03:40 Chinese tijd, in het vliegtuig ( 21:20 NL tijd)
Ik zit nu al zo¡¦n 4 uur in het vliegtuig, na eerst 5 uur me te hebben kapot verveeld op Zurich Airport. In het vliegtuig zitten alleen maar chinezen, en erg weinig westerlingen. Kheb verder geen idee wat voor een vliegtuig het is, alleen weet ik dat ik veel te weinig beenr uimte heb. Een hel gaat het worden, 9 uur in een krap vliegtuig.
Net eindelijk wat te drinken gehad in het vliegtuig (ze hebben ook whiskey!). De chinezen begrijpen het systeem niet dat ze van de stewardess wat te drinken krijgen. Ze jatten zelf veel uit het karretje, redelijk apart. Het personeel heeft handen en voeten nodig om de chinezen dingen uit te leggen, want niemand spreekt bijna Engels. Het eten duidelijk maken gaat met pooook pok pok (we eten kip) of ¡¥ fishie fishie blub blub¡¦ (en ze kunnen ook kiezen uit vis).
En mochten ze al Engels spreken dan is het ja en nee. Een stewardess lijkt overigens sprekend op Ellen ten Damme¡Kjummie! ƒº Ik krijg ook steeds een erg vriendelijke glimlach van d¡¦r, dat zal wel zijn omdat ik een van de weinigen ben die alles wel begrijpt.
Mijn schouders beginnen ontzettend pijn te doen. Bleergh¡K Adriaan van Dis had gelijk in zijn boekje ¡¥Een barbaar in China¡¦. De chinezen zijn echt smerig¡Kze rochelen aan 1 stuk door, en de hele wc zit onde met een niet nader te verklaren vloeistof. Mijn buurman heeft ook maar besloten om de hoofdtelefoon van het vliegtuig te misbruiken. Hij staat op stondje ¡¥ mijn trommelvliezen mogen binnen 2 uur kapot zijn¡¦; hij is keihard chinese smartlappen aan het blazen. De rest kan meegenieten maar ik ben de enige die het blijkbaar erg vind.

31 oktober, eerste dag
De eerste dag heb ik overleefd! S¡¦ochtends rond half 9 ben ik geland! Het duurde alleen nog een eeuwigheid vorodat ik mijn bagage had. Als eerste was ik ongeveer bij de bagageband, maar mijn zooi was er pas als laatste. Erg jammer. Ik was ook erg erg blij om Anke weer te zien na 3 maanden. Was al bang dat ik het zoenen verleerd was, maar nee dus ƒº
Meteen daarna de bus in richting centrum. Het viel me meteen op dat alles zo westers was; veel kleuren, veel reclame en neon, en redelijk wat hoge gebouwen.
Toen ik uitstapte en we richiting het hostel liepen viel het me op hoe erg ik aangestaard werd. Kennelijk is een lange en redelijk blonde westerling nog steeds opzienbarend in Peking.
Na 10 minuten lopen waren we bij het Saga youth Hostel, een redelijk klein maar schone plek. Onze 2 persoonskamer is best groot, met verwarming, tv, douche en toilet. De bedden zijn alleen erg erg hard. Ook een nadeel: je mag hier geen pleepapier in de wc gooien anders raakt deze verstopt. Het moet in een niet afsluitbaar mandje ernaast. Jummie jummie. De plee is overigens toch al 2x verstopt geraakt¡Kook zonder plee papier. Het stinkt er wel¡Kom van openbare toiletten in de stad zelf maar niet te spreken¡Kbah!
Na 1,5 uur geslapen te hebben (in het vliegtuig is me dat niet gelukt en daarom was ik al redelijk lang op) er toch mnaar uitgegaan, om te hopen dat mijn jetlag weg zou ebben.
We zijn richting de stad gelopen, om naar de Forbidden City en het Tianamenplein te gaan, maar eerst hebben we wat gegeten. En waar kan je dat beter doen dan¡Kjuist¡Kbij de Mac Donald. Ik wilde na de vlucht niet meteen in het diepe gegooid worden, en mijn maag langzaam laten wennen aan het chinese eten, dus dan is een hamburger een welkome snack. Alles op zijn tijd. Het eten was er goed, alleen aan het muziekje irriteerde ik me kapot. In die 20 minuten dat we er zaten te eten heb ik 4x hetzelfde gepingel op een my-first-sony keyboard gehoord. Afgrijselijk. Overal in winkels hoor je dat soort herrie. Zelfs ik zou het beter kunnen¡K
Na het eten dus het Tianmenplein. Groooooooot, maar toch niet zo groot als ik eigenlijk had verwacht. Veel mooie en grote gebouwen eromheen. Voor het mausoleum van Mao stond een superlange rij, dus dat hebben we maar even over geslagen, dat komt later wel. Anke vertelde dat er binnenkort (volgende week ofzo) een of ander partijcongres is van de Communistische partij, waar waarschijnlijk een nieuwe partijtop gekozen wordt en de oude buitengegooid wordt. Je kon de voorbereidingen goed zien op het plein. Overal werden vlaggen en attributen opgehangen. Ook is er erg veel politie & militairen op de been. Ik weet niet of het meer dan normaal is, maar het zijn er echt veel. Op iedere hoek van de straat staat er 1. Redelijke verborgen werkeloosheid!! Dat is niet het enige; alles is hier ¡¥ overdone¡¦. Het kaartjes knippen bij de metro gebeurt door allemaal vrouwen ipv een automaat, en dat terwijl de verkoop een halve meter verderop staat. Hetzelfde gebeurt bij toeristische attracties. In het station het je ook 1 persoon boven bij de roltrap staan, en eentje onderaan. Leuke baan heb je dan. Erg veel verborgen werkeloosheid dus. Ik denk dat dit nog uit de communistische tijd is overgebleven.
Vanaf het Tianmenplein kijk je tevens op de straat waar lange tijd geleden die student voor een tank stond en hem tegenhield, het beeld dat iedereen wel gezien heeft van de studentopstand in ik dacht 1989. Deze straat loopt voor de ingang van de Verboden Stad. Voor diegene die niet weten wat de verboden stad is: het was vroeger de woning van de verschillende keizers uit de verschillend dynastieen. Hij woonde daar met zijn familie en regeerde vanaf daar het land. Er kwam geen andere sterveling binnen; de hele familie werd helemaal afgesloten van de rest. Er woonde tevens ook heel erg veel bedienden in de verboden stad (¡¥ eneuchs ¡¥ genoemd). De afmetingen zijn 1,5 mijl bij 0,8 mijl zo ongeveer. Redelijk groot!!
Op de buitenpoort van de Verboden Stad hangt een levensgroot doek met het portret van Mao erop. Eenmaal binnengekomen zagen we meteen een hele dikke limosine, die we nog vaker zouden zien die dag¡K
De stad zelf was prachtig. Zo¡¦n mooi dorp eigenlijk alleen voor de keizer..dat zegt toch veel over de rijkdom. Prachtige oude gebouwen. De film ¡¥ The last Emperor¡¦ is hier ook opgenomen, mensen die hem kennen weten wel waarover ik praat denk ik.
Wat erg jammer was, was dat de limosine blijkbaar aan een of andere regeringsleider uit een ander lang toebehoorde. Er was hoog bezoek, en daardoor liepen er erg veel veiligheidsmensen en militairen rond in de Verboden stad. We konden veel dingen niet van de binnenkant bekijken, wat me redelijk kwaad maakte. Die vent kan toch niet alles tegelijk bekijken! Balen was het.
Buiten de verboden stad was een parkje waar we toen maar even ingelopen zijn. Dit liep naar boven, waarvan je een heel mooi uitzicht had op heel Beijing. Onderweg moest ik nog op de foto met een Chinese kerel die me helemaal fantastisch vond. Apart.
Op de terugweg, lopend, probeerde ik ma nog even te bellen, maar die was niet bereikbaar, dus toen maar even de voicemail ingesproken. Ik kreeg nog wel een smsje van mijn zus dat ma een beetje bezorgd was en ik moest bellen. Dit smsje kreeg ik niet 1x, maar 80x verspreid over 2 dagen. Zal wel iets mis zijn bij China Telecom¡K.niet handig.
We zijn nog even door de winkelstraat van Beijing gelopen. Erg druk, veel neon en veel reclame. Wat me wel opvalt is dat alles erg schoon is. Er ligt echt een vuiltje op straat, er zijn geen aanplakbiljetten en er is geen graffiti. Vele straatvegers houden de boel schoon. Ook wel apart is het contrast in de straten; je ziet veel arme mensen die veelal in de Hutongs (soort sloppenwijken) wonen, maar verder zijn er ook redelijk wat rijke mensen en zie je erg veel moderne grote hotels en banken. China is zich echt aan het klaarmaken voor de Olympische spelen van 2008, nu al. De openbare toiletten gaan eruit, er komen mooie telefooncellen, alle lelijke muren worden platgegooid en er komt meer groen en meer voetgangersgebied. Heel apart om te zien. De hoogbouw schiet ook echt uit de grond, er wordt erg veel gebouwd.
In de winkelstraat heb ik nog even gezocht naar een CompactFlash kaart voor mijn digitale camera, maar die was hier 3x zo duur al in NL. Overigens heb ik de foto¡¦s van mijn camera niet naar NL kunnen sturen via Internet, dat laat de computer hier jammergenoeg niet toe.
Daarna eten, eindelijk! We aten in een restaurant waar Anke ook al vaker gezeten had, met Engelse kaart. We aten sliced pork with bamboo en spareribs plus dumpflings. Niet echt lekker¡K. Een beetje jammer, maar mijn maag houdt het nog wel¡Kik moet nog even wennen.
In het hostel zijn we in de lobby neergeploft om even uit te rusten en het dagboek bij te houden. Toen we er eenmaal zaten kwamen er ineens veel meer mensen relaxen. Erg gezellig allemaal!! Engelsen, fransen, Amerikanen, Zwitsers, zelfs 2 belgen en een Nederlander. Het was erg leuk om alle verhalen en tips van iedereen te horen! Sommige mensen zijn al maanden aan het rondtrekken door china zelf, en daarvan hebben we handige tips gekregen. Met een belgisch stel (Hans en Ann uit Leuven, 27 en 32 jaar) die al een tijdje hier waern hadden we afgesproken om de volgende dag naar The Summer Palace te gaan. Hans krijgt hier archipunctuur voor zijn been, en daarna willen ze rondtrekken. Ze zitten hier al een redelijk lange tijd. Eerst hebben ze gekampeerd in Mongolie.
Verder heb je Rick, een wat oudere kerel uit Leiden, die een soort van zwerversbestaan omver de hele wereld heeft. Hij heeft al echt veel gezien , en heeft de mooiste verhalen. Op het moment reist hij mee met een of andere geflipte Spanjaard.
Als laatste heb je nog Michelle (uit de VS) en Heath (een Engelse autoverkoper uit Liverpool). Een erg apart stel die met hun 2-en heel Azie doorreizen. Ze waren net terug van zomaar even 5 dagen Tokyo, wat erg duur was blijkbaar volgens hun verhalen. Een bier was er 8 euro¡K.. heel veel in vergelijking met het bier bij ons in het hostel. Niet schrikken: 2 YUAN!! Omgerekend is dat dus 0,25 eurocent voor 640 ml bier! Echt super dus! Bier is net zo goedkoop als water¡K dat is goedkoop lam worden!

1 november 2002 ¡V The Summer Palace
8 uur opgestaan om maar vroeg bij de Summer Palace te zijn met Hans en Ann.
Het Zomerpaleis is het buitenverblijf van de keizer en zijn familie, waar hij dus in de zomer het land regeerde. Het ligt erg mooi in de heuvels buiten Beijing, aan het ¡¥ Kunming Lake¡¦. De dag ervoor had ik erg last van mijn voeten gehad, dus ik had nu maar backup schoenen meegenomen want het zou weer veel lopen zijn. De busreis was vaag. Halverwege werd iedereen de bus uitgeknikkert, en wij stonden echt zo van: Eh..oke, wat nu?? De bus ging gewoon niet verder terwijl hij dat wel zou moeten doen.
Verder kwamen er ook geen goede bussen langs, en de volgende die we zouden meoten hebben werd ook weer leeggegooid. Dus toen maar een taxi die ons vieren voor 15 yuan (bijna 2 euro) in 20 minuten naar the Summer Palace bracht. Valt niet tegen te lopen.
Slack season, oftewel laagseizoen, was net begonnen dus konden we extra goedkoop naar binnen. Eenmaal binnen zag het er allemaal echt supersupergaaf uit!! Mooier dan de Forbidden City, omdat deze gebouwen in een mooie omgeving aan het meer stonden. Vreemd genoeg was er geen enkele eend of vis te bekennen in het meer. Zeker allemaal opgegeten¡K
Het was redelijk warm, ondanks de toch koele wind. De zon scheen lekker en het was prima vertoeven. We hebben een hele tijd met zijn vieren bovenop een heuvel gezeten mnet een fantastisch uitzicht.
De meeste toeristen kwamen pas later op de dag, dus gelukkig was het nog erg rustig. Verder de hele dag daar rondgestruind¡Kde foto¡¦s zien jullie nog wel mocht het lukken ze van mijn camera af te halen en te uploaden naar Nederland.
De bus terug was zo vol als wat (2x zo vol als een NL bus die vol zit ļ ). Opschieten deed hij ook niet echt, want we zaten midden in de spits.
Met zijn vieren zijn we wezen eten in het favorieten restaurant van Hans en Ann. Het was ook echt supergoed! Het voordeel van met zijn vieren eten is dat je meerdere gerechten kan bestellen. Je krijgt hier niet zoals in NL je eigen bord, maar gewoon een gerecht midden op tafel, waarvan je met zijn allen pakt met je chopsticks.

2 November ¡V Tianjin & TEDA
Wederom vroeg opgestaan, nu om een uur of 7 zelfs. We moesten namelijk vroeg de trein hebben naar Tianjin, en daarna de bus naar Tanggu, de plaats waar Anke en Anneke stage hadden gelopen. Voordat je in de trein zit wordt je al 3x gecontroleerd. Zouden ze in Nederland eens moeten doen. Van Beijing naar Tianjin in 1,5 uur, zonder 1 stop onderweg! Je koopt hier in China ook een plaatsbewijs (dus voor een vaste plaats) in plaats van een vee-vervoersbewijs in Nederland. Je bent dus altijd verzekerd van een zitplaats..handig! In de trein wederom van die irriterende muziek. Volgensmij gaat er gewoon een geheime hypnotiserende werking van uit¡K Gek wordt je er van!
Dan de busreis. Erg apart dat systeem hier. In 3 minuten zie je bijvoorbeeld honderd bussen van lijn 345 voorbij komen, en maar 1 met 745. Geen vaste tijden waarop bussen rijden dus. Iedereen rijdt maar. Tevens heeft iedere bus een eigen propper, die je de bus in lult. De toeter van de bus is het meest gebruikte onderdeel van het hele ding. Hopla, om de 5 meter toeteren. Dat schijnt er echt bij te horen.
Behalve de bussen heb je een paar categorieen weggebruikers.
1) de voetgangers en fietsers. Deze lijken wel vogelvrij verklaard. Je kan wel over vrij lopen , want de wegen zijn erg breed.
2) Een soort bakfietsjes, waarin echt alles wordt vervoerd, van kolen tot kleding, van vele mensen tot balen stro.
3) De eerste auto¡¦s, god mag weten wat voor een dingen het zijn
4) De taxi¡¦s..veelal rode op Daihatsu¡¦s gelijkende bakken. Duizenden heb je er hier.
5) De standaard bak hier: de Volkswagen Santana (en voor de echte patsers: de Volkswagen Santana 2000 of JXL!!!!!) Ze lijken allemaal op de Europese Jetta.
6) Tianjin Huals busjes¡Khokken op wielen, die wederom op Daihatsu busjes lijken.
7) De echte auto¡¦s¡K. Dure westerse bakken, veelal Audi¡¦s of Buick¡¦s. Het verschil tussen arm en rijk is groot. Bijna allemaal met geblindeerde ramen, zoals alle auto¡¦s behalve de taxi¡¦s eigenlijk wel heben.
8) Als laatste de bussen en de vrachtwagens, die nooit eigelijk een dichte laadbak hebben.

