De "nummer 39 met rijst spreekt". Past ook wel aardig in dit topic denk ik, robin007bond??
quote:
In de zaal zitten zijn vrienden Qian en Yifeng, die met de trein uit Groningen waren meegereisd. Tegenover hem de jury: Dan Karaty, Chantal Janzen, Gordon - mensen van wie hij niet of nauwelijks had gehoord. Op Gordon na. Voor Gordon was hij gewaarschuwd: 'Hij maakt vreemde grappen, zeiden mijn Nederlandse vrienden, pas ervoor op. En toen hij begon met zijn rare opmerkingen wist ik meteen wat er gebeurde. Ik begreep zijn woorden niet, maar ik voelde dat ze onbeleefd waren. Dat hij de draak met me stak. Hij sprak surprise uit als sulplise - kennelijk denkt hij dat Chinezen zo praten. Terwijl het Mandarijn gewoon een harde 'r' heeft. En hij vond geloof ik dat ik eruitzag als een kelner in een Chinees restaurant - heel vreemd. Echt merkwaardig, ik was daar toch om te zingen?'
Het is voor het eerst dat hij erover praat. Tot nu toe vond hij dat niet zinvol. Hij vertelt het verhaal voorzichtig, zonder woede, maar wil het wel kwijt. En onderwijl laat hij zijn stad zien, en zijn leven.
[...]
'Ik heb daar, op dat moment, op die plek een keuze gemaakt. Ga ik de confrontatie met hem aan, of niet? Ik heb het niet gedaan. Ik dacht: ik ben hier voor mijn vrienden en voor de muziek. Het was een succes, het publiek gaf me drie keer een staande ovatie. Ik was niet naar Zwolle gekomen om te bekvechten met Gordon. Het was kinderachtig, wat hij deed. Kennelijk wist hij niks anders van China en Chinezen dan dit. Ik koos ervoor hem te negeren.'
Hij stapte met zijn glimlach van het podium. 'Backstage zei niemand iets over de grappen van Gordon. De presentator niet, de cameraman niet -ik ben gewoon weer weggegaan.'
[...]
Hij heeft een carrière in de muziek overwogen. Maakte opnamen met zijn computer en stuurde die naar gerenommeerde conservatoria in Amerika - kreeg goede reacties terug, maar geen beurs. En op eigen geld studeren is te duur. Een studie economie en management geeft meer kans op een baan, zegt hij, zeker in China. 'Muziek studeren, of geschiedenis of filosofie, is eigenlijk alleen weggelegd voor de rijken. Het was een keuze tussen de economische mogelijkheden en de kunst. De economie heeft gewonnen.'
Zingen en componeren bleef wel een medicijn tegen de harde 'study-eat-sleep'-mentaliteit op de Chinese universiteiten, die technisch zijn, en tot het uiterste gericht op vooruitgang. Als student begon hij een kwartet voor vier mannenstemmen - ze wonnen prijzen: regionaal, nationaal. 'Het leven aan Chinese universiteiten is moeilijk. Dat wilden we verzachten met muziek.'
Die muziek heeft hem vervolgens beroemd gemaakt, 'maar niet op de manier zoals ik me had voorgesteld'.
Tot nu toe heeft hij zich gedeisd gehouden, overtuigd dat het niets zou helpen om Gordon de oorlog te verklaren. We hadden contact, maar een interview zag hij niet zitten. Hij wilde alleen maar zingen. Hij wilde niet het middelpunt zijn van een discussie over discriminatie en racisme, waarvan hij desondanks het middelpunt was geworden.
[...]
Hij spreekt 'Groningen' vlekkeloos uit, met een diepe, harde 'g'. Hij begint meteen over Gordon.
'Als ik het neutraal bekijk, als wetenschapper, dan is Gordon gewoon onnozel. Ignorant. Hij weet werkelijk weinig van China, of van de Chinese gemeenschap in Nederland. Het is grof, wat hij zei. Hij gedroeg zich slecht - ook als televisiepresentator heb je een sociale verantwoordelijkheid. Er kijken kinderen naar dat programma! Een grap is een grap, maar dit was pijnlijk. En het was aanstootgevend tegenover de Chinezen in Nederland.
'Chinezen zijn beleefde mensen. Wij zijn erg beïnvloed door het confucianisme: orde, respect, hoffelijkheid. Onbewust reageren we altijd zo. Chinezen houden zich kalm. Ze willen niemand voor de voeten lopen. Maar dat betekent niet, dat ze geen hersens hebben. Of geen ziel.'
[...]
Hij zegt: 'Ik besloot mee te doen met Holland's Got Talent, als cadeau voor mijn vrienden die ik in Nederland heb gemaakt.'
[...]
De opnamen waren in september, het programma werd pas in november uitgezonden. In Nederland vielen de opmerkingen van Gordon eerst nauwelijks op.
Het gedonder kwam uit Amerika, waar iemand een fragment van de uitzending op de website reddit.com had gezet. 'Dit is hoe de Hollanders met hun Chinezen omgaan', stond erbij. De storm die losbrak, was hard en internationaal en hield weken aan. Zonder het zelf in de gaten te hebben, brak Xiao Wang een deur open en daar gutste het naar buiten: de woede van generaties Chinese Nederlanders die net als hij hadden geglimlacht, die hadden gedaan alsof het ze niks kon schelen, maar nu hardop vertelden wat het was: racisme en discriminatie.
