TV Televisie
Kookprogramma's, Actualiteitenprogramma's, Spelprogramma's en Documentaires. Praat er gezellig over mee, live of achteraf!
Die bejaarden van Sandpiper op zijn voicemail deden hem ook beseffen dat ie niet in zijn oude scam-leventje wilde blijven, daarom gaat ie ook terug naar ABQ. Maar daarna gaat Marco plotseling dood en krijgt Jimmy het besef dat ie maar 1 leven heeft, dit leven. Gaat ie leven voor Chuck, op het rechte pad? Of gaat ie leven voor zichzelf.quote:Op donderdag 9 april 2015 09:28 schreef maerk het volgende:
[..]
Hele goede punten! Dat zal ook ongetwijfeld de inslag van de schrijvers zijn geweest.
Toch blijft bij mij het feit hangen dat Jimmy van binnen het goed voor heeft met zijn cliënten (oude dames bij Sandpiper), hij hoeft deze deal niet te pakken om zich tegenover Chuck te bewijzen maar wel om loon na werken te krijgen. Hij voelt zich al tijden oneerlijk behandeld en dan is dit toch een soort van gerechtigheid? Ik vind het moeilijk te begrijpen wat er mis is met deze deal vanuit Jimmy zijn oogpunt, dat is een beetje mijn punt. Hij laat nu juist weer geld liggen, en de reden daarvoor vind ik niet zo sterk. Daarom had ik die deal er niet ingeschreven.
Ik denk inderdaad dat ze die scene iets te snel hebben afgekapt, laten we het daar maar op houden.
Nou ja, ik vond het allemaal vrij duidelijk iig, maar wat je zegt die scene waarbij ie naar het gerechtsgebouw loopt om die mensen te ontmoeten en uiteindelijk omdraait en wegrijdt, die was wel erg kort en ietwat abrupt.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
En dat zie ik nu juist totaal niet zo, waarom leeft hij voor Chuck als hij die deal aanpakt? Hij heeft het zelf voor elkaar gebokst i.m.o.quote:
[..]
Die bejaarden van Sandpiper op zijn voicemail deden hem ook beseffen dat ie niet in zijn oude scam-leventje wilde blijven, daarom gaat ie ook terug naar ABQ. Maar daarna gaat Marco plotseling dood en krijgt Jimmy het besef dat ie maar 1 leven heeft, dit leven. Gaat ie leven voor Chuck, op het rechte pad? Of gaat ie leven voor zichzelf.
Ik begrijp de redenatie, maar ik vind het minder sterk van Gilligan en co.
Maar goed genoeg erover, op naar seizoen 2.
”Maar als je verlangen naar de lekke band niet verhoord wordt, zit er niets anders op dan te lijden.” - De Renner
Omdat ie diep van binnen Slippin' Jimmy is, en niet Jimmy McGill de rechtlijnige advocaat. Dat was ie alleen om Chuck.quote:
[..]
En dat zie ik nu juist totaal niet zo, waarom leeft hij voor Chuck als hij die deal aanpakt? Hij heeft het zelf voor elkaar gebokst i.m.o.
Ik begrijp de redenatie, maar ik vind het minder sterk van Gilligan en co.
Maar goed genoeg erover, op naar seizoen 2.
Op naar seizoen 2 inderdaad!
Let's drop some acid and go to a titty bar.
vind ik ook ja. Hij wil bovenal gewoon een advocaat zijn die iets voorstelt, dat was echt niet alleen maar voor Chuck want anders blijft ie niet een advocaat. Als hij die deal aangepakt had dan had ie Chuck pas echt een kunstje geflikt en bovendien een fortuin kunnen ophalen.quote:
[..]
En dat zie ik nu juist totaal niet zo, waarom leeft hij voor Chuck als hij die deal aanpakt? Hij heeft het zelf voor elkaar gebokst i.m.o.
Ik begrijp de redenatie, maar ik vind het minder sterk van Gilligan en co.
