te laten weten dat ie er echt wel is. Onze Fedde
De schade bij mij is wel wat groter dan toen bij Minke maar toch mogen we eerst effe lekker genietne van onze zoon voor het hechtfestijn begint. We maken van de gelegenheid gebruik om snel Minke te bellen voor ze naar bed gaat, we hadden haar tenslotte beloofd als eerste DE naam te vertellen en dat moet nog net lukken. Mijn moeder gelooft het ook haast niet als we bellen dat haar 3e kleinzoon al geboren is, ze waren zelf pas amper thuis.
Eind goed, al goed
Lijn, wat een mooi verhaal! Wat ging je snel joh! En op de kruk thuis, wauw Ben je blij met hoe het is gegaan?
Ben je blij met hoe het is gegaan?
Ja ik kijk er echt heel fijn op terug. Hoe het ging, ondanks de snelheid toch ook heel relaxed. En die baarkruk ja, nooit gedacht eerder maar ineens was het een godsgeschenk! Heel dat bed niet aangeraakt
Jeetje wat snel en fijn klinkt dat lijnloos! Mooi!
En de baarkruk, kan me voorstellen dat dat fijn is met goede persweeën. Voor mij was het de grootste fout tijdens m'n bevalling. Geen aanrader als je je 40 minuten een ongeluk perst.
(en dan ook zonder resultaat)
En de baarkruk, kan me voorstellen dat dat fijn is met goede persweeën. Voor mij was het de grootste fout tijdens m'n bevalling. Geen aanrader als je je 40 minuten een ongeluk perst.
(en dan ook zonder resultaat)
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
He klinkt bijna alsof je effe ging poepen
Wat een relaxed verhaal zo! Echt een contrast met mariposas. Heel fijn dat het zo is gegaan!
Wat een relaxed verhaal zo! Echt een contrast met mariposas. Heel fijn dat het zo is gegaan!
Mariposas, jemig, wat een uitputtingsslag. Wat heb jij moeten knokken voor je kleine man zeg. Het lijkt me frustrerend als je niet voelt wat je moet voelen.
Lijnloos, wat een contrast met Mariposas. Fijn dat je toch lekker thuis hebt kunnen bevallen en dat alles zo vlot is gegaan.
Ik heb mijn verhaal ook maar eens opgeschreven. In een spoiler, want erg lang.
Lijnloos, wat een contrast met Mariposas. Fijn dat je toch lekker thuis hebt kunnen bevallen en dat alles zo vlot is gegaan.
Ik heb mijn verhaal ook maar eens opgeschreven. In een spoiler, want erg lang.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Want het leven is niet meer dan een sprookje
Goh Kris, jij weer een heftige ontsluitingsfase en dan plop jij dat kind er zo even uit! Je hebt het nog heel lang zonder pijnstilling moeten doen eigenlijk! Lijkt me pittig om meteen zulke heftige weeën te hebben, dat had ik gelukkig weer niet.
Ik heb trouwens echt niets gevoeld van het hechtingen. Ik en de hechter zaten lekker te keuvelen over mijn en haar reis door Israël. dat is denk ik het voordeel van een bavianendoos, zo gezwollen dat je niets meer voelt, ook het branden bij het plassen niet. 
Ik heb trouwens echt niets gevoeld van het hechtingen. Ik en de hechter zaten lekker te keuvelen over mijn en haar reis door Israël.
dat is denk ik het voordeel van een bavianendoos, zo gezwollen dat je niets meer voelt, ook het branden bij het plassen niet.
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
Heerlijk lijn, dat het zo soepel ging!
En Kris, wat mooi geschreven
Mijn verhaal is lang niet zo denderend ..
ik moest me op woensdag 11-03 melden om zeven uur, dus ik stond om vijf voor zeven op de afdeling, met koffer + kinderen, die in de verloskamer afscheid zouden nemen van mijn dikke buik. Kreeg te horen dat ik pas donderdag verwacht werd, volgens het systeem. Ik had gelukkig m'n afsprakenkaart bij me, ik was niet van plan om weg te gaan, desnoods riepen ze maar extra personeel op
Om iets voor achten de kinderen uitgezwaaid, ik werd aan de ctg gelegd en infuus met zoutloplossing werd vast gezet. Om iets over achten kwam de gyn m'n vliezen breken, wat lastig ging omdat hij zo laag lag, uiteindelijk heeft ze de vliezen gebroken met het naaldje van de hartlijn die op michaels hoofd moest worden vast gemaakt.
om 9 uur werd de weeënopwekker aagesloten, om tien uur gaf ik aan m'n ruggenprik te willen hebben. Arts gaf aan dat dat eigelijk als eerste had gemoeten maar door de rommelige start vergeten was. Ik werd naar de verkoever gereden waar de anesthesist de ruggenprik zette. Hij verwonderde zich erover dat ik uit mezelf de juiste houding aannaam (het was de derde keer dat ik voor een ruggenprik ging ) . Terug naar de verloskamer waar ik wegdoezelde. Om iets voor half een voelde ik persdrang.
