Depressie & Angst #117

Kan helaas je laatste post niet quoten op telefoon.

Maar klopt inderdaad, de angst word wel iets minder (antidepressiva en oxazepam helpen daar beiden mee) dan eerst.. Alleen ben ik geneigd nogal 'vast te houden' aan die ene paniekaanval per dag.. Terwijl 3 weken geleden ik gewoon niet eens buiten kwam.

Tegenwoordig lekker uurtje buiten, weer eens wat huishoudelijke taken. Straks een extra half uurtje lopen (leen de hond van de buren ) en zo naar de caesar therapeut ga ik ook lopen (15m).

Toevallig sinds tijden afgelopen vrijdag naar de kapper geweest (spannend! Normaal niet maar nu ). Toen savonds naar vrienden even.

Verschil is er al zeker. En iedereen heeft mindere dagen op AD. Lekker de AD doorslikken dus

(Nu zal ik vanavond vast weer wat negatiever denken.. Maarja.. Hoort erbij )

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 10:55 schreef duracellkonijntje het volgende:
Vanavond weer uit met dat meisje, naar de bios (Interstellar, eindelijk). Heel erg zin in en wil haar graag weer zien, maar oh wat doet dit mijn angst allemaal toch opspelen. De laatste dagen racet mijn hoofd van links naar rechts en alle horroscenario's schieten door mijn hoofd. Gelukkig slaap ik nog wel goed. Ik ben gewoon zo, zo bang dat ze me om een of andere reden afkeurt om mijn libido. Ook al weet ik dat die scenario's in mijn hoofd meestal een stuk positiever uitpakken, toch is het erg vervelend dit.

Veel plezier!

quote:

Ik laat het allemaal gewoon maar over me heen komen en ga gewoon door met wat ik doe. Wat gebeurt, dat gebeurt.

Die strategie probeer ik nu ook te hanteren, maar wat heb ik hier nog een moeite mee. Is ook wel logisch gezien ik het een hele tijd heel anders heb geprobeerd.

Hoe merkten jullie eigenlijk dat de medicatie zijn werk deed? Ben laatst overgestapt omdat de eerste medicatie niks deed, maar heb het idee dat de nieuwe ook niks doet. Ja, me gejaagder maken (en tegelijkertijd meer lui), maar iets positiefs nog niet.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 17:17 schreef kvd het volgende:
Hoe merkten jullie eigenlijk dat de medicatie zijn werk deed? Ben laatst overgestapt omdat de eerste medicatie niks deed, maar heb het idee dat de nieuwe ook niks doet. Ja, me gejaagder maken (en tegelijkertijd meer lui), maar iets positiefs nog niet.

Ik denk dat ik niet mee kan praten hierover. Enige wat ik merk na 3 weken is dat het niet allemaal zo negatief meer Is.. Natuurlijk heb ik mijn momentjes gedurende de dag nog wel.. Maar het Is niet 24/7 compleet kut. Daar merkte ik het aan (kan ook zijn dat juist IK Denk dat het wat beter gaat)

Ik slik het tegen een angststoornis.. Maar ben pas 3 weken onderweg dus zal vast nog niet volledig werken.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 17:35 schreef RBWO het volgende:

[..]

Ik denk dat ik niet mee kan praten hierover. Enige wat ik merk na 3 weken is dat het niet allemaal zo negatief meer Is.. Natuurlijk heb ik mijn momentjes gedurende de dag nog wel.. Maar het Is niet 24/7 compleet kut. Daar merkte ik het aan (kan ook zijn dat juist IK Denk dat het wat beter gaat)

Ik slik het tegen een angststoornis.. Maar ben pas 3 weken onderweg dus zal vast nog niet volledig werken.

Ik vind dus dat het bij jou al zo snel werkt, je was al snel positieve veranderingen aan het melden hier. Maar goed, bij mij sloeg de citalopram dan ook niet aan.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 17:17 schreef kvd het volgende:
Hoe merkten jullie eigenlijk dat de medicatie zijn werk deed? Ben laatst overgestapt omdat de eerste medicatie niks deed, maar heb het idee dat de nieuwe ook niks doet. Ja, me gejaagder maken (en tegelijkertijd meer lui), maar iets positiefs nog niet.