Maar goed genoeg erover, op naar seizoen 2.
Als ze dat telefoontje van Kim eruit hadden gelaten en hij op weg was naar een verzoeningspoging van HHM tussen hem en Chuck omdat ze anders de bejaarden niet aan de praat zouden krijgen, en hij was dan omgekeerd, dat zou beter overgekomen zijn. Nu blijft toch iets knagen, alsof Walter White meth maakt en bij het verkopen er opeens geen geld meer wil
Leesvoer:
http://www.avclub.com/tvclub/better-call-saul-marco-217562quote:Oedipus is funny. That’s the structure of funny, right there. “Who did this terrible thing to our city? Oh God, it was me!”
That’s blowhard filmmaker Lester in Woody Allen’s Crimes and Misdemeanors, completely missing the point of dramatic irony. When the audience knows something that the characters don’t know—like the end of the story—there’s a friction, a shiver, a tension that could almost be mistaken for humor. But the vibrations are actually those of despair, fate, the inexorability of the inevitable bearing down on us all.
We know the end of Jimmy McGill’s story: Crooked lawyer, knows too much, cashes in his blood-soaked profits for a new identity and a Cinnabon apron in the next state over. But goddamn if Gilligan and Gould (especially Gould, who wrote and directed “Marco”) didn’t keep me hoping right up until that final defiant U-turn in the courthouse parking lot—hoping that it could somehow be different. That joke’s on me.
Not that it isn’t nice to see Jimmy in his element, through the eyes of someone who appreciates his abilities. Watching him and Marco run the JFK half-dollar con is a thing of rare beauty. Gould takes his time, showing how carefully the two set it up in order to achieve the most important element of any scam: Making the mark think he’s the one getting away with something. Detail is key, and Jimmy knows how to stuff his patter with so much specificity that it builds to a baroque edifice of lies. Playing to, and then undercutting, the natural skepticism of the mark at the bar, the two work like a magician and his confederate in the audience, the misdirections detectable only because we know the shifts in their relationship are all part of the act, even as they serve to reinforce the mark’s excitement about seizing the moment and making a killing.
And although I wanted Jimmy to resist Marco’s tempting offer of one last fake-Rolex fleecing for the road, I could see equally clearly why he shouldn’t. Marco may be bad company when it comes to staying on the right side of morality and the law, but he’s good company in every other way. Unlike Chuck, he gives back love and appreciation for what Jimmy brings to their relationship. Unlike Chuck, he values Jimmy’s talents. And unlike Chuck, when he needs something from Jimmy, like this one last score—“I don’t need the money, I need this. I’ve got nothing”—he makes a genuine moral appeal to compassion, based on simple empathy and honesty. Jimmy is ashamed that he let Chuck’s distaste for his former Cicero associates keep him away from Marco when he returned for their mother’s funeral. He shunned Marco to please Chuck; he agreed with Chuck’s assessment of his past as shameful and denied the parts that were joyful and humane, the parts that fed both his soul and Marco’s. Arguably, that’s a worse crime than taking money off guys who thought they were the ones outsmarting somebody.
Jimmy’s elder law clients appreciate and need him too, and that’s initially why he goes back to the ABQ. Kim reinforces it by arranging a partner-track interview at a law firm that’s taking on part of the class-action workload; she may have pulled some strings, but their willingness to take him on is a testament to his value for those clients and his hard work building the case. It’s confirmation of what would have happened at HHM if Chuck hadn’t poisoned that well. (Howard’s hands were tied, he tells Jimmy—“Your brother’s very important to the firm”—and Jimmy acknowledges, “Sorry I called you a pig-fucker.”) But when he walks up to the courthouse rehearsing his speech, Marco’s ring on his pinky finger stops him short. He’s walking back into a world where his only worth is what someone of greater worth chooses to give him. Even on the verge of winning at that game, he feels like a loser. For a week in Cicero he lived in the world of self-determination. Seedy as it was, it felt like freedom. Life at Davis and Main, by contrast, stretches out before him as a respectable version of that absurdist bingo game: always a B number, never a winner. The same damn thing over and over. He’d still be paying for that Chicago sunroof from so long ago, dooming himself to spend the rest of his life on the road where that one mistake placed him.
