Ryder Cup 2014 op Gleneagles

quote:

Hij was een van de helden van het ‘Mirakel van Medinah’ twee jaar geleden, ook nu is Nicolas Colsaerts (31) weer op de prestigieuze Ryder Cup. Als tv-commentator voor BBC 5, niet meer als golfer. Want het Amerikaanse sprookje van ‘The Belgian Bomber’ werd een losse flodder.


Toen Colsaerts twee jaar geleden bij zijn debuut op de Ryder Cup, de tweejaarlijkse golfhoogmis, met zijn Europese maat Lee Westwood een zekere Tiger Woods en Steve Stricker tot figurant herleidden, wist ook de wereld waarom Colsaerts deel uitmaakte van het twaalfkoppige Team Europa. En of hij zich zijn intrede herinnert in ‘het mirakel van Medinah’, de Ryder Cup die de Europeanen wonnen. ‘Die eerste afslag was beangstigend: knikkende knieėn, bevende handen, de bal wazig zien. Maar dat duurde niet lang. En toen ik shots lukte waarvan je weet dat ze enorm belangrijk zijn, gaf dat een onbeschrijflijk gevoel. Zelfs in de meest gore discotheek die ik ooit bezocht, kreeg ik dat gevoel nooit.’

Dat wil wat zeggen, want ooit was Colsaerts een flierefluiter van formaat. Was, want na de Ryder Cup en bij uitbreiding zijn uitstekende jaar 2012 lag de American Dream te blinken. Als eerste Belg speelde hij de volledige Amerikaanse PGA Tour, de absolute toptornooien in Amerika, confrontaties met de McIlroys en andere Tiger Woodsen van deze wereld.

Aan de vooravond van een nieuwe Ryder Cup is de conclusie simpel: het Amerikaanse avontuur is mislukt. Colsaerts: ‘De ene dag ben je God, de andere zit je in een diepe put. Ik zat op een grote emotionele golf. Het was mijn droom om ooit op de Ryder Cup te staan. Het is logisch dat ik er zelfs een beetje depressief van geworden ben omdat de vraag rees van: wat is nu eigenlijk het volgende?’

Colsaerts heeft het inmiddels over een andere, vertrouwde boeg gegooid: hij krabbelt recht op het Europese circuit. Er lijkt licht aan het einde van de tunnel: vorig weekend werd hij vierde op de Wales Open. Colsaerts mikt op de Olympische Spelen 2016. En hij wil ooit weer de Ryder Cup spelen. ‘Als ik erover nadenk, is de Ryder Cup de enige reden waarom ik golf speel. Het is één lange, emotionele trip.’