Jaarlijstjes 2014!

quote:

Op zondag 28 december 2014 12:03 schreef Norrage het volgende:
Wij willen meer lijstjes zien!!!

Ik heb veel te weinig geluisterd

Daarom nu slechts een gemankeerde top 10

1. Beck - Morning Phase
2. Cloud Nothings - Here and Nowhere Else
3. Maximo Park - Too Much Information
4. Swans - To Be Kind
5. Damon Albarn - Everyday Robots
6. Temples - Sun Structures
7. School is Cool - Nature Fear
8. Eels - The Cautionary Tales of Mark Oliver Everett
9. Broken Bells - After The Disco
10. The War On Drugs - Lost in the Dream
11. The Hotelier - Home Like Noplace is There
12. Angus & Julia Stone - Angus & Julia Stone
13. Hallo Venray - Show
14. Future Islands - Singles
15. Fujiya & Miyagi - Artificial Sweeteners

Waarom zie ik Henny Vrienten nergens? Misschien wel de beste Nederlandstalige plaat van het jaar! Als we het toch over Nederlandse platen hebben

--

01 Spoon - They Want My Soul
- poon is misschien wel de beste band van de laatste 10 jaar. Ja? Ja! En dit fenomenale album bewijst dat wederom.
Ze zijn toegankelijker dan ooit. Maar ook subtieler. Alleen al de ontelbare details die bij elk nummer een decor bieden waarin deze virtuoze magiërs feilloos hun onnavolgbare kunstjes vertonen zijn zonder uitzondering wonderschoon.
_{Favoriete tracks: Teveel om op te noemen. Zo goed is ie nu eenmaal.}

02 Run the Jewels - Run the Jewels 2
- Deel 1 is lekker. Deel 2 is fuckin lekker! Geen ander album uit 2014 wordt zo genadeloos door je strot geramd als deze samenwerking van Killer Mike en El-P. De energie spat er vanaf en de beats slaan je onophoudelijk om de oren.
Nee, aan rustpauzes hebben we hier geen boodschap. Feesten willen we! Oh, en - Zack - fuck the slow-mo! !
_{Favoriete tracks: Blockbuster Night Part 1, Close Your Eyes (and Count to Fuck), Love Again, Angel Duster}

03 Perfume Genius - Too Bright
- Mike Hadreas heeft - mbv Adrian Utley en John Parish - een enorme stap voorwaarts gemaakt met dit album.
Alsof ie alle angst van zich heeft afgeworpen en zijn kwetsbaarheid ( en geaardheid ) nu als een scherp wapen inzet.
En het werkt. Hij heeft - bij mij althans - nog niet eerder zo'n enorme impact weten te maken.
De nummers voelen oprecht aan en zijn absoluut een verrijking aan de muzikale horizon. Go Mike!
_{Favoriete tracks: Queen, Fool, My Body}

04 Angel Olsen - Burn Your Fire for No Witness
- Aan jouw zijde zal het me nooit aan iets ontbreken, Angel. Je liefde vloeit. Door alle bladeren en aderen.
En, inderdaad, je stem is die van een engel. En je lieve lach. Alsof de hemelpoort zich opent. Zomaar.
Neem me mee, Angel... Verlicht mij van al mijn pij... - Oh, pardon. Ik liet me weer eens meevoeren, .
_{Favoriete tracks: Forgiven/Forgotten, White Fire, Lights Out, Windows}

05 Ought - More Than Any Other Day
- Hoor ik daar nu Velvet Underground? En Talking Heads? En The Feelies? En Sonic Youth? En...?
Ja, het is vreemd dat een band die zich zo overduidelijk heeft laten inspireren door tal van andere bands toch een geweldig - en zelfs verrassend - geluid weet te leveren. Het maakt me eerlijk gezegd geen reet uit dat ze aan tal van andere bands doen denken. Daar klinkt het simpelweg te goed voor. Van mij mogen ze altijd blijven, .
_{Favoriete tracks: Habit, The Weather Song, Today More Than Any Other Day}

06 FKA Twigs - LP1
- Ja. Ik dig die chick wel. De slogan 'n Beetje vreemd, maar wel lekker' zou hier best eens op z'n plaats kunnen zijn.
Sensuele, uitdagende, electronische R&B met een twist. Zoiets, dus. Hoe het ook zij; ik lust er wel pap van.
_{Beste tracks: Two Weeks, Pendulum, Video Girl}

07 Swans - To Be Kind
- Kijk, als we heel eerlijk zijn, dan kunnen we er niet omheen dat dit album in louter muzikaal opzicht de toppositie verdient. Want niets uit 2014 overstijgt dit meesterwerk op dat vlak. Maar er zijn andere factoren die meetellen.
De lengte is nogal een struikelblok, bijvoorbeeld. Hij ligt, euh, nogal zwaar op de maag, bedoel ik maar te zeggen.
Maar - godverdomme - wat een meeslepend, hypnotiserend en ambitieus werk. Niets dan respect, hoor.
_{Beste tracks: A Little God in My Hands, She Loves Us, Oxygen}

08 Andy Stott - Faith in Strangers
- Ik was al fan. En hoewel dit album Luxury Problems niet overtreft, doet ie er mijns inziens ook niet ( veel ) voor onder.
Andy is nog altijd een meester in het laveren tussen de soms onheilspellende en dan weer uitnodigende klanken.
Waarmee hij telkens weer zeer intrigerende landschappen weet te creëren, waarin ik maar wat graag verdwaal.
_{Beste tracks: Album werkt als geheel, maar vooruit; Violence, Damage, Faith in Strangers.}

09 The War on Drugs - Lost in the Dream
- Eigenlijk een beetje de vreemde eend in de bijt. Want full on rock - woo! past niet helemaal in mijn straatje.
Maar TWOD hebben me met dit album min of meer ( voor even ) bekeerd. - Kurt Vile zat blijkbaar toch in de weg.
Ik kan er ook niet precies de vinger op leggen waarom ik hier steeds naar teruggrijp. Het ademt urgentie uit.
Maar dat betekent geen reet en zeg ik uiteraard ook alleen maar om er vanaf te zijn. Who cares ... Woo! .
_{Beste tracks: Under the Pressure, Red Eyes, An Ocean in Between the Waves}

10 St. Vincent - St. Vincent
- De alombekende hipsterteef. Inmiddels bij velen bekend. Maar wel eentje waar ik een biertje mee zou willen drinken.
Ze is hierop gekker dan ooit. Was ze soms nog wat terughoudend en lief, zelfs. Nu is de harige heks helemaal los.
Alles wordt uit de kast gehaald om een ieder voorgoed te bezweren met haar betoveringen. En ook ik ben niet immuun.
'n Giftige gitaar, opzwepende beats, hijgende hooks en bedwelmende stem doen hun werk met chirurgische precisie.
_{Beste tracks: Birth in Reverse, Prince Johnny, Digital Witness, Severed Crossed Fingers}

11 Flying Lotus - You're Dead!
- Deze gast kan ook niet echt teleurstellen, he? . Blijft 'n vooraanstaand speler in het electronische veld.
Jazz, z'n stokpaardje, wordt dmv electronische bits en bites binnenstebuiten gekeerd en in onherkenbare brokken voor je opgeserveerd. Alsof je te gast bent bij een futuristische sushi tent met 3 Michelinsterren. Weet ik veel. Ik zeg maar wat.
Maar laat mijn gezever u er aub niet van weerhouden dit kleine meesterwerkje de kans te geven die het verdient.
_{Beste tracks: ook hiervoor geldt dat het als geheel werkt. Juist hiervoor. Dus ik waag me er ditmaal liever niet aan.}

12 Real Estate - Atlas
- Toegegeven, spannende muziek maken ze niet. Maar ik heb toch 'n enorm zwak voor deze jodelende jongens.
Kalm, onschuldig, warm, lief, intiem... Woorden die je kan gebruiken wanneer de muziek omschreven moet worden.
Klinkt saai, niet? Toch is het dat allerminst. En dat heeft vooral te maken met de verfijnde kwaliteit die erdoorheen sijpelt.
Ik ga er verder ook geen woorden meer aan vuil maken. Ik zet veel liever het album nog eens op, . Tabee, mensen!
_{Beste tracks: Past Lives, Talking Backwards, Crime}

quote:

Op zondag 28 december 2014 20:35 schreef DO2 het volgende:

Lekker lijstje hoor. Klein maar erg fijn.

Ja, ik moet nog zoveel luisteren. En ik had ook niet zoveel zin om een enorme lijst samen te stellen.

quote:

Op zondag 28 december 2014 20:41 schreef DO2 het volgende:
Ja, ik moet nog zoveel luisteren. En ik had ook niet zoveel zin om een enorme lijst samen te stellen.

Ik kan je voorliefde voor jouw nummer 2 echt totaal niet begrijpen. Vaak zie ik albums hoog bij mensen die ik wat saai vind, of niet helemaal mijn ding, maar jouwe is voor mij echt totaal onluisterbaar

1. Warpaint - Warpaint
2. Spoon - They Want My Soul
3. Metronomy - Love Letters
4. Interpol - El Pintor
5. Damien Rice - My Favourite Faded Fantasy
6. Eels - The Cautionary Tales of Mark Oliver Everett
7. Thom Yorke - Tomorrow's Modern Boxes
8. Caribou - Our Love
9. Damon Albarn - Everyday Robots
10. Intergalactic Lovers - Little Heavy Burdens
11. Magnus - Where Neon Goes to Die
12. Ought – More Than Any Other Day
13. Angus & Julia Stone - Angus & Julia Stone
14. Real Estate - Atlas
15. Temples - Sun Structures
16. Beck - Morning Phase
17. Wild Beasts - Present Tense
18. Teleman - Breakfast
19. Archive – Axiom
20. The War on Drugs - Lost in the Dream
21. Hello Saferide – The Fox, The Hunter and Hello Saferide
22. Future Islands – Singles
23. Royal Blood - Royal Blood
24. SOHN - Tremors
25. Elephant Stone - Three Poisons
26. The Antlers – Familiars
27. Little Dragon - Nabuma Rubberband
28. Dans Dans – 3
29. Jack White – Lazaretto
30. Sun Kil Moon - Benji

quote:

Op zondag 28 december 2014 20:48 schreef Immerdebestebob het volgende:

[..]

