KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Officiële landstaal: Japans
Hoofdstad: Tokio
Regeringsvorm: Parlementaire monarchie (Keizerrijk)
Religie: Shintoïsme, boeddhisme
Oppervlakte: 377.873 km² [1] (0,8% water)
Inwoners: 127.078.679 (2009)
Hier verder over het fascinerende Japan en die rare Japannners!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Op patrouille
Sinds kort wonen we in een heuse Japanse villawijk. Niet omdat we zo goed in de slappe was zouden zitten, maar omdat er een leuk huis te huur stond, waar relatief weinig huur voor werd gevraagd. Addertje onder het gras: over drie jaar moeten we het huis weer uit, want dan komt de eigenaar weer terug uit de VS. De nieuwe buren zijn net terug van eenzelfde arrangement, en hebben vijf jaar in Ohio doorgebracht. Bij de bedrijven waar ik mee samenwerk, wordt het Japanse management vaak voor een aantal jaren naar het buitenland gestuurd, om de taal te leren, om wat van de wereld te zien en om door te groeien naar een functie in het hoger management.
Iets wat erg aantrekkelijk is aan onze buurt, is dat alles zo netjes geregeld is. In onze oude buurt was de plaats waar je de vuilniszakken kon neerzetten voor de vuilniswagen vaak een puinhoop, maar hier is het echt heel netjes geregeld. Er ligt een gloednieuw net over de zakken, zodat vogels en katten niks stuk kunnen pikken, en als je 's avonds thuis komt, dan is alles netjes schoongeveegd.
... maar nadat we hier een week of twee woonden, snapten we ook hoe dat kwam. De bewoners regelen onderling dat het geen puinhoop wordt, en deze week waren wij aan de beurt om de plek voor het vuilnis bij te houden. Verder bleek dat we op zondagmiddag op patrouille moesten. Geen idee wat ik me daar bij moest voorstellen, en om dat uit te vinden stond ik om vier uur op de plek waar de patrouille zou beginnen. Maar dat deel had ik ook niet goed begrepen, want er was verder niemand, dus toen maar op zoek naar de patrouille. Na drie minuten zag ik ze lopen, in groene hesjes en met lichtgevende gummiknuppels. Ik kreeg ook een hesje uitgereikt, en we liepen met z'n allen verder.
Het was me nog steeds niet duidelijk waar we nu voor patrouilleerden. Onze buurt is ongelofelijk veilig en er is niemand die z'n rommel op straat dumpt of zo, maar misschien ben ik te cynisch, en komt dat juist door de patrouille. Na een half uur hadden we al onze straten gehad, en kwamen we een andere patrouille tegen. Toen mochten we onze hesjes inleveren, en werden we bedankt voor onze bijdrage.
Toen ik terug naar huis liep, moest ik terug denken aan mijn tijd in Nederland. Ik ben in een Nederlandse buurt opgegroeid die wel wat weg had van de buurt in New Kids, inclusief de New Kids zelf, met van dat voetbalhaar en een voetbalhooliganhouding. Daar heb ik wel een knauw aan overgehouden, en ik ben allergisch voor mensen die zich niet kunnen gedragen. In onze oude buurt in Japan is het een keer voorgekomen dat twee studenten onder mijn appartement aan het voetballen waren, om 1 uur 's nachts, en die heb ik in het Engels aangesproken, waarna ze er als een haas vandoor gingen. Maar dat was het wel, in de vijf jaar dat ik er gewoond heb. In onze nieuwe villawijk kregen we in het eerste weekend te maken met twee erg jonge Japanse hangjongeren, die in de brandgang achter ons huisje op een bankje aan het hangen waren. Waar is de patrouille als je ze nodig hebt? Nee, dat viel erg mee. Na twee weekenden hebben we ze niet meer gezien.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 26-10-2014 10:36:48 ]
Sinds kort wonen we in een heuse Japanse villawijk. Niet omdat we zo goed in de slappe was zouden zitten, maar omdat er een leuk huis te huur stond, waar relatief weinig huur voor werd gevraagd. Addertje onder het gras: over drie jaar moeten we het huis weer uit, want dan komt de eigenaar weer terug uit de VS. De nieuwe buren zijn net terug van eenzelfde arrangement, en hebben vijf jaar in Ohio doorgebracht. Bij de bedrijven waar ik mee samenwerk, wordt het Japanse management vaak voor een aantal jaren naar het buitenland gestuurd, om de taal te leren, om wat van de wereld te zien en om door te groeien naar een functie in het hoger management.
Iets wat erg aantrekkelijk is aan onze buurt, is dat alles zo netjes geregeld is. In onze oude buurt was de plaats waar je de vuilniszakken kon neerzetten voor de vuilniswagen vaak een puinhoop, maar hier is het echt heel netjes geregeld. Er ligt een gloednieuw net over de zakken, zodat vogels en katten niks stuk kunnen pikken, en als je 's avonds thuis komt, dan is alles netjes schoongeveegd.
... maar nadat we hier een week of twee woonden, snapten we ook hoe dat kwam. De bewoners regelen onderling dat het geen puinhoop wordt, en deze week waren wij aan de beurt om de plek voor het vuilnis bij te houden. Verder bleek dat we op zondagmiddag op patrouille moesten. Geen idee wat ik me daar bij moest voorstellen, en om dat uit te vinden stond ik om vier uur op de plek waar de patrouille zou beginnen. Maar dat deel had ik ook niet goed begrepen, want er was verder niemand, dus toen maar op zoek naar de patrouille. Na drie minuten zag ik ze lopen, in groene hesjes en met lichtgevende gummiknuppels. Ik kreeg ook een hesje uitgereikt, en we liepen met z'n allen verder.
Het was me nog steeds niet duidelijk waar we nu voor patrouilleerden. Onze buurt is ongelofelijk veilig en er is niemand die z'n rommel op straat dumpt of zo, maar misschien ben ik te cynisch, en komt dat juist door de patrouille. Na een half uur hadden we al onze straten gehad, en kwamen we een andere patrouille tegen. Toen mochten we onze hesjes inleveren, en werden we bedankt voor onze bijdrage.
Toen ik terug naar huis liep, moest ik terug denken aan mijn tijd in Nederland. Ik ben in een Nederlandse buurt opgegroeid die wel wat weg had van de buurt in New Kids, inclusief de New Kids zelf, met van dat voetbalhaar en een voetbalhooliganhouding. Daar heb ik wel een knauw aan overgehouden, en ik ben allergisch voor mensen die zich niet kunnen gedragen. In onze oude buurt in Japan is het een keer voorgekomen dat twee studenten onder mijn appartement aan het voetballen waren, om 1 uur 's nachts, en die heb ik in het Engels aangesproken, waarna ze er als een haas vandoor gingen. Maar dat was het wel, in de vijf jaar dat ik er gewoond heb. In onze nieuwe villawijk kregen we in het eerste weekend te maken met twee erg jonge Japanse hangjongeren, die in de brandgang achter ons huisje op een bankje aan het hangen waren. Waar is de patrouille als je ze nodig hebt? Nee, dat viel erg mee. Na twee weekenden hebben we ze niet meer gezien.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 26-10-2014 10:36:48 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Koning en koningin op bezoek
Nee, niet bij ons, maar de koning en koningin zijn op bezoek bij de Japanse keizer en zijn vrouw (keizerin?). Dit soort zaken gaan normaliter aan mijn hoofd voorbij, maar mevrouw Lyrebird vindt het wel interessant. De kroonprinses schijnt autisme te hebben, en haar moeder heeft ook allerlei problemen, omdat er zo veel druk op haar werd uitgeoefend vanwege politieke spelletjes en zo in de keizerlijke kringen. Het is wat. En verder had mevrouw Lyrebird nog allerlei sappige details over ons koningshuis. De Koreaanse versie van FOK! maakt blijkbaar overuren.
Wat ik na al die jaren hier wel heb meegekregen is dat de Japanse samenleving gezien kan worden als een groot sociaal spinnenweb, met heel veel plaatselijke spinnenwebben, waar iedereen z'n plaats kent, en zich volgens bepaalde regels gedraagt. Als je je niet aan de regels houdt, dan krijgt dat spinnenweb een optater, en word je voorzichtig uit je plaatselijke spinnenweb geduwt.
Voor de buitenlanders hier is dat een probleem, omdat wij geen 'spinnenweb' spreken. Gelukkig is het zo dat we zelden in de problemen komen, omdat je bij een winkel / dokter / overheid als klant wordt gezien, en eigenlijk weinig fout kunt doen. Maar als je zelf in de service-verlenende sector werkt, dan kan het wel een probleem worden. Tegenover studenten kan ik eigenlijk weinig fout doen, maar tegenover klanten die bij ons hun contract research uitbesteden moet ik mij Japans gedragen, en spinnenweb spreken. Ik ben gelukkig niet compleet spinnenweb-achterlijk, maar het is erg lastig om Japanners te peilen, om te zien wat ze drijft. Veel contact is non-verbaal, en uit de manier waarop je benaderd wordt, moet je zien te destilleren wat ze precies van je willen. Voorbeeldje, helaas een open deur: als je heel erg lang moet wachten voordat je iemand kunt spreken, dan weet je dat ze niet zo blij met je zijn. Mijn echtgenote had laatst een vergadering tussen twee groepen mensen, waarbij een kamp koffie had besteld voor de andere groep. Maar aan het einde van die vergadering had de andere partij nog geen slok genomen. Dat kan betekenen dat ze geen koffie lusten, maar de kans is groot dat ze niet zo tevreden waren.
