De kunst van het loslaten van je ex #235

quote:

Op woensdag 24 september 2014 15:39 schreef Gray het volgende:

[..]

Bij sommige mensen speelt al een tijd lang van alles onder de oppervlakte, waarbij ze zelfs zelf niet eens geheel bewust zijn van wat zich afspeelt, soms alleen dat zich wat afspeelt. Maar dit houden ze soms voor zichzelf, zodat ze de ander niet hoeven op te zadelen met zorgen die ze zelf niet eens benoemen kunnen.

Toch, als het klaar is, is het klaar. Het lijkt heel oneerlijk, en dat is het ook. Niet alleen voor iemand in jouw schoenen, maar ook voor de ander is het lastig.

Of dit in jouw geval zo is weet ik niet, maar ik weet dat het voor mij zo werkt(e). Zelf heb ik regelmatig zo'n 'ijsmuur' opgezet, wat lastig is geweest voor beide zijden. Het heeft bij m'n laatste relatie ook nog een rol gespeeld, al ging het uit om veel meer dan dat.

Maar dan komt dit toch ook terug in je gedrag naar de ander toe? Ik weet nog dat als ik even niet zo lekker in mijn vel/de relatie zat, dat ik dit weleens (on)bewust in mijn gedrag naar voor liet komen. Bij hem heb ik niks gemerkt. Zoals ik al zei leken we eerder weer dolverliefde tieners.

Als het klaar is, is het ook klaar. Dit snap ik en heb ik maar te accepteren. Ik geloof alleen niet dat hij het er moeilijk mee heeft. Totaal niet.

Hoe komt het dan dat je dit doet?

quote:

Op woensdag 24 september 2014 15:42 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Waarom doen mensen dit? Ik kan dit niet. Als mij wat dwars zit ga ik er vaak over praten. Lukt jou dat bijvoorbeeld dan moeilijker?

Dat is hoe we in elkaar zitten. Is niet fijn, ook voor henzelf niet. Zo kan ik stress opmerken in mezelf, maar geen idee waar het vandaan komt.

Vaak zijn deze mensen ook meer intuitief ingesteld; we gaan meer op gevoel af, zelfs al is dat gevoel niet altijd even duidelijk.

Het weer van vandaag past wel mooi bij hoe ik me voel

Hij heeft me gister een mailtje doorgestuurd en ik was dit helemaal vergeten om die zooi te regelen. Nu wil ik hem bedanken, maar ik durf niet doe het ook maar niet, want daar hoor ik toch niks op. Ja, ik ben excuses aan het verzinnen om hem aan te spreken.

Ik word wel helemaal gek van het idee dat het weleens voor altijd over zou kunnen zijn. Dat ik hem niet meer zie en nooit meer knuffel etc. Dat ie straks vrolijk verder gaat met zijn leven, als ie dat niet al doet, en happy met een ander wordt en nooit meer aan ons terug denkt En het idee dat ie intiem is met een ander. Wel verdomme.

Volgens mij ben ik wel echt een zeikerd eerste klas nu Ik ga iets doen met mijn leven.

quote:

Op woensdag 24 september 2014 15:55 schreef MegaKonijn het volgende:
Het weer van vandaag past wel mooi bij hoe ik me voel

Hij heeft me gister een mailtje doorgestuurd en ik was dit helemaal vergeten om die zooi te regelen. Nu wil ik hem bedanken, maar ik durf niet doe het ook maar niet, want daar hoor ik toch niks op. Ja, ik ben excuses aan het verzinnen om hem aan te spreken.

Ik word wel helemaal gek van het idee dat het weleens voor altijd over zou kunnen zijn. Dat ik hem niet meer zie en nooit meer knuffel etc. Dat ie straks vrolijk verder gaat met zijn leven, als ie dat niet al doet, en happy met een ander wordt en nooit meer aan ons terug denkt En het idee dat ie intiem is met een ander. Wel verdomme.

Volgens mij ben ik wel echt een zeikerd eerste klas nu Ik ga iets doen met mijn leven.

Absoluut geen zeikerd. Ik voel me precies zo!

Of ik ben ook een zeikerd

quote:

Op woensdag 24 september 2014 16:01 schreef Amplifier het volgende:

[..]

Absoluut geen zeikerd. Ik voel me precies zo!

