R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben vandaag even helemaal over de zeik gegaan.
Het gaat al een tijdje niet zo lekker op mijn werk. Het is een dode bedoeling (ze moeten het pand verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming) en alle collega's waar ik nu mee werk, zijn alles behalve gezellig. Ik kan mijn ei niet kwijt, want ik heb echt het gevoel dat ik mijn hersenen beter kan gebruiken (stiekem wil ik gewoon een bèta opleiding doen, maar met die creatieve achtergrond zou ik dat beter niet moeten doen. Het wordt me sterk afgeraden, omdat het slecht zou matchen). Er is ook bijna niets te doen en ik ga echt met een k**-gevoel naar huis. Ik voel me zo ontzettend nutteloos. Ik word zo ontzettend ongelukkig van mijn huidige baan.
Ik heb geen diploma's (ik ben in de twintig) en ik wil gewoon graag weer aan de bak. Ik haat het om alleen maar thuis te zitten buiten m'n baan, ik heb het gevoel dat ik niets meer leer. Er is geen enkele uitdaging en ik zit er nu helemaal doorheen...
Het gaat al een tijdje niet zo lekker op mijn werk. Het is een dode bedoeling (ze moeten het pand verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming) en alle collega's waar ik nu mee werk, zijn alles behalve gezellig. Ik kan mijn ei niet kwijt, want ik heb echt het gevoel dat ik mijn hersenen beter kan gebruiken (stiekem wil ik gewoon een bèta opleiding doen, maar met die creatieve achtergrond zou ik dat beter niet moeten doen. Het wordt me sterk afgeraden, omdat het slecht zou matchen). Er is ook bijna niets te doen en ik ga echt met een k**-gevoel naar huis. Ik voel me zo ontzettend nutteloos. Ik word zo ontzettend ongelukkig van mijn huidige baan.
Ik heb geen diploma's (ik ben in de twintig) en ik wil gewoon graag weer aan de bak. Ik haat het om alleen maar thuis te zitten buiten m'n baan, ik heb het gevoel dat ik niets meer leer. Er is geen enkele uitdaging en ik zit er nu helemaal doorheen...
Hier enkel negatieve ervaringen met medicatie, alhoewel het geen Ritalin betrof maar wel een ander soortgelijk medicijn (Risperdal). Maar over het algemeen zijn de effecten heel verschillend. De een vindt het niks en de ander kan niet zonderquote:Op vrijdag 14 november 2014 20:25 schreef Windwalker88 het volgende:
Heb nog wel een vraagje: ik ga volgende week beginnen met ritalin. Volgends m'n psycholoog gaat dit helpen om wat rust in mijn hoofd te krijgen. Heeft iemand hier ervaring mee, want ben best wel een beetje huiverig om aan de medicijnen te gaan.
Klinkt heftig! Wat was er precies gebeurt wat niet door de beugel kon? Of wil je dat niet bespreken hier? Ben nogal een nieuwsgierig aagjequote:Op woensdag 19 november 2014 14:59 schreef summer2bird het volgende:
En ik ben weer opnieuw opgenomen
Op de crisis afdeling nu.
Had op wonen wat dingen gedaan die niet door de beugel kunnen en nu hadden mijn ouders, psych. team een rust-opname geregeld.
Krijg nu een opname van 2 weken om rust te krijgen.
Ik zit op gesloten nu maar heb gelukkig een pasje gekregen omdat ik niet echt een gevaar ben voor mijzelf.
Ook mag ik deze 2 weken niet terug naar mijn afdeling of naar mijn eigen appartement zonder begeleiding
Morgen maar eens wat lekkers halen, en vanavond een flink stuk wandelen.
Ze hebben hier wel een mooie rust kamer, een met ps3 en hbo kanalen
Toch mis ik mijn eigen programma, afdeling en appartement wel.
Ach, aan alles komt een eind. Dus aan deze opname op een gegeven moment ook.
En ik mis mijn eigen internet lijn
Maar wel balen joh!
Maarja, als je het écht wil dan zou ik er gewoon voor gaan.quote:
Ik ben vandaag even helemaal over de zeik gegaan.
Het gaat al een tijdje niet zo lekker op mijn werk. Het is een dode bedoeling (ze moeten het pand verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming) en alle collega's waar ik nu mee werk, zijn alles behalve gezellig. Ik kan mijn ei niet kwijt, want ik heb echt het gevoel dat ik mijn hersenen beter kan gebruiken (stiekem wil ik gewoon een bèta opleiding doen, maar met die creatieve achtergrond zou ik dat beter niet moeten doen. Het wordt me sterk afgeraden, omdat het slecht zou matchen). Er is ook bijna niets te doen en ik ga echt met een k**-gevoel naar huis. Ik voel me zo ontzettend nutteloos. Ik word zo ontzettend ongelukkig van mijn huidige baan.
Ik heb geen diploma's (ik ben in de twintig) en ik wil gewoon graag weer aan de bak. Ik haat het om alleen maar thuis te zitten buiten m'n baan, ik heb het gevoel dat ik niets meer leer. Er is geen enkele uitdaging en ik zit er nu helemaal doorheen...
Ik heb voor een periode van twee jaar ook datgene mogen doen wat ik mijn hele leven al wou, en het was me ook door 'experts' afgeraden. Hoewel het uiteindelijk tóch op een drama is uitgelopen (lang en ingewikkeld verhaal en had overigens ook niets met mijn beperking van doen), zie ik het toch als de meest gelukkige periode in mijn leven
Als ik het morgen over kon doen dan zou ik er direct voor tekenen....