Ja, de Chinese Nederlanders ergerden zich aan de stomme Hanky Panky Shanghai-grapjes, het naroepen op straat, de scheefgetrokken ogen, aan het 'poepchinees' - alles wat ze zich lieten zeggen op het vlakke Nederlandse land waar 'een grapje moet kunnen'. Ze hadden er tabak van.
Xiao Wang drinkt zijn koffie uit zijn kartonnen KFC-beker.
'Zonder dat ik het begreep, maakte mijn optreden iets wakker bij de nieuwe generatie, de kinderen van de Chinese restauranthouders die al zo lang hun mond hadden gehouden. Ik representeerde ineens een groep mensen met dezelfde genen. Plotseling was ik één van hen - terwijl ik alleen maar naar Zwolle was gegaan om te zingen.
'Ze zochten contact met me, en ik vond het goed dat ze eindelijk uitspraken wat er op hun hart lag. Ze waren heel boos. Ze zeiden: misschien voel jij dit niet, maar wij voelen het wel. En zo is het. Ik sta achter ze; ze beschermen hun legitieme rechten. Ik wist niet wat 'nummer 39 met rijst' was - er is geen restaurant in Xi'an waar de gerechten met nummers worden aangeduid. Ik ben weleens in een Chinees restaurant in Nederland geweest, ze hadden er foe yong hai. Geen idee wat dat is, volgens mij bestaat dat helemaal niet in China. Het was geloof ik een soort omelet.
'Gordon staat voor iets. Hij vertegenwoordigt Nederland. Wat hij doet, is schadelijk voor de gemeenschap. Diversiteit maakt een land succesvol. Angst en vooroordelen beperken de vooruitgang. Beperkte kennis is gevaarlijk. Het is de basis van elk vooroordeel.'
[...]
Hij zegt: 'Ik denk dat de Nederlandse samenleving goed is. Ik kan veel goeds zeggen over Nederland - de mensen die ik er ken, zijn niet zoals Gordon. Maar het stereotiepe beeld dat jullie van China hebben, is in elk geval incompleet. Kom eens kijken hier. Het land is huge. Het is onwaarschijnlijk divers. Wat hier de afgelopen twintig jaar is gebeurd - zelfs ik geloof mijn ogen niet.'
[...]
Hoe zou je Nederland beschrijven?
'Een mooi land met heftige weersomstandigheden; de fysieke elementen bepalen er het gemoed van de mensen. Het zou een goed wetenschappelijk antropologisch experiment zijn, om erachter te komen hoezeer het gedrag van Nederlanders wordt beïnvloed door zon, onweer en wind.'
Gordon heeft hij nooit meer gesproken.
'Achteraf, om het goed te maken, stelde RTL voor dat ik samen met Gordon een lied zou zingen. Als special guest tijdens de liveshows. Ze vroegen het beleefd en ik heb beleefd geantwoord: alleen als Gordon excuses aanbiedt aan alle Chinese Nederlanders. Dat wilde hij niet. Dus heb ik het aanbod afgewezen.
'Ik denk dat ze bij RTL de opmerkingen van Gordon wel grappig vonden. Ze hebben weken de tijd gehad om ze eruit te knippen. Gordon zei na mijn optreden ook aardige dingen over me. Hij gaf me goede tips: gebruik volgende keer een staande microfoon. Die opmerkingen zijn eruit geknipt door RTL. Die wel.'
Iedereen wilde hem spreken. Hij zonderde zich af. Zijn collega's verdedigden de vakgroep als een fort. 'Er was een journalist die álle telefoonnummers van ons kantoor achter elkaar belde en zij namen elke keer weer kalm op en vertelden dat ik er niet was, of dat ik geen behoefte had aan commentaar'. Maar om zes uur 's middags stond er ineens een verslaggever van het AD in zijn kamer, die vragen begon te stellen, 'heel erg direct en vervelend.' Hij wees hem beleefd de deur. Volgende dag op de voorpagina: 'WANG IS BANG'.
'Dat was een vreemde gewaarwording. Ik zou bang zijn omdat ik voor de uitzending een contract had getekend met RTL. Maar ik was niet bang, ik wilde gewoon verder met mijn werk.'
[...]
Tenslotte kreeg Xiao Wang een uitnodiging van koning Willem-Alexander, voor een staatsbanket ter ere van het bezoek van de Chinese president Xi Jinping aan Amsterdam, in het Paleis op de Dam. Dresscode white tie: hij kocht het goedkoopste rokkostuum dat hij kon vinden - gelukkig waren die ruim voorhanden in zijn studentenstad. Bij binnenkomst werd hij geïntroduceerd als 'Xiao Wang, promovendus aan de Rijksuniversiteit Groningen en deelnemer aan Holland's Got Talent'. Hij sprak de koning kort. Het ging over de Ming Dynastie, niet over Gordon. Maar: 'Ik denk dat ik die uitnodiging moet opvatten als een manier om mij excuses aan te bieden, namens Nederland.'
Mooie omschrijving ook van hoe de
communis opinio in Nederland idd snel om slaat (ik ken een wetenschappelijk artikel dat dit onderzoekt tav asielvraagstukken en oorlogsvraagstukken). Het gaat alle kanten op, en ik denk dat de media er ook een rol in speelt.
Kwalijke rol van RTL weer.