Motoren zie je hier bijna niet, of er moet een politieagent op zitten. Brommertjes, die ik nog vergeten ben, zie je wel af en toe. De snelwegen zijn geen echte snelwegen, omde kilometer is er gewoon een oversteekplaats waar de bus al toeterend voorbij gaat. Er is wel een vangrail in het midden, maar aan de zijkant staan gewoon huizen. We hebben nog niemand geraakt¡Keven afkloppen.
Eenmaal aangekomen heeft Anke me de Binhai Times laten zien waar ze gewerkt had. Jammergenoeg was er niemand op de afdeling. Tianjin , waar Tanggu bij hoort, is overigens echt groot! 10,3 inwoners, tegen 13 in Beijing¡K!! Netzoals in Beijing is er erg veel hoogbouw. Richting Tanggu heb ik ook erg veel zware industrie gezien.
Na de Binhai Times even naar het appartement om Anneke op te halen. Anneke had nog een verrassing voor Anke: de krant waar Anke voor gewerkt had, had een halve pagina gevuld met een artikel over haarzelf met foto¡¦s erbij! Anke is dus in de omgeving nu een beroemdheid, omdat de krant een oplage heeft van 500.000. Supertof om te zien!!
Het appartement zag er goed uit..het lag op de campus van de plaatselijk Universiteit. Onderweg zagen we nog een traditionele chinese bruiloft, met Limosine, vuurwerk en serpentines. Na Anneke opgehaald te hebben zijn we naar haar werk gegaan, waar een privechauffeur op ons wachte. De weg terug ging 2x zo snel als de heenweg. Ook het eerste ongeluk gezien, tussen een brommer en een motor..hulde!
Vanaf het station richting Ancient Culture Street gelopen, oftewel Prullaria en Toeristische Meuk-straat. De toeristenstraat van Tianjing ¡K Er waren echt gave souvenirs te krijgen, maar ik moest me echt inhouden om het niet te kopen. Zo goedkoop allemaal!! Ik koop het later tijdens de reis wel dan hoef ik niet te sjouwen. Ben van plan een mooi chinees zwaard te kopen, dat aan de muur gemaakt kan worden. Het kostte maar 100 yuan, en dan kan je nog afdingen. Het lemet was van echt ijzer, en het zag er goed uit. Hopen dat ik hem mee kan nemen naar NL. Ik koop zo¡¦n ding dus later wel , mocht dat nog kunnen.
In de trein terug kwamen we echt heel erg toevallig naast een andere Nederlandse vrouw te zitten, die al 8 maanden aan het rondtrekken was door heel China. Ze heeft hele goede tips gegeven over dingen die wij nog wilde gaan doen. We hebben haar als dank wat nederlands drop gegeven, waar ze erg blij mee was.

Eenmaal terug hebben we met een man of 7 gegeten in hetzelfde restaurant als gisteren. Taco (een Canadees met Nederlandse ouders) en Marcus (een Zwitser) zijn met Ann, Hans, Anneke en ons meegegaan. Blijkbaar had de kok een bad day, want de gerechten die gisteren zo lekker waren, smaakten nu niet. Ach, het goedkope bier hielp wel een beetje ļ
Na het eten zouden we gaan stappen!! Exploring the Nightlife in Beijing City. Anke en Anneke hadden namelijk afgesproken met Mark (een huisgenoot van Anke die ook op stage zat in Peking) en met Nienke, een nederlandse studente Internationele betrekkingen die op de Nederlandse ambassade zat. Toevalligerwijs kende Nienke Hans & Ann ook, die hadden elkaar ontmoet op de Transsiberie express.
Uiteindelijk gingen we met een man of 12 richting centrum. Onder hen Tim, een Amerikaan die in zijn eentje reisde en een redelijk grote bek had, maar wel lachen was, en Phil een kerel uit Dublin die zijn leven daar verder opgezegd had, omdat ¡§I don't want to live in a fucking cubic all my live working for IBM¡¨. Hij wilde in Australie gaan werken en daar een bestaan opbouwen.
De bar waar we naar binnen gingen verkocht 0,5 liter bier voor 15 yuan, maar Tim, onze Amerikaan dus, wist het af te pingelen naar 10 yuan omdat we met zoveel man waren. 1,2 euro dus! Eenmaal binnen werd de muziek meteen geswitched van westers naar Chinees. Kennelijk dachten ze zoiets van ¡§die gekken zijn binnen, dus nu kunnen we wel weer onze muziek draaien¡¨.
De toko leek op een soort van wegrestaurant, met foute mensen een foute indeling. Aan de bar zaten 2 afrikanen (eenzeldzaamheid hier), een Oost Europees ogende man, en 3 chinezen. Achter de bar een chinese kerel met erg lang haar, en verder waren er nog 2 proppers cq bedienden. De plees waren van die Franse sta dingen, die niet op slot konden.
Het mooiste van alles was, dat iemand van onze groep op de heenweg iets zei over Oost Europese prostituees die hier veel zouden izjn. Ik heb mijn stageonderzoek gedaan naar Oost-Europese mensenhandel, dus ik was lichtelijk nieuwsgierig. Leuk om te horen, maar ik geloofde het niet. Maar wat bleek nou, in die bar zaten naar onze mening 4 van die blonde, met veel make up en bondjassen aangeklede dames. Tim met zijn grote mond er meteen heen, schitterend.
Twintig minuten later kwam er ¡¥ versterking¡¦; nog 2 dat soort type vrouwen, samen met 2 big black motherfuckers, die je hier normaal echt noooooooit ziet. De pooiers??
De Oost-Europees ogende man aan de bar hield ook steeds alles in de gaten. Blijkbaar ene hulpje ofzo.
Tim & Marcus zijn nog even naar een andere toko gegaan, die de dames ons aanbevolen. Toen ze eenmaal terugwaren en rapport uitbrachten bleek dat de verhouding mannen vrouwen 6 staat tot 2 was, waarvan 1 chinese dame en 1 prostituee. De mannen waren veelal foute types. Niet een tent om heen te gaan dus.
Toen ik daar zat zat ik echt te denken; zoiets maak je echt maar 1x in heel je leven mee! Je zit met Engelsen, een Ier, een Zwitser, een Spanjaard, wat Belgen en 5 Nederlanders in the middle of fucking Being, in een bar, waar je aangestaard wordt door een handvol Oost-Europese hoeren. Schitterend, mijn dag kon echt niet meer kapot¡K.
Ik moest overigens nog een foto van ze maken. Daarna met mijn eigen camera er ook maar 1 gemaakt om het te bewijzen voor thuis.
Na het 2e biertje voor 10 yuan zijn we maar richting een andere tent gegaan, in Bar Street. Tim waren we toen ineens kwijt, die is in zijn eentje blijkbaar ergens ¡¥ gebleven¡¦¡K Nienke wist nog een goedkope ¡¥expats¡¦ ¡Vtent. Expats zijn buitenlanders die in China werken, veelal ambassade personeel met geld zat. Toch vielen de prijzen wel mee, 15 yuan voor een 0,5 liter Carlsberg.
Het publiek was gemeleerd, chinezen en westerlingen door elkaar. Terwijl iedereen aan het dansen was heb ik even met Phil zitten ouwehoeren. Later op de dansvloer was het geweldig. Wat kunnen mensen veranderen zeg dan ineens! Abel, een sympathieke doch slungelig ogende spanjaar die met ons mee was, trok ineens zijn trui uit en zette zijn bril af en ging als een gek tekeer op het podium. Van slungel tot held¡K
Marcus was flink aan het sjansen met de lokale bevolking..een beetje geil tegen elkaar op dansen. Hij zei dat ze allemaal zo makkelijk waren, dus moest ik er eentje aanwijzen en die zou hij wel even versieren. Het is dat hij niet teruggekomen is met een blauw oog , van de dame die ik aanwees, maar het scheelde niet veel¡K ƒº
Rond een uur 3 waren we terug in het hostel¡K.en zijn we heeeeeerlijk gaan pitten.

Vandaag hebben we eerst superlang uitgeslapen, waarna we inkopen gedaan hebben voor de komende dagen. Ook hebben we meteen treinkaarten gekocht voor Xi¡¦an; 16 uur in de trein voor 35 euro per persoon. Woensdagavond om 20:20 nemen we de trein.
Het programma voor de komende dagen is als volgt:
Maandag gaan we de muur beklimmen, samen met een hike in de omgeving. Dinsdag gaan we een fiets huren, om zo naar de Silk Market, het Mausoleum van Mao en de tempel of Heaven te gaan. Woensdag is een halve rustdag, waar we eigenlijk alleen nog de Confucius tempel en de ernaastgelegen Lama tempel willen bekijken. Guess that's enough tempels for a month¡K.
Woensdagavond gaan we dus naar Xian om daar het Terracotta leger te bekijken. Het liefst gaan we meteen die avond door met de trein naar Chengdu, als er nog plaats is en we de kaarten kunnen krijgen. Zo niet, dan blijven we er 1 nacht slapen. De volgende mail komt dan dus waarschijnlijk pas in Chengdu¡K over een week ofzo.

Al met al is dus alles supertof hier, zoals uit de mail wel blijkt. Hoop dat jullie de verhalen wel leuk vinden. We maken zoveel mee hier, en zien zoveel gekke dingen¡K teveel om allemaal op te schrijven. Mijn dagboek is 3x zo lang, maar die kan ik niet helemaal hier over gaan typen, al is deze mail erg erg lang. Jullie horen het allemaal nog wel een keer, en de foto¡¦s (heb er nu in 4 dagen al 140 gemaakt) komen ook nog wel. Ik hoop dat ik ze een keer kan uppen.

Groeten vanuit het zonnige Peking,
Bram en Anke

Ik krijg steeds meer zin om ook te gaan.

Ook erg grappig om te zien dat je een vaag toetsenbord hebt daar! Al die vreemde tekens er tussendoor!

Veel plezier, geniet ervan!

MEER!!

* OneSoul wil volgend jaar een maand naar China

quote:

---

Op zondag 10 november 2002 15:31 schreef SnuggLe het volgende:
Sorry dat ik een nieuwe thread moest maken maar het internet in China deed heeeeel raar. Wel het forum te zien, niet de threads, dusmoderators, voeg dit please toe aan de andere thread.

Hallo Lieve kijkbuiskindertjes!

Na de vorige keer jullie op de hoogte te hebben gehouden van de eerste 7-8 dagen, volgt nu een volgend deel van onze avonturen hier. Wederom een ERG lange verslag, maar oke, ik gebruik het meteen om later op mijn eigen site te zetten (http://home.student.utwente.nl/b.kampschreur), dus dan heb ik het maar vast ingetypt We hebben nu toch even niets te doen hier. Dus SORRY als het teveel is... lees wat je wil lezen. We vinden het gewoon leuk om alles met jullie te delen....

4november - De Chinese muur
Erg vroeg opgestaan, rond 6 uur, want we zouden vandaag de Chinese muur gaan bezichtigen. We werden opgehaald door een dikke Buick, die ons bij een verzamelpunt afzette. Vanaf daar met een turkenbus met 12 man richting Jongquilang, vanwaar we over de muur naar Simaitai zouden lopen, 11 kilometer verder. Toen we er bijna waren werden we uit de bus gegooid, en omdat we geen ticket hadden (die hadden we bij onze chauffeur gelaten van de Buick...) zouden we in een ander busje moeten. Maar na veel gedoe en gezeur zijn we toch met het orginele busje verdergegaan..daar hadden we ook voor betaald namelijk.
In totaal waren we na 3,5 uur bij de muur, waar we gedropt werden. Een plee was nergens te vinden , dus hebben we samen met Julie ( een Australische toeriste, die 27 leek maar 42 was) maar wat bosjes opgezocht en die bewatert.
Toen de muur op...stijl! Echt niet normaal! We moesten echt heel veel klimmnen (zo'n 400 meter) in een korte tijd. Wel zwaar om mee te beginnen. Maar toen we eenmaal boven waren was het uitzicht fenomenaal. Je kon echt mijlen ver kijken. Aan de ene kant mongolie, aan de andere kant China.
Het eerste deel van de muur was gerestaureerd en goed begaanbaar. Ook viel het wel mee hoe stijl alles was. We liepen samen met Julie, en een Amerikaans / Italiaans stel meteen al achteraan de groep, maar we hadden de tijd. Het irritante was dat iedere keer als jebij een nieuwe toren komt (die liggen zo'n halve kilometer uit elkaar ofzo), er een of andere chinees is die je gids wil zijn of je meuk wil verkopen. Dat is echt irritant, want ze zeuren maar aan je kop. Erg jammer. Op een gegeven moment heeft de Italiaanse kerel ze dan maar ook wat gegeven, zodat ze tenminste oprotten. Het hielp wel, maar dan blijf je wel bezig...
Na een tijdje werd het echt stukken moeilijker om goed te lopen..superstijl,n iet normaal! De muur werd ook steeds meer onbegaanbaar. Nog wel deels gerestaureerd, maar meer in de echte oude staat (= dus afgebrokkeld en moeilijk begaanbaar). Het uitzicht werd ook echt steeds beter naarmate je hoger kwam, je kon steeds meer van de muur zien. Het mooie was ook dat er echt weinig mensen op de muur zelf waren, we zaten duidelijk in het slackseason, plus we waren niet op het meest toeristische (lees: mooi gerestaureerde) deel van de muur.
Verder zou ik zeggen: bekijk de foto's en dan weet je wat we bedoelen...
Op de helft van de toch moesten we weer 30 yuan betalen om het deel van Simaitai binnen te komen, en later ook nog eens 5 om over 1 of andere brug te mogen. Pretty stupid, want stel je wilt niet over die brug, dan moet je gewoon 8 km teruglopen om in de bewoonde wereld te komen. Dus dokken dan maar.... In totaal was het 155 yuan (=20 euro) per persoon met vervoer erbij enzo. Te doen dus. Het enige probleem de hele dag was het eten. Ontbeten hadden we niet echt, en we hadden te weinig bijons, mooi balen. De hele dag hebben we2 boterhammen en wat tucjes gehad, samen met wat water....hongerrrrrrrrr!
Toen we terug waren rond 7 uur in de avond zijn we weer naar 'ons' restaurantje gegaan met een man of 7, en hebben we echt VEEL gegeten (althans Bram). Na het eten nog even de mailtjes van thuis bekeken, een paar leuke van Jaap (gefeliciteerd nog met je scriptieprijs), Ma, Jeroen en nog wat mensen. Iedereen bedankt in ieder geval!!

5 November - Tempeldag ..op de fiets!
Vandaag hadden we nog wat tempels op het menu staan,die we toch wel graag wilden zien. Eigenlijk waren we al een beetje tempelmoe, maar oke. Deze keer hebben we ze neit bezocht met een taxi of het openbaar vervoer, maar met de fiets, die we bij het Youth Hostel hadden gehuurd. Zo zie je dingen van de hele andere kant. De fietsen zelf waren oke, maar toch erg kort voor mijn lange Nederlandse benen. Ik was sowieso al een attractie, maar nu helemaal...een westerling op ene fiets!!!
Fietsen door Beijing is geweldig. Het gaat snel en redelijk soepel omdat de wegen allemaal zo recht zijn. Ht verkeer is wel een chaos (zoals in de vorige mail omschreven), maar het gaat wel.
Rechts en links inhalen mag overal, en iedereen doet dat ook gewoon. Het lijkt wel of het een nationale sport is. Het is niet zo dat iedereen zomaar van links naar rechts slingert, dus je bent je leven wel zeker. Het enige probleem zijn de bussen...die redelijk gevaarlijk zijn. Ten eerste: 90% van de buschauffeurs zijn van het vrouwelijke geslacht (need i say more?) en ten tweede: om de honderd meter is er een bushalte, waardoor ze naar rechts komen en jij op je fietsje er moet uitkijken dat je niet gesneden wordt. Naast taxi's zie je bussen namelijk het meeste. Haal je die weg dan is er weinig over.
De eerste tempel was de Temple of Heaven. Hier kon je echt mooi het verschil zien tussen 'bijghouden' gras en niet onderhouden gras. Het niet onderhouden gras was echt totaal dor en bruin, terwijl de rest, wat iedere dag water krijgt en ook door vele mensen bewerkt wordt met de hand, ziet er prima uit. Het schijnt het hele jaar er goed uit te zien. Verborgen werkeloosheid ook wederom hierbij...
De tempel zelf was super: 40 meter hoog en mooi rond. Erg druk met toeristen was het overigens niet. Het park eromheen was deels rond, en deels vierkant: " The heaven is round and the earth is square" , aldus de chinezen.
Vroeger werd de tempel gebruikt om rituelen uit te voeren om de hemel goed te stemmen, berichten door te krijgen, en te bidden voor een goede oogst. In de buurt stond een museumpje waar het hele ritueel uitgelegd werd, heel indrukwekkend. Er werd bv haar en bloed geofferd, netzoals een geschoren kalf (waar krijgen ze anders het haar vandaan? ). Het offeraltaar was nog aanwezig. Er was ook een 3 lagig groot rond altaar, wat echt indrukwekkend eruitzag. In het midden van de hoogste ring lag de zogenaamde " Heavens Stone", als je daarop stond kon je je stem beter en goed geresoneerd horen. Heel apart!
Rond een uur of 1 waren we bij de volgende tempel: de Lama tempel, 1 van de wenige tibetaanse tempels werkend in China. Het mooie aan deze tempel was dat hij ook nog werkelijk werd gebruikt, mensen waren ook echt aan het bidden.
Overal bij de tempel waren wierrookstokjes te koop, die in de verschillende kamers van de tempels werden opgebrand. Ook werd er veel geld ' geofferd'. Het leuke was dat er naast sommmige kamers heel veel vuilniszakken stonden met van die wierrookstokjes, omdat niet overal gebrand mag wordne leggen mensen ze neer. Monnikken ruimen ze daarna op, en recyclen ze dus. Big business....daar verdienen ze hun geld mee.
Daarna de laatste tempel: de Confucius tempel. Hier was echt geen toerist te vinden, en hebben we dan ook 2 uur heerlijk gezeten.
Daarna in het hotel even wat tafeltennis gespeeld (ik heb Anke natuurlijk dik ingemaakt ), en verder gerelaxed.
Na het eten nog even met Hans en Ann en Anneke naar een koffiehuis geweest, voor het eerst weer iets wat op caffeine leek.
Overigens , het stoppen met roken van Bram gaat nog wel redelijk goed (for those who want to know), maar het wordt moeilijk als er bier bij komt. En dat is dan rond de halve euro voor een halve liter...Hmm...

