OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Helaas gaat het soms, na een positieve test, na een mooie echo, of soms nog wel veel later in de zwangerschap mis.
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #18...
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #18...
Laatste 2 posts.
quote:Op vrijdag 29 augustus 2014 10:16 schreef Malteser het volgende:
Ik merk dat ik niet teveel wil 'zeuren'. Ook hier eigenlijk niet. Maar het heeft er misschien toch iets meer ingehakt dan ik dacht. Misschien ook wel door de combinatie huwelijk, huwelijksreis, Opa op sterven, zwanger, Opa overleden, miskraam. En dat in die volgorde binnen 4 weken....
Ook kamp ik met irrationele gedachten die ik nergens durf te delen omdat men dat toch vast heel erg stom vindt of raar of gek of wat dan ook.
Dat komt ook omdat ik me in een 'achter de rug en weer door' omgeving bevind en zelf eigenlijk ook een beetje die mentaliteit heb ontwikkeld de afgelopen jaren. Heb al zo veel meegemaakt in mijn leven en nu is mijn leven op de rit en stabiel en merk ik dat ik meesterlijk goed ben in alles bagatelliseren. Dat was jarenlang mijn overlevingsstrategie en is nu eigenlijk een way of life geworden. Niet te lang tobben, doorgaan.
En nu kom ik mezelf tegen. En kan ik mijn verdriet dus niet kwijt, omdat iedereen in mijn omgeving die mentaliteit heeft en het niet begrijpt dat ik nu ineens wel heel verdrietig ben zo nu en dan.
Misschien ook wel gevalletje oud zeer. Er komt een hele hoop boven wat ik geloof ik nooit verwerkt heb.
quote:
Ja maar lieve Malteser, je moet jezelf niet wegcijferen. Zet jezelf, juist nu, op een eerste plek!
Er is zoveel gebeurd in hele korte tijd. Dat moet landen, een plekje krijgen en beseffen dat het niet zomaar is zoals je gehoopt had.
Ik herken zoveel van wat je zegt in mijzelf. Niet anderen lastig willen vallen, de schijn ophouden dat het goed gaat, bagatelliseren etc etc. Maar geloof me, daarmee wordt het niet beter helaas
Ik krijg van veