Japan, maar dan niet in Tokyo, deel V

Officiële landstaal: Japans
Hoofdstad: Tokio
Regeringsvorm: Parlementaire monarchie (Keizerrijk)
Religie: Shintoïsme, boeddhisme
Oppervlakte: 377.873 km² [1] (0,8% water)
Inwoners: 127.078.679 (2009)



Hier verder over het fascinerende Japan en die rare Japannners!

Op patrouille

Sinds kort wonen we in een heuse Japanse villawijk. Niet omdat we zo goed in de slappe was zouden zitten, maar omdat er een leuk huis te huur stond, waar relatief weinig huur voor werd gevraagd. Addertje onder het gras: over drie jaar moeten we het huis weer uit, want dan komt de eigenaar weer terug uit de VS. De nieuwe buren zijn net terug van eenzelfde arrangement, en hebben vijf jaar in Ohio doorgebracht. Bij de bedrijven waar ik mee samenwerk, wordt het Japanse management vaak voor een aantal jaren naar het buitenland gestuurd, om de taal te leren, om wat van de wereld te zien en om door te groeien naar een functie in het hoger management.

Iets wat erg aantrekkelijk is aan onze buurt, is dat alles zo netjes geregeld is. In onze oude buurt was de plaats waar je de vuilniszakken kon neerzetten voor de vuilniswagen vaak een puinhoop, maar hier is het echt heel netjes geregeld. Er ligt een gloednieuw net over de zakken, zodat vogels en katten niks stuk kunnen pikken, en als je 's avonds thuis komt, dan is alles netjes schoongeveegd.

... maar nadat we hier een week of twee woonden, snapten we ook hoe dat kwam. De bewoners regelen onderling dat het geen puinhoop wordt, en deze week waren wij aan de beurt om de plek voor het vuilnis bij te houden. Verder bleek dat we op zondagmiddag op patrouille moesten. Geen idee wat ik me daar bij moest voorstellen, en om dat uit te vinden stond ik om vier uur op de plek waar de patrouille zou beginnen. Maar dat deel had ik ook niet goed begrepen, want er was verder niemand, dus toen maar op zoek naar de patrouille. Na drie minuten zag ik ze lopen, in groene hesjes en met lichtgevende gummiknuppels. Ik kreeg ook een hesje uitgereikt, en we liepen met z'n allen verder.

Het was me nog steeds niet duidelijk waar we nu voor patrouilleerden. Onze buurt is ongelofelijk veilig en er is niemand die z'n rommel op straat dumpt of zo, maar misschien ben ik te cynisch, en komt dat juist door de patrouille. Na een half uur hadden we al onze straten gehad, en kwamen we een andere patrouille tegen. Toen mochten we onze hesjes inleveren, en werden we bedankt voor onze bijdrage.

Toen ik terug naar huis liep, moest ik terug denken aan mijn tijd in Nederland. Ik ben in een Nederlandse buurt opgegroeid die wel wat weg had van de buurt in New Kids, inclusief de New Kids zelf, met van dat voetbalhaar en een voetbalhooliganhouding. Daar heb ik wel een knauw aan overgehouden, en ik ben allergisch voor mensen die zich niet kunnen gedragen. In onze oude buurt in Japan is het een keer voorgekomen dat twee studenten onder mijn appartement aan het voetballen waren, om 1 uur 's nachts, en die heb ik in het Engels aangesproken, waarna ze er als een haas vandoor gingen. Maar dat was het wel, in de vijf jaar dat ik er gewoond heb. In onze nieuwe villawijk kregen we in het eerste weekend te maken met twee erg jonge Japanse hangjongeren, die in de brandgang achter ons huisje op een bankje aan het hangen waren. Waar is de patrouille als je ze nodig hebt? Nee, dat viel erg mee. Na twee weekenden hebben we ze niet meer gezien.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 26-10-2014 10:36:48 ]

Koning en koningin op bezoek

Nee, niet bij ons, maar de koning en koningin zijn op bezoek bij de Japanse keizer en zijn vrouw (keizerin?). Dit soort zaken gaan normaliter aan mijn hoofd voorbij, maar mevrouw Lyrebird vindt het wel interessant. De kroonprinses schijnt autisme te hebben, en haar moeder heeft ook allerlei problemen, omdat er zo veel druk op haar werd uitgeoefend vanwege politieke spelletjes en zo in de keizerlijke kringen. Het is wat. En verder had mevrouw Lyrebird nog allerlei sappige details over ons koningshuis. De Koreaanse versie van FOK! maakt blijkbaar overuren.