Of ik ben ook een zeikerd

Dan zijn we beide zeikerds. Beter als de enige zijn

Ik zit nog steeds met dat 'misschien' in mijn hoofd. Zeg gewoon ja of nee

Heb het vanavond wel moeilijk.. De angst dat het niet goed komt wordt steeds groter. Ik zou het ontzettend raar vinden, maar ik ga er nu maar vanuit dat het zo is..

Zit echt te twijfelen wat ik met de spulletjes van hem moet doen. Die ik gekregen heb. Zoals mijn favoriete knuffel. Vind het beest geweldig en het betekent ook enorm voor mij. Er hangen wel zoveel herinneringen aan. Ik heb hier ook al heel stoer gezegd dat hij dat kettinkje terug krijgt, maar ik weet niet of ik dat wel moet doen. Omdat ik die vorige week heb gekregen, kan ik gewoon niet geloven dat daar, van hem uit, ook maar iets van waarde aan hangt en dat het niet uit liefde is gegeven..

Wat hebben jullie met zo'n dingen gedaan? En wanneer? Vind het zelf misschien al wat snel nu..

Het is sowieso kut om hier nu te zijn. We hebben mijn kamer laatst helemaal opgeknapt samen. Veel lol gehad en over ons huisje later gehad, hoe dat zou zijn.. Ik weet het niet meer

quote:

Op woensdag 24 september 2014 22:34 schreef MegaKonijn het volgende:
Heb het vanavond wel moeilijk.. De angst dat het niet goed komt wordt steeds groter. Ik zou het ontzettend raar vinden, maar ik ga er nu maar vanuit dat het zo is..

Zit echt te twijfelen wat ik met de spulletjes van hem moet doen. Die ik gekregen heb. Zoals mijn favoriete knuffel. Vind het beest geweldig en het betekent ook enorm voor mij. Er hangen wel zoveel herinneringen aan. Ik heb hier ook al heel stoer gezegd dat hij dat kettinkje terug krijgt, maar ik weet niet of ik dat wel moet doen. Omdat ik die vorige week heb gekregen, kan ik gewoon niet geloven dat daar, van hem uit, ook maar iets van waarde aan hangt en dat het niet uit liefde is gegeven..

Wat hebben jullie met zo'n dingen gedaan? En wanneer? Vind het zelf misschien al wat snel nu..

Het is sowieso kut om hier nu te zijn. We hebben mijn kamer laatst helemaal opgeknapt samen. Veel lol gehad en over ons huisje later gehad, hoe dat zou zijn.. Ik weet het niet meer

Ik had niets van mijn laatste ex, maar ik had het sowieso niet teruggegeven. Het was immers een gift, geen lening. Wel zou ik het eventueel verkopen of aan een ander geven, want waarom mezelf blootstellen aan de associatie?

quote:

Op woensdag 24 september 2014 23:03 schreef Gray het volgende:

[..]

Ik had niets van mijn laatste ex, maar ik had het sowieso niet teruggegeven. Het was immers een gift, geen lening. Wel zou ik het eventueel verkopen of aan een ander geven, want waarom mezelf blootstellen aan de associatie?

Doorverkopen gaat mij wel iets te ver, haha. Het is of het zelf houden of terug geven. De rest gooi ik naar boven op zolder, denk ik.

quote:

Op woensdag 24 september 2014 23:55 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Spulletjes kunnen lastig zijn ja. Zijn ze echt van hem, en zijn ze relatief belangrijk (kleding, boeken, etc.), dan kun je ze beter teruggeven (evt. via een gemeenschappelijke vriend). Is het onbelangrijk (shampoo, tandenborstel, etc.) dan gewoon weggooien. Cadeaus zijn het moeilijkst natuurlijk. Ze zijn van jou, maar ook toch van hem. Een beetje in de lijn van wat Gray zei, kijk er gewoon per ding naar. Als je het teveel met hem associeert, doe het dan weg.

Dit kun je ook beter zo snel mogelijk regelen. Omdat het dan geregeld is, en dat geeft rust in je hoofd, en omdat die dingen je dan niet meer zoveel herinneren aan hem, en dat geeft rust in je hart.

Andere dingen, zoals je bed bijvoorbeeld, daar zullen vast een hoop fijne (maar nu pijnlijke) herinneringen aan kleven. Tenzij je je bed wil verkopen en een nieuwe wil kopen, is daar helaas niet veel aan te doen. Maar geloof me dat die associaties met hem wel wegtrekken. Duurt misschien even, maar komt wel.

