Depressie & Angst #121 Met steungroep

quote:

Op dinsdag 17 maart 2015 22:58 schreef RBWO het volgende:

[..]

Herkenbaar. Ook bij mij Is het libido ver te zoeken.

@egopost Ben een meisje tegen komen. En ga binnenkort op date. Zin in!
Verder vandaag bij de psycholoog de behandeling voor angst afgesloten. Uit de testen is gebleken dat ik net niet de 'norm' scoor dat men over het algemeen scoort. Desondanks is het zo enorm verbeterd dat daar de focus niet meer op komt te liggen!

Top!!

Leuk! Hoop dat je er ook van kunt genieten. Ik ben vorige week nog gevraagd voor een date door een meisje, maar daar staat momenteel m'n hoofd niet naar.

Maar ben je nu klaar met behandeling of krijg je nog meer afspraken met de psycholoog?

quote:

Op maandag 16 maart 2015 22:45 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Erg herkenbaar. Vanochtend ook, ik moest en wilde veel doen, maar kon me bed niet uitkomen. Alsof ik vastgeketend lag aan mijn bed.

Vandaag nog met werk gebeld. In overleg besloten dat ik nu laat weten als ik WEL kom werken ipv van elke week ziek melden. Bijbaantje dus nu op laag pitje. M'n vader heeft nu contact met m'n studie om te kijken of daar niet wat te regelen valt.

M'n ouders dachten eerst dat ik vooral last had van aanvallen (ik zelf ook), maar laatste paar dagen is het vooral janken en slapen. Ik kan er ook bijna niet over praten... Alleen opschrijven lukt wel. Dus misschien maar op die weg mensen vertellen hoe ik me voel.

Ik heb idd ook erg vaak, dan wil ik er niet uit, ik wil dan gewoon doorslapen, liefst idd heel lang, enkele weken oid. Terwijl ik veel wil, en moet doen.

Nu het lente wordt gaat het wel iets beter.

Er kan gewoon téveel op me af komen...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 17 maart 2015 23:39 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Leuk! Hoop dat je er ook van kunt genieten. Ik ben vorige week nog gevraagd voor een date door een meisje, maar daar staat momenteel m'n hoofd niet naar.

Maar ben je nu klaar met behandeling of krijg je nog meer afspraken met de psycholoog?

Normaal gesproken zou ik ook 'nee' hebben gezegt (3 weken terug). . Maar het gaat echt een flink stuk beter. En ik heb er zin in, en zij ook dus komt wel goed. .

Ben klaar met de behandeling gericht op 'angst/paniekaanvallen'. Depressie ebt daarom ook weg.

Krijg nog 5 'afspraken' met de psycholoog omtrent de 'autonomie'. Komt er eigenlijk op neer dat ze mij weer gaat 'leren' om terug te gaan in de maatschappij. Want heb toch 3+ maanden alleen maar thuis gezeten vanwege de angst. Nu kom ik meer in actie maar vind het soms lastig om ergens te 'beginnen' zoals solliciteren op dit moment, moet ik dat nu wel doen.. Of toch nog even rustig aan.

update: m'n vader had contact opgenomen met de studieadviseurs, maar die wilden er niks van weten. Ze mochten met ouders van studenten niet praten, ik moet dan zelf langskomen alles uitleggen. Mijn vader uitgelegd dat voor mij momenteel uit bed komen al een hele opgave is.

Lekker kut dus allemaal. Ik ben de afgelopen maanden er al geweest, maar moest toen elke keer bij een nieuwe kerel die daar werkte. Die is nu ontslagen omdat ie niet goed documenteerde. Alles wat ik dus heb verteld over hoe ik me voel en dat ik hulp nodig heb is dus allemaal foetsie.

Ben bang om er nu heen te gaan qua angst en dat ik mezelf verlies in woede/verdriet en er op los begin te beuken. Wat kan Nederland toch een kut land zijn met haar bureaucratie.