Ik kan je voorliefde voor jouw nummer 2 echt totaal niet begrijpen. Vaak zie ik albums hoog bij mensen die ik wat saai vind, of niet helemaal mijn ding, maar jouwe is voor mij echt totaal onluisterbaar

Ik kan op mijn beurt totaal niet begrijpen hoe zo'n fenomenaal album - dat werkelijk tjokvol energie zit - je volstrekt onbewogen kan laten, bob. Zo hebben we allemaal wel eens wat, .

DO2

Nor.

Ik kan me prima vinden in je beschrijving van Run the Jewels, ondanks dat ik geen hiphop liefhebber ben zit ik dat album met een grote grijns te beluisteren

quote:

Op zondag 28 december 2014 20:35 schreef DO2 het volgende:
04 Angel Olsen - Burn Your Fire for No Witness
- Aan jouw zijde zal het me nooit aan iets ontbreken, Angel. Je liefde vloeit. Door alle bladeren en aderen.
En, inderdaad, je stem is die van een engel. En je lieve lach. Alsof de hemelpoort zich opent. Zomaar.
Neem me mee, Angel... Verlicht mij van al mijn pij... - Oh, pardon. Ik liet me weer eens meevoeren, .
_{Favoriete tracks: Forgiven/Forgotten, White Fire, Lights Out, Windows}

F_JD voor Intergalactic Lovers!

1. The Antlers – Familiars
Groots en meeslepend. Vanaf de eerste seconde van het eerste nummer ben je al verkocht. Hemeltergend mooi. Je komt in een roes terecht die een minuut of 50 duurt. Na het laatste nummer schrik je weer wakker en heb je alleen maar mooie nummers gehoord. Bij de eerste luisterbeurt kunnen sommige nummers op elkaar lijken, maar bij nadere bestudering ontdek je bij ieder nummer weer iets bijzonders. Er zit geen moment van verslapping tussen, maar het hoogtepunt zit toch wel meteen aan het begin. Palace is het beste nummer van het jaar en misschien wel het beste nummer ooit. Na Hospice en Burst Apart weer een weergaloos album van The Antlers. In Nederland helaas niet zo bekend, daar mag verandering in komen.


2. Het Zesde Metaal – Nie Voe Kinders
Derde album van de band rond Wannes Cappelle. Gezongen in het West-Vlaams en voor mij bij tijd en wijle moeilijk te volgen. Alleen al daarom is het een goed idee om de cd te kopen, krijg je er netjes een boekje bij met de teksten in het Nederlands. Na het fantastische Ploegsteert is het lastig om weer een geweldige plaat af te leveren, maar dat is zeer zeker gelukt. Deze plaat rockt wat meer en ook dat is een groot succes. De muziek zit geweldig in elkaar en de teksten van Wannes Cappelle maken het af. Dit hoort in het West-Vlaams, met een normale Nederlandse tekst zou het al snel zijn charme verliezen. Toch is dat West- Vlaams de reden dat Het Zesde Metaal altijd klein zal blijven. Laat iemand dit in het Engels zingen en je hebt een hit te pakken. Geweldig mooie muziek, ik sla nooit een nummer over. Net als op Ploegsteert bevatten de rustigere, mooie, meeslepende nummers weer fantastisch pianospel van Tom Pintens. Buiten dat is er ook plaats voor een lekker ‘laat gaan joh’-nummer als Dag zonder schoenen en wat meer uptempo liedjes als Nie voe kinders, Vakskes en Gie, den otto en ik. Toe nu maar is dan weer een nummer met een fantastische opbouw, dat na een minuut of drie losbarst. Nouja, ik zet mezelf maar af, anders blijf ik weer hangen.


3. Angus & Julia Stone – Angus & Julia Stone
Vier jaar na het grijsgedraaide Down the Way eindelijk weer een album van broer en zus samen. Los van elkaar hebben ze ook het een en ander geprobeerd, maar dan blijkt toch al vrij snel dat ze elkaar nodig hebben om echt hele goede muziek te maken. Het is wat anders dan Down the Way, de langdradige nummers doordrenkt met pure emotie ontbreken een beetje, maar na een aantal luisterbeurten valt bij deze plaat het kwartje dan ook. Alleen maar fijne nummers die goed in elkaar zitten en die je al vrij snel uit je hoofd kent. Helemaal tevreden, was het lange wachten waard.


4. Cloud Nothings – Here and Nowhere Else
Tweede album van Cloud Nothings. Weer maar acht nummers, dus lekker kort. Half uurtje beuken, rammen, slaan, meppen, je schor schreeuwen. Ook wel eens lekker. Normaal gesproken ben ik niet zo van deze muziek, maar voor Cloud Nothings maak ik graag een uitzondering. Na een paar keer luisteren brul je vanzelf alles mee terwijl je lichaam de vreemdste bewegingen maakt. Heerlijk.


5. Strand of Oaks – HEAL
Dan toch eindelijk de doorbraak van Strand of Oaks. Het is al zijn vierde album, maar deze is pas de eerste die door het wat grotere publiek opgepakt lijkt te worden. Zijn tweede album, Pope Killdragon, is een van mijn favorieten, maar dit album is ook heel fijn. Het is wel een stuk anders, want HEAL is een stuk harder. Af en toe moet dat wel, je als artiest vernieuwen. In dit geval werkt het heel behoorlijk. Tel daar een geweldige ode aan Jason Molina bij op en je hebt een meer dan prima album.


6. First Aid Kit – Stay Gold
Derde album alweer van de zusjes uit Zweden. Hun vorige album, The Lion’s Roar, vond ik echt fantastisch, dus dan ben je altijd bang voor een tegenvallend nieuw album. Daar leek het in eerste instantie ook op, maar als je er dan nog een paar keer vaker naar luistert kom je toch wel tot de conclusie dat dit album weer vol met schattige liedjes staat. Het mist een echt topnummer, maar het is wel een fijn geheel. Mooie muziek, niets meer aan doen.


7. Alt-J – This Is All Yours
Dit bandje was zo’n beetje de grootste hype van 2012. Was ook wel een prima album, maar dan is het altijd maar afwachten wat ze daarna doen. Kan totale onzin worden, maar dat valt in dit geval wel mee. Weer een fijn album, dat herkenbare elementen heeft maar toch ook wel een heel stuk anders is. Luistert fijn weg.


8. Nick Mulvey – First Mind
Nick Mulvey is een veelzijdig muzikant. Eerst bespeelde hij de hang bij de jazzband Portico Quartet, maar nu wordt hij dan bij het grote publiek bekend als singer-songwriter. Ook dat gaat hem heel goed af. Hij is niet zomaar een doorsnee liedjesmaker, hij weet er toch een eigen draai aan te geven, waardoor het vrij interessant wordt. Dat zal dan waarschijnlijk liggen aan het feit dat hij het maken van muziek op Cuba heeft geleerd. Natuurlijk niet de spannendste muziek ooit, maar het heeft toch iets waardoor ik er graag naar luister.


9. Lost in the Trees – Past Life
De stem doet ‘t ‘m hier. Ari Picker heet de beste man. Lijkt in de verte misschien een beetje op Antony Hegarty, hoewel ik nooit zo van de vergelijkingen ben. Ontzettend mooi in ieder geval. De muziek is ook goed, hoewel het wat veranderd is ten opzichte van de vorige albums. De strijkers en blazers zijn verdwenen en daarvoor komt een wat elektronischer geluid. Haalt het niet bij de voorganger, maar alsnog een heel prettig album om naar te luisteren en het titelnummer is een van de beste liedjes van het jaar.


10. Damien Rice – My Favourite Faded Fantasy
Damien, wat liet je ons lang wachten. Dan verwacht je natuurlijk ook een boel en als je het zo gaat bekijken valt dit album wel een tikje tegen, het is bepaald geen O of 9. Maakt ook niet uit, dat zijn klassiekers, als je de helft van het niveau haalt heb je alsnog een geweldige plaat en dat lukt toch heel behoorlijk. De rauwe emotie is nog steeds aanwezig, hoewel het niet altijd even overtuigend meer klinkt, maar dat kan ook aan mij liggen. Hoe dan ook weer een goed album dat wel iedere luisterbeurt weer een beetje beter wordt.




11. Typhoon – Lobi da Basi
Zandloper
12. Sun Kil Moon – Benji
Ben’s My Friend
13. Caribou – Our Love
Our Love
14. Todd Terje – It’s Album Time
Inspector Norse
15. Ben Howard – I Forget Where We Were
End of the Affair
16. Grouper – Ruins
Clearing
17. The War on Drugs – Lost in the Dream
An Ocean in Between the Waves
18. Damien Jurado – Brothers and Sisters of the Eternal Son
Silver Timothy
19. Blood Red Shoes – Blood Red Shoes
An Animal
20. Angel Olsen – Burn Your Fire For No Witness
Windows




21. Foster the People – Supermodel
Best Friend
22. Lykke Li – I Never Learn
Gunshot
23. Elbow – The Take Off and Landing of Everything
Fly Boy Blue / Lunette
24. Sharon Van Etten – Are We There
Afraid of Nothing
25. Warpaint – Warpaint
Love is to Die
26. Timber Timbre – Hot Dreams
Hot Dreams
27. Andy Stott – Faith in Strangers
Damage
28. James Vincent McMorrow – Post Tropical
Cavalier
29. Broken Bells – After the Disco
Holding on for Life
30. The Gaslight Anthem – Get Hurt
Get Hurt

[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 29-12-2014 20:27:33 ]

Lekker lijstje Rotscholier. Jammergenoeg niks nieuws in te ontdekken, maar zeker een hele mooie volgorde De #1
Ohja, Zesde Metaal had ik nog niet geluisterd dit jaar! Onlangs uitgekomen pas?

Nee, ben er dit jaar niet echt aan toegekomen om zelf op zoek te gaan naar nieuwe muziek, dus de meeste albums komen braaf uit ons mooie indietopic.

Die van het Het Zesde Metaal is in november uitgekomen.

Kijk, nog iemand die Our Love boven Can't Do Without You verkiest. Boks.

quote:

Op maandag 29 december 2014 17:22 schreef BoerBert het volgende:
Kijk, nog iemand die Our Love boven Can't Do Without You verkiest. Boks.

Zou ook bij mijn favoriete nummer zijn van dat album. Lees: het enige leuke nummer van het album, want mijn top 100 haalt ie nog niet eens

(ik heb een luisterlijst van 220 albums )

Dan kun jij die boks wel vergeten, jongeman .

quote:

Op maandag 29 december 2014 17:22 schreef BoerBert het volgende:
Kijk, nog iemand die Our Love boven Can't Do Without You verkiest. Boks.

Lekker Bert!

In dit soort topics ontdek ik altijd pas de muziek van het afgelopen jaar. Vind het ook leuk als de mensen hun favoriete nummer erbij zetten.

Mijn lijst komt er ook aan vanavond. Ben er alleen nog niet uit met twee albums welke nummer 1 en welke nummer 2 wordt, de rest komt goed.

D'Angelo op 1. Freddie Gibbs & Madlib op 2.

quote:

Op maandag 29 december 2014 22:02 schreef DO2 het volgende:
D'Angelo op 1. Freddie Gibbs & Madlib op 2.

Nu zal ie wel voor laatstgenoemde gaan

Omdat ik een nieuwe laptop heb, kan ik niet heel diep gaan graven welke albums uit dit jaar komen. Daarom op gevoel, en grotendeels door de albums die ik hier langs heb zien komen uit herkenning:

1. Broken Bells - After the disco
2. Angus & Julia Stone - Angus & Julia Stone
3. Curtis Harding - Soul power
4. Elbow - The take off and landing of everything
5. Royal Blood - Royal Blood
6. Typhoon - Lobi da basi
7. Spoon - They want my soul
8. Sharon Jones & the Dap Kings - Give the people what they want
9. Prince - Plectrum electrum
10 . Joe Bonamassa - Different shades of blue

D'Angelo, Gabriel Rios, Run The Jewels moet ik nog verder ontdekken maar klinken goed. Maar komen dus nog niet in de top 10.
Ook albums die voor mijn gevoel misschien kwalitatief beter zijn dan die in mijn top 10 staan (Damien Rice, Ben Howard, Alt-J), maar die albums heb ik gewoon minder vaak beluisterd dus zet ik er dan ook niet in.

quote:

Op maandag 29 december 2014 22:02 schreef DO2 het volgende:
D'Angelo op 1. Freddie Gibbs & Madlib op 2.

Typhoon denk ik

quote:

Op maandag 29 december 2014 22:47 schreef Norrage het volgende:

[..]

Typhoon denk ik

Wel sympathieke kerel toen ie bij Maassen opgesloten zat

quote:

Op maandag 29 december 2014 22:17 schreef Zocalo het volgende:
Omdat ik een nieuwe laptop heb, kan ik niet heel diep gaan graven welke albums uit dit jaar komen. Daarom op gevoel, en grotendeels door de albums die ik hier langs heb zien komen uit herkenning:

1. Broken Bells - After the disco
2. Angus & Julia Stone - Angus & Julia Stone
3. Curtis Harding - Soul power
4. Elbow - The take off and landing of everything
5. Royal Blood - Royal Blood
6. Typhoon - Lobi da basi
7. Spoon - They want my soul
8. Sharon Jones & the Dap Kings - Give the people what they want
9. Prince - Plectrum electrum
10 . Joe Bonamassa - Different shades of blue

D'Angelo, Gabriel Rios, Run The Jewels moet ik nog verder ontdekken maar klinken goed. Maar komen dus nog niet in de top 10.
Ook albums die voor mijn gevoel misschien kwalitatief beter zijn dan die in mijn top 10 staan (Damien Rice, Ben Howard, Alt-J), maar die albums heb ik gewoon minder vaak beluisterd dus zet ik er dan ook niet in.

Je kan ook op wiki kijken he. Staan alle grote releases wel op.

quote:

Op maandag 29 december 2014 22:02 schreef DO2 het volgende:
D'Angelo op 1. Freddie Gibbs & Madlib op 2.

quote:

Op maandag 29 december 2014 22:05 schreef Immerdebestebob het volgende:

[..]

Nu zal ie wel voor laatstgenoemde gaan

quote:

Op maandag 29 december 2014 22:47 schreef Norrage het volgende:

[..]

Typhoon denk ik

Alle drie fout. Ik ga nu beginnen.

Ghostface en ought??

Kerft's Jaarlijst der fantastische albums 2014

Het was een goed jaar, een heel goed jaar. Ik ga jullie nu laten zien waarom:

1. Black Milk - If There's a Hell Below

Black Milk's sterkste plaat tot nu toe en dat is een hele grote prestatie. Ik wist zeker dat ik deze plaat goed zou vinden en wachtte vol spanning op de leak, toen die er uiteindelijk was ben ik positief verrast. Er zit zoveel werk, tijd en precisie in deze plaat. Elk klikje, elk bliepje, alles is tot in de perfectie uitgewerkt. Black Milk begint ook als producer steeds interessanter te worden, steeds meer zijn eigen geluid te ontwikkelen, met de kenmerkende drums voorop. Waar in het verleden zijn raps de muziek soms wat saaierig konden maken doet Black Milk er álles aan om elk nummer zo interessant mogelijk te maken. 'Story and Her' heeft een van de grootste plottwists in muziekhistorie. The productie is echt fantastisch, 'Detroit's New Dance Show' en 'Gold Piece' zijn de twee beste instrumentalen van het jaar, de eerste is een industriële dansbare robotachtige dansbeat, waar de tweede gebruik maakt van een of ander strijkinstrument dat me compleet opgeilt elke keer als het verschijnt. Black Milk heeft zich compleet overtroffen en zit nog zo vroeg in zijn carriére, hij kan nog zelfs wel beter gok ik. Nog 1 album gok ik en hij gaat Queens of the Stone Age voorbij als mijn favoriete artiest.

2. D'Angelo - Black Messiah

Ik ben altijd al een enorme liefhebber van D'Angelo geweest. Voodoo is misschien wel de beste Soul-plaat aller tijden. Ergens deze maand kreeg ik echter opeens te horen dat zijn nieuwe album uit was, ik wilde mijn verwachtingen niet te hoog inschatten, want we weten hoe het vaak gaat als een artiest met legendarische status na 14 jaar pas weer een nieuw album uitbrengt. D'Angelo doet echter compleet het tegenovergestelde en laat zien dat hij zeker niet stil heeft gezeten al deze jaren. Ook deze plaat is tot in de puntjes afgewerkt. Er zit enorm veel variatie in de nummers, waar het ene nummer meer psychedelisch is, is het andere pure Funk. Het bericht voor de mensheid is ook duidelijk met dit album. De perfectie is benaderd en ik kan niet wachten op wat D'Angelo in de toekomst allemaal nog kan brengen

3. Freddie Gibbs & Madlib - Piñata



Aan het begin van het jaar wist ik zeker dat dit het album van het jaar zou worden. Achteraf kwamen er dus nog twee veel betere platen, dat geeft aan hoe goed dit jaar wel niet is. Madlib zorgt voor een hele sterke mix van instrumentalen tussen Madvillainy and The Ecstatic en Freddie Gibbs brengt de beste raps die hij ooit in zijn leven geproduceerd heeft. Het album is een soort autobiografie en het is net alsof je in Gibbs' zijn auto meerijdt om te kijken wat hij in zijn leven heeft gezien, maar dan op een technische en heerlijk flowende manier. Het enige nadeel van deze plaat zijn de gasten, die niet altijd een niveau behalen waar je toch op hoopt bij zo'n goed album.

4. Typhoon - Lobi da Basi

Typhoon heeft ook iets fantastisch bereikt met dit album. Hij weet de lijn die popmuziek en goede Hip-Hop onderscheidt, weg te vagen, zonder dat de kwaliteit van beide kanten aangetast wordt. Dit album bestaat uit vele laagjes, ten eerste het gebruiken van een liveband, iets wat ze in Hip-Hop veel vaker zouden moeten doen, ten tweede door gewoon nog steeds kei en keihard te rappen, ten derde door alles vast te plakken met heerlijke catchy hookjes en deuntjes. Het album luistert enorm lekker weg en zit heel erg goed in elkaar, live is het nog beter, dan weet je dat het goed zit.

5. Ne Obliviscaris - Citadel

Dé reden dat het goed is om af en toe eens de RYM top charts voor een jaar te bekijken en te proberen. Geweldig Progressief album dat de ijzersterke kolossale grunts die je doen denken aan Opeth af te wisselen met melodieuze zang, intense riffs, maar ook prachtige cello-koren, waardoor symfonieën afgewisseld worden met keiharde Metal. Verrassing van het jaar wat mij betreft.

