Depressie & Angst #112

Ik heb welleens een filnke tijd ZO enorm lopen piekeren dat ik er gewoon niet meer normaal van kon leven.
Dus dat ik auto aan het rijden was, en alles een "waas" was. Alles behalve prettig.

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 18:52 schreef Libertarisch het volgende:

[..]

Ik heb ooit een paniekaanval gehad die 12 uur duurde.

Dat was echt de hel, had toen nooit van benzo's gehoord. Heb jij wel eens een aanval gehad die praktisch maar niet ophield?

De ene was voorbij en de andere begon gelijk weer. Ik weet t niet of het paniek was, maar meerdere per dag is niet meer echt lekker vol te houden.

quote:

Op vrijdag 19 september 2014 07:56 schreef Sunshine1982 het volgende:
Even een egopost.

Ik ben 8.5 week geleden bevallen. Alles ging goed tot vorige week. Ik heb last van oorgeluid (wat iedereen heeft) alleen ik versterk het. Resultaat: ik kan niet slapen. Ik ben bang dat dit niet meer weggaat en dat ik uiteindelijk depressief wordt en dood wil. Ik kan het geluid moeilijk stoppen. Vorige 2 nachten aardig geslapen, vannacht was weer 3 x niks. Zo meteen maar dokter bellen, hoop dat ik terecht kan...

Gefeliciteerd (met je kindje, niet met je oorsuizen )
Heb je er eerder last van gehad? Heb je zelf al dingen geprobeerd in de vorm van afleiding zoeken of zo? Bijvoorbeeld muziek of een luisterboek opzetten totdat je in slaap valt of liedjes zingen (in je hoofd of hardop).
Had je nog gebeld?

Pfff vandaag crematie bijeenkomst gehad van een collega. Ben best nuchter, maar door de sfeer, de mensen en de foto komt t toch wel even binnen. Dus ook wel emotioneel geweest.
Daarbij nog t feit dat je toch niet helemaal bij de groep hoort en je thuis komt in een leeg huis. En je je nog extra beseft dat je ook niemand echt hebt waarmee ik dit kan delen of doen. En dat al jaren niet en ik merk toch dat dat z'n sporen heeft achtergelaten bij me. Blegh

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 22:34 schreef Cue_ het volgende:
Pfff vandaag crematie bijeenkomst gehad van een collega. Ben best nuchter, maar door de sfeer, de mensen en de foto komt t toch wel even binnen. Dus ook wel emotioneel geweest.
Daarbij nog t feit dat je toch niet helemaal bij de groep hoort en je thuis komt in een leeg huis. En je je nog extra beseft dat je ook niemand echt hebt waarmee ik dit kan delen of doen. En dat al jaren niet en ik merk toch dat dat z'n sporen heeft achtergelaten bij me. Blegh

Wat ontzettend rot Heel veel sterkte *knuffel*

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 22:38 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Wat ontzettend rot Heel veel sterkte *knuffel*

Tnx thuis hebben we de TV... Dus afleiding

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 22:42 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Tnx thuis hebben we de TV... Dus afleiding

Gelukkig heeft de Nederlandse televisie genoeg waarbij je niet al te hard hoeft na te denken

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 22:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Woah, dat is dan ook volledig verkeerd van die jongen... Hoop dat iemand er iets over heeft gezegd. Probeer niet boos te zijn op jezelf, maar op die jongen. Als het een vriend/kennis is, kun je er misschien iets over proberen te zeggen de volgende keer dat je hem ziet? Dat verstijven en gekke acties van jongens ondanks afstandelijk gedrag herken ik volledig... Misschien een idee voor je om verder in therapie te bespreken? Wel fijn dat je merkt dat de therapie werkt op bepaalde gebieden!

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 22:34 schreef Cue_ het volgende:
Pfff vandaag crematie bijeenkomst gehad van een collega. Ben best nuchter, maar door de sfeer, de mensen en de foto komt t toch wel even binnen. Dus ook wel emotioneel geweest.
Daarbij nog t feit dat je toch niet helemaal bij de groep hoort en je thuis komt in een leeg huis. En je je nog extra beseft dat je ook niemand echt hebt waarmee ik dit kan delen of doen. En dat al jaren niet en ik merk toch dat dat z'n sporen heeft achtergelaten bij me. Blegh

Nog gecondoleerd. Heb je morgen nog iets sociaal gepland staan?

Terug van een fijne trip waarbij ik oude vrienden opnieuwheb kunnen ontmoeten. Gek hoe vertrouwelijk het kan aanvoelen om af te spreken met mensen die je ooit twee weken hebt ontmoet en waarbij het contact sindsdien via (korte) facebook-berichtjes verloopt. Wellicht durven we meer tegen elkaar te vertellen omdat we buitenstaanders zijn in elkaars leven. Nu wel weer een beetje een harde terugkeer naar het leven van alledag.

