W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Ik weet het eerlijk gezegd ook niet echt, ik las ook zoiets in mijn lijfblad, de Astronomy, ik moet het even uitzoeken. Vannacht trouwens helder, ik ga met het ondergeschoven kindje aan de gang, de 11 en een half. Ik ga hem straks buiten zetten om hem af te laten koelen.quote:Op donderdag 30 april 2015 08:08 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
[..]
Nu weet ik nog niet wat ermee bedoeld wordt
MSs heb je het verkeerd verstaan, of is het in een bepaalde context.
Maar over t algemeen verandert de ruimte natuurlijk wel. Zoals Parafernalia al aangeeft, ruimte rekt uit, het is een soort 'stretch'
Anders zouden we in een statisch heelal leven.
Je moet bedenken dat bij de Big Bang de ruimte is gaan uitrekken, nu nog steeds en het blijft versnellen. big bang is ook een beetje ongelukkige naam. Beter zou zijn: the everywhere stretch
Dit korte filmpje van 5 min legt t heel goed uit
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Wetenschappers ontdekken mogelijk oudste sterrenstelsel ooit
Nederlandse en Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen licht dat meer dan 13 miljard jaar geleden is uitgezonden en nu pas de aarde bereikt.
Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af. De ontdekking is dinsdag bekendgemaakt.
Het stelsel heeft de naam EGS-zs8-1 gekregen. Omdat het toen nog jong was, ontstaan er heel veel nieuwe sterren. Het tempo ligt ongeveer tachtig keer zo hoog als bij onze Melkweg.
Ten tijde van EGS-zs8-1 was het heelal pas 650 miljoen jaar oud. Er zijn eerder ook een paar sterrenstelsels uit die begintijd gevonden. De onderzoekers noemen dat "stukjes van de puzzel hoe de eerste sterrenstelsels zijn ontstaan".
In de periode van EGS-zs8-1 onderging het heelal een cruciale verandering. Waterstof, het meest voorkomende element, kreeg een andere 'vingerafdruk'. Daardoor kon het heelal zich ontwikkelen tot wat we vandaag de dag overal zien.
Dark Ages
Door zulke oeroude stelsels te bestuderen, kunnen wetenschappers dus begrijpen hoe het universum nu in elkaar zit. Maar hoe verder de astronomen terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. Kort na de oerknal was het heelal namelijk een ondoorzichtige wolk, die het licht tegenhield. Dit worden de 'dark ages' genoemd.
Het onderzoek krijgt een duw in de rug als over een paar jaar een nieuwe ruimtetelescoop wordt gelanceerd, de James Webb. Die kan verder terugkijken in de geschiedenis dan zijn voorgangers, zoals de Hubble en de Spitzer, die bij het Nederlands-Amerikaanse onderzoek zijn gebruikt
bron
[ Bericht 8% gewijzigd door k3vil op 08-05-2015 09:02:37 ]
Iemand? tl;dr of te onzinnig of..?quote:
Hm, zat wat te denken, kon zo 123 niet vinden of er eerder onderzoek naar is (vast wel). Maar klopt de volgende gedachtengang?:
Stel, je lanceert vandaag een ruimtesonde die de aarde filmt en die deze opname tegelijkertijd ook projecteert op een scherm. Je stuurt deze sonde met lichtsnelheid naar een afstand op 1 lichtjaar. Vanaf aarde film je de projectie van de sonde.
Dus bij t=0 is het Od, waarbij O de aarde met camera is en d de sonde met projectiescherm (o-stukje de camera, bovenste stukje van de d het projectiescherm). Het elkaar filmen is realtime en op dit moment 'zien' beiden tegelijk hetzelfde.
bij t=1 dan als volgt:
O---------d--------d
Waarbij de schuingedrukte d in het midden de sonde na een half jaar is.
Op aarde is het nu 22-3-2016, de sonde is een jaar onderweg. Maar op deze datum ziet de camera op aarde de beelden van dat de sonde halverwege was. Half jaar reizen, en half jaar terugreis photonen van projectie. De sonde zelf is inmiddels op z'n eindbestemming.