Ik merkte dat vooral aan de bijwerkingen die ik in het begin had (bewegend been o.a.) en dat mn depressieve klachten begonnen te minderen (ik dacht de 1e maanden dat dit toeval was en het besef dat dit gebeurde kwam niet ineens, maar begon heel langzaam door te sijpelen)

Oké, dit had ik niet verwacht.

Ik had vandaag mijn afspraak met die psychiater hier in de buurt. Het was een gesprek met de psychiater en een psychologe. Het gesprek was eigenlijk wel fijn. Ze hadden al redelijk wat gegevens van me omdat ik al eerder naar hun doorverwezen ben, maar ze mij vanwege mijn genderdysforie niet goed durfden te behandelen, en naar het UMCG doorgestuurd hebben. Nu ben ik hier weer, omdat mijn problemen niet gender-gerelateerd bleken te zijn.

Volgens de psychiater heb ik borderline. Het komt volgens hem grotendeels overeen met de classificatie in de DSM bijbel. Ik kon me er op zich wel in vinden, omdat hij de relevante punten opnoemde en daarbij voorbeelden gaf van dingen die ik gezegd had. Dus het klonk wel geloofwaardig voor me.
Daarna is er een behandelingsplan gemaakt en dat heb ik getekend, en als het goed is neemt er zeer binnenkort een psychologe contact met me op waarbij ik dan in persoonlijke therapie kan.

Ik vind het aan de ene kant wel heel wat, zo'n diagnose. Maar aan de andere kant vind ik het wel fijn dat er nu dus iets van duidelijkheid is. En dat ik behandeld kan worden.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 17:49 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik merkte dat vooral aan de bijwerkingen die ik in het begin had (bewegend been o.a.) en dat mn depressieve klachten begonnen te minderen (ik dacht de 1e maanden dat dit toeval was en het besef dat dit gebeurde kwam niet ineens, maar begon heel langzaam door te sijpelen)

Wat merkte je dan qua depressieve klachten? Ik heb het idee dat ik me gelukkiger moet gaan voelen en dingen makkelijker aan moet kunnen en me meer tot dingen moet zetten, maar geen van allen gebeurde/gebeurt nu. Misschien stel ik me er te veel van voor en moet ik meer letten op de kleine dingen. Alleen weet ik niet wat de kleine dingen zijn.

Heb morgen weer een gesprek met de psycholoog over de medicijnen en begin er een beetje moedeloos van te worden dat ik alweer moet zeggen dat er geen positieve verandering is.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 18:19 schreef kvd het volgende:

[..]

Wat merkte je dan qua depressieve klachten? Ik heb het idee dat ik me gelukkiger moet gaan voelen en dingen makkelijker aan moet kunnen en me meer tot dingen moet zetten, maar geen van allen gebeurde/gebeurt nu. Misschien stel ik me er te veel van voor en moet ik meer letten op de kleine dingen. Alleen weet ik niet wat de kleine dingen zijn.

Heb morgen weer een gesprek met de psycholoog over de medicijnen en begin er een beetje moedeloos van te worden dat ik alweer moet zeggen dat er geen positieve verandering is.

Excuus dat ik mij niet helemaal ingelezen heb op jou. Mag ik vragen wat je slikt en hoelang al?

Als ik op dit moment de verschillen moet benoemen voor en na de antidepressiva (3 weken 10mg Citalopram precies vandaag) is het volgende voor mij IETS/WAT verbeterd.

Voor:
Lag de hele dag in bed.
At slecht
Zag het enorm somber in.
Kwam niet meer buiten.
Was (naar mijn mening) enorm depressief. Geen licht aan het einde van de tunnel.
3-4 full blown paniekaanvallen per dag.
Kon normale huishoudelijke taken niet meer doen.
Piekerde me suf.
Vermeed sociaal contact.

