KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Of 4-6 weken per jaar in Saitama verblijft.quote:Op donderdag 10 december 2015 04:13 schreef Lyrebird het volgende:
Het topic is indertijd zo geboren, omdat ik niet in Tokyo woonde, en het leven buiten de grote stad iets anders in elkaar steekt dan het leven in Tokyo. Maar ondertussen staat het topic open voor alles en iedereen dat in Japan woont, of iedereen die geinteresseerd is in Japan.
Dan is het TRV-topic toch iets te beperkt.
Koud
We hebben net als in Nederland een uitermate milde maand achter de rug, met erg weinig bewolking en heel erg veel zon. Desondanks is het de afgelopen dagen toch heel snel erg afgekoeld, en hebben we al een aantal keer stevige nachtvorst gehad. Dat weerhield onze overburen er niet van om met vrienden een barbeque in de voortuin te organiseren. Lekker in het zonnetje.
Als je af gaat op wat je Japanse kinderen ziet dragen op een gemiddelde winterdag, dan zou je denken dat het boek over iceman Wim Hof in het Japans is vertaald, maar alleen voor Japanse kinderen is uitgegeven. Veel kinderen dragen geen jas maar wel een korte broek of rok. Dunne truitjes... je krijgt het er al koud van als je er naar kijkt. Handschoenen en een muts zijn al helemaal uit den boze. Fietsen zonder jas bij temperaturen onder het vriespunt? Geen enkel probleem.
Als je dit topic de afgelopen winters een beetje gevolgd hebt, dan kun je het bovenstaande misschien wel plaatsen. Japanse huizen en kantoren zijn belabberd geisoleerd, en stoken doen ze al helemaal niet. De thermosstaat hoort op 18 graden te staan. Nou ben ik zelf in Nederland ook bij dat soort temperaturen opgegroeid (ik had van die spinazieouders: "...dan trek je maar een dikkere trui aan"), maar wel met een behaaglijke centrale verwarming en goede isolatie. In Japan moet je het met heteluchtverwarming doen en slechte isolatie, waardoor het ook bij 18 graden uitermate onbehaaglijk is.
Maar zoals gezegd hebben de Japanners daar onbewust het antwoord op gevonden: de Wim Hof methode.
We hebben net als in Nederland een uitermate milde maand achter de rug, met erg weinig bewolking en heel erg veel zon. Desondanks is het de afgelopen dagen toch heel snel erg afgekoeld, en hebben we al een aantal keer stevige nachtvorst gehad. Dat weerhield onze overburen er niet van om met vrienden een barbeque in de voortuin te organiseren. Lekker in het zonnetje.
Als je af gaat op wat je Japanse kinderen ziet dragen op een gemiddelde winterdag, dan zou je denken dat het boek over iceman Wim Hof in het Japans is vertaald, maar alleen voor Japanse kinderen is uitgegeven. Veel kinderen dragen geen jas maar wel een korte broek of rok. Dunne truitjes... je krijgt het er al koud van als je er naar kijkt. Handschoenen en een muts zijn al helemaal uit den boze. Fietsen zonder jas bij temperaturen onder het vriespunt? Geen enkel probleem.
Als je dit topic de afgelopen winters een beetje gevolgd hebt, dan kun je het bovenstaande misschien wel plaatsen. Japanse huizen en kantoren zijn belabberd geisoleerd, en stoken doen ze al helemaal niet. De thermosstaat hoort op 18 graden te staan. Nou ben ik zelf in Nederland ook bij dat soort temperaturen opgegroeid (ik had van die spinazieouders: "...dan trek je maar een dikkere trui aan"), maar wel met een behaaglijke centrale verwarming en goede isolatie. In Japan moet je het met heteluchtverwarming doen en slechte isolatie, waardoor het ook bij 18 graden uitermate onbehaaglijk is.
Maar zoals gezegd hebben de Japanners daar onbewust het antwoord op gevonden: de Wim Hof methode.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
In Taiwan is dit het zelfde kwam ik tijdens de vakantie achter.quote:
Koud
We hebben net als in Nederland een uitermate milde maand achter de rug, met erg weinig bewolking en heel erg veel zon. Desondanks is het de afgelopen dagen toch heel snel erg afgekoeld, en hebben we al een aantal keer stevige nachtvorst gehad. Dat weerhield onze overburen er niet van om met vrienden een barbeque in de voortuin te organiseren. Lekker in het zonnetje.