Doordat de sonde reist met snelheid van het licht, blijft ie de aarde als één stilstaand frame zien. Tot het bereiken van de bestemming ziet de sonde dus enkel dat ene frame van 22-03-2015 en de camera op aarde ziet in 2016 dus ook datzelfde ene frame van toen de sonde halverwege was.
t=2:
O-----------------------d
De sonde is nu een jaar op dezelfde plek aan het filmen. Het is op aarde nu 22-3-2017. De sonde kreeg vanaf bereiken bestemming de fotonen vanaf aarde binnen en heeft het afgelopen jaar de aarde opgenomen zoals ie tussen 22-3-2015 en 22-3-2016 was. Op dit moment, exact 2 jaar na lancering, ziet de camera op aarde echter nog steeds alleen dat ene frame van 22-3-2015 terug. Want dat is alles wat de sonde nog zag t/m exact een jaar na lancering en het bereiken van de bestemming + een jaar voor de fotonen komen tot camera op aarde.
t=2.5
O---------[d--------
De sonde keert met lichtsnelheid weer terug naar aarde en is na een half jaar halverwege. Het is 22-9-2017 op aarde. De sonde neemt nog steeds op en projecteert nog steeds. De sonde ziet op dit moment de aarde zoals ie was op 22-3-2017. Dat betekent dus dat de sonde in een half jaar, een geheel jaar van aarde heeft opgenomen (22-3-2016 - 22-3-2017). De camera op aarde ziet nu ook 22-3-2017 terug. De camera op aarde neemt dus in een half jaar maar liefst 2 jaar op. (22-3-2015 (zie t=2) - 22-3-2017). Mensen die dus op aarde naar de opname van de aardse camera keken 'realtime' zagen 'realtime' de afgelopen 2 jaar 4 keer zo snel voorbij vliegen.
t=3
Od
De sonde is terug op aarde. Het is nu 22-3-2018. De sonde heeft in afgelopen half jaar weer een jaar opgenomen. De camera en de sonde projecteren weer tegelijk hetzelfde beeld, die van 22-3-2018. In dit half jaar heeft de camera op aarde dus één historisch jaar vastgelegd. Gemiddeld 2 keer zo snel ipv 4 keer.
In de volledige 3 jaar zag men op aarde dus 2 jaar lang een stilstaand beeld, en vervolgens zag men in het derde jaar de volledige 3 jaar versneld voorbij komen, waarbij het eerste half jaar sneller ging dan het tweede.
-----
Klopt het bovenstaande? En hoe ziet de curve er dan uit van de verhoogde snelheid van laatste jaar voor de camera op aarde? Is dat lineair?
Dit soort principes zullen vast al tientallen jaren geleden onderzocht zijn maar was nu even eigen brainfart.
eehmmmmquote:
[ afbeelding ]
Wetenschappers ontdekken mogelijk oudste sterrenstelsel ooit
Nederlandse en Amerikaanse wetenschappers hebben mogelijk het oudste sterrenstelsel ooit gevonden. Ze zagen licht dat meer dan 13 miljard jaar geleden is uitgezonden en nu pas de aarde bereikt.
Ter illustratie: licht legt per seconde een afstand van bijna 300.000 kilometer af. De ontdekking is dinsdag bekendgemaakt.
Het stelsel heeft de naam EGS-zs8-1 gekregen. Omdat het toen nog jong was, ontstaan er heel veel nieuwe sterren. Het tempo ligt ongeveer tachtig keer zo hoog als bij onze Melkweg.
Ten tijde van EGS-zs8-1 was het heelal pas 650 miljoen jaar oud. Er zijn eerder ook een paar sterrenstelsels uit die begintijd gevonden. De onderzoekers noemen dat "stukjes van de puzzel hoe de eerste sterrenstelsels zijn ontstaan".
In de periode van EGS-zs8-1 onderging het heelal een cruciale verandering. Waterstof, het meest voorkomende element, kreeg een andere 'vingerafdruk'. Daardoor kon het heelal zich ontwikkelen tot wat we vandaag de dag overal zien.
Dark Ages
Door zulke oeroude stelsels te bestuderen, kunnen wetenschappers dus begrijpen hoe het universum nu in elkaar zit. Maar hoe verder de astronomen terugkijken, hoe moeilijker dat wordt. Kort na de oerknal was het heelal namelijk een ondoorzichtige wolk, die het licht tegenhield. Dit worden de 'dark ages' genoemd.
Het onderzoek krijgt een duw in de rug als over een paar jaar een nieuwe ruimtetelescoop wordt gelanceerd, de James Webb. Die kan verder terugkijken in de geschiedenis dan zijn voorgangers, zoals de Hubble en de Spitzer, die bij het Nederlands-Amerikaanse onderzoek zijn gebruikt
bron
waar slaat die foto op???
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Om het interessanter te maken voor de lezers.quote:
Op
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Ik denk dat de lezers hier donders goed weten waar het over gaat en dat ze nog veeeel beter weten dat dat clashing stelsel niet het stelsel is waar het artikel over gaat....quote:
[..]
Om het interessanter te maken voor de lezers.