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 00:00 schreef Donnie-Brasco het volgende:
update: m'n vader had contact opgenomen met de studieadviseurs, maar die wilden er niks van weten. Ze mochten met ouders van studenten niet praten, ik moet dan zelf langskomen alles uitleggen. Mijn vader uitgelegd dat voor mij momenteel uit bed komen al een hele opgave is.

Lekker kut dus allemaal. Ik ben de afgelopen maanden er al geweest, maar moest toen elke keer bij een nieuwe kerel die daar werkte. Die is nu ontslagen omdat ie niet goed documenteerde. Alles wat ik dus heb verteld over hoe ik me voel en dat ik hulp nodig heb is dus allemaal foetsie.

Ben bang om er nu heen te gaan qua angst en dat ik mezelf verlies in woede/verdriet en er op los begin te beuken. Wat kan Nederland toch een kut land zijn met haar bureaucratie.

Ik ken dat; het deel van de hersenen waar verdriet vandaan komt, ligt vlak naast het deel van de hersenen waar woede uitkomt.

Ik moet ook vaak opletten dat als ik heel erg veel verdriet voel, dat ik dat niet ga uiten in woede.

Verdriet wordt vaak wel geaccepteerd is mijn ervaring. Woede daarentegen niet echt. Je kan beter gewoon je verdriet uiten, dan woedend worden.
Ik zelf heb geleerd te zeggen tegen de omgeving dat ik heel erg veel verdriet heb. Nou is het kunnen benoemen wel handig. Benoemen waarom ook, dat heeft lang geduurd bij mij, omdat ik dingen had verdrongen.

Maar hoe dan ook, verdriet uiten is maatschappelijk geaccepteerd, ook al weet je niet waarom je je verdrietig voelt. Dan kan je altijd zeggen dat je heel erg verdrietig bent, en niet weet waarom.

Alles beter dan woedend worden is mijn ervaring. Behalve op de persoon/personen of situatie(s) die voor verdriet, en daardoor woede hebben gezorgd. Maar ja, daar is niet iedereen zich bewust van, waardoor/door wie het verdriet, cq woede veroorzaakt wordt.

Sterkte...

Ps: Ik denk dat er niets mis is met verdriet uiten, sterkt nog, je kan dan juist begrip krijgen, ook als je niet weet waar het verdriet vandaan komt. Maar het verdriet laten omzetten in woede is niet verstandig, dat wordt vaak niet geaccepteerd...

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 00:15 schreef Eficaz het volgende:

[..]

Ik ken dat; het deel van de hersenen waar verdriet vandaan komt, ligt vlak naast het deel van de hersenen waar woede uitkomt.

Ik moet ook vaak opletten dat als ik heel erg veel verdriet voel, dat ik dat niet ga uiten in woede.

Verdriet wordt vaak wel geaccepteerd is mijn ervaring. Woede daarentegen niet echt. Je kan beter gewoon je verdriet uiten, dan woedend worden.
Ik zelf heb geleerd te zeggen tegen de omgeving dat ik heel erg veel verdriet heb. Nou is het kunnen benoemen wel handig. Benoemen waarom ook, dat heeft lang geduurd bij mij, omdat ik dingen had verdrongen.

Maar hoe dan ook, verdriet uiten is maatschappelijk geaccepteerd, ook al weet je niet waarom je je verdrietig voelt. Dan kan je altijd zeggen dat je heel erg verdrietig bent, en niet weet waarom.

Alles beter dan woedend worden is mijn ervaring. Behalve op de persoon/personen of situatie(s) die voor verdriet, en daardoor woede hebben gezorgd. Maar ja, daar is niet iedereen zich bewust van, waardoor/door wie het verdriet, cq woede veroorzaakt wordt.

Sterkte...

Ps: Ik denk dat er niets mis is met verdriet uiten, sterkt nog, je kan dan juist begrip krijgen, ook als je niet weet waar het verdriet vandaan komt. Maar het verdriet laten omzetten in woede is niet verstandig, dat wordt vaak niet geaccepteerd...

Het probleem dat is dus dat ze in principe al moeten weten dat ik psychische klachten heb. Heb dat al meerdere malen aangegeven in verschillende meetings met hen, nu heb ik echter een echt dieptepunt bereikt waar ik gewoon niet meer kan functioneren.