Afijn, terug naar die arme schoondochter van de keizer. Als je snapt waar wij, het nederige voetvolk, in Japan mee te maken hebben, met alle sociale spinnenwebben die overal gespannen zijn, dan snap je wel dat die mevrouw het nog een stukje zwaarder heeft, omdat zij in de Championsleague van de spinnenwebben moet overleven.
Zo nu en dan krijg ik een vertegenwoordiger van een bedrijf over de vloer, en die mensen zie je heel snel oud worden. Laatst zat ik met een Japanse vertegenwoordiger van een Amerikaans bedrijf te babbelen, en die was behoorlijk aangeslagen. Hij vroeg me wat ik van Japan vond (leuk land, vriendelijke mensen, blah blah blah), maar hij dacht daar toch wel anders over. Japanners verwachten bijvoorbeeld heel erg veel service, en als die service niet verleend wordt, dan krijg je de volle laag.
Daar ben ik ondertussen ook al een paar keer achter gekomen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 30-10-2014 11:06:07 ]
Nee, niet bij ons, maar de koning en koningin zijn op bezoek bij de Japanse keizer en zijn vrouw (keizerin?). Dit soort zaken gaan normaliter aan mijn hoofd voorbij, maar mevrouw Lyrebird vindt het wel interessant. De kroonprinses schijnt autisme te hebben, en haar moeder heeft ook allerlei problemen, omdat er zo veel druk op haar werd uitgeoefend vanwege politieke spelletjes en zo in de keizerlijke kringen. Het is wat. En verder had mevrouw Lyrebird nog allerlei sappige details over ons koningshuis. De Koreaanse versie van FOK! maakt blijkbaar overuren.
Wat ik na al die jaren hier wel heb meegekregen is dat de Japanse samenleving gezien kan worden als een groot sociaal spinnenweb, met heel veel plaatselijke spinnenwebben, waar iedereen z'n plaats kent, en zich volgens bepaalde regels gedraagt. Als je je niet aan de regels houdt, dan krijgt dat spinnenweb een optater, en word je voorzichtig uit je plaatselijke spinnenweb geduwt.
Voor de buitenlanders hier is dat een probleem, omdat wij geen 'spinnenweb' spreken. Gelukkig is het zo dat we zelden in de problemen komen, omdat je bij een winkel / dokter / overheid als klant wordt gezien, en eigenlijk weinig fout kunt doen. Maar als je zelf in de service-verlenende sector werkt, dan kan het wel een probleem worden. Tegenover studenten kan ik eigenlijk weinig fout doen, maar tegenover klanten die bij ons hun contract research uitbesteden moet ik mij Japans gedragen, en spinnenweb spreken. Ik ben gelukkig niet compleet spinnenweb-achterlijk, maar het is erg lastig om Japanners te peilen, om te zien wat ze drijft. Veel contact is non-verbaal, en uit de manier waarop je benaderd wordt, moet je zien te destilleren wat ze precies van je willen. Voorbeeldje, helaas een open deur: als je heel erg lang moet wachten voordat je iemand kunt spreken, dan weet je dat ze niet zo blij met je zijn. Mijn echtgenote had laatst een vergadering tussen twee groepen mensen, waarbij een kamp koffie had besteld voor de andere groep. Maar aan het einde van die vergadering had de andere partij nog geen slok genomen. Dat kan betekenen dat ze geen koffie lusten, maar de kans is groot dat ze niet zo tevreden waren.
Afijn, terug naar die arme schoondochter van de keizer. Als je snapt waar wij, het nederige voetvolk, in Japan mee te maken hebben, met alle sociale spinnenwebben die overal gespannen zijn, dan snap je wel dat die mevrouw het nog een stukje zwaarder heeft, omdat zij in de Championsleague van de spinnenwebben moet overleven.
Zo nu en dan krijg ik een vertegenwoordiger van een bedrijf over de vloer, en die mensen zie je heel snel oud worden. Laatst zat ik met een Japanse vertegenwoordiger van een Amerikaans bedrijf te babbelen, en die was behoorlijk aangeslagen. Hij vroeg me wat ik van Japan vond (leuk land, vriendelijke mensen, blah blah blah), maar hij dacht daar toch wel anders over. Japanners verwachten bijvoorbeeld heel erg veel service, en als die service niet verleend wordt, dan krijg je de volle laag.
Daar ben ik ondertussen ook al een paar keer achter gekomen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 30-10-2014 11:06:07 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk stukje weer Lyrebird!
Zou je eens een stukje kunnen schrijven over alle geluiden nou precies betekenen. Want tijdens een zakelijk gesprek komen er nogal wat verschillende geluidjes uit die Japanners, maar ik heb geen idee wat ze proberen duidelijk te maken met die toontjes.
Zou je eens een stukje kunnen schrijven over alle geluiden nou precies betekenen. Want tijdens een zakelijk gesprek komen er nogal wat verschillende geluidjes uit die Japanners, maar ik heb geen idee wat ze proberen duidelijk te maken met die toontjes.
Kun je wat voorbeelden geven? In deze bijdrage heb ik eerder uitgelegd wat voor een geluiden onze studenten maken, en wat dat betekent.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Als het ietswat opgewekt klinkt, dan betekent het dat ze verbaasd zijn, maar het wel uitermate boeiend vinden. In Japanse TV shows waar iets heel interessants maar overwachts gebeurt, hoor je het publiek vaak EEEEEEIIIIIIIIHHHHHHHH??? roepen. Alhoewel men verbaasdheid toont, klinkt het niet echt verbaasd. Het is een teken dat ze graag nog meer willen zien/horen. Vaak zie je ze dan ook nog eens instemmend knikken. Soms wat traagjes, als dat ze het nog even moeten bevatten, maar als ze andere mensen ook zien knikken, dan knikt iedereen lekker mee.
In de bijdrage waar ik het eerder over had, maakten studenten een soortgelijk geluid, maar dat klinkt dan niet opgewekt. Bij het IIIIII part gaat de toonhoogte ook vervelend omhoog, terwijl de EEEEIIIHHH waar ik het hierboven over had eigenlijk best aangenaam is om naar te luisteren (hehe, ik neem dit wel heel erg serieus). Als de toonhoogte vervelend omhoog gaat, en ze je vragend aankijken, dan hebben ze er waarschijnlijk de ballen van begrepen, en kun je beter helemaal opnieuw beginnen met je uitleg.
In de bijdrage waar ik het eerder over had, maakten studenten een soortgelijk geluid, maar dat klinkt dan niet opgewekt. Bij het IIIIII part gaat de toonhoogte ook vervelend omhoog, terwijl de EEEEIIIHHH waar ik het hierboven over had eigenlijk best aangenaam is om naar te luisteren (hehe, ik neem dit wel heel erg serieus). Als de toonhoogte vervelend omhoog gaat, en ze je vragend aankijken, dan hebben ze er waarschijnlijk de ballen van begrepen, en kun je beter helemaal opnieuw beginnen met je uitleg.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Maar is het ook zo dat ze altijd aardig zijn ten alle tijden? Zelfs zonder stille hints? Die voorbeelden die je geeft vind ik op zich niet zo onduidelijk, maar dat is misschien omdat ik met een Koreaanse thuiszit welke ook vol zit met zulke hints.
Echter in België bijvoorbeeld moet je echt heel goed in de spiegel kunnen kijken omdat ze daar nog al eens' ten alle tijden' doen alsof alles roze geur en maneschijn is terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Ook zonder stille hints. Wat dat betreft kan ik beter omgaan met Koreanen dan het pijlen van Belgen. Bij Japanners weet ik het niet zo vermits ik er niet zoveel mee om ga, maar echt een gigantisch verschil met Koreanen zie ik tot noch toe nu ook weer niet.
Echter in België bijvoorbeeld moet je echt heel goed in de spiegel kunnen kijken omdat ze daar nog al eens' ten alle tijden' doen alsof alles roze geur en maneschijn is terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Ook zonder stille hints. Wat dat betreft kan ik beter omgaan met Koreanen dan het pijlen van Belgen. Bij Japanners weet ik het niet zo vermits ik er niet zoveel mee om ga, maar echt een gigantisch verschil met Koreanen zie ik tot noch toe nu ook weer niet.