Als je af gaat op wat je Japanse kinderen ziet dragen op een gemiddelde winterdag, dan zou je denken dat het boek over iceman Wim Hof in het Japans is vertaald, maar alleen voor Japanse kinderen is uitgegeven. Veel kinderen dragen geen jas maar wel een korte broek of rok. Dunne truitjes... je krijgt het er al koud van als je er naar kijkt. Handschoenen en een muts zijn al helemaal uit den boze. Fietsen zonder jas bij temperaturen onder het vriespunt? Geen enkel probleem.
Als je dit topic de afgelopen winters een beetje gevolgd hebt, dan kun je het bovenstaande misschien wel plaatsen. Japanse huizen en kantoren zijn belabberd geisoleerd, en stoken doen ze al helemaal niet. De thermosstaat hoort op 18 graden te staan. Nou ben ik zelf in Nederland ook bij dat soort temperaturen opgegroeid (ik had van die spinazieouders: "...dan trek je maar een dikkere trui aan"), maar wel met een behaaglijke centrale verwarming en goede isolatie. In Japan moet je het met heteluchtverwarming doen en slechte isolatie, waardoor het ook bij 18 graden uitermate onbehaaglijk is.
Maar zoals gezegd hebben de Japanners daar onbewust het antwoord op gevonden: de Wim Hof methode.
En het bleek daar ook heel normaal te zijn om met de jas aan in het restaurant te zitten. Was ook wel nodig met een binnen temperatuur van rond de 10 graden.
Go away or i will replace you withe a very small shell script.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Is bij defensie (iig luchtmachtbasis eindhoven) ook zoquote:
[..]
Dat het langer duurt valt wel mee, ik werk zelf in de petrochemie en bij veel bedrijven in de chemie en petrochemie is het tegenwoordig uit veiligheidsoverweging verplicht om achteruit in te parkeren.
Ik zie niemand treuzelen met parkeren, daar wen je snel aan, ik doe het prive nu ook altijd
.
The only easy day, was yesterday. (USMC)
Live for today, cause yesterday is gone and tomorrow may never come. (Ducky, NCIS)
I'll grow old with her, just from a far. (Harold, POI)
Live for today, cause yesterday is gone and tomorrow may never come. (Ducky, NCIS)
I'll grow old with her, just from a far. (Harold, POI)
Wat vreselijk.quote:
Koud
We hebben net als in Nederland een uitermate milde maand achter de rug, met erg weinig bewolking en heel erg veel zon. Desondanks is het de afgelopen dagen toch heel snel erg afgekoeld, en hebben we al een aantal keer stevige nachtvorst gehad. Dat weerhield onze overburen er niet van om met vrienden een barbeque in de voortuin te organiseren. Lekker in het zonnetje.
Als je af gaat op wat je Japanse kinderen ziet dragen op een gemiddelde winterdag, dan zou je denken dat het boek over iceman Wim Hof in het Japans is vertaald, maar alleen voor Japanse kinderen is uitgegeven. Veel kinderen dragen geen jas maar wel een korte broek of rok. Dunne truitjes... je krijgt het er al koud van als je er naar kijkt. Handschoenen en een muts zijn al helemaal uit den boze. Fietsen zonder jas bij temperaturen onder het vriespunt? Geen enkel probleem.
Als je dit topic de afgelopen winters een beetje gevolgd hebt, dan kun je het bovenstaande misschien wel plaatsen. Japanse huizen en kantoren zijn belabberd geisoleerd, en stoken doen ze al helemaal niet. De thermosstaat hoort op 18 graden te staan. Nou ben ik zelf in Nederland ook bij dat soort temperaturen opgegroeid (ik had van die spinazieouders: "...dan trek je maar een dikkere trui aan"), maar wel met een behaaglijke centrale verwarming en goede isolatie. In Japan moet je het met heteluchtverwarming doen en slechte isolatie, waardoor het ook bij 18 graden uitermate onbehaaglijk is.
Maar zoals gezegd hebben de Japanners daar onbewust het antwoord op gevonden: de Wim Hof methode.
In de rij zitten
In onze all-you-can-eat pizzeria, waar je voor 1700 Yen zo veel pizza mag eten als je op kunt (binnen anderhalf uur), kun je ook onbeperkt frisdrank en koffie en thee drinken. Voor dat geld kun je niet tobben, en het is er vaak erg druk. Maar het kan daardoor wel even duren voordat je aan de beurt bent. Meestal kiezen wij een tijdstip uit dat het niet druk is, maar laatst waren wij daar met een groep vrienden, en er stonden behoorlijk wat mensen buiten de zaak, omdat er niet genoeg stoelen en bankjes beschikbaar waren. Maar toen ik binnengluurde, zag ik dat alle banken om te wachten in de zaak zelf helemaal leeg waren.
