Pamplona - Santuario de San Miguel de Aralar, 153 kmSoms heb je na zo'n rustdag nog wel eens een aantal gezapige etappes. Daar doet de Vuelta dit jaar gelukkig niet aan. Eerst een tijdrit en daarna een bergrit, dat is het echte werk en zo hoort het. Niet zomaar een bergrit, een bergrit met aankomst op een onbekende berg. In Spanje en dan met name de regio Navarra al langer bekend, maar voordat zoiets dan doordringt bij een organisatie wil nog wel eens een tijd duren. Een organisatie gaat vaak liever voor de veilige optie, een aankomst die vooral logistiek gezien handig is en in het verleden wel eens voor goede koers heeft gezorgd. Gelukkig nemen ze zo nu en dan wel de tijd om niets nieuws uit te proberen en deze aankomst lijkt mij een garantie voor spektakel. Een goede keus, nu al.
Eindelijk echt aangekomen in het noorden van Spanje. Pamplona, om precies te zijn. Fantastisch mooie stad. Voornamelijk bekend vanwege de stieren die daar wel eens door de straat rennen, maar bovenal een stad waar het prima vertoeven is. Tenzij je dus zo'n stier tegenkomt, hoewel dat voor sommige individuen dan juist weer de bedoeling is. Hoe dan ook, eindelijk in het interessante deel van Spanje. Koers in het zuiden van Spanje kan mooi zijn, maar uiteindelijk heb je toch altijd met het feit te maken dat er geen hond in geïnteresseerd is. Op zo'n aankomst in La Zubia, daar staan dan vijf mensen. Dat zal vandaag wel anders zijn. We bevinden ons in de autonome regio Navarra, maar veel interessanter, heel dicht bij het Baskenland. Je zou zelfs kunnen zeggen dat dit al het Baskenland is, maar dat is altijd een beetje lastig. Je zou kunnen zeggen dat je Baskenland als autonome regio hebt en Baskenland als gewoon... regio. Zoiets. Daar hoort Navarra en dus Pamplona in ieder geval bij. We kunnen dus genoeg mensen met Baskische vlaggen verwachten langs de kant van de weg. Dit jaar helaas wel wat minder in het oranje.
Op google zoeken naar Pamplona is niet echt een aanrader voor iemand met een zwakke maag. Er komen vooral afbeeldingen voorbij van mensen die worden gespiest door een stier. Er zijn leukere beelden te verzinnen. Het is natuurlijk wel onlosmakelijk verbonden met Pamplona. Dat bleek ook toen de Vuelta in 2012 haar start kende in deze stad. De ploegentijdrit bracht de renners toen naar de arena van Pamplona. In 2012 was dat, net als dit jaar won Movistar toen, toch enigszins verrassend. Pamplona is een grote stad, met bijna 200.00 inwoners. Het stierenrennen, waar de stad dus zo om bekend is, vindt altijd plaats tussen 6 en 14 juli, tijdens de San Fermínfeesten, ter ere van de heilige San Fermín. Beetje raar om ter ere van een heilige met stieren te gaan rennen, maar enfin. Alles zal zo z'n reden hebben. Als je Pamplona zegt en je hebt het over wielrennen, zeg je ook bijna meteen Miguel Indurain. Hij komt dan niet uit Pamplona zelf, maar dan toch zeker wel een voorstadje daarvan. Miguel komt later deze voorbeschouwing terug, want hij heet nog een rolletje gespeeld bij het uiteindelijk opnemen van de slotklim van vandaag in de Vuelta.
Als je van Pamplona naar het noorden gaat komt je in de bergen terecht. Als je vanuit Pamplona naar het oosten gaat, kom je in de bergen terecht. Als je vanuit Pamplona naar het westen gaat, kom je in de Baskische steile korte bergjes terecht. Als je vanuit Pamplona naar het zuiden gaat kom je op een bijna vlak gebied terecht. Drie keer raden wat we gaan doen. Goed geraden, eerst naar het zuiden! Jawel. Goed, vlak is het niet, want in dit deel van Spanje is het nergens vlak, maar de organisatie laat toch wel wat duidelijke mogelijkheden onbenut om er echt een harde koers van te maken. Het eerste deel van de wedstrijd is niet zo spannend, een beetje langs de snelweg op weg naar het zuiden, dan uiteindelijk een lus maken rond Tafalla, waar de eerste tussensprint van de dag is.
