De Klassieker is beschadigd, maar dood is hij zeker niet
Dat eeuwig opgefokte gedoe rond een uitvak mag u infantiel of achterlijk vinden, het hóórt bij de cultuur van het stadion.
Op de tentoonstelling 'Voetbal Halleluja' in het Amsterdam Museum is een speciaal hoekje ingericht over de Klassieker tussen Feyenoord en Ajax.
Voor een optimale, multimediale beleving krijg je er bij binnenkomst een kleine interactieve afstandsbediening bij.
Als je daar in het Klassieker-hoekje op klikt, hoor je woest voetbalgezang over joden en kakkerlakken, waarna een meneer in deftig Engels uitlegt hoe dat allemaal precies zit met Feyenoord en Ajax. ('The Ajax-fans tend to call their Rotterdam-counterparts 'cockroaches', which... bladiebla.')
Een grappige, Lucky TV-achtige ervaring.
Het pronkstuk van de expositie hangt in een kleine vitrine van dubbeldik glas. Het is een verknipt voetbalshirt: de bovenkant in de kleuren van Ajax, de onderste helft in die van Feyenoord. Om elk blijk van voorkeur te vermijden, maakte de kunstenaar voor de zekerheid ook een omgekeerde variant.
(De man heeft familie, en een glasverzekering met eigen risico, dus geef hem eens ongelijk.)
Er zijn mensen die vinden dat de Klassieker 'vermoord' is. Sinds er geen uitsupporters meer mee mogen naar De Kuip en de Arena, heeft de grootste clubwedstrijd van ons land aan magie, sfeer en venijn verloren, vinden zij.
Ten dele is dat natuurlijk waar.
Dat eeuwig opgefokte gedoe rond een uitvak mag u infantiel of achterlijk vinden, het hóórt bij de cultuur van het stadion. Ik heb helemaal niets met verwijzingen naar de Holocaust, laat staan met geweld en slopende ziektes, maar zonder gierende emoties zou voetbal maar een raar, klinisch spel zijn.
Moraal en hypocrisie liggen vaak nogal dicht bij elkaar. De rituelen, de tegenstellingen, het volkomen irrationele: juist dat is wat voetbal groter maakt dan welke andere sport ook ter wereld.
De grens tussen rivaliteit en blinde haat is dun, maar tegelijk is het precies wat een klassiek voetbalgevecht zo mooi maakt. Als iedere Argentijn opeens Boca Juniors - River Plate gaat zitten relativeren, kunnen ze de boel net zo goed opdoeken in Buenos Aires.
Fenerbahçe - Galatasaray in een stadion vol weldenkende mensen? Het zou een ramp zijn.
De Nederlandse Klassieker is beschadigd door een combinatie van idiotie, angst en onkunde, maar dood is hij natuurlijk niet. Feyenoord - Ajax: spreek het hardop uit en er gebeurt vanzelf iets. De klank, de verwachting; opgeteld zijn Ajax en Feyenoord veel meer dan de som der delen.
Precies daarom is dat verknipte shirt in het Amsterdam Museum ook zo'n geslaagd kunstwerk. Het verwart en het prikkelt. We worden er lacherig, boos of lichtelijk nerveus van. Het voelt als iets surrealistisch.
Zeer waarschijnlijk is de Klassieker het boeiendste stukje cultuurgoed in ons voetbal. Oranje komt in de buurt misschien, maar Feyenoord - Ajax is interessanter en meeslepender, omdat er meer rafelrandjes aan zitten.
Dat gedoe met Kenneth Vermeer alleen al: hoe boos en verontwaardigd Frank de Boer deze week ook zat te doen over zijn oud-keeper, ook hij zal snappen dat we dit soort verhalen gewoon nodig hebben, nu misschien wel meer dan ooit.
Dankzij dit soort kwesties sterft de Klassieker nooit helemaal.
Vermeer met het logo van Feyenoord op zijn borst: het heeft precies hetzelfde effect als dat geknutselde museumshirt. We vinden het er raar uitzien, en zelfs na twee weken begint het nog niet te wennen.
Of het nou kietelt of steekt, de Klassieker raakt je altijd precies in je onderbuik.
http://www.ad.nl/ad/nl/55(...)hij-zeker-niet.dhtml