Nu na 3 weken:
Lig niet meer de hele dag in bed. (max een uurtje per dag)
Eet gewoon normaal (ook al heb ik soms geen honger!)
Ga nu elke dag een half uurtje hardlopen en een uurtje buiten lopen.
Zie het allemaal iets positiever in.
Er schijnt wel een klein lampje aan het einde van de tunnel.
Pieker iets minder (of wellicht accepteer ik het ietsje?)
Ben afgelopen week naar de kapper en naar vrienden geweest.
Doe nu wel wat huishoudelijke taken.
Heb max 1-2 'halve' paniekaanvallen (kan ze soms zelf stoppen)

Ik ben er zeker nog niet. En heb zeker slechte dagen. Zelf heb ik ook niet het idee dat er überhaupt verandering in zit. Maar als ik bovenstaande dingen terug lees merk ik dat er toch al wat verbetert Is.

Ben ik gelukkiger dan 3 weken geleden? Nee nog niet.. Want heb nog last van mijn angst en paniek.

Vind ik huishoudelijke taken / buiten lopen leuk om te doen? Nee want dan heb ik ook last van angst. Liefst blijf ik binnen en doe ik nog steeds niet. Maarja binnen zitten lost het ook niet op dus 'doe ik het maar'

Word het beter? Mmm ja blijkbaar wel.

Dat zijn voor mij de 'kleine' dingen.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 18:06 schreef AdoraBelle het volgende:
Oké, dit had ik niet verwacht.

Ik had vandaag mijn afspraak met die psychiater hier in de buurt. Het was een gesprek met de psychiater en een psychologe. Het gesprek was eigenlijk wel fijn. Ze hadden al redelijk wat gegevens van me omdat ik al eerder naar hun doorverwezen ben, maar ze mij vanwege mijn genderdysforie niet goed durfden te behandelen, en naar het UMCG doorgestuurd hebben. Nu ben ik hier weer, omdat mijn problemen niet gender-gerelateerd bleken te zijn.

Volgens de psychiater heb ik borderline. Het komt volgens hem grotendeels overeen met de classificatie in de DSM bijbel. Ik kon me er op zich wel in vinden, omdat hij de relevante punten opnoemde en daarbij voorbeelden gaf van dingen die ik gezegd had. Dus het klonk wel geloofwaardig voor me.
Daarna is er een behandelingsplan gemaakt en dat heb ik getekend, en als het goed is neemt er zeer binnenkort een psychologe contact met me op waarbij ik dan in persoonlijke therapie kan.

Ik vind het aan de ene kant wel heel wat, zo'n diagnose. Maar aan de andere kant vind ik het wel fijn dat er nu dus iets van duidelijkheid is. En dat ik behandeld kan worden.

Hoi Adora.

Sterkte! (of klinkt dat raar? Ik bedoel het goed). Het is zeker voor je gevoel 'heel wat' maar inderdaad fijn dat er een diagnose Is. Ik ben benieuwd hoe het behandelplan Is!

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 18:19 schreef kvd het volgende:

[..]

Wat merkte je dan qua depressieve klachten? Ik heb het idee dat ik me gelukkiger moet gaan voelen en dingen makkelijker aan moet kunnen en me meer tot dingen moet zetten, maar geen van allen gebeurde/gebeurt nu. Misschien stel ik me er te veel van voor en moet ik meer letten op de kleine dingen. Alleen weet ik niet wat de kleine dingen zijn.

Heb morgen weer een gesprek met de psycholoog over de medicijnen en begin er een beetje moedeloos van te worden dat ik alweer moet zeggen dat er geen positieve verandering is.

Wat ik merkte is dat mijn depressieve gevoelens verdwenen als sneeuw voor de zon (al verliep het smeltproces wel langzaam, in de loop van maanden).

Iemand trouwens met een paniekstoornis die het volgende herkend?

In plaats van de angst voor een paniekaanval heb ik nu ineens de angst om 'door te draaien' of zelfs 'psychotisch' te worden. Terwijl er geen reden voor is.. (die verdomde angst!)