Na dit lusje rond Tafalla fietsen de renners dan eindelijk richting het gebied dat voor koers een stuk interessanter is. Terug richting het noorden van Navarra en richting de grens met Euskal Herria. Dit stuk is nog steeds overwegend vlak, hoewel het her en der toch wel wat oplopende en aflopende stukjes kent. De renners komen na bijna 100 kilometer uit in Estella, waar de tweede tussensprint van de dag is. Estella, in het Baskisch Lizarra, is een aardig dorpje met 14.000 inwoners. Vooral bekend vanwege het organiseren van de koers ter ere van Miguel Indurain, de GP Miguel Indurain. Een van de laatst overgebleven Spaanse eendagswedstrijden. Ook een koers die op het punt stond om te verdwijnen, maar op het laatste moment werd er nog wat geld gevonden voor de editie van dit jaar en kon Alejandro Valverde in deze omgeving zijn handjes in de lucht steken. Wellicht is hij de laatste winnaar van deze koers, want de toekomst ziet er in Spanje en ook in dit gebied nog steeds niet goed uit.
De GP Miguel Indurain is altijd een hele uitdagende koers met enkele lastige beklimmingen onderweg, het is dus niet verwonderlijk dat we na het verlaten van Estella dan eindelijk aan de eerste serieuse klim van de dag gaan beginnen. Puerto de Lizarraga. Deze klim stelt niet bijzonder veel voor. Hij is wel lang, meer dan 18 kilometer, maar niet echt heel erg steil. Het eerste deel van de klim, de eerste 5 kilometer, haal je nog wel een gemiddelde van 5%, maar daarna is het een stukje vlak. Dan gaat het een beetje op en af, maar de percentages worden nooit hoog. Pas tegen het eind van de klim wordt het interessant, de laatste twee kilometer zijn steil. In de laatste kilometer van de klim heb je nog een stuk aan 9%, maar gemiddeld kom je de hele klim in ogenschouw nemende toch maar op een procent of 3 uit. Boven op deze klim heb je wel een geweldig uitzicht, bijvoorbeeld op de rotspartij van Beriain.
De afdaling die de renners naar het dorpje Lizarraga brengt is bochtig, maar niet echt verschrikkelijk moeilijk. Wel een aantal haarspeldbochten en wat onoverzichtelijke bochten, maar ik heb het al eens erger gezien. De weg is in ieder geval een stuk breder dan tijdens de tijdrit, dat scheelt al een hoop. De omgeving hier is best wel bebost en boven de bomen uit komen de nodige rotsen, dus geschikt voor tv is deze omgeving zeker. De afdaling is wel een stuk steiler dan de klim, zul je altijd zien. Voorbij Lizarraga is het nog een stuk afdalen, tot de renners beneden komen in Etxarri. Ook Etxarri heeft een Baskische naam, Aranatz. Een klein dorpje, maar toch komen er twee grote renners vandaan. Tenminste, groot in deze omgeving. Twee renners die bijna al hun jaren als prof versleten bij Euskaltel en daar toch vooral knecht waren.
Egoi Martínez en Gorka Verdugo. Egoi Martínez had nog wel een klein uitstapje naar de ploeg van Lance Armstrong, Discovery Channel en won daar prompt een rit in de Vuelta van 2006, bovendien het bergklassement. Gorka Verdugo bleef zijn hele leven bij Euskaltel, maar won nooit wat. Twee belangrijke knechten, die toch ondergewaardeerd zijn. Vooral Verdugo. Veel mensen zullen 'm al vergeten zijn, maar dat was een bijzonder goede klimmer, die alleen nooit de kans kreeg voor zichzelf te rijden. Heeft onder andere Igor Antón en Samuel Sánchez toch aan de nodige overwinningen geholpen. Allebei zijn ze gestopt, samen met Euskaltel. Twee van zulke goede renners uit een dorpje van amper 2500 inwoners, niet slecht.
Bij deze rotonde slaan de renners rechtaf, richting het slot van deze etappe. In Etxarri-Aranatz zijn er toch al snel 134 kilometer gereden en blijven er nog maar 20 over. Het gaat nog steeds in dalende lijn, richting de slotklim. Na 143 kilometer is het dan eindelijk zo ver, de klim naar het heiligdom van San Miguel gaat beginnen. Een primeur dus, de eerste keer dat deze klim in de Vuelta voorkomt. De cijfers alleen al spreken voor zich, 10 kilometer aan 7,5% gemiddeld, volgens de organisatie. Volgens altimetrias zelfs nog wat zwaarder. 11 kilometer aan 8% gemiddeld, met pieken tot 17%.
Deze klim is zo ongeveer de defenitie van onregelmatig. Het wordt geen moment simpel. Continu van tien naar vijf procent, om dan weer een stukje aan twaalf procent te hebben, daarna weer een hectometer aan acht procent. Een verschrikking. Deze beklimming zou al verschrikkelijk zijn als het goed asfalt had, maar dat ontbreekt dan ook nog eens. De renners krijgen te maken met
hormigón. Van die blokken beton, die net niet aansluiten en vaak helemaal verweerd zijn met overal groeven. Op een vlakke weg is dat al ellendig, maar als het aan 15% omhoog gaat heb je helemaal een slechte dag.
