Depressie & Angst #114

quote:

Op donderdag 13 november 2014 08:33 schreef zomertje het volgende:
Zo, de paniekaanval van gisteren is gelukkig weg. Het bleef maar komen in golven

Over leeftijd en iets bereiken.
Ik ben inmiddels 44. Had het qua werk geschopt van werkloze bijstandstrekker tot technisch ICT consultant (met lease auto, in pak haha). Inmiddels een stapje terug gedaan en lekker de techneut uithangen op de backoffice.

Maar als ik echt kijk naar 'iets bereiken in t leven' en wat nou echt voldoening geeft: Iets wat je doet voor een ander, al is het maar een aardig woord voor een zwerver. Of een luisterend oor hier en daar, en beetje vrijwilligerswerk waarmee je mensen of dieren helpt. Ik heb een vriendin waarbij ik merk dat ze overal de competitie in zoekt. En ik geloof niet dat ze er gelukkiger van wordt. Van succes wordt je niet echt gelukkig denk ik, het is leuk, maar van de liefde van de mensen en dieren om je heen krijg je meer energie.

My 2 cents

Van (persoonlijk) succes word je juist wel gelukkig lijkt mij. Een kleine overwinning zoals iets ondernemen wat je normaal zou vermijden. Maar sommige mensen worden ook gelukkig van een succesvolle carrière. Dat is natuurlijk persoonlijk. Ik denk dat vooral overwinningen zorgen voor een goed gevoel. Jezelf uitdagen en met succes de uitdaging aangaan en afronden.

Het is ontzettend afhankelijk per persoon.

Persoonlijk success, liefde van anderen.

Vaak genoeg dat beide toch wel teleurstellen. Success bleek niet zo goed te zijn, liefde van anderen bleek een leugen of wat dan ook.

Wat doe je er aan?

Ik zorg iig dat ik juist vaak weg ben, niet te lang vast zit op 1 plek, zodat ik mijn hersenpan vers houd. Dat is voor mij het belangrijkste.

Voor mij is persoonlijk succes meer dissatisfier. Als ik geen persoonlijk succes haal voel ik me kut. Haal ik het wel dan vind dat normaal.

quote:

Op donderdag 13 november 2014 09:14 schreef sitting_elfling het volgende:
Het is ontzettend afhankelijk per persoon.

Persoonlijk success, liefde van anderen.

Vaak genoeg dat beide toch wel teleurstellen. Success bleek niet zo goed te zijn, liefde van anderen bleek een leugen of wat dan ook.

Wat doe je er aan?

Ik zorg iig dat ik juist vaak weg ben, niet te lang vast zit op 1 plek, zodat ik mijn hersenpan vers houd. Dat is voor mij het belangrijkste.

Das vluchtgedrag s_e, maar gezien jouw reactie op mn vorige post gericht aan jou, zal dat wel aan je voorbijglijden
Een loosing strategy, vroeger of later word je weer ingehaald, maar dan heb ik tenminste niet niks gezegd

Vanavond even afleiding in de vorm van een concert. Aan de ene kant helemaal geen zin in eigenlijk, maar zonde van de kaartjes om niet te gaan Ook al maanden in huis trouwens, omdat ik er toen wél echt naar uitkeek.

quote:

Op donderdag 13 november 2014 11:13 schreef RipMcPants het volgende:
Vanavond even afleiding in de vorm van een concert. Aan de ene kant helemaal geen zin in eigenlijk, maar zonde van de kaartjes om niet te gaan Ook al maanden in huis trouwens, omdat ik er toen wél echt naar uitkeek.

Gewoon gaan
Achteraf heb ikzelf in elk geval bijna nooit spijt dat ik evengoed ben gegaan

quote:

Op donderdag 13 november 2014 11:22 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Gewoon gaan
Achteraf heb ikzelf in elk geval bijna nooit spijt dat ik evengoed ben gegaan

Je hebt absoluut gelijk! De keren dat ik met tegenzin wél naar een sociale activiteit ging, had ik van te voren echt geen zin, maar als het dan zover was, was ik toch wel blij dat ik ben gegaan. Vanavond waarschijnlijk precies hetzelfde. Ik weet nu al ergens dat ik morgen anders spijt zou hebben dat ik niet geweest ben

quote:

Op donderdag 13 november 2014 11:31 schreef RipMcPants het volgende:

[..]