Het was me op dat moment niet helemaal duidelijk of je een nummertje moest trekken, of je je naam op een formulier moest zetten, of dat de pizzeria een systeem had waarbij je in de rij moest zitten, net zoals mijn kapper dat heeft.
Mijn kapper is erg populair, vooral in het weekend, en als je geknipt wil worden, dan moet je eerst in de rij zitten. Mijn kapper heeft een soort van doolhof gecreeerd, wat wel iets wegheeft van een wachtrij voor de paspoortcontrole bij Narita, maar dan met bankjes. Langzaam schuif je een plekje op, todat je zelf aan de beurt bent om geknipt te worden. Op zich werkt dit systeem best aardig. Zo hoef je niet in de gaten te houden wie er voor of na jou binnenkwam, en ondertussen kun je toch zitten.
Afijn, omdat er een hele lege bank in de zaak was, en er veel mensen buiten stonden te wachten, ging ik er van uit dat we onze naam op konden geven. Ik ben toen dus binnen gaan kijken, naarstig op zoek naar het formulier, maar terwijl ik dat deed, hoorde ik een koppel in het midden van de rij iets tegen elkaar mompelen, en die mensen waren een minuut later weg. De mensen die toen aan de beurt waren (en die vergeten waren om op te schuiven), vertelden tegen de ober dat er net een stel vertrokken was, omdat er iemand was voorgedrongen. Mea culpa, maar als jullie van je luie reet waren afgekomen, en netjes waren opgeschoven, dan hadden wij niet buiten hoeven staan te wachten, en dan had ik mijn Nederlandse instinct niet aan hoeven te spreken om iets te doen aan deze rare situatie.
... wat maar weer eens laat zien dat (sommige) buitenlanders met hun rare onaangepaste gedrag in Japan vooral voor problemen zorgen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 20-01-2016 06:33:08 ]
In onze all-you-can-eat pizzeria, waar je voor 1700 Yen zo veel pizza mag eten als je op kunt (binnen anderhalf uur), kun je ook onbeperkt frisdrank en koffie en thee drinken. Voor dat geld kun je niet tobben, en het is er vaak erg druk. Maar het kan daardoor wel even duren voordat je aan de beurt bent. Meestal kiezen wij een tijdstip uit dat het niet druk is, maar laatst waren wij daar met een groep vrienden, en er stonden behoorlijk wat mensen buiten de zaak, omdat er niet genoeg stoelen en bankjes beschikbaar waren. Maar toen ik binnengluurde, zag ik dat alle banken om te wachten in de zaak zelf helemaal leeg waren.
Het was me op dat moment niet helemaal duidelijk of je een nummertje moest trekken, of je je naam op een formulier moest zetten, of dat de pizzeria een systeem had waarbij je in de rij moest zitten, net zoals mijn kapper dat heeft.
Mijn kapper is erg populair, vooral in het weekend, en als je geknipt wil worden, dan moet je eerst in de rij zitten. Mijn kapper heeft een soort van doolhof gecreeerd, wat wel iets wegheeft van een wachtrij voor de paspoortcontrole bij Narita, maar dan met bankjes. Langzaam schuif je een plekje op, todat je zelf aan de beurt bent om geknipt te worden. Op zich werkt dit systeem best aardig. Zo hoef je niet in de gaten te houden wie er voor of na jou binnenkwam, en ondertussen kun je toch zitten.
Afijn, omdat er een hele lege bank in de zaak was, en er veel mensen buiten stonden te wachten, ging ik er van uit dat we onze naam op konden geven. Ik ben toen dus binnen gaan kijken, naarstig op zoek naar het formulier, maar terwijl ik dat deed, hoorde ik een koppel in het midden van de rij iets tegen elkaar mompelen, en die mensen waren een minuut later weg. De mensen die toen aan de beurt waren (en die vergeten waren om op te schuiven), vertelden tegen de ober dat er net een stel vertrokken was, omdat er iemand was voorgedrongen. Mea culpa, maar als jullie van je luie reet waren afgekomen, en netjes waren opgeschoven, dan hadden wij niet buiten hoeven staan te wachten, en dan had ik mijn Nederlandse instinct niet aan hoeven te spreken om iets te doen aan deze rare situatie.
... wat maar weer eens laat zien dat (sommige) buitenlanders met hun rare onaangepaste gedrag in Japan vooral voor problemen zorgen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 20-01-2016 06:33:08 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hoezo problemen je hebt de wachtrij voor jezelf iets korter gemaakt omdat er mensen weg gegaan zijn. 