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 18:53 schreef RBWO het volgende:

[..]

Excuus dat ik mij niet helemaal ingelezen heb op jou. Mag ik vragen wat je slikt en hoelang al?

Als ik op dit moment de verschillen moet benoemen voor en na de antidepressiva (3 weken 10mg Citalopram precies vandaag) is het volgende voor mij IETS/WAT verbeterd.

Voor:
Lag de hele dag in bed.
At slecht
Zag het enorm somber in.
Kwam niet meer buiten.
Was (naar mijn mening) enorm depressief. Geen licht aan het einde van de tunnel.
3-4 full blown paniekaanvallen per dag.
Kon normale huishoudelijke taken niet meer doen.
Piekerde me suf.
Vermeed sociaal contact.

Nu na 3 weken:
Lig niet meer de hele dag in bed. (max een uurtje per dag)
Eet gewoon normaal (ook al heb ik soms geen honger!)
Ga nu elke dag een half uurtje hardlopen en een uurtje buiten lopen.
Zie het allemaal iets positiever in.
Er schijnt wel een klein lampje aan het einde van de tunnel.
Pieker iets minder (of wellicht accepteer ik het ietsje?)
Ben afgelopen week naar de kapper en naar vrienden geweest.
Doe nu wel wat huishoudelijke taken.
Heb max 1-2 'halve' paniekaanvallen (kan ze soms zelf stoppen)

Ik ben er zeker nog niet. En heb zeker slechte dagen. Zelf heb ik ook niet het idee dat er überhaupt verandering in zit. Maar als ik bovenstaande dingen terug lees merk ik dat er toch al wat verbetert Is.

Ben ik gelukkiger dan 3 weken geleden? Nee nog niet.. Want heb nog last van mijn angst en paniek.

Vind ik huishoudelijke taken / buiten lopen leuk om te doen? Nee want dan heb ik ook last van angst. Liefst blijf ik binnen en doe ik nog steeds niet. Maarja binnen zitten lost het ook niet op dus 'doe ik het maar'

Word het beter? Mmm ja blijkbaar wel.

Dat zijn voor mij de 'kleine' dingen.

Geloof me,dat zijn geen 'kleine' dingen, dat zijn best wel grote vooruitgangen! Tuurlijk is het nog wat wankel, want natuurlijk net begonnen, maar als startresultaat is het best wel een heel goed resultaat. Vooral als je je bedenkt dat er vaak de eerste maand tot 6 weken geen vooruitgang in zit en dingen juist erger worden.

Ik ben ook niet echt een fanatieke poster meer, dus je zal me daarom wel niet kennen. Ben in mei gestart met citalopram (10 mg) voor depressieve klachten, is in een half jaar tijd verhoogd naar de 50 mg, maar het gaf allemaal niet het gewenste resultaat (ofwel, geen resultaat). Dus in december gaan afbouwen en gestart met sertraline (10 mg). Zit daar nu ongeveer een maandje aan, dus het zou mogelijkerwijs nog alle kanten op kunnen gaan. Alleen lijkt het nu allemaal de verkeerde kant op te gaan. En das natuurlijk niet de bedoeling.

quote:

Op dinsdag 6 januari 2015 19:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wat ik merkte is dat mijn depressieve gevoelens verdwenen als sneeuw voor de zon (al verliep het smeltproces wel langzaam, in de loop van maanden).

Pffff....dus ik moet het weer een paar maanden de tijd geven. Die depressie duurt me nu al veel te lang...

Pfff ik ben geloof ik aan mn tweede winterdip begonnen
Ik ben moe, suf, zou zo de hele dag kunnen slapen, nergens zin in.... Niet leuk

Op dit moment weer angstaanvallen, al weer de 4e nacht op rij. Kan niet slapen en tril als een gek... Wanneer houdt dit nou eens op

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 00:43 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Op dit moment weer angstaanvallen, al weer de 4e nacht op rij. Kan niet slapen en tril als een gek... Wanneer houdt dit nou eens op

Als je het antwoord daarop weet, zou ik het ook graag horen. Vooral na drukke dagen veel last van, al is er gek genoeg geen sprake van angst of paniek. Het trillen lijkt wel enorm veel op het trillen wat ik doe tijdens een paniekaanval, klappertanden, dit dat alles. Erg vaag...