Wat ik na al die jaren hier wel heb meegekregen is dat de Japanse samenleving gezien kan worden als een groot sociaal spinnenweb, met heel veel plaatselijke spinnenwebben, waar iedereen z'n plaats kent, en zich volgens bepaalde regels gedraagt. Als je je niet aan de regels houdt, dan krijgt dat spinnenweb een optater, en word je voorzichtig uit je plaatselijke spinnenweb geduwt.

Voor de buitenlanders hier is dat een probleem, omdat wij geen 'spinnenweb' spreken. Gelukkig is het zo dat we zelden in de problemen komen, omdat je bij een winkel / dokter / overheid als klant wordt gezien, en eigenlijk weinig fout kunt doen. Maar als je zelf in de service-verlenende sector werkt, dan kan het wel een probleem worden. Tegenover studenten kan ik eigenlijk weinig fout doen, maar tegenover klanten die bij ons hun contract research uitbesteden moet ik mij Japans gedragen, en spinnenweb spreken. Ik ben gelukkig niet compleet spinnenweb-achterlijk, maar het is erg lastig om Japanners te peilen, om te zien wat ze drijft. Veel contact is non-verbaal, en uit de manier waarop je benaderd wordt, moet je zien te destilleren wat ze precies van je willen. Voorbeeldje, helaas een open deur: als je heel erg lang moet wachten voordat je iemand kunt spreken, dan weet je dat ze niet zo blij met je zijn. Mijn echtgenote had laatst een vergadering tussen twee groepen mensen, waarbij een kamp koffie had besteld voor de andere groep. Maar aan het einde van die vergadering had de andere partij nog geen slok genomen. Dat kan betekenen dat ze geen koffie lusten, maar de kans is groot dat ze niet zo tevreden waren.

Afijn, terug naar die arme schoondochter van de keizer. Als je snapt waar wij, het nederige voetvolk, in Japan mee te maken hebben, met alle sociale spinnenwebben die overal gespannen zijn, dan snap je wel dat die mevrouw het nog een stukje zwaarder heeft, omdat zij in de Championsleague van de spinnenwebben moet overleven.

Zo nu en dan krijg ik een vertegenwoordiger van een bedrijf over de vloer, en die mensen zie je heel snel oud worden. Laatst zat ik met een Japanse vertegenwoordiger van een Amerikaans bedrijf te babbelen, en die was behoorlijk aangeslagen. Hij vroeg me wat ik van Japan vond (leuk land, vriendelijke mensen, blah blah blah), maar hij dacht daar toch wel anders over. Japanners verwachten bijvoorbeeld heel erg veel service, en als die service niet verleend wordt, dan krijg je de volle laag.

Daar ben ik ondertussen ook al een paar keer achter gekomen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 30-10-2014 11:06:07 ]

Kun je wat voorbeelden geven? In deze bijdrage heb ik eerder uitgelegd wat voor een geluiden onze studenten maken, en wat dat betekent.

Als het ietswat opgewekt klinkt, dan betekent het dat ze verbaasd zijn, maar het wel uitermate boeiend vinden. In Japanse TV shows waar iets heel interessants maar overwachts gebeurt, hoor je het publiek vaak EEEEEEIIIIIIIIHHHHHHHH??? roepen. Alhoewel men verbaasdheid toont, klinkt het niet echt verbaasd. Het is een teken dat ze graag nog meer willen zien/horen. Vaak zie je ze dan ook nog eens instemmend knikken. Soms wat traagjes, als dat ze het nog even moeten bevatten, maar als ze andere mensen ook zien knikken, dan knikt iedereen lekker mee.