Ergerlijk vind ik dit. Zo houd je mensen dom.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
Tja... Het artikel "moet zich verkopen". Dus word er een leuk plaatje erbij gegooid.quote:
[..]
Ik denk dat de lezers hier donders goed weten waar het over gaat en dat ze nog veeeel beter weten dat dat clashing stelsel niet het stelsel is waar het artikel over gaat....
Ergerlijk vind ik dit. Zo houd je mensen dom.
Net zoals ze weleens hele mooie plaatjes op een doos van een telescope zetten
wat je in werkelijkheid NOOIT met het blote oog kunt zien.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
haha jullie hebben gelijk, ik had het er ook gewoon blind aan toegevoegd 
ik heb het plaatje vervangen nu
ik heb het plaatje vervangen nu
Ik moet ervoor zorgen dat Android niet mijn achtergrond service stopt. Kan ik dat doen met astronomie?
Ik shuffel je woorden naar een hoogtepunt.
Dat is de goeie!quote:
haha jullie hebben gelijk, ik had het er ook gewoon blind aan toegevoegd
ik heb het plaatje vervangen nu
Maar nu zie ik ook waarom je dat andere plaatje had: die staat op NU.NL, sukkels.
Ik zie het ook vaak in de Metro bij sterrenkunde-artikeltjes, dan zie ik foto's van objecten die helemaal niets met het onderwerp hebben te maken.
Dag jongens tot ziens, tot in betere tijden.
11-05-2015
Melkweg kan Andromedastelsel mogelijk al aanraken
Wetenschappers hebben ontdekt dat de halo van het nabijgelegen Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht. Als ook de halo van onze Melkweg zo groot is, raken de sterrenstelsels elkaar mogelijk reeds aan!
“Halo’s zijn de gasachtige atmosferen van sterrenstelsels,” vertelt onderzoeker Nicolas Lehner. “De eigenschappen van deze halo’s bepalen – volgens onze modellen over hoe sterrenstelsels tot stand komen – de snelheid waarmee sterren in een sterrenstelsel geboren worden.” Lehner en zijn collega’s hebben nu – met behulp van de Hubble-telescoop – ontdekt dat de halo van het Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht.
Omvangrijker
De halo is zo’n zes keer groter dan werd aangenomen en heeft een massa die 1000 keer groter is dan eerder gedacht werd. De halo reikt tot zo’n miljoen lichtjaar afstand van het Andromedastelsel. De afstand tussen het Andromedastelsel en onze Melkweg bedraagt ongeveer 2,5 miljoen lichtjaar. De halo van het Andromedastelsel reikt dus tot bijna halverwege.
Zo bepaalden onderzoekers de omvang van de halo van het Andromedastelsel. Afbeelding: NASA / ESA / A. Feild (STScl).
Methodiek
Om de halo van het Andromedastelsel te bestuderen, keken de onderzoekers hoe het gas in de halo het licht van objecten die achter het stelsel lagen, veranderde. De onderzoekers richtten zich op het licht van quasars. “Wanneer het licht van de quasars richting Hubble reist zal het gas van de halo een deel van het licht absorberen,” vertelt onderzoeker J. Christopher Howk. “Door de afname in helderheid te meten, kunnen we vertellen hoeveel gas er in de halo te vinden is.” En dat blijkt dus vele malen meer te zijn dan gedacht werd.
Onderzoekers vragen zich af of ook onze Melkweg – in veel opzichten het tweelingbroertje van het Andromedastelsel – over zo’n omvangrijke halo beschikt. Helaas zullen we daar niet zo snel achterkomen: omdat ze onszelf in de Melkweg bevinden, kunnen we de halo rond ons sterrenstelsel niet zien. Als de Melkweg over net zo’n omvangrijke halo beschikt als het Andromedastelsel zou dat kunnen betekenen dat de twee stelsels elkaar middels hun halo’s reeds aan kunnen raken. Maar zelfs als de Melkweg een kleinere halo heeft, zal er uiteindelijk contact komen tussen ons sterrenstelsel en het Andromedastelsel: de twee zijn namelijk gedoemd om met elkaar in botsing te komen.
(scientias.nl)
Melkweg kan Andromedastelsel mogelijk al aanraken
Wetenschappers hebben ontdekt dat de halo van het nabijgelegen Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht. Als ook de halo van onze Melkweg zo groot is, raken de sterrenstelsels elkaar mogelijk reeds aan!
“Halo’s zijn de gasachtige atmosferen van sterrenstelsels,” vertelt onderzoeker Nicolas Lehner. “De eigenschappen van deze halo’s bepalen – volgens onze modellen over hoe sterrenstelsels tot stand komen – de snelheid waarmee sterren in een sterrenstelsel geboren worden.” Lehner en zijn collega’s hebben nu – met behulp van de Hubble-telescoop – ontdekt dat de halo van het Andromedastelsel veel omvangrijker is dan gedacht.