Zou je normaal dan de voorste in de rij moeten vragen om door te schuiven?
Zou je normaal dan de voorste in de rij moeten vragen om door te schuiven?
Dat is normaal de taak van de ober of serveerster.
Bij de kapper moeten de kappers ook iedere keer aangeven waar mensen moeten gaan zitten, en dat mensen op moeten schuiven. Na een tijdje heb je dat wel door, en gaat het automatisch, maar soms heb je er zo'n oude (dove) knar tussen zitten, die er iedere keer op gewezen moet worden dat ie beter op kan schuiven.
Maar schijnbaar hadden ze het erg druk in de zaak, waardoor er niemand was om de mensen vooraan in de rij er op te wijzen dat ze door moesten schuiven.
Bij de kapper moeten de kappers ook iedere keer aangeven waar mensen moeten gaan zitten, en dat mensen op moeten schuiven. Na een tijdje heb je dat wel door, en gaat het automatisch, maar soms heb je er zo'n oude (dove) knar tussen zitten, die er iedere keer op gewezen moet worden dat ie beter op kan schuiven.
Maar schijnbaar hadden ze het erg druk in de zaak, waardoor er niemand was om de mensen vooraan in de rij er op te wijzen dat ze door moesten schuiven.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hebben ze nooit van zelf initiatief nemen gehoord? Hoe werkt dat in bedrijven als er iets onverwachts gebeurt, kijkt men dan elkaar aan en gaat men door met hun eigen werkzaamheden in de hoop dat er ooit de juiste persoon langs komt om het op te lossen.
Wat een vreemde gewoontes houdt men er daar op na, zoals je hier die dingen beschrijft.
Wat een vreemde gewoontes houdt men er daar op na, zoals je hier die dingen beschrijft.
Nee. Eigen initiatief is iets dat nog in de kinderschoenen staat in Japan. Japanners lijken vaak net robots. Hartstikke aardige mensen hoor, maar ze zijn op hun best als ze iedere dag dezelfde taak uit kunnen voeren.quote:
Hebben ze nooit van zelf initiatief nemen gehoord?
Maar hoe ze met die mentaliteit denken te overleven in 2016... het is mij een raadsel.
Dan hebben ze een probleem ja. Men kijkt het allerliefst de kat uit de boom, en als er al iemand in wil grijpen, dan zal er toch eerst toestemming van de baas gevraagd moeten worden.quote:Hoe werkt dat in bedrijven als er iets onverwachts gebeurt, kijkt men dan elkaar aan en gaat men door met hun eigen werkzaamheden in de hoop dat er ooit de juiste persoon langs komt om het op te lossen.
Japanners hebben grote moeite met onverwachte gebeurtenissen. Ze hebben een hierarchie, een chain of command, die heilig is, en iemand in een lage positie zal niet uit zichzelf problemen op gaan lossen. Erg militaristisch. Een enorme frustratie hier is dat studenten niets uit zichzelf doen. Als ik bij collega's in het lab kom, dan kan de professor vanuit zijn positie al zijn studenten in de gaten houden. Die studenten ontvangen geregeld een nieuwe opdracht, en koppelen hun bevindingen terug aan hun baas.
Maar als je je hele leven gewend bent om opdrachten te krijgen, en je moet opdrachten gaan geven omdat je bent doorgegroeid, dan zie je vaak problemen. Japanners en leiding geven - het is geen gelukkige combinatie.
Anders zou het niet interessant zijn om over te schrijven, niet waar?quote:Wat een vreemde gewoontes houdt men er daar op na, zoals je hier die dingen beschrijft.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Zoals je het beschrijft zou ik bijna denken dat in Japan de meeste mensen autistisch zijn. 
Dat zal wel niet maar het gedrag is wel zo.
Dat zal wel niet maar het gedrag is wel zo.
Dit is aangeleerd. Er zijn meer landen in Azië met dit zelfde gedrag. Ik blijf het vreemd vinden elke keer weer als ik op vakantie ben in die hoek van de wereld. Aan de andere kant is het wel heel voorspelbaar wat er gaat gebeuren wat sommige dingen ook weer makkelijker maakt.quote:
Zoals je het beschrijft zou ik bijna denken dat in Japan de meeste mensen autistisch zijn.
Dat zal wel niet maar het gedrag is wel zo.
Go away or i will replace you withe a very small shell script.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Ik zou er echt niet mee om kunnen gaan denk ik . Ik verwacht toch echt wel eigen initiatief 
. Bij wat maakt eigenlijk niet uit.
. Ik verwacht toch echt wel eigen initiatief . Bij wat maakt eigenlijk niet uit.