In de bijdrage waar ik het eerder over had, maakten studenten een soortgelijk geluid, maar dat klinkt dan niet opgewekt. Bij het IIIIII part gaat de toonhoogte ook vervelend omhoog, terwijl de EEEEIIIHHH waar ik het hierboven over had eigenlijk best aangenaam is om naar te luisteren (hehe, ik neem dit wel heel erg serieus). Als de toonhoogte vervelend omhoog gaat, en ze je vragend aankijken, dan hebben ze er waarschijnlijk de ballen van begrepen, en kun je beter helemaal opnieuw beginnen met je uitleg.

quote:

Op zaterdag 1 november 2014 02:51 schreef Speculant. het volgende:
Maar is het ook zo dat ze altijd aardig zijn ten alle tijden? Zelfs zonder stille hints? Die voorbeelden die je geeft vind ik op zich niet zo onduidelijk, maar dat is misschien omdat ik met een Koreaanse thuiszit welke ook vol zit met zulke hints.

Nee, op een bepaald moment raakt ook de Japanner zijn/haar geduld kwijt, en krijg je de volle laag. Of zoals de Amerikanen wel eens zeggen: shit rolls down hill. Bijvoorbeeld als jouw baas(je) eerder is uitgekafferd door een supervisor, dat je dan de volle laag van dat baasje kunt verwachten waarbij alle irritaties van de afgelopen vijf jaar over je krijgt heengestort.

Dat blijven verbazingwekkende ervaringen, omdat ze meestal uit het niets komen. Zo kun je op maandag nog leuk met iemand samenwerken, om dan op dinsdagochtend door diezelfde persoon als een klein kind te worden toegesproken. Ik heb daar geen geduld/respect voor en kap zo'n relatie af. Graag of niet hoor. Wel geinig: Japanners weten niet hoe ze daar mee om moeten gaan, omdat ze wel weer graag de harmonie willen bewaren. Het blijven ten slotte toneelstukjes, die we hier iedere dag weer opvoeren. O genki desuka? (alles goed?) Genki desu! (yep, alles ok).

quote:

Echter in België bijvoorbeeld moet je echt heel goed in de spiegel kunnen kijken omdat ze daar nog al eens' ten alle tijden' doen alsof alles roze geur en maneschijn is terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Ook zonder stille hints. Wat dat betreft kan ik beter omgaan met Koreanen dan het pijlen van Belgen. Bij Japanners weet ik het niet zo vermits ik er niet zoveel mee om ga, maar echt een gigantisch verschil met Koreanen zie ik tot noch toe nu ook weer niet.

Ik kom zelf uit Noord-Brabant, dus ik ben bekend met het verschijnsel 'om de hete soep heendraaien'. Japanners zijn daar een meester in, terwijl Koreanen veel directer zijn. Japanners zijn de Duitsers/Zwitsers van Oost-Azie, de Koreanen zijn de Amerikanen. Ik heb wat betreft de stille hints / geen hints eigenljik nooit zo veel problemen gehad met Koreanen. Een aantal jaren geleden was ik aan het skieen in Zuid-Korea, en mijn boots waren te krap. Bij de balie van het verhuurkantoor werd ik begroet met een stuurs "What do you want?". In een bioscoop in een ietswat plattelanderig deel van Zuid-Korea zaten we een keer te wachten op de film, en een groot deel van de zaal was gevuld met kinderen. Plots riep er eentje vanuit het voorste deel van het publiek: "Where do you come from?". In Japan zou dit nooit gebeuren.

Gekke hoedjes

Afgelopen vrijdag was het Halloween, een uit de VS overgewaaid feest dat de Japanse commercie heeft overgenomen om meer spulletjes te kunnen verkopen. In de VS gingen dat soort feesten langs me heen, ik had het veel te druk met andere zaken, maar op weg van het werk naar huis zag ik wel dat de Amerikanen hun huis op z'n Halloweens hadden aangekleed, met uitgesneden pompoenen in de tuin en spinrag. Ook waren er kinderen die van deur tot deur gingen om te trick or treat-en.

In onze nieuwe wijk doen kinderen dat ook, maar Japanners zijn heel erg efficient en afstandelijk, dus snoep staat op een tafeltje bij de brievenbus, zodat je niet meer hoeft aan te bellen. En dat is niet zo maar snoep, nee, prachtig gebeeldhouwde kunsstukje uit suiker en deeg. Het is erg lastig om gelijke tred te houden met onze buren (doen we dus maar niet).