Nee, op een bepaald moment raakt ook de Japanner zijn/haar geduld kwijt, en krijg je de volle laag. Of zoals de Amerikanen wel eens zeggen: shit rolls down hill. Bijvoorbeeld als jouw baas(je) eerder is uitgekafferd door een supervisor, dat je dan de volle laag van dat baasje kunt verwachten waarbij alle irritaties van de afgelopen vijf jaar over je krijgt heengestort.quote:Op zaterdag 1 november 2014 02:51 schreef Speculant. het volgende:
Maar is het ook zo dat ze altijd aardig zijn ten alle tijden? Zelfs zonder stille hints? Die voorbeelden die je geeft vind ik op zich niet zo onduidelijk, maar dat is misschien omdat ik met een Koreaanse thuiszit welke ook vol zit met zulke hints.
Dat blijven verbazingwekkende ervaringen, omdat ze meestal uit het niets komen. Zo kun je op maandag nog leuk met iemand samenwerken, om dan op dinsdagochtend door diezelfde persoon als een klein kind te worden toegesproken. Ik heb daar geen geduld/respect voor en kap zo'n relatie af. Graag of niet hoor. Wel geinig: Japanners weten niet hoe ze daar mee om moeten gaan, omdat ze wel weer graag de harmonie willen bewaren. Het blijven ten slotte toneelstukjes, die we hier iedere dag weer opvoeren. O genki desuka? (alles goed?) Genki desu! (yep, alles ok).
Ik kom zelf uit Noord-Brabant, dus ik ben bekend met het verschijnsel 'om de hete soep heendraaien'. Japanners zijn daar een meester in, terwijl Koreanen veel directer zijn. Japanners zijn de Duitsers/Zwitsers van Oost-Azie, de Koreanen zijn de Amerikanen. Ik heb wat betreft de stille hints / geen hints eigenljik nooit zo veel problemen gehad met Koreanen. Een aantal jaren geleden was ik aan het skieen in Zuid-Korea, en mijn boots waren te krap. Bij de balie van het verhuurkantoor werd ik begroet met een stuurs "What do you want?". In een bioscoop in een ietswat plattelanderig deel van Zuid-Korea zaten we een keer te wachten op de film, en een groot deel van de zaal was gevuld met kinderen. Plots riep er eentje vanuit het voorste deel van het publiek: "Where do you come from?". In Japan zou dit nooit gebeuren.quote:Echter in België bijvoorbeeld moet je echt heel goed in de spiegel kunnen kijken omdat ze daar nog al eens' ten alle tijden' doen alsof alles roze geur en maneschijn is terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Ook zonder stille hints. Wat dat betreft kan ik beter omgaan met Koreanen dan het pijlen van Belgen. Bij Japanners weet ik het niet zo vermits ik er niet zoveel mee om ga, maar echt een gigantisch verschil met Koreanen zie ik tot noch toe nu ook weer niet.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Gekke hoedjes
Afgelopen vrijdag was het Halloween, een uit de VS overgewaaid feest dat de Japanse commercie heeft overgenomen om meer spulletjes te kunnen verkopen. In de VS gingen dat soort feesten langs me heen, ik had het veel te druk met andere zaken, maar op weg van het werk naar huis zag ik wel dat de Amerikanen hun huis op z'n Halloweens hadden aangekleed, met uitgesneden pompoenen in de tuin en spinrag. Ook waren er kinderen die van deur tot deur gingen om te trick or treat-en.
In onze nieuwe wijk doen kinderen dat ook, maar Japanners zijn heel erg efficient en afstandelijk, dus snoep staat op een tafeltje bij de brievenbus, zodat je niet meer hoeft aan te bellen. En dat is niet zo maar snoep, nee, prachtig gebeeldhouwde kunsstukje uit suiker en deeg. Het is erg lastig om gelijke tred te houden met onze buren (doen we dus maar niet).
Ook het personeel van onze universiteitskantine had haar best gedaan om onze kantine een heuse Halloweensfeer mee te geven. Helaas waren alle gerechten net zo als voorheen (dus bijvoorbeeld geen pompoenensoep), maar er hingen wel allerlei affiches, en de dames achter de kassa hadden een Halloween hoedje op. Wat dat betreft kennen Japanners geen enkele schaamte. Als er besloten is om ergens aan mee te doen, dan doet iedereen dat ook heel erg braaf, en zetten mensen de meest idiote hoedjes op.
Als je op zaterdag het winkelcentrum binnenloopt, dan is er altijd wel een telefoonverkoper die een actie heeft met goedkope(re) telefoons, en dan staan er meestal wat meisjes rondom zo'n actie, om het geheel wat meer cachet te geven (grin). Vaak kun je voor niets een lotje trekken, waarmee je direct een prijs kunt winnen, zoals een zakdoekje of een pen. Het is me wel vaker opgevallen dat die meisjes er op zaterdag toonbaar uit zien, maar dat ze dan op zondag een raar kartonnen hoedje op hebben, te vergelijken met een kroon zoals je die vroeger op de lagere school kreeg voor je verjaardag, schijnbaar met het doel om meer klanten te lokken.
De supermarkt heeft daar ook een handje van: het personeel achter de kassa heeft bij een beetje supermarktactie (spaar nu voor een gratis theepot!) een kartonnen hoedje op, om te wijzen op de actie. Het is al een rotbaan, om de hele dag achter zo'n kassa te moeten staan, maar als je dan ook nog zo'n dom hoedje op moet zetten... shit rolls down hill.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 01-11-2014 07:21:58 ]
Afgelopen vrijdag was het Halloween, een uit de VS overgewaaid feest dat de Japanse commercie heeft overgenomen om meer spulletjes te kunnen verkopen. In de VS gingen dat soort feesten langs me heen, ik had het veel te druk met andere zaken, maar op weg van het werk naar huis zag ik wel dat de Amerikanen hun huis op z'n Halloweens hadden aangekleed, met uitgesneden pompoenen in de tuin en spinrag. Ook waren er kinderen die van deur tot deur gingen om te trick or treat-en.
In onze nieuwe wijk doen kinderen dat ook, maar Japanners zijn heel erg efficient en afstandelijk, dus snoep staat op een tafeltje bij de brievenbus, zodat je niet meer hoeft aan te bellen. En dat is niet zo maar snoep, nee, prachtig gebeeldhouwde kunsstukje uit suiker en deeg. Het is erg lastig om gelijke tred te houden met onze buren (doen we dus maar niet).
Ook het personeel van onze universiteitskantine had haar best gedaan om onze kantine een heuse Halloweensfeer mee te geven. Helaas waren alle gerechten net zo als voorheen (dus bijvoorbeeld geen pompoenensoep), maar er hingen wel allerlei affiches, en de dames achter de kassa hadden een Halloween hoedje op. Wat dat betreft kennen Japanners geen enkele schaamte. Als er besloten is om ergens aan mee te doen, dan doet iedereen dat ook heel erg braaf, en zetten mensen de meest idiote hoedjes op.
Als je op zaterdag het winkelcentrum binnenloopt, dan is er altijd wel een telefoonverkoper die een actie heeft met goedkope(re) telefoons, en dan staan er meestal wat meisjes rondom zo'n actie, om het geheel wat meer cachet te geven (grin). Vaak kun je voor niets een lotje trekken, waarmee je direct een prijs kunt winnen, zoals een zakdoekje of een pen. Het is me wel vaker opgevallen dat die meisjes er op zaterdag toonbaar uit zien, maar dat ze dan op zondag een raar kartonnen hoedje op hebben, te vergelijken met een kroon zoals je die vroeger op de lagere school kreeg voor je verjaardag, schijnbaar met het doel om meer klanten te lokken.
De supermarkt heeft daar ook een handje van: het personeel achter de kassa heeft bij een beetje supermarktactie (spaar nu voor een gratis theepot!) een kartonnen hoedje op, om te wijzen op de actie. Het is al een rotbaan, om de hele dag achter zo'n kassa te moeten staan, maar als je dan ook nog zo'n dom hoedje op moet zetten... shit rolls down hill.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 01-11-2014 07:21:58 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
En ik blijf je stukjes "vreten".
Ik las zelfs!!! dat je je oriënteert op uitgeven. Juich.
Wat heb je meegekregen van het bezoek van het Koningspaar?
Kreeg je een uitnodiging bijv?
En al die handelsreizigers in hun kielzog.
Denkend aan jouw verhalen, vraag ik mij af wanneer de windmolens en kassen
worden gebouwd door de hollanders !?
Ik las zelfs!!! dat je je oriënteert op uitgeven. Juich.
Wat heb je meegekregen van het bezoek van het Koningspaar?
Kreeg je een uitnodiging bijv?
En al die handelsreizigers in hun kielzog.
Denkend aan jouw verhalen, vraag ik mij af wanneer de windmolens en kassen
worden gebouwd door de hollanders !?
Was groot hier in de Japanse media. Bij de ambassade kon je je aanmelden met een Nederlands paspoort en uiteraard viste ik net achter het netquote:Op zondag 2 november 2014 16:48 schreef AnneX het volgende:
En ik blijf je stukjes "vreten".