Instead, he decides the mistake was not grabbing the means to live free when he had the chance. Otherwise he’s never going to get out of that pit of guilt and shame, even without Chuck kicking away his handholds. The forces that defined him for years, while he labored in the mailroom, studied law and passed the bar, and pieced together a meager practice, now are motivations he finds it hard to fathom. “I know what stopped me” from taking the Kettlemans’ pile of cash, he tells Mike. And he’s determined that “it’s never stopping me again.”
The tragedy of Oedipus is that he acted like he was free when he was actually living out a script written by the fates. So it is for Jimmy. None of us can blame him for wanting the freedom to determine his own fate, especially when the approved American ways of honest entrepreneurship and wage slavery have been so singularly cruel to him. But he’s wrong about that pile of cash representing a way out. That road leads to paranoia and the Omaha Cinnabon—no one’s idea of freedom. Gilligan and Gould have already broken my heart two or three times this season, while Jimmy’s been trying to claw his way out of the Slippin’ Jimmy pit. Now that he’s blown the escape hatch and lit out for Saul Goodman territory, there’s plenty of heartbreak ahead. And I can’t wait. That’s the structure of funny, right there.
Stray observations:
So much of the genius of “Marco” is how it reminds us, with both overt and subtle echoes of “Uno,” how much of what we saw of Jimmy in the beginning has developed new and additional context over the course of the season. The mumbled rehearsals, which looked like insecurity then, now appear to be attempts to channel his native gift for con-man patter into a more respectable avenue (like meeting his new law partners Davis and Main). His desperation and frustration—kicking trash cans, railing at Mike over stickers—weren’t over not being able to get anywhere, but over never getting any credit for trying. And as Noel pointed out to me, the bingo monologue about Jimmy’s Cicero downfall completes the tale he spun to the two skaters about Slippin’ Jimmy.
And then there’s the tire-squealing acceleration into the endless desert sky, out of that court parking lot tapping out the rhythm to Marco’s favorite song “Smoke on the Water,” just like when he tricked his way out of the lot in “Nacho”—in the exhilaration of the moment forgetting (or ignoring) that he’ll have to come back and face Mike again,
What’s the difference between Jimmy and Mike? Mike knows why he didn’t take the money—the same reason he shows up to the parking booth every day. He has a code. Right now that’s something Jimmy lacks, and I expect he’ll have to develop one on the fly in Season 2. If he’s smart, he’ll ask for Mike’s help again. (It may take him awhile to realize he needs it.)
B as in the B-2 bomber (“we would never know, because it’s stealthy”) betrayal, Benedict Arnold, brother, “boy this B thing is really starting to tick me off,” battleship, bourbon, and Belize (“beautiful place, I’d love to go there, but let’s face it, none of us is ever leaving this god-forsaken wasteland”).
The No Exit dynamic of that bingo game is foreshadowed when Jimmy tells Marco that New Mexico is the land of Bugs Bunny (wrong turns at Albuquerque) and the Road Runner (endless permutations on inevitable futility).
Jimmy’s sex scam is that he’s Kevin Costner, as seen briefly in the noir-style neon montage of his week with Marco (“You know, the guy in Dances With Wolves?”). It gives him a chance to deploy a couple of movie lines (“If you build it, they will come”), but the undisputed champion of the film references this week is Jimmy and Marco’s unison recitation of Anthony Quinn’s line from my favorite movie of all time, Lawrence Of Arabia: “The Turks pay me a golden treasure, and yet I am poor, because I am a river to my people!”
How about the performance of Mel Rodriguez, who’s been brilliant in no fewer than three television shows this season?