6 november - Silk Market & Treinreis Xi'an
De fietsen van de vorige dag hadden we nog , en dus zijn we naar DE toeristenplek van Beijing geweest; de Silk Market. Merken zoals Tommy Hillfiger, Columbia, The North Face etc waren hier goedkoop te krijgen, al dan niet echt. Het halve hostel was al naar de Silk Market geweest, en iedereen had wel wat tips. Echt veel mensen hebben Norht Face spullen gekocht, en ik wilde die ook wel erg graag hebben. Maar dan heb je nog vele soorten en dingen waar je op moet letten, omdat de ene echter dan de andere is. Ik heb me dus goed voorbereid; er zijn een paar kenmerken waar je op moet letten, bv of de naten afgetaped zijn zodat de jas echt waterdicht is, labels, de rits etc. Uiteindelijk heb ik een zwart-grijze North Face winterjas gekocht van het Goretex materiaal (wind en waterdicht). Echt een goede koop. De binnenjas kan uitgeritst worden en dan heb je een fleece jacket. De verkoper begon op 700 yuan, wij met 50. Hij hoog, wij erg laag. We hebben alles in de strijd gegooid om de prijs omlaag te krijgen (onderhandelen doet IEDEREEN hier); weggelopen, vriendelijk gekeken, anke in de strijd gegooid etc. De truc die als laatste hielp was dat anke onze studentenkaarten laten zien, en de verkoper het heeeeeeeel raar vond dat ik jonger was dan hij. Toen kregen we de jas opeens wel voor minder geld. Apart.
Iets later heb ik nog een 80 liter North Face backpack gekocht, van echt goede kwaliteit. Alles erop en eraan, en gelukkig wat groter dan mijn oude ..waardoor ik meer souvenirs kan meenemen 160 yuan..20 euro!
Mijn oude rugtas en jas heb ik afgegeven bij een homeless center, zodat het nog een goede bestemming krijgt. Als je dus iemand met een witte Gaastra jas ziet lopen in Beijing, dan is dat mijn oude
Op de terugweg van de Silk Market 5 minuten voor een stoplicht staan wachten, echt stom was dat!! In het midden politie, op wat hoeken politie, en alle auto's bleven maar rijden. Na een lange tijd toen iedereen echt keek van " nou willen wij een keer" rende een politieman met gevaar voor eigen leven de straat over en drukte ergens op een knopje zodat die van ons op groen sprong. Erg apart.
Daarna richting het Tianmen plein, waar het erg druk was, drukker dan normaal. Nog meer politie en nog meer militairen. We denken dat het komt door het congres waarbij voor het eerst in de Chinese geschiedenis de hele communistische partijtop zonder slag of stoot wordt vervangen. Erg apart.
Daarna gegeten, spullen gepakt, afscheid genomen van alle leuke mensen op het Youth Hostel, en toen richting het station. Daar zouden weom 20:20 de trein hebben die ons in 14 uur naar Xi'an zou brengen.
Toen ik naar de plee ging was het even vreemd. Naast me bij de pisbakken stond een man te plassen, en achter hem stond meteen WEER een man, die ongeveer tegen hem aan stond te rijden. Hij had volgensmijal zijn piemel uit zijn broek en probeerde de andere kerel weg te drukken. Misschien moest hij nodig.
Rond 8 uur zaten we dan in de trein , en konden we onze bedden zoeken in de hardsleeper (2e klas, daaronder nog softseat en hardseat..het spreekt voorzicht) waar we met vier andere mensen sliepen boven en naast elkaar.
Op een gegeven moment probeerde iemand zijn Engels op ons uit, en het lukte hem redelijk. Hij vroeg ons waar we vandaan kwamen, of we Beijing ene mooie stad vonden etc etc. Ook nog over voetbal gepraat: Van Basten en Cruijff zijn echt wereldberoemd. Toen we zelf vragen aan hem gingen stellen , over het congres bijvoorbeeld, begon hij een beetje moeilijk te kijken. Dat soort dingen liggen hier redelijk gevoelig en daarover vertellen ze niet zo 1-2-3....zal wel aan de Culturele Revolutie liggen van vroeger.
Daarna maar proberen te gaan pitten tussen stinkende, schetende, snurkende en vooral rochelende chinezen. Things never change....

7 november: Gedoe + de Terracotta Warriors.
Sochtends rond half 10 kwamen we aan op het station, na een roerige nacht met veel lawaai. Toen we 1 stap buiten de deur hadden gezet kwam er meteen al een propper van een of ander hotel naar ons toe, maar daar hadden we eigenlijk geen zin in. Hij bleef ons maar volgen. Op den duur was het toch handig, want we wilden kaarten krijgen voor de eerstvolgende trein uit Xi'an omdat we meteen door wilden. Dat was heel moeilijk. Hij beloofde ons de kaarten te regelen als we in zijn hotel bleven slapen. Toch maar gedaan....voor 30 yuan in een dormitory(slaapzaal) was wel te doen. Onze spullen gedropt daar (het zag er best goed uit!) en meteen richtin DE toeristische attractie: het terracotta leger. Voor de bussen trokken wat mensen aan ons die zeiden dat de bus duurder zou zijn dan hun busje, maar waarom zitten alle arme chinezen dan in de bus, en niet in hun busjes??? Dus wij ook maar met de normale bus... Crossen was het wel, want alle wegen rond Xian zijn verre van egaal, je stuiterde overal doorheen.
Anders dan Beijing is Xian echt smerig, druk en vol. De straten zijn smal en iedereen rijdt alsof er een stervend kind op de achterbank ligt... Vol is het ook echt...het stikt van de mensen. Je gaat bijna denken dat de ' 1 child policy' (als in dat chinezen maar 1 kind mogen krijgen) ook echt nodig is, en ze die misschien moeten veranderen naar 0-kinderen. De kinderen zijn overigens wel superlief...ze zien er superschattig uit, netzoals de oude mensen van boven de 60. Daartussen lijken ze allemaal op elkaar. Ook hebben de chinese kinderen geen luier om, maar allemaal een gat in hun broek,waardoor ze plassen en poepen. Heel apart.
Het terracotta leger was echt supermooi! Het is bedoeld als bewaking voor een graftombe van een oude keizer (die nogn iet gevonden is) en het bestaat uit een leger van honderden terracotta krijgers met hun paarden, ieder met een andere gezichtsuitdrukking. In sommige hallen waren ze nog bezig met de opgravingen. Zelf nog een mooie pop gekocht van 40 cm hoog, voor 5 yuan. Een koopje al zeggen we zelf...
In de middag geprobeerd de foto's naar NL toe te sturen..maar dat lukte niet. Je computer rebooten in een internetcafe is NIET cool, want dan ben je alles weer kwijt. Stom stom stom........
S'avonds hadden we de treinkaarten voor de volgende dag, die waren geregeld door ons John, de propper van het hotel. 14:10 zouden we de trein hebben naar Chengdu, die er 18 uur over zou doen. De kaarten waren 150 yuan, bijna 20 euro. Daar kan de NS nog wat van leren...zo'n 1 a 2 euro per uur..!!
Het bleek dat er 4 amerikaanse dames bij ons op de kamer sliepen, dus het hotel heeft ons gratis verhuist naar een ERG gehorige 2 persoonskamer, voor hetzelfde geld. Wel relaxed, wat meer privacy. Maar het was ook niet erg geweest als we in dezeldfe kamer waren gebleven.

8 november - Treinreis Chengdu
Spullen gepakt, enrichting het station. Trein in..en niets doen. Thats it. De trein was deze keer nog wat smeriger dan de vorige, maar oke. Het uitzicht van het eerste deel toen het nog licht was, was perfect..allemaal bergen en beekjes. Daarna ging het licht uit...

9 november - Chengdu dag 1
Na wederom een woelige nacht met stinkende chinezen waren we om 6 uur al in Chengdu, midden in de nacht dus. Een taxi gepakt naar het befaamde Sams Guesthouse..waar we iemand moesten wakkermakenom een kamer te krijgen. Deze was nog niet schoongemaakt maar we konder erin. Daar even gelegen totdat deze schoongemaakt werd, en daarna ' uitgeslapen' tot 10 uur.
Toen ontbeten in het hotel. De Sichuan-keuken staat er om bekend erg spicy te zijn, en dan merkte we. SODEJU! Niets voor Robert dus We hebben echt onze monden flink verbrand. De verkoudheid was wel meteen weg! Een waarschuwing voor de komende dagen. Laten we hopen dat er nog wat dezelfde recepten zijn als in Beijing, anders trekken we het echt niet. Tijdens hetontbijt kwamen we Davy, de maffe Canadees,nog tegen die we ook in Beijing al hadden gezien.
Daarna gereserveerd voor en slaapzaal, die veel goedkoper was (120 yuan voor een 2persoonskamer, 25 voor een slaapzaal..).
De stad Chengdu is mooi.Niet zo superdruk en toeristisch als Xian en Beijing. Je wordt hiern iet overal lastig gevallen. Even een rondje gelopen, en toen toch maar weer even een tempel opgezocht omdat we ons verveelde (jaja, dat kan ook gewoon!). De tempel was een boedhistische tempel, met weer veel wierrook. Het mooie van deze tempel was dat er een mooi park bij was, waar chinezen aan het mahjongen en kaarten waren, alsmede zingen en dansen. Geweldig om te zien!! We hebben er echt tijden gezeten en alleen maar rondgekeken. Dit was meer het ' echte China' , niet het toeristische en neppe, maar het authentieke en spontane China. Nog geprobeerd om wat foto's te nemen, maar dat vonden ze niet echt tof.
Terug in het guesthouse even wat gewassen, en toen naar Pauls Oasis.
Pauls Oasis ziet eruit als een afgefikt cafe, met wat oude banken en alle muren vol met foto's en meuk, samen met spreuken van de mensen die er geweest waren. Volgens de Lonely Planet was het wel DE place to be als backpacker, dus oke. Binnen zaten Davy, een oude Amerikaanse Vietnam veteraan zonder principes (zoals hij zelf zei) die ooit de " Twinky Man" had gespeeld (god knows wat dat is), een Amerikaanse dame van rond de 30, een engels sprekende Fransman (een WONDER!) en Nick, een Schot. Eerst dachten we van : hmm..waar zijn we nu in beland, maar later werd het wel gaaf. Nick was echt een relaxte kerel. Een 34 jarige man uit Glasgow, die eerst in HongKong Engels had gedoceerd en later naar Chengdu was gekomen omdat hij was gescheiden van zijn Fillipijnse vrouw (die OUDER dan hem was, ik weet wat jullie denken ). Als je zijn schotse accent hoorde kon je je moeilijk voorstellen dat hij Engels doceerde maar oke. Of je doceert Engels, of je zit inde internetbusiness hier als buitenlander.
Bij Pauls Oasis gaat alles heel simpel. Je bestelt dingen, je pakt zelf bier uit de koelkast, en aan het eind zeg je wat je hebt gedronken. Gewoon op basis van vertrouwen dus, pretty cool, dat zie je niet veel meer!
Nick bleek een grote voorliefde voor voetbal te hebben, dus daar ging het gesprek al snel over. Hij is een echte GlasGow Rangers fan, en vroeger was hij erg fanatiek volgens zeggen (lees: hij was hooligan, en zo ziet hij er ook uit).
Hij had jaren een seizoenskaart, maar toen de Rangers een katholieke speler kochten heeft hij die weggegooid, netzoals 7000 andere Rangers fans. Flikker maar op, hij kwam niet meer zei die. Dat komt dus omdat de Rangers protestant zijn, en Celtic, de aartsrivaal, katholiek. Voetbal en religie...hmmmmm.
Op het moment spelen er een aantal nederlanders bij de Rangers, en er hebben er ook aardig wat gezeten: van Bronckhorst ("He made me smile!"), Mols, Dick Advocaat, Numan, Ricksen en...de Boer. De Rangers fans hielden van ze allemaal, behalve nu niet van de Boer. Volgens Nick is die alleen voor het geld naar Glasgow gekomen.
Nick had een redelijk hekel aan Feyenoord, en dat (als Feyenoord fan) verbaasde me. Dit kwam omdat Feyenoord ze iets smerigs had geflikt vorig jaar. Het verhaal gaat zo: Vorig seizoen bezochten vrienden van hem Feyenoord - Glasgow Rangers, en het schijnt dat Feyenoord hooligans echt een hinderlaag hadden gelegd voor de Rangers, en dat hun koppen helemaalingeslagen waren. De rangers hadden dit totaal niet verwacht..Het was laag volgens Nick omdat de Rangers niets tegen Feyenoord hadden (en hij dacht andersom ook niet). "If it were those fucking English, jeah oke mate!". De Rangers hadden juist wel sympathie voor Feyenoord omdat 1) er vele NL-ers spelen, oa oud Feyenoorder v Bronckhorst 2) Dick Advocaat er trainer was 3) Willem van Oranje een NL-er was...(religie wederom...). Dus daarom vond hij het een volstrekt idiote actie van de Feyenoorders. Bij de return zijn dan ook redelijk wat Feyenoorders verrot geslagen door Rangers Hooligans samen met die van Chelsea. Rangers & Chelsea zouden namelijk vriendenv an elkaar zijn.
Dat was dus het verhaal. Leuk om te horen.
Ook leuk dat Nick wist dat ADO Den Haag de meest gevreesde fans heeft, samen met Feyenoord Over Rob Rensebrink (he's fucking better than Cruijff!) kon hij ook maar niet uitpraten. Aan het eind nodigde hij ons uit voor de voetbalwedstrijd van de dag erop, Chengdu zou thuis spelen voor een publiek vn 4000 man.
Na Pauls Oasis terug gegaan om om te kleden, omdat we uit zouden gaan. Daar was dus echt geen reet aan, en we waren een 2 uur later weer terug.
Ons nest in...terwijl vele bekenden in Nederland net naar Capital zou gaan , een vette houseparty in Den Haag. Even een smsje gestuurd om ze veel plezier te wensen. Wat blee, Paul van Dijk was ziek

10 november - Vaag China
Uitgeslapen, en daarna wederom een parkje opgezocht om te lezen en het dagboek bij te houden. Ik heb nu al 80 pagina's geschreven in ongeveer 10 dagen. Redelijk veel dus, maar we maken ook veel mee. Het parkje was een waar kinderparadijs, dus rustig gezeten hebben we niet.Jammer.
Daarna een Chinese massage van een uur, voor 15 yuan (2 euro!!). Sjezus wat doet dat pijn, we zijn echt aan alle kanten gekraakt. Ze zeggen dat het goed is maar dat moeten we nog maar afwachten
Rond 4 uur wederom naar Pauls Oasis, omdat we daar met Nick hadden afgesproken om naar het voetballen te gaan. Het stomme was dat toen we daar aankwamen, Nick niet blij keek en hij ons mededeelde dat de wedstrijd nu al bijna afgelopen was... de chinezen hadden het tijdstip van aftrap zomaar vervroegd. Mooi balen dus... had in mezelf net in mijn Feyenoord shirt gehesen, krijg je dit! Toen maar wat biertjes gedronken en grappen aangehoord van Nick en Ian (een andere Schot).
En nu is het dus zo'n tien uur Chinese tijd en schrijf ik dit mailtje.... De volgende keer weer meer avonturen!

---------

Wat is ons programma voor de komende dagen?
12 november: een Panda Breeding Centre bezoeken...!!! Panda's kijken!
13 t/m 18-19 november: we gaan een horsetrekking doen rond Songpan, een dorpje 100 km ten noorden van Chengdu. We zitten midden in de bergen met een gids en waarschijnlijknog wat toeristen, waarbij we in een tentje slapen en ons eten maken op een houtvuurtje. Er schijnt al sneeuw te liggen.