6. Kairon; IRSE! - Ujubasajuba

Nog zo'n enorm verrassende release. Finse band die de missing link tussen Sigur Rós en My Bloody Valentine is, enorm ruige Shoegaze wordt afgewisseld met hele dromerige Post-Rock, erg alternatief, maar niet zo dat het onderdompelt in pretenties. Het gevoel blijft dicht verbonden aan de muziek en dat maakt het juist zo boeiend.

7. Mastodon - Once More 'Round the Sun

Het duurde even voordat het kwartje viel, maar toen die viel, viel die ook goed. Wat een fantastisch album. Mastodon dat voortborduurt op het geluid van The Hunter, maar dit keer met meer variatie. De drummer heeft een prominente rol, niet alleen met zijn drums, maar ook met zijn enorm gepolijste cleane vocalen die de nummers meer kracht geven. Mijn favoriete nummer van het album, is misschien wel het beste nummer van het jaar. 'Chimes at Midnight' is een nummer opgebouwd in duidelijke segmenten, die een unieke luisterervaring vereisen wanneer het kwartje valt, de overgang van de bridges naar de coupletten is wel zó sterk.

8. Ghostface Killah - 36 Seasons

Ghostface Killah is een rapper die ik altijd al gewaardeerd heb, maar nooit net dat beetje extra kon brengen voor mij. Dit jaar heeft hij het toch geflikt met het uitstekende 36 Seasons, een album dat zijn eigen draai geeft aan de Only Built 4 Cuban Linx-series. De aanpak is meer gepolijst en Soul-georienteerd, maar het geheel is net zo interessant en gevarieerd.

9. Ty Segall - Manipulator

Qua uitvoering een redelijk traditionele plaat, de songwriting is echter van een zeer hoog niveau en dat houdt deze psychedelische garage plaat interessant om opnieuw te blijven ontdekken.

10. Ought - More Than Any Other Day

Er is maar een manier om deze plaat te beschrijven en dat is om het te vergelijken met oudere bands. Een hoop verschillende invloeden zijn genoemd, ik noem de Art-Punk uit de jaren 70 met onder meer Television. Het interessante aan dit album is de overduidelijke Punk invloeden, maar deze zijn gecombineerd met verrassend melodieuze deuntjes, refreintjes etc.

11. Pharoahe Monch - PTSD

Pharoahe Monch dropt ook al een solide album dit jaar, met 'Rapid Eye Movement' als uitblinker, waar Black Thought van The Roots misschien wel zijn beste verse ooit dropt. Zoek het op, bekijk de lyrics en geniet van kunst met woorden.

12. Boris - Noise

Het leek er een tijdje op dat deze in mijn top 5 zou staan, maar mijn mening over deze plaat is ietsjes gedaald. Nog steeds vind ik hem erg sterk, waar Boris een soort compilatie maakt van hun oude werk. Van silly Jpop tot aardschokkende Doom Drone, maar ook de Hard Rock wordt weer aangedaan, heerlijk gevarieerde plaat.

13. Little Dragon - Nabuma Rubberband

Mijn favoriete pop-plaat van het jaar. De soulachtige vocalen gecombineerd met dromerige instrumentalen en ongelooflijk catchy hookjes brengen mij veel plezier.

14. Wagakki Band - Vocalo Zanmai

Misschien wel de interessantste plaat van het jaar. Een mix tussen Japanse volksmuziek en harde rock gebruikt om creepy originele vocaloid nummers in een nieuw jasje te steken en dat is enorm goed gelukt. De melodieën blijven in je hoofd zitten en het instrumentale spel is van een absurd hoog niveau. Heerlijk om traditionele instrumenten in een enorm hoog tempo gespeeld te horen worden, maar toch blijft het belangrijkste op dit album het plezier, het plezier in de muziek is zeer goed terug te horen op het hele album.

15. Diamond District - March on Washington


16. Septicflesh - Titan

Nog een kolossale release van de Griekse Symfonische Death Metal meesters van Septicflesh. Wederom presteren ze het om de muziek een sterke cinematische twist te geven.

17. The War on Drugs - Lost in the Dream

Geen introductie nodig denk ik zo.

18. SBTRKT - Wonder Where We Land

Geen Wildfire, maar wel een hoop andere prachtige nummers. Van relaxte gevoelige nummers tot meer uptempo dancey spul, het bevalt me grotendeels.

19. Alcest - Shelter

Alcest is volbloed Dream-Pop geworden en daar heb ik geen problemen mee. Een fris, dromerig, vrolijk en opbeurend album is het gevoel, met sterke deuntjes en songprogressies.

20. Weezer - Everything Will be Alright in the End

Speaking name, want eindelijk een goede Weezer plaat. De imperfectie is nog steeds aanwezig, maar dat is juist de charme van Weezer. De songwriting was weer zo sterk als die altijd was, dit keer zonder kinderachtige lyrics, maar Rivers die blijkbaar zich ook realiseert dat hij een dagje ouder wordt en zo is zijn muziek ook een stuk volwassener geworden.

Waarschijnlijk maken we er nog een top 50 van, maar heb er nu even genoeg van.

Hm paar dagen geleden was ik nog positief over Ought, toen had ik op spotify de EP gedraaid. Nu draai ik het album, ook spotify, maar daar haak ik toch heel snel af. Snap daardoor ook beter waarom die bij zoveel mensen in de lijst staat

Kerftje
Lekker lijstje hoor!!

Black Milk heb ik te weinig geluisterd....vond hem wat weinig coherent...een paar lekkere rapnummres en dan uit het niets zo'n mooie instrumentale jazzsong etc...ik heb er nog niet geconcentreerd genoeg naar geluisterd. Vorig jaar haalde hij mij lijstje wel, nu niet...niet eens aan gedacht. Eens kijken of er in retrospect wat mee gebeurd

En verder, tsja, behalve ghostface heb ik al die andere hiphop geluisterd en het meeste staat er ook wel bij mij (bijna) in.

Ok, daar ben ik dan! Mijn top 50 met omschrijvingen. Het kostte al genoeg tijd,dus ik heb geen leuke youtube linkjes toegevoegd (op het blog wel, maar hij copy-paste niet alles...) Heel veel jazz in de lijst, zeker de top 10. Doe er je voordeel mee! De rest kent iedereen waarschijnlijk al

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

----

50. Stephen Malkmus & The Jicks - Wig Out at Jagbags
Uiteraard helaas al jaren geen Pavement-releases meer, maar gelukkig weet frontman Stephen Malkmus al jaren leuke Pavement-esque plaatjes uit te brengen die onze honger nog enigszins weten te stillen. Zo ook met Wig Out at Jagbags, zijn misschien wel sterkste soloplaat sinds begin jaren '00. Dat komt wellicht het meest door het meer veelzijdige geluid, met vooral de toevoeging van trompet. Dat maakt dan ook een vrolijke, losbandige en opzwepende plaat die niet kan misstaan in deze eindlijst.
Prijsnummer: Chartjunk

49. José James - While You Were Sleeping
(Niet) helemaal toevallig: vorig jaar stond José James ook al op #49 in mijn lijst! Toch is While You Were Sleeping heel wat anders dan het vorig jaar uitgekomen No Beginning No End. Waar James in 2013 de soulvolle popkant opzocht, is dat dit jaar de rockkant. Met soms bijzonder harde gitaarriffs zoekt James meer het geluid van Prince en Lenny Kravitz op, zonder zijn eigen karakteristieke geluid te verliezen. Dat kenmerkt James misschien nog wel het best: hij is van alle markten thuis, maar dat heerlijke zwoele geluid dat vooral door zijn overheersende stem wordt gecreëerd maakt hem een van de grootste hedendaagse namen in het R&B/Jazz circuit.
Prijsnummer: While You Were Sleeping

48. Sharon Van Etten - Are We There
Sharon van Etten gaat al een tijdje mee, maar niet eerder wist ze me zo te raken. Dat doet ze niet het hele album lang, maar met de twee openingsnummers (Afraid of Nothing en Taking Chances) maakt ze grote indruk. Op melancholische wijze rijgt ze met haar sfeervolle pianospel en schaarse gebruik van elektronica schitterend de nummers aan elkaar. Een ietwat te emotioneel aangezette plaat als je alle 11 nummers bij elkaar optelt, maar zo op zijn tijd kan dit best de mooiste plaat van het jaar zijn.
Prijsnummer: Afraid of Nothing

47. Gideon van Gelder - Lighthouse
Jazzpianist Gideon van Gelder wist met zijn vorige plaat al vele buitenlandse jazz-critici voor zich te winnen. Op Lighthouse breidt hij zijn populariteit uit, en lijkt hij ook steeds groter te worden in Nederland zelf. Lighthouse kenmerkt zich door sfeer en bijzonder samenspel van piano, saxofoon, drums en zelfs zang (van Becca Stevens). Een grensoverschijdend jazz-album, zoals er dit jaar wel meerdere zijn uitgekomen.
Prijsnummer: Visions

46. Freddie Gibbs & Madlib - Pinata
Alle hiphop albums waar Madlib aan meewerkt kenmerken zich door een heerlijke jazz feel, en die ongelooflijk productie. Ook zo op deze mengelmoes van beats en gangster-rap. Veel scheldwoorden passeren de revue, maar telkens worden die op indrukwekkende wijze ingekleurd en samengesmeed door de jazzy beats van Madlib. Begin dit jaar dacht ik dat Pinata hét hiphop album ging worden van het jaar, maar er volgenden zelfs nog betere.
Prijsnummer: Thuggin'

45. Monomyth - Further
Het debuutalbum van Monomyth kwam eind vorig jaar uit, en kan net niet meedingen in deze top-lijst. Deze was net ietsje beter dan het in 2014 uitgekomen Further, maar veel scheelt het niet. Monomyth maakt op beide platen namelijk de perfecte mix van kraut- en spacerock die doet herinneren aan de beste dagen van Pink Floyd en Neu!. Beide albums kennen slechts enkele nummers, maar duren toch zeker een uur lang. Krautende en bezwerende opbouwen naar vernietigende climaxen en hypnotiserende grooves: Monomyth ademt perfect uit hoe dit genre behoort te klinken.
Prijsnummer: Spheres