Ga je dromen achterna!
Dat maakt toch niet uit? Als je ergens last van hebt kun je altijd proberen er iets aan te doen.quote:
Het enige wat ik nu nog lastig vind om te verwerken is wat nu komt door mijn aandoening of door mijn eigen persoonlijkheid.
Misschien heb je iets aan deze site?quote:
Heb nog wel een vraagje: ik ga volgende week beginnen met ritalin. Volgends m'n psycholoog gaat dit helpen om wat rust in mijn hoofd te krijgen. Heeft iemand hier ervaring mee, want ben best wel een beetje huiverig om aan de medicijnen te gaan.
Is het financieel gezien mogelijk om te studeren? Dan zou ik lekker gaan leren als ik jou was. Als dat je gelukkig maakt en bovendien misschien een diploma oplevert waardoor je iets anders kunt doen, is dat toch mooi?quote:
Ik ben vandaag even helemaal over de zeik gegaan.
Het gaat al een tijdje niet zo lekker op mijn werk. Het is een dode bedoeling (ze moeten het pand verlaten en er is nog geen nieuwe bestemming) en alle collega's waar ik nu mee werk, zijn alles behalve gezellig. Ik kan mijn ei niet kwijt, want ik heb echt het gevoel dat ik mijn hersenen beter kan gebruiken (stiekem wil ik gewoon een bèta opleiding doen, maar met die creatieve achtergrond zou ik dat beter niet moeten doen. Het wordt me sterk afgeraden, omdat het slecht zou matchen). Er is ook bijna niets te doen en ik ga echt met een k**-gevoel naar huis. Ik voel me zo ontzettend nutteloos. Ik word zo ontzettend ongelukkig van mijn huidige baan.
Ik heb geen diploma's (ik ben in de twintig) en ik wil gewoon graag weer aan de bak. Ik haat het om alleen maar thuis te zitten buiten m'n baan, ik heb het gevoel dat ik niets meer leer. Er is geen enkele uitdaging en ik zit er nu helemaal doorheen...
Risperdal vind ik niet soortgelijk, het is een antipsychoticum, eerder versuffend, terwijl ritalin een stimulans is.quote:
[..]
Hier enkel negatieve ervaringen met medicatie, alhoewel het geen Ritalin betrof maar wel een ander soortgelijk medicijn (Risperdal). Maar over het algemeen zijn de effecten heel verschillend. De een vindt het niks en de ander kan niet zonder
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik heb het geld gewoon, ik heb jarenlang gespaard voor dit moment. Het is gewoon heel lastig als je onzeker bent en je mensen om je heen hebt die alle vertrouwen in je hebben én mensen om je heen hebt die totaal geen vertrouwen in je hebben (en eigenlijk vinden dat je in je comfortzone moet blijven). Dat werkt echt verwarrend.quote:
[..]
Is het financieel gezien mogelijk om te studeren? Dan zou ik lekker gaan leren als ik jou was. Als dat je gelukkig maakt en bovendien misschien een diploma oplevert waardoor je iets anders kunt doen, is dat toch mooi?
Alleen jij kan die beslissing maken. Niet de mensen die wel vertrouwen noch de mensen die geen vertrouwen in je hebben.quote:
[..]
Ik heb het geld gewoon, ik heb jarenlang gespaard voor dit moment. Het is gewoon heel lastig als je onzeker bent en je mensen om je heen hebt die alle vertrouwen in je hebben én mensen om je heen hebt die totaal geen vertrouwen in je hebben (en eigenlijk vinden dat je in je comfortzone moet blijven). Dat werkt echt verwarrend.
Ik zou het overigens gewoon proberen als ik jou was. Als het lukt dan lukt het en heb je het toch maar mooi geflikt en als het niet lukt dan heb je het in ieder geval geprobeerd.
Een paar jaar terug zat ik in hetzelfde schuitje. Wilde heel graag, maar wist niet of het kon en dat werd gesterkt door een aantal anderen. Tóch ben ik mijn droom achterna gegaan en heb ik twee jaar de tijd van mn leven gehad
Uiteindelijk is het niets geworden, maar als ik straks oud ben dan kan ik in ieder geval zeggen dat ik het geprobeerd heb en er het maximale uit heb gehaald 
Ik had vandaag een diepgaand gesprek bij GGZ met een psychiater, mijn psycholoog en nog iemand die meeschreef om te kijken of ik -nos heb of welke vorm dan ook. Ik ervoer dit als een vrij stom gesprek want ik moest wat puzzels maken en verhalen in mijn perspectief vertellen, nog wat persoonlijke vragen ertussendoor. Natuurlijk kunnen hun op deze manier zien of ik daadwerkelijk -nos heb maar had er een raar gevoel bij. Alsof ik alles fout deed omdat het voor mij relatief moeilijke opdrachten waren. Iemand die snapt wat voor gesprek dit was en kan toelichten?
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Ik ben ontslagen uit de crisis. Zit nu weer op mijn normale afdeling, in mijn eigen appartement.
Ben erg blij maar aan de andere kant is het erg moeilijk.
Ik voel mij erg verraden omdat men mij daar zonder overleg met mij zomaar geplaatst heeft. Alles is achter mijn rug gebeurd.
Mijn ouders denken alleen dat het heel goed was en ik kan het absoluut niet eens zijn met hen.
Ik heb een enorme terugval gehad, omdat ik zo pardoes uit mijn normale leven gehaald werd.