Ik las zelfs!!! dat je je oriënteert op uitgeven. Juich.
Wat heb je meegekregen van het bezoek van het Koningspaar?
Kreeg je een uitnodiging bijv?
En al die handelsreizigers in hun kielzog.
Denkend aan jouw verhalen, vraag ik mij af wanneer de windmolens en kassen
worden gebouwd door de hollanders !?
.
Er zit een geschiedenis aan dit topic (zie ook deel 1). Maar trek je er vooral niets van aan - indrukken vanuit Tokio zijn welkom.quote:
Waarom de TT? Ik woon in Tokyo, mag hier gewoon posten hoor
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Voor de geïnteresseerden:
Verslag van de laatste 2 staatsbezoeken
http://www.npo.nl/nos-kon(...)-2014/14act1031Japan
http://www.npo.nl/nos-kon(...)-2014/14act1104Korea
Verslag van de laatste 2 staatsbezoeken
http://www.npo.nl/nos-kon(...)-2014/14act1031Japan
http://www.npo.nl/nos-kon(...)-2014/14act1104Korea
De buurtvereniging, of "Op patrouille, deel II"
Het leven in onze nieuwe buurt is erg aangenaam, maar er zijn twee minpuntjes. Op de weg voor ons huisje geldt een maximumsnelheid van 30 km/h, maar er wordt veel harder gereden, en met de vele kinderen bij ons in de buurt leidt dat tot gevaarlijke situaties. Misschien iets voor de home owner association (buurtvereniging), om dat aan te kaarten bij de wijkagent? Ook vervelend: we worden geregeld wakker geknald, met name in het weekend, 's ochtends rond een uur of 7, door een stel pubers die niet van het vuurwerk af kunnen blijven. Als je een patrouille hebt, zorg er dan voor dat die patrouilleert wanneer er vandalen door de buurt lopen.
Op zaterdag kwam de buurvrouw langs, met de vraag of wij zondag aanwezig zouden zijn voor het schoonmaken van een speeltuintje een straat verderop. Mijn echtgenote heeft een hekel aan dit soort acties, maar ik vind het wel wat hebben, dus ik gaf me op als vrijwilliger. Om precies 9 uur stond ik bij het speeltuintje, waar ik een aantal buurmannen en buurvrouwen met handschoenen, laarzen, snoeischaren, bezems en stoffer en blik tegen kwam. Zoals wel vaker was ik vergeten om de handleiding te lezen, en wist niet wat er van me verwacht werd. Gelukkig was ik maar een straat van ons huis verwijderd, zodat ik snel een stoffer en blik kon halen. Bij terugkomst waren de buurmannen en -vrouwen al druk bezig. Ik besloot om het straatje voor het speeltuintje schoon te vegen, maar na een minuut of 5 was dat werk gedaan. Op dat moment begon een buurvrouw de heg te knippen, en omdat er niemand was om de takken op te rapen, deed ik dat maar. Maar na verloop van tijd lag het speeltuintje er pico bello bij, en waren de 15 buurmannen en -vrouwen naarstig op zoek naar papiertjes en losliggende zandkorrels, want op het schema stond dat we tot 9:30 de speeltuin schoon moesten maken.
Dit is een veel voorkomend probleem in Japan. Goed is vaak niet goed genoeg. Op het werk maak ik regelmatig iets soortgelijks mee. Voorbeeldje van deze week:
We hadden een hulpstuk nodig, om een stuk glas te vatten. Het stuk glas was 5 mm breed, en 40 mm lang. Een van onze studenten had als taak om een tekening voor het hulpstuk te maken, om het daarna door de werkplaats te laten maken. Als je een beetje ervaring hebt met dit soort zaken, dan zorg je er voor dat het gat voor het glas net iets groter is dan 5 x 40 mm, maar in dit geval had de student (en zijn begeleider) dat over het hoofd gezien. Dus toen de man van de werkplaats het hulpstuk liet zien, bleek het glas net niet te passen. Onze conclusie was dat als het gat zou worden vergroot tot 5.1 x 40.1 mm, dat het glas dan wel zou passen. Twee dagen daarna was het hulpstuk nog steeds niet af, dus op naar de werkplaats, om te vragen waarom het zo lang duurde.
Daar bleek men bezig te zijn met een volledig nieuw hulpstuk, dat uit een stuk aluminium met een CNC bank werd verspaand. Maar omdat er op de bank nog een aantal andere componenten gemaakt werden, die een hogere prioriteit hadden, zou ons hulpstukje pas over twee dagen af zijn. Toch maar eens gevraagd waarom ze er niet even snel met de hand 0.1 mm af hadden gefreesd. Nee, dat kon echt niet, omdat ze het hulpstuk niet nauwkeurig genoeg in konden spannen. Opnieuw maken zou wel de juiste nauwkeurigheid geven. Dat wij het stuk glas er ook wel in konden lijmen als het gat 41 bij 6 mm zou zijn (genoeg materiaal om het glas op te laten rusten), wisten ze niet, en daar hadden ze niet naar gevraagd. Ze gingen namelijk op de tekening af, en daar stond een gat van 40.1 x 5.1 mm. Dan krijg je ook een gat van 40.1 x 5.1 mm. Afijn, na een aantal excuses over en weer (het was namelijk mijn fout geweest dat ze het hulpstuk twee keer hadden moeten maken) maakte ik me uit de voeten, om twee dagen later een hulpstuk te verwachten. Maar een uur later stond de student met het oude hulpstuk in het lab, geruimd naar 40.1 x 5.1 mm. En twee dagen later kregen we een volledig nieuw hulpstuk.
Terug naar de speeltuin. Daar vond ik een buurman die goed Engels sprak, en ik vroeg hem naar het vuurwerk dat we vaak in het weekend rond een uur of zeven 's ochtends hoorden. Wist de buurtvereniging daar van? Zekers! Sterker nog, de buurtvereniging was verantwoordelijk voor de knallen. Met een starterspistool werden de bewoners er van op de hoogte gebracht dat ze over twee uur in het speeltuintje verwacht werden, om het schoon te maken.
Het leven in onze nieuwe buurt is erg aangenaam, maar er zijn twee minpuntjes. Op de weg voor ons huisje geldt een maximumsnelheid van 30 km/h, maar er wordt veel harder gereden, en met de vele kinderen bij ons in de buurt leidt dat tot gevaarlijke situaties. Misschien iets voor de home owner association (buurtvereniging), om dat aan te kaarten bij de wijkagent? Ook vervelend: we worden geregeld wakker geknald, met name in het weekend, 's ochtends rond een uur of 7, door een stel pubers die niet van het vuurwerk af kunnen blijven. Als je een patrouille hebt, zorg er dan voor dat die patrouilleert wanneer er vandalen door de buurt lopen.
Op zaterdag kwam de buurvrouw langs, met de vraag of wij zondag aanwezig zouden zijn voor het schoonmaken van een speeltuintje een straat verderop. Mijn echtgenote heeft een hekel aan dit soort acties, maar ik vind het wel wat hebben, dus ik gaf me op als vrijwilliger. Om precies 9 uur stond ik bij het speeltuintje, waar ik een aantal buurmannen en buurvrouwen met handschoenen, laarzen, snoeischaren, bezems en stoffer en blik tegen kwam. Zoals wel vaker was ik vergeten om de handleiding te lezen, en wist niet wat er van me verwacht werd. Gelukkig was ik maar een straat van ons huis verwijderd, zodat ik snel een stoffer en blik kon halen. Bij terugkomst waren de buurmannen en -vrouwen al druk bezig. Ik besloot om het straatje voor het speeltuintje schoon te vegen, maar na een minuut of 5 was dat werk gedaan. Op dat moment begon een buurvrouw de heg te knippen, en omdat er niemand was om de takken op te rapen, deed ik dat maar. Maar na verloop van tijd lag het speeltuintje er pico bello bij, en waren de 15 buurmannen en -vrouwen naarstig op zoek naar papiertjes en losliggende zandkorrels, want op het schema stond dat we tot 9:30 de speeltuin schoon moesten maken.
Dit is een veel voorkomend probleem in Japan. Goed is vaak niet goed genoeg. Op het werk maak ik regelmatig iets soortgelijks mee. Voorbeeldje van deze week:
We hadden een hulpstuk nodig, om een stuk glas te vatten. Het stuk glas was 5 mm breed, en 40 mm lang. Een van onze studenten had als taak om een tekening voor het hulpstuk te maken, om het daarna door de werkplaats te laten maken. Als je een beetje ervaring hebt met dit soort zaken, dan zorg je er voor dat het gat voor het glas net iets groter is dan 5 x 40 mm, maar in dit geval had de student (en zijn begeleider) dat over het hoofd gezien. Dus toen de man van de werkplaats het hulpstuk liet zien, bleek het glas net niet te passen. Onze conclusie was dat als het gat zou worden vergroot tot 5.1 x 40.1 mm, dat het glas dan wel zou passen. Twee dagen daarna was het hulpstuk nog steeds niet af, dus op naar de werkplaats, om te vragen waarom het zo lang duurde.