Voor daarna is ons programma nog niet zeker. Waarschijnlijk naar Leshan om swerelds grootste boeddhabeeld te zien (71 meter hoog), en wandelen in Emei Shan, een bergachtig gebied met toppen tot 4000 meter, met erg veel tempeltjes waar je kan overnachten. Daarbij nog 1 - 2 dagen Chengdu, en dan door tot Kunming, een reis van 18 uur weer.
Daar willen we 12 dagen blijven om naar Dali te gaan, en Liangjing, waar we de jungle inwillen, ' minorities' bekijken (het ECHTE china?), en naar een gave markt gaan met honden/konijnen/vissen etc...

Tot de volgende knoop...

Groeten,
Anke en Bram

---

Ik herken trouwens de problemen met ruzie met internet in verweggistan! Heb er zelf ook regelmatig mee te maken gehad!

Leuk om te lezen hoor, allemaal (maar wel lang ja ).

11 November - Panda Breeding Centre
Rond een uur of 7 opgestaan om naar het Panda Breeding Centre te gaan, net buiten Chengdu. Erg vroeg...maarja, Panda's eten in de nacht en in de ochtend, de rest van de dag slapen ze, en dan is het ook niet echt leuk om ze te bekijken. Rond 8:30 waren we er eindelijk, en we hadden tot 11 uur de tijd om ze te bekijken. Als eerste richting de "Giant panda's", oftewel de wat grotere jongens. Jammergenoeg zaten deze net in hun hok. Dus wij aan de achterkant van het hok kijken wat ze aan het doen waren....liepen ze heel sneu een beetje rond en te 'huilen', net als honden. Heel apart en zielig om te horen, we kregen er bijna tranen in onze ogen van. Ze zagen er namelijk supersneu uit achter deze tralies.
Omdat ze niet naar buiten kwamen hebben we de kleinere panda's bezocht, die buiten aan het eten waren. Hier stonden redelijk wat mensen te kijken en foto's te maken. Ze zagen er echt schattig en lief uit man! Niet normaal! Een vrouw van Sam's Guesthouse (waar we sliepen) was uitleg aan het geven over de panda's en hun gedrag. Toen die wegliepen met een groep liepen wij even mee, om ook het verhaal te horen. Komt er een of andere oude Engelse tang naar ons toe en zegt "Could you please go away, cause we paid for this tour!" Naja, dat kan je ookwel ff wat aardiger zeggen. Weten wij veel dat dat een gids ofzo was. Dom oud wijf.
Dus wij de andere kant op, naar de nursery, voor de HELE kleintjes. Dit waren echt de liefste: de pandatjes van circa 50 cm groot, zo'n 3 tot 6 maanden oud. We hadden er zo wat mee naar huis willen nemen!! Er zat er eentje , die 28 augustus geboren wat, in een kooi met zijn moeder. Mama panda zat met de rug naar ons toe tegen de kooi aan. Het leek zo onwezenlijk, net alsof er een kind een 'pandapak' had aangetrokken.
Tis echt jammer dat er niet meer panda's in de wereld zijn. Het stomme is btw dat je echt overal in Chengdu panda-afbeeldingen ziet: het is een sigarettenmerk (echt stupid dat roken met zoiets cute's als een panda vergeleken wordt) en iedere taxi hier (en dat zijn er VEEL) heeft een panda op zijn moterkap staan.
Even verderop lagen er 3 kleintjes te pitten, waarvan er 1 een 2 ling was. Voor mij lijken alle panda's op elkaar, dus ik kan toch niet zien dat het een 2ling is. En daarbij, het is een Panda Breeding Centre, het is toch allemaal inteelt
Net toen een van de 3 hummeltjes zich uitrekte kwam de oude Engelse tang weer voorbij met een groep, en die zat me weer pissed off te kijken. Ze kon wat krijgen met haar gids, wij stonden hier al wat langer te kijken.
Iets verderop waren 2 wat oudere panda's aan het spelen; ze hielden de verzorgster voor de gek, en waren elkaar uit de boom aan het trekken. Erg leuk om te zien wederom... De foto's ervan zullen we nog wel een keer doorsturen.
In de bus op de terugweg kwamen we nog een Nederlands stel tegen uit Nijmegen, die ook in Chengdu zaten.
Terug in Chengdu hebben we eindelijk de foto's van de digitale camera op cdrom kunnen zetten, in een AGFA store. Dit scheelt weer wat, kunnen we weer wat meer foto's maken!!
Smiddags weer naar 'ons' parkje in Chengdu, waar we de middag hebben doorgebracht. Savonds gegeten in een BBQ restuarant, maar dat was neit echt te eten... volgensmij kregen we zelfs gebrade slang ofzo. Juck!
Terug in het hostel hadden we nieuwe buren gekregen in de dormitory, een Nederlands stel uit Bennekom.

12 november Oog in Oog met de dood...
Deze keer nog vroeger opgestaan, nu al om 5:45; vandaag gingen we naar Songpan, een gehucht 250 km verderop, waar we een horsetrekking door de bergen zouden gaan maken. Samen met 3 Engelsen van Indiase afkomst richting het station in een frotbusje. Bijna onze eerste aanrijding gehad...onze chauffeeur was nog niet helemaal wakker, en het scheelde echt niets. Onze eerste bijna dood ervaring van vandaag.....
7 uur in de bus naar Songpan... Nou, ik heb die hele busreis die 8 uur duurde mijn hart vastgehouden. Nondeju! Ze rijden hier als gekken, zoals we al eerder vertelde. Naast onze bus was steeds een ravijn van ongeveer 100 meter diep, en de chauffeur ging gewoon vol de bocht in (de buitenbocht) zonder te kijken wat eraan kwam, en hij toeterde alleen een keertje. We hebben echt 10x vol in de remmen gemoeten. Niet normaal..De weg was smal, de bus was kut, en iedereen rijdt als een gek. Jippie... We zagen ook nog een vrachtwagen die zich met de neus frontaal in een berg had geboord. Alle lading lag over de weg verspreid. Leuk vooruitzicht
Songpan was echt een klein dorpje, waar het eigenlijk alleen maar stinkt. Het hele dorp teert op de horsetrekkings (er zijn 2 of 3 bedrijfjes die dat doen daar).
Het weer was wel oke, ware het niet dat het snachts ERG koud was. In het hotel was het nog kouder dan buiten. Zelfs 6 dekens hielpen niet echt...

13 november - Horsetrekking dag 1 (de Watervallen)
Na een koude nacht zaten we vroeg op het paard. We waren de enige 2 in onze 'groep' , samen met 2 Chinezen die 3 woorden Engels praatte (Yes, No, Eat!). Het was een vader met zijn zoon , die eruit zag als een piraat, wel grappig. 5 paarden bepakt en bezakt, en vier mensen, hopla de bergen in. Dat was even wennen! Anke en ik hadden bijna nooit paard gereden, en deze paarden luisterden helemaal niet naar je. Ze waren zo tam als wat en wisten zelf de weg al wel.
Ik had letterlijk en figuurlijk een schijtpaard: hij heeft de hele tijd lopen bouten, en hij sneedt steeds het paard van Anke af, zodat zij in de bosjes liep. Zelfs de paarden hebben zich het weggedrag van de gemiddelde chinees eigen gemaakt.
Songpan zelf ligt al op 2850 meter hoogte, maar we klommen dus nog hoger. Het uitzicht was fenomenaal, en we hadden er een lekker zonnetje bij.
Rond een uur of 2 in de middag stopten we in de bossen, en gingen de gidsen ons kampement opzetten: 2 tentjes en een vuurplaats. Wij hadden toen tijd om de in de buurt gelegen waterval te bekijken. Eenmaal terug werd het eten klaargemaakt; groenteprutje met wat aardappelen, allemaal gemaakt in water uit het nabij gelegen beekje. Ik voelde me al niet zo lekker, en heb dus weinig gegeten.
S'avonds was er niet veel te doen, behalve rond het vuur zitten, dus zijn we vroeg gaan slapen. Althans, dat probeerde we. Het was redelijk koud, vooral omdat het nog begon te regenen. We sliepen op wat twijgjes, met daaroverheen wat zijl. Daar weer overheen slaapzakken, dekbedden en nog een soort deken. Zelfs met de kleding aan was het nog redelijk koud.

14 november Horsetrek dag 2, de "Hot"-Springs
De ochtend werden we wakker met 5 graden celsius. Rond half 10 waren we weer op weg, nu richting de zogenaamde hot springs. Het weer was minder dan de dag ervoor toen het zonnetje nog wel scheen.
Na een hele dag weer rijden, met de spierpijn van de dag ervoor, kwamen we aan op 4000 meter hoogte bij een hutje aan de voet van de hotsprings. Gelukkig sliepen we nu binnen, althans: in een houten hutje met veel kieren en gaten. Binnen was al een chinees echtpaar dat ook een horsetrekking deed. Een fik midden in het hutje warmde alles op. Het viel me nog mee dat de hele toko niet in de hens vloog.
Met het chinese stel zijn we de hot springs gaan bekijken, althans, wat ervan over was. Het meeste was opgedroogd, erg jammer. Hot waren ze ook niet, het water was steenkoud. Toch waren er wat leuke meertjes bij.
Het bekijken was neit zonder gevaar: de houten treden van het pad waar we opliepen waren nat, glad, en krakkemikkerig. Dat kwam vooral door de sneeuw die er lag van de dag ervoor. Toen we terugwaren begon het ook meteen keihard te sneeuwen....
S'avonds hebben we met zijn allen rond het vuur gezeten, en wat gezongen. Jammergenoeg kwamen Anke en ik niet veel verder dan wat Sinterklaasliedjes....Nederland kent geen goede 'zing'-nummers. De chinezen brulde de een na de ander lied, met diepe betekenissen als "Lied voor de berg" en "Lied voor de daklozen" etc.
Ik weet niet of ze het zingen gewoon leuk vonden, of het kwam door de "Chinese Firewater", een hele sterke alcoholische drank (voor insiders: netzoals de Gasoline van Sarah!!!). Lam waren ze volgensmij bijna allemaal.
Overigens moesten we de hele horsetrek gewoon buiten poepen en plassen, even wennen, maar het is misschien nog beter dan de plees hier. Bij dit hutje was wel een (sta-)plee. WC's in China zijn een verhaal apart.
Ten eerste is 99% een sta-plee , franse stijl, en westerse wc-brillen kennen ze bijna niet. Iedereen knielt gewoon boven een gat. Vaak zijn de muurtjes ernaast maar 50 cm hoog, maar vaak is er ook totaal geen muurtje. Erg fijn om te zien dat je buurman de dag ervoor bv. 'hot-curry' heeft gehad, if you know what i mean.
Ten tweede is er bijna nooit een afvoer, vaak schijt je gewoon in een groot gat / hol, waar alles in ligt weg te rotten. Niet echt fris.
Ten derde het gebruik van pleepapier, dat lijkt wel een luxe, want het hangt NOOIT standaard op de wc. Volgensmij gebruikt de helft het ook niet, vandaar dat de chinezen zo stinken. Op sommige wc's zie ja van die bamboeknijpers, msischien dat daarmee hun konten worden schoongemaakt. Ik heb ook eens het verhaal gehoord dat er ergens een roestige lepel langs de plee lag, met de strontresten nog aan de lepel. JUCK! Al met al : de plees zijn dus ranzig! Ik laat de foto's wel zien
Rond 12 uur zijn we die nacht gaan pitten... met de temperatuur rond het vriespunt...

15 november Horsetrekking dag 3 - de (enge) terugweg
Toen we wakker werden er water wilde gaan drinken kon dit niet: het water was helemaal bevroren. Het schijnt -10 graden celsius te zijn geweest! BRRRRR! Buiten lag ook 10 cm sneeuw , wat wel voor een supermooi uitzicht zorgde.
Half 10 begonnen we aan de terugreis, en wat voor 1. Het uitzicht was echt super in de bergen.... maar het was wel gevaarlijk. Een held op een paard ben ik al niet, en nu helemaal niet. De zon zorgde ervoor dat wat sneeuw begon te smelten, en het was al glibberig. Dus wij liepen daar op bijna 4000 meter hoogte op paadjes van een meter breed, met naast ons ravijnen tot 200 meter diep, op paarden die steeds uitgleden. NIET LEUK! Anke vond het wel lachen, maar ik had het ff niet meer (ik geef het toe, ik ben een mietje!). Het uitzicht maakte wel veel goed, maar toch. Ik was echt blij toen ik weer in Songpan aan de grond stond.
In het hotel zijn we snel onder onze elektrische deken gekropen...en gaan pitten.

16 november - Relax-/wasdag
Na weer een angstige busreis terug hebben we in Chengdu al onze kleding die we al 5 dagen aanhadden gewassen, en hebben we ons eindelijk weer een gedouched. We roken net als chinezen.
Smiddags aan het shoppen geweest in een warenhuis zo groot als 5x een normale V&D, en hebben we weer even wat 'westers' gegeten.
Na het eten richting Pauls Oasis, een bar, en daarna wezen stappen met een gekke Engelsman (die leek op die kerel van BNN met die bril), en met een of andere nederlander genaamd Richard.
Een niet bijzondere dag dus..

17 november - Vanalles en nogwat
S'ochtends verhuist naar een slaapzaal, waar we een Nederlands stel uit Den haag tegenkwamen (Koen en Sanne). Smiddag weer naar 'ons' parkje geweest, en wat inkopen gedaan. Ik heb een voetbalteneu gekocht van de plaatselijke FC, Sichuan Drahe. Een echt geel/blauw Umbro teneu voor 100 yuan (12,5 euro..!!!).

18 november - Leshan: The grand Buddha
Rond 8 uur in de bus naar Leshan, die ons naar een 71 meter hoge Boeddha zou brengen. Het was weer dezelfde stoffige frotbus als de vorige keer...
We zaten in het busjes met 3 zweden, en 3 Nederlanders: naast ons was er nog een meid uit Maastricht, genaamd Hetty. We hebben elkaar wat Zweedse/Nederlanse zinnen geleerd: Ej vod de gor, melon pattal ok lor?? Wie weet wat het betekent krijgt een leuk souveniertje
Half 12 werden we afgezet aan de oever van de rivier in Leshan, waar we volgens onze chauffeur een of ander bootje zouden moeten pakken. Mooi niet, hij probeerde ons iets duurs en super toeristisch aan te smeren. We zijn zelf op pad gegaan met zijn zessen. De rivier voor het beeld stond laag, waardoor je over de rotsen kon lopen. Een plaatselijk bootje heeft ons na veel gedoe en gezeik voor 1 yuan op de rotsen afgezet, waarna we richting Boeddha zijn gelopen. Een superuitzicht hadden we, beter dan alle toeristen die er veel geld voor hadden betaald.
Eenmaal op de rosten kwam het kind in mij naar boven: DAMMETJES BOUWEN! Dat vond ik als kind echt kicken, en dus heb ik me daar ook laten gaan, en een klein beekje een beetje 'verlegd'. Ik helemaal blij
Toen we terug wilde lopen kwamen we erachter dat de rivier wat gestegen was. OHOH! Om terug te komen kregen we behoorlijk natte voeten , wat wel voor leuke taferelen en foto's zorgde.
De terugweg alleen maar geslapen... Terug in Chengdu met het Nederlandse stel gegeten, en daarna: gebowled! Echt lachen. De baan was spekglad, waardoor er redelijk wat mensen op de bek zijn gegaan. Tevens leken de kegels wel lichter: het dominoeffect deed vaak veel kegels vallen. Maar toch ondanks dit heb ik een nieuw record gegooid: 176!! Ik was weer helemaal blij Ik had in ieder geval 3x achter elkaar Anke verslagen
Bij Pauls Oasis heb ik nog een shirt gekocht met Mao Zedong, de ooit zo groot leider van communistisch china, gekocht. Kan ik leuk aantrekken naar Innercity, dat dit jaar een communistisch thema heeft. Op de voorkant staat in het chinees: If you need a leader, captain Mao is there! en achterop in het chinees: Serve the People!
Ik denk maar niet dat ik hem hier al aantrek....

