LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Heb je dat ook wel goed met haar overlegd, LXIV, of je op de Jongste Dag haar Ware Naam wel bekend mag maken?quote:Op zaterdag 11 oktober 2014 22:45 schreef LXIV het volgende:
[..]
Oh, dat dacht ik even. In combinatie met "Op weg naar het einde". Toch mooi. Ik heb Reve tot in de achterste hoekjes van Afghanistan gesleept. En brieven geschreven. Ook aan Lienekien, wier Ware Naam aan mij onthuld is. Ik heb haar beloofd om zelf onder doodsbedreiging en langdurige martelingen die niet prijs te geven, wat ik ook niet zal doen tot de Jongste Dag.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Niets, me dunkt, zeker niet aan een baby. Maar hopen dat het overwaait.quote:
Wat vertelt de moderne ''man'' eigenlijk aan z'n zoon? ''Mama knuffelt ook met andere mannen, dat is heel normaal. En (of zou je hier ''maar'' zeggen?) soms, zoon, kan het zo zijn, dat mama dan verliefd wordt.''?
Mijn moeder is zojuist verlaten door haar vriend. Mijn kinderen zien hem - hij is niet mijn vader - als hun opa. Opa heeft een nieuwe liefde gevonden en nieuwe kleinkinderen. Het maakt me woedend, maar wat doe je eraan? De beste optie lijkt doodzwijgen nu ze nog te jong zijn om blijvende herinneringen aan te maken.
Het wordt pas echt lastig als je kinderen ouder zijn. Ons buurmeisje vertelde me pas dat papa en mama wel eens zeggen dat ze uit elkaar willen gaan. Dat is echt kut, het verdriet van een kind om de dreiging van het gemis van het gezin. Ze zei het heel terloops, goddank, dus ik hoop maar dat ze het nog niet echt begrijpt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het klinkt als de midlifecrisis van de vriend van m'n moeder.quote:
Jazeker. Het komt ook wel goed. Op het moment heb ik er alleen flink de pest in. Ze ging al een tijd vreemd. Daar kwam ik achter. Dat kon me niet zoveel schelen (ik ben zelf ook niet roomser dan de paus); maar toen het in plaats van: 'Ach, een potje neuken, dat kan toch ook geen kwaad? Je bent jong en je wilt wat...', luidde van: 'Ik heb hem nodig, ik ben verliefd op hem, ik voel me veel prettiger bij hem.' dacht ik iets van: 'Ik dank je de koekkoek, trap nog een open deur in. Wel de lusten, maar niet de lasten? Ik zit ook weleens bij mijn moeder in de tuin, maar da's toch iets anders.' Zulks in een notendop. Jelui vindt het toch niet erg als ik daar nog even een tijdje over door blijft zeveren? Misschien lucht me dat wel op.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Maar jouw kinderen zijn wel al oud genoeg om het op te merken en er vragen over te gaan stellen. Dus dan moet je toch even bedenken hoe je dat uitlegt, lijkt me?quote:
[..]
Niets, me dunkt, zeker niet aan een baby. Maar hopen dat het overwaait.
Mijn moeder is zojuist verlaten door haar vriend. Mijn kinderen zien hem - hij is niet mijn vader - als hun opa. Opa heeft een nieuwe liefde gevonden en nieuwe kleinkinderen. Het maakt me woedend, maar wat doe je eraan? De beste optie lijkt doodzwijgen nu ze nog te jong zijn om blijvende herinneringen aan te maken.
Het wordt pas echt lastig als je kinderen ouder zijn. Ons buurmeisje vertelde me pas dat papa en mama wel eens zeggen dat ze uit elkaar willen gaan. Dat is echt kut, het verdriet van een kind om de dreiging van het gemis van het gezin. Ze zei het heel terloops, goddank, dus ik hoop maar dat ze het nog niet echt begrijpt.
Sneu voor dat buurmeisje, want kennelijk is er wat gaande in het gezin en dat pikt ze op. Ik zie op mijn werk zo vaak het verdriet en eenzaamheid van kinderen die een instabiel gezinsleven hebben.
. Mijn vriend en zijn ex gingen uit elkaar toen hun zoon anderhalf was. Je zou zeggen en dat dachten zij toen ook dat hij daar weinig van gemerkt heeft. Maar, en hij is nu 19 dus kan er heel goed over praten en op terugkijken, hij heeft daar veel meer van meegekregen destijds en ook van alle spanningen daarna, dan zij in de gaten hadden. Dat zal ook per kind verschillen, denk ik.
Rot voor je moeder.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ze vragen natuurlijk wel eens naar hun opa en dan praat ik over hem alsof er niets aan de hand is. Ze zagen mijn moeder en haar vriend heel weinig, dus het valt hen niet direct op dat ze hem niet meer zien. Op den duur zal ik wel met een verklaring moeten komen als ze over hem blijven beginnen en als het duidelijk wordt dat mijn moeder en haar vriend definitief uit elkaar zijn. (De relatie is al langere tijd instabiel en ze hebben nog veel af te wikkelen, zoals de verkoop van hun woning.)