Soms heb je nog wel eens een klim in Spanje met een stukje beton, maar deze hele klim is één blok beton. Het ene stuk ligt er nog slechter bij dan het andere. Miguel Indurain heeft deze klim ook wel eens gefietst en hij vond het een verschrikkelijke klim. Indurain is toch wat gewend, dus dat zegt genoeg. De klim begint meteen heel erg lastig en het laatste stuk is ook verdomd steil. Bovendien is het de dag na de tijdrit. Dan ook nog eens beton, volgens Indurain allemaal redenen dat het een slagveld kan worden. Hij verwacht grote verschillen, maar is bovenal blij dat een van de mooiste etappes van deze Vuelta dicht bij hem in de buurt is en de renners naar een plaats brengt met zoveel traditie in Navarra.
Het laatste stuk van de klim is eigenlijk nog het zwaarste ook. Richting de finish moeten de renners nog een aantal kilometers aan 9% gemiddeld overleven, waarbij de laatste kilometer nog een stuk boven de 15% kent. Mochten er nog geen verschillen zijn gemaakt, gaat het daar zeker nog gebeuren. Eenmaal boven komen de renners aan bij het heiligdom van San Miguel. Een kerk, ter ere van San Miguel, in Romaanse stijl. Hoort nog een hele legende bij, dus voor de mensen in deze omgeving zeker een heilige plek.
Voor de renners waarschijnlijk ook een heilige plek. We zitten hier zowat op de grens met het Baskenland, dus het is niet moeilijk om te raden dat er veel volk op deze berg zal staan. Wapperend met de ikurrina, of een andere Baskische vlag. De presoakvlaggetjes komen je waarschijnlijk je strot uit. Er zullen ook voldoende Basken in het oranje zijn, maar dat is dit jaar toch wat minder geworden, door het verdwijnen van Euskaltel. Een ploeg die vooral morgen node gemist zal worden. Een jongen die uit deze omgeving komt is Mikel Nieve. Hij is een paar dorpen verderop geboren. Het was natuurlijk prachtig geweest als hij in het oranje van Euskaltel naar de overwinning had kunnen fietsen, maar dat moet nu dan maar in het zwart van Sky gebeuren. Hij zal hoe dan ook het nodige gejuich te horen krijgen, maar dat krijgt iedere renner die passeert, zo zijn de Basken ook wel weer. Om af te sluiten nog maar een foto om te laten zien hoe slecht dat wegdek daadwerkelijk is, hoewel je er niet veel van zal zien omdat de supporters rijen dik zullen staan.
Het weer ziet er goed uit. Niet verschrikkelijk warm, geen regen, vermoedelijk niet al te veel wind. Niets meer aan doen.
Dit zou een etappe kunnen worden voor een vlucht. Contador heeft niet echt de ploeg om de Vuelta nog twee weken lang te controleren, dus zodra er een onschuldig groepje is gaan lopen zal hij zijn mannen willen sparen. Je hebt natuurlijk wel met andere ploegen te maken, die misschien wel willen rijden. Misschien wil Quintana meteen een poging doen om tijd terug te pakken. De rest van de ploegen zal waarschijnlijk niet al te hongerig zijn, niemand lijkt echt over de benen te beschikken om het Contador echt moeilijk te maken.
1. Nieve. Vanwege de romantiek. Komt hier uit de buurt en wat is er mooier om te winnen in je eigen omgeving. Hij kan het wel, want hij is uitstekend in vorm en heeft al vaker laten zien zulke etappes aan te kunnen. Ik duim morgen voor Mikel.
2. Contador. Van de favorieten is hij de sterkste. Dat is bijna niet te ontkennen. Quintana kan hem benaderen, hoewel het even afwachten is hoe Nairo de val tijdens de tijdrit verwerkt. Zal nu niet veel kunnen doen, dus heeft Bertje niet veel concurrentie als hij zich een beetje inspant.
3. Rodriguez. Kon Contador best aardig volgen tot nu toe. Zal dat ook wel blijven doen, want de vorm is er. Reed ook een hele behoorlijke tijdrit.
4. Valverde. Mag het nu gaan doen voor Movistar, wat best lullig is voor die ploeg, want Valverde gaat Contador nooit bedreigen. Kan uiteindelijk vast wel weer tweede of derde worden in het eindklassement, maar de enige kans die Movistar had op een overwinning moest dan weer zo nodig het asfalt kussen.
5. Froome. Nog niet echt in topvorm, maar waggelt zichzelf wel gewoon de top vijf binnen. Is ook wat.