Alles ging ineens slecht, alle vooruitgang die ik geboekt had qua vertrouwen in leiding, eetbuien, gewichtsverlies, sparen is allemaal weg en moet ik weer opnieuw opbouwen.
Ik kreeg ook weer allelei suïcidale gedachten in mijn hoofd,daar op de crisis, iets wat ik enorm lang niet meer had gehad.
Dus ik denk niet dat het mij goed heeft gedaan. Het enige wat ik kan zeggen is dat de angst er nu goed in zit.
Ik heb trouwens nieuwe oordoppen, op maat gemaakte van beter horen, met de aller zwaarste filter erin, je hoort haast niks meer
Ben erg blij maar aan de andere kant is het erg moeilijk.
Ik voel mij erg verraden omdat men mij daar zonder overleg met mij zomaar geplaatst heeft. Alles is achter mijn rug gebeurd.
Mijn ouders denken alleen dat het heel goed was en ik kan het absoluut niet eens zijn met hen.
Ik heb een enorme terugval gehad, omdat ik zo pardoes uit mijn normale leven gehaald werd.
Alles ging ineens slecht, alle vooruitgang die ik geboekt had qua vertrouwen in leiding, eetbuien, gewichtsverlies, sparen is allemaal weg en moet ik weer opnieuw opbouwen.
Ik kreeg ook weer allelei suïcidale gedachten in mijn hoofd,daar op de crisis, iets wat ik enorm lang niet meer had gehad.
Dus ik denk niet dat het mij goed heeft gedaan. Het enige wat ik kan zeggen is dat de angst er nu goed in zit.
Ik heb trouwens nieuwe oordoppen, op maat gemaakte van beter horen, met de aller zwaarste filter erin, je hoort haast niks meer
Twiddel
Mag ik vragen wat zoiets nou kost Summer2bird, van die op maat gemaakte doppen? En kan je evt filters wisselen?
Ik blijf er maar over twijfelen... ik heb van die universele dopjes met filters, maar ze zitten me gewoon niet lekker, irriteren en jeuken
.
Thuis zet ik nu mn koptelefoon op, maar soms moet ik de muziek zo hard zetten om dat wat ik niet wil horen niet te horen, dat dat eigenlijk alleen maar tegenwerkt uiteindelijk...
Ik blijf er maar over twijfelen... ik heb van die universele dopjes met filters, maar ze zitten me gewoon niet lekker, irriteren en jeuken
.Thuis zet ik nu mn koptelefoon op, maar soms moet ik de muziek zo hard zetten om dat wat ik niet wil horen niet te horen, dat dat eigenlijk alleen maar tegenwerkt uiteindelijk...
Mama van 2 lieve meiden :)
Het hele grapje heeft mij 170 euro gekost.quote:
Mag ik vragen wat zoiets nou kost Summer2bird, van die op maat gemaakte doppen? En kan je evt filters wisselen?
Ik blijf er maar over twijfelen... ik heb van die universele dopjes met filters, maar ze zitten me gewoon niet lekker, irriteren en jeuken
Thuis zet ik nu mn koptelefoon op, maar soms moet ik de muziek zo hard zetten om dat wat ik niet wil horen niet te horen, dat dat eigenlijk alleen maar tegenwerkt uiteindelijk...
Maar dan heb ik een verzekering van 2 jaar, een schoonmaakset, een koord om ze aan te hangen en 2 soorten filters.
Zonder bijgevoegde dingen kost het zo'n 125 euro. Maar het is het zo waard. Ze zitten heerlijk, ik hoor niks meer en het draagcomfort is enorm hoog. Je ziet ze ook niet zitten.
Als ik jou was en het geld had zou ik beter horen een bezoekje brengen.
Info kunnen ze altijd gratis geven.
Twiddel
Ik heb de audiciën hier al een keer gebeld, maar ze hebben alleen maar spreekuur (inloop tussen 4 en 5 en dat komt zo ongelukkig uit, ivm kinderen niet op school enzo).
Ik denk dat ik toch nog een keer ga proberen om gewoon een afspraak te maken en dan onder schooltijd zodat het even op mn gemak kan... het lijkt me toch wel prettig hoor...
Ik denk dat ik toch nog een keer ga proberen om gewoon een afspraak te maken en dan onder schooltijd zodat het even op mn gemak kan... het lijkt me toch wel prettig hoor...
Mama van 2 lieve meiden :)
Hey, ik ben er ook weer eens
Het gaat zó niet goed met mij! Misschien dat ik daarom wel zo'n tijd niet gepost heb hier, geen idee. Veel stress, verdriet, zorgen, geregel, afspraken, gedoe.. Ik ben dood en dood op. Ik vlieg en ren mezelf steeds voorbij en m'n lichaam heeft nu HOOO gezegd. Wat resulteerde in het feit dat ik nu al twee weken griep heb
Ik heb een weerstand van hier tot Tokyo, en nu heb ik griep. Voor het eerst in járen. Moeders mogen niet ziek zijn man.
Ook heb ik sinds een tijd een begeleidster aan huis, zij helpt me met het huishouden en het regelen van praktische zaken, maar ze is er ook om m'n zorgen aan te horen en om ''gewoon'' gezellig koffie mee te kunnen drinken. Zij komt 1 of 2 x per week, maar net hoe het uitkomt.