19 november Treinreis naar Panzhahou
Uitgeslapen, opgeruimd, gepind en wat geinternet. We moesten een beetje de tijd doden totdat we de trein zouden hebben. Ook de CDROM met foto's op de post gedaan naar Didam, om te kijken of ze het thuis zouden doen zodat ik mijn kaart van de digitale camera kan formatteren, zodat ik NOG meer foto's kan maken.
Half 4 reed Sam ons persoonlijk in zijn frotbusje naar het station. Het mooie was dat hij zijn busje waste voordat we gingen. Toen we vroegen waarom hij dat in hemelsnaam deed (de auto zou binnen een dag weer ranzig zijn), zei hij dat er een nieuwe overheidsregel was: Smerige auto's zouden de stad niet meer inkomen. Whahahahahahhahaha! SUPER! Dat bedenk je toch niet. 90% van de auto's zou de APK keuring niet eens zou halen...Superlachen die chinese overheid.
Eenmaal bij het station moesten we door een X-Ray met onze baggage, zoals iedereen moet doen op een station in China. Anke was er al doorheen, maar ik stond nog te wachten omdat er wat chinesen voorkropen. Komt er opeens een veiligheidsbeambte en trekt echt hardhandig die chinezen aan de kant...hij sloeg ze nog net niet. Kon ik gelukkig mijn tas er ook opzetten. Eenmaal erdoorheen konden we met nog 2000 chinezenin de wachthal gaan zitten. We waren de enige westerlingen, dus hadden we VEEL bekijks.
De trein was schoon, en het was rustig deze keer, gelukkig. Konden we eindelijk eens goed (lees; zonder lawaai en stank) pitten....

20 november De lange busreis naar Lijang
6:20 in de ochtend waren we in de industriestad Panzahou (of hoe je het ook schrijft) , en wilde we de bus pakken. Wij in de bus stappen..zitten...maar ohoh, dat hadden we beter niet kunnen doen. De beenruimte was 0,0 en er gingen echt 300 man in die bus. Wij er weer uit, en de chauffeur pissed. Nah, daar ga ik echt niet 10 uur tussen zitten zeg. Het mooie was dat er nog een vrouw naar binnen wilde, die iets bij zich had dat 10x zo groot als d'r zelf was, maar kennelijk niets woog. Gescheld heen en weer, maar ze kwam er niet in..begrijpelijk.
Daarna een ander busje gepakt waar we wel redelijk normaal in konden zitten. Eerst naar een ander busstation, daar 2 uur gewacht, en toen onderweg voor een 10 uur durende rit. Deze rit viel nog wel mee, niet zo gevaarlijk als die naar Songpan, maar we hebben we VEEL en LANG moeten wachten voor alle wegonderbrekingen. Het leek wel of heel china ineens zin had gekregen om de weg te gaan verbouwen.
Natuurlijk zat iedereen weer te rochelen en roken in de bus..erg lekker. Ook de ramen waren open terwijl het superstoffig buiten was. Nogmaals: erg lekker. En het toppunt: mensen die gaan nekken, hun kop buiten het raam steken, en de buitenkant van de bus onder nekken. Toppunt van erg lekker. Toch was het weer buiten perfect, en achter het raam was het gewoon erg warm.
8 uur savonds kwamen we eindelijk aan in Lijang, waar we een hostel hebben gezocht. De eerste was niets, de tweede , de Square Inn, was redelijk. Een vriendelijk chinees bracht ons erheen.
Lijang is echt een supermooi dorpje, althans, het oude deel. Waarom een oud en nieuw deel? Bij een aardbeving een aantal jaren geleden, was de halve stad met de grond gelijk gemaakt, en alleen de traditionele NAXI-huizen (de Naxi is een stam hier in china) waren blijven staan , oftewel de Old Town nu. Na deze aardbeving zijn de meeste huizen gebouwd in de stijl van de Naxi-huizen, en is de Old Town op de Unesco World Heritage lijst gezet van het 'culturele erfgoed van de wereld'.
Lijang is verder een soort Venetie van China; zoveel stroompjes en water gaan er door het hele dorp heen, het ziet er echt schitterend uit. Lampionnetjes, kaarsen, terrasjes en kroegjes; echt heel mooi. Het mooiste was dat er stroomopwaarts kleine bootjes in de stroompjes werden gezet met kaarsen erin, wat een heel romantisch gezicht had.

21 november - Lijang verkennen
Sochtends om half 8 werden we ruw gewekt door wat mensen die aan onze duur aan het trekken waren. Alles was al supergehorig, omdat de hele toko van hout was. Het bleken NL-ers te zijn die dachten dat de kamer leeg was. Niet dus...
De Nederlanders hebben dus de kamer naast ons gepakt. Het bleek een stel te zijn uit Veldhoven , van 38/32 jaar oud, genaamd Frans en Petra. Ze waren al vanaf Mei aan het reizen door achtereenvolgens AFrika, Australie en nu China.
Overdag hebben we de Old Town verkend. Een schitterend pittoresk dorpje, maar ook erg toeristisch. Veel souvenirshops en veel cafetjes enzo, waar je VEEL chinese tourgroups ziet. Voor die mensen zijn westerlingen ook al attracties; je wil niet weten hoevaak wij al op de foto staan, of hoevaak er over onze schouders wordt meegekeken als we iets aan het doen zijn. Ik denk dat we ook maar geld gaan vragen ervoor
Het mooie van Lijang is wel dat je niet in iedere winkel meteen lastig gevallen wordt door de verkoper..dat scheelt.
Op een gegeven moment waren we redelijk verdwaald, en hebben we 30 minuten doelloos rondgelopen. Gelukkig kwamen we weer bij de markt uit, die we wel op de kaart herkenden. Toen we daar rondliepen zagen we opeens honden staan, allemaal aan een ketting, in de buurt van de andere beestenboel. Echt ranzig om te zien; ernaast was een kerel een dode hond aan het villen, en weer daarnaast lagen de algevilde en gekookte honden ergens op een of andere hutkoffer, met de vliegen eromheen. Gadverdamme. Er werd hier dus wel degelijk hond gegeten. De nog levende honden zagen er echt schattig maar toch zielig uit, alsof ze wisten dat ze snel opgegeten zouden worden. Het echte doden van een hond hebben we gelukkig niet gezien, omdat we na wat foto's gemaakt te hebben snel weg zijn gelopen.
Smiddags lekker van het zonnetje genoten; het was in de zon uit de wind 25 graden. Savonds ook niet veel gedaan, behalve wat biertjes drinken en een filmpje kijken + wat geinternet. Relaxen mag ook wel eens een keer.. We kwamen er btw tijdens het internetten achter dat onze faculteit op de Universiteit, althans het gebouw waar het in zit, bijna helemaal was afgebrand. Gelukkig staat bijna alles van onze studie er nog wel, maar verder was het een zootje. Succes daar met alle tentamens die niet doorgaan en de bende die het heeft veroorzaakt!!!!

22 november Black Dragon Pool
Sochtends werden we wakker gemaakt door het standaard gerochel (EEN HALF UUR LANG!) van een of andere vent net onder ons raam. Je zou toch denken dat iemand na 5 minuten wel leeg is.
Meteen richting de Black Dragon Pool gelopen, waar al het water wat door de beekjes in Lijang stroomt vandaan komt. Gelukkig was het er nog redelijk rustig, alleen muggen waren in grote getale aanwezig. Uitkijken dus, omdat er malaria heerst in dit gebied.
Het uitzicht in het park bij de pool was fenomenaal!! Het weer was helder, en dus kon je de 5500 meter hoge Jade Dragon Snow Mountain (oftewel de Yulong Xueshan) heel goed zien. Iets teveel foto's gemaakt We zijn lekker langs de met vis gevulde vijver gelopen en hebben van het uitzicht genoten.

Naast de pool was een bergje van 600 meter hoog, die we 'even' beklommen hebben. Sjeez, dat was best zwaar, vooral omdat we al redelijk hoog zaten in Lijang zelf, en er dan minder zuurstof in de lucht zit. Toch was het het waard, want het uitzicht over de stad en de omliggende bergen was wederom super.

Op de terugweg naar de Old Town heb in een chinese cdwinkel een cd gekocht met 'chinese housemuziek'. Het is echt DE cd van dit moment, want we horen hem overal, en in de busreizen die we hadden gemaakt is de cd ook helemaal grijsgedraaid. Het is een of andere groep met een dikke chinees met lange haren als leadsinger. Erg grappig om te horen..hebben we ook meteen muziek voor bij het kerstdiner in Enschede op de 18e december Ik zal hem wel eens op mp3 zetten en hem laten horen!

Smiddags wederom op het terras gezeten, het dagboek bijwerken en wat lezen, en savonds ook weer een filmpje gekeken met wat mensen.

23 november - Fietsend naar Baisha
We zaten vandaag op de helft van onze reis! 23 van de 46 (a 47 dagen) hebben we nu erop zitten! De tijd gaat best snel, en het lijkt alsof we al 3 maanden hier zitten en nog maar 2 weken moeten.
We hebben een fiets gehuurd vlaknaast het grote Mao beeld in het midden van de stad. Een fijne mountainbike, voor 15 yuan per stuk.
Op de fiets naar Baisha, een klein dorpje 10 km verderop. De tocht in totaal was mooier dan het dorpje zelf, dat niet veel voorstelde. Een marktje, wat eettentjes en wat oude huisjes, dat was het wel. Ook was er iets dat een voetbalveld moest voorstellen. Althans, er stonden 2 doelen. Toen ik mee wilde doen met de plaatselijk jochies mocht dat jammergenoeg niet...snik snik. Ik wilde wel weer even wat voetballen, ik hoorde dat de teams Stelletje Duitsers en Partyzan me al misten
Toen we aan het eten ware (geroosterde aardappels op een stokkie met gemalen pepers) werden we door een plaatselijke oude naxi-oma gestrikt om met haar mee te gaan. Ze nam ons mee naar een mooie tuin, waar we thee hebben gedronken en wat peer te eten kregen. Anke werd in een traditioneel NAXI kostuum gehesen, waarvan er natuurlijk wat foto's zijn gemaakt Dit geintje kostte ons het luttele bedrag van 20 yuan, wel oke.
Op de terugweg kwamen we vanalles tegen: varkentjes, kippen, koeien..leuk om te zien. De wegen waren nu niet meer verhard, maar erg hobbelig en slingerend. We waren blij dat we een mountainbike hadden, en in ieder geval wat konden bewegen.

We zijn overigens echt verbrand; mijn nek, armen en hoofd zien erg rood en doen redelijk pijn. Bij Anke valt het nog mee. Ben benieuwd of de kleur er nog opzit als we terugkomen in Nederland.

Terug bij het hostel ontmoette we een hele vage nederlander. Vage kerel met veel praatjes. Hij woonde in Den Haag, nu in Nunspeet, en had geld ZAT! Hij zat de hele tijd te vertellen over vanalles en nogwat wat hij allemaal had en wel niet gedaan had. Voor de insiders: een soort BOFTY dus! Bijvoorbeeld: 1) hij had een cameraverzameling van 3000 camera's, waarvan de duurste 5 miljoen waard was 2) hij had 3 studies gedaan op de universiteit 3) hij had ergens 1500 dollar betaald voor een nacht in een hotel (daar kan je 600 dagen van in een slaapzaal pitten) en ga zo maar door.
Oke, hij had wel gave dure spullen bij zich (camera bv), maar toch. Hij zei dat hij zijn bedrijfje had verkocht en nu aan het rentenieren was. Tevens had hij pas geleden een Franse reiziger wiens geld op was een ticket naar huis gekocht. Apart allemaal, die verhalen van hem, to be continued

S'avonds nog wat gekaart en gedronken, en toen weer lekker ons nest opgezocht..

------------
Dat was het dan weer. De volgende mail komt over een dag of 10, als we in Kunming of Yangshou zitten. Een echt schema hebben we niet helemaal, maar waarschijnlijk is het zoiets: na vandaag 5 dagen Dali, dan door naar Kunming waar we 3 dagen blijven, waarna we naar Yangshou gaan om daar 7 dagen blijven. Tot slot dan: Hong Kong. Jullie horen het wel weer!

Alles is hier dus nog prima, we vermaken ons opperbest! Helemaaaaal geen zin om weer te gaan studeren.

Groeten,
Anke en Bram

--------------------

Zondag 24 november - Relaxen in Lijang & "Naxi Music"
Heeeeeeerlijk uitgeslapen eindelijk een keer, en daarna de lange mail nummer 3 geschreven. Vandaag zouden we weinig gaan doen, alleen een beetje rondsjokken in Lijang zelf. We hebben dan ook heerlijk van de zon genoten, en op het terras gezeten. Ook weer een souvenir voor de mensen thuis gekocht, dat al snel afgedingt was van 85 naar 18 yuan
S'avonds met het Nederlandse stel uit Veldhoven gegeten in een leuk maar duur restaurant voor Chinese begrippen. Aan het eind werden we alleen genaaid met de rekening: ze wilden ons laten betalen voor een gerecht dat we niet hadden gehad. Mooi niet dus! Daarna was het ineens voor de servetjes en de eetstokjes. Echt een ontzettende bullshit. We zijn gewoon weggelopen.
20:00 uur zijn we naar een concert van wat oude mannen uit het dorp gegaan, die in traditionele costuums en op traditionele instrumenten de "Naxi Muziek" zouden gaan spelen. Oke, dachten we, even wat cultuur.
De hele toko zat gevuld met chinesen, en er waren maar een klein aantal westersen. Een of andere man kwam het podium op en begon te vertellen.... in het chinees dus. Na 5 minuten begon hij opeens in het engels; maar het waren maar 2 zinnen. Daarna begon eindelijk de muziek. Heeeeeeeel erg apart. Het klonk wel oke, maar toch moesten we redelijk wennen. De chinezen vonden het allemaal prachtig. Na het eerste nummer begon de man weer een verhaal in het chinees af te steken, wederom 10 minuten, die in het engels werden samengevat in 2 zinnen. Erg jammer... Na dit 3x te hebben meegemaakt zijn we weggegaan, want dat trokken we niet. De muziek was telkens maar 2 of 3 minuten! Ook superirritant dat er erg veel chinese mobieltjes afgingen. En nee, dan lopen ze niet weg, maar gaan ze gewoon naast je zitten bellen. We krijgen af en toe echt een superhekel aan die chinesen. Ze houden met niemand rekening.

Na deze deceptie de zorgen maar verdronken in het Sakura Cafe, waar we Sanne&Koen, het Haagse stel waarmee we in Chengdu hadden gebowled, weer tegen kwamen. Jammergenoeg was die irritante Nederlander, Christiaan, er ook weer. Dus maar niet aan die tafel gaan zitten, omdat er alleen maar ruimte was naast hem. Toen er eindelijk ruimte was, en Christiaan ook weg was, bleek dat de hele tafel (een man of 10) een teringhekel aan Christiaan had, omdat hij tegen iedereen aan het opscheppen was geweest. Tevens zong hij steeds keihard supervals mee met de muziek.
Ook toen we even aan het mailen waren, stond hij achter ons mee te kijken. Dus heb ik hem vriendelijk doch dringend verzocht om even op te rotten en niet mee te lezen... Wat een sukkel zeg.

Maandag 25 november - De reis naar Dali
Een beetje een offday, omdat pa vandaag jarig zou zijn. Toch moesten we naar Dali vandaag... Het busstation was moeilijk te vinden; de Lonely Planet gaf het weer eens verkeerd aan, as usual. Als ze niet te negatief over vanalles en nogwat zijn, dan klopt de info weer niet. Treinreizen die 29 uur zouden moeten duren, duren ineens 18 uur. Apart.
Na een tijdje toch het busstation gevonden, en onze kaartjes gehaald (35 yuan per stuk voor 5 uur in de bus...das dus nog geen 7 euro). De rugtassen moesten op de frot-bus, waarmee we de chauffeur maar even geholpen hebben. Die loodzware dingen op een bus krijgen is geen pretje.

De busrit was wel oke, ware het niet dat er een oude vrouw naast ons steeds zat te roken, en het raam wagenwijd open had, waardoor denk ik de hele bus verkouden is geworden. Ze wilde hem maar niet dichtdoen...
Richting Dali kwamen er steeds meer wolken in zicht, en begon het zelfs te regenen. Onze eerste regen in China!

In Dali aangekomen een paar&wagen naar het hostel genomen; Guesthouse nr. 5, een erg knus en gezellig uitziend hostel, met veel groen en houtwerk. De bedden waren echt superzacht, ook voor het eerst.

Dali is een klein dorpje op 1900 meter hogte, dat lang geleden de 'hoofdstad' van de provincie Yunnan was. Naast het ligt een heel groot meer, genaamd Erhai Hu, oftewel het Earshaped Lake. Aan de achterzijde wordt het dorpje begrenst door een heel stel 4000 meter hoge bergen, de Jade Green Mountains, die toen wij er waren steeds bedekt waren met wolken zodat je de toppen niet kon zien.
Het volk dat in Dali woont en in de regio eromheen, heten de Bai. Zij hadden in de 9e eeuw een groot deel van Burma in handen alsmede zuidchina. De befaamde Burma-Road eindigde dan ook in Dali.
Toch is Dali lang niet zo mooi als Lijang, als je het stadje zelf bekijkt. Het toerisme heeft hier veel eerder zijn intrede gedaan, en dan vooral door de honderden chinese tourgroups, erg jammer. Lijiang ziet er verder ook veel leuker uit met haar smalle straatjes.

