Het grote rammelaarstopic deel 49

Ik zeg ook niet dat de wens er dan minder om zou zijn...
Misschien nog wel erger, omdat je niet zomaar voor een plan B of C kunt kiezen.

Wat een duivels dilemma Octavie! Wat moet je veel (moeilijke) keuzes maken. Is er voor jou eventueel een optie om te kiezen voor draagmoederschap of adoptie? Ik bedoel dan als het voor jou lichamelijk en genetisch gezien absoluut niet kan.

Plaatst onze wensen als trouwen, verhuizen, studie, financiën en andere 'voorwaarden' wel even in perspectief. Toch denk ik dat elke voorwaarde er mag zijn en voor iemand heel groot kan zijn.

We rammelen vrolijk verder

Wow, veel reacties Quoten moet ik nog een beetje oefenen, maar hopelijk lukt het zo...

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 21:39 schreef Soof-87 het volgende:
Wauw Octavie

Blijf de gesprekken aangaan met je artsen en spreek je behoeftes ook uit.
Als de gevolgen voor jou en het kind echt zo zwaar kunnen zijn, snap ik eigenlijk niet zo goed waarom je überhaupt twijfelt

Maar men weet natuurlijk niet wat er medisch gezien allemaal nog kan in de toekomst.

Mijn kinderwens is zo groot dat ik alle opties goed wil overdenken voor ik iets uitsluit. Wil geen spijt hebben van iets wat ik wel of niet heb gedaan/overwogen.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 21:55 schreef Lot_1 het volgende:
Octavie, wat een heftig dilemma heb jij mee te maken zeg! Zou je nog meer kwijt willen over je overwegingen? Je zegt dat je niet weet of je op een vaste partner wilt wachten.. zou je daar meer over kunnen vertellen bijvoorbeeld?

Welkom onomatopee! Fijn dat jullie met z'n tweeën rammelen en dat er aan de meeste voorwaarden (bijna) is voldaan!

Ja, ik wil daar best wat meer op in gaan en zal in de loop der tijd ook vast nog wel verder over uitgeweken worden in het topic. Maar de grootste reden dat ik niet op een partner wil wachten is dat mijn beperking progressief is en hoe langer ik dus wacht, hoe groter de kans dat een eigen zwangerschap er niet meer in zit.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 22:22 schreef _NIKKI_ het volgende:

[..]

Ik heb natuurlijk geen idee welke aandoening je hebt, maar wellicht is PGD een optie. Het kan tegenwoordig voor aardig wat aandoeningen gedaan worden. Dan weet je in ieder geval zeker dat je kindje de aandoening niet heeft. Ik weet niet in hoeverre dat mogelijk is in combinatie met bijvoorbeeld een donor, maar dat valt wellicht wel te onderzoeken.

Van PGD heb ik inderdaad wel eens gehoord, maar daar weet ik het fijne nog niet van. Ik ga het zeker ook onderzoeken. Ik heb overigens een onbekende spierziekte dus ik betwijfel of dit dan kan, maar het onderzoeken waard. Bedankt voor je reactie

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 19:00 schreef Peacefulll het volgende:
Wat een duivels dilemma Octavie! Wat moet je veel (moeilijke) keuzes maken. Is er voor jou eventueel een optie om te kiezen voor draagmoederschap of adoptie? Ik bedoel dan als het voor jou lichamelijk en genetisch gezien absoluut niet kan.

Plaatst onze wensen als trouwen, verhuizen, studie, financiën en andere 'voorwaarden' wel even in perspectief. Toch denk ik dat elke voorwaarde er mag zijn en voor iemand heel groot kan zijn.

We rammelen vrolijk verder

Draagmoederschap zou misschien kunnen. Adoptie is sowieso niet mogelijk omdat je daarvoor een verklaring af moet leggen dat je medisch gezond bent. En die vlieger gaat voor mij niet op... Ik overweeg wel pleegzorg, al zijn de eisen voor langdurige pleegzorg ook streng en bij jonge baby's ook weer anders dan bij oudere kinderen etc.
En opties zoals pleegzorg wil ik ook weer niet gaan zien als vervanging van een eigen kindje. Een eigen kindje zal het namelijk nooit zijn.