Omvangrijker
De halo is zo’n zes keer groter dan werd aangenomen en heeft een massa die 1000 keer groter is dan eerder gedacht werd. De halo reikt tot zo’n miljoen lichtjaar afstand van het Andromedastelsel. De afstand tussen het Andromedastelsel en onze Melkweg bedraagt ongeveer 2,5 miljoen lichtjaar. De halo van het Andromedastelsel reikt dus tot bijna halverwege.
Zo bepaalden onderzoekers de omvang van de halo van het Andromedastelsel. Afbeelding: NASA / ESA / A. Feild (STScl).
Methodiek
Om de halo van het Andromedastelsel te bestuderen, keken de onderzoekers hoe het gas in de halo het licht van objecten die achter het stelsel lagen, veranderde. De onderzoekers richtten zich op het licht van quasars. “Wanneer het licht van de quasars richting Hubble reist zal het gas van de halo een deel van het licht absorberen,” vertelt onderzoeker J. Christopher Howk. “Door de afname in helderheid te meten, kunnen we vertellen hoeveel gas er in de halo te vinden is.” En dat blijkt dus vele malen meer te zijn dan gedacht werd.
Onderzoekers vragen zich af of ook onze Melkweg – in veel opzichten het tweelingbroertje van het Andromedastelsel – over zo’n omvangrijke halo beschikt. Helaas zullen we daar niet zo snel achterkomen: omdat ze onszelf in de Melkweg bevinden, kunnen we de halo rond ons sterrenstelsel niet zien. Als de Melkweg over net zo’n omvangrijke halo beschikt als het Andromedastelsel zou dat kunnen betekenen dat de twee stelsels elkaar middels hun halo’s reeds aan kunnen raken. Maar zelfs als de Melkweg een kleinere halo heeft, zal er uiteindelijk contact komen tussen ons sterrenstelsel en het Andromedastelsel: de twee zijn namelijk gedoemd om met elkaar in botsing te komen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Verheug me er nu al op.
quote:Asteroid Impact Mission (AIM)
The Asteroid Impact Mission is a small ESA mission of opportunity to explore and demonstrate technologies for future missions while performing scientific investigations on a binary asteroid and addressing planetary defense.
In this frame, the main objectives of the AIM rendezvous spacecraft are to:
◾Characterise the primary and secondary components of a binary asteroid, Didymos, by analysing its dynamical state, mass, geophysical properties, surface and subsurface structure.
◾Demonstrate deep-space optical communication technology and create an inter-satellite communication network with CubeSats and a lander.
◾Deploy a lander on Didymos secondary asteroid and sound its interior structure.
The Asteroid Impact Mission (AIM) is part of the joint Asteroid Impact & Deflection Assessment (AIDA) project of ESA, the German Aerospace Center (DLR), the Observatoire de la Côte d´Azur (OCA), NASA, and Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory (JHU/APL).
The Double Asteroid Redirection Test (DART) mission, carried out by NASA, is the second component of AIDA. It consists of a single spacecraft, the impactor, which will hit the smaller member of a binary asteroid system, in order to change its orbital period. This impact event is an opportunity for an observing spacecraft to gather data on the asteroid deflection and on the possible alteration of other physical characteristics of the asteroid due to the impact.
When AIM is operated together with DART, the mission covers supplementary objectives:
◾Determine the momentum transfer resulting from DART’s impact by measuring the dynamical state of Didymos after the impact and imaging the resulting crater
◾Monitor the dust environment before and after the impact as a function of time
This will enable the impact response of the object to be derived as a function of its physical properties. Additionally, AIM will be in an ideal position to image the ejecta plume from the impact providing valuable data to validate impact models.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Is die halo misschien de beruchte donkere materie die een sterrenstelsel omringt?
[ Bericht 1% gewijzigd door Schonedal op 24-05-2015 22:09:01 (taalfout) ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Schonedal op 24-05-2015 22:09:01 (taalfout) ]
De uitleg van een halo staat in het artikel.quote:
Is die halo misschien de beruchte donkere materie die een sterrenstelsel omringt?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-05-2015
NASA selecteert instrumenten voor missie naar Jupitermaan Europa
Illustratie van de toekomstige Europaverkenner. (NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft negen wetenschappelijke instrumenten geselecteerd voor een toekomstige ruimtemissie naar de Jupitermaan Europa. Europa heeft een stijf bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een diepe oceaan van zout, vloeibaar water schuil waarin mogelijk micro-organismen voorkomen. Waarnemingen van de Hubble Space Telescope doen vermoeden dat er op Europa ook een vorm van ijsvulkanisme voorkomt.