Daar bleek men bezig te zijn met een volledig nieuw hulpstuk, dat uit een stuk aluminium met een CNC bank werd verspaand. Maar omdat er op de bank nog een aantal andere componenten gemaakt werden, die een hogere prioriteit hadden, zou ons hulpstukje pas over twee dagen af zijn. Toch maar eens gevraagd waarom ze er niet even snel met de hand 0.1 mm af hadden gefreesd. Nee, dat kon echt niet, omdat ze het hulpstuk niet nauwkeurig genoeg in konden spannen. Opnieuw maken zou wel de juiste nauwkeurigheid geven. Dat wij het stuk glas er ook wel in konden lijmen als het gat 41 bij 6 mm zou zijn (genoeg materiaal om het glas op te laten rusten), wisten ze niet, en daar hadden ze niet naar gevraagd. Ze gingen namelijk op de tekening af, en daar stond een gat van 40.1 x 5.1 mm. Dan krijg je ook een gat van 40.1 x 5.1 mm. Afijn, na een aantal excuses over en weer (het was namelijk mijn fout geweest dat ze het hulpstuk twee keer hadden moeten maken) maakte ik me uit de voeten, om twee dagen later een hulpstuk te verwachten. Maar een uur later stond de student met het oude hulpstuk in het lab, geruimd naar 40.1 x 5.1 mm. En twee dagen later kregen we een volledig nieuw hulpstuk.
Terug naar de speeltuin. Daar vond ik een buurman die goed Engels sprak, en ik vroeg hem naar het vuurwerk dat we vaak in het weekend rond een uur of zeven 's ochtends hoorden. Wist de buurtvereniging daar van? Zekers! Sterker nog, de buurtvereniging was verantwoordelijk voor de knallen. Met een starterspistool werden de bewoners er van op de hoogte gebracht dat ze over twee uur in het speeltuintje verwacht werden, om het schoon te maken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wtf, een starterspistool 
!!
Lyrebird, ik vind je verhalen echt idioot leuk, het staat zo ver van onze eigen cultuur allemaal.
!! Lyrebird, ik vind je verhalen echt idioot leuk, het staat zo ver van onze eigen cultuur allemaal.
Resistance is futile.
De rauwe Japanse werkelijkheid verzin je idd niet.
Op het werk ben ik meestal van dit soort zaken geisoleerd, omdat Japanse academici wel wat van de wereld gezien hebben, en ietswat verlicht in de omgang zijn. Niets van dat alles zodra we met de buurtvereniging te maken hebben. Welkom in het echte Japan. Militaristisch? Mwah.
Op het werk ben ik meestal van dit soort zaken geisoleerd, omdat Japanse academici wel wat van de wereld gezien hebben, en ietswat verlicht in de omgang zijn. Niets van dat alles zodra we met de buurtvereniging te maken hebben. Welkom in het echte Japan. Militaristisch? Mwah.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wat een mooi verhaal 
Maar nu sta je voortaan dus elke maand zandkorreltjes recht te leggen?
nog meer van die lappen zie ik.. zeker de moeite waard om eens te gaan teruglezen geloof ik
Maar nu sta je voortaan dus elke maand zandkorreltjes recht te leggen?
nog meer van die lappen zie ik.. zeker de moeite waard om eens te gaan teruglezen geloof ik
Nou ja, als ik toch wakker ben, waarom niet.
Vanochtend heb ik trouwens voor het eerst in m'n leven onkruid tussen de stoeptegels weggehaald. Je kunt namelijk aan het onkruid in onze straat zien waar de Japanners wonen, en waar de buitenlanders wonen.
Veel gekker moet het niet worden.
Vanochtend heb ik trouwens voor het eerst in m'n leven onkruid tussen de stoeptegels weggehaald. Je kunt namelijk aan het onkruid in onze straat zien waar de Japanners wonen, en waar de buitenlanders wonen.
Veel gekker moet het niet worden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik heb me gisteren en vanmorgen geweldig vermaakt met het doorlezen van de hele reeks 
Je schrijft echt fantastisch, Lyrebird. Ik heb al in deel 1 het volgknopje aangeklikt
Je schrijft echt fantastisch, Lyrebird. Ik heb al in deel 1 het volgknopje aangeklikt
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik heb net deel 1 gelezen, maar schrik een beetje van hoe gemakkelijk ik over bepaalde zaken dacht. Zo dacht ik binnen een jaar een artikel te schrijven, terwijl dat vier jaar geduurd heeft. En dat Japans spreken is altijd een probleem gebleven. Jeugdige onbezonnenheid
[ Bericht 24% gewijzigd door Lyrebird op 30-11-2014 11:38:58 ]
Zo dacht ik binnen een jaar een artikel te schrijven, terwijl dat vier jaar geduurd heeft. En dat Japans spreken is altijd een probleem gebleven. Jeugdige onbezonnenheid[ Bericht 24% gewijzigd door Lyrebird op 30-11-2014 11:38:58 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Toen wist je nog niet beter 
Maar het lijkt me best frustrerend om steeds weer tegen dezelfde dingen aan te lopen. En niet eens uit onwil, maar door traditie en regeltjes waar halsstarrig aan vastgehouden "moet" worden.
Maar het lijkt me best frustrerend om steeds weer tegen dezelfde dingen aan te lopen. En niet eens uit onwil, maar door traditie en regeltjes waar halsstarrig aan vastgehouden "moet" worden.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Idem hier (kwam toevallig door je patenttopic in WGRquote:
Ik heb me gisteren en vanmorgen geweldig vermaakt met het doorlezen van de hele reeks
Je schrijft echt fantastisch, Lyrebird. Ik heb al in deel 1 het volgknopje aangeklikt
). Ik heb eigenlijk niks met Japan (op de auto's na dan), maar wat een heerlijke verhalen om weg te lezen, fijne schrijfstijl en levendig . Je zou er echt een boek van moeten maken, "Als gaijin in Japan" of iets in die strekking .
Op maandag 24 augustus 2015 11:34 schreef Yasmin23 het volgende:
Als je maar genoeg moeite doet past alles.
_____
TV / Het post-apocalyptische/dystopische film topic
Als je maar genoeg moeite doet past alles.
_____
TV / Het post-apocalyptische/dystopische film topic
Bedankt voor alle complimenten.
Dat boekje zal er nog wel eens komen (zie ook een post verder naar boven), maar op dit moment is het een kwestie van overleven: fondsen werven, artikelen schrijven en apparatuur aan de praat krijgen.
Binnenkort komt daar nog een startup bij, en zoals in het WGR topic beschreven, duurt alles erg lang (te veel projecten). Het kan dus nog wel even duren.
Dat boekje zal er nog wel eens komen (zie ook een post verder naar boven), maar op dit moment is het een kwestie van overleven: fondsen werven, artikelen schrijven en apparatuur aan de praat krijgen.
Binnenkort komt daar nog een startup bij, en zoals in het WGR topic beschreven, duurt alles erg lang (te veel projecten). Het kan dus nog wel even duren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik heb het afgelopen weekend besteed aan het doorlezen van alle 5 topics. Reuze vermakelijk én interessant. Blijkbaar heb ik dit al jaaaaaaaaren gemist, ik verkeerde nog altijd in de veronderstelling dat je gewoon in de VS woont . Leuk topic!
Ook dat je in deel 1 Japan verkiest boven Korea mede omdat de Japanse dames veel mooier zijn, en dat je vervolgens in Japan een Koreaanse versiert. Oh, en beter laat dan nooit: gefeliciteerd met je kleine liervogel.
. Leuk topic!Ook dat je in deel 1 Japan verkiest boven Korea mede omdat de Japanse dames veel mooier zijn, en dat je vervolgens in Japan een Koreaanse versiert. Oh, en beter laat dan nooit: gefeliciteerd met je kleine liervogel.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Sterker nog, mevrouw Lyrebird is een Marxiste, wat gezien mijn politieke standpunten ook wel ironisch is.quote:Op woensdag 3 december 2014 20:54 schreef sigme het volgende:
Ook dat je in deel 1 Japan verkiest boven Korea mede omdat de Japanse dames veel mooier zijn, en dat je vervolgens in Japan een Koreaanse versiert. Oh, en beter laat dan nooit: gefeliciteerd met je kleine liervogel.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Een Marxiste uit ZK, bestaan die?quote:Op donderdag 4 december 2014 07:35 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Sterker nog, mevrouw Lyrebird is een Marxiste, wat gezien mijn politieke standpunten ook wel ironisch is.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
ik vraag me toch wel af welke nationaliteit de Lyrekuiken heeft gekregenquote:
[..]
Sterker nog, mevrouw Lyrebird is een Marxiste, wat gezien mijn politieke standpunten ook wel ironisch is.
?
Op maandag 24 augustus 2015 11:34 schreef Yasmin23 het volgende:
Als je maar genoeg moeite doet past alles.
