Het heeft even geduurd, maar hier een tekening en uitleg bij mijn suggesties:
Een plaat die een grote overspanning moet maken gaat doorbuigen.
Diverse mogelijkheden om dit te voorkomen zijn al genoemd.
Eén hiervan is het blad over de volledige breedte aan de muur te bevestigen. Waar het blad aan de muur vastzit kan dit immers niet gaan doorbuigen. Gezien de grootte van het meubel lijkt het me niet noodzakelijk om een constructie te bedenken waarbij het bureau nog te verplaatsen is.
Je kunt in jouw geval het blad niet alleen ophangen aan de muur, maar ook laten afsteunen op het knieschot wat je wilde maken om kabels e.d. achter te verstoppen (zie a). Als je dit maakt van regels waar plaatmateriaal op is geschroefd, kan het een flink gewicht hebben. Het knieschot zorgt voor extra ondersteuning in twee richtingen: het ondersteunt de grote overspanning op een punt dat verder van de muur af ligt én het zorgt ervoor dat het blad minder ver vrij uitsteekt naar voren, dus ook in de diepterichting minder ruimte heeft om door te buigen.
Als je aan de voorkant op het bureau duwt, zal aan de achterkant een kracht omhoog ontstaan (het draaipunt ligt bij het knieschot). Je kunt die kracht opvangen in de bevestiging van het blad aan de muur aan de onder het blad, maar ik heb in mijn tekening een lat boven het blad (d) getekend, zodat het blad geen kant op kan. Dit is optioneel, als je die lat onder het blad tegen de muur schroeft moet het ook prima gaan.
Punt van zorg blijft de uitkraging aan de voorkant. Hier heb je niet de luxe van een muur of andere ondersteuning. Je wilt vrij kunnen zitten aan het bureau en daarnaast heb je aangegeven dat een zwevende uitstraling een must-have is.
Je kunt voor een grotere dikte (=meer stijfheid) gaan, maar een materiaal als hout zal altijd enigszins flexibel blijven.
Zet je een plaat echter op zijn kant, dan is deze uiteraard veel steviger.
Het zelfde principe wordt gebruikt in deze video:
In mijn tekening zie je daarom nog een lat c, welke over de volledige breedte onder het bureau doorloopt. Hoe smal deze strook mag zijn (en dus hoe dik/dun de uitstraling van je blad) is even zoeken naar de juiste balans. Hoe breder, hoe meer stijfheid je toevoegt aan het blad, maar een grotere dikte maakt het blad wel wat lomper. Om blad en lijst één geheel te laten worden (maximale stijfheid) is het belangrijk deze goed aan elkaar te verlijmen.
Je kunt deze lat (c) maken van hetzelfde materiaal als het blad, dus mdf, multiplex, meubelpaneel of wat dan ook. Bij mdf en multiplex geldt dat je niet alleen profiteert van meer stijfheid door een grotere "dikte" van het materiaal (zie de papieren brug uit het filmpje), maar dat je ook een belangrijk kenmerk van het materiaal in je voordeel gebruikt. Beide zijn opgebouwd uit verschillende lagen, waarbij de lagen (en vezels) vooral in de lengte/breedterichting lopen. Hierdoor hebben dit soort materialen vooral in deze richting veel stijfheid, wat je in je voordeel kunt gebruiken. Door de hoek en de extra stijfheid van het gedraaide materiaal bereik je met minder materiaal meer stijfheid.
Je zou de strook trouwens ook prima van wat dikker materiaal kunnen maken als het blad zelf (dikte zie je toch niet), of deze dubbel uitvoeren. Dit zal zeker iets extra stijfheid toevoegen aan de constructie, al maak je vooral met de verticale maat grote stappen voor extra stijfheid.
Als het de bedoeling is dat het blad dekkend geverfd wordt, dan kun je de voorkant netjes schuren en plamuren zodat het blad één geheel lijkt. Kies je voor multiplex of meubelpaneel en wil je dit (half)transparant lakken of beitsen, dan zou je de verbinding tussen blad en strook in verstek kunnen uitvoeren.
Als je het blad aan de onderkant toch opdikt met een lat of strook, is dit gelijk een mooie gelegenheid om het blad in de diepte extra te ondersteunen. Door aan de onderkant van het blad, tussen de muur en de lat (c) op enige afstand van elkaar extra balkjes te maken (dit mogen ook weer strookjes plaatmateriaal zijn).
[ Bericht 0% gewijzigd door Barrah op 16-02-2015 11:11:54 ]