De ruimtesonde, die in de jaren twintig gelanceerd moet worden, zal in een langgerekte baan rond de planeet Jupiter worden gebracht, en in totaal 45 scheervluchten langs Europa maken, op afstanden variërend van 25 tot 2700 kilometer.
Onder de negen geselecteerde instrumenten bevinden zich - naast camera's en spectrometers - een stofdetector, een infraroodinstrument waarmee actieve gebieden aan het oppervlak opgespoord kunnen worden, een magnetometer die informatie oplevert over de diepte en het zoutgehalte van de oceaan, en een radarinstrument waarmee onder de ijskorst 'gekeken' kan worden.
(allesoversterrenkunde)
NASA selecteert instrumenten voor missie naar Jupitermaan Europa
Illustratie van de toekomstige Europaverkenner. (NASA)
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft negen wetenschappelijke instrumenten geselecteerd voor een toekomstige ruimtemissie naar de Jupitermaan Europa. Europa heeft een stijf bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een diepe oceaan van zout, vloeibaar water schuil waarin mogelijk micro-organismen voorkomen. Waarnemingen van de Hubble Space Telescope doen vermoeden dat er op Europa ook een vorm van ijsvulkanisme voorkomt.
De ruimtesonde, die in de jaren twintig gelanceerd moet worden, zal in een langgerekte baan rond de planeet Jupiter worden gebracht, en in totaal 45 scheervluchten langs Europa maken, op afstanden variërend van 25 tot 2700 kilometer.
Onder de negen geselecteerde instrumenten bevinden zich - naast camera's en spectrometers - een stofdetector, een infraroodinstrument waarmee actieve gebieden aan het oppervlak opgespoord kunnen worden, een magnetometer die informatie oplevert over de diepte en het zoutgehalte van de oceaan, en een radarinstrument waarmee onder de ijskorst 'gekeken' kan worden.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
me toquote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-05-2015
Met deze instrumenten gaan we de maan Europa onderzoeken
De maan Europa van Jupiter heeft hoogstwaarschijnlijk een ondergrondse oceaan met twee keer zoveel water als de aarde. NASA stuurt in de toekomst een ruimtesonde naar Jupiter en zijn manen. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft nu negen instrumenten geselecteerd die meegaan.
Vorig jaar maakte NASA al een klein beetje geld vrij voor onderzoek naar een missie naar Europa. Maar dat was te weinig om de missie echt te gaan plannen. Begin dit jaar deed NASA het beter. In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor een missie naar Jupiters maan en spreekt NASA expliciet de wens uit om naar Europa te vertrekken.
Gaat de Amerikaanse ruimtesonde er zo uitzien? Misschien wel!
Het is nog onbekend wanneer de missie naar Europa plaatsvindt, maar er zijn al wel wat andere details bekend. Zo gaat de ruimtesonde minimaal drie jaar in een baan om Jupiter draaien. In deze periode zullen er 45 scheervluchten langs Europa plaatsvinden. De minimale afstand tot het oppervlak van de ijzige maan bedraagt dan 25 kilometer tot 2.700 kilometer.
Negen instrumenten
De gekozen instrumenten zijn niet heel verrassend. Uiteraard kiest NASA voor camera’s en spectrometers, die scherpe foto’s van Europa’s oppervlak maken en de samenstelling analyseren. Het Europa Imaging System produceert foto’s die honderd keer scherper zijn dan de scherpste beelden die we nu van Europa hebben. De resolutie zal straks 50 meter per pixel zijn. Een radarinstrument wordt ingezet om de dikte van de ijskap te bepalen en om op zoek te gaan naar subglaciale meren onder het oppervlak, zoals het Vostokmeer onder de ijskap van Antarctica.
Ook krijgt de ruimtesonde een magnetometer om de sterkte en de richting van het magnetisch veld van de maan in kaart te brengen, waardoor onderzoekers de diepte en het zoutgehalte van de ondergrondse oceaan kunnen vaststellen. Een thermisch instrument bekijkt het oppervlak van Europa en hoopt recente uitbarstingen van warm water te vinden. Andere instrumenten proberen kleine waterdeeltjes aan te treffen in de dunne atmosfeer van de Joviaanse maan.
Ook Europa gaat naar Jupiter
Niet alleen NASA werkt aan een missie naar Jupiter en zijn manen. Ook de Europese ruimtevaartorganisatie gaat een ruimtesonde naar de grootste planeet van het zonnestelsel sturen. De lancering van de JUICE-missie staat gepland voor 2022. De Jupiter Icy Moons Explorer komt in 2030 aan bij de reuzenplaneet en zal o.a. om de maan Ganymedes gaan cirkelen.