En tja, wat zeg je dan? Ik kan zelf nauwelijks begrijpen dat een man die er zo van genoot om een opa te zijn ineens niets meer van zijn kleinkinderen wil weten. Het maakt me woedend dat er mensen zijn die zo lichtzinnig over sociale verbintenissen denken.
Het is wel een wijze les voor me geweest, namelijk dat ik de partners van mijn moeder maar beter bij mijn gezin vandaan kan houden, of in ieder geval op afstand. Het is de eerste en laatste keer geweest dat ik iemand de rol liet vervullen die voor mijn vader bedoeld was. (In die zin heeft het gedrag van die vriend niet alleen mijn moeder en mijn kinderen gekwetst, maar ook mij.)
En tja, wat zeg je dan? Ik kan zelf nauwelijks begrijpen dat een man die er zo van genoot om een opa te zijn ineens niets meer van zijn kleinkinderen wil weten. Het maakt me woedend dat er mensen zijn die zo lichtzinnig over sociale verbintenissen denken.
Het is wel een wijze les voor me geweest, namelijk dat ik de partners van mijn moeder maar beter bij mijn gezin vandaan kan houden, of in ieder geval op afstand. Het is de eerste en laatste keer geweest dat ik iemand de rol liet vervullen die voor mijn vader bedoeld was. (In die zin heeft het gedrag van die vriend niet alleen mijn moeder en mijn kinderen gekwetst, maar ook mij.)
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mensen zijn helaas met regelmaat grote bron van teleurstelling en verdriet.
The love you take is equal to the love you make.
Maar toch ook van plezier en inspiratiequote:Op zondag 12 oktober 2014 13:52 schreef Lienekien het volgende:
Mensen zijn helaas met regelmaat grote bron van teleurstelling en verdriet.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Waarom zou je kinderen niet netjes kunnen uitleggen dat twee volwassen mensen hun relatie hebben beëindigd?
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Mensen zijn helaas met regelmaat grote bron van teleurstelling en verdriet.
Tja, die dingen gebeuren.
Twee ongelukkige mensen aan één tafel, dat is pas de hel.
Wat een mooie woorden. Ik hoop dat je er wat aan hebt Pete.
Tja, die dingen gebeuren.
Twee ongelukkige mensen aan één tafel, dat is pas de hel.
Wat een mooie woorden. Ik hoop dat je er wat aan hebt Pete.
Daarom, MP, zou jij nu eens een verheffend gedicht moeten schrijven, dat ons de tranen in de ogen laat.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Beetje opletten Pete.quote:
Mensen zijn helaas met regelmaat grote bron van teleurstelling en verdriet.
Tja, die dingen gebeuren.
Twee ongelukkige mensen aan één tafel, dat is pas de hel.
Wat een mooie woorden. Ik hoop dat je er wat aan hebt Pete.
The love you take is equal to the love you make.
Precies wat Ringo zegt. Je kunt vertellen dat ze niet meer verliefd op elkaar zijn en/of dat de vriend van je moeder verliefd is op iemand anders. Nu is het natuurlijk dichtbij, want familie, maar ze zullen dit vaker mee gaan maken in hun nabije omgeving, met buurkinderen dus, vriendjes/vriendinnetjes. Dat iemand zomaar de levens van kinderen die zich hechten en daarin nog zo onschuldig en onbevangen zijn in en uit loopt, alsof het niets is, vind ik ook onbegrijpelijk.quote:
Ze vragen natuurlijk wel eens naar hun opa en dan praat ik over hem alsof er niets aan de hand is. Ze zagen mijn moeder en haar vriend heel weinig, dus het valt hen niet direct op dat ze hem niet meer zien. Op den duur zal ik wel met een verklaring moeten komen als ze over hem blijven beginnen en als het duidelijk wordt dat mijn moeder en haar vriend definitief uit elkaar zijn. (De relatie is al langere tijd instabiel en ze hebben nog veel af te wikkelen, zoals de verkoop van hun woning.)
En tja, wat zeg je dan? Ik kan zelf nauwelijks begrijpen dat een man die er zo van genoot om een opa te zijn ineens niets meer van zijn kleinkinderen wil weten. Het maakt me woedend dat er mensen zijn die zo lichtzinnig over sociale verbintenissen denken.
Het is wel een wijze les voor me geweest, namelijk dat ik de partners van mijn moeder maar beter bij mijn gezin vandaan kan houden, of in ieder geval op afstand. Het is de eerste en laatste keer geweest dat ik iemand de rol liet vervullen die voor mijn vader bedoeld was. (In die zin heeft het gedrag van die vriend niet alleen mijn moeder en mijn kinderen gekwetst, maar ook mij.)
Snap dat je je gekwetst voelt ivm je vader.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
- edit -
[ Bericht 95% gewijzigd door PeteSampras op 12-10-2014 20:46:38 ]
[ Bericht 95% gewijzigd door PeteSampras op 12-10-2014 20:46:38 ]
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Zojuist bedacht ik een rijmpje;
geen vrouw en geen vriendinnen,
goddank vaseline.
Is dat de moeite waard?
geen vrouw en geen vriendinnen,
goddank vaseline.
Is dat de moeite waard?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
