quote:
Hans Kraay junior, Hans Kraay junior, Hans Kraay junior; alleen al van deze zin kan ik twee keer naar de snackbar
Ik moet u iets bekennen: ik doe aan columnfixing. Ik wil u daar mijn verontschuldigingen voor aanbieden. Lieve lezers, wat heb ik uw vertrouwen beschaamd. Al een jaartje of vier fix ik mijn columns. Niet ik, maar andere mensen bepalen wat er in mijn column staat. Ik ben gezwicht voor geld. Niet eens veel geld. Van Hans Kraay junior ontvang ik al jarenlang twee bioscoopbonnen en een plaatsje in het publiek bij een RTL-show naar keuze, als ik maar over hem blijf schrijven. De laatste maanden, toen Hans steeds wanhopiger werd, is er ook geld betaald. Vijf euro per vermelding in mijn column.
Ik zal even voordoen hoe het werkt. Hans Kraay junior, Hans Kraay junior, Hans Kraay junior, Hans Kraay junior. Alleen al van deze zin kan ik twee keer naar de snackbar.
Leest u mijn columns maar terug, dan ziet u het opeens. Hans Kraay junior komt verdacht veel in mijn columns voor. Het was niet alleen het geld, maar vooral medelijden. Vertelt u het maar niet aan Hans zelf, maar ik had het ook voor niets gedaan. Als ik een oude televisiester een zetje in de rug kan geven, door af en toe eens zijn naam te noemen, dan doe ik dat. Peter Jan Rens. Ziet u wel?
Het allerzwaarste in dit hele schandaal was de overdracht van de bioscoopbonnen en het geld. Dat wilde Hans persoonlijk doen, voor het geval er iemand zijn geldstroom ging controleren. In de praktijk kwam dat hierop neer: ik heb de laatste jaren wekelijks, op een parkeerplaats ergens langs de snelweg, bijna drie uur lang naar de lulverhalen van Hans Kraay junior moeten luisteren. En u mag het ook gerust weten: ik voelde me smerig als ik terugreed, met twee bioscoopbonnen in mijn achterzak. Jarenlang ben ik wreed genomen door Hans Kraay junior. Zo voelde het.
Toch deed ik het. En het is u nooit opgevallen. U dacht: Die Dijkshoorn heeft een wat rare preoccupatie met Hans Kraay junior, maar niets is minder waar. Het liefst zou ik een leven lang niet meer over hem schrijven, maar ik zat zwaar in de tang. Ik werd onder druk gezet door Gertjan Verbeek, die ook al enkele jaren mijn columns fixt. En u kent Gertjan. Dat gaat er niet erg zachtzinnig aan toe. Waar Kraay het nog een beetje charmant aanpakte, koos Verbeek voor de no-nonsensefixing.
Eén keer per week lagen er 35 boomstammetjes voor mijn deur, in ruil voor een vermelding in mijn column. Ik heb geen open haard. Dat heb ik Gertjan ook meerdere malen gezegd, maar dat vond hij geen argument. ‘Twee dagen even de handen uit de mouwen, schrijvertje, en jij hebt een zelf uit de muur gehakte open haard.’ U begrijpt, ik kon geen kant meer op.
Ik wil hier, in deze column, schoon schip maken. Ik ben bijna door de hele voetbalwereld benaderd. Steeds was de vraag of ik voor een kleine vergoeding mijn column kon fixen. Of ik ze een keer wilde noemen, desnoods negatief, zodat ze niet uit beeld verdwenen. Ik heb ongeveer 986 keer de broer van Martin Jol aan de lijn gehad. Of ik weer eens iets lulligs over hem kon schrijven. Hij kon wel wat exposure gebruiken. Cock Jol heeft mij huilend verteld dat zijn broer hem nog steeds de raarste dingen laat doen. Hij moet zorgen dat er verse bloemen op het kantoor van Martin staan. Hij is verantwoordelijk voor de koffiebonen. Cock Jol moet ervoor zorgen dat de sportschoenen van broer Martin steeds lekker fris ruiken. En weet u wat ik hiervoor krijg, voor de zinnen die u net las? Drie keer gratis zwemmen in het buitenbad van Hilvarenbeek.
Ik heb het net even nageteld, hoeveel bijna-vergeten trainers en voetballers mij in het afgelopen jaar hebben benaderd. Bijna vierhonderd. Allemaal wilden ze een keer worden genoemd. Ik kon een jaar lang gratis naar De Efteling als ik John van Loen weer eens noemde. Bij dezen, John.
Oud-scheidsrechters zijn het wanhopigst. Alleen vanochtend al heb ik drie e-mails ontvangen van Roelof Luinge, waarin hij mij een cursus glasblazen voor beginners aanbiedt als ik weer eens zeg dat hij tijdens topwedstrijden zo goed zijn diagonalen liep. Bij dezen.
Het omgekeerde columnfixen gebeurt ook veel. Jack van Gelder betaalt al jarenlang mijn kapper, als ik hem iedere week níét noem. Wilfred Genee zet elke week een bak half verrotte groenten voor mijn deur als ik hem niet noem. Deze week eet ik dus weer eens vers.
Het is onbegrijpelijk dat u niets in de gaten had. Ook de redactie van VI heeft zitten slapen. Niemand heeft mij gemaild om te vragen waarom mijn column weer helemaal over Gertjan Verbeek ging. Ik had ze dan eerlijk kunnen antwoorden: omdat ik een nieuwe wastafel laat inbouwen. Die naïviteit breekt ons nu zwaar op. Ik ben het levende bewijs. Als columnfixing bestaat, dan bestaat matchfixing ook.
Als Guus Hiddink mij nu al zestien keer heeft gevraagd of ik wil schrijven dat hij nog heel scherp is en dat hij helemaal niet dik en langzaam is, in ruil voor een gratis bezoek aan Pieterburen, dan weet u wel hoe laat het is. Word wakker, voetballiefhebbers in Nederland. Niets is wat het is. Zondagavond nog heeft een speler uit de Eredivisie geprobeerd mijn column te fixen.
Het gaat om Orlando Engelaar, die vlak na de nederlaag tegen Feyenoord de pers te woord stond met een enorme koptelefoon om zijn nek. Orlando Engelaar stond boos en teleurgesteld te doen met een koptelefoon van Dr. Dre om zijn nek. Vijf minuten na de wedstrijd.
Van Orlando Engelaar moest ik hier, voor dertig euro of zes rookworstjes, schrijven dat die koptelefoons heel veel bas hebben en dat ze heel lekker zitten, ook tíjdens de wedstrijd. Als je een bal kopt, dan klapt de hoofdband heel even snel naar achteren. Ik ben niet op dat aanbod ingegaan.
Ik kan mijn geld namelijk veel gemakkelijker verdienen. Hans Kraay junior, Hans Kraay junior, Hans Kraay junior, Hans Kraay junior, Hans Kraay junior, Hans Kraay junior, Hans Kraay junior, Hans Kraay junior.
Kassa.