(scientias.nl)
Met deze instrumenten gaan we de maan Europa onderzoeken
De maan Europa van Jupiter heeft hoogstwaarschijnlijk een ondergrondse oceaan met twee keer zoveel water als de aarde. NASA stuurt in de toekomst een ruimtesonde naar Jupiter en zijn manen. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft nu negen instrumenten geselecteerd die meegaan.
Vorig jaar maakte NASA al een klein beetje geld vrij voor onderzoek naar een missie naar Europa. Maar dat was te weinig om de missie echt te gaan plannen. Begin dit jaar deed NASA het beter. In de budgetten voor 2016 is flink wat geld vrijgemaakt voor een missie naar Jupiters maan en spreekt NASA expliciet de wens uit om naar Europa te vertrekken.
Gaat de Amerikaanse ruimtesonde er zo uitzien? Misschien wel!
Het is nog onbekend wanneer de missie naar Europa plaatsvindt, maar er zijn al wel wat andere details bekend. Zo gaat de ruimtesonde minimaal drie jaar in een baan om Jupiter draaien. In deze periode zullen er 45 scheervluchten langs Europa plaatsvinden. De minimale afstand tot het oppervlak van de ijzige maan bedraagt dan 25 kilometer tot 2.700 kilometer.
Negen instrumenten
De gekozen instrumenten zijn niet heel verrassend. Uiteraard kiest NASA voor camera’s en spectrometers, die scherpe foto’s van Europa’s oppervlak maken en de samenstelling analyseren. Het Europa Imaging System produceert foto’s die honderd keer scherper zijn dan de scherpste beelden die we nu van Europa hebben. De resolutie zal straks 50 meter per pixel zijn. Een radarinstrument wordt ingezet om de dikte van de ijskap te bepalen en om op zoek te gaan naar subglaciale meren onder het oppervlak, zoals het Vostokmeer onder de ijskap van Antarctica.
Ook krijgt de ruimtesonde een magnetometer om de sterkte en de richting van het magnetisch veld van de maan in kaart te brengen, waardoor onderzoekers de diepte en het zoutgehalte van de ondergrondse oceaan kunnen vaststellen. Een thermisch instrument bekijkt het oppervlak van Europa en hoopt recente uitbarstingen van warm water te vinden. Andere instrumenten proberen kleine waterdeeltjes aan te treffen in de dunne atmosfeer van de Joviaanse maan.
Ook Europa gaat naar Jupiter
Niet alleen NASA werkt aan een missie naar Jupiter en zijn manen. Ook de Europese ruimtevaartorganisatie gaat een ruimtesonde naar de grootste planeet van het zonnestelsel sturen. De lancering van de JUICE-missie staat gepland voor 2022. De Jupiter Icy Moons Explorer komt in 2030 aan bij de reuzenplaneet en zal o.a. om de maan Ganymedes gaan cirkelen.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2015
Europese ruimtetaxi officieel voorgesteld
Klik hier voor video
De eerste testvlucht van de Europese ruimtetaxi IXV in februari was een succes. Dat zeggen de drie Belgische partners aan het project. Daarmee moet de Europese ruimtevaart astronauten in de ruimte kunnen brengen zonder de hulp van Amerikanen of Russen. Vandaag hebben ze het teruggekeerde ruimtetuig voorgesteld.
(HLN)
Europese ruimtetaxi officieel voorgesteld
Klik hier voor video
De eerste testvlucht van de Europese ruimtetaxi IXV in februari was een succes. Dat zeggen de drie Belgische partners aan het project. Daarmee moet de Europese ruimtevaart astronauten in de ruimte kunnen brengen zonder de hulp van Amerikanen of Russen. Vandaag hebben ze het teruggekeerde ruimtetuig voorgesteld.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-06-2015
Nieuwe Europese ruimteplannen gepresenteerd
De Europees/Chinese ruimtemissie Smile zal de interactie onderzoeken tussen de zonnewind en de magnetosfeer van de aarde. (ESA)
Europese en Chinese wetenschappers hebben de Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer (Smile) gekozen als hun kandidaat voor een gezamenlijke ruimtemissie die in 2021 moet worden gelanceerd. ’Smile’ zal de interactie onderzoeken tussen het beschermende schild van de aarde (de magnetosfeer) en de stroom snelle deeltjes die de zon voortdurend uitstoot (de magnetosfeer).
Het is de bedoeling dat Smile in een steile elliptische baan om de aarde wordt gebracht, die de satelliet tot bijna een derde van de afstand tot de maan voert. Vanuit die baan kan hij de omgeving van de aarde voortdurend in de gaten houden. Het onderzoek van de interactie tussen zonnewind en magnetosfeer moet meer inzicht geven in het ’ruimteweer’.
Ook heeft het Europese ruimteagentschap ESA drie kandidaten gekozen voor een wetenschappelijke ruimtemissie die in 2025 van start gaat. Het gaat om satellieten die onderzoek doen op het gebied van exoplaneten (Ariel), plasmafysica (Thor) en het röntgenheelal (Xipe).
Na een uitvoerige selectieprocedure zal een van deze kandidaten worden toegevoegd aan het eerder gekozen drietal Solar Orbiter, Euclid en PLATO, waarvan de lanceringen gepland staan voor 2018, 2020 en 2024. (EE)
(allesoversterrenkunde)/
Nieuwe Europese ruimteplannen gepresenteerd
De Europees/Chinese ruimtemissie Smile zal de interactie onderzoeken tussen de zonnewind en de magnetosfeer van de aarde. (ESA)
Europese en Chinese wetenschappers hebben de Solar wind Magnetosphere Ionosphere Link Explorer (Smile) gekozen als hun kandidaat voor een gezamenlijke ruimtemissie die in 2021 moet worden gelanceerd. ’Smile’ zal de interactie onderzoeken tussen het beschermende schild van de aarde (de magnetosfeer) en de stroom snelle deeltjes die de zon voortdurend uitstoot (de magnetosfeer).
Het is de bedoeling dat Smile in een steile elliptische baan om de aarde wordt gebracht, die de satelliet tot bijna een derde van de afstand tot de maan voert. Vanuit die baan kan hij de omgeving van de aarde voortdurend in de gaten houden. Het onderzoek van de interactie tussen zonnewind en magnetosfeer moet meer inzicht geven in het ’ruimteweer’.
Ook heeft het Europese ruimteagentschap ESA drie kandidaten gekozen voor een wetenschappelijke ruimtemissie die in 2025 van start gaat. Het gaat om satellieten die onderzoek doen op het gebied van exoplaneten (Ariel), plasmafysica (Thor) en het röntgenheelal (Xipe).
Na een uitvoerige selectieprocedure zal een van deze kandidaten worden toegevoegd aan het eerder gekozen drietal Solar Orbiter, Euclid en PLATO, waarvan de lanceringen gepland staan voor 2018, 2020 en 2024. (EE)
(allesoversterrenkunde)/
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-06-2015
Cassini's afscheidsfoto's van Hyperion
Cassini-opname van de Saturnusmaan Hyperion, gemaakt op 31 mei 2015. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Op 31 mei vloog de Amerikaanse planeetverkenner Cassini voor het laatst op 'kleine' afstand langs de onregelmatig gevormde, 'sponschatige' Saturnusmaan Hyperion. Cassini maakte gedetailleerde foto's van het merkwaardige hemellichaam vanaf ca. 38.000 kilometer afstand.
Op de oorspronkelijke opnamen zijn details van ca. 230 meter groot te onderscheiden. Hyperion heeft een extreem lage dichtheid, en is vermoedelijk zeer poreus. Kosmische inslagen zullen het oppervlaktemateriaal daardoor sterk samendrukken, waardoor het sponsachtige uiterlijk ontstaat.
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd; voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
Klik hier voor meer foto's
(allesoversterrenkunde)
Cassini's afscheidsfoto's van Hyperion
Cassini-opname van de Saturnusmaan Hyperion, gemaakt op 31 mei 2015. (NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute)
Op 31 mei vloog de Amerikaanse planeetverkenner Cassini voor het laatst op 'kleine' afstand langs de onregelmatig gevormde, 'sponschatige' Saturnusmaan Hyperion. Cassini maakte gedetailleerde foto's van het merkwaardige hemellichaam vanaf ca. 38.000 kilometer afstand.
Op de oorspronkelijke opnamen zijn details van ca. 230 meter groot te onderscheiden. Hyperion heeft een extreem lage dichtheid, en is vermoedelijk zeer poreus. Kosmische inslagen zullen het oppervlaktemateriaal daardoor sterk samendrukken, waardoor het sponsachtige uiterlijk ontstaat.
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd; voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
Klik hier voor meer foto's
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hyperion... de grote zandbak
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd
voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd
voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
Tegen die tijd kunnen we weer genieten van andere missiesquote:
Hyperion... de grote zandbak
De Cassini-missie wordt in 2017 beëindigd
voor die tijd zijn geen nieuwe scheervluchten langs Hyperion meer voorzien.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-06-2015
De eerste stap naar interstellaire ruimtereizen is gezet
.