Mijn EMDR therapie is vorige week gestart, hier ga ik nu elke week heen. Begon gelijk al heftig, gelukkig is het op de woensdagen, als Billy naar de opvang is. Ook heb ik om de woensdag nog een gesprek met mijn 'gewone' psycholoog, een hele lieve vrouw
Met de psychiater heb ik geen contact meer, mijn medicatie gaat via de psycholoog nu. Zij regelt het verder onderling met de psych. Nare vent
Billy is donderdag twee geworden, dit hebben we die dag zelf én zaterdag en vanmiddag gevierd. Ik ben ka-pot.. Vooral gistermorgen ging gewoon écht niet, teveel drukte en dingen die ik niet trok (viezigheid, plakhandjes, chipskruimels etc, ja heel stom..) en dat in combinatie met griep.
Komende week wéér veel te druk, teveel afspraken, ik kom er nu al in om.. Pfff.. En dan te bedenken dan ik afgelopen twee weken al zo'n beetje slapend heb doorgebracht, de energie is vér te zoeken. Ik kijk uit naar vrijdagnacht, het moment dat ik m'n bed in stap en de telefoon kan uitzetten. Billy bij z'n heitie en ik hoef pas om half 2 ofzo op te staan de volgende middag.
Zo, even van me afschrijven, sorry
Het gaat zó niet goed met mij!
Misschien dat ik daarom wel zo'n tijd niet gepost heb hier, geen idee. Veel stress, verdriet, zorgen, geregel, afspraken, gedoe.. Ik ben dood en dood op. Ik vlieg en ren mezelf steeds voorbij en m'n lichaam heeft nu HOOO gezegd. Wat resulteerde in het feit dat ik nu al twee weken griep heb Ik heb een weerstand van hier tot Tokyo, en nu heb ik griep. Voor het eerst in járen. Moeders mogen niet ziek zijn man.
Ook heb ik sinds een tijd een begeleidster aan huis, zij helpt me met het huishouden en het regelen van praktische zaken, maar ze is er ook om m'n zorgen aan te horen en om ''gewoon'' gezellig koffie mee te kunnen drinken. Zij komt 1 of 2 x per week, maar net hoe het uitkomt.
Mijn EMDR therapie is vorige week gestart, hier ga ik nu elke week heen. Begon gelijk al heftig, gelukkig is het op de woensdagen, als Billy naar de opvang is. Ook heb ik om de woensdag nog een gesprek met mijn 'gewone' psycholoog, een hele lieve vrouw
Met de psychiater heb ik geen contact meer, mijn medicatie gaat via de psycholoog nu. Zij regelt het verder onderling met de psych. Nare vent
Billy is donderdag twee geworden, dit hebben we die dag zelf én zaterdag en vanmiddag gevierd. Ik ben ka-pot..
Vooral gistermorgen ging gewoon écht niet, teveel drukte en dingen die ik niet trok (viezigheid, plakhandjes, chipskruimels etc, ja heel stom..) en dat in combinatie met griep. Komende week wéér veel te druk, teveel afspraken, ik kom er nu al in om.. Pfff.. En dan te bedenken dan ik afgelopen twee weken al zo'n beetje slapend heb doorgebracht, de energie is vér te zoeken. Ik kijk uit naar vrijdagnacht, het moment dat ik m'n bed in stap en de telefoon kan uitzetten. Billy bij z'n heitie en ik hoef pas om half 2 ofzo op te staan de volgende middag.
Zo, even van me afschrijven, sorry
Misschien kan je samen met je begeleidster kijken naar de invulling van je weken... dit klinkt zo niet fijn... .
Beterschap en sterkte
Ik heb enige sint-stress. Cadeautjes voor de kinderen zijn wel geregeld inmiddels, zo goed als.
Maar nu nog voor man en mijzelf iets erbij. Samen met de kinderen al iets bedacht om te "maken", als grapjescadeautje. Hihihi.
Jammer dat ik zelf nooit van dat soort dingen krijg, maar wie weet als ik het maar vaak genoeg laat zien dat zij er over een paar jaar zelf mee komen, want van mn man hoef ik dat niet te verwachten. Eigen belang dus hahaha.
Verder gaat het wel zn gangetje, laatst een paar keer een nacht alleen thuis. Dan slaap ik toch nog wel heel erg weinig. Eerder ging ik helemaal niet slapen, nu heb ik op een gegeven moment toch maar wel de stap geprobeerd te maken om te gaan slapen al vind ik het doodeng. En dan kwam ik tenminste nog aan een uur of 2 a 3...
Maar verder vond ik het wel lekker om in mn uppie de baas te zijn in huis. Dan loopt het ook handiger met de kinderen, want het kan op mijn manier en dat levert mij dan de minste stress op....
.Beterschap en sterkte
Ik heb enige sint-stress. Cadeautjes voor de kinderen zijn wel geregeld inmiddels, zo goed als.
Maar nu nog voor man en mijzelf iets erbij. Samen met de kinderen al iets bedacht om te "maken", als grapjescadeautje. Hihihi.
Jammer dat ik zelf nooit van dat soort dingen krijg, maar wie weet als ik het maar vaak genoeg laat zien dat zij er over een paar jaar zelf mee komen, want van mn man hoef ik dat niet te verwachten
. Eigen belang dus hahaha.Verder gaat het wel zn gangetje, laatst een paar keer een nacht alleen thuis. Dan slaap ik toch nog wel heel erg weinig. Eerder ging ik helemaal niet slapen, nu heb ik op een gegeven moment toch maar wel de stap geprobeerd te maken om te gaan slapen al vind ik het doodeng. En dan kwam ik tenminste nog aan een uur of 2 a 3...