Deze dag hebben we eerst een ontdekkingstocht gemaakt door Dali, om de boel een beetje te verkennen. Op de terugweg zijn we het zweedse stel dat we in Chengdu hebben ontmoet tegengekomen, met hen hebben we de reis naar Leshan toen gemaakt. Mattias en Ida (zo heten ze) zijn echte budgetreizigers die alles hardseat doen en altijd supergoedkoop eten in lokale voedselstalletjes met onbekende gerechten. 's avonds zijn we met hen wezen eten maar wel in een voor hun doen duur restaurant, sunshine cafe ala sakura cafe Lijiang.

Dinsdag 26 november.
's Ochtends het breakfast buffet van het hostel uitgeprobeerd. Voor 10 yuan kon je onbeperkt eten: noodles, friet, omeletten, eieren, pannekoeken..genoeg dus.
Met Ida en Matthias hadden we afgesproken om naar de haven te gaan om te gaan vissen. In de haven zelf werden we al opgewacht...en toen begon ht onderhandelen. Uiteindelijk konden we voor 10 yuan per persoon mee met een klein visserbootje. Erg goedkoop; de trip koste normaal als je het bij een hostel zou boeken circa 50 yuan per persoon.
De man die zou roeien gebruikte sateprikkers om de kelen van de vogels dicht te binden; we gingen namelijk vissen met aalscholvers!! Niet te strak, maar net genoeg zodat ze de vissen niet door konden slikken. Een erg ingenieus systeem!
Dus wij de boot in met de vogels, en maar roeien. Op geen gegeven moment had er 1 een vis gevangen, en probeerde deze door te slikken, wat dus niet lukte. Hij werd richting de boot gelokt, en de visser en Matthias haalde de vis uit zijn bek. Echt heel gaaf en apart om dit te zien. Wel jammer dat we in totaal maar 2 vissen hebben gevangen

Smiddags wilden we naar de 3 grote pagoda's gaan in het dorp zelf; 2 van 41 meter hoog, en 1 van 72 meter. Een erg toeristische attractie, maar deze was ook ERG duur; 52 yuan pp! Zoveel hebben we zelfs niet voor de panda's en de verboden stad in Beijng betaald. Veel te veel, dus zijn we niet naar binnen gegaan, maar alleen wat foto's gemaakt. Toen de hele middag maar lekker van de zon genoten, en savonds heerlijk gegeten in het Sunshine Cafe. Daar een Israelisch leuk koppel ontmoet, waarmee we een heftige discussie over israel en politiek enzo hebben gevoerd. We hadden het ook over afdingen, dat mensen die niet afdingen (en dan dus vooral Amerikanen, die doen dat dus bijna nooit) echt de markt totaal verzieken voor de backpackers, omdat de verkopers weten dat ze hun zooi toch wel verkopen. Het mooie was dat naast ons een Amerikaanse vrouw zat die blijkbaar net tegen het Israelische koppel had gezegd dat ze een hekel aan afdingen had en het bijna nooit deed. Oeps Dat wist ik dus niet. Maarja boeiend...het is gewoon de waarheid. Ze zijn gewoon een dief van hun eigen portemonnee en verzieken de markt gewoon. Punt.

Woensdag 27 november - Xizhou met zijn negenen
We zouden met een paar man een bus pakken naar een nabij gelegen plaatsje om daar wat rond te scharrelen. Deze 'paar man' werden er al snel 9; Dan&Vered (het israelische koppel), Ida& Matthias, Schachaf & nog 2 israelische kakelende dames. Rond half 10 werden we in de volle zon afgezet op loopafstand van Xizhou. Eenmaal aangekomen daar de markt bezocht. Eigenlijk is iedere markt in China hetzelfde; je hebt een fruit/groente/vlees afdeling, waar ze echt alles wat eetbaar is verkopen. Van appels tot honden, van varkenskoppen tot zeewier. Daarnaast is er een markt met huishoudelijke spullen en etenstentjes, en van toeristische spullen tot complete inboedels van huizen. We hadden al redelijk wat markten gezien, dus liepen we redelijk snel door deze. Wij wel.... de israeliers niet. Die waren retetraag. Ze hielden van markten naar eigen zeggen, en ze kochten ook echt allemaal prut. Een dingetje hier, een kettinkje daar... en ook echt overal een uur afdingen. Grrrrrrrr.... Ook moesten de dames nog BH's passen; weer een half uur verder.
Xizhou zou bekend staan om de mooie oude traditionele huizen die er stonden. We hebben niets gevonden behalve wat echt oude krotten.

Na de markt op naar water, we wilden naar het meer toe. Niet over de normale weg, nee nee, we zijn maar eens door de rijstvelden gaan banjeren. Althans; een klein pad dat erdoorheen liep. 9 Buitenlanders door een rijstveld...de weinige mensen die we tegenkwamen keken raar op.
Op een gegeven moment konden we alleen niet verder; een koe blokkeerde onze weg. Een gekke koe, want hij probeerde op ons af te rennen, maar omdat hij aan een soort van touw vastzat lukte dat niet helemaal. Toen we hem daarna probeerde te passeren, kwam hij wederom op ons af. Ditmaal viel hij, omdat het touw echt te kort was, en rolde hij van het 'dijkje' af waar we overheen liepen en kwam op zijn rug terecht. Meteen kwam de boer van wie de koe was + een hulpje aansjouwen. Matthias heeft hun geholpen om de koe weer overeind te krijgen. Cowtipping Na al dit spektakel weer verder in de brandende zon, en een half uur later waren we bij het meer. Het uitzicht was fenomenaal. We zijn gaan zitten op een afgebrokkeld muurtje half in het water, dat vroeger waarschijnlijk dienst heeft gedaan als iets van haven of aanlegsteiger, maar nu dus in het water was verdwenen. Heerlijk was het; zon, water, de stilte, en een superuitzicht. Althans, totdat de kakelende israelische dames hun bek weer opentrokken. De wolken in de bergen op de achtergrond leken net een hele grote golf die onze kant op kwam. Het meer, stil, maar toch dynamisch.. plus de allesoverheersende stilte. Echt heerlijk.....

Donderdag 28 november - Een boottocht op het meer
Sochtends buskaarten voor de reis naar kunming gekocht voor 55 yuan per stuk. We hadden ze denk ik nog wel goedkoper kunnen krijgen. Een dag ervoor had een vrouw van de ticketoffice gezegd; ah, omdat jij het bent 60 (ze waren eigenlijk 65). Toen ik de ochtend erop terugkwam was deze vrouw er niet, dus zei ik tegen de man; "De vrouw zei gisteren 55". De man zei meteen oke. Ik had dus veel lager moeten beginnen..dom dom. Je kan hier echt over alles onderhandelen, niet normaal.
Smiddags richtind de haven om wederom een boottocht te maken, nu met het Nederlandse stel die we weer tegenkwamen. In de haven weer onderhandelen over de prijs, waarbij Petra (de NL dame) het voortouw nam. Als zij onderhandelt doet ze dit altijd op hoge toon, schreeuwt ze bijna, en lijkt het net alsof ze boos is. Zo gaat het spelletje niet... plaatsvervangende schaamte.
De tocht was wederom heerlijk; de zon scheen weer volop! De eerste stop van de boot was bij een tempel, die erg mooi op het water uitkeek. Samen met ons waren er bij de tempel een stuk of 30 monnikken, die een dagje vrij hadden ofzo. Ze vonden het helemaal geweldig om westerse mensen te zien..en wilden met ons op de foto.
De 2e stop was bij een klein eiland waar niet zoveel te beleven was, behalve wat toeristische dingen en wat eettentjes. Toen we daar aan het rondlopen waren hadden we ineens het hele dorp achter ons aan; blote benen waren kennelijk erg bijzonder. In china zie je nooit iemand met korte mouwen of een korte broek, hoe warm het ook is. Toen Anke en ik onze pijpen weer aan onze broek wilde ritsen, kreeg Anke hulp van 3 vrouwen, en de rest stond er omheen te kijken en lachen. De mensen vonden het zo geweldig, heeeeeeeel apart!!

Vrijdag 29 november - Busreis naar Kunming
Sochtends vroeg opgestaan, spullen ingepakt en vertrokken, omdat we 8:25 de bus zouden hebben...dachten we. De kerel had mij toch echt verteld dat we om half 9 de bus zouden hebben, maar nu bleek het dus 8 uur te zijn. Mooi stom , maar het was niet onze fout! Snel met alle bepakking in de klaarstaande auto gestapt, waar we met zijn vijven erg krap inzaten. In Xiaguan aangekomen, de 'grote' stad vanwaar de bus zou vertrekken, stond de bus gelukkig nog te wachten. We zaten in de bus met de kerel met de slechtste adem van het Oostelijk halfrond..niet normaal. Daarmee zaten we dus 5 uur ind e bus....
Onderweg nog een aantal malen gecontroleerd door politie en weet ik veel wat. Het mooie is dat tussen de controles door de chauffeur steeds illegaal nog mensen meeneemt, en zo een zakcentje bijverdient. Nog iets moois; langs de snelweg lopen hier steeds vrouwen die met een bezem de boek mooi schoon aan het houden waren. Heeeeeeeel erg onzinnig om steeds de berm van de snelweg schoon te houden...
Rond 2 uur kwamen we aan in het zonnige en drukke Kunming, de hoofdstad van de Yunnan provincie, met 3 miljoen inwoners. Ingecheckt in een 3-bed-dormitory, waar we de enige 2 personen waren...mooi dus! Privacy!
In de middag de stad verkent. Vn vele mensen hadden we al gehoord dat Kunming niets bijzonders was, en dus wilde wij ook zo snel mogelijk verder reizen, maar we konden geen treinkaarten krijgen voor de dag 2 dagen later, maar pas voor 2 december. Ach ja, dan maar relaxen.
Het enige goede van Kunming zou zijn dat de cd's en Dvd's er erg goedkoop waren; 5 yuan voor een cd, 8 voor een dubbelcd, en 8 voor een dvd. Veel namaak, maar allemaal redelijk goede kwaliteit!! Erg jammer dat wij geen DVD'speler thuis hebben, want ze hebben echt alle nieuwe films al. Zelf wat cd's ingeslagen; Moby, Sasha, Paul Oakenfold, en nog een cd van U2. Zo goedkoop als ze hier zijn valt niet tegen te branden.
Nu maar hopen dat de douane niet moeilijk gaat doen met deze namaak...

Zaterdag 30 november - Doodsaai Kunming
We zouden eigenlijk vandaag naar het Shilin Stoneforest gaan, ware het niet dat Anke de wekker verkeerd had geet en wij ons dus verslapen hadden.... dan maar niet. De stad zelf dus maar verder verkent, we wilden wat mooie dingen zien. Veel was het niet; er waren wat mooie pagoda's en een mooi leegstaand traditioneel chinees gebouw, maar thats it. Een park dat we bezochten was saai en lelijk, en ook de Golden Temple was echt heeeeeeeel klein, terwijl de entree wel erg hoog was. Het enige opwindende was dat er een kleine rodelbaan naast de Golden Temple , die we 'misbruikt' hebben Kunming was verder dus echt saai...
Toen we terug waren maar inkopen gedaan in de inmens grote Carrefour (een supermarkt waar je ALLES kan kopen wat je wil). Het mooie hier in Kunming is dat er bij winkels mensen buiten staan te klappen in hun handen om mensen in de winkel te lokken. Echt heel apart en dom om te zien. In Nederland zou dat nooit werken; welke gek gaat er nu een winkel binnen alleen omdat er net voor de deur mensen staan te klappen??
Even verderop stonden 50 mannen opgestelt als een millitaire eenheid, en 1 voor 1 moesten ze naar voren komen en een klein verhaaltje doen, waarna iedereen klapte. We snapten totaal niet wat en waarom het was. Misschien moesten ze iets van zelfkritiek geven, iets wat vroeger tijdens de culturele revolutie heel gewoon was om 'de ziel te zuiveren'? In ieder geval apart om te zien.
Savonds kregen we een tip van een Engelsman, om in HongKong een paardenrace te bezoeken; de 15e van december zou er een hele grote wereldberoemde paardenrace zijn, zo eentje zoals je in films ziet, met weddende mensen enzo. Misschien wel leuk.
Florian, een aardige Duitser uit Kiel, heeft me nog Chinese Chess geleerd, een spel dat erg veel gespeeld wordt hier op straat. Het is net even wat anders dan normaal schaken; sneller, leuker , en makkelijker!!! Dit gaan we in Nederland zeker aan mensen leren!! Voor de mensen die nu al willen kijken: http://www.chessvariants.com/misc.dir/d.nl/xiangqi.html

Zondag 1 december - Shilin Stone Forest
Vandaag gelukkig niet verslapen; we zouden naar het Shilin Stone Forest gaan, en dit met een speciale sneltrein. In deze trein kwamen we een Nederlander tegen met een chinese vriendin; hij sprak 2 woorden chinees, zij 2 woorden engels. Erg handig. Je ziet hier veel westersen met chinese vrouwen...en meestal zijn de mannen dan ERG lelijk. Het is zo stom om te zien gewoon! Het lijkt bijna wel op sextoerisme zoals dat in Thailand gebeurt...maar zo erg is het net niet. Veel mensen die alleen reizen pikken hier gewoon een chinese vriendin op. Hij doet het voor de liefde/sex....zij meestal in de hoop op een nieuw leven in het buitenland. Natuurlijk scheren we nu alles over 1 kam, maar het gebeurt vaak wel zo.
Het Shilin Stone Forest zelf was supermooi, waarbij de zon wel meespeelde. We waren er vroeg, dus was het niet zo druk. Het Shilin Stone Forest is een verzameling rotsformaties, eeuwenoud, gemaakt door erosie van de stenen door wind en water. Velen hebben ook een naam en vorm,zoals 'schildpad op olifant' , en 'vrouw die op haar man wacht', maar dit hebben wij er niet in kunnen zien. Veel glibberige paadjes en hele nauwe doorgangen door de rotsen. Het leken ook vaak echt bomen...stenen bomen. Op een rustig plekje zijn we lekker in de zon gaan zitten en hebben genoten van het uitzicht.
Toen we terugwilden van het park naar de trein ging dit best moeilijk; we konden totaal geen bus of wat dan ook terugvinden, superstom!! Na een uur zoeken en gedoe konden we eindelijk in een busje stappen , dat ons voor 2 yuan pp naar het station zou brengen..dachten we. Eenmaal daar aangekomen was het niet 2 pp, maar 20 in totaal. Mooi niet dus, we werden weer genaaid, zoals de chinezen zo vaak probeerden. De chauffeuse deed nu echt moeilijk, maar ze kon ons wat krijgen. We hebben het geld neergegooid en zijn het station ingelopen. Het is niet normaal hoe erg mensen profijt van je willen halen. Deels wel begrijpelijk, omdat ze je als rijk zien, maar ook erg irritant.

Maandag 2 december - De Treinreis naar Guillin
Na uitgeslapen te hebben, een ranzig ontbijt te hebben gehad, wederom de stad ingeweest om onze laatste dag in Kunming uit te zingen. Nog een aantal souvenirs gekocht en een leuk marktje bezocht waar ze kleine hagedisjes verkochten. In de Carrefour wederom wat inkopen gedaan; ze verkochten er ook een ring met diamanten erin voor 450.000 euro. Er stonden constant 2 bewakers omheen.
Savonds richting het treinstation; om 20:41 zou onze trein gaan , een 23 uur lange treinreis door het zuiden van China die ons via Nanning naar Guilin zou brengen. Gelukkig was het erg rustig in de trein, en hadden we ruimte genoeg voor al onze spullen. Deze keer weinig stinkende en rochelende chinezen in de buurt.... In de trein kwamen we nog een Israelisch/Taiwanees koppel tegen dat we ook al in Lijang hadden gezien.

Dinsdag 3 december - Treinen...treinen....treinen....
De hele dag fijn in de trein gezeten, zonder echt veel te doen behalve lezen, kaarten, en van het uitzicht genieten.
Rond half 9 in de avond kwamen we aan in Guillin, waar we meteen voor 15 yuan genaaid werden voor onze buskaarten naar Yangshou. Balen, maar oke.

Een dodemansrit naar Yangshou gehad; in een frotbusje, verblind door de continue stroom van auto's met het grote licht aan, links / rechts inhalend naar Yangshou, in het donker dus. Niet leuk. Ik krijg steeds meer genoeg van de chinezen. Zoals Adriaan van Dis het zegt in zijn boekje 'Een barbaar in China': " China is een mooi land, alleen jammer dat er chinezen wonen". Mensen die al onze eerder mailtjes hebben gelezen, of misschien in China zijn geweest, vinden misschien een kern van waarheid in deze zin. Ik vind het wel het geval, Anke minder, misschien is zij er meer aan gewent. Het lijkt wel of chinezen nooit hebben gehoord van rekening houden met je medemens, en dit gaat van keihard schreeuwen in een dormitory als andere mensen slapen, tot het verblinden van tegenliggers op de autoweg door met groot licht te rijden. Sommige mensen noemen dit cultuurverschillen, ik noem het gewoon irritant. Wennen doe ik er ook niet echt aan. Ook bijvoorbeeld nu in het internetcafe; je wordt hier gek van de schreeuwende mensen die spellen aan het spelen zijn. We worden bijna doof.....