Reizen we straks naar Alfa Centauri en andere sterren in onze buurt? Misschien wel. Onderzoekers hebben een subsidie van NASA gekregen om een aandrijving voor interstellaire ruimtereizen te verzinnen.
Een artistieke impressie van het interstellaire ruimtezeil.
Professor Philip Lubin van de Universiteit van Californië in Santa Barbara en zijn collega’s geloven in een licht ruimtevaartuig dat aangedreven wordt een laser. Het ruimtevaartuig heeft iets weg van een gigantisch zeil. Zo’n ruimtesonde zou de ster Alfa Centauri – op een afstand van vier lichtjaar van de aarde – in twintig jaar kunnen bereiken.
“Eén van de toekomstige uitdagingen voor de mensheid is om andere zonnestelsels te verkennen met ruimtevaartuigen”, zegt Lubin. “Misschien dat we ooit wel ‘leven’ gaan verspreiden. We werken aan een systeem dat de eerste stap is naar interstellaire ruimtereizen.”
Toekomstdroom
Droom jij ook van interstellaire reizen naar andere exoplaneten en verre sterrenstelsels? Een NASA-wetenschapper beweert dat het minimaal 200 jaar duurt voordat interstellaire reizen ondernomen kunnen worden.
Hoe het werkt
Het systeem werkt als volgt: om de aarde draait straks een satelliet met aan boord een krachtige laser. De laserstraal wordt gericht op het lichte ruimtevaartuig, dat het zonnestelsel verlaat. Dit ruimteschip versnelt door de lichtdruk van deze laserstraal en kan daardoor een extreem hoge snelheid bereiken. Het ruimtezeil wordt namelijk niet afgeremd.
Andere toepassingen
Lubin hoopt in de toekomt heel veel kleine ruimtevaartuigen naar allerlei sterren te sturen. Maar er zijn meer toepassingen mogelijk. Zo kan de technologie gebruikt worden om de aarde te beschermen tegen gevaarlijke asteroïden. Een andere mogelijk is om huidige ruimtevaartuigen veel sneller te maken. In enkele weken naar Mars? Misschien dat het kan met dit nieuwe lasersysteem. De enige vraag die overblijft: hoe worden ruimtesondes afgeremd?
(scientias.nl)
De eerste stap naar interstellaire ruimtereizen is gezet
.
Reizen we straks naar Alfa Centauri en andere sterren in onze buurt? Misschien wel. Onderzoekers hebben een subsidie van NASA gekregen om een aandrijving voor interstellaire ruimtereizen te verzinnen.
Een artistieke impressie van het interstellaire ruimtezeil.
Professor Philip Lubin van de Universiteit van Californië in Santa Barbara en zijn collega’s geloven in een licht ruimtevaartuig dat aangedreven wordt een laser. Het ruimtevaartuig heeft iets weg van een gigantisch zeil. Zo’n ruimtesonde zou de ster Alfa Centauri – op een afstand van vier lichtjaar van de aarde – in twintig jaar kunnen bereiken.
“Eén van de toekomstige uitdagingen voor de mensheid is om andere zonnestelsels te verkennen met ruimtevaartuigen”, zegt Lubin. “Misschien dat we ooit wel ‘leven’ gaan verspreiden. We werken aan een systeem dat de eerste stap is naar interstellaire ruimtereizen.”
Toekomstdroom
Droom jij ook van interstellaire reizen naar andere exoplaneten en verre sterrenstelsels? Een NASA-wetenschapper beweert dat het minimaal 200 jaar duurt voordat interstellaire reizen ondernomen kunnen worden.
Hoe het werkt
Het systeem werkt als volgt: om de aarde draait straks een satelliet met aan boord een krachtige laser. De laserstraal wordt gericht op het lichte ruimtevaartuig, dat het zonnestelsel verlaat. Dit ruimteschip versnelt door de lichtdruk van deze laserstraal en kan daardoor een extreem hoge snelheid bereiken. Het ruimtezeil wordt namelijk niet afgeremd.
Andere toepassingen
Lubin hoopt in de toekomt heel veel kleine ruimtevaartuigen naar allerlei sterren te sturen. Maar er zijn meer toepassingen mogelijk. Zo kan de technologie gebruikt worden om de aarde te beschermen tegen gevaarlijke asteroïden. Een andere mogelijk is om huidige ruimtevaartuigen veel sneller te maken. In enkele weken naar Mars? Misschien dat het kan met dit nieuwe lasersysteem. De enige vraag die overblijft: hoe worden ruimtesondes afgeremd?
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