Nu blijkt dus dat die afgelopen meetings niet (volledig) gedocumenteerd zijn, ik werd al die tijd geholpen door een persoon die net nieuw was en dus blijkbaar niet goed functioneerde. Die man is daarvoor ook ontslagen. Bottomline: bij mijn studie is er dus officieel niet bekend dat ik psychische klachten heb.

Ik moet dat nu dus weer in meerdere meetings gaan uitleggen over mijn klachten. Echter is het probleem dat je persoonlijke omstandigheden binnen 3 maanden moet melden, terwijl dit al langer aan de gang is. Het kan dus zijn dat ze zeggen: je bent te laat met melden, alleen omdat zij personeel hebben aangenomen wat niet naar behoren heeft gefunctioneerd.

Het bezorgt me gewoon veel zorgen en een hoop energie om dit dus weer helemaal duidelijk te gaan maken. Tot die tijd kom ik dus ook niet meer in aanmerking kom voor speciale regelingen qua studievoortgang. Vandaar ook die woede, niet alleen door een fout van hun kant wordt ik gestraft, ik wordt ook nog verder m'n angststoornis/depressie geduwt.

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 11:07 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Het probleem dat is dus dat ze in principe al moeten weten dat ik psychische klachten heb. Heb dat al meerdere malen aangegeven in verschillende meetings met hen, nu heb ik echter een echt dieptepunt bereikt waar ik gewoon niet meer kan functioneren.

Nu blijkt dus dat die afgelopen meetings niet (volledig) gedocumenteerd zijn, ik werd al die tijd geholpen door een persoon die net nieuw was en dus blijkbaar niet goed functioneerde. Die man is daarvoor ook ontslagen. Bottomline: bij mijn studie is er dus officieel niet bekend dat ik psychische klachten heb.

Ik moet dat nu dus weer in meerdere meetings gaan uitleggen over mijn klachten. Echter is het probleem dat je persoonlijke omstandigheden binnen 3 maanden moet melden, terwijl dit al langer aan de gang is. Het kan dus zijn dat ze zeggen: je bent te laat met melden, alleen omdat zij personeel hebben aangenomen wat niet naar behoren heeft gefunctioneerd.

Het bezorgt me gewoon veel zorgen en een hoop energie om dit dus weer helemaal duidelijk te gaan maken. Tot die tijd kom ik dus ook niet meer in aanmerking kom voor speciale regelingen qua studievoortgang. Vandaar ook die woede, niet alleen door een fout van hun kant wordt ik gestraft, ik wordt ook nog verder m'n angststoornis/depressie geduwt.

En als je nu een briefje van je behandelaar meeneemt? Die uitlegt dat je even niet het normale studiepatroon kan volgen ivm psych klachten?

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 12:33 schreef zomertje het volgende:

[..]

En als je nu een briefje van je behandelaar meeneemt? Die uitlegt dat je even niet het normale studiepatroon kan volgen ivm psych klachten?

Ja dat zou kunnen. Het is gewoon vervelend dat ik al genoeg aan mijn hoofd heb en dat ik geen zin heb om dit er ook nog eens bij te hebben.

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 11:07 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Het probleem dat is dus dat ze in principe al moeten weten dat ik psychische klachten heb. Heb dat al meerdere malen aangegeven in verschillende meetings met hen, nu heb ik echter een echt dieptepunt bereikt waar ik gewoon niet meer kan functioneren.

Nu blijkt dus dat die afgelopen meetings niet (volledig) gedocumenteerd zijn, ik werd al die tijd geholpen door een persoon die net nieuw was en dus blijkbaar niet goed functioneerde. Die man is daarvoor ook ontslagen. Bottomline: bij mijn studie is er dus officieel niet bekend dat ik psychische klachten heb.