Er kwam een verpleegkundige die me zei dat het geen persweeën konden zijn, en dat ik het door de ruggenprik vast verkeerd voelde. Ze zette de pomp nog wat harder. Ik heb het vijf minuten aangekeken en opnieuw laten bellen. Dit keer snauwde ik haar toe dat ik een arts wilde zien en die ging ze verbouwereerd halen. Even later werd ik getoucheerd en ik had volledige ontsluiting. Ik moest de neiging onderdrukken om mijn tong uit te steken. Het persen schoot voor mijn gevoel niet op en om kwart voor twee vroeg ik of ze me alsblieft wilde helpen met een cupje of vacuumpomp. De arts die er bij kwam zei gortdroog: je kunt het prima zelf, als ik je moet helpen wordt het een keizersnede. Ik keek haar verdwaasd aan en keek toen naar de klok. Ik vroeg of ik nog genoeg tijd had om hem voor z'n zus geboren te laten worden. Na een laatste flinke perswee werd hij om 13:53 geboren (z'n zus was er om 13:56 ) . Totaal geen schade, placenta compleet. Van de weeën nauwelijks iets gemerkt; vrijwel door de hele ontsluitingsfase heen liggen slapen. Alles op film en 's avonds om acht uur was ik weer thuis. De rolstoel werd gebruikt voor m'n bagage; ik verdomde het om daar in te gaan zitten. Ik wilde achter de kinderwagen lopen.
En Kris, wat mooi geschreven
Mijn verhaal is lang niet zo denderend ..
ik moest me op woensdag 11-03 melden om zeven uur, dus ik stond om vijf voor zeven op de afdeling, met koffer + kinderen, die in de verloskamer afscheid zouden nemen van mijn dikke buik. Kreeg te horen dat ik pas donderdag verwacht werd, volgens het systeem. Ik had gelukkig m'n afsprakenkaart bij me, ik was niet van plan om weg te gaan, desnoods riepen ze maar extra personeel op
Om iets voor achten de kinderen uitgezwaaid, ik werd aan de ctg gelegd en infuus met zoutloplossing werd vast gezet. Om iets over achten kwam de gyn m'n vliezen breken, wat lastig ging omdat hij zo laag lag, uiteindelijk heeft ze de vliezen gebroken met het naaldje van de hartlijn die op michaels hoofd moest worden vast gemaakt.
om 9 uur werd de weeënopwekker aagesloten, om tien uur gaf ik aan m'n ruggenprik te willen hebben. Arts gaf aan dat dat eigelijk als eerste had gemoeten maar door de rommelige start vergeten was. Ik werd naar de verkoever gereden waar de anesthesist de ruggenprik zette. Hij verwonderde zich erover dat ik uit mezelf de juiste houding aannaam (het was de derde keer dat ik voor een ruggenprik ging
) . Terug naar de verloskamer waar ik wegdoezelde. Om iets voor half een voelde ik persdrang. Er kwam een verpleegkundige die me zei dat het geen persweeën konden zijn, en dat ik het door de ruggenprik vast verkeerd voelde. Ze zette de pomp nog wat harder. Ik heb het vijf minuten aangekeken en opnieuw laten bellen. Dit keer snauwde ik haar toe dat ik een arts wilde zien en die ging ze verbouwereerd halen. Even later werd ik getoucheerd en ik had volledige ontsluiting. Ik moest de neiging onderdrukken om mijn tong uit te steken. Het persen schoot voor mijn gevoel niet op en om kwart voor twee vroeg ik of ze me alsblieft wilde helpen met een cupje of vacuumpomp. De arts die er bij kwam zei gortdroog: je kunt het prima zelf, als ik je moet helpen wordt het een keizersnede. Ik keek haar verdwaasd aan en keek toen naar de klok. Ik vroeg of ik nog genoeg tijd had om hem voor z'n zus geboren te laten worden. Na een laatste flinke perswee werd hij om 13:53 geboren (z'n zus was er om 13:56
) . Totaal geen schade, placenta compleet. Van de weeën nauwelijks iets gemerkt; vrijwel door de hele ontsluitingsfase heen liggen slapen. Alles op film en 's avonds om acht uur was ik weer thuis. De rolstoel werd gebruikt voor m'n bagage; ik verdomde het om daar in te gaan zitten. Ik wilde achter de kinderwagen lopen.
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Best veel vrij heftige verhalen hier! Die van mij is wel mild daarbij vergeleken
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
IMA wat een uitputtingsslag, maar wel een met een fantastisch einde
Life is what happens while you are busy making other plans...
Wow IMA, wat heb je vreselijk hard gewerkt, en wat een prachtig resultaat. . Goed gedaan!
. Goed gedaan!
Still a little bit of your face I haven't kissed.
Oh geweldig, krijg er tranen van in mijn ogen. Dat gevoel dat je een meisje hebt, dat ze er echt is, jullie meisje! .
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Hier ook maar eens mijn verhaal!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Carpe diem, quam minimum credula postero.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |