Ook ik heb altijd maar 1 borst per keer gevoed. Hij had er gewoon genoeg aan.
Vanavond om 21:00 is het 18 maanden geleden dat mijnes ter wereld kwam via een spoedkeizersnede. Waar het borstvoeding betreft hadden we op papier alles tegen: een prematuur en dysmatuur kindje, een moeder die doodziek op de IC lag, een keizersnede. Mijn hoofd was nog helemaal niet bezig met borstvoeding geven, maar de eerste ochtend op de IC stond er een kolf klaar op mijn nachtkastje. Nog steeds weet ik niet welke verpleegkundige hem daar heeft neer gezet, maar ik ben haar dankbaar tot in de oneindigheid. Want ik ging kolven. Elke drie uur, zonder resultaat. Elke twee uur. Ook geen resultaat. Demotiverend as hell. Maar na anderhalve dag waren daar wat druppels. Nog geen 5 cc, maar er gebeurde iets. Ik huilde van trots. De verpleegkundige hield het vast alsof het vloeibaar goud was, zo lief. Ik was zo teleurgesteld over in mijn ogen het falen van mijn lichaam dat ik niet durfde te hopen dat borstvoeding geven een succes zou worden. Voor mijn gevoel kon ik niets meer, zeker zoiets ingewikkeld niet. Elke dag kolven is mee genomen, werd het credo. Elke druppel is er een. Elke druppel is voor hem.
Het zal wel even duren voordat hij uit de borst drinkt, zeiden ze. Dus wij verwachtten niets. Toen hij op zijn vierde dag met 1460 gram iedereen verbaasde door wel aan die borst te drinken was voor mij het omslagpunt: hij kan dit, hij is hiervoor gemaakt. En mijn tot nu toe keihard falende lichaam gaat dit doen. Voor hem, maar ook voor mij. Zijn prematuriteit en dysmaturiteit zal ik nooit ongedaan kunnen maken, maar dit kan ik wel voor hem doen: hem de beste start die er is mee geven.
Het begin was afzien. Veel kolven, veel voeden, enorm weinig slaap, en nog herstellende van hellp en alles daar omheen, het was echt geen heerlijkheid zoals ik vaak van andere moeders las. Maar mijn jongetje, hij genoot wel. Van de voeding, maar vooral van de warmte, de geborgenheid, van de rust die het ons beide gaf. We haalden mijn persoonlijke mijlpaal: langer voeden dan bij de eerste (vijf maanden), we haalden met gemak de zes maanden en het jaar. Na die eerste hobbels gingen we als een speer, mijn borsten en mijn kind blijken een gouden combinatie
Ik ben er helemaal emotioneel van vandaag, loop al de hele dag te huilen om alles
Dat mijn lieve kleine jongetje zo veel uit de borst haalt, zo veel meer dan voeding, en dat ik de lucky bastard ben die kan zeggen dat hij er al 18 maanden van mag genieten. Who-norm, here we come!
Samenvatting: 18 maanden bv