Octavie, jeetje heftig zeg. Het is al een grootse beslissing en voor jou natuurlijk nog groter gezien je spierziekte en de gevolgen daarvan. Goed van je dat je alle opties die er zijn gaat afwegen. Hopelijk zit er een optie tussen die haalbaar is voor jou zodat je wens uit kan komen.
Je gaf aan dat je vriendinnen je wss niet zouden begrijpen. Kun je het er dan bijvoorbeeld wel met je ouders over hebben? Kan me voorstellen dat het misschien nog wat vroeg is als je pas net rammelt, maar mocht je toch al wat serieuzer over zaken nadenken kan het wss nooit kwaad om toch het gesprek met je omgeving (mss ook je vriendinnen) aan te gaan. Kijken op welke manier zij jou hierbij misschien nog kunnen ondersteunen. Ik dacht dat Groofsken ook veel met haar omgeving heeft gepraat voor ze een beslissing heeft genomen.

Het rammelen is inderdaad al heel wat jaartjes aanwezig.. Het is inderdaad fijn om te delen maar tot nu toe nemen mijn ouders mijn kinderwens niet heel serieus. Zien mij nog als hun kleine meisje, denk ik Ik hoop door eea voor mezelf uit te zoeken, dat mijn ouders dan gaan zien dat ik er echt serieus mee bezig ben

Hoe is het met jullie gerammel?

We hebben een datum

Blij!

Ik geloof dat er hier een aanzoek aan zit te komen! Super spannend en leuk. Dan ben ik voorlopig even druk met andere leuke dingen regelen en dan ligt de focus niet zo op een zwangerschap. Het scheelt ook dat wij een soort van 'datum' hebben.

En toch kwam het ik-wil-ook!!!!! Gevoel heel sterk naar voren toen mijn collega vertelde dat ze zwanger is.

Mijn vriend rammelt en mijn biologische klok is het met hem eens, maar mijn verstand weet het allemaal nog zo net niet. Het is allemaal zo verwarrend en moeilijk, ik wil ooit wel een gezinnetje (en mijn vriend zou een superleuke papa zijn ) maar de komende 6(!) jaar zou de timing slecht zijn en ik zou mijn baan/carrière/passie op moeten geven. En dat kan ik (nog) niet .

Dus ik zit nog wat 'eerder' op het pad, leuk om te zien dat er hier data geprikt worden en mogelijk aanzoeken gedaan worden .

quote:

Op zondag 11 januari 2015 19:01 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Fijn! (tenzij 3 april 2019 ofzo )

[..]

Wachten duurt lang, vooral als je naar de klok kijkt. Ik probeer er dus vooral niet te veel mee bezig te zijn.

Haha nee gelukkig niet we maken de pilstrips op die er nu nog liggen en dan gaan we er voor... Spannend!!!!

quote:

Op zondag 11 januari 2015 20:15 schreef Peacefulll het volgende:
Ik geloof dat er hier een aanzoek aan zit te komen! Super spannend en leuk. Dan ben ik voorlopig even druk met andere leuke dingen regelen en dan ligt de focus niet zo op een zwangerschap. Het scheelt ook dat wij een soort van 'datum' hebben.

En toch kwam het ik-wil-ook!!!!! Gevoel heel sterk naar voren toen mijn collega vertelde dat ze zwanger is.

Ooooo wat leuk!!

quote:

Op zondag 11 januari 2015 20:36 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Hoe oud zijn jullie?

Jong, ik ben 25 en hij is meer dan 2 jaar jonger . Maar hij wil het liefst voor zijn 30e nog een gezinnetje, juist omdat zijn eigen ouders hem op latere leeftijd gekregen hebben.

quote:

Op zondag 11 januari 2015 20:55 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Over 6 jaar ben jij dus 31 en hij ongeveer 29? Dan zijn jullie wensen toch precies te combineren?

Ik weet niet of ik er ooit klaar voor ben om mijn werk/passie op te geven. En dat zou moeten vanaf het moment dat we het gaan 'proberen' want ik gebruik medicatie en daarvan is niet bekend wat het met een ongeboren kind doet. Zonder medicatie functioneer ik zeer matig . Maarja, wie weet wil ik over een paar jaar wel niets liever dan zo'n klein frummeltje verzorgen en knuffelen en mn nachtrust opgeven .

[ Bericht 0% gewijzigd door Miyaura op 11-01-2015 21:12:56 ]

quote:

Op zondag 11 januari 2015 21:05 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Oh sorry, ik dacht dat de komende 6 jaar de basis zouden vormen voor je werk (PhD-traject ofzo), en dat je daarna wel even uit de running kon zijn.