44. GoGo Penguin - V2.0
Genomineerd voor de prestigieuze Britse Mercury Prize, maar toch net niet gewonnen. Wat ons betreft is dit wederom genre-overschrijdende jazz-album zeker wel het beste album in de nominatie-lijst. Op ingenieuze wijze weet Gogo Penguin hier met enkel akoestische instrumentatie een bijna elektronische groove te creëren, die piano, drums en bas naadloos verweeft in een uniform en overal coherent geluid. Een van de indrukwekkendste jazz-albums van de laatste jaren, maar was voor mij toch net iets te complex om in de bovenste regionen van deze jaar-lijst te verschijnen.
Prijsnummer: Murmuration

43. Swans - To Be Kind
Aan een review van deze nieuwe krachtuitbarsting zijn we niet eens toegekomen. Dat was volstrekt onmogelijk. Deze 2 uur durende plaat valt dan ook niet te omschrijven. We horen continu een vernietigend geluid doordrongen van ontelbaar veel indrukken, dat tientallen minuten voortdendert. Toch haalt To Be Kind deze top 50, omdat Swans nog nooit zo ritmisch en toegankelijk heeft geklonken. Vooral CD1 is indrukwekkend, maar samen met CD2 is de hele plaat toch gewoon een net wat te lange zit.
Prijsnummer: A Little God In My Hands

42. Dans Dans - 3
Het 3e album van het jazz-trio van Bert Dockx is weer geslaagde jazz-rock van de bovenste plank. In tegenstelling tot hun vorige albums bestaat het album nu vooral uit zelf-gecomponeerde nummers, die allen gekenmerkt worden door donker gitaar- en basspel waarin een spannende groove permanent op de voorgrond ligt. Over de gehele lengte van de plaat is het allemaal wellicht een beetje eentonig, maar desalniettemin horen we hier puur vakmanschap.
Prijsnummer: Take A Close Look

41. Damien Rice - My Favourite Faded Fantasy
Een even langverwachte als onverwachte comeback van hem, met wie de hele hedendaagse singer-songwriter hype begon. En meteen liet Damien Rice horen dat hij het vak als geen ander beheerst door met een overweldigende klasse een indrukwekkende plaat uit te brengen. Bij vlagen erg voorspelbaar als ook erg cliché, maar indrukwekkend niettemin. My Favourite Faded Fantasy laat af en toe werkelijk waar schitterende kleurplaatjes horen, met als absolute hoogtepunt het epische - met klassiek pianospel - ingekleurde It Takes A Lot To Know A Man.
Prijsnummer: It Takes A Lot To Know A Man

40. The Nels Cline Singers - Macroscope
Geen nieuwe Wilco plaat in 2014, en die was er ook niet in 2013 en 2012. Maar de beste gitarist van de wereld, Nels Cline, heeft ook een jazz-trio waar hij platen mee uitbrengt. Macroscope is een heerlijke gitaar-exercitie waarin Cline zijn vakmanschap etaleert. Zijn experimentele jazz-trio maakt hier sfeervolle, lang opgerekte jazz-stuwers, die telkens worden opgeschrikt door krachtuitspattingen van Cline zijn gitaar.
Prijsnummer: Seven Zed Heaven

39. Thé Lau - Platina Blues
Thé Lau heeft niet lang meer te leven, en dat is verschrikkelijk. Toch heeft zelfs zo'n ongelooflijk nadeel een voordeel: onder invloed van zijn levensbedreigende kanker heeft hij een van de mooiste platen uit zijn oeuvre gemaakt. Een schitterende sfeervolle en vrijwel instrumentale plaat met weinig maar heel mooi gekozen tekst, die even hoopvol als droevig overkomt. Een epische door vier nummers aan elkaar geregen ode aan het leven. Laten we hopen dat Thé Lau het nog even volhoudt, en anders: bedankt voor al die mooie muziek.
Prijsnummer: de hele plaat

38. Naive Set - Reclining Nude
Eén van de kleinste bandjes in deze lijst: het nieuwe maar overweldigende bandje Naive Set uit Amsterdam, dat uitkomt voor het dit jaar erg productieve Subroutine label. Met een dozijn aan pakkende, snelle en opzwepende nummers doet de band vooral denken aan de rammelpop van The Feelies. Waar de andere bandjes van het Subroutine label vooral de harde rock opzoeken, weet Naive Set het hier heerlijk klein te houden, en doen ze niks teveel. Gewoon een erg leuke plaat.
Prijsnummer: Bo

37. Neneh Cherry - Blank Project
Hoewel we hier nauwelijks van een comeback kunnen spreken - Neneh Cherry deed namelijk op best wat andere platen mee - is dit wel haar solo-comeback. Samen met electro-jazz duo RocketNumberNine zoekt Cherry hier meer dan ooit de electronica op, en in deze zoektocht is ze zeer in geslaagd. Volstrekt anders dan haar vorige platen die vooral door hiphop waren beïnvloed, maar net zo goed en misschien wel beter. Ze zoekt hier knap het spannende experiment op en weet met haar stem zoals altijd te overtuigen.
Prijsnummer: Everything

36. Coldplay - Ghost Stories
Die vorige plaat van Coldplay (ik durf de albumtitel niet eens uit te spreken) moet een van de slechtste platen (van een topband) ooit zijn geweest. Gelukkig valt Coldplay hier weer enigszins terug naar hun roots, terwijl ze zich ook wat weten te vernieuwen. Mooi integer gehouden songs, ingekleurd met heerlijke electronica. Ghost Stories is een intieme plaat die slechts 1x volstrekt wordt verpest: het tenenkrommende Sky Full of Stars. Gelukkig slechts 1x, want alle andere liedjes zijn hoe je het ook wendt of keert heel erg mooi.
Prijsnummer: Magic

35. Nick Mulvey - First Mind
Ooit zat Nick Mulvey nog in Portico Quartet, maar de laatste jaren werkte hij aan zijn singer-songwriter debuut. En hoe! Met First Mind combineert hij zijn eigenzinnige jazz-roots met prachtige gitaarliedjes. Hij ontstijgt hier met gemak de hedendaagse singer-songwriter middelmaat, en maakt hier een indrukwekkend debuut waar ook geregeld een ijzersterkte band inclusief blazers naar voren treedt. En het kent zelfs een bijna-hitje: het heerlijk opgebouwde Cucurucu.
Prijsnummer: Cucurucu

34. Mark de Clive-Lowe - Church
Church is een van de meest veelzijdige albums die ik dit jaar geluisterd heb. Van experimentele jazz ontspoort deze plaat moeiteloos in afro-beat, funk, electronisch of vocale muziek. Toch stoort dit geen moment en lijken de stijlwisselingen telkens precies goed getimed. Daarom vinden we deze plaat van wonderkind Mark de Clive-Lowe, die vrij onbekend is maar toch al vele jaren aan de weg timmert, zo hoog in deze lijst. Bijna alles klopt aan deze plaat; hij is enkel een beetje (te) lang.
Prijsnummer: The Mission

33. D'Angelo and the Vanguard - Black Messiah
Nog een comeback-plaat in deze lijst, en eentje die nog net op de rand van 2014 werd uitgebracht. Maar na 1 luisterbeurt overtuigde deze plaat al, met zijn broeierige, bijzonder gedetailleerde soul-funk. Ritmische handclaps, funky piano, heerlijke riffjes: D'Angelo is terug en hij lijkt niks aan kwaliteit te zijn verloren. Integendeel.
Prijsnummer: Sugah Daddy

32. Black Flower - Abysinnia Afterlife
Jazz uit België, gevormd uit een mengelmoes van vooraanstaande artiesten: ex-leden van dEUS en Calexico passeren onder andere de revu. Hypnotiserende afro-beat maken ze, die van rustig voortkabbelend naar experimentele funk springt. Een prachtige plaat, een ode aan Fela Kuti en Mulate Astatke, opzwepend en overtuigend.
Prijsnummer: Solar Eclipse

31. Fire! Orchestra - Enter
Met het vervolg van het 2 jaar terug verschenen Exit, weet Mats Gustafsson weer een bijzonder epische big-band free-jazz plaat op de mat te leggen. Van groovende funk-jazz tot experimentele en goden-vererende psychedelica tot aan onluisterbare free-jazz, alles komt hier langs. Voorop staat de bijzonder muzikaliteit van deze bijna 30-koppige band, dat op weergaloze wijze door Gustafsson in goede banen wordt geleid.
Prijsnummer: Het begin en het eind van het album.

