Van Seps Facebook:
quote:
Igor Decraene
Over enkele uren is de begrafenis van Igor. Het is erg jammer dat ik er niet bij kan zijn, als afscheid, als steun. Ik heb al veel gevloekt dat ik op dit moment zo ver weg ben.
Het enige wat ik nog kon doen, was proberen om hier in Canada te winnen voor Igor. Dat had ik zo beloofd aan Thybo, de broer van Igor. Ik ben blij dat dit me vandaag nog lukte, dat ik dit eerbetoon aan hem nog kon schenken, enkele uren voor de begrafenis.
Ik wens iedereen veel sterkte. Hopelijk kunnen jullie het verdriet samen dragen.
Ik kende Igor pas sinds vorig jaar. Hij werd wereldkampioen tijdrijden bij de juniors. Een klasbak, want hij was pas eerstejaars! In het nieuws hoorde ik dat hij ook in Waregem woonde, op een boerderij op 2km van mij. Leuk! Vreemd dat ik hem nog nooit tegenkwam, want elke dag begon en eindigde mijn trainingstocht langs daar.
Afgelopen winter zagen we elkaar regelmatig op een prijsuitreiking, een gala of een feestje. We praatten telkens wat bij, en toen zag ik al snel de persoon achter de jonge wielrenner. Dat was niet moeilijk te zien bij Igor. Hij was niet beginnen zweven na zijn wereldtitel, hij was heel gewoon, vriendelijk, en telkens met een brede glimlach.
Ik had er wat moeite mee dat verschillende mensen en media hem aanspoorden om het helpen op de boerderij te laten voor wat het was, dat hij nlet meer tussen de koeien moest staan maar zich vol moest gaan richten op de koers. Hij zei me dat hij wel graag op de boerderij hielp, dat hij eigenlijk op dat moment nog niet wist wat hij wou doen in de toekomst. Ik raadde hem aan te doen waar hij zin in had, te combineren, nu nog niet dingen opzij te zetten omdat anderen dat zeggen. De toekomst zou wel uitwijzen welke richting hij uit zou gaan. De toekomst...
Igor had nog een hele toekomst voor zich, maar het mocht niet zijn. Het is een verschrikkelijk ongeval. We zullen nog veel nadenken over hoe en wat, maar het brengt hem niet terug. We moeten ons troosten met het idee dat hij zich die avond goed geamuseerd had.
Op 6 december 2013 gingen we sinterklaas en zwarte piet spelen op een quizavond in Desselgem. Igor was piet, ik was sint. Leuke avond, veel gelachen. Toen tussendoor nog snel een fotootje gemaakt, zoals dat tegenwoordig altijd gebeurd. Die foto krijgt voor mezelf plots een veel grotere waarde dan ik ooit had gedacht. Wij zijn bijna onherkenbaar, maar dat maakt me niets uit, voor mij blijft het voor altijd een mooie herinnering aan Igor.
Veel te vroeg gestorven...
Igor, het ga je goed.