Ik had al een tijdje een update beloofd maar nu voldoende tijd om dat eindelijk echt te doen. Dan maar gelijk het hele verhaal nog eens, zodat het ook voor nieuwe (mee-)lezers compleet is.
Ergens in 1994 de tatoeage laten zetten, in 2001 iets anders erover heen laten zetten.
Verkeerde beslissing dus uiteindelijk in 2006 gestart met laser verwijdering.
Oorspronkelijk bij een beunhaas terechtgekomen, mede door dit forum (dank Samson) na 3 behandelingen overgestapt naar Aesthetics te Veldhoven.
Ik heb eigenlijk geen foto's van hoe de tatoeage er toen bij aanvang uitzag dus jullie moeten het doen met de beschrijving: de tekening was echt diepzwart en erg goed gezet. Hele strakke lijnen en inktzwart.
Na enkele behandelingen bij Aesthetics zag deze er in april 2008 zo uit:
Behandeld met de gewone yag. Oorspronkelijk was de tijd tussen behandelingen circa 8 weken.
Na enkele jaren gebeurde er niets meer en stond het vervagen stil. Daarom in 2012 meegedaan aan het testen van de toen veel besproken R20 behandeling, oftewel, het 3x behandelen in enkele uren tijd.
Dit gaf onderstaand effect:
Beetje slechte kwaliteit foto maar belangrijkste was dat al snel duidelijk werd dat deze nieuwe methode inderdaad leuk bedacht was door de producenten / leveranciers van de lasers maar niets uithaalde. Het strookte ook niet met de algemene kennis van het verwerken en afvoeren van de inkt door de huid maar he, als niemand het probeert...
Afijn, ook hierna bleek er niets meer te gebeuren. Na de R20 behandeling zomer 2012 ging ook de frequentie omlaag waardoor erg veel tijd tussen de behandelingen zaten.
Wat erg jammer was, is dat er dus bijna 3 jaar geen enkele progressie meer zat in de vervaging van de tekening en ik hier ook na meerdere malen vragen geen uitleg over kreeg maar er ook niets anders geprobeerd werd. Inmiddels was bij Aesthetics een nieuwe, vrij jonge, dame gestart die eigenlijk elke keer dat ik aangaf dat er weer niets gebeurt was alleen maar wat schaapachtig kon lachen en zeggen dat ze ook niet wist waar dat aan lag. 'ja, dat gebeurt soms'
ok, dat weet ik, ik ben nl
soms maar zoek het dan uit, ga terug naar de leverancier, probeer iets anders, verdiep je erin, wat is er aan de hand.
Maar niets, alleen maar als reactie nóg langer wachten met de volgende behandeling.
Dus kort geleden overgestapt naar de Pico van Het Lasercentrum. Hier vandaag de 3de behandeling gehad. Onderstaand het effect na 2 behandelingen, deze foto is gemaakt vlak voor de behandeling van vandaag:
Geen twijfel mogelijk: de tekening is in 2 behandelingen flink lichter geworden. (wel enigszins lichter dan in werkelijkheid omdat ik hier al een uur de verdovende Emla creme had laten inwerken, die slaat altijd iets wittig uit)
Ik heb zeer grote hoop dat ik straks als het zomer is (dan weer enkele behandelingen verder) eindelijk weer, na bijna 10 jaar (!) een korte rok aankan zonder de tatoeage of althans nauwelijks een zichtbare tatoeage.
Voor de volledigheid nog een paar foto's van de keren dat het misging. Dit valt niet vooraf te zien en ligt ook zeker niet aan de behandelaar maar heeft vooral te maken met mijn huid. Ik wil het echter wel laten zien zodat anderen weten wat er ook kan gebeuren. (en dat het niets is om van te schrikken, ik heb er vooralsnog geen littekens aan overgehouden)
Dit lijkt op lasersnow die direct hard werd tot keiharde blaren. De blaren waren niet zacht met vocht gevuld maar echt heel hard. Dit was wel redelijk in het begin van de behandeling, dus in 2007 en 2008.
Een jaar later gebeurde dit gewoon doodleuk nog een keer. Waar het aan lag, geen idee. Mijn huid is bijzonder gevoelig, heel erg bleek maar misschien lag het wel gewoon aan mijn cyclus, er zijn meer vrouwen die afhankelijk van het moment in de maand op laser reageren. Het betekent dus wel een extra omstandigheid waar vrouwen rekening mee moeten houden.
In 2011 gebeurde dit opeens, de huid bovenop de tatoeage ging na behandeling losliggen. Dit vond ik persoonlijk wel het engste dat ik aan reactie gehad heb omdat het gepaard ging met vocht en best wel een groot huidoppervlakte, ik was erg bang voor infectie en het zeker 2 weken de boel steriel afgedekt gehouden.
Dit is ook een keer gebeurd, goed te zien is dat de inkt er echt bovenop kwam te liggen. Niet pijnlijk, wel vervelend.
Dit is de beroemde blaar die een keer ontstaan is, ook in 2008 en dit was nog voor het hoogtepunt want in de nacht volgend is deze blaar nog veel verder gegroeid. Uiteindelijk begon ook echt de rand van de blaar letterlijk de bovenste huidlaag los te scheuren en trekken en ben ik naar de eerste hulp gegaan. Geluk gehad en een arts gesproken die ervaring had met laser en behandeling en wist te vertellen dat het echt geen kwaad kon om door te prikken en vooral geen brandwonden zalf te gebruiken omdat dit invloed zou kunnen hebben op de laser werking. Dus daar open laten prikken en een setje steriele naalden meegekregen om het verder thuis te doen als het ding zou terugkomen (en dat deed het). Sindsdien dus geleerd dat doorprikken gewoon mag en zelfs beter is omdat je het dan gecontroleerd doet ipv onverwachts doordat je ergens tegen aan stoot, mits je het maar met een steriele naald doet met een gootje en 2 gaatjes prikt zodat er geen druk op komt te staan.
Perfect paranoia is perfect awareness. Yes, I am a misfit.