Als hij vandaag nog niks van zich heeft laten horen, dan wordt het wel heel erg serieus. Probeer die angst die je voelt om te zetten in een soort focus. Daarmee wil ik zeggen, elk moment dat hij niet belt/appt/emailt/whatever, is weer een reden dat hij jou niet verdient. Je moet goed onthouden, je bent een prijs, iemand moet zijn best doen om bij jou te mogen zijn. Jij bent niet vanzelfsprekend, jij bent niet te koop in de winkel. Waarom zou hij jou mogen behandelen als een simpel product, te gebruiken en weg te gooien wanneer het hem uitkomt?

Kleding heeft ie dus al heel stiekem meegenomen maandag. Weet niet wat er in de mand zit, moet ik morgen even kijken, maar geloof alleen wat ondergoed. Dus dat kan eventueel wel weg. Cadeautjes heb wel wat, maar het zijn ook vooral herinnering. Van die kleine dingetjes. Wat foto's hier en wat foto's daar. Toegangskaartjes van een pretparken, bioscoopkaartjes. Denk dat ik ze in een doos doe en op zolder zet. Wou dat ik dat kon doen met de herinneringen in mijn hoofd. Dat ze gewoon weg waren

Werkelijk alles wat nu in mijn kamer staat hebben we samen gekocht. Overal kleven wel fijne herinneringen aan. Zelfs een simpele muur die we samen geverfd hebben

Mwah, heeft toen ook een week geduurd voor ie met mij wilde praten. Dit is dus nog niet eens zo gek. En ik ben het met je eens. Ik zou zo'n advies ook aan een ander geven. En ik zie het ook echt wel. Heb net ook even een mailtje geschreven aan hem (niet gestuurd, even puur voor mezelf) en zeg dit dan ook tegen hem. Hij heeft tot dit weekend en reageert ie dan nog niet, dan zoekt hij het maar uit.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 00:34 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Maar zoals je zelf al zegt, als hij gewoon even tijd voor zichzelf wil (om wat voor reden dan ook), kan hij dat toch aangeven? Zelfs heel gesloten mensen kunnen dat wel zeggen. Nu stormt hij de deur uit met kleding en al (figuurlijk dan).

Ik vind het wel heel goed van je dat je al een grens durft te stellen (dit weekend). Dat moet best wel wat wilskracht kosten. Probeer je er ook aan te houden! Niet op het laatste moment terugkrabbelen "want misschien dit" of "maar wie weet heeft hij dat". Jij bent/was zijn partner, jij zou zijn eerste aanspreekpunt moeten zijn, zijn vertrouwenspersoon, zijn steun en toeverlaat. Maar nu laat ie jou in het duister, geen woord, geen bericht. Dus toon ruggegraat en laat zien dat je dat niet zomaar accepteert.

Ik ben heel gesloten geweest en ik kwam gewoon mijn kamer niet meer uit zei het ook nooit zo letterlijk. Maar toen was ik ook nog wel wat jonger. Ben het met je eens dat ie dat gewoon moet kunnen zeggen, maar hij wil altijd stoer zijn. Hij wil zich niet kwetsbaar opstellen. Bij niemand niet. En vanaf nu doe ik dat ook niet meer.

Ik hoop dat het me lukt.. Weet sowieso niet of ik hem nog wel kan vertrouwen hierin.. Ik trek het niet om in een knipperlichtrelatie te zitten. Met zijn ex moest het ook voor de vierde keer uit gaan voor het definitief over was. Dat gaat mij niet lukken. Maar hij was wel mijn maatje en hem nooit meer kunnen knuffelen of doen, dat gaat mij ook niet lukken..