Je hebt absoluut gelijk! De keren dat ik met tegenzin wél naar een sociale activiteit ging, had ik van te voren echt geen zin, maar als het dan zover was, was ik toch wel blij dat ik ben gegaan. Vanavond waarschijnlijk precies hetzelfde. Ik weet nu al ergens dat ik morgen anders spijt zou hebben dat ik niet geweest ben

Precies, als je er bent is het vast heel leuk

quote:

Op donderdag 13 november 2014 10:29 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Das vluchtgedrag s_e, maar gezien jouw reactie op mn vorige post gericht aan jou, zal dat wel aan je voorbijglijden
Een loosing strategy, vroeger of later word je weer ingehaald, maar dan heb ik tenminste niet niks gezegd

Het ontgaat me echt niet. Oprecht.

Maar ik merk gewoon dat als ik >80/90h in de week werk, beetje door Europa vlieg, overal een beetje zit.

De 'tijd' om je kut te voelen er gewoon niet is.

Je ontmoet continu nieuwe mensen. Je hebt geen tijd om geld uit te geven. Je loopt nieuwe ervaringen op te bouwen. Je zit in andere steden. Je ziet wat van de wereld.

Uiteindelijk trek ik de stekker natuurlijk weer uit zo'n periode en ga dan rustig settlen (zoals ik altijd doe), maar het belangrijkste is dat ik nu (blijkbaar) psychisch en mentaal wel functioneer.

Wanneer ik alleen thuis zit, niks doe, internet, niet beweeg, etc. Dan voel ik me vanzelf within an instant niet al te best. Nu heb ik daar domweg niet de tijd voor.

Zolang ik goed blijf eten, sporten, etc. Moet ik die 'burnout/stress' klap toch minstens een jaar of 2 kunnen uitstellen.

Overigens is mijn levensstijl totaal niet aan te raden.

Er zijn toch genoeg mensen die weg komen met vlucht gedrag de rest van hun leven?

quote:

Op donderdag 13 november 2014 12:38 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het ontgaat me echt niet. Oprecht.

Maar ik merk gewoon dat als ik >80/90h in de week werk, beetje door Europa vlieg, overal een beetje zit.

De 'tijd' om je kut te voelen er gewoon niet is.

Je ontmoet continu nieuwe mensen. Je hebt geen tijd om geld uit te geven. Je loopt nieuwe ervaringen op te bouwen. Je zit in andere steden. Je ziet wat van de wereld.

Uiteindelijk trek ik de stekker natuurlijk weer uit zo'n periode en ga dan rustig settlen (zoals ik altijd doe), maar het belangrijkste is dat ik nu (blijkbaar) psychisch en mentaal wel functioneer.

Wanneer ik alleen thuis zit, niks doe, internet, niet beweeg, etc. Dan voel ik me vanzelf within an instant niet al te best. Nu heb ik daar domweg niet de tijd voor.

Zolang ik goed blijf eten, sporten, etc. Moet ik die 'burnout/stress' klap toch minstens een jaar of 2 kunnen uitstellen.

Maar hij gaat komen he.
Trust me on that one.

Ik was ook zo, altijd maar werken, en als ik niet aan het werken was dan was ik op de voetbalclub, of op een andere vereniging. Zolang ik maar niet alleen was en de tijd had om te gaan malen.
Totdat ineens het lichtje uitging en ik letterlijk mijn bed niet uit kon komen om te gaan werken.

quote:

Op donderdag 13 november 2014 15:19 schreef Royco1 het volgende:
en ik letterlijk mijn bed niet uit kon komen om te gaan werken.

I remember those times.

Serieus, ik zat al een keer in zo'n periode. Ik kon nog niet de was doen. Alles was te veel. Overal last van.

De enige medicatie die ik nu nog heb is lorazepam, voor de 'shitty' moments. Voor de rest heb ik wel werk wat ik elk moment kan laten liggen.

Maw, ik wil ff niet. Dan steek in mn handen omhoog en loop ik naar buiten en ga ik 2 uur lunchen om maar wat te noemen.