The bright young things that HHM is sending to take care of Chuck aren’t up to his exacting standards. “On the grocery front, almost everything was right this time!” he lectures Ernesto. “Do you need to write any of this down? Because it’s okay if you do.”
Marco loftily declines to explain the difference between a dry standpipe and a wet standpipe to Jimmy. I’m not sure he knows the difference himself.
Watch out for paisley in Jimmy’s wardrobe. That’s his scamming attire.
That’s the Mike Bloomfield Super Session cover of Donovan’s “Season of the Witch” playing as Jimmy caresses his old Cutless and enters the bar.
“I did not know that his children were in the backseat. There was a level of tint that I maintain to this day was illegal in an Illinois licensed vehicle.”
“It’s like watching Miles Davis give up the trumpet. It’s just a waste, that’s all I’m saying.”
“Now you know! It’s a real thing, I didn’t make it up. There’s a name for it.”
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Ja maar wat je vergeet is hoe ziek hij is van alles wat er met Chuck gebeurd is. Zelfs als hij zelf overtuigd zou zijn om bijvoorbeeld die 1.6mln niet te stelen... dan denkt hij nu... ik stal het enkel niet omdat ik respect wilde van Chuck.quote:
[..]
[..]
Nee het komt ook wel duidelijk naar voren wat de reden is (zijn kruimeldief avontuurtje met Marco) maar ik vond dat niet echt stroken met de rest van het verhaal. Hij was in de eerste afleveringen duidelijk op zoek naar echt werk als advocaat waarin hij een goede kant bleek te hebben. Ik vind het dan een klein beetje ongeloofwaardig dat die 'scams' van zo'n grote invloed zijn dat je miljoenen laat liggen + partnerschap en werken aan je eigen grote case waar je eerst zo hard voor maakte. Hij krijgt nu waar hij zo hard voor gewerkt heeft en staat aan het begin van zijn carrière en zegt dan ineens: fuck it ik ga toch maar mensen oplichten.
Als ze die hele deal met dat partnerschap eruit hadden gelaten en hij was na zijn weekje in Cicero naar Mike gegaan met die vraag over die 1.6 miljoen was het veel geloofwaardiger geweest.
Ik denk dat er in zijn hoofd iets gebroken is na heel die uitval met Chuck, ik zou dat echt niet onderschatten. Hij is opnieuw na gaan denken over wat hij echt wil met zijn leven, wat echt voor hem belangrijk is enz.
Het is ook geen rationele reden maar een emotionele.quote:
[..]
Hele goede punten! Dat zal ook ongetwijfeld de inslag van de schrijvers zijn geweest.
Toch blijft bij mij het feit hangen dat Jimmy van binnen het goed voor heeft met zijn cliënten (oude dames bij Sandpiper), hij hoeft deze deal niet te pakken om zich tegenover Chuck te bewijzen maar wel om loon na werken te krijgen. Hij voelt zich al tijden oneerlijk behandeld en dan is dit toch een soort van gerechtigheid? Ik vind het moeilijk te begrijpen wat er mis is met deze deal vanuit Jimmy zijn oogpunt, dat is een beetje mijn punt. Hij laat nu juist weer geld liggen, en de reden daarvoor vind ik niet zo sterk. Daarom had ik die deal er niet ingeschreven.
Ik denk inderdaad dat ze die scene iets te snel hebben afgekapt, laten we het daar maar op houden.
En ik denk dat Jimmy inderdaad een "good criminal" is. Hij heeft dat aan alles laten zien. Hij geeft wel echt om zijn clieenten enz.
Ik heb de seizoensfinale ook uitgekeken en ben twee keer in slaap gevallen tussendoor. Laten we het er maar op houden dat het niet helemaal mijn smaak is. In het begin van het seizoen leek het alsof het ergens naar toe bouwde. In de laatste afleveringen is er uiteindelijk letterlijk niets meer gebeurd.