Vorige topics niet gepost maar heel veel meegelezen vanaf vorig jaar oktober. Toch wil ik wat kwijt. In een notendop mijn verhaal. Vriendin maakt het vorig jaar oktober uit, rauw proces ingegaan, geen contact meer alles verwijder etc. Paar rebounds gehad en daar was na 2 maanden een brief welke mij heel erg raakte. Weer afgesproken en sinds januari weer bij elkaar. In de periode heb ik moeite gehad weer open te stellen aan liefde. In het rauw proces is er "een knop om gegaan" en deze krijg ik niet meer terug. In de periode dat het uit was zag ik hoe gezamenlijke vrienden je niet meer contacten en mijn eigen vrienden te weinig aandacht heb gegeven. Dit maakte dat ik inzag dat ik deze relatie niet opnieuw zo "klef" wilde. Dit is wel erg doorgeslagen in bijna nooit uit me zelf knuffelen etc.
Gister heb ik dit tegen haar gezegd en ze was er kapot van. Ze wil me niet kwijt en was er al bang voor. Ze durfde niet te vragen of er wat was omdat ze bang is mij te verliezen. Ik heb echt geen idee wat ik moet doen, uitmaken lijkt mij fair voor haar ook. Maar daarnaast is het wel echt een top meisje. De nasleep van het uitmaken is voor mij gewoon erg lang, het was een heftige periode. Iemand al zoiets meegemaakt?

quote:

Op donderdag 25 september 2014 11:42 schreef yingyangert het volgende:
Vorige topics niet gepost maar heel veel meegelezen vanaf vorig jaar oktober. Toch wil ik wat kwijt. In een notendop mijn verhaal. Vriendin maakt het vorig jaar oktober uit, rauw proces ingegaan, geen contact meer alles verwijder etc. Paar rebounds gehad en daar was na 2 maanden een brief welke mij heel erg raakte. Weer afgesproken en sinds januari weer bij elkaar. In de periode heb ik moeite gehad weer open te stellen aan liefde. In het rauw proces is er "een knop om gegaan" en deze krijg ik niet meer terug. In de periode dat het uit was zag ik hoe gezamenlijke vrienden je niet meer contacten en mijn eigen vrienden te weinig aandacht heb gegeven. Dit maakte dat ik inzag dat ik deze relatie niet opnieuw zo "klef" wilde. Dit is wel erg doorgeslagen in bijna nooit uit me zelf knuffelen etc.
Gister heb ik dit tegen haar gezegd en ze was er kapot van. Ze wil me niet kwijt en was er al bang voor. Ze durfde niet te vragen of er wat was omdat ze bang is mij te verliezen. Ik heb echt geen idee wat ik moet doen, uitmaken lijkt mij fair voor haar ook. Maar daarnaast is het wel echt een top meisje. De nasleep van het uitmaken is voor mij gewoon erg lang, het was een heftige periode. Iemand al zoiets meegemaakt?

Niet meegemaakt, nee. Vind het ook wel een apart verhaal. Is het puur deze relatie dat je niet te klef wil zijn of denk je dat je dit sowieso zal hebben? Wel lastig. Kan me niet voorstellen dat je niet wil knuffelen met de persoon van wie je houdt.

Denk dat het het beste is om uit te maken. Het lijkt namelijk wel alsof jullie beide 'issues' hebben waaraan jullie moeten werken; jij wil niet te close zijn en zij is als de dood jou kwijt te raken, dus loopt ze op eieren. Niet gezond in een relatie. Denk er even goed over na en ga desnoods nog eens met haar in gesprek. Ga dan met jezelf en je vrienden aan de slag en blijf voorlopig alleen. Verwerk dit op jouw manier en zolang jij wil dat het duurt. Dan zal het vast goed komen.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 11:56 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Niet meegemaakt, nee. Vind het ook wel een apart verhaal. Is het puur deze relatie dat je niet te klef wil zijn of denk je dat je dit sowieso zal hebben? Wel lastig. Kan me niet voorstellen dat je niet wil knuffelen met de persoon van wie je houdt.

Denk dat het het beste is om uit te maken. Het lijkt namelijk wel alsof jullie beide 'issues' hebben waaraan jullie moeten werken; jij wil niet te close zijn en zij is als de dood jou kwijt te raken, dus loopt ze op eieren. Niet gezond in een relatie. Denk er even goed over na en ga desnoods nog eens met haar in gesprek. Ga dan met jezelf en je vrienden aan de slag en blijf voorlopig alleen. Verwerk dit op jouw manier en zolang jij wil dat het duurt. Dan zal het vast goed komen.

Het klinkt misschien stom, maar het is een soort angst die ik ontwikkeld heb. Telkens als ik mij open stel voor liefde voel ik een blokkade, omdat het toch weer uit kan...

Als ik dit zo terug lees denk ik inderdaad dat het een wat groter probleem is dan ik mij voor hou en er aan moet werken. pff... lastig iig.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 12:24 schreef yingyangert het volgende:

[..]