Dat wil niet zeggen dat het optimaal, dat is het niet. Alles behalve.

quote:

Op donderdag 13 november 2014 11:22 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Gewoon gaan
Achteraf heb ikzelf in elk geval bijna nooit spijt dat ik evengoed ben gegaan

quote:

Op donderdag 13 november 2014 11:53 schreef zomertje het volgende:

[..]

Precies, als je er bent is het vast heel leuk

Was absoluut erg tof en ben blij dat ik gegaan ben! Alleen merkte ik gister weer goed dat ik inmiddels érg slecht tegen drukte kan Toch maar even een rustiger plekje in de zaal opgezocht, voor ik midden in een van de vele moshpits zou belanden

quote:

Op vrijdag 14 november 2014 12:07 schreef RipMcPants het volgende:

[..]

[..]

Was absoluut erg tof en ben blij dat ik gegaan ben! Alleen merkte ik gister weer goed dat ik inmiddels érg slecht tegen drukte kan Toch maar even een rustiger plekje in de zaal opgezocht, voor ik midden in een van de vele moshpits zou belanden

Precies dat heb ik ook vooral met die drukte
Ik weet nog de 50e verjaardag van mn vader, die was afgeladen (200 man ) dus liep ik geregeld even buiten een rondje om af te koelen

Persoonlijke stress zorgt toch wel wat extra spanning en een melancholisch gevoel deze week. Maar het is te overzien, ook nu tijdens het afbouwen

quote:

Op donderdag 13 november 2014 12:38 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het ontgaat me echt niet. Oprecht.

Maar ik merk gewoon dat als ik >80/90h in de week werk, beetje door Europa vlieg, overal een beetje zit.

De 'tijd' om je kut te voelen er gewoon niet is.

Je ontmoet continu nieuwe mensen. Je hebt geen tijd om geld uit te geven. Je loopt nieuwe ervaringen op te bouwen. Je zit in andere steden. Je ziet wat van de wereld.

Uiteindelijk trek ik de stekker natuurlijk weer uit zo'n periode en ga dan rustig settlen (zoals ik altijd doe), maar het belangrijkste is dat ik nu (blijkbaar) psychisch en mentaal wel functioneer.

Wanneer ik alleen thuis zit, niks doe, internet, niet beweeg, etc. Dan voel ik me vanzelf within an instant niet al te best. Nu heb ik daar domweg niet de tijd voor.

Zolang ik goed blijf eten, sporten, etc. Moet ik die 'burnout/stress' klap toch minstens een jaar of 2 kunnen uitstellen.

Nu moet je je wel gaan afvragen of 'uitstellen' hetgene is wat je wilt gaan doen. Echt, een burnout wil je niet en het is imo beter om nu toch meer aandacht/tijd aan de onderliggende redenen van je gevoelens te steken, dan een workaholic te worden. Niet?

Ik voel me momenteel heel dubbel. De laatste weken maak ik op het gebied van mijn angst weer enorme stappen. Het heeft minder grip op me dan ooit en ik heb het gevoel dat het fundament voor weer normaal leven nu echt gelegd is. Ik geniet meer, dingen lukken, ik maak belangrijke ontwikkelingen en ontdekkingen door; al met al heel positief.

Er heerst echter ook een gevoel van melancholie soms. Ik werk nu al een aantal maanden weer in een projectgroep aan mijn specialisatisproject en met een van de dames in mijn groep heb ik echt een klik. Beter gezegd, ik ben behoorlijk verliefd op haar. Natuurlijk heeft ze een vriendje, maar er is af en toe 100% zeker wel zo'n vonkje.

Nu weet ik dat ze verboden terrein is, maar deze gevoelens vertellen me ook dat ik het mis, een meisje in mijn leven. Wellicht ook een teken dat de angst enorm terugtrekt. Ik voel me alleen ZO beperkt door mijn lage libido. Dit is echt zo'n punt wat me nu echt dwars gaat zitten. Ik zou zo best een relatie willen proberen nu, ik durf het wel aan, alleen voel ik me door mijn libido zo beperkt om dat te doen en daar voel ik me echt rot door soms..