Ik moet dat nu dus weer in meerdere meetings gaan uitleggen over mijn klachten. Echter is het probleem dat je persoonlijke omstandigheden binnen 3 maanden moet melden, terwijl dit al langer aan de gang is. Het kan dus zijn dat ze zeggen: je bent te laat met melden, alleen omdat zij personeel hebben aangenomen wat niet naar behoren heeft gefunctioneerd.

Het bezorgt me gewoon veel zorgen en een hoop energie om dit dus weer helemaal duidelijk te gaan maken. Tot die tijd kom ik dus ook niet meer in aanmerking kom voor speciale regelingen qua studievoortgang. Vandaar ook die woede, niet alleen door een fout van hun kant wordt ik gestraft, ik wordt ook nog verder m'n angststoornis/depressie geduwt.

Naar mijn ervaring is er ook veel te weinig aandacht voor geestelijke problemen bij studenten. Ik denk dat ze enerzijds het geld er niet voor over hebben genoeg aandacht hiervoor te maken, anderzijds angstig zijn voor erkenning van mentale problemen in hun omgeving voor het geval iets misgaat.

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 14:22 schreef Gray het volgende:

[..]

Naar mijn ervaring is er ook veel te weinig aandacht voor geestelijke problemen bij studenten. Ik denk dat ze enerzijds het geld er niet voor over hebben genoeg aandacht hiervoor te maken, anderzijds angstig zijn voor erkenning van mentale problemen in hun omgeving voor het geval iets misgaat.

Er wordt vaak gewoon niet mee gedacht met de student. Reactie is meestal: Oh bah, wat een nare situatie. Ik hoop dat het gauw beter met je gaat.

Nu hoeven ze me niet te helpen met mijn angststoornis/depressie, maar meehelpen denken over hoe en wat met je studie zou opzich wel fijn zijn.

Een werkgever contacteerd je nog regelmatig. Zegt dat je je rust moet pakken en thuis kan blijven... Bij een studie is het: ja kut voor je. Nou succes er mee en deze weekjes goed studeren want de tentamens komen er weer aan.

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 14:33 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Er wordt vaak gewoon niet mee gedacht met de student. Reactie is meestal: Oh bah, wat een nare situatie. Ik hoop dat het gauw beter met je gaat.

Nu hoeven ze me niet te helpen met mijn angststoornis/depressie, maar meehelpen denken over hoe en wat met je studie zou opzich wel fijn zijn.

Een werkgever contacteerd je nog regelmatig. Zegt dat je je rust moet pakken en thuis kan blijven... Bij een studie is het: ja kut voor je. Nou succes er mee en deze weekjes goed studeren want de tentamens komen er weer aan.

Dat, of na weken komen ze je naam ergens tegen en vragen ze af of je nog leeft.

Meedenken zou fijn zijn, maar voor mij had iets strenger optreden ook gemogen; de universiteit laat je soms wel erg vrij in je studieloopbaan zelf bepalen.

Er zijn gewoon te weinig mensen, door te weinig geld, om studenten individuele aandacht te geven. Het is een diplomafabriek geworden.

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 14:40 schreef Gray het volgende:

[..]

Dat, of na weken komen ze je naam ergens tegen en vragen ze af of je nog leeft.

Meedenken zou fijn zijn, maar voor mij had iets strenger optreden ook gemogen; de universiteit laat je soms wel erg vrij in je studieloopbaan zelf bepalen.

Er zijn gewoon te weinig mensen, door te weinig geld, om studenten individuele aandacht te geven. Het is een diplomafabriek geworden.

Klopt, ik heb sinds begin studie al persoonlijke omstandigheden en er werd alleen contact opgenomen als resultaten achterbleven. Dan kwam je op de afspraak en trokken ze het dossier open en was het van 'oh, je hebt bepaalde omstandigheden'. Het wordt niet in de gaten gehouden.

Mooiste is toen ik 2 jaar geleden vertelde dat door mijn situatie ik het niet meer zag zitten de enige reactie was: ja anders stop je gewoon met je studie. Dat zeg je dan blijkbaar tegen iemand die zijn propedeuse heeft gehaald en om hulp vraagt.