Het klinkt misschien stom, maar het is een soort angst die ik ontwikkeld heb. Telkens als ik mij open stel voor liefde voel ik een blokkade, omdat het toch weer uit kan...

Als ik dit zo terug lees denk ik inderdaad dat het een wat groter probleem is dan ik mij voor hou en er aan moet werken. pff... lastig iig.

Klinkt absoluut niet stom. Ik loop nu een beetje met hetzelfde gevoel rond. En moet zeggen dat ik tijdens de relatie ook wel een beetje zat van 'ja het gaat waarschijnlijk toch weer een keer uit' en zie hier. Dus het is helemaal niet stom wat je zegt.

Zeker lastig, maar ik ben bang dat dit niet zomaar over gaat.. Hoe is je sociale leven? Zit dat wel goed of ervaar je hetzelfde met vriendschappen? Dat het uiteindelijk toch de moeite niet waard is, zeg maar.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 12:42 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Klinkt absoluut niet stom. Ik loop nu een beetje met hetzelfde gevoel rond. En moet zeggen dat ik tijdens de relatie ook wel een beetje zat van 'ja het gaat waarschijnlijk toch weer een keer uit' en zie hier. Dus het is helemaal niet stom wat je zegt.

Zeker lastig, maar ik ben bang dat dit niet zomaar over gaat.. Hoe is je sociale leven? Zit dat wel goed of ervaar je hetzelfde met vriendschappen? Dat het uiteindelijk toch de moeite niet waard is, zeg maar.

Sociaal leven gaat verder top, meer vrienden dan tijd. Ik hecht dan ook veel waarde aan dingen ondernemen met vrienden en dit gaat soms voor vriendin. (Wat een relatie gaat uit;) en de meeste vriendschappen die ik heb zijn er al heel lang. ).
Wat goed dat jij het herkend.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 13:11 schreef yingyangert het volgende:

[..]

Sociaal leven gaat verder top, meer vrienden dan tijd. Ik hecht dan ook veel waarde aan dingen ondernemen met vrienden en dit gaat soms voor vriendin. (Wat een relatie gaat uit;) en de meeste vriendschappen die ik heb zijn er al heel lang. ).
Wat goed dat jij het herkend.

Ah dat is mooi! Dat je vrienden soms voor gaan, kan ik snappen, maar dat moet je niet laten afhangen van het feit dat de relatie 'weleens' uit zou kunnen gaan Dat idee moet je echt laten gaan.

Moeilijke avond.. We hadden een gezamenlijke agenda en hij heeft zojuist zijn deel eruit gehaald.. Geloof dat het nu wel over is. Laat al die zooi op Facebook maar staan en vertel het thuus ook vooral niet, maar ik vind het goed. Ben er wel een beetje klaar mee. Alles heb ik voor die jongen over gehad, alles wilde ik voor hem doen en ik dacht dat hij hetzelfde voor mij wilde. Dat de keren dat hij zei 'ik hou van jou'...dat ie dat ook echt meende. Nee, in plaats daarvan gaat ie weg om nooit meer te willen afspreken. Geen reden niks. Niet eens in mijn gezicht, maar voor het weg gaan nog wel een dikke knuffel, kus en een ik hou van jou.. Wat een vreselijk gevoel is dit zeg. Onbeschrijfelijk.

Ik weet niet meer wat echt was en wat niet. Wel weet ik dat ik enorm teleurgesteld ben en nooit had gedacht dat mijn eerste echte liefde zo'n eind zou kennen. En ik weet dat, hoe kut het ook is, hij altijd een speciaal plekje in mijn hart zal houden.

Ik vind dit niet meer leuk en ik wil niet dat er zo met mij om wordt gegaan. Dat verdien ik niet. Dat verdient niemand.

Sorry, moest het even van me afschrijven.

En wie weet vind je nog wel een paar van die lamzakken.

Ook leuk, zien we je hier nog es.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 21:37 schreef Inaithnir het volgende:

[..]

Schrijf het vooral van je af, daar is het topic ook voor! Geen verontschuldiging nodig.

Je hebt gelijk, laat je niet zo behandelen. Het doet pijn, en iemand die van je houdt doet je dat niet aan. Ik zei het al, jij bent geweldig, iemand moet jou verdienen, niet als vuil behandelen.