Oja, ik snap de vergelijking met BB seizoen 1 niet echt. In de maar zeven afleveringen ontmoet Walt in ieder geval zijn compagnon, bouwt hij het Meth lab en heeft ie de eerste deals met Tuco. In BCS gebeurt er gewoon er weinig. Hopen dat seizoen 2 beter is...
Oja, ik snap de vergelijking met BB seizoen 1 niet echt. In de maar zeven afleveringen ontmoet Walt in ieder geval zijn compagnon, bouwt hij het Meth lab en heeft ie de eerste deals met Tuco. In BCS gebeurt er gewoon er weinig. Hopen dat seizoen 2 beter is...
Dan lag je waarschijnlijk te slapen....quote:
Ik heb de seizoensfinale ook uitgekeken en ben twee keer in slaap gevallen tussendoor. Laten we het er maar op houden dat het niet helemaal mijn smaak is. In het begin van het seizoen leek het alsof het ergens naar toe bouwde. In de laatste afleveringen is er uiteindelijk letterlijk niets meer gebeurd.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Wauwquote:
In de laatste afleveringen is er uiteindelijk letterlijk niets meer gebeurd.
American ninja, Ninja Gaiden, Real Motherfucking ninja shit.
Ben het deels met hem eens, maar misschien moet je het anders formuleren. In de laatste aflevering is er niets meer gebeurd wat iets toevoegde aan de rest van het seizoen.
Het was meer een bridge tussen dit seizoen en seizoen 2. Het had best kunnen eindigen bij aflevering 9, het leek ergens naartoe te gaan, maar dat kwam er nooit.
Het was meer een bridge tussen dit seizoen en seizoen 2. Het had best kunnen eindigen bij aflevering 9, het leek ergens naartoe te gaan, maar dat kwam er nooit.
De aflevering daarvoor was de meest belangrijke van het hele seizoen. En sowieso, mensen die letterlijk en figuurlijk door elkaar halen 
American ninja, Ninja Gaiden, Real Motherfucking ninja shit.
Dr.Mikey
Games Crew van het jaar 2013
Laatste was niet zo boeiend meer een complicatie maar zaten wel leuke dingen in.
They wish to cure us. But I say to you, WE are the cure!
"WHAT IF YOU'RE RIGHT AND THEY'RE WRONG?"
R.I.P DTS.
"WHAT IF YOU'RE RIGHT AND THEY'RE WRONG?"
R.I.P DTS.
Tja ik zie de serie als bij vlagen geniaal maar voor het merendeel absoluut niet zo bijzonder en soms wat suf zelfs.
De laaiende reviews verbaasden mij wel wat.
De laaiende reviews verbaasden mij wel wat.
een complicatie ja?quote:
Laatste was niet zo boeiend meer een complicatie maar zaten wel leuke dingen in.
Alex Pastoor:
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
'If you really think that the environment is less important than the economy try holding your breath while you count your money'
Die laatste aflevering kwam bij mij niet echt goed over. Ik had toen hij omdraaide echt zo van `waarom doe je het niet`? Wat mij denk ik een beetje van de logica afbrengt is dat hij na die week weer terug wilt om zijn cliënten te helpen. Daarna krijgt hij een fantastisch aanbod, maar -ineens- voelt hij aan die ring en wilt hij het niet meer.
Ik begrijp de uitleg die hierboven is gepost wel maar tijdens het kijken kwam het niet zo op me over.
Maar voor de rest leuke serie, inderdaad nu iets minder "actie" vergeleken met breaking bad maar dat komt sowieso nog wel in seizoen 2.
Ik begrijp de uitleg die hierboven is gepost wel maar tijdens het kijken kwam het niet zo op me over.
Maar voor de rest leuke serie, inderdaad nu iets minder "actie" vergeleken met breaking bad maar dat komt sowieso nog wel in seizoen 2.
When I get sad, I stop being sad and just be awesome instead.
Matige aflevering. Matig seizoen. Matige serie. 6/10
A man is not old until regrets take the place of dreams.