Ik had met een vriend afgesproken maar die afgezegd. Door die realisatie ben ik echt niet de vrolijkste morgen.

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 22:53 schreef Mange-tout het volgende:

[..]

Woah, dat is dan ook volledig verkeerd van die jongen... Hoop dat iemand er iets over heeft gezegd. Probeer niet boos te zijn op jezelf, maar op die jongen. Als het een vriend/kennis is, kun je er misschien iets over proberen te zeggen de volgende keer dat je hem ziet? Dat verstijven en gekke acties van jongens ondanks afstandelijk gedrag herken ik volledig... Misschien een idee voor je om verder in therapie te bespreken? Wel fijn dat je merkt dat de therapie werkt op bepaalde gebieden!

Stiekem is het wel het gemakkelijkste om mezelf de schuld te geven, maar ik vrees ook een verkeerde gewoonte

Naja... die jongen ken ik nu twee weken, op het niveau dat ik zijn naam weet en meer niet. En ik schat dat hij drie biertjes eerder had moeten stoppen met drinken.
Dat verstijven is zo'n domme reactie en ik was de enige die niet onder invloed was, dus de rest vond het allemaal hilarisch Misschien stel ik me ook aan, maar dit was echt heel beschamend en vervelend.

Dit ga ik zeker bespreken (zit nog even te twijfelen bij welke therapie dit het beste past, maar goed. Dinsdag zie ik er twee, dus ik heb nog even beslis en bezinktijd)

quote:

Terug van een fijne trip waarbij ik oude vrienden opnieuwheb kunnen ontmoeten. Gek hoe vertrouwelijk het kan aanvoelen om af te spreken met mensen die je ooit twee weken hebt ontmoet en waarbij het contact sindsdien via (korte) facebook-berichtjes verloopt. Wellicht durven we meer tegen elkaar te vertellen omdat we buitenstaanders zijn in elkaars leven. Nu wel weer een beetje een harde terugkeer naar het leven van alledag.

Fijn dat je een goede trip hebt gehad !
En het leven van alle dag went ook wel weer

Bedankt voor je steunende berichtje

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 22:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Jij doet niks verkeerd. Die mannen zijn verkeerd bezig! Het is niet jouw schuld. Reageerden de anderen in de groep nog? Hielpen ze je of waren het geen vrienden van je?

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 23:12 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Stiekem is het wel het gemakkelijkste om mezelf de schuld te geven, maar ik vrees ook een verkeerde gewoonte

Naja... die jongen ken ik nu twee weken, op het niveau dat ik zijn naam weet en meer niet. En ik schat dat hij drie biertjes eerder had moeten stoppen met drinken.
Dat verstijven is zo'n domme reactie en ik was de enige die niet onder invloed was, dus de rest vond het allemaal hilarisch Misschien stel ik me ook aan, maar dit was echt heel beschamend en vervelend.

Dit ga ik zeker bespreken (zit nog even te twijfelen bij welke therapie dit het beste past, maar goed. Dinsdag zie ik er twee, dus ik heb nog even beslis en bezinktijd)

Kan je hem (of iemand uit die groep) er niet op aanspreken als ze morgen nuchter zijn? Dat je het geen toffe actie vind en de volgende keer dat hij zoiets doet je aangifte doet van aanranding? Fuck die mensen, die zijn niet wijs.

Zit er wel over te denken, maar ik ben bang dat ze vinden dat ik zeur :S, wat slecht is voor het groepsproces
Anderzijds is het misschien wel verstandig om te doen, ik zit nog een jaar aan ze vast en moet ze in theorie ook "vertrouwen"

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 23:19 schreef ChildoftheStars het volgende:
Zit er wel over te denken, maar ik ben bang dat ze vinden dat ik zeur :S, wat slecht is voor het groepsproces
Anderzijds is het misschien wel verstandig om te doen, ik zit nog een jaar aan ze vast en moet ze in theorie ook "vertrouwen"

Nee wat hij doet is goed voor het groepsproces en ze hebben al laten zien dat ze niet te vertrouwen zijn.

Wie zijn die mensen eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 23:20 schreef Elvi het volgende:

[..]

Nee wat hij doet is goed voor het groepsproces en ze hebben al laten zien dat ze niet te vertrouwen zijn.

Wie zijn die mensen eigenlijk?

We zetten samen een musical op _{(ahem... beetje beschamende hobby dus)}, waarbij we alles zelf schrijven, maken en doen. Wat an sich dus erg leuk is, of zou moeten zijn.