The only easy day, was yesterday. (USMC)
Live for today, cause yesterday is gone and tomorrow may never come. (Ducky, NCIS)
I'll grow old with her, just from a far. (Harold, POI)
Live for today, cause yesterday is gone and tomorrow may never come. (Ducky, NCIS)
I'll grow old with her, just from a far. (Harold, POI)
Dat wilde ik ook posten.quote:
Zoals je het beschrijft zou ik bijna denken dat in Japan de meeste mensen autistisch zijn.
Dat zal wel niet maar het gedrag is wel zo.
Veranderingen in Japan
Ondanks miljarden aan 'investeringen' door die gek van een Abe wil de Japanse economie maar niet van zijn plaats komen. In het laatste kwartaal zaten we nog steeds in een recessie. Desondanks zie je in ons stadje oude huisjes tegen de vlakte gaan, en wordt er druk gebouwd. In Tokio zie je hetzelfde, maar dan in een hogere versnelling. Er verandert het een en ander! Dat is opmerkelijk, want dit is een land waar mensen nog spaarbankboekjes hebben, en waar er bij een beetje bankfiliaal wel twintig mensen "werken".
In de techniek zie je dat bedrijven het door betere marktomstandigheden en een vergrijzend personeelsbestand steeds lastiger krijgen om aan personeel te komen. De afgelopen 7 jaar werden onze job fairs waar we studenten onder proberen te brengen bij een bedrijf maar matig bezocht door bedrijven, maar nu staan ze te dringen om binnen te komen, en om studenten in een zo vroeg mogelijk stadium te interesseren voor een baan bij hun bedrijf. Maar studenten gaan niet met de tijd mee, en willen zonder uitzondering alleen maar voor een zo groot mogelijke Japanse international werken. Denk Honda, Toyota, Canon of Hitachi. Toch doen ook de kleine bedrijfjes verwoede pogingen, en sturen ze oud studenten naar ons instituut om studenten te werven. Dat is voor ons onderzoekers toch ook wel weer leuk, om te zien dat studenten goed terecht zijn gekomen.
Als dit zo door gaat, dan komen die bedrijven trouwens gruwelijk in de problemen, want er zijn gewoon te weinig studenten. Een bedrijf zou kunnen besluiten om buitenlanders in dienst te nemen, in plaats van Japanners die er niet zijn, maar tot nu toe houdt men halstarrig vast aan entrance exams en interviews die volledig in het Japans gevoerd worden. Wat dat betreft blijft Japan Japan.
Een mindere kant van al deze veranderingen voor de Lyrebirds is dat alle pizzeria'sin ons stadje in een tijdsbestek van een jaar zijn verdwenen. Het zijn nu restaurants waar je traditionele Japanse kost kunt eten. Afhaal pizza is nog wel in trek trouwens, maar in een restaurant een pizza eten, nope. Blijkbaar is de Japanse smaak in rap tempo veranderd.
Veranderingen - het blijft lastig om er aan te wennen.
Ondanks miljarden aan 'investeringen' door die gek van een Abe wil de Japanse economie maar niet van zijn plaats komen. In het laatste kwartaal zaten we nog steeds in een recessie. Desondanks zie je in ons stadje oude huisjes tegen de vlakte gaan, en wordt er druk gebouwd. In Tokio zie je hetzelfde, maar dan in een hogere versnelling. Er verandert het een en ander! Dat is opmerkelijk, want dit is een land waar mensen nog spaarbankboekjes hebben, en waar er bij een beetje bankfiliaal wel twintig mensen "werken".
In de techniek zie je dat bedrijven het door betere marktomstandigheden en een vergrijzend personeelsbestand steeds lastiger krijgen om aan personeel te komen. De afgelopen 7 jaar werden onze job fairs waar we studenten onder proberen te brengen bij een bedrijf maar matig bezocht door bedrijven, maar nu staan ze te dringen om binnen te komen, en om studenten in een zo vroeg mogelijk stadium te interesseren voor een baan bij hun bedrijf. Maar studenten gaan niet met de tijd mee, en willen zonder uitzondering alleen maar voor een zo groot mogelijke Japanse international werken. Denk Honda, Toyota, Canon of Hitachi. Toch doen ook de kleine bedrijfjes verwoede pogingen, en sturen ze oud studenten naar ons instituut om studenten te werven. Dat is voor ons onderzoekers toch ook wel weer leuk, om te zien dat studenten goed terecht zijn gekomen.