Aangekomen in Yangshou werden we besprongen door proppers van verschillende hotels die allemaal heel graag wilde dat we bij hun kwamen logeren. Uiteindelijk onze intrek genomen in een 2persoonskamer voor 6,5 euro, in een net geopend nieuw hotel. De kamers waren mooi en oke.
Yangshou is een dorpje met 300.000 inwoners, in het zuidwesten van China, op 65 kilometer van Guilin. Het is een zeer geliefde backpackers-bestemming, met veel westers ogende cafetjes. Het dorp zelf stelt niet heel veel voor, maar de omgeving des te meer. De omgeving bestaat uit zeer veel "limestone pinacles" (vertaling is iets van kleine lemen bergen van een meter of 100 hoog maximaal). Hier een foto van hoe dit eruit ziet: http://www.wereldreis.nu/wereldreis.nu/images/foto/10446.DSC01752.png+ http://www.chinahighlights.com/photos/glalbum.htm
De omgeving is dus super, en leent zich erg goed voor verkenning op de fiets.
Savonds kwamen we Siv & Aya, de 2 kakelende israelische dames, weer tegen, de zeiden dat het de afgelopen 7 dagen geregend had en dit de eerste dag was met mooi weer. Wij dus geluk hebben....

Woensdag 4 december - Yangshou verkennen
Sochtends veel souvenirs gekocht, in dit met souvenirshops doordrenkte dorpje. Ze hebben hier echt veeeeeeeeel souvenir-dingen, niet normaal! We zouden zo het halve dorp leeg willen kopen, het kost toch niets. Het probleem alleen is dat we te weinig ruimte hebben om alles mee te nemen.
Tijdens de lunch kwamen we de aardige duitser Florian weer tegen, die we ook in Kunming al hadden gezien. Samen met hem hebben we wat mountainbikes gehuurd (hele goede Giant Uca=2's!!), en zijn we de omgeving gaan verkennen. Echt fantastisch! De omgeving is zo mooi, en zo apart! We zouden hier eeuwen kunnen fietsen! We zijn offroad gegaan op glibbige modderpaadjes en door kleine vage dorpjes, wat heel leuk was. Alleen jammer van de ontzettend ranzige kleding na de tijd maar oke Al dat opspattende modder doet je geen goed. We hadden erg geluk dat we later de zelfde weg nog terug konden nemen, omdat de bezig waren een brug af te breken; als we een half uurtje later waren gekomen hadden we niet teruggekunt, althans niet over dezelfde weg.
Bij Moonhill aangekomen, een berg die zo heet vanwege het grote maanvorminge gat erin, onze fietsen gestalt en deze beklommen. Het uitzicht van bovenaf was fantastisch, vooral ook omdat de mist oploste doordat de zon er weer doorkwam. Warm en benauwd was het al, en we zweette ons helemaal kapot. Op de top van de Moonhill stonk het alleen behoorlijk, omdat een of andere onverlaat lekker had zitten schijten. Midden op de top!! Ranzig!!
Terug in Yangshou kwamen we het Amerikaans/Engelse stel weer tegen die we ook al in Beijing en Chengdu waren tegengekomen. (Zie hun website van hun reis hier: http://www.kkworldtour.co.uk/). Een erg apart stel; veel bekijken ze niet, ze zitten liever in cafe's enzo. Iedere avond verdrinken ze hier in het MC Bleus cafe voor zo'n 200 yuan of meer aan whiskey/cola, wat hier gemixed in een flesje te krijgen is. Jummie!!

Donderdag 5 december - Yangshou by Bike
Wederom op de fiets Yangshou en omgeving verkennen. Ditmaal richting het noorden , en weer van de weg af. We kwamen uit bij een supermooi klein beekje, met een mooi bos en wat bergen eromheen. Weg van de snelweg, ontdekje plekje zegmaar Het kind in mij kwam weer boven, en dus weer een dammetje geprobeerd te bouwen.
Na een tijdje konden we alleen niet meer fietsen; het pad werd te onbegaanbaar. Anke vond het niet echt leuk... maar zomaar teruggaan konden we ook niet. Na een half uur geploeterd te hebben met onze fietsen konden we eindelijk weer opstappen, moe en bezweet, want het was nog steeds 23 graden en ERG benauwd. Toen we door een klein dorpje fietsten zagen we een man achter een 'ontsnapte' vis lopen, erg grappig om te zien; een spartelende vis met een kerel die hem maar niet te pakken kan krijgen Later in de middag zijn we bij de rivier, de Li Jang, gaan zitten relaxen. We moesten wel eerst ff wachten; een of andere westerse gek stond zich poedelnaakt te wassen.... en nee, het was geen mooie vent om te zien ofzo Bleergh...erg schoon is het water niet.
Savonds een culinair hoogtepunt gehad; Chickensate met echte VERSgemaakte PINDASAUS!! Beter! Friet erbij, mayonaise erbij, ik dacht bijna dat ik weer in Nederland was. Een keer weer westers eten is zo slecht nog niet......

Vrijdag 6 december - Guilin
Na een ontbijt, waarbij de bedorven melk die ik in mijn koffie had NIET goed voor mijn maag was, een busje gepakt naar Guilin om daar een dag te vertoeven. Guilin is een stad met circa 1,5 miljoen inwoners, en is een gewone standaard chinese stad. Wat is een standaard chinese stad? Men neme veel krotterige huisjes, voeg daarbij 3x zoveel mensen als in de huisjes passen en een ontiegelijk aantal auto's, bussen en taxi's. Als dressing doet men daarbij vele kleine eettentjes en winkeltjes, die allemaal hetzelfde eruitzien en hetzelfde verkopen, en als toetje neemt men dan nog veel getoeter, gerochel, een litertje smog, 2 parken en een tempel. Dat is het wel in grote lijnen Zo ook Guilin dus.
De 'Guilin International Commodity Market' bezocht, waar ze veel toeristische dingen verkochten. Hier weer wat ingeslagen.... wat gaan we niet verklappen, dat zien de betreffende mensen thuis zelf wel. Hetgene dat het meest hier verkocht werd waren houten beelden, men maakte echt alles van grote klompen hout. Zo zagen we een pauw van 2 bij 3 meter, gemaakt van 1 klomp hout, en ook een supergrote adelaar en dat soort dingen. Een werk dat erin gaat zitten om die dingen te maken, niet normaal. Het rook de hele tijd naar zuurkool in deze markt, erg lekker, maar waar het vandaan kwam konden we niet vinden jammergenoeg.
In de middag geshopped, en een leuk park bezocht, het 'Seven peak Park', waarbinnen een kleine dierentuin was!! Deze dierentuin had krokodillen, een beer, een panda..zelfs apen en tijgers!! Het jammere alleen was dat de hokken erg klein waren en de beesten er best zielig uitzagen. Ook waren bezoekers de apen aan het plagen door ze eten voor te houden en dan weg te trekken. Een beetje sneu...
Wat ons het meest verbaasde was dat je op de foto kon met een tijger, wat we overigens niet gedaan hebben. Het stomme was dat deze tijger een beetje dom lag te slapen in een klein hok (hij leek wel verdoofd..), en dat de man die erbij stond het hok gewoon wagenwijd open liet staan, en even wat te drinken ging halen. Slik!! Ik weet niet wat die mensen bezielde. Stel dat die tijger wakker wordt en even rond gaat sjouwen....
Op de terugweg naar het busstation heeft Anke nog een rijdende koffer gekocht , zodat we meer souvenirs kunnen meenemen
Op een gegeven moment kwam er een ziekenwagen langsrijden met zwaailichten en sirene aan. Niemand ging er echt voor aan de kant , en hard reed hij ook niet. Hij stopte, alles ging uit, en reed weer verder. Superdom... Het leek wel of ze de weg kwijt waren ofzo. Soms lijkt het alsof de zwaailichten zomaar aanstaan, om een pakje sigaretten te halen. Een systeem zit er in ieder geval niet in...

Groeten,
Bram & Anke

Hier dan de laatste lange China-mail. Alhoewel we nu al thuis zijn in het koude Nederland, wilden we jullie de laatste leuke dingen die we in China & Hong Kong hebben meegemaakt niet onthouden.
In deze mail: een donkere grot, bergjes beklimmen, souvenirshopping, 15 minuten slapen in 1 nacht, stappen in Hong Kong, de paardenraces, en als laatste de vliegreis terug.

Op het moment zijn we bezig om alle 1200 fotos uit te zoeken en te editen, om deze ook aan jullie te laten zien. Ze komen grotendeels op internet (http://home.student.utwente.nl/b.kampschreur ) , maar we willen een keer een foto-avond organiseren, om daar dan het hele verhaal te vertellen en iedereen de fotos te showen. Als je zin hebt om dan te komen, mail even aub.

Zaterdag 7 december
Eerst heerlijk uitgeslapen, dat mag wel een keer in het weekend. Hierna de lange mail geschreven naar het thuisfront, dat was ook wel weer even nodig om iedereen op de hoogte te houden. Verder de hele dag eigenlijk niet veel bijzonders gedaanrelaxen is ook een kunst.

Zondag 8 december
9 uur s ochtends hadden we afgesproken met Asaf & Orphelia om naar de Water Cave te gaan. Het was wel redelijk koud geworden buiten, zon 10 graden, dus twijfelden we een beetje, maar uiteindelijk hebben we toch maar de bus gepakt. Daar aangekomen waren er nog 3 man (een Oostenrijks koppel en een Nederlandse kerel genaamd Jeroen) die mee gingen met de tour door de grot. De water-cave is een niet toeristische grot, zonder mooie paden en lichten binnen. Om er te komen werden we afgezet bij een stel rijstvelden waarna we nog een kwartier moesten sjouwen om bij de ingang te komen. We hadden van de gids kleding geleend, omdat we erg smerig zouden worden. Je moest namelijk tot borsthoogte door het water om alleen al in de grot te komen. Binnen moest je ook nog veel klimmen en klouteren..en dus zou je smerig worden, waardoor die kleding wel makkelijk was. We kregen ook van die mijnlichten mee, omdat het binnen totaal donker was. Een hele aparte belevenis, met een gids & 7 westersen een beetje in een donkere grot ronddolen. Binnen waren erg veel mooie stalagmieten en stalagtieten, en kleine waterpooltjes. De temperatuur van het water was oke, en ook de lucht was warmer dan buiten. Na 1,5 gelopen te hebben kwamen we aan bij een kleine waterval, en een diepe pool , waar sommige mensen ingesprongen zijn. Even later was er een modderbad, dat was helemaal gaaf!! Allemaal het shirt uit en de schoenen, en moddergevecht houden, heel leuk om te doen! Uit de rotsen was ook nog een soort glijbaan geschuurd, waardoor je er echt leuk in kon glijden. Na 15 minuten zat echt iedereen totaal onder de modder.tot in de onderbroek. Gelukkig kon dat afgespoeld worden in een nabij gelegen waterpooltje.

Savonds hebben we met de hele groep van de water-cave gezellig in het cafe zitten napraten. De watercave was wel een van de hoogtepunten tot dan toe (..na de chinese muur en de pandas natuurlijk!!).
Florian, die toch nog niet weg was naar HongKong, stelde voor om vuurwerk te kopen, iets waar China ook bekend om staat. Zo gezegd zo gedaan.vuurwerk is wel wat voor mij (Anke vond het wat minder, maar oke ). Dus hebben we voor 60 yuan (nog geen 8 euro) 1 supergrote vuurwerkpot en 20 vuurpijlen gekocht, en deze bij de rivier een beetje af lopen steken. In het MC Blues cafe had iemand nog slang besteldbrrrrr! Als eerste mocht hij hem even vasthouden en uitchecken. Wij hebben hem ook nog even in de hand gehad, maar zelf hou ik niet zo van slangen. Vieze glibberige beesten. Na het showen van het beest werd er met een schaartje zijn kop afgeknipt waarna het bloed gebruikt werd voor een bloody-mary (een cocktail dus), en het vlees gewoon gebakken werd. En daar betaal je dan 10 euro voor erg apart.

Maandag 9 december
Sochtends hadden we met Florian afgesproken omdat we zouden gaan fietsen met zijn 3-en, maar omdat hij ziek was zijn wij ook maar niet gegaan. Toch maar weer een dagje relaxen, omdat het einde van de vakantie er ook aan zat te komenen dan wilden we toch wel uitgerust zijn!! Van dit rusten kwam het niet echt, omdat we maar zon bergje, een limestone peak zoals ze in het engels heten, gaan beklimmen vanwaar je een mooi uitzicht had over Yangshou. De weg naar boven was stijl, gelukkig niet glad. Een of andere eikel had alleen midden op het pad een grote drol neergelegd, dus dat stonk wel. Het lijkt wel of Chinezen poepen-op-gekke-plaatsen als hobby hebben. Na 20 minuten klimmen in een waterig zonnetje waren we dan boven, echt een superuitzicht! Je kon Yangshuo zelf zien liggen, alsmede de rivier en de omliggende bergjes. We hebben heerlijk van de zon genoten en even helemaal niets gedaan.
Savonds hebben we het personeel van het MC Blues cafe een nieuw gerecht geleerd: spaghetti met spinazie-saus, oftewel Dutch Student Spinache Spaghetti. Voor hun een hele rare combinatie, maar ze vonden het wel lekker!! Enkele bekenden van ons hebben het ook uitgeprobeerd, en nu komt het waarschijnlijk zelfs op de menukaart. We zijn benieuwd 
Pluto, het hondje van Mickey (23) de eigenaar van de tent, was er natuurlijk ook weer. Echt superschattig, dat kleine zwarte hummeltje. Anke kan er maar niet afblijven, jammer dat ik allergisch ben.

Dinsdag 10 december
Vandaag zijn we toch nog maar een keer gaan fietsen, omdat de omgeving zo mooi is. We wilden naar Fuli fietsen, een dorpje 10 kilometer verderop, maar Fuli zelf hebben we nooit gezien. Het was gewoonweg niet te vinden. Misschien waren het de 3 huizen en een koe die we onderweg wel een keer tegenkwamen, maar dat weten we niet zeker. Het landschap was wederom super, we kunnen niet uitgekeken raken op de kleine limestone peaks, en met zon mountainbike is het allemaal makkelijk te doen.
Op een gegeven moment zijn we maar terug gegaan, omdat we Fuli dus niet konden vinden en we een bordje zagen met Yangshou 16 km eropdus we waren al best ver weg van Yangshou zelf.

Terug in het Yangshou hebben we maar weer een filmpje gekeken: the Fast & the Furious. Savonds aten we weer bij het Red Capitalism cafe, en nu hebben we het hart van een bediende daar gebroken. Iedere keer als we daar waren kwam ze vragen of we niet mee wilden met een boat-trip; voor 40 yuan pp zou je 2 uur op een boot zitten. We hebben hele tijd zitten twijfelen, en steeds zeiden we misschien morgen. Nu hebben we haar maar even laten uitpraten, en wilden we er alles over weten zodat we konden beslissen of we wel of niet gingen. Toen we hoorde dat we om half 7 sochtends bij de haven moesten zijn, hebben we toch maar besloten om het niet te doen. Ze ging nog net niet huilen, want familie van haar was de eigenaar van de boot. Kom op zeg, half 7 in de ochtend. Mooi niet, het is vakantie. En daarnaast, we hadden al erg veel van de omgeving gezien....
In het MCBlues cafe daarna hadden we een open gesprek met het personeel; over sex voor het huwelijk, over trouwen, over homos en dat soort dingen. Toch wel apart om te horen hoe chinezen tegenover dat soort zaken staan. Het was wel erg leuk omdat het eigenlijk het eerste echte gesprek was met chinezen zelf over dit soort zaken: de meeste mensen kunnen óf geen engels óf ze willen je het echt niet vertellen. Ik denk omdat we zovaak in het MCBlues cafe komen, dat ze ons nu wel een beetje vertrouwen.

Woensdag 11 december
Weinig bijzonders gedaan vandaag...Uitslapen, internetten, een filmpje kijken; even lekker niets doen dus. Het enige bijzondere was dat we in de nacht gewekt werden door 2 hele irritante Noren. Ze waren echt bezopen, en kenden het woord fluisteren niet. Iedereen in de dormitory dus wakker.... Het meest balen was dat ze echt keihard snurkte. Dus blééf iedereen wakker. Niet leuk.....