Ik twijfel echt of ik moet wachten tot het (nog) beter gaat, of dat juist het aangaan van een relatie (wat een behoorlijk angstobstakel was/is) juist die prikkel gaat geven waardoor mijn libido terugkomt.. :|

quote:

Op zaterdag 15 november 2014 11:24 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Nu moet je je wel gaan afvragen of 'uitstellen' hetgene is wat je wilt gaan doen. Echt, een burnout wil je niet en het is imo beter om nu toch meer aandacht/tijd aan de onderliggende redenen van je gevoelens te steken, dan een workaholic te worden. Niet?

3 maand geleden zat ik vaak genoeg alleen thuis, triest, hoopje ellende, ik kon niks uit mn handen krijgen.

Ik ben vrij 'abrupt' gestopt zo maar overgevlogen richting londen en werk nu weer volle weken en vlieg door heel Europa heen. Plots krijg ik wel dingen uit mn handen en heb ik plotseling "output".

Das wel lekker.

De kans is best aannemelijk dat ik in een burnout vlieg over een jaar of 2/3. Maar het afgelopen jaar was ook zielige ellende, terwijl ik toen nouwelijks wat deed.

quote:

Op zaterdag 15 november 2014 11:55 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

3 maand geleden zat ik vaak genoeg alleen thuis, triest, hoopje ellende, ik kon niks uit mn handen krijgen.

Ik ben vrij 'abrupt' gestopt zo maar overgevlogen richting londen en werk nu weer volle weken en vlieg door heel Europa heen. Plots krijg ik wel dingen uit mn handen en heb ik plotseling "output".

Das wel lekker.

De kans is best aannemelijk dat ik in een burnout vlieg over een jaar of 2/3. Maar het afgelopen jaar was ook zielige ellende, terwijl ik toen nouwelijks wat deed.

Beetje van het ene uiterste in het andere uiterste dus. Mooi dat het duidelijk wel mogelijk is om dingen te doen. Ik kan je echter wel aanraden om eens dmv meditatie of een hobby die angst voor alleen zijn proberen te confronteren. Kans dat het lukt is aanwezig en zo heb je wellicht ook de kans om een goede werk/rust balans te krijgen.

quote:

Op zaterdag 15 november 2014 12:11 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Beetje van het ene uiterste in het andere uiterste dus. Mooi dat het duidelijk wel mogelijk is om dingen te doen. Ik kan je echter wel aanraden om eens dmv meditatie of een hobby die angst voor alleen zijn proberen te confronteren. Kans dat het lukt is aanwezig en zo heb je wellicht ook de kans om een goede werk/rust balans te krijgen.

Een van de problemen van het 'alleen zijn' komt ook weer terug op het punt van, wat voor zin heeft het leven.

En als ik daar in val, kan ik maar beter een snel, gejaagd leven hebben met 100 verschillende ervaringen, in plaats van dat ik 15 jaar in Lutjebroek woon en daar bij de lokale bank hypotheken loop te verkopen aan mensen. Om maar wat te noemen....

Ik heb veel problemen, ben verre van perfect en heb veel issues maar ik dacht altijd, als ik nergens over te lullen heb tijdens het uitgaan, moet ik maar zorgen dat ik wel de ervaring krijg om ergens over te lullen. Ik heb nu al genoeg meegemaakt in mijn leven dat ik altijd wel iets heb om over te kletsen. En success, werk/financieel gezien trekt ook altijd genoeg aandacht. Je krijgt toch een ander charisma en op die manier kreeg ik een beter sociaal leven. Je gedraagt je niet anders, maar anderen trekken zich aan jou op. Dat merk je vanzelf. Zo kreeg ik relaties en na verloop van tijd bouw je ervaring op, itty gritty hoe je sociaal om moet gaan, wat wel en wat niet kan. Het is misschien niet de ideale methode, maar uiteindelijk is het leven ook maar een 'spelletje' waar met een dosis ervaring je er toch relatief goed door heen kunt komen.

En na elke 2 of 3 jaar hield ik wel weer een vriend over.

En toch blijf ik maar een simpele boeren ziel uit Groningen. Als ik daar was gebleven na mijn 18e (ik was de enige die na mijn middelbare schooltijd naar het buitenland ging), was er nu niks van mij terecht gekomen.

quote:

Op zaterdag 15 november 2014 22:41 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Een van de problemen van het 'alleen zijn' komt ook weer terug op het punt van, wat voor zin heeft het leven.