Als dit zo door gaat, dan komen die bedrijven trouwens gruwelijk in de problemen, want er zijn gewoon te weinig studenten. Een bedrijf zou kunnen besluiten om buitenlanders in dienst te nemen, in plaats van Japanners die er niet zijn, maar tot nu toe houdt men halstarrig vast aan entrance exams en interviews die volledig in het Japans gevoerd worden. Wat dat betreft blijft Japan Japan.
Een mindere kant van al deze veranderingen voor de Lyrebirds is dat alle pizzeria'sin ons stadje in een tijdsbestek van een jaar zijn verdwenen. Het zijn nu restaurants waar je traditionele Japanse kost kunt eten. Afhaal pizza is nog wel in trek trouwens, maar in een restaurant een pizza eten, nope. Blijkbaar is de Japanse smaak in rap tempo veranderd.
Veranderingen - het blijft lastig om er aan te wennen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Heeft dat dan nog een verklaarbare reden dat ze geen pizzeria's meer hebben, zoals je eerder beschreef waren het toch goed lopende zaken waar je voor de deur moest wachten voordat je een tafeltje kreeg. Behalve de mindere klandizie als er buitenlanders in hun optiek voor kropen dat dan het publiek weg liep.quote:
Veranderingen in Japan
Een mindere kant van al deze veranderingen voor de Lyrebirds is dat alle pizzeria'sin ons stadje in een tijdsbestek van een jaar zijn verdwenen. Het zijn nu restaurants waar je traditionele Japanse kost kunt eten.
Ik was de laatste tijd op youtube wat videos over het leven en wonen in japan, de automaten obsessie in dat land aan het kijken erg vermakelijk, maar het blijft wel een heel andere cultuur daar.
De deze man heeft wel wat leuke fimpjes gemaakt:
Toch maar eens een reis naar japan boeken.
We zijn nu bezig met een hypotheek, en in het kader daarvan moet er ook spaargeld uit Japan worden overgeboekt. Eerste stap daarin was een Engelstalig rekening overzicht te krijgen. Zelfs naar Japanse begrippen is het een vrij traditionele bank. Dus het was een uitdaging.
Grappig om te zien hoe dit proces is verlopen. We konden het niet online aanvragen, maar hebben het telefonisch moeten uitleggen. Wat tot veel verwarring zorgde. Maar een week later werd er per aangetekende brief een keurig statement in perfect Engels bezorgt, met hanko stempel en handtekening van de bankdirecteur.
Stap 2 is het geld overmaken naar Nederland. Wederom kan dit niet online/telefonisch. Volgende keer als we in Japan zijn moeten we het persoonlijk regelen.
Grappig om te zien hoe dit proces is verlopen. We konden het niet online aanvragen, maar hebben het telefonisch moeten uitleggen. Wat tot veel verwarring zorgde. Maar een week later werd er per aangetekende brief een keurig statement in perfect Engels bezorgt, met hanko stempel en handtekening van de bankdirecteur.
Stap 2 is het geld overmaken naar Nederland. Wederom kan dit niet online/telefonisch. Volgende keer als we in Japan zijn moeten we het persoonlijk regelen.
Die zaak is nu dus dicht, en inderdaad, het liep daar storm. Ik heb een week lang met mijn ziel onder mijn arm gelopen.quote:
[..]
Heeft dat dan nog een verklaarbare reden dat ze geen pizzeria's meer hebben, zoals je eerder beschreef waren het toch goed lopende zaken waar je voor de deur moest wachten voordat je een tafeltje kreeg. Behalve de mindere klandizie als er buitenlanders in hun optiek voor kropen dat dan het publiek weg liep.
Een andere pizzazaak in het winkelcentrum hebben ze een half jaar geleden in een shabu shabu zaak veranderd (dunne reepjes ham en bief die je in water met een smaakje moet koken). Daar betaalde je voorheen 1800 yen voor een all-you-can-eat menu, terwijl je nu per person 2500 yen kwijt bent (zelfde concept, maar dan shabu shabu).
In het centrum zat de beste pizzazaak, ging daar graag naar toe, maar die is een jaar geleden gesloten. Zit nu een Japans bar/restaurant.
Mijn indruk is dat er met die andere concepten meer geld is te verdienen. De pizzeria's waren relatief goedkoop, en het ging om veel eten.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Komt me bekend voor. Ik heb bij banken, maar ook bij mijn eigen universiteit, vaker met dit bijltje gehakt. Krijg je zo'n gesprek waarbij je constant naar elkaar aan het glimlachen bent, maar je afvraagt waarom ze zo moeilijk doen.quote:
Stap 2 is het geld overmaken naar Nederland. Wederom kan dit niet online/telefonisch. Volgende keer als we in Japan zijn moeten we het persoonlijk regelen.