De laatste aflevering kon mij minder boeien dan de vorige, waar een keiharde plottwist werd neergezet, Slipping Jimmy kiest uiteindelijk voor zichzelf, doen waar hij goed in is, met gladde babbels recht praten wat krom is en in de positie als advocaat kan hij z'n scam-skills gebruiken.
Mijn mening over BCS, het is geen Breaking Bad, maar dat hoeft ook niet, want dat is het ook niet, wel een serie in hetzelfde universum.
Tuco was idd een lokkertje voor de fans, want een verdere toevoeging had hij tot nu toe niet.
Verder wel een gedetailleerde opbouw naar wat nog meer gaat komen, Jimmy is nog steeds geen Saul.
Wat ik vermoed, Nacho is een snitch die infiltreert bij de Salamanca's maar eigenlijk werkt bij Los Pollos Hermanos. Die pillendeal was een begin voor Mike om daar aan de slag te gaan.
Maar we zien het later wel hoe het echt zit.
Mijn mening over BCS, het is geen Breaking Bad, maar dat hoeft ook niet, want dat is het ook niet, wel een serie in hetzelfde universum.
Tuco was idd een lokkertje voor de fans, want een verdere toevoeging had hij tot nu toe niet.
Verder wel een gedetailleerde opbouw naar wat nog meer gaat komen, Jimmy is nog steeds geen Saul.
Wat ik vermoed, Nacho is een snitch die infiltreert bij de Salamanca's maar eigenlijk werkt bij Los Pollos Hermanos. Die pillendeal was een begin voor Mike om daar aan de slag te gaan.
Maar we zien het later wel hoe het echt zit.
"Scientists are actually preoccupied with accomplishment. So they are focused on whether they can do something. They never stop to ask if they should do something."
- Ian Malcolm
- Ian Malcolm
De eerste 3 of 4 episodes hebben (i.m.o.) het niveau van Breaking Bad dus was ik er aanvankelijk ook wel enthousiast over.
Echter gaat het sinds episode 4/5 steeds verder bergafwaarts, het lijkt wel alsof de makers met opzet vrijwel al het kruit hebben verschoten in het begin van het seizoen om zoveel mogelijk kijkers te binden.
Er wordt nagelaten om de serie in een bepaalde richting te sturen (het is een beetje overal en nergens), misschien dat ze gewoon nog geen duidelijke richting durven te kiezen aangezien ze daarbij ook afhankelijk zijn van welke acteurs uit Breaking Bad uiteindelijk toe zullen zeggen om mee te werken aan deze serie.
Ik geef seizoen 2 nog wel een kans, het heeft nog steeds potentie maar vooralsnog vind ik het een middelmatige serie die eigenlijk niet goed genoeg is om te blijven volgen.
Echter gaat het sinds episode 4/5 steeds verder bergafwaarts, het lijkt wel alsof de makers met opzet vrijwel al het kruit hebben verschoten in het begin van het seizoen om zoveel mogelijk kijkers te binden.
Er wordt nagelaten om de serie in een bepaalde richting te sturen (het is een beetje overal en nergens), misschien dat ze gewoon nog geen duidelijke richting durven te kiezen aangezien ze daarbij ook afhankelijk zijn van welke acteurs uit Breaking Bad uiteindelijk toe zullen zeggen om mee te werken aan deze serie.
Ik geef seizoen 2 nog wel een kans, het heeft nog steeds potentie maar vooralsnog vind ik het een middelmatige serie die eigenlijk niet goed genoeg is om te blijven volgen.
Doe afstand van je account en kom nooit meer terug.
Is precies hetzelfde als wat ik zei..quote:Op vrijdag 10 april 2015 01:51 schreef chroestjov het volgende:
De eerste 3 of 4 episodes hebben (i.m.o.) het niveau van Breaking Bad dus was ik er aanvankelijk ook wel enthousiast over.
Echter gaat het sinds episode 4/5 steeds verder bergafwaarts.