Goed gedacht! Ik ben bezig met mn PhD en wil daarna een postdoc doen. Maar in mijn hoofd valt dat niet te combineren met een zwangerschap, omdat ik 90% van de tijd in een laboratorium sta te spelen met gevaarlijke chemicaliën. Daarna zou ik ongetwijfeld wel weer terug kunnen . Daar heb ik nooit over nagedacht eigenlijk.

Verkloot de quote, ofzo.

quote:

Op zondag 11 januari 2015 21:08 schreef Miyaura het volgende:

[..]

Goed gedacht! Ik ben bezig met mn PhD en wil daarna een postdoc doen. Maar in mijn hoofd valt dat niet te combineren met een zwangerschap, omdat ik 90% van de tijd in een laboratorium sta te spelen met gevaarlijke chemicaliën. Daarna zou ik ongetwijfeld wel weer terug kunnen . Daar heb ik nooit over nagedacht eigenlijk.

Dan zou je het eigenlijk zo uit moeten proberen te kienen dat je zwanger bent in je laatste jaar van je PhD, wanneer je vooral je thesis aan het schrijven bent . Ik ken mensen die dat gedaan hebben en waarbij dat goed uitgepakt heeft. Zwanger op een lab staan gaat hem helaas niet worden nee. Ik ken ook iemand die in haar eerste jaar PhD zwanger werd (in de 2e maand al of zo) en die heeft dus letterlijk een heel jaar verkloot omdat ze niks mocht doen op het lab en dus ook geen resultaten kon behalen. Dat is dan wel heel zuur.

quote:

Op zondag 11 januari 2015 18:55 schreef Soof-87 het volgende:
We hebben een datum

Blij!

Wat spannend, alleen nog maar een paar pilstrips opmaken

quote:

Op zondag 11 januari 2015 20:31 schreef Miyaura het volgende:
Mijn vriend rammelt en mijn biologische klok is het met hem eens, maar mijn verstand weet het allemaal nog zo net niet. Het is allemaal zo verwarrend en moeilijk, ik wil ooit wel een gezinnetje (en mijn vriend zou een superleuke papa zijn ) maar de komende 6(!) jaar zou de timing slecht zijn en ik zou mijn baan/carrière/passie op moeten geven. En dat kan ik (nog) niet .

Dus ik zit nog wat 'eerder' op het pad, leuk om te zien dat er hier data geprikt worden en mogelijk aanzoeken gedaan worden .

Ik hoop dat er op een of andere manier toch een compromis mogelijk is waarbij je nog gewoon het werk kunt doen dat je leuk vindt, maar toch ook een gezinnetje kunt starten!

Hier weer met de neus op de feiten gedrukt. Het overlijden van een (de zoveelste) ouder van iemand van onze leeftijd. Veel te jong...en dan gaan mijn gedachten weer overuren draaien van waarom zullen we niet nu gewoon al ervoor gaan. Want stel een van ons overkomt dat over 25 jaar, dan wil je toch dat je kinderen op z'n minst al op eigen benen staan enzv....heftig.

Jeetje, dat is me ook een heftig verhaal .

Nee, ergens echt grip op hebben zal nooit gebeuren natuurlijk en is maar goed ook. Nog een jaar genieten van het rammelen en maar afwachten wat de toekomst brengt

quote:

Op woensdag 14 januari 2015 20:52 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Heftig inderdaad. Al denk ik niet dat je zoiets met een bepaalde "timing" te slim af kan zijn. Ik las laatst dit in memoriam van een man die op zijn 29ste huisarts (sinds 3 maanden) en vader was geworden (sinds 1 maand) en toen uitgezaaide kanker bleek te hebben. Dus ja, doe wat je wil, maar denk niet dat je ergens grip op hebt.

ja die heb ik gelezen, jemig man, kreeg het er koud van

quote:

Op woensdag 14 januari 2015 20:52 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Heftig inderdaad. Al denk ik niet dat je zoiets met een bepaalde "timing" te slim af kan zijn. Ik las laatst dit in memoriam van een man die op zijn 29ste huisarts (sinds 3 maanden) en vader was geworden (sinds 1 maand) en toen uitgezaaide kanker bleek te hebben. Dus ja, doe wat je wil, maar denk niet dat je ergens grip op hebt.

Jeetje, kippenvel. Zo jong nog. Ik ga vandaag nog maar wat extra genieten van de zonnestralen