Hij zal altijd wel een plekje in je hart hebben, is ook niet erg. Jullie hebben ook heel veel leuke momenten gehad, je hebt dingen van hem geleerd, hij is belangrijk voor je. Probeer ook niet met man en macht dat weg te drukken. Accepteer dat hij een significant onderdeel van je leven was, dat het gewoon bij jou hoort.

Dit gaat pijn doen, en vast voor een lange tijd, ik ga niet liegen of het in lieve woordjes verpakken. Zeker omdat het je eerste echte liefde was. Zaak is dat je op de juiste manier ermee omgaat. Als je voelt dat je moet huilen, huil dan. Als je wil schreeuwen, schreeuw dan. Al die dingen zijn emoties, verdriet, woede, die naar buiten willen, dus laat ze dat ook. Als je het opkropt in jezelf en alles opstapelt, kan alles op gegeven moment in een keer naar buiten exploderen, en dat kan best goed misgaan. Zoek steun bij je moeder, vriendinnen, hier bij ons als je daar behoefte aan hebt.

Heel veel sterkte meid, ik beloof je dat het weer goed komt. En niet alleen dat, ik beloof je dat er meer, maar vooral ook betere, jongens zijn daarbuiten, iemand die jou wel verdient en wel hard werkt voor jouw liefde.

Ik weet het, maar voel me echt een zeikerd zo. En hoe stoer ik net aan het praten was, hoe hard ik nu aan het janken ben. Heb net ook met veel moeite twee broodjes naar binnen kunnen proppen. Wil het liefst gewoon heel de dag op bed liggen en niks eten of drinken. Bah.

Vind het zo gek.. hij houdt niet van me. Hij zei het wel altijd en hij liet dit ook wel zien. Maar hij hield niet echt van me. Ik wil gewoon dat hij zegt wat het is. Maakt me niet eens uit wat, maar wel een verklaring voor dit gedrag. Zo wil je samen nog een toekomst opbouwen en zo heb je niks meer. Het doet me ook pijn om te weten dat hij mij misschien wel gewoon vergeet..

Ik wil hem ook helemaal niet uit mijn hart hebben. Zoals ik hier over hem praat, snap ik dat mensen denken dat het een kwal eerste klas is, en dat is ie nu ook.. Maar ik ga niet ontkennen dat hij ook ontzettend lief voor mij is geweest en dat ik enorm veel lol met hem heb gehad. En eerlijk? Ik weet eigenlijk echt niet hoe ik zonder moet. Ik ben zelfs gehecht aan 'onze' auto Zo ver gaat het gewoon.

Maar ik wil die pijn niet Ik ben mijn maatje kwijt en ik ben ook gewoon bang dat ik nooit meer iemand vind met wie ik zo kan ouwehoeren, zo kan lachen, wiens interesses zo dicht bij de mijne liggen, maar tegelijkertijd ook erg anders is. We hebben samen zoveel leuke dingen gedaan..

Pfoe, dankjewel.. Ik 'hoop' dat als ie voor mijn neus staat, ik nog steeds zo sterk in mijn schoenen zal staan en hem 'nee' zeg, als ie me weer terug wil. Dit kan ie me gewoon niet nog een keer aandoen; doen alsof ie helemaal hoteldebotel is om 'm vervolgens te nokken zonder iets te laten weten. Nee.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 21:42 schreef Gray het volgende:
En wie weet vind je nog wel een paar van die lamzakken.

Ook leuk, zien we je hier nog es.

Hahaha, nee dankje.

Het is een hele tijd geleden dat ik hier moest zijn, maar na een relatie van bijna 5 jaar denk ik dat ik er een punt achter moet zetten. De man die ik beschouwde als mijn grote liefde, maatje en soul mate (vreselijk woord I know) gaat gewoon te ver.
De afgelopen maanden zaten we beide niet goed in ons vel. Een paar weken geleden dropte hij een bom dat hij wel heel erg ongelukkig was en dat het beter was voor mij dat hij weg zou gaan. Dat was voor mij het punt dat er een knop om ging en ik ben heel hard bezig om de boel op de rails te zetten. Mijn toekomst ziet er inmiddels een stuk beter uit en voor mezelf heb ik er vertrouwen in.
Ik heb me ontzettend ingezet voor mijn relatie, maar van zijn kant kwam er niets. Alleen maar rotzooi (andere vrouwen e.d.). Iedere keer als ik zei dat ik er genoeg van had, draait hij en wil hij me niet kwijt, wil hij er alles aan doen etc.. Vervolgens gaat hij een paar dagen later weer over een grens. Nu ook weer.
Ik hou van hem, hij is de man waar ik voor het eerst in mijn leven mee zou willen trouwen. Een instituut waar ik nooit in geloofde! Hij heeft depressieve klachten, wil daar nu ook aan werken, maar ik vrees dat het te laat is. Ik vind het moeilijk om hem in de steek te laten in dit proces (Dat is mij ooit gebeurd), maar mijn emmertje is vol...