Ik: Waarom kan dit niet telefonisch overgeboekt worden?
Zij: Oh, erg vervelend inderdaad. Dat zijn de regels.
Ik: Met wie moet ik hierover praten om dit geregeld te krijgen? Kan ik met de manager spreken?
Zij: Euh, wat??
Ik: Het is 2016, we hebben internet, hier moet toch wel een oplossing voor te vinden zijn?
Zij: Ja, ik begrijp dat dit erg vervelend is. Maar dit zijn de regels.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat land vindt zoveel dingen uit waarom loopt men daar zo achter op het hele online gebeuren?quote:
We zijn nu bezig met een hypotheek, en in het kader daarvan moet er ook spaargeld uit Japan worden overgeboekt. Eerste stap daarin was een Engelstalig rekening overzicht te krijgen. Zelfs naar Japanse begrippen is het een vrij traditionele bank. Dus het was een uitdaging.
Grappig om te zien hoe dit proces is verlopen. We konden het niet online aanvragen, maar hebben het telefonisch moeten uitleggen. Wat tot veel verwarring zorgde. Maar een week later werd er per aangetekende brief een keurig statement in perfect Engels bezorgt, met hanko stempel en handtekening van de bankdirecteur.
Stap 2 is het geld overmaken naar Nederland. Wederom kan dit niet online/telefonisch. Volgende keer als we in Japan zijn moeten we het persoonlijk regelen.
Hoe het hier in NL gaat vindt ik ook niet goed (alle kantoren worden gesloten) maar dit is net 1995.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Als Japanner kun je wel online bankieren, maar dat moet meestal wel in het Japans. Een knopje met Engels hebben ze niet. De meeste pin-automaten hebben dat gelukkig wel, net zoals de automaten om een kaartje voor de trein te kopen.quote:
[..]
Dat land vindt zoveel dingen uit waarom loopt men daar zo achter op het hele online gebeuren?
Hoe het hier in NL gaat vindt ik ook niet goed (alle kantoren worden gesloten) maar dit is net 1995.
Op bankgebied loopt men verder zo'n twintig a dertig jaar achter. Er werken heel veel mensen bij een bankfiliaal, al snel een man/vrouw of tien, daar waar je er in Nederland misschien 2 ziet. Hier wordt er pas gereorganiseerd, als het echt niet anders kan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Zelfmoord
Zelfmoord zal niet de eerste associatie bij Japan zijn, maar het grote aantal zelfmoorden is wel iets waar Japan om bekend staat. Ik heb het zelf gelukkig nog niet van dichtbij mee hoeven te maken, alhoewel het een keer kantje boord was (in een tijd dat ik nog smeuiige verhalen schreef). Verder waren we een keer in een natuurgebied, waar een auto op een hele onlogische plaats illegaal geparkeerd stond, met een deur open. Ernaast stond een zorgelijk kijkende agent, en stroomafwaarts van een enorme waterval waren andere politiemensen aan het dreggen.
Het is een keer erg dichtbij gekomen, toen een van de studenten van ons instituut zichzelf van het leven heeft beroofd, door uit het raam van zijn flat te springen. Dat ons zoiets als instituut zou kunnen overkomen, is een statistisch gegeven. Het was wel appart hoe de school er mee omging.
Tijdens mijn tijd in de VS was er een student die bij een autoongeluk is omgekomen, en toen werd er op school een speciale service gegeven, waar we met z'n allen, studenten en werknemers, afscheid konden nemen. Met een indrukwekkende speech van de decaan. Dan kun je zoiets toch een plek geven.
Niets van dat alles in Japan. Student pleegt zelfmoord, en een vaasje met een bloem op zijn bureau, dat er twee dagen gestaan heeft, was alles dat ons er aan herinnerde dat een van onze studenten er niet meer was. Bij navraag bleek nog eens dat een van de buitenlandse studenten dat vaasje er neer had gezet; als het aan de Japanners had gelegegen, had men het er nooit meer over gehad.
Zit ook een beetje in de cultuur, bepaalde zaken onbespreekbaar maken. Ergens kan ik me het ook wel voorstellen. Als begeleider gaat zoiets je natuurlijk niet in de koude kleren zitten. Maar daar waar ik bij de begeleider in kwestie een bepaalde gelatenheid had verwacht - wat kun je er immers nog aan doen - was zijn begeleider nog steeds kwaad, omdat de student volgens hem voor de gemakkelijkste weg had gekozen. Het was ook schijnbaar nergens voor nodig geweest, goede cijfers, en een goede toekomst. Maar wie weet, had hij wel liefdesverdriet gehad. Of zo.