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 14:53 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Klopt, ik heb sinds begin studie al persoonlijke omstandigheden en er werd alleen contact opgenomen als resultaten achterbleven. Dan kwam je op de afspraak en trokken ze het dossier open en was het van 'oh, je hebt bepaalde omstandigheden'. Het wordt niet in de gaten gehouden.

Mooiste is toen ik 2 jaar geleden vertelde dat door mijn situatie ik het niet meer zag zitten de enige reactie was: ja anders stop je gewoon met je studie. Dat zeg je dan blijkbaar tegen iemand die zijn propedeuse heeft gehaald en om hulp vraagt.

Bij mij kwamen ze me tegen op een lijst die ze wilden afwerken om het aantal niet-afstudeerders omlaag te brengen. Weken gewerkt aan een plan van aanpak om na een lange tijd het tempo snel op te pakken en het af te maken, daardoor 2 maanden extra studievertraging opgelopen terwijl ik maanden ervoor al de planning af wilde hebben, hebben ze alle voorstellen alsnog afgeketst...

Het scheelde zoooooooooooo weinig of ik had het per direct voor altijd opgegeven, maar uiteindelijk zou ik vooral mezelf daarmee straffen, want... tja. Het boeit gewoon niemand anders.

Misschien beetje party pooper, maar snap het ook wel van de school. Ja evt vanuit mentorschap zouden ze meer betrokken kunnen/moeten zijn naar de student. Vanuit de administratie of wie dan ook ben je gewoon een getalletje.
Daarbij hoeveel mag je verwachten van een school waar je 18+ bent (beetje afhankelijk wat voor studie je doet maar propedeuse is vaak 18+). Je bent volwassen, als je hulp van de school wilt dien je erom te vragen.
Vertellen en hopen op hulp, kan wel, maar dan moet je net de juiste persoon treffen.

quote:

Op woensdag 18 maart 2015 15:14 schreef Cue_ het volgende:
Misschien beetje party pooper, maar snap het ook wel van de school. Ja evt vanuit mentorschap zouden ze meer betrokken kunnen/moeten zijn naar de student. Vanuit de administratie of wie dan ook ben je gewoon een getalletje.
Daarbij hoeveel mag je verwachten van een school waar je 18+ bent (beetje afhankelijk wat voor studie je doet maar propedeuse is vaak 18+). Je bent volwassen, als je hulp van de school wilt dien je erom te vragen.
Vertellen en hopen op hulp, kan wel, maar dan moet je net de juiste persoon treffen.

Ja dat is een studieadviseur. Die is er om studenten te helpen, niet voor de administratie. Dat is het studiesecretariaat, daar ben je gewoon een nummertje.

Studieadviseurs zijn er voor begeleiding en het aanbieden van hulp aan studenten. Mentoren bestaan niet op universiteiten, daar zijn dus studieadviseurs in het leven voor geroepen.

Edit: verkeerde topic, sorry!

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 09:12 schreef minilot het volgende:
Edit: verkeerde topic, sorry!

Welkom, lurker

Excuus!

Hoe gaat het met iedereen?

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 13:22 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Hoe gaat het met iedereen?

Hoe is het met jou?

Hier had ik wat mindere momenten, maar ze duren niet meer zo lang

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 13:22 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Hoe gaat het met iedereen?

Volgens mij ben ik ziek aan het worden
Maar hopen dat het niet doorzet ik had plannen voor dit weekend

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 13:22 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Hoe gaat het met iedereen?

Wisselvallig. Komende maandag een gesprek bij de huisarts wat betreft eventueel gebruik van antidepressiva.

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 13:22 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Hoe gaat het met iedereen?

Eigenlijk wel goed. Gisteren lekker met vrienden uiteten geweest, vandaag bij een vriendin wezen kijken die een pup heeft gekregen. Nu lekker op de bank hangen.

Geen angst (of heeeeeel even) de afgelopen weken. In plaats van mijn dag uitzitten, leef ik de dag weer.

Hoop dat dit door blijft zetten! .


Hoe is het met jou?

Vannacht m'n eerste grote paniek/angstaanval gehad. Was echt eng, dacht dat ik dood ging