30. Innercity Ensemble - II
Innercity Ensemble bracht deze duistere elektronische plaat uit, met flarden aan spannende noise en dreigende blazers om het een jazzy feeling te geven. Een prachtig muziekstuk dat in één ruk geluisterd dient te worden, misschien nog het best te classificeren als neoklassieke ambient. Voor de experimentele fijnproever.
Prijsnummer: Het geheel

29. The Roots - ...And Then You Shoot Your Cousin
The Roots laten toch elke keer weer horen dat ze tot de buitencategorie behoren binnen het hip-hop circuit. Dit keer combineren ze klassieke muziek met hiphop tot een conceptalbum dat zijn gelijke niet kent. Slechts 30 minuten duurt deze hiphop-opera, maar 30 minuten lang imponeert het en de tijdsduur is perfect gekozen voor deze toch vrij experimentele uitspatting.
Prijsnummer: The Dark

28. Spoon - They Want My Soul
Het underground poprock bandje en de lievelingen van de indie-scene heeft ook in 2014 weer een plaat uitgebracht vol meezingwaardige melodieën en vlijmscherpe riffs. Vernieuwen doen ze zich nauwelijks, maar telkens weer brengen ze kwaliteit. Dit keer met bijzonder scherpe vocalen en misschien wel een van hun betere en meer consistente werken.
Prijsnummer: Rent I Pay

27. Henny Vrienten - En Toch...
Geen Doe Maar meer, maar Henny Vrienten zelf timmerde de laatste jaren wel aan de weg. Na vele jaren weer een plaat waar hij zichzelf eer mee aan doet. En Toch... is een door gitaar en veel melancholiek gedreven plaat geworden, met schitterende afwisseling door het album heen. Het ene nummer is perfect geschikt voor een regenachtige herfstdag, en het volgende nummer waan je je ineens op een tropisch eiland.
Prijsnummer: Gitaar

26. Freez & A.R.T. - Les Demoiselles
Al het goede komt uit Zwolle, dat laten de mannen van de Fakkelteitgroep dit jaar goed zien. Hoger in deze lijst komt Typhoon uiteraard nog terug, maar Freez kan hier, samen met hun gemene deler A.R.T., zeker mee wedijveren. Nederlandstalige hip-hop met een chansonesque Franse feel, daar doen we het voor. Bij vlagen meer dan enkel een hip-hop album, met schitterende voordrachten en ijzersterke beats.
Prijsnummer: Toonaangevend Toeval

25. Get the Blessing - Lope and Antilope
Als een jazz-kwartet leden van Portishead en Radiohead bevat, kan het bij voorbaat al bijna niks fout doen. Hier doen ze bij vlagen denken aan de free-jazz van Ornette Coleman, zonder ergens uit de bocht te vliegen en permanent toegankelijk te blijven. De hele plaat weten ze te verrassen met het schitterende samenspel van trompet en sax met de ritmesectie. Wederom imponerende jazz uit het Verenigd Koninkrijk.
Prijsnummer: Corniche

24. Elbow - The Take Off and Landing of Everything
Het vorige album van Elbow kon ik absoluut niet hebben, maar met deze nieuwe hebben ze mij weer voor zich gewonnen. Heerlijk langgerekte nummers, fijne overgangen van hard naar zacht, van uptempo naar downtempo. Elbow weet hier weer de veelzijdigheid van magnum opus Seldom Seen Kid te benaderen en wordt hier nergens saai zoals die vorige plaat.
Prijsnummer: Fly Boy Blue / Lunette

23. De Kift - Bidonville
Geen idee waarom ik deze band al die jaren tamelijk links heb laten liggen, maar wat ik wel weet is dat Bidonville een knap staaltje theatrale punkrock is. Ik heb me laten vertellen dat ze zelden zo veelzijdig zijn geweest binnen één plaat en daar kan ik wel inkomen. Van cabaretesque punkrock belanden ze in de krautrock, en van de krautrock rollen ze in de Oost-Europese hoempa-jazz, en dat allemaal met een harde rock-vibe. Fantastisch geschift.
Prijsnummer: Een man

22. Jolie Holland - Wine Dark Sea
Ik schaar Jolie Holland onder de jazz-vocalisten, maar Holland betreedt op haar albums altijd vele genres tegelijk. Hier op Wine Dark Sea gaat het meer de alt-country op, maar het jazzy gevoel dat vooral gekenmerkt wordt door haar veelzijdige stem is nooit ver weg. Schitterend kleurt ze het ene nummer ingetogen in, om je het volgende nummer weer met vlijmscherp gitaar-spel wakker te schudden.
Prijsnummer: Palm Wine Drunkard

21. Dean Blunt - Black Metal
Stom stom stom. Pas na LeGuessWho (waar Dean Blunt stond) ontdekt, maar wat een ontdekking was dat. Dean Blunt combineert bijzonder experiment met soul en jazz, en ontspoort soms zelfs naar experimentele noise. Denk aan een mix van Tom Waits, Willis Earl Beal en James Blake, maar zelfs deze mix doet Blunt tekort. Een volstrekt uniek geluid, dat gekenmerkt wordt door het verschil in het kortste en het langste nummer: 12 minuten.
Prijsnummer: Forever (dat langste nummer)

20. School Is Cool - Nature Fear
School is Cool doet hier wat Arcade Fire vorig jaar met Reflektor deed: de Belgische band, die altijd al duidelijk geïnspireerd was door Arcade Fire, komt met een ontzettend veelzijdige plaat die speelt met duistere electronica en opzwepende folk-rock. Een enorme groeiplaat met bijzonder veel klasse en complexe liedjes. Net als Reflektor vorig jaar springt het album wat te veel van de hak op de tak, maar toch weet het de kwaliteit te bewaren. Een indrukwekkende stijl-verandering.
Prijsnummer: Black Dog Painting

19. The War on Drugs - Lost in the Dream
In vele lijstjes hét album van het jaar, en ook in deze top 50 staat The War On Drugs hoog. Toch kan Lost in the Dream voor mij absoluut niet tippen aan het eerdere Slave Ambient, dat 3 jaar terug vreemd genoeg vrijwel onopgemerkt was gebleven. Nu eindelijk de internationale erkenning van deze band, dat vooral met de 2 prijsnummers Red Eyes en An Ocean In Between The Waves op waanzinnige wijze als een mix Bruce Springsteen, Dire Straits en Bob Dylan weet te klinken.
Prijsnummer: Ocean In Between The Waves

18. Flying Lotus - You're Dead!
Weer een stijlvolle plaat van FlyLo dat aaneengeregen is met veel verschillende invloeden. De neef van John en Alice Coltrane zoekt hier de spirituele jazz op, en doet dit door op futuristische wijze elektronische beats aan eigenwijze blazers en drums toe te voegen zoals alleen hij dat kan. Niet eerder was FlyLo zo heerlijk vernieuwend, en op You're Dead! waan je je ook echt in een andere wereld; het hiernamaals?
Prijsnummer: Coronus, The Terminator

17. Fratsen - Caspar
Na 19 jaar weer een comeback van het leukste bandje waarin cabaratier/muzikant André Manuel heeft gezeten: Fratsen. Met Caspar doet Fratsen alsof ze nooit zijn weg geweest en worden keiharde gitaarriffs en jams, zoals ik dat alleen van Neil Young ken, weergaloos gecombineerd met hilarische (Nederlandstalige) teksten. Nu is het wachten op de comeback van zijn andere bandje: Krang.
Prijsnummer: Luie Donder

16. Paolo Nutini - Caustic Love
Na een intermezzo van een paar jaren heeft Paolo Nutini aan zijn geloofwaardigheid gewerkt. En met succes: Met Caustic Love overtuigt Nutini als nooit tevoren. Met een veel voller geluid weet hij zijn beste plaat te maken. Schitterende soul, emotionele ballads en opzwepende funk maken van Nutini nu een volwassen artiest. Geen mega-hit als New Shoes is hier te vinden, en het is bewonderenswaardig dat Nutini hier het experiment heeft opgezocht.
Prijsnummer: Iron Sky

15. Omer Avital - New Song
Veel goede jazz uit Israel de laatste jaren, en Omer Avital is daar een van de duidelijkste voorbeelden van. New Song is een toegankelijke en zeer vreugdevolle jazz-plaat met melodieuze piano-ritmes, funky blazers en prachtige invloeden vanuit het midden-oosten. Bij vlagen lekker smooth en poppy, bij vlagen ook experimenteel en complex. Avital toont dat hij alles in goede banen kan leiden.
Prijsnummer: Yemen Suite

14. Sun Kil Moon - Benji
Sun Kil Moon, ofwel Mark Kozelek, is dit jaar veelal op negatieve wijze in het nieuws geweest. Dat terwijl hij eigenlijk alleen maar positiviteit had hoeven te oogsten met deze fantastische plaat. Hiermee wist hij mij eindelijk voor zich te winnen, en met mij waarschijnlijke vele anderen. Ja, de plaat duurt te lang en klinkt enigszins eentonig, maar is permanent geloofwaardig en brengt je in een geweldige trance. Met simpele doch verhalende en rakende teksten houdt Kozelek je in de greep, en met het geweldige Ben's My Friend hebben we een van de beste album-afsluiters allertijden te pakken.
Prijsnummer: Ben's My Friend

13. Damien Jurado - Brothers and Sisters of the Eternal Son
Niet Sun Kil Moon, maar Damien Jurado wordt binnen deze top 50 de winnaar onder de singer-songwriters. Jurado speelde zijn vorige plaat al een beetje met een meer psychedelisch geluid, maar pas hier komt dit geluid tot wasdom. De plaat balanceert tussen spirituele Afrikaanse beats, bijna funky akoestisch gitaarspel en het doordringende stemgeluid van Jurado. Wederom een grote stap omhoog van deze fantastische songwriter, die zich permanent blijft ontwikkelen.
Prijsnummer: Silver Donna

12. Kapok - Kapok
Uit de stal van Kyteman komt Kapok, dat geleid wordt door Morris Kliphuis. Kapok hun tweede album is een heerlijke mix van rock en jazz, dat met het karakteristieke geluid van de hoorn van Kliphuis bijzonder origineel klinkt. Eigenwijze ritmes en fantastische tempoveranderingen kenmerken deze (bijna) beste Nederlandse jazz-plaat van het jaar. En in een ander lijstje zal Kapok zelfs op #1 staan, want live zijn ze nog een tikkeltje beter. Wat een sterke band, die volledig terecht dit jaar de jazz-Edison won.
Prijsnummer: Lesotho