_____
TV / Het post-apocalyptische/dystopische film topic
Als je maar genoeg moeite doet past alles.
_____
TV / Het post-apocalyptische/dystopische film topic
Koreaans en Nederlands. Met een bevalling in Japan had daar misschien nog een Japanse nationaliteit aan geplakt kunnen worden, maar zo is het ook prima.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ze is bevallen in ZK?quote:
Koreaans en Nederlands. Met een bevalling in Japan had daar misschien nog een Japanse nationaliteit aan geplakt kunnen worden, maar zo is het ook prima.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Jawel, met de Zuid-Koreaanse schoonfamilie om de hoek was dat wel een uitkomst. Ik heb ook meteen m'n gebit vol laten smeden met gouden kronen. Kost bijna niets.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Meer geld terug krijgen, dan dat je hebt uitgegeven
Alleen in Japan is zoiets een probleem.
In juli hebben we bij een Amerikaanse firma een order geplaatst voor een speciaal optisch componentje. Maar omdat wij de order vanuit Japan plaatste, was een vereiste dat het volledige bedrag gestort werd voordat ze aan de klus begonnen. Het was een hels karwei om dat gedaan te krijgen (Japanners vertrouwen niemand), maar uiteindelijk is dat bedrag daar gekomen. De leverdatum was eind november, maar eind november hadden we nog steeds geen component A. Maar eens gaan mailen. Bleek dat ze component A eigenlijk niet konden maken. De enige optie die wij hebben in zo'n situatie, is om het zaakje te cancellen.
Dat begreep het Amerikaanse bedrijf gelukkig ook, maar nu moet dat geld weer terug komen. Dat is op zich niet zo moeilijk, ware het niet dat die idioot van een Abe (MP van Japan) de Yen tot een dieptepunt heeft gejaagd, waardoor we nu meer Yennen terug zullen krijgen, dan dat we in juli naar de VS hebben gestuurd. In juli hebben we voor zo'n $3000 aan Yen naar de VS gestuurd (oftewel 3000*102 = 306.122 JPY), terwijl we nu $3000*120 = 361.445 JPY terug zullen krijgen. Een winst van maar liefst 20% (of $600), waarmee we toch een paar extra spiegeltjes kunnen kopen.
Dat vind ik wel mooi, maar onze administratie raakt helemaal van de kook bij dit soort zaken.772 Yen in een account hebben dat gesloten moet worden is al een kleine crisis, meer geld krijgen dan je hebt opgestuurd, dat is pas een echte ramp, probeer dat maar eens in de boeken te krijgen!
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 12-12-2014 05:52:43 ]
Alleen in Japan is zoiets een probleem.
In juli hebben we bij een Amerikaanse firma een order geplaatst voor een speciaal optisch componentje. Maar omdat wij de order vanuit Japan plaatste, was een vereiste dat het volledige bedrag gestort werd voordat ze aan de klus begonnen. Het was een hels karwei om dat gedaan te krijgen (Japanners vertrouwen niemand), maar uiteindelijk is dat bedrag daar gekomen. De leverdatum was eind november, maar eind november hadden we nog steeds geen component A. Maar eens gaan mailen. Bleek dat ze component A eigenlijk niet konden maken. De enige optie die wij hebben in zo'n situatie, is om het zaakje te cancellen.
Dat begreep het Amerikaanse bedrijf gelukkig ook, maar nu moet dat geld weer terug komen. Dat is op zich niet zo moeilijk, ware het niet dat die idioot van een Abe (MP van Japan) de Yen tot een dieptepunt heeft gejaagd, waardoor we nu meer Yennen terug zullen krijgen, dan dat we in juli naar de VS hebben gestuurd. In juli hebben we voor zo'n $3000 aan Yen naar de VS gestuurd (oftewel 3000*102 = 306.122 JPY), terwijl we nu $3000*120 = 361.445 JPY terug zullen krijgen. Een winst van maar liefst 20% (of $600), waarmee we toch een paar extra spiegeltjes kunnen kopen.
Dat vind ik wel mooi, maar onze administratie raakt helemaal van de kook bij dit soort zaken.772 Yen in een account hebben dat gesloten moet worden is al een kleine crisis, meer geld krijgen dan je hebt opgestuurd, dat is pas een echte ramp, probeer dat maar eens in de boeken te krijgen!
[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 12-12-2014 05:52:43 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Mooi verhaal Lyrebird, roept wel een afgeleide vraag op: bestaat er in Japan zoiets als een zwarte economie ?
Winnaar wielerprono 2006 en biatlon wk prono 2016
Kennen ze daar geen manier voor het inboeken van wisselresultaten? Inboeken als een positief wisselresultaat->een opbrengst. Zo moeilijk hoeft het allemaal niet zijn.
Ik weet niet of zwarte economie het juiste woord is. Een opake economie is misschien een betere omschrijving. Er is een heleboel geld in omloop, waar niemand kijk op heeft. Althans, dat is mijn indruk.quote:
Mooi verhaal Lyrebird, roept wel een afgeleide vraag op: bestaat er in Japan zoiets als een zwarte economie ?
We beginnen bijvoorbeeld richting het einde van het Japanse fiscale jaar te raken (eindigt in maart), en onze budgetten raken op. Rond deze tijd kan het geen kwaad om bij de baas te hengelen voor geld. Zo kreeg ik een paar jaar geleden $30k kado voor onderzoek, omdat ze een account hadden dat binnen een week besteed moest worden. Als je er niet naar vraagt, dan zul je het nooit te weten komen. Mijn indruk is dat men over dit soort zaken in de VS en in Nederland wat opener is.
Van de andere kant zijn Japanners dol op regeltjes. Want regeltjes geven je een (vals) gevoel van veiligheid, en zo lang je je aan de regeltjes houdt, kan niemand je iets maken. Daarom geloof ik niet dat er een hoop zwart geld in omloop is, omdat je je daarmee aan de regels onttrekt.
Maar niets is in Japan wat het lijkt. Er speelt zo veel achter de schermen, dat ik het niet gek zou vinden als Japan door een zwart-geld affaire wordt getroffen die het hele land meetrekt in een diepe crisis.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat het allemaal niet zo moeilijk hoeft te zijn, is een zinnetje dat eigenlijk constant door je hoofd spookt, als je hier werkt.quote:
Kennen ze daar geen manier voor het inboeken van wisselresultaten? Inboeken als een positief wisselresultaat->een opbrengst. Zo moeilijk hoeft het allemaal niet zijn.
Wat wij voor vanzelfsprekend aannemen, is voor de Japanners niet altijd vanzelfsprekend, maar kan voor een enorme hoofdpijn zorgen.
Een van mijn grootste frustraties hier, was dat ik een methode had gevonden om parallel te importeren, waardoor ik binnen een maand $10k had bespaard. Toen ik voorstelde aan de universiteit om dit op een grote schaal in te voeren, kreeg ik te horen dat we daarmee de Japanse economie zouden schaden. Uiteindelijk zijn we er zelfs helemaal van afgestapt, omdat te veel mensen erg benauwd waren dat er iets verkeerd zou gaan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Je moet dan eigenlijk nog van geluk spreken dat je een positief resultaat hebt? Ze hebben dus grote moeite om eens iets anders te doen dan anders ook al is het niet complex?
Ze hebben dus grote moeite om eens iets anders te doen dan anders ook al is het niet complex?
Japanners zijn meesters in het verfijnen van routine. Ieder (productie)proces wordt zo aandachtig bijgeschaafd, dat je nooit voor verrassingen komt te staan. Uiteindelijk ligt alles er bij zoals een speeltuin nadat de buurtvereniging langs is geweest.quote:
Je moet dan eigenlijk nog van geluk spreken dat je een positief resultaat hebt?
Maar zodra ze te maken krijgen met iets waar ze niet mee bekend zijn, raakt het hele systeem overstuur.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik vind de kaartjesautomaten in Japan ook wel fascinerend. Het muntjessysteem is geperfectioneerd: Je kan een meerdere muntjes tegelijk inwerpen en het wisselgeld komt in één keer ipv. langzaam stuk voor stuk.
Intussen hebben we in Nederland "Klein bedrag pinnen? Ja graag!" bedacht.
Intussen hebben we in Nederland "Klein bedrag pinnen? Ja graag!" bedacht.
Hoi daar, ik ben er Ik zag het afgelopen jaar een vriendin op facebook thuiskomen met een haar toegezonden pakket vol typische Japan only-producten (snoep, voedselwaren etcetera)... Dankzij een FHF-topic (hierrrr) had ik een idee: kan een FOK!'er in Japan niet (tegen betaling!) een mooie doos met goodies naar Arnie toezenden?