Een week of wat later is er nog een student van het hoogste gebouw van de campus afgesprongen. Lag er de dag er na nog een bosje bloemen. En that's it.
Deze twee gebeurtenissen hebben mij wel aan het denken gezet, want mijn lab bleek een enorme aantrekkingskracht uit te oefenen op de meest labiele en idiote Japanse studenten (zie de eerdere delen van dit topic). Bewust of onbewust, ik kan het niet goed duiden, werk ik al een tijdje alleen nog maar met buitenlandse studenten.
Zelfmoord zal niet de eerste associatie bij Japan zijn, maar het grote aantal zelfmoorden is wel iets waar Japan om bekend staat. Ik heb het zelf gelukkig nog niet van dichtbij mee hoeven te maken, alhoewel het een keer kantje boord was (in een tijd dat ik nog smeuiige verhalen schreef). Verder waren we een keer in een natuurgebied, waar een auto op een hele onlogische plaats illegaal geparkeerd stond, met een deur open. Ernaast stond een zorgelijk kijkende agent, en stroomafwaarts van een enorme waterval waren andere politiemensen aan het dreggen.
Het is een keer erg dichtbij gekomen, toen een van de studenten van ons instituut zichzelf van het leven heeft beroofd, door uit het raam van zijn flat te springen. Dat ons zoiets als instituut zou kunnen overkomen, is een statistisch gegeven. Het was wel appart hoe de school er mee omging.
Tijdens mijn tijd in de VS was er een student die bij een autoongeluk is omgekomen, en toen werd er op school een speciale service gegeven, waar we met z'n allen, studenten en werknemers, afscheid konden nemen. Met een indrukwekkende speech van de decaan. Dan kun je zoiets toch een plek geven.
Niets van dat alles in Japan. Student pleegt zelfmoord, en een vaasje met een bloem op zijn bureau, dat er twee dagen gestaan heeft, was alles dat ons er aan herinnerde dat een van onze studenten er niet meer was. Bij navraag bleek nog eens dat een van de buitenlandse studenten dat vaasje er neer had gezet; als het aan de Japanners had gelegegen, had men het er nooit meer over gehad.
Zit ook een beetje in de cultuur, bepaalde zaken onbespreekbaar maken. Ergens kan ik me het ook wel voorstellen. Als begeleider gaat zoiets je natuurlijk niet in de koude kleren zitten. Maar daar waar ik bij de begeleider in kwestie een bepaalde gelatenheid had verwacht - wat kun je er immers nog aan doen - was zijn begeleider nog steeds kwaad, omdat de student volgens hem voor de gemakkelijkste weg had gekozen. Het was ook schijnbaar nergens voor nodig geweest, goede cijfers, en een goede toekomst. Maar wie weet, had hij wel liefdesverdriet gehad. Of zo.
Een week of wat later is er nog een student van het hoogste gebouw van de campus afgesprongen. Lag er de dag er na nog een bosje bloemen. En that's it.
Deze twee gebeurtenissen hebben mij wel aan het denken gezet, want mijn lab bleek een enorme aantrekkingskracht uit te oefenen op de meest labiele en idiote Japanse studenten (zie de eerdere delen van dit topic). Bewust of onbewust, ik kan het niet goed duiden, werk ik al een tijdje alleen nog maar met buitenlandse studenten.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik neem aan dat je bekend bent met het hoge aantal zelfmoorden bij Mt Fuji?
Zo vind ik de kamikaze cultuur ook bizar doch gruwelijk interessant. Dit is uiteraard cultuur gebonden, denk je dat er nog steeds iets leeft van 'beter een einde maken aan je leven dan falen'?
Zo vind ik de kamikaze cultuur ook bizar doch gruwelijk interessant. Dit is uiteraard cultuur gebonden, denk je dat er nog steeds iets leeft van 'beter een einde maken aan je leven dan falen'?
Resistance is futile.
Jawel, maar in Japan zijn er ook behoorlijk wat zombiebanken, die ook beursgenoteerd zijn. Dankzij het uitermate goedkope krediet in Japan, wat Japan al had voordat Draghi in Europa de markt met goedkoop krediet overspoelde, zijn er nogal wat banken en industrieen die op het randje van omvallen staan, maar die de noodzaak van hervormingen blijkbaar niet inzien.quote:Op zaterdag 26 maart 2016 15:25 schreef computergirl het volgende:
Zijn banken niet beursgenoteerd, met bijbehorende winstmarges?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