11. Typhoon - Lobi da Basi
Het zal niemand zijn ontgaan: Lobi Da Basi is hét succesverhaal van 2014. Typhoon weet met zijn 2e album het hele land voor hem te winnen, van popliefhebbers tot aan hiphoppers, van jong tot oud. En dat is volledig terecht, de charmeur leidt zijn wereld-band op indrukwekkende wijze door een landschap van Surinaamse ritmes, funky jazz en goed gevonden (rap)-teksten. Deze klasse van Typhoon is nog wel het meest duidelijk op het Van De Regen Naar De Zon. Hoewel dit nummer, dat uitkwam ter ere van de viering van 200 jaar Koninkrijk der Nederlanden, wellicht enigszins uit de toon valt op deze plaat, kenmerkt het de veelzijdigheid van de rapper. Wat een schitterende ode aan Nederland.
Prijsnummer: Van De Regen Naar De Zon

10. Brad Mehldau, Mark Guiliana - Mehliana: Taming the Dragon
We beginnen de top 10 met het meest futuristische album van de hele lijst: Meester jazzpianist Brad Mehldau en beatsmaker/drummer Mark Guiliana benaderen hier een ondefinieerbaar geluid. Met vreemde synths, keiharde beats en buitenaardse bliepjes betreden ze een nieuwe wereld van jazz, electronica en post-rock. Het blijft allemaal luisterbaar en bij vlagen doet de schitterende akoestische piano van Mehldau gewoon zijn intrede. Misschien wel het meest bijzondere en unieke album van het jaar.
Prijsnummer: The Dreamer

9. Adult Jazz - Gist Is
Nog zo'n bijzonder album is Gist Is van Adult Jazz. Het makkelijkst zijn ze te omschrijven als de experimentele en eigenwijze broertjes van Alt-J, beide afkomstig uit Leeds. Volstrekt ontoegankelijk begint de plaat met een soort falsetto drone, maar langzaamaan komt alles wonderwel samen. Een werkelijk waar unieke versmelting van totaal onvoorspelbare ritmes met poppy grooves en de excentrieke stem van frontman Harry Burgess.
Prijsnummer: Idiot Mantra

8. Benjamin Herman featuring Daniel von Piekartz - Trouble
De hoogste Nederlandse notering in deze lijst komt van Benjamin Herman. Van hem wisten we al dat hij louter kwalitatief hoogwaardige platen uitbrengt, maar de zang en het pianospel van Daniel von Piekartz brengt alles naar een nog hoger niveau. Heerlijke vocal-jazz om bij weg te dromen met fantastische covers, met als bijzonder hoogtepunt Lilac Wine. Een soort Jamie Cullum, maar veel spannender en Von Piekartz steelt hier volstrekt de show.
Prijsnummer: Lilac Wine

7. Ought - More Than Any Other Day
Ought werd al vroeg in het jaar getipt door Pitchfork als de eventuele post-punk revelatie van 2014. En volstrekt terecht. Op geniale wijze wordt geput uit bekende acts als The Feelies, Velvet Underground en Television, dat op achteloos nonchalante wijze door zanger Tim Beeler tot iets unieks wordt gesmeed. Geen nummer is hetzelfde maar elk nummer is eigenwijs: van het poppy the Weather Song, tot het bezwerende Gemini! tot de achtbaanrit Habit. Alles is goud. En na ze live geluisterd te hebben wist ik het zeker: Ought in de top 10.
Prijsnummer: Habit

6. The Notwist - Close to the Glass
Stiekem luisterde ik dit album in 2013 al, toen het 2 maanden te vroeg was gelekt. Toen wist ik al dat dit album goed ging zijn voor de top 10 van 2014, en dat is zo gebleven. Een waanzinnige comeback-plaat van deze Duitse band, waar ze, zoals we van ze gewend zijn, de zogenaamde 'folktronica' perfectioneren. Poppy en rockende melodieën die heerlijk ondersteund worden door die dwarse en gedetailleerde electronica. The Notwist is terug, en doet maar nauwelijks onder voor hun tijdloze meesterwerk Neon Golden.
Prijsnummer: Run, Run, Run

5. Francis Harris - Minutes of Sleep
Hét koptelefoon-album van deze lijst. Minutes of Sleep is een met eindeloze details ingekleurde plaat die van begin tot het eind op- en afgebouwd wordt. Dromerige blazers, trage beats en af en toe een dansbare oprisping kenmerken deze speciale muzikale expositie. Nergens gaat het over de top, maar overal is het melancholisch mooi. Harris schreef dit als eerbetoon aan zijn overleden ouders, en niemand had dit mooier kunnen doen dan hij.
Prijsnummer: You Can Always Leave

4. Alt-J - This Is All Yours
Een tweede plaat is nog nooit zo moeilijk geweest als deze tweede plaat. Alt-J zette de wereld 2 jaar geleden op zijn kop met een unieke mix van art-pop en electronica, dat ze echt niet hadden kunnen overdoen. En het mooie is: This Is All Yours is nog mooier dan hun debuut. Ondanks dat de plaat in de breedte wat minder consistent is, kent het enorme pieken. Alt-J weet een beklemmende sfeer neer te zetten die van begin tot eind wordt gehouden. Van liedjes die op hun debuut lijken, tot sfeervolle akoestische samenzang tot aan trippy en onvoorspelbare beats: Alt-J vindt zich hier opnieuw uit, maar ademt overal hun karakteristieke stijl uit.
Prijsnummer: The Gospel of John Hurt

3. Wesseltoft, Schwarz, Berglund - Trialogue
Alleskunner Bugge Wesseltoft bundelt hier de krachten met house-producer Henrik Schwarz en Esbjorn Svensson Trio bassist Dan Berglund. Dit is de meest overtuigende mengelmoes van muziekstijlen van het jaar: achteloos en op een manier dat soms doet denken aan de duo-productie van Darkside van vorig jaar (toen de #2) smelten jazz-piano en house-beats samen, en is de melodieuze bas van Berglund de kers op de taart. Continu spannend, continu zit je op het puntje van je stoel en continu laat Wesseltoft horen dat niks hem te min is. Een weergaloze luisterbeurt.
Prijsnummer: Movement Eleven

2. Matthew Halsall & The Gondwana Orchestra - When the World Was One
Trompettist Matthew Halsall heeft de beste jazz-plaat van het jaar gemaakt. Met het Orchestra van zijn eigen Gondwana label creëert hij een spirituele ode aan Alice Coltrane. Een bezwerende luistertrip van begin tot eind, met veelal bijzondere instrumentale passages en subliem technisch hoogbegaafd samenspel. Sfeervol pianospel, Oosterse harp en nog veel meer bekende en minder bekende instrumenten kleuren dit album in met langgerekte passages en creëeren een sfeer die de beste werken van Alice Coltrane zelf misschien wel naar de troon steekt.
Prijsnummer: Tribute to Alice Coltrane

1. The Antlers - Familiars
De #1 van deze lijst staat mijlenver voor op de rest, en zal zelfs een grote kans maken om de top 10 van mijn beste albums allertijden lijst te betreden. 9 nummers lang weet de band een melancholisch en emotioneel meesterwerk samen te stellen. Een bijna constante kakofonie aan trompetspel, dat nergens gaat vervelen en tot in je ziel doorgalmt. Op een bepaald moment denk je dat het eentonig wordt, totdat je je beseft dat alles tot in de kleinste details is uitgewerkt. Korte steekjes van piano, gitaar, electronica of drum hoor je op achtergrond en heel soms verandert het geluid in een boze gitaareruptie waar iedereen hoop uit kan putten. Elke luisterbeurt hoor je weer nieuwe accenten, en elke luisterbeurt wordt het overduidelijker: Familiars wedijvert met de beste platen allertijden, en staat hier met zijn troostende en hoopvolle boodschap bovenaan de albumlijst van 2014.
Prijsnummers: Palace en Revisited


En voor de mensen die geen zin hebben in tekst (en voor kciR)

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Norrage op 30-12-2014 11:44:55 ]

Mooi lijstje! Dat album van Bugge Wesseltoft moet ik nog steeds luisteren. En die van Omer Avital ook.

quote:

Op dinsdag 30 december 2014 11:37 schreef Felagund het volgende:
Mooi lijstje! Dat album van Bugge Wesseltoft moet ik nog steeds luisteren. En die van Omer Avital ook.

En iets als Innercity Ensemble en dat soort dingen? En wat vind je van Halsall dan? IK weet dat je hem ook luistert

Het andere album van Wesseltoft is ook goud trouwens, (OK World) maar die haalde mijn top 50 net niet.

quote:

Op maandag 29 december 2014 16:35 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:
[ afbeelding ]
8. Nick Mulvey – First Mind

Lekker Rellende! Hierdoor vergeef ik je iedere eventuele mindere inzending in je lijst.

quote:

Op dinsdag 30 december 2014 11:22 schreef Norrage het volgende:

22. Jolie Holland - Wine Dark Sea
Ik schaar Jolie Holland onder de jazz-vocalisten, maar Holland betreedt op haar albums altijd vele genres tegelijk. Hier op Wine Dark Sea gaat het meer de alt-country op, maar het jazzy gevoel dat vooral gekenmerkt wordt door haar veelzijdige stem is nooit ver weg. Schitterend kleurt ze het ene nummer ingetogen in, om je het volgende nummer weer met vlijmscherp gitaar-spel wakker te schudden.
Prijsnummer: Palm Wine Drunkard

Verrassende omschrijving wel. Ik vind jazz in haar totale oeuvre en ook op dit album juist het minst duidelijke deel in haar muziek. Alt. country, blues, rock en met name folk nemen in mijn ogen altijd een veel grotere plek in en dan is er heel soms een jazzrandje. Maar goed, kan natuurlijk prima dat jij er wel jazz in hoort hoor.

Ik vind het trouwens ook een iets minder geslaagd album, zeker ten opzichte van de vorige twee. Nog steeds wel goed natuurlijk, maar ze kan beter. Weet ook nog niet goed waar ik hem in haar totale discografie moet plaatsen.