En dan bedoel ik ook echt de foute foute zooi hè, van die Kit Kat Aardbei of Kit Kat Wasabi tot whatever ze allemaal nog meer hebben
Ik weet niet of dit conform de regels is, maar ik vroeg het me zo af
Ik zag het afgelopen jaar een vriendin op facebook thuiskomen met een haar toegezonden pakket vol typische Japan only-producten (snoep, voedselwaren etcetera)... Dankzij een FHF-topic (hierrrr) had ik een idee: kan een FOK!'er in Japan niet (tegen betaling!) een mooie doos met goodies naar Arnie toezenden? En dan bedoel ik ook echt de foute foute zooi hè, van die Kit Kat Aardbei of Kit Kat Wasabi tot whatever ze allemaal nog meer hebben
Ik weet niet of dit conform de regels is, maar ik vroeg het me zo af
Nee, het leven spaart je niet. Geloof me.
Stempelen
Een tijd geleden zijn we verhuisd, naar een andere huurwoning, en in Japan gaat zoiets gepaard met een enorme berg papier. Vorig jaar hebben we ook een poging gewaagd om te verhuizen, maar ketste de verhuizing af omdat de makelaar ons behandelde als oud vuil. Want we zijn niet Japans, en daar hebben verhuurders het niet zo op (uit dit verhaal zal blijken waarom verhuurders niet zitten te springen om ongaangepast buitenlands volk).
In dit geval speelde iets soortgelijks, maar zat de eigenaar zo in z'n maag met de woning, dat we wel door de ballotagecommissie kwamen. Bij het tekenen van het contract moest ik een collega zo gek krijgen om garant te staan voor de huur (in het geval wij de boot naar het buitenland zouden nemen), en daarnaast moesten we ook een verzekering afsluiten voor het geval dat we onze huur niet konden volbrengen. Zo'n verzekering kost wel een paar knaken, behoorlijk irritant dat alles hier dubbel moet. Vertrouwen bestaat niet in Japan.
En terecht, want voor onze automatische overboeking voor de huur had ik een stempeltje gebruikt die niet precies hetzelfde was als de stempel waarmee ik mijn rekening had geopend. Er stond wel precies hetzelfde op (ライレビレド) , maar dan in een ander font. Daardoor werd de betaling niet gedaan, en toen raakte heel Japan in paniek.
In plaats van dat de verhuurder ons toen even belde om te vragen waar de betaling bleef, werd meteen de verzekering ingeschakeld. Zo'n "verzekering" blijkt dan niets minder te zijn dan een incassobureau (waarschijnlijk gesponsord door de Yakuza), die je op ieder uur van de dag uit je bed belt. Het was zelfs zo erg dat er dagen waren dat we verschillende mensen van het incassobureau en de verhuurder aan de lijn kregen, die niet met elkaar communiceerden, maar iedere keer van ons wilden weten waar het geld bleef.
Zelfs toen we de betaling gedaan hadden, dit keer met het juiste stempeltje (mijn God mensen, het is ondertussen 2015, waar hebben we het over, een %*@ stempel...), bleven die idioten ons platbellen. Dat was op zich wel geinig, want ik kan heel erg goed doen alsof ik geen Japans spreek.
* Mushi mushi..
* Yes, hello, this is Lyrebird
* Mushi mushi?
* Lyrebird speaking, how can I help you?
Dat hield ik dan een tijdje vol, totdat ze het aan de andere kant heel erg benauwd kregen. Op zo'n moment gaf ik dan in het Japans aan dat ik geen Japans sprak, met de vraag of ze ook Engels spraken. Niet dat ze er iets van leren, want iedere keer krijg je weer een andere joker aan de lijn, waarmee je het hele spel van voor af aan kan spelen. Begrijp me goed, zo'n betaling is mijn verantwoordelijkheid, maar bel even als er iets mis is met m'n stempeltje, voordat je een incassobureau op me afstuurt. In 99.99% van de gevallen doe ik uitermate m'n best om het iedereen naar de zin te maken, maar ik heb ook mijn grenzen als het gaat om lastig gevallen te worden voor iets onbenulligs als het font van een stempel. Alsof er Japanners zijn die speciaal een stempel met ライレビレド laten maken. Dat zal lekker werken als je Sato heet. Dat zo'n bank niet even belt met de vraag of we toevallig nog ergens een oud stempeltje hebben liggen. Nee, die doen dan maar liever als of hun neus bloedt (maar wel iedere keer 500 yen cashen voor iedere automatische transactie, en dat iedere maand weer). Ook zo typisch Japans: hoe veel mensen hebben ze wel niet bij die verhuurder werken, om ons plat te bellen om naar de bekende weg te vragen? Geen wonder dat je je hier blauw betaalt aan allerlei belastingen en toeslagen.
Moraal van dit verhaal: wel de juiste stempel gebruiken, want anders krijg je de semi-Yakuza achter je aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 23-01-2015 05:12:00 ]
Een tijd geleden zijn we verhuisd, naar een andere huurwoning, en in Japan gaat zoiets gepaard met een enorme berg papier. Vorig jaar hebben we ook een poging gewaagd om te verhuizen, maar ketste de verhuizing af omdat de makelaar ons behandelde als oud vuil. Want we zijn niet Japans, en daar hebben verhuurders het niet zo op (uit dit verhaal zal blijken waarom verhuurders niet zitten te springen om ongaangepast buitenlands volk).
In dit geval speelde iets soortgelijks, maar zat de eigenaar zo in z'n maag met de woning, dat we wel door de ballotagecommissie kwamen. Bij het tekenen van het contract moest ik een collega zo gek krijgen om garant te staan voor de huur (in het geval wij de boot naar het buitenland zouden nemen), en daarnaast moesten we ook een verzekering afsluiten voor het geval dat we onze huur niet konden volbrengen. Zo'n verzekering kost wel een paar knaken, behoorlijk irritant dat alles hier dubbel moet. Vertrouwen bestaat niet in Japan.
En terecht, want voor onze automatische overboeking voor de huur had ik een stempeltje gebruikt die niet precies hetzelfde was als de stempel waarmee ik mijn rekening had geopend. Er stond wel precies hetzelfde op (ライレビレド)
, maar dan in een ander font. Daardoor werd de betaling niet gedaan, en toen raakte heel Japan in paniek. In plaats van dat de verhuurder ons toen even belde om te vragen waar de betaling bleef, werd meteen de verzekering ingeschakeld. Zo'n "verzekering" blijkt dan niets minder te zijn dan een incassobureau (waarschijnlijk gesponsord door de Yakuza), die je op ieder uur van de dag uit je bed belt. Het was zelfs zo erg dat er dagen waren dat we verschillende mensen van het incassobureau en de verhuurder aan de lijn kregen, die niet met elkaar communiceerden, maar iedere keer van ons wilden weten waar het geld bleef.
Zelfs toen we de betaling gedaan hadden, dit keer met het juiste stempeltje (mijn God mensen, het is ondertussen 2015, waar hebben we het over, een %*@ stempel...), bleven die idioten ons platbellen. Dat was op zich wel geinig, want ik kan heel erg goed doen alsof ik geen Japans spreek.
* Mushi mushi..
* Yes, hello, this is Lyrebird
* Mushi mushi?
* Lyrebird speaking, how can I help you?
Dat hield ik dan een tijdje vol, totdat ze het aan de andere kant heel erg benauwd kregen. Op zo'n moment gaf ik dan in het Japans aan dat ik geen Japans sprak, met de vraag of ze ook Engels spraken. Niet dat ze er iets van leren, want iedere keer krijg je weer een andere joker aan de lijn, waarmee je het hele spel van voor af aan kan spelen. Begrijp me goed, zo'n betaling is mijn verantwoordelijkheid, maar bel even als er iets mis is met m'n stempeltje, voordat je een incassobureau op me afstuurt. In 99.99% van de gevallen doe ik uitermate m'n best om het iedereen naar de zin te maken, maar ik heb ook mijn grenzen als het gaat om lastig gevallen te worden voor iets onbenulligs als het font van een stempel. Alsof er Japanners zijn die speciaal een stempel met ライレビレド laten maken. Dat zal lekker werken als je Sato heet. Dat zo'n bank niet even belt met de vraag of we toevallig nog ergens een oud stempeltje hebben liggen. Nee, die doen dan maar liever als of hun neus bloedt (maar wel iedere keer 500 yen cashen voor iedere automatische transactie, en dat iedere maand weer). Ook zo typisch Japans: hoe veel mensen hebben ze wel niet bij die verhuurder werken, om ons plat te bellen om naar de bekende weg te vragen? Geen wonder dat je je hier blauw betaalt aan allerlei belastingen en toeslagen.
Moraal van dit verhaal: wel de juiste stempel gebruiken, want anders krijg je de semi-Yakuza achter je aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 23-01-2015 05:12:00 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Stofzuigerzak
Het vorige verhaal doet vermoeden dat ik niet zo thuis ben in Japan, maar niets is minder waar, ik voel me hier uitstekend thuis (op wat geruzie met collega's na).
Een mooi voorbeeld is wat me laatst overkwam toen ik stofzuigerzakken wilde kopen.