Ook het personeel van onze universiteitskantine had haar best gedaan om onze kantine een heuse Halloweensfeer mee te geven. Helaas waren alle gerechten net zo als voorheen (dus bijvoorbeeld geen pompoenensoep), maar er hingen wel allerlei affiches, en de dames achter de kassa hadden een Halloween hoedje op. Wat dat betreft kennen Japanners geen enkele schaamte. Als er besloten is om ergens aan mee te doen, dan doet iedereen dat ook heel erg braaf, en zetten mensen de meest idiote hoedjes op.

Als je op zaterdag het winkelcentrum binnenloopt, dan is er altijd wel een telefoonverkoper die een actie heeft met goedkope(re) telefoons, en dan staan er meestal wat meisjes rondom zo'n actie, om het geheel wat meer cachet te geven (grin). Vaak kun je voor niets een lotje trekken, waarmee je direct een prijs kunt winnen, zoals een zakdoekje of een pen. Het is me wel vaker opgevallen dat die meisjes er op zaterdag toonbaar uit zien, maar dat ze dan op zondag een raar kartonnen hoedje op hebben, te vergelijken met een kroon zoals je die vroeger op de lagere school kreeg voor je verjaardag, schijnbaar met het doel om meer klanten te lokken.

De supermarkt heeft daar ook een handje van: het personeel achter de kassa heeft bij een beetje supermarktactie (spaar nu voor een gratis theepot!) een kartonnen hoedje op, om te wijzen op de actie. Het is al een rotbaan, om de hele dag achter zo'n kassa te moeten staan, maar als je dan ook nog zo'n dom hoedje op moet zetten... shit rolls down hill.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 01-11-2014 07:21:58 ]

quote:

Op zondag 9 november 2014 17:32 schreef o.us2.0 het volgende:
Waarom de TT? Ik woon in Tokyo, mag hier gewoon posten hoor

Er zit een geschiedenis aan dit topic (zie ook deel 1). Maar trek je er vooral niets van aan - indrukken vanuit Tokio zijn welkom.

De buurtvereniging, of "Op patrouille, deel II"

Het leven in onze nieuwe buurt is erg aangenaam, maar er zijn twee minpuntjes. Op de weg voor ons huisje geldt een maximumsnelheid van 30 km/h, maar er wordt veel harder gereden, en met de vele kinderen bij ons in de buurt leidt dat tot gevaarlijke situaties. Misschien iets voor de home owner association (buurtvereniging), om dat aan te kaarten bij de wijkagent? Ook vervelend: we worden geregeld wakker geknald, met name in het weekend, 's ochtends rond een uur of 7, door een stel pubers die niet van het vuurwerk af kunnen blijven. Als je een patrouille hebt, zorg er dan voor dat die patrouilleert wanneer er vandalen door de buurt lopen.

Op zaterdag kwam de buurvrouw langs, met de vraag of wij zondag aanwezig zouden zijn voor het schoonmaken van een speeltuintje een straat verderop. Mijn echtgenote heeft een hekel aan dit soort acties, maar ik vind het wel wat hebben, dus ik gaf me op als vrijwilliger. Om precies 9 uur stond ik bij het speeltuintje, waar ik een aantal buurmannen en buurvrouwen met handschoenen, laarzen, snoeischaren, bezems en stoffer en blik tegen kwam. Zoals wel vaker was ik vergeten om de handleiding te lezen, en wist niet wat er van me verwacht werd. Gelukkig was ik maar een straat van ons huis verwijderd, zodat ik snel een stoffer en blik kon halen. Bij terugkomst waren de buurmannen en -vrouwen al druk bezig. Ik besloot om het straatje voor het speeltuintje schoon te vegen, maar na een minuut of 5 was dat werk gedaan. Op dat moment begon een buurvrouw de heg te knippen, en omdat er niemand was om de takken op te rapen, deed ik dat maar. Maar na verloop van tijd lag het speeltuintje er pico bello bij, en waren de 15 buurmannen en -vrouwen naarstig op zoek naar papiertjes en losliggende zandkorrels, want op het schema stond dat we tot 9:30 de speeltuin schoon moesten maken.