[ Bericht 8% gewijzigd door methodmich op 30-12-2014 19:54:20 ]

Goed bezig, Nor.

quote:

Op dinsdag 30 december 2014 19:46 schreef methodmich het volgende:

[..]

Verrassende omschrijving wel. Ik vind jazz in haar totale oeuvre en ook op dit album juist het minst duidelijke deel in haar muziek. Alt. country, blues, rock en met name folk nemen in mijn ogen altijd een veel grotere plek in en dan is er heel soms een jazzrandje. Maar goed, kan natuurlijk prima dat jij er wel jazz in hoort hoor.

Ik vind het trouwens ook een iets minder geslaagd album, zeker ten opzichte van de vorige twee. Nog steeds wel goed natuurlijk, maar ze kan beter. Weet ook nog niet goed waar ik hem in haar totale discografie moet plaatsen.

Klopt. Dit album zelf eigenlijk is inderdaad niet echt jazz, en ook niet haar beste Wel goed genoeg voor een hoge notering duidelijk Maar ik vind vooral de manier waarop ze zingt een jazz-vocalist waardig, en op vorige albums (weet niet precies welke, ze heeft er al veel en ik ken haar nog niet zo lang) heeft ze wel een echt jazzy arrangementen. Maar dat heb je al snel met blues/folk hoor

Norrage Kerft
Diep respect voor de hoeveelheid tijd die jullie er in hebben gestoken.

Oja, DO2 en Rellende_Rotscholier natuurlijk ook

Bob heeft er ook een volle 3 minuten aan besteed zie ik. Hulde

Ik ga de lijstjes even uitpluizen

Zal mijn lijstje misschien nog aanpassen, want er ontbreek nog een fantastisch Vlaams album.

Norragebaas De enige die ook School is Cool hoog heeft staan Waarvoor hulde

quote:

Op dinsdag 30 december 2014 22:00 schreef Moody het volgende:
Bob heeft er ook een volle 3 minuten aan besteed zie ik. Hulde

En School is Cool is Belgisch dacht ik zo, dus pak die dan Moody.

quote:

Op dinsdag 30 december 2014 22:25 schreef Immerdebestebob het volgende:

[..]





En School is Cool is Belgisch dacht ik zo, dus pak die dan Moody.

Die staat er al in...en hoog ook

Nee, het is Yuko. Twijfel nog of die een plekje in de top-5 krijgt....zo goed is die plaat.

Mijn lijstje:

Zeker dit jaar was het,nog meer dan de afgelopen jaren, moeilijk om een top 10 samen te stellen en een goede volgorde te bepalen. Er werden niet heel veel goede albums gemaakt, als je tenminste niet verder keek dan je neus lang was. Het was zoeken naar de vaak wat onbekendere, kleine bands/artiesten. "De Groten" brachten dit jaar nogal tegenvallende albums uit, vooral Elbow en Coldplay konden me niet bekoren. Teveel albums waar maar een paar goede tracks op staan (The War On Drugs).
Gelukkig waren sommige keuzes toch nog lastig en vallen sommige albums net buiten de top 10 (Birth of Joy, Lunatic Soul, Anathema, Pixies, Opeth)
En dus bestaat de lijst dit jaar uit opvallend veel Nederlandse en Belgische bands.
Het heeft wat bloed,zweet en herluister beurten gekost maar hier is hij dan: mijn album top 10 van 2014:

10: Traumahelikopter - I Don`t Understand Them All
Het tweede album van de Groninger garagerockers is iets rustiger dan het eerste maar nog steeds een fijn straightforward rock`n`roll album


9: Paceshifters - Breach
Met "Cross Your Mind" maakten ze één van de beste tracks van het jaar, "onNederlands goed" noemde ik het destijds. Dat geldt eigenlijk voor het hele album. Het duurt een paar luisterbeurten maar dan valt het kwartje. Een topper,deze plaat.


8: United Progressive Fraternity - Fall In Love With World
Eerste (concept)album van deze pas opgerichte Australische band waar onder meer Steve Hackett aan mee werkte. Het hele album gaat over de bezorgdheid die ze hebben over hoe we omgaan met Moeder Aarde en hoe we die naar kl*ten helpen. Een pracht album voor mensen met lange adem: nummers van 8 minuten zijn geen uitzondering, er is zelfs een nummer van ruim 20 minuten bij. Je moet er de tijd voor nemen maar doe je dat dan is dit een pareltje voor mensen die van progrock op z`n best houden.


7: Foo Fighters - Sonic Highways
Het duurde een jaar of drie voordat we nieuw werk van de Foo Fighters kregen. Ze gingen langs acht Amerikaanse steden om in iedere stad een nummer op te nemen. Zo probeerden ze de muzikale sfeer en geschiedenis van elke stad in die nummers te laten weerklinken. Of dat gelukt is en of je het zou opmerken als je het achtergrond verhaal er achter niet weet mag iedereen voor zich zelf bepalen, feit is dat Grohl en co. gewoon weer een strak Foo`s album hebben gemaakt. Hun beste? denk het niet maar feit is dat het lekker rockt.


6: Oscar And The Wolf - Entity
Het (mooiste) nummer Princess van dit album stond bovenaan De Eindafrekening van 2014 van Studio Brussel. En terecht, want iedere keer dat je het hoort pakt het je weer beet. Net als de rest van het album. Ook hier geldt dat je de plaat een keer of vijf minimaal moet horen voor je het echt op waarde kunt schatten en je ervan kunt genieten. Een geniale plaat die vol staat met prachtige, soms bijna psychedelische nummers.


5: The Sore Losers - Roslyn
Nog een Belgische band die dit jaar hun grote doorbraak in eigen land beleefde en vorige week zelfs voor het eerst een eigen grote show in de AB in Brussel gaf. De Limburgers maken een heerlijke rockplaat met een verslavende werking, keer op keer wil je `m opnieuw draaien. De songs zijn stuk voor stuk catchy, getuige ook het feit dat Tripper één van de meest gedraaide liedjes van 2014 op Studio Brussel is. Zeker het checken waard.


4: Pink Floyd - The Endless River
Opeens was daar het nieuws dat Pink Floyd met een nieuw album zou komen. Afgelopen oktober was het dan zover, The Endless River is een prachtige verzameling van oudere nog niet eerder gebruikte Pink Floyd nummers. Op slechts één nummer, de afsluiter, wordt gezongen. Meer hoeft ook niet, de mannen bewijzen dat ook een bijna volledig instrumentaal album top kan zijn.


3: Typhoon - Lobi Da Basi
Dé grote verrassing van het afgelopen jaar kwam een paar weken geleden toen ik dit album voor het eerst hoorde. Eerlijk gezegd was ik compleet overdonderd door wat ik hoorde. Een heel afwisselend, lekker fris en opzwepend album met heerlijke beats en scherpe teksten. Over verslavende werking gesproken. Het is dat er dit jaar nog twee nét iets betere albums zijn verschenen, anders was dit zonder twijfel mijn nummer één van het jaar. Pas ontdekt en nu al één van de meest gedraaide albums van het jaar, en terecht!


2: Royal Blood - Royal Blood
Opeens waren ze daar: Royal Blood. Met z`n tweetjes maken de Engelsmannen herrie waar een hele band jaloers op kan zijn. We leerden ze kennen met Little Monster en al snel volgde meer nummers maar het album liet nog tot eind september op zich wachten. Zonder uitgebracht album gingen ze op tour en veroverden ze onder andere Rock Werchter, waar ze de Barn plat speelden. Gelukkig was het album het wachten waard, heerlijk lekker rocken zonder echte minpunten. Op naar 10 januari, als we ze in Köln opnieuw live gaan zien.


1: The Afghan Whigs - Do To The Beast
Vanaf het moment dat ik de eerste single Algiers voor het eerst hoorde was ik verkocht. Wat een mooie track was dat! keer op keer draaide ik `m opnieuw en toen ik deze zomer in een kleine platenzaak in Graz in Oostenrijk dit album zag móést ik `m hebben! Dat bleek een schot in de roos. Niet alleen Algiers is prachtig, het hele album is ronduit geniaal. Dit is het enige album dat ik dit jaar heb gehoord dat geen enkel minder of slecht nummer heeft. Het ene nummer is nog beter dan het andere, de mannen hebben hun topvorm terug gevonden. Hartverscheurend mooie nummers, lekkere rock platen. Dit album heeft dus alles.
In een jaar waarin het zo moeilijk kiezen was en zo moeilijk een goed rijtje albums te vinden is er maar één dat er met kop en schouders bovenuit steekt en zonder twijfel tot Beste Album Van 2014 gekroond kan worden: Do To The Beast van The Afghan Whigs!!!

quote:

Op dinsdag 30 december 2014 22:36 schreef Moody het volgende:

[..]

Die staat er al in...en hoog ook

Nee, het is Yuko. Twijfel nog of die een plekje in de top-5 krijgt....zo goed is die plaat.

Laat het dan even weten, pas ik dat nog even aan

Ik ben trouwens ook weer bij met tellen. Er zijn nu 43 lijstjes gepost, maar er is natuurlijk nog ruimte voor meer! Een aantal vaste klanten hebben bijvoorbeeld nog geen lijstje laten zien; oa chansadres, cafca, Grobbel, Gillingham, Fela..
Overmorgen om 12uur ga ik de eindlijst opmaken, dus nog iets meer dan 36 uur kunnen de lijstjes blijven komen! (Daarna natuurlijk ook, maar dan tel ik ze niet mee)

quote:

Op dinsdag 30 december 2014 23:29 schreef kciR het volgende:

[..]

Fela

quote:

Op dinsdag 30 december 2014 23:39 schreef Immerdebestebob het volgende:

[..]

Work in progress.

quote:

Op dinsdag 30 december 2014 23:42 schreef Felagund het volgende:

[..]

Work in progress.

Elk jaar hetzelfde toch?