Wij hebben een tijd terug een prachtige roze Toshiba stofzuiger gekocht, en we hadden geen stofzuigerzakken meer. Dan vind je jezelf terug in een gigantische Japanse winkel vol met electronica ter grootte van twee sporthallen voor een rek vol met stofzuigerzakken. Tja, welke past dan in onze Toshiba? Ik had het modelnummer van de stofzuiger opgeschreven, toch maar eens iemand aangesproken om te vragen naar de juiste zak. Dat kan ik ondertussen erg goed, maar de dame in kwestie die me te woord stond was niet zo zeker van haar zaak. Uiteindelijk besliste ze dat stofzuigerzak model A wel zou werken.
Met de stofzuigerzakken toog ik naar de kassa. Ik had het Lyrekuiken meegenomen, die het prachtig vindt om iets van de wereld te zien, en dus besloot ik om nog even langs de flatscreen televisies te lopen, die ondertussen gigantische proporties hebben aangenomen, maar wel haarscherp zijn. 4000 x 4000 pixels... toe maar! Wat een scherpte en wat een dynamiek. We hebben onze ogen uitgekeken, want wij hebben thuis geen televisie.
Eenmaal bij de kassa aangekomen, probeerde ik te betalen, maar werd onderbroken door een mevrouw die ik herkende van het rek met stofzuigerzakken, die me ietswat buiten adem haar verontschuldigingen aanbood en uitlegde dat ze me de verkeerde zakken had aangewezen. Ze had de juiste zakken bij zich, en dat probleem was in mum van tijd opgelost.
Kijk, zo kan het ook. Dat zo'n mevrouw de hele winkel afzoekt naar iemand met de verkeerde stofzuigerzakken...
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 21-01-2015 13:08:55 ]
Het vorige verhaal doet vermoeden dat ik niet zo thuis ben in Japan, maar niets is minder waar, ik voel me hier uitstekend thuis (op wat geruzie met collega's na).
Een mooi voorbeeld is wat me laatst overkwam toen ik stofzuigerzakken wilde kopen.
Wij hebben een tijd terug een prachtige roze Toshiba stofzuiger gekocht, en we hadden geen stofzuigerzakken meer. Dan vind je jezelf terug in een gigantische Japanse winkel vol met electronica ter grootte van twee sporthallen voor een rek vol met stofzuigerzakken. Tja, welke past dan in onze Toshiba? Ik had het modelnummer van de stofzuiger opgeschreven, toch maar eens iemand aangesproken om te vragen naar de juiste zak. Dat kan ik ondertussen erg goed, maar de dame in kwestie die me te woord stond was niet zo zeker van haar zaak. Uiteindelijk besliste ze dat stofzuigerzak model A wel zou werken.
Met de stofzuigerzakken toog ik naar de kassa. Ik had het Lyrekuiken meegenomen, die het prachtig vindt om iets van de wereld te zien, en dus besloot ik om nog even langs de flatscreen televisies te lopen, die ondertussen gigantische proporties hebben aangenomen, maar wel haarscherp zijn. 4000 x 4000 pixels... toe maar! Wat een scherpte en wat een dynamiek. We hebben onze ogen uitgekeken, want wij hebben thuis geen televisie.
Eenmaal bij de kassa aangekomen, probeerde ik te betalen, maar werd onderbroken door een mevrouw die ik herkende van het rek met stofzuigerzakken, die me ietswat buiten adem haar verontschuldigingen aanbood en uitlegde dat ze me de verkeerde zakken had aangewezen. Ze had de juiste zakken bij zich, en dat probleem was in mum van tijd opgelost.
Kijk, zo kan het ook. Dat zo'n mevrouw de hele winkel afzoekt naar iemand met de verkeerde stofzuigerzakken...
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 21-01-2015 13:08:55 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wordt dat echt gecheckt danquote:
Stempelen
Een tijd geleden zijn we verhuisd, naar een andere huurwoning, en in Japan gaat zoiets gepaard met een enorme berg papier. Vorig jaar hebben we ook een poging gewaagd om te verhuizen, maar ketste de verhuizing af omdat de makelaar ons behandelde als oud vuil. Want we zijn niet Japans, en daar hebben verhuurders het niet zo op (uit dit verhaal zal blijken waarom verhuurders niet zitten te springen om ongaangepast buitenlands volk).
In dit geval speelde iets soortgelijks, maar zat de eigenaar zo in z'n maag met de woning, dat we wel door de ballotagecommissie kwamen. Bij het tekenen van het contract moest ik een collega zo gek krijgen om garant te staan voor de huur (in het geval wij de boot naar het buitenland zouden nemen), en daarnaast moesten we ook een verzekering afsluiten voor het geval dat we onze huur niet konden volbrengen. Zo'n verzekering kost wel een paar knaken, behoorlijk irritant dat alles hier dubbel moet. Vertrouwen bestaat niet in Japan.
En terecht, want voor onze automatische overboeking voor de huur had ik een stempeltje gebruikt die niet precies hetzelfde was als de stempel waarmee ik mijn rekening had geopend. Er stond wel precies hetzelfde op (ライレビレド)
In plaats van dat de verhuurder ons toen even belde om te vragen waar de betaling bleef, werd meteen de verzekering ingeschakeld. Zo'n "verzekering" blijkt dan niets minder te zijn dan een incassobureau (waarschijnlijk gesponsord door de Yakuza), die je op ieder uur van de dag uit je bed belt. Het was zelfs zo erg dat er dagen waren dat we verschillende mensen van het incassobureau en de verhuurder aan de lijn kregen, die niet met elkaar communiceerden, maar iedere keer van ons wilden weten waar het geld bleef.
Zelfs toen we de betaling gedaan hadden, dit keer met het juiste stempeltje (mijn God mensen, het is ondertussen 2015, waar hebben we het over, een %*@ stempel...), bleven die idioten ons platbellen. Dat was op zich wel geinig, want ik kan heel erg goed doen alsof ik geen Japans spreek.
* Mushi mushi..
* Yes, hello, this is Lyrebird
* Mushi mushi?
* Lyrebird speaking, how can I help you?
Dat hield ik dan een tijdje vol, totdat ze het aan de andere kant het erg benauwd kregen. Op zo'n moment gaf ik dan in het Japans aan dat ik geen Japans sprak, met de vraag of ze ook Engels spraken. Niet dat ze er iets van leren, want iedere keer krijg je weer een andere joker aan de lijn, waarmee je het hele spel van voor af aan kan spelen. Begrijp me goed, zo'n betaling is mijn verantwoordelijkheid, maar bel even als er iets mis is met m'n stempeltje, voordat je een incassobureau op me afstuurt. In 99.99% van de gevallen doe ik uitermate m'n best om het iedereen naar de zin te maken, maar ik heb ook mijn grenzen als het gaat om lastig gevallen te worden voor iets onbenulligs als het font van een stempel. Alsof er Japanners zijn die speciaal een stempel met ライレビレド laten maken. Dat zal lekker werken als je Sato heet. Dat zo'n bank niet even belt met de vraag of we toevallig nog ergens een oud stempeltje hebben liggen. Nee, die doen dan maar liever als of hun neus bloedt (maar wel iedere keer 500 yen cashen voor iedere automatische transactie, en dat iedere maand weer). Ook zo typisch Japans: hoe veel mensen hebben ze wel niet bij die verhuurder werken, om ons plat te bellen om naar de bekende weg te vragen? Geen wonder dat je je hier blauw betaalt aan allerlei belastingen en toeslagen.
Moraal van dit verhaal: wel de juiste stempel gebruiken, want anders krijg je de semi-Yakuza achter je aan.
En is er geen internetbankieren Ik heb in NL vaak het gevoel dat het niet uitmaakt wat je krabbelt niemand controleert het toch. Ik vraag mij dan ook echt af wat de waarde van handtekeningen is. Vervalsen stelt tegenwoordig niet zo veel meer voor.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Die worden in NL automatisch gecheckt bij de bank en er wordt wel degelijk fraude mee onderschept, althans dat was 10 jaar geleden zo.quote:
Ik vraag mij dan ook echt af wat de waarde van handtekeningen is
De bank heeft mijn handtekening niet eens (ten minste niet degene die ik nu gebruik).quote:
[..]
Die worden in NL automatisch gecheckt bij de bank en er wordt wel degelijk fraude mee onderschept, althans dat was 10 jaar geleden zo.
Nog nooit problemen mee gehad. Verder zijn ze makkelijk te vervalsen.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Japanners laten het liefste alles bij het oude, en zullen alleen iets veranderen als het echt niet anders kan. Vandaar dat er nog gebankierd wordt alsof het 1980 is. In zo'n bank werken heel veel mensen die bakjes rondschuiven met formulieren en cash.
Internetbankieren bestaat, maar dan moet je wel kanji (Chinese tekens) kunnen lezen. De pinautomaten hebben gelukkig wel aanwijzingen in het Engels.
Internetbankieren bestaat, maar dan moet je wel kanji (Chinese tekens) kunnen lezen. De pinautomaten hebben gelukkig wel aanwijzingen in het Engels.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