Donderdag 12 december
Vandaag zouden we naar Hongkong toegaan, en dus moesten we uitchecken en al onze zooi inpakken. De tassen waren echt zwaar, omdat we redelijk veel souvenirs hadden gekocht.
Op de verwarming in onze dorm zat een briefje, waarop stond dat als je hem zou gebruiken (wat we de afgelopen dagen rijkelijk hadden gedaan) je 30 yuan zou moeten betalen per dag. Echt belachelijk! Je mag toch aannemen dat als je ergens slaapt je het toch wel een beetje warm mag hebben. Niet dus... ze proberen echt overal geld van je afhandig te maken. De Engelse dame die ook bij ons in de dorm lag ging vandaag eindelijk fietsen, nadat ze de 3 dagen ervoor steeds een poging had gedaan, maar niet uit haar bed was weten te komen. Hoe dom kan je zijn!

Toen we in de middag inkopen gingen doen kwamen we 2 Nederlandse dames tegen die schaakles kregen. Nou was het alleen zo dat ze volgensmij niet echt veel leerden; de chinezen die eromheen stonden te kijken deden bijna alle zetten. Dat is niet leuke eigenschap, het is ons ook al een paar keer gebeurd. Op een gegeven moment ben ik maar tegen een chinees gaan schaken. Handig om het goed te leren. Het eerste potje nipt verloren, omdat de mensen die eromheen stonden een zet voor me deden die ik helemaal niet wilde, waarop mijn tegenstander mij snel sloeg. Niet leuk, maar oke. Het tweede potje glorieus gewonnen.... de chinees gaf op, omdat hij zag dat ik hem toch met 2 zetten schaakmat zou zetten. Hij vond het echt niet leuk. Verslagen met chinese chess door een buitelander! 

In het MCBlues cafe hadden we een klein afscheid, niet veel bijzonders, maar wel leuk om iedereen nog even te zien. Om 8 uur zou onze bus namelijk gaan, hij was er alleen pas om half 9. Een mooie sleeperbus; allemaal kleine bedden achter elkaar, 2 rijen hoog, 3 rijen breed. Ik kwam er al snel achter dat ik niet veel zou slapen deze nacht, want mijn benen strekken kon ik dus echt niet. Het bed was hooguit 1meter 50 lang!!! Ook hadden veel mensen de ramen op, of waren aan het roken. Nog leuker was dat iedereen een dikke deken had (Anke ook) behalve ik. Niet leuk... Al met al heb ik deze nacht denk ik 15 minuten geslapen....

Vrijdag 13 december
Vrijdag de 13e begon dus al leuk, met erg weinig slaap. 9:30 kwamen we aan in Shenzhen, een stad aan de grens met HongKong. We werden afgezet bij de treinterminal, vanwaar we naar HongKong zouden gaan. Het was echt ontzettend druk! Het leek wel of heel China naar HongKong wilde. Alhoewel HongKong officieel weer bij China hoort, kan je als chinees toch niet zomaar HongKong binnen met je chinese paspoort. Hoe , wie en wat weten wij ook niet....
Na veel papierwerk in te hebben gevuld en door een stuk of 4 5 controles te zijn gegaan kwamen we zonder veel problemen HK binnen. Het was opvallend ook hoeveel hekwerk en beveiliging er was op de grens van China en HK.

Eenmaal in HK zelf hebben we de trein, de KCR, gepakt naar het stadsdeel Kowloon waar we een hotel zouden nemen. Op het eerste gezicht zag HK er echt mooi uit; groen en schoon.
Het hotel waar we zouden slapen, was het Garden Hostel dat in de Mirador Mansions zat. De Mirador Mansions zijn samen met de Chungking Mansions dé plek in HK voor budgetreizigers. Beide Mansions zijn gewoon supergrote ranzige flats, met daarin heel erg veel kleine hotels en hostels, die allemaal erg kleine kamers hebben. En met klein, bedoelen we ook echt klein! De douche bijvoorbeeld bevond zich in een hokje samen met de wc, en om te douchen moest je zo ongeveer in de wc gaan staan. Erg apart 

Na onze spullen gedropt te hebben meteen de stad zelf in, want zoveel dagen hadden we nou ook niet. Hong Kong is dus echt een wereldstad, en heeft veel wat China niet heeft: het is westers, groots, en erg schoon. Als je hier spuugt op straat of afval weggooid krijg je een boete van zon 500 euro. Das geen kattepis. Er is erg veel hoogbouw, en de winkels zijn ontelbaar. Een leuke afsluiter van onze reis dus. Hong Kong heeft 7 miljoen inwoners, waarvan er erg veel westers zijn. Er wonen erg veel Britten, maar ook Indiërs en Pakistanen, die je allemaal fake watches of een maatpak aan willen smeren. Verder valt het op dat er héél erg veel mercedessen en andere dure autos rondrijden. Je auto is je statussymbool, en iedereen wil dat laten zien.

Als eerste zijn we richting het water gelopen, vanwaar het uitzicht over de hoogbouw van Hong Kong, het Central District, fantastisch is. Vanaf daar hebben we voor 2,2 HK$ een bootje genomen, die ons erg snel en efficient naar de overkant bracht naar Central. Hong Kong is voor voetgangers een doolhof; voetgangerspaden kent men bijna niet. Je loopt veel over gallerijen van grote flats en dat soort zaken. Het duurde dan ook even voordat we bij de Peaktram aankwamen. De Peaktram is een oud trammetje dat je in 5 minuten via een erg stijl pad een berg op rijdt, vanwaar je een super uitzicht hebt over de skyline van Hong Kong. Zo gezegd zo gedaan.
Op de top van de berg, waar de tram stopte, was een supertoeristisch gebouw neergezet met eettentjes, een Madame Tussaud en nog wat toeristische rompslomp. Gelukkig hadden ze ook een Starbucks, en dus hebben we daar heerlijk een koffie gedronken, genietend van het superuitzicht over de wolkenkrabbers.

Vlakbij ons hostel hebben we na het eten een nightmarket bezocht waar ze allerhande prullaria verkochten. Nog bijna voor Bas een ontzettend lelijke lamp meegenomen, omdat het lijkt alsof hij die spaart. Op de markt werden erg veel horloges van dure merken gekocht. Fake watches, Fake watches! Only 30 Honk Kong Dollar!. Ik denk dat de 30 ook staat voor ze doen het maar 30 minuten. Niet gekocht dus.
Opeens kwamen we Ida & Matthias weer tegen. Ze waren net terug uit Dali, en nu kwamen we ze dus weer tegen. Hoe toevallig, in een stad met 7 miljoen inwoners. Again, its a small world afterall. Samen met hen zijn we even wat gaan drinken bij de MacDonalds.
Wat overigens hier opvalt bij de Mac, is dat ze er heel erg veel verstandelijk gehandicapten in dienst hebben. Een erg goede zaak, dat zouden ze in Nederland ook eens moeten doen. Ik denk alleen dat je hier in NL andere reacties krijgt en mensen het raar vinden.

Zaterdag 14 december Nightlive Hong Kong
Heerlijk uitgeslapen, na de vorige nacht dus maar 15 minuten te hebben geslapen. Meteen weer naar Central gegaan en daar de bus naar de andere kant van Hong Kong gepakt, naar Stanley. De weg hier naartoe was echt super, je zag een heel ander Hong Kong. Zo groot is HK namelijk niet en echt veel is volgebouwd, maar nu zagen we erg veel natuur; een hele andere kant van Hong Kong. De weg was kronkelig en nauw, maar gelukkig reed iedereen hier niet zo lomp als in China zelf. Uitgestapt bij Stanley beach, een heel mooi wit strand dat niet onderdeed voor de Costa Brava. Schitterend, gewoon op 10 km van de wolkenkrabbers een aantal erg mooie stranden. Denk dat we gaan verhuizen....
Na een beetje rongelopen te hebben in Stanley zijn we richting Aberdeen-harbour gedaan, waar je volgens de Lonely Planet een sampan ride gedaan móest hebben. Sampans zijn van die hele kleine bootjes, misschien ken je ze van Suske en Wiskes Sissende Sampan. Na een tijdje afdingen hebben we een toch van een half uur gemaakt door het drijvende dorp dat Aberdeen heet. Erg apart om te zien, het contrast tussen de bootjes en de hoge flats eromheen.

Omdat we savonds nog wilden gaan stappen zijn we eerst heerlijk op bed gaan liggen tot een uur of 8. We hadden wat huiswerk gedaan, waardoor we besloten om naar Club-Ing te gaan. Dat zou een goede discotheek moeten zijn op de 10de verdieping van een of ander groot flatgebouw. Komen we daar aan, is er net één of andere private party. Beetje jammer. Toen maar naar de volgende tent toe.... genaamd The Gene. We bleken de eerste mensen te zijn. Oke oke, we waren ook wat vroeg, rond half 11. 11 uur zou de toko opengaan, maar wij mochten in ieder geval naar binnen. De entree was 120 HK$ (zon 15 euro), waar wel een consumptie bij inzat.
11 uur: bijna niemand. Half 12: nog bijna niemand. 12 uur: ook weinig mensen. Rond één uur begon het een beetje drukker te worden, maar niemand danste! Terwijl het een soort van houseparty voor moest stellen. Beetje jammer. Het zou ook aan de muziek kunnen liggen, omdat de vrouwelijke dj die aan het mixen was (en dat mixen deed ze wel oke!!) redelijk veel breaks draaide, ala James Lavelle. Niet echt mijn muziek, en ook niet echt super dansbaar.

De Clubscene in Hong Kong is best groot, en er komen geregeld westerse DJs een bezoekje brengen aan deze miljoenenstad om wat plaatjes te draaien. Er zijn ook veel grote houseparties in bijvoorbeeld een groot treinstation en dat soort zaken. Best cool dus! De ravers zien er alleen totaal anders uit als in Nederland; als je de muziek weg zou laten lijkt het net alsof je op een of ander rap-feest of alternatieve avond zit. Mensen die meer info willen over de Hong Kong clubscene, kijk hier op www.hkclubbing.com

Rond half 2 zijn we maar verder gegaan, omdat het dus maar niet druk wilde worden. Op naar Langkwai Fong, dé uitgaanswijk in Hong Kong. We hadden er eerder heen moeten gaan: veel mensen, veel barretjes, en ook veel gezelligheid! Het jammere was dat toen wij eraan kwamen er erg veel zatte Engelsen over straat liepen. Het vooroordeel is bevestigd; Engelsen kunnen echt niet tegen alcohol.
We hebben daar een paar kroegjes bezocht, en wat gedanst. Er was een erg goede liveband in een van de tokos, waardoor het superdruk was. Veel zatte westerse kerels die achter de aziatische vrouwen aanzaten. Best irritant.
Rond een uur of 5 lagen we weer in ons nest.

Zondag 15 December Hong Kong International Races
Door een tip van een Engelsman in Kunming hadden we gehoord dat er vandaag een hele grote paardenrace zou zijn, zoals je die ook altijd in films ziet. Dat wilden we dus zelf wel bekijken! 11 uur hadden we afgesproken met Ida & Matthias, en met hen hebben we de speciale trein gepakt die ons naar de racecourse zou brengen. De zon was er ook, en het was zon 23 graden. Heerlijk weer dus.
Bij het stadion aangekomen hebben we een toeristenkaart gekocht voor 6 euro (een normale toegangskaart was 1,5 euro), waardoor we betere plaatsen zouden hebben. En inderdaad; we zaten pal naast de finishlijn.
De tribune was inmens groot, en het raceparcours ook, minstens 2200 meter lang. Het schijnt dat er die dag zon 55.000 bezoekers zijn geweest.
Er zouden deze dag 9 races zijn, waarvan er vier echt belangrijk waren. Het prijzengeld per race lag op zon 1,3 miljoen euro alleen al voor de winnaar. Erg veel dus!!

Aangezien wij echt geen bal van paardenraces afweten hebben we het maar gevraagd aan een Engelsman die naast ons zat hoe alles in elkaar stak. Hij heeft ons de regels uitgelegd, want er komt nog meer bij kijken dan je denkt; welke paarden er goed zijn, hoe deze races waren geklasseerd in het internationale veld, wie er veel kans had om te winnen etc etc. Zelf hoe je moest wedden op de paarden heeft hij uitgelegd....leuk dus!
De eerste races die we zagen waren echt leuk om te zien. Het hele publiek werd steeds wild als ze aankwamen, omdat iedereen aan het gokken was. 10 meter achter ons waren de ereloges, waar alle kale kak zat. Leuk om mensen te kijken.
In race 5 hebben we zelf ook gewed, en gewonnen! Jammergenoeg daarna de winst meteen weer verloren, maar oke. Het was wel erg leuk. We konden ook erg dicht bij de paarden komen, waardoor we enkele leuke fotos hebben gemaakt. Achter onze tribune was ook nog een kleiner stadionnetje, waar de paarden voor iedere race aan het publiek werden geshowed. Per race werd er echt veel gewed , niet normaal. Toch al snel zon 6 miljoen euro, en dat is dus maal 9 races zon 54 miljoen euro. Niet normaal hoeveel geld er in zon middag doorgaat.

Rond een uur of 4 zijn we maar terug gegaan naar het hotel, toen alle grote races voorbij waren.
Savonds hebben we heel goedkoop gegeten bij een of andere kleine zaak; een soort spaghetti met rode saus, maar dan in het chinees. Op de weg naar dit restaurantje kwamen we wéér Kathy & Kevin tegen (www.kkworldtour.co.uk), die de volgende dat naar Thailand zouden gaan. Again, its a small world.

Na het eten wilde Matthias en Ida Harry Potter 2 gaan kijken in de bios, maar omdat wij deze al hadden gezien (niet aan te raden overigens), hebben we een andere chinese film bezocht: Infernal Affairs. De film was net uit, en dat was te zien, de hele zaal zat vol met chinezen. Gelukkig hadden ze wel Engelse ondertiteling. Het enige jammere was dat er onder de film steeds mobieltjes afgingen, en mensen deze gewoon opnamen.
Verder was de film echt super, één van de beste films die we ooit hebben gezien. Hij gaat over een drugsbende uit HongKong, die een infiltrant heeft binnen de politie, en de politie die er één in de drugsbende heeft. Beide weten het van elkaar, maar ze weten niet wie. Het einde is een keer niet standaard, en verdrietig. Een aanrader!!

Maandag 16 december De laatste dag....
De laatste dag van de reis alweer. Alles inpakken, en het geld opmaken dus. We zijn alleen een beetje inkopen gaan doen, en wat zitten lezen in een parkje midden in Hong Kong met een mooie verzameling vogels erbij, die in een hele grote kooi zaten.
Omdat het dus de laatste avond was hebben we een keer net & duur gegeten, bij een of ander cubaans grillrestaurant, waar ze een pasta & grill buffet hadden. Erg lekker, en nog niet eens zo duur! Je kon je eigen pasta samenstellen, en de kok zou het voor je gaan pakken. Wel leuk!

De weg naar het vliegveld ging wel snel, we hebben er zon half uurtje over gedaan. Eenmaal aangekomen in de supermoderne terminal hadden we gezeik met onze bagage; het was een aantal kilos teveel. De tas waar alle souvenirs inzaten was te groot voor de handbagage, waardoor die dus bij de normale bagage zou moeten. Die was dus 12 kilo., waar we 400 euro voor zouden moeten betalen. Dit zei de dame achter de balie met een grote smile. Mooi balen dus. Toen moesten we alle handbagage ompakken naar gewone plastiktassen, en dan zou het wel mogen. Erg vaag, maar als je dat geld scheelt meteen doen dus. De tas waar de souvenirs eerst in hadden gezeten kon leeg het vliegtuig in , en de tassen bij de handbagage. Je mag in totaal 10 kilo handbagage hebben en 50 kg gewone bagage. Dat hadden we nu dus ongeveer. Ik zie alleen zelf niet in wat het scheelt. Of het nou handbagage is of in het bagageruim zit.

0:10 uur vertrokken we vanaf Aziatische bodem, om terug te gaan naar het koude Nederland. De vlucht verliep goed, en ik heb zelfs kunnen slapen in het vliegtuig. 6:10 plaatselijke tijd landde we op Zurich, en 9:30 waren we weer in Amsterdam, waar onze familie ons op stond te wachten.....

Een superreis, die een hele nieuwe levenservaring voor ons was! Vele leuke, gekke en mooie dingen meegemaakt, die niet in woorden en fotos uit te drukken zijn. Toch zijn we blij dat we zoveel fotos gemaakt hebben en deze aan mensen kunnen laten zien.
Volgend jaar willen we een maand naar Thailand gaan, we hebben de smaak te pakken gekregen.

Iedereen hartelijk bedankt voor het lezen van alle mailtjes, en verder tot mails!

Groeten,
Bram & Anke

quote:

---

Op vrijdag 3 januari 2003 13:32 schreef YPPY het volgende:
Vanavond als ik thuis ben, ga ik het laatste deel lezen.
Wil je ook wat foto's hier posten? Dat is altijd leuk.

---

Greetz,
SnuggLe