Maar verder vond ik het wel lekker om in mn uppie de baas te zijn in huis. Dan loopt het ook handiger met de kinderen, want het kan op mijn manier en dat levert mij dan de minste stress op...
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Nijn, mijn begeleidster heeft vanmiddag geopperd of het misschien een idee is om Billy nog een dag naar de opvang te brengen. Omdat zij mij ook met de weg achteruit ziet gaan, er is gewoon geen rek meer. Ik heb verder ook geen vangnet voor hem.
Woensdag moet ik toevallig naar mijn bijstandsconsulente, ik zal het dan met haar overleggen, of dat misschien nog een optie is.. Die mevrouw is altijd heel lief en begaan met mijn situatie, dus zij zal er zeker open voor staan
Hoe kwam het dat je alleen moest slapen? En waarom vind je dat zo eng?
Je dochters zijn er toch wel? Wel fijn dat je dan wel lekker zelf de regie hebt Elk voordeel heb ze nadeel hè!
Is het gelukt met de cadeau's? Gaan jullie het vrijdag al vieren? Of is dat te druk voor je dochter? Ze zullen het op school zeker ook die ochtend vieren, of niet.. Lijkt me voor haar ook wel dubbelop en enigszins stressvol allemaal.
Woensdag moet ik toevallig naar mijn bijstandsconsulente, ik zal het dan met haar overleggen, of dat misschien nog een optie is.. Die mevrouw is altijd heel lief en begaan met mijn situatie, dus zij zal er zeker open voor staan
Hoe kwam het dat je alleen moest slapen? En waarom vind je dat zo eng?
Je dochters zijn er toch wel? Wel fijn dat je dan wel lekker zelf de regie hebt Elk voordeel heb ze nadeel hè! Is het gelukt met de cadeau's? Gaan jullie het vrijdag al vieren? Of is dat te druk voor je dochter? Ze zullen het op school zeker ook die ochtend vieren, of niet.. Lijkt me voor haar ook wel dubbelop en enigszins stressvol allemaal.
Mijn man is een weekendje weg geweest, nou ja werd uiteindelijk 1 nacht, omdat hij vlak voor bedtijd dag ging zeggen tegen de meiden en de oudste daar finaal van over de rooie ging en hij besloot dan maar op zaterdagochtend weg te gaan ipv vrijdagavond.
En de laatste keer was hij voor zijn werk 2 nachten weg en had ik mijn moeder een nachtje te logeren.
Waarom ik het zo eng vind... ik moet zeggen dat het hier een stuk beter gaat hoor. Ik voel me hier redelijk op mn gemak nog 's nachts. Ik heb een tijd gehad dat ik gewoon echt niet durfde te slapen 's nachts uit angst voor brand of inbrekers. Toen ik op kamers woonde heb ik een hele tijd gehad dat ik rond een uur of 2 wakker werd en dan om 6 uur nog een uurtje probeerde te slapen, omdat het dan drukker werd op straat...
En op een gegeven moment durfde ik daar helemaal niet meer te slapen.
Toen ik ging samenwonen met mn huidige man, moest ik van de therapeut waar ik toen kwam oefenen. Hij had nachtdiensten (7 nachten in 2 weken). Dan sliep ik dus gewoon helemaal niet 's nachts. Ging 's morgens stage lopen en dan als ik thuis was nog wat proberen te slapen.
In ons vorige huis voelde ik me meer op mn gemak en hier is het nog wel wat meer gelukkig.
Maar ik voel me ook heel erg verantwoordelijk voor de kinderen, het idee dat ik er moet zijn als er iets is. Dat is ook mede waarom ik mijn slaapmedicatie niet inneem dan. En dus makkelijker wakker blijf. En als ik al in slaap val is het vrij onrustig, maar goed ik zie wel enige vooruitgang over de jaren. Maar het is nog niet zoals het wezen moet.
Vandaag is hij laat thuis, ik heb de meiden zelf naar bed gebracht. En merk dan dus dat als we gewoon iets eerder gaan, het prima te doen is, ze op tijd in bed liggen en ook nog vrijwel gelijk gaan slapen... dat lukt dus met zn 2-en bijna niet. Omdat het al bijna een strijd is om ze op tijd naar boven te krijgen en er dan allerlei onzinnigs tussendoor wordt gedaan...
Dus op zich vrij relaxt avondje zo. Ik ga ook lekker op tijd mijn mandje in.
Wat een lap tekst...
Cadeautje voor man is gelukt. Het is de bedoeling om het vrijdag te vieren. Dan hebben we alles gehad, nog een dag wachten dan levert denk ik uiteindelijk meer vermoeidheid op omdat ze dan slecht gaat slapen waarschijnlijk.
De oudste was er vorig jaar op school aardig rustig onder, het jaar daarvoor heb ik haar ziek van de spanning van school kunnen halen.
Jongste ben ik wel heel benieuwd naar, die zit nu in groep 2 en kan dingen ook tot misselijkheid toe spannend vinden. Maar voor hetzelfde geld valt het enorm mee. We zien het wel.
En de laatste keer was hij voor zijn werk 2 nachten weg en had ik mijn moeder een nachtje te logeren
. Waarom ik het zo eng vind... ik moet zeggen dat het hier een stuk beter gaat hoor. Ik voel me hier redelijk op mn gemak nog 's nachts. Ik heb een tijd gehad dat ik gewoon echt niet durfde te slapen 's nachts uit angst voor brand of inbrekers. Toen ik op kamers woonde heb ik een hele tijd gehad dat ik rond een uur of 2 wakker werd en dan om 6 uur nog een uurtje probeerde te slapen, omdat het dan drukker werd op straat...