Die eerste zin maakt ook dat ik me (buiten de gebeurtenis om die nogal op een extreem gevoelig punt ligt om) dat ik nogal stress voel

CotS (ik moet een beetje lachen om de afkorting ) je bent echt geen sukkel omdat je verstijft! Het is nogal wat, als iemand je letterlijk in je hemd zet en ik denk dat heel veel mensen dan niet weten wat te doen. Dat het voor de rest grappig was, want drank, is natuurlijk geen excuus! Spreek hem erop aan, kan ook in de groep die erbij stond te lachen, als dat lukt. Geef je grenzen aan! Zeker als je nog met deze groep verder wil werken aan de musical (hoezo beschamend, ik zou willen dat ik het lef had! keileuk.) zou ik het niet naast me neerleggen, als ik jou was.

Negeren en ontlopen werkt niet altijd zoals gehoopt. Ze zien je soms juist als makkelijk slachtoffer voor grappen en grollen (en soms ook voor serieuzer zaken) omdat ze al verwachten dat ze niet veel tegengas krijgen en volgens mij bepalen ze dat niet bewust. Het is dan beter om bij voorbaat te laten merken dat je van je af kan bijten.

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 23:31 schreef Evienne het volgende:
CotS (ik moet een beetje lachen om de afkorting ) je bent echt geen sukkel omdat je verstijft! Het is nogal wat, als iemand je letterlijk in je hemd zet en ik denk dat heel veel mensen dan niet weten wat te doen. Dat het voor de rest grappig was, want drank, is natuurlijk geen excuus! Spreek hem erop aan, kan ook in de groep die erbij stond te lachen, als dat lukt. Geef je grenzen aan! Zeker als je nog met deze groep verder wil werken aan de musical (hoezo beschamend, ik zou willen dat ik het lef had! keileuk.) zou ik het niet naast me neerleggen, als ik jou was.

Negeren en ontlopen werkt niet altijd zoals gehoopt. Ze zien je soms juist als makkelijk slachtoffer voor grappen en grollen (en soms ook voor serieuzer zaken) omdat ze al verwachten dat ze niet veel tegengas krijgen en volgens mij bepalen ze dat niet bewust. Het is dan beter om bij voorbaat te laten merken dat je van je af kan bijten.

Een ding heb ik geleerd van deze nickname: denk na over de afkorting O:)

Het klinkt als een goed advies (ahem... heb eerst een mail naar de groep gestuurd en daarna ben ik hierop gaan reageren. Dit is voor mijn gevoel ook wel het stadium van grappen en grollen voorbij en om eventjes extreme termen te gebruiken, dit voelt als aanranding).

En ik moet inderdaad assertiever worden. Mijn vrienden zeggen wel eens dat ik een te hoge klootzakkentolerantie heb en dat is gewoon geen goed ding. Mijn grenzen verwerpen op het moment dat ze overschreden worden, was een hele tijd een "goede" (of iig noodzakelijke) coping en ik moet daar gewoon vanaf. En blijkbaar voelen mensen dat inderdaad aan :S

Dank je wel

_{(ja... het is stiekem erg leuk om te doen, het componeren en kostuums naaien/ontwerpen is echt mijn ding Het toneelspelen hoort er natuurlijk ook bij, maar dat neem ik voor lief zolang ik mag zingen , al is dit volgens mij verschrikkelijk offtopic O:))}

quote:

Op zondag 21 september 2014 00:12 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Een ding heb ik geleerd van deze nickname: denk na over de afkorting O:)

Het klinkt als een goed advies (ahem... heb eerst een mail naar de groep gestuurd en daarna ben ik hierop gaan reageren. Dit is voor mijn gevoel ook wel het stadium van grappen en grollen voorbij en om eventjes extreme termen te gebruiken, dit voelt als aanranding).

En ik moet inderdaad assertiever worden. Mijn vrienden zeggen wel eens dat ik een te hoge klootzakkentolerantie heb en dat is gewoon geen goed ding. Mijn grenzen verwerpen op het moment dat ze overschreden worden, was een hele tijd een "goede" (of iig noodzakelijke) coping en ik moet daar gewoon vanaf. En blijkbaar voelen mensen dat inderdaad aan :S

Dank je wel

_{(ja... het is stiekem erg leuk om te doen, het componeren en kostuums naaien/ontwerpen is echt mijn ding Het toneelspelen hoort er natuurlijk ook bij, maar dat neem ik voor lief zolang ik mag zingen , al is dit volgens mij verschrikkelijk offtopic O:))}

Ik wilde het niet direct zo noemen, maar je bent inderdaad behoorlijk in je lichamelijke integriteit aangetast en dat valt toch onder aanranding. Héél erg goed dat je gemaild hebt want als jij het niet aangeeft, blijft het voor de groep een grap en blijft de deur open voor zulke dingen. Je hebt het alvast gezegd, het kan bij ze bezinken en hopelijk vervolgens een goed gesprek erover hebben, want eh, the show must go on?