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 12:19 schreef LalalaHippie het volgende:
Het is een hele tijd geleden dat ik hier moest zijn, maar na een relatie van bijna 5 jaar denk ik dat ik er een punt achter moet zetten. De man die ik beschouwde als mijn grote liefde, maatje en soul mate (vreselijk woord I know) gaat gewoon te ver.
De afgelopen maanden zaten we beide niet goed in ons vel. Een paar weken geleden dropte hij een bom dat hij wel heel erg ongelukkig was en dat het beter was voor mij dat hij weg zou gaan. Dat was voor mij het punt dat er een knop om ging en ik ben heel hard bezig om de boel op de rails te zetten. Mijn toekomst ziet er inmiddels een stuk beter uit en voor mezelf heb ik er vertrouwen in.
Ik heb me ontzettend ingezet voor mijn relatie, maar van zijn kant kwam er niets. Alleen maar rotzooi (andere vrouwen e.d.). Iedere keer als ik zei dat ik er genoeg van had, draait hij en wil hij me niet kwijt, wil hij er alles aan doen etc.. Vervolgens gaat hij een paar dagen later weer over een grens. Nu ook weer.
Ik hou van hem, hij is de man waar ik voor het eerst in mijn leven mee zou willen trouwen. Een instituut waar ik nooit in geloofde! Hij heeft depressieve klachten, wil daar nu ook aan werken, maar ik vrees dat het te laat is. Ik vind het moeilijk om hem in de steek te laten in dit proces (Dat is mij ooit gebeurd), maar mijn emmertje is vol...

Vervelend om te horen.. Maar weet wel dat je hem helemaal niet in de steek laat. Je kan er voor iemand zijn, maar niet ten koste van jezelf. Als je niet gelukkig bent in je relatie, dan houdt het op.. Dan moet je voor jezelf kiezen, hoe moeilijk ook. Hij zal het toch echt zelf moeten doen.

Sterkte!

quote:

Op donderdag 25 september 2014 21:59 schreef MegaKonijn het volgende:

[..]

Ik wil gewoon dat hij zegt wat het is. Maakt me niet eens uit wat, maar wel een verklaring voor dit gedrag. Zo wil je samen nog een toekomst opbouwen en zo heb je niks meer. Het doet me ook pijn om te weten dat hij mij misschien wel gewoon vergeet..

Ik wil hem ook helemaal niet uit mijn hart hebben. Zoals ik hier over hem praat, snap ik dat mensen denken dat het een kwal eerste klas is, en dat is ie nu ook.. Maar ik ga niet ontkennen dat hij ook ontzettend lief voor mij is geweest en dat ik enorm veel lol met hem heb gehad.

Maar ik wil die pijn niet Ik ben mijn maatje kwijt en ik ben ook gewoon bang dat ik nooit meer iemand vind met wie ik zo kan ouwehoeren, zo kan lachen, wiens interesses zo dicht bij de mijne liggen, maar tegelijkertijd ook erg anders is. We hebben samen zoveel leuke dingen gedaan..

Herken ik zo hard. Ook zoals je eerder vertelde dat je vorige week nog een cadeautje kreeg. Hij voor teenslippers gaan kopen die ik al maanden graag wou (zelfs maar één keer vermeld, want ik wil de dingen die ik leuk vind, liever zelf kopen, ken je dat), slechts twee dagen voor de breuk.

De afgelopen weken een hoop boeken bij de bib gehaald over relaties en andere dingen die wel eens van toepassing zouden kunnen zijn. Ik hou er eigenlijk helemaal niet van; je weet wel nogal stereotyp vaak over hoe mannen en vrouwen andere dingen (seks versus bevestiging) willen in een relatie, verkeerde hechtingstijlen en blablabla, maar hier en daar haal ik er wel wat uit.