En op een gegeven moment durfde ik daar helemaal niet meer te slapen.
Toen ik ging samenwonen met mn huidige man, moest ik van de therapeut waar ik toen kwam oefenen. Hij had nachtdiensten (7 nachten in 2 weken). Dan sliep ik dus gewoon helemaal niet 's nachts. Ging 's morgens stage lopen en dan als ik thuis was nog wat proberen te slapen.
In ons vorige huis voelde ik me meer op mn gemak en hier is het nog wel wat meer gelukkig.
Maar ik voel me ook heel erg verantwoordelijk voor de kinderen, het idee dat ik er moet zijn als er iets is. Dat is ook mede waarom ik mijn slaapmedicatie niet inneem dan. En dus makkelijker wakker blijf. En als ik al in slaap val is het vrij onrustig, maar goed ik zie wel enige vooruitgang over de jaren. Maar het is nog niet zoals het wezen moet.
Vandaag is hij laat thuis, ik heb de meiden zelf naar bed gebracht. En merk dan dus dat als we gewoon iets eerder gaan, het prima te doen is, ze op tijd in bed liggen en ook nog vrijwel gelijk gaan slapen... dat lukt dus met zn 2-en bijna niet. Omdat het al bijna een strijd is om ze op tijd naar boven te krijgen en er dan allerlei onzinnigs tussendoor wordt gedaan...
Dus op zich vrij relaxt avondje zo. Ik ga ook lekker op tijd mijn mandje in.
Wat een lap tekst...
Cadeautje voor man is gelukt. Het is de bedoeling om het vrijdag te vieren. Dan hebben we alles gehad, nog een dag wachten dan levert denk ik uiteindelijk meer vermoeidheid op omdat ze dan slecht gaat slapen waarschijnlijk
. De oudste was er vorig jaar op school aardig rustig onder, het jaar daarvoor heb ik haar ziek van de spanning van school kunnen halen.
Jongste ben ik wel heel benieuwd naar, die zit nu in groep 2 en kan dingen ook tot misselijkheid toe spannend vinden. Maar voor hetzelfde geld valt het enorm mee. We zien het wel.
Mama van 2 lieve meiden :)
He wat een verhaal. Wel erg duidelijk allemaal 
Ik kan je er niet mee helpen helaas, het is een heel sterk gevoel wat bij je binnen zit, daar veranderd een buitenstaander niet 123 wat aan.
Ik hoop voor je dat je het stukje bij beetje wat los kunt laten en dat je er wat relaxter onder kunt worden
In ieder geval fijn dat er een cadeautje voor je man geregeld is Alvast veel plezier vrijdag!
Ik kan je er niet mee helpen helaas, het is een heel sterk gevoel wat bij je binnen zit, daar veranderd een buitenstaander niet 123 wat aan.
Ik hoop voor je dat je het stukje bij beetje wat los kunt laten en dat je er wat relaxter onder kunt worden
In ieder geval fijn dat er een cadeautje voor je man geregeld is
Alvast veel plezier vrijdag!
Hoi,
Ik meld me hier ook maar even.. ik heb aandachtig meegelezen met een aantal van jullie en waardeer de openheid die er onderling is.
Ik ben 35 jaar oud, al 6 jaar gelukkig getrouwd, en heb na dat mijn 2 zoons beide een diagnose ASS kregen in overleg met de thuisbegeleiding het traject in gegaan voor een diagnose. Vorige week kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger en vanaf dat moment ben ik op onderzoek uit..
Er spelen namelijk best wel wat zaken.
Ten eerste wil ik graag weer aan het werk, alleen heb ik veel moeite gehad om mezelf keer op keer in te passen bij bedrijven waar ik onder mijn niveau werkte of waar ik maar korte tijd kon blijven. Het is voor mij erg uitputtend om steeds maar weer te moeten wennen aan steeds weer andere bedrijfsculturen. Ik zoek dus werk wat bij mij past en waar ik langere tijd van kan genieten.
Daarnaast zoek ik ook betere manieren om mijn vrouw emotioneel te kunnen dragen, het is met twee jonge kinderen die elk hun eigen verhaal hebben erg lastig om tijd en soms ook gevoel voor elkaar te hebben. Nu ik wat meer van het aspergersyndroom weet kan ik daar wel op "inspelen" maar ik voorzie wel problemen zolang ik de fijnafstemming nog niet helemaal onder de knie heb.
De relatie met familie (zuster en ouders) is ook lastig, in die zin, dat ik me vaak geen voorstelling kan maken van de zaken waar ze zich druk om maken en ik heb vaak het gevoel dat ze daar dingen achter mijn rug omdoen/beslissen.
Ik zal rustig meelezen, mocht iemand wat herkenning hebben met mijn verhaal en tips met betrekking tot werk, gezin en/of familie dan hoor ik dat graag.
Groet,
AirTexel
Ik meld me hier ook maar even.. ik heb aandachtig meegelezen met een aantal van jullie en waardeer de openheid die er onderling is.
Ik ben 35 jaar oud, al 6 jaar gelukkig getrouwd, en heb na dat mijn 2 zoons beide een diagnose ASS kregen in overleg met de thuisbegeleiding het traject in gegaan voor een diagnose. Vorige week kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger en vanaf dat moment ben ik op onderzoek uit..
Er spelen namelijk best wel wat zaken.