Dit is een veel voorkomend probleem in Japan. Goed is vaak niet goed genoeg. Op het werk maak ik regelmatig iets soortgelijks mee. Voorbeeldje van deze week:

We hadden een hulpstuk nodig, om een stuk glas te vatten. Het stuk glas was 5 mm breed, en 40 mm lang. Een van onze studenten had als taak om een tekening voor het hulpstuk te maken, om het daarna door de werkplaats te laten maken. Als je een beetje ervaring hebt met dit soort zaken, dan zorg je er voor dat het gat voor het glas net iets groter is dan 5 x 40 mm, maar in dit geval had de student (en zijn begeleider) dat over het hoofd gezien. Dus toen de man van de werkplaats het hulpstuk liet zien, bleek het glas net niet te passen. Onze conclusie was dat als het gat zou worden vergroot tot 5.1 x 40.1 mm, dat het glas dan wel zou passen. Twee dagen daarna was het hulpstuk nog steeds niet af, dus op naar de werkplaats, om te vragen waarom het zo lang duurde.

Daar bleek men bezig te zijn met een volledig nieuw hulpstuk, dat uit een stuk aluminium met een CNC bank werd verspaand. Maar omdat er op de bank nog een aantal andere componenten gemaakt werden, die een hogere prioriteit hadden, zou ons hulpstukje pas over twee dagen af zijn. Toch maar eens gevraagd waarom ze er niet even snel met de hand 0.1 mm af hadden gefreesd. Nee, dat kon echt niet, omdat ze het hulpstuk niet nauwkeurig genoeg in konden spannen. Opnieuw maken zou wel de juiste nauwkeurigheid geven. Dat wij het stuk glas er ook wel in konden lijmen als het gat 41 bij 6 mm zou zijn (genoeg materiaal om het glas op te laten rusten), wisten ze niet, en daar hadden ze niet naar gevraagd. Ze gingen namelijk op de tekening af, en daar stond een gat van 40.1 x 5.1 mm. Dan krijg je ook een gat van 40.1 x 5.1 mm. Afijn, na een aantal excuses over en weer (het was namelijk mijn fout geweest dat ze het hulpstuk twee keer hadden moeten maken) maakte ik me uit de voeten, om twee dagen later een hulpstuk te verwachten. Maar een uur later stond de student met het oude hulpstuk in het lab, geruimd naar 40.1 x 5.1 mm. En twee dagen later kregen we een volledig nieuw hulpstuk.

Terug naar de speeltuin. Daar vond ik een buurman die goed Engels sprak, en ik vroeg hem naar het vuurwerk dat we vaak in het weekend rond een uur of zeven 's ochtends hoorden. Wist de buurtvereniging daar van? Zekers! Sterker nog, de buurtvereniging was verantwoordelijk voor de knallen. Met een starterspistool werden de bewoners er van op de hoogte gebracht dat ze over twee uur in het speeltuintje verwacht werden, om het schoon te maken.

De rauwe Japanse werkelijkheid verzin je idd niet.

Op het werk ben ik meestal van dit soort zaken geisoleerd, omdat Japanse academici wel wat van de wereld gezien hebben, en ietswat verlicht in de omgang zijn. Niets van dat alles zodra we met de buurtvereniging te maken hebben. Welkom in het echte Japan. Militaristisch? Mwah.

Nou ja, als ik toch wakker ben, waarom niet.

Vanochtend heb ik trouwens voor het eerst in m'n leven onkruid tussen de stoeptegels weggehaald. Je kunt namelijk aan het onkruid in onze straat zien waar de Japanners wonen, en waar de buitenlanders wonen.

Veel gekker moet het niet worden.

Ik heb net deel 1 gelezen, maar schrik een beetje van hoe gemakkelijk ik over bepaalde zaken dacht. Zo dacht ik binnen een jaar een artikel te schrijven, terwijl dat vier jaar geduurd heeft. En dat Japans spreken is altijd een probleem gebleven. Jeugdige onbezonnenheid

[ Bericht 24% gewijzigd door Lyrebird op 30-11-2014 11:38:58 ]