Heb je iets rustgevends in huis? Iets wat eindigt op pam bijvoorbeeld? Of Melatonine? Dat laatste werkt hier goed om in slaap te komen!

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 00:55 schreef minthy het volgende:

[..]

Als je het antwoord daarop weet, zou ik het ook graag horen. Vooral na drukke dagen veel last van, al is er gek genoeg geen sprake van angst of paniek. Het trillen lijkt wel enorm veel op het trillen wat ik doe tijdens een paniekaanval, klappertanden, dit dat alles. Erg vaag...

Heb je iets rustgevends in huis? Iets wat eindigt op pam bijvoorbeeld? Of Melatonine? Dat laatste werkt hier goed om in slaap te komen!

Melatonine had ik al genomen, voor de rest niks in huis. Ik had er een poos geen last van, na de jaarwisseling is het weer helemaal terug.

Ik maak morgen een afspraak bij de dokter, want begin er echt schijtziek van te worden. Ik ben een emotioneel wrak eigenlijk de laatste paar jaren, maar het wordt alleen maar erger.

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 00:43 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Op dit moment weer angstaanvallen, al weer de 4e nacht op rij. Kan niet slapen en tril als een gek... Wanneer houdt dit nou eens op

houd meestal een aantal jaar aan is mijn ervaring, en plots is het weg. Maar natuurlijk dit zoek hulp daarin, maar dat doe je al geloof ik.

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 01:45 schreef Mika-Mika het volgende:

[..]

houd meestal een aantal jaar aan is mijn ervaring, en plots is het weg. Maar natuurlijk dit zoek hulp daarin, maar dat doe je al geloof ik.

Het gaat dan weer goed voor een week of 5 en is dan vanuit het niets weer terug. Erg vervelend, heb straks eigenlijk college maar met 4 uur slaap gaat dat het niet worden.

Jij hebt hetzelfde (gehad)? Tips voor als ik weer zo'n aanval krijg?

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 10:33 schreef zomertje het volgende:

[..]

Minder depri voelen. Dat je zo af en toe weer zin in wat hebt en je tot meer dingen kan zetten. Minder paniekaanvallen of korter van duur.


Heb je t nog te druk? Ik merk dat mn klachten toenemen als de stress toeneemt.

Ik voel me wel iets minder depri en heb 'af en toe' wel zin om iets te doen. Gisteren had ik bv ineens zin om een serie te gaan kijken. (ook gedaan)!

Ik heb het voor mijn gevoel minder druk, maar ik maak mezelf heel druk met piekeren over alle klachten die ik heb of over alle lichamelijke symptomen die ik voel. Dan ervaar ik zeker stress en moet ik de rem op mijn gedachten proberen te zetten anders gaan de gedachten 'draai ik niet door, word ik niet psychotisch'.

Die gedachten heb ik niet (of bijna niet!) als ik wat 'rustiger' ben. En bijvoorbeeld een film/serie aan het kijken ben.

Het is dus echt de angst voor iets, en mijzelf daarbij gek maken.

Ik worstel ook een beetje met het gevoel dat het zo 'nep' is met de meds. Dat het alleen maar mijn echte ik bedekt ofzo..

quote:

Op woensdag 7 januari 2015 11:13 schreef missbehavin het volgende:
Ik worstel ook een beetje met het gevoel dat het zo 'nep' is met de meds. Dat het alleen maar mijn echte ik bedekt ofzo..

Snap ik, heb ik ook wel. Maar zonder medicijnen krijg ik het gewoon zelf even niet voor elkaar. Het zijn geen wonderpillen maar zorgen er gewoon voor dat je wat 'makkelijker' aan jezelf kan gaan werken. Het is dus gewoon een hulpmiddel. :-)