Begrijpelijk hoe je gewend bent geraakt in je schulp te kruipen. Men is zo vaak over je grens gegaan dat je voor jezelf misschien amper meer wist waar je grens lag (dat is mij tenminste heel bekend). Maar nu mag je lekker dicht bij jezelf blijven. Misschien ben je bang dat mensen het niet zullen accepteren, nou die zullen er zijn, maar zo scheid je juist het kaf van het koren. Niet iedereen is je kostbare tijd en aandacht waard.

_{Ik vind het niet zo offtopic als het lijkt, eigenlijk. Zoiets durf ik al niet hoor! Terwijl het (mede door dit soort 'groepsdynamiek') ontzettend leerzaam voor je is. Je máákt iets, werkt samen, kunt je creativiteit ontplooien, en uiteindelijk staan jullie op het podium. Ook heel knap dat je de muziek zelf schrijft en zingt. Zo kom je wel over drempels heen. En ik zou graag eens foto's van de kostuums of filmpjes van de musical zien, als je dat te zijner tijd aandurft.}

quote:

Op zondag 21 september 2014 00:43 schreef Evienne het volgende:

[..]

Ik wilde het niet direct zo noemen, maar je bent inderdaad behoorlijk in je lichamelijke integriteit aangetast en dat valt toch onder aanranding. Héél erg goed dat je gemaild hebt want als jij het niet aangeeft, blijft het voor de groep een grap en blijft de deur open voor zulke dingen. Je hebt het alvast gezegd, het kan bij ze bezinken en hopelijk vervolgens een goed gesprek erover hebben, want eh, the show must go on?

Begrijpelijk hoe je gewend bent geraakt in je schulp te kruipen. Men is zo vaak over je grens gegaan dat je voor jezelf misschien amper meer wist waar je grens lag (dat is mij tenminste heel bekend). Maar nu mag je lekker dicht bij jezelf blijven. Misschien ben je bang dat mensen het niet zullen accepteren, nou die zullen er zijn, maar zo scheid je juist het kaf van het koren. Niet iedereen is je kostbare tijd en aandacht waard.

_{Ik vind het niet zo offtopic als het lijkt, eigenlijk. Zoiets durf ik al niet hoor! Terwijl het (mede door dit soort 'groepsdynamiek') ontzettend leerzaam voor je is. Je máákt iets, werkt samen, kunt je creativiteit ontplooien, en uiteindelijk staan jullie op het podium. Ook heel knap dat je de muziek zelf schrijft en zingt. Zo kom je wel over drempels heen. En ik zou graag eens foto's van de kostuums of filmpjes van de musical zien, als je dat te zijner tijd aandurft.}

Dat met die grenzen ben ik inderdaad heel erg aan het leren van PMT (waar de therapeut mijn grenzen echt teveel accepteerd ) en ik probeer nu bij alles bewust in te voelen wat ik ervan vind. Het gaat al stukken beter dan het eerst was, maar als iets me echt overvalt, lukt het even niet.

En met het toneel: het is iets wat ik toevallig wel durf, waarschijnlijk zijn er een tal van dingen die jij doet zonder na te denken die mij de stuipen zouden opleveren. Het is iets wat mij zonder nadenken lukt. Als je een jaartje geduld heb, zal ik het delen Nu zijn we nog in de schrijffase, dus het duurt echt nog even.
Eens zien of dit jaar niet voor alle foto's wegschiet O:)

Ik heb even wat input nodig om iemand uit een mogelijk zware depressie te helpen.

Het betreft een oom van mij die nu weer in het ziekenhuis is beland met hart en nier klachten, bovendien is hij diabeet en heeft dan ook een vrij lange historie van hart aanvallen en 3 grote operaties binnen een tijdsbestek van 10jr. En waarom zoeken om advies op FOK ipv bij een arts ?. Nou omdat ik vermoed dat deze klachten psychosomatisch zijn, maar het wordt steeds niet als zodanig gediagnosticeerd want bij pyschische klachten moet je natuurlijk eerst zelf aangeven die te hebben of je moet je omgeving dusdanig tot last zijn dat je gedwongen wordt opgenomen. Mijn oom is niemand tot last behalve zijn eigen vrouw, bovendien gaat hij nooit toegeven psychische klachten te hebben vanwege sociale stigmas dus de artsen behandelen alleen de lich klachten maar tasten voor de werkelijke oorzaak in het duister. Dus hoe behandel je iemand die door angsten en depressies zware lichaamlijke klachten krijgt maar pertitent weigert toe te geven depressief te zijn ?.
karakterschets: introvert, niet sociaal, woede probleem, chronisch onzeker, galspuwer, mogelijk autistisch, toegewijde vader (dat dan weer wel).

[ Bericht 2% gewijzigd door Hitch_Slap op 21-09-2014 12:19:07 ]