En als ik daar in val, kan ik maar beter een snel, gejaagd leven hebben met 100 verschillende ervaringen, in plaats van dat ik 15 jaar in Lutjebroek woon en daar bij de lokale bank hypotheken loop te verkopen aan mensen. Om maar wat te noemen....

Ik heb veel problemen, ben verre van perfect en heb veel issues maar ik dacht altijd, als ik nergens over te lullen heb tijdens het uitgaan, moet ik maar zorgen dat ik wel de ervaring krijg om ergens over te lullen. Ik heb nu al genoeg meegemaakt in mijn leven dat ik altijd wel iets heb om over te kletsen. En success, werk/financieel gezien trekt ook altijd genoeg aandacht. Je krijgt toch een ander charisma en op die manier kreeg ik een beter sociaal leven. Je gedraagt je niet anders, maar anderen trekken zich aan jou op. Dat merk je vanzelf. Zo kreeg ik relaties en na verloop van tijd bouw je ervaring op, itty gritty hoe je sociaal om moet gaan, wat wel en wat niet kan. Het is misschien niet de ideale methode, maar uiteindelijk is het leven ook maar een 'spelletje' waar met een dosis ervaring je er toch relatief goed door heen kunt komen.

En na elke 2 of 3 jaar hield ik wel weer een vriend over.

En toch blijf ik maar een simpele boeren ziel uit Groningen. Als ik daar was gebleven na mijn 18e (ik was de enige die na mijn middelbare schooltijd naar het buitenland ging), was er nu niks van mij terecht gekomen.

An sich heeft het leven weinig zin. Je leeft, gaat psychisch, lichamelijk en emotioneel door een hele zooi dingen heen en je gaat dood. Simple as that. Het leven heeft geen enkele waarde, enkel de waarde die wij er aan geven en daar zit het hem nou net. Je geeft je eigen leven waarde.

Schijnbaar is in jouw optiek het leven niet compleet als je het vult met heel veel ervaringen en daar, om eerlijk te zijn, kan ik me best in vinden. Het punt is dat je die ervaringen best kunt hebben, maar je hoeft er niet kapot aan te gaan in het proces.

Het leven heeft ups en downs en zo zal het altijd blijven. Met een beetje intuïtie en gezond verstand kom je een heel eind om die balans wat meer in het positieve te duwen, maar des te meer je over het leven nadenkt, des te moeilijker je het voor jezelf maakt. Ik doe, of meer gezegd, deed het ook erg veel, maar ik heb het maar gewoon losgelaten. Wat de rest doet zal me een zorg zijn, ik doe gewoon wat ik doe en probeer in het proces een beetje voor mezelf te zorgen. Het leven is, zoals je zei, een spelletje. Waarom zou je het moeilijker maken dan het is?

quote:

Op zaterdag 15 november 2014 23:21 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

An sich heeft het leven weinig zin. Je leeft, gaat psychisch, lichamelijk en emotioneel door een hele zooi dingen heen en je gaat dood. Simple as that. Het leven heeft geen enkele waarde, enkel de waarde die wij er aan geven en daar zit het hem nou net. Je geeft je eigen leven waarde.

Schijnbaar is in jouw optiek het leven niet compleet als je het vult met heel veel ervaringen en daar, om eerlijk te zijn, kan ik me best in vinden. Het punt is dat je die ervaringen best kunt hebben, maar je hoeft er niet kapot aan te gaan in het proces.

Het leven heeft ups en downs en zo zal het altijd blijven. Met een beetje intuïtie en gezond verstand kom je een heel eind om die balans wat meer in het positieve te duwen, maar des te meer je over het leven nadenkt, des te moeilijker je het voor jezelf maakt. Ik doe, of meer gezegd, deed het ook erg veel, maar ik heb het maar gewoon losgelaten. Wat de rest doet zal me een zorg zijn, ik doe gewoon wat ik doe en probeer in het proces een beetje voor mezelf te zorgen. Het leven is, zoals je zei, een spelletje. Waarom zou je het moeilijker maken dan het is?

Hoe doe jij dat?