Ten eerste wil ik graag weer aan het werk, alleen heb ik veel moeite gehad om mezelf keer op keer in te passen bij bedrijven waar ik onder mijn niveau werkte of waar ik maar korte tijd kon blijven. Het is voor mij erg uitputtend om steeds maar weer te moeten wennen aan steeds weer andere bedrijfsculturen. Ik zoek dus werk wat bij mij past en waar ik langere tijd van kan genieten.
Daarnaast zoek ik ook betere manieren om mijn vrouw emotioneel te kunnen dragen, het is met twee jonge kinderen die elk hun eigen verhaal hebben erg lastig om tijd en soms ook gevoel voor elkaar te hebben. Nu ik wat meer van het aspergersyndroom weet kan ik daar wel op "inspelen" maar ik voorzie wel problemen zolang ik de fijnafstemming nog niet helemaal onder de knie heb.
De relatie met familie (zuster en ouders) is ook lastig, in die zin, dat ik me vaak geen voorstelling kan maken van de zaken waar ze zich druk om maken en ik heb vaak het gevoel dat ze daar dingen achter mijn rug omdoen/beslissen.
Ik zal rustig meelezen, mocht iemand wat herkenning hebben met mijn verhaal en tips met betrekking tot werk, gezin en/of familie dan hoor ik dat graag.
Groet,
AirTexel
Air Texel is the national Airline of Texel, our modern Boeing 787 Sheepliner fleet is equipped with sheepskin seats and our experienced crew serves delicious lamb chops to both economy and business travelers.
Welkom!quote:
Hoi,
Ik meld me hier ook maar even.. ik heb aandachtig meegelezen met een aantal van jullie en waardeer de openheid die er onderling is.
Ik ben 35 jaar oud, al 6 jaar gelukkig getrouwd, en heb na dat mijn 2 zoons beide een diagnose ASS kregen in overleg met de thuisbegeleiding het traject in gegaan voor een diagnose. Vorige week kreeg ik de diagnose Syndroom van Asperger en vanaf dat moment ben ik op onderzoek uit..
Er spelen namelijk best wel wat zaken.
Ten eerste wil ik graag weer aan het werk, alleen heb ik veel moeite gehad om mezelf keer op keer in te passen bij bedrijven waar ik onder mijn niveau werkte of waar ik maar korte tijd kon blijven. Het is voor mij erg uitputtend om steeds maar weer te moeten wennen aan steeds weer andere bedrijfsculturen. Ik zoek dus werk wat bij mij past en waar ik langere tijd van kan genieten.
Daarnaast zoek ik ook betere manieren om mijn vrouw emotioneel te kunnen dragen, het is met twee jonge kinderen die elk hun eigen verhaal hebben erg lastig om tijd en soms ook gevoel voor elkaar te hebben. Nu ik wat meer van het aspergersyndroom weet kan ik daar wel op "inspelen" maar ik voorzie wel problemen zolang ik de fijnafstemming nog niet helemaal onder de knie heb.
De relatie met familie (zuster en ouders) is ook lastig, in die zin, dat ik me vaak geen voorstelling kan maken van de zaken waar ze zich druk om maken en ik heb vaak het gevoel dat ze daar dingen achter mijn rug omdoen/beslissen.
Ik zal rustig meelezen, mocht iemand wat herkenning hebben met mijn verhaal en tips met betrekking tot werk, gezin en/of familie dan hoor ik dat graag.
Groet,
AirTexel
Dat zal wel even wennen zijn, nu 'het beestje' een naam heeft gekregen. Of is het vooral een bevestiging van iets dat al langer speelde?
Wat betreft werk dat is idd wel herkenbaar. Door omstandigheden ben ik zelf helaas niet in het bezit van een diploma. Werken wil ik opzich best graag, alleen moet het wel werk zijn wat bij me past. En daar is op dit moment helemaal niets in te vinden... lang leve de crisis
Werk in andere sectoren sta ik eigenlijk niet voor open, mede door ervaringen uit het verleden die negatief waren. Ik vind zelf namelijk de interactie tussen collega's en de bedrijfscultuur het moeilijkst dus zoek ik werk waardat een minder grote rol in speelt.
Als je betere kwalificaties hebt dan is het misschien anders, maar eigenlijk vrees ik dat het voor mensen als wij altijd heel erg lastig zal zijn...
Poes, ik hoop ook dat het stukje bij beetje wat afneemt, wie weet ooit .
Welkom AirTexel, ik weet op dit moment even niet inhoudelijk te reageren, ik hoop dat je wat gaat hebben aan dit topic.
.Welkom AirTexel, ik weet op dit moment even niet inhoudelijk te reageren, ik hoop dat je wat gaat hebben aan dit topic
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Toen ik eind jaren'90 begon met werken, ben ik na de MTS (die ik tot het 2e leerjaar heb afgemaakt) als geluidstechnicus gaan werken, dat heb ik toen 3 jaar gedaan. Ging prima, ik kreeg opnamelijsten en moest zaken opnemen vanaf analoge dragers en dan de gedigitaliseerde zaken oppoetsen, soms ook videomateriaal. Ik heb toen van alles en nog wat in mijn studiootje gedaan, van 1 inch zwart/wit video tape tot aan SuperAudioCD. Het contact met collega's was daar minimaal. Daarna ben ik bij een technische dienst gaan werken als technisch commercieel medewerker, eerst alleen de inname van spullen aan de balie, later ook bestellen van spullen, beheren van het netwerk, plannen van de buitendienst en na het faillissement en de doorstart nog meer taken.. Daarna eigenlijk alleen maar werk gehad wat niet echt aansloot bij mijn opleidingen/achtergrond. ICT waar ik best goed in ben, vraagt vaak om specifieke papieren en cursussen die ik niet heb.