Loslaten voor mij is naar huis gaan wanneer ik geen trek meer heb in werk. Als het 4 uur is en ik er geen zin meer in heb ga ik er van door. Ik sluit me dan af, neem een bad voor een uur of 2, lees een boek of internet of kijk een tv serie.

Het leven bij de regels spelen is mijn inziens echt zonde. Mijn werk, consultancy is bijvoorbeeld echt een bedriegelijke business wat je voor de helft kunt opdoeken omdat ze niks toevoegen in het werk process en veel liegen en bedriegen. Hey, ze verdienen toch een flinke stuiver $. Ik had ook in de verpleging kunnen werken en me eigenlijk echt goed kunnen voelen qua werk, maar dan had ik tot mn 69e aan het werk gemoeten.

quote:

Op zaterdag 15 november 2014 11:32 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik voel me momenteel heel dubbel. De laatste weken maak ik op het gebied van mijn angst weer enorme stappen. Het heeft minder grip op me dan ooit en ik heb het gevoel dat het fundament voor weer normaal leven nu echt gelegd is. Ik geniet meer, dingen lukken, ik maak belangrijke ontwikkelingen en ontdekkingen door; al met al heel positief.

Er heerst echter ook een gevoel van melancholie soms. Ik werk nu al een aantal maanden weer in een projectgroep aan mijn specialisatisproject en met een van de dames in mijn groep heb ik echt een klik. Beter gezegd, ik ben behoorlijk verliefd op haar. Natuurlijk heeft ze een vriendje, maar er is af en toe 100% zeker wel zo'n vonkje.

Nu weet ik dat ze verboden terrein is, maar deze gevoelens vertellen me ook dat ik het mis, een meisje in mijn leven. Wellicht ook een teken dat de angst enorm terugtrekt. Ik voel me alleen ZO beperkt door mijn lage libido. Dit is echt zo'n punt wat me nu echt dwars gaat zitten. Ik zou zo best een relatie willen proberen nu, ik durf het wel aan, alleen voel ik me door mijn libido zo beperkt om dat te doen en daar voel ik me echt rot door soms..

Ik twijfel echt of ik moet wachten tot het (nog) beter gaat, of dat juist het aangaan van een relatie (wat een behoorlijk angstobstakel was/is) juist die prikkel gaat geven waardoor mijn libido terugkomt.. :|

In een echt goede relatie moet je over dit soort dingen kunnen praten. Echte liefde gaat verder dan alleen een potje flink.....

quote:

Op zondag 16 november 2014 09:22 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Hoe doe jij dat?

Loslaten voor mij is naar huis gaan wanneer ik geen trek meer heb in werk. Als het 4 uur is en ik er geen zin meer in heb ga ik er van door. Ik sluit me dan af, neem een bad voor een uur of 2, lees een boek of internet of kijk een tv serie.

Het leven bij de regels spelen is mijn inziens echt zonde. Mijn werk, consultancy is bijvoorbeeld echt een bedriegelijke business wat je voor de helft kunt opdoeken omdat ze niks toevoegen in het werk process en veel liegen en bedriegen. Hey, ze verdienen toch een flinke stuiver $. Ik had ook in de verpleging kunnen werken en me eigenlijk echt goed kunnen voelen qua werk, maar dan had ik tot mn 69e aan het werk gemoeten.

Nouja, in mijn geval is het het simpelweg laten gaan van de impuls om over al die dingen na te denken en gewoon te doen. Ik laat het leven zo goed als ik kan op me af komen en stuur het hier en daar wat bij in een gewenste richting wanneer het moment daar om vraagt.

Qua werk is het jouw keuze. Verdien je liever veel met kutwerk, of verdien je liever minder met werk waar je waarde aan hecht. Heeft allemaal met persoonlijk wereldbeeld te maken denk ik. Zelf heb ik niet echt de ambitie rijk te worden. Als ik een dak, te eten en de mogelijkheid af en toe wat leuks ge doen heb ben ik blij.

Daarnaast, ook al zijn er enorm veel slimme types die wat bijdragen aan de wereld, de grijze en onverschillige massa gaat toch nog wel zorgen (en zorgt al voor, kijk het nieuws maar eens) genoeg ellende zorgen, dus why bother. Denk om je eigen leven, probeer je geweten wat schoon te houden en dan is het leven ineens veel minder gecompliceerd.