Als iemand vraagt wat zou je willen doen, dan zou ik daar echt geen passend antwoord meer op durven geven. Ik loop ook al enige jaren rond met het idee en de wens om iets voor mezelf te beginnen, maar ik merk dat ik voor teveel dingen warm loop en het overzicht kwijtraak. Regelmatig hoor ik dat diverse ICT bedrijven, softwarehuizen en dienstverleners opzoek zijn naar auti's maar ben ze hier nog niet echt tegengekomen...
Ik heb via de reïntegratie een week of 3 bij een bedrijf gewerkt wat niet echt aansloot, en nu zoeken ze het volgende. Het gaat hierbij om een gemeentelijk project..
Als iemand vraagt wat zou je willen doen, dan zou ik daar echt geen passend antwoord meer op durven geven. Ik loop ook al enige jaren rond met het idee en de wens om iets voor mezelf te beginnen, maar ik merk dat ik voor teveel dingen warm loop en het overzicht kwijtraak. Regelmatig hoor ik dat diverse ICT bedrijven, softwarehuizen en dienstverleners opzoek zijn naar auti's maar ben ze hier nog niet echt tegengekomen...
Ik heb via de reïntegratie een week of 3 bij een bedrijf gewerkt wat niet echt aansloot, en nu zoeken ze het volgende. Het gaat hierbij om een gemeentelijk project..
Air Texel is the national Airline of Texel, our modern Boeing 787 Sheepliner fleet is equipped with sheepskin seats and our experienced crew serves delicious lamb chops to both economy and business travelers.
Vanavond komt de film "Adam" op TV, om 20.30 uur op RTL8. Dat is een mooie film over iemand met Asperger.
Fipo,
Vandaag eerste échte rijles gehad, ik heb er blijkbaar wel een beetje gevoel voor, ging prima. Zat in het begin wel steeds met een trillend been op 't koppelingspedaal, zenuwen denk ik 15 januari rijtest bij CBR, komt eindelijk een beetje tempo in bij het CBR
Over 'n maand word ik 18, zit nu zo een beetje naar zorgverzekeringen. Hoe zit dat nou met zorg voor autisme en shit? Ik las dat dat vanaf 2015 niet meer via de zorgverzekering gaat maar via de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten, en dat regelt de gemeente dan? Ik heb geen actieve zorg voor m'n autisme (niet maandelijks of wekelijks gesprekken) maar als er ooit gesprekken nodig zijn wil ik dit het liefst niet voledig uit eigen zak betalen natuurlijk.
Hoe werkt dit precies?
Vandaag eerste échte rijles gehad, ik heb er blijkbaar wel een beetje gevoel voor, ging prima. Zat in het begin wel steeds met een trillend been op 't koppelingspedaal, zenuwen denk ik
15 januari rijtest bij CBR, komt eindelijk een beetje tempo in bij het CBR Over 'n maand word ik 18, zit nu zo een beetje naar zorgverzekeringen. Hoe zit dat nou met zorg voor autisme en shit? Ik las dat dat vanaf 2015 niet meer via de zorgverzekering gaat maar via de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten, en dat regelt de gemeente dan? Ik heb geen actieve zorg voor m'n autisme (niet maandelijks of wekelijks gesprekken) maar als er ooit gesprekken nodig zijn wil ik dit het liefst niet voledig uit eigen zak betalen natuurlijk.
Hoe werkt dit precies?
Hèhè 
Dat werd %#%# ook eens tijd! 
Leuk is dat hè, rijden! Heel veel plezier ermee
Geen idee eigenlijk, hoe dat werkt met zorg enzo.. Mijn GGZ (niet dé GGZ maar algemene geestelijke gezondheid zorg) is tweedelijns zorg, dat wordt vergoed vanuit de basisverzekering. Ze hebben dit 1 of 2 jaar geprobeerd met een eigen bijdrage van zoveel euro per uur, dit ging finaal mis uiteraard, want veel minima konden dit niet betalen. In die periode had ik toevallig geen zorg.
Mijn persoonlijk begeleidster gaat wel via de AWBZ, maar dat is allemaal voor mij geregeld, daar betaal ik verder niks voor.
Dus als het goed is kun je gewoon een basisverzekering afsluiten (met het laagste eigen risico) en dan zit je wel goed. Bij eventuele GGZ zorgen dat je altijd tweedelijns zit (en dat je doorverwezen wordt!!).
Dat werd %#%# ook eens tijd! Leuk is dat hè, rijden! Heel veel plezier ermee Geen idee eigenlijk, hoe dat werkt met zorg enzo.. Mijn GGZ (niet dé GGZ maar algemene geestelijke gezondheid zorg) is tweedelijns zorg, dat wordt vergoed vanuit de basisverzekering. Ze hebben dit 1 of 2 jaar geprobeerd met een eigen bijdrage van zoveel euro per uur, dit ging finaal mis uiteraard, want veel minima konden dit niet betalen. In die periode had ik toevallig geen zorg.
Mijn persoonlijk begeleidster gaat wel via de AWBZ, maar dat is allemaal voor mij geregeld, daar betaal ik verder niks voor.
Dus als het goed is kun je gewoon een basisverzekering afsluiten (met het laagste eigen risico) en dan zit je wel goed. Bij eventuele GGZ zorgen dat je altijd tweedelijns zit (en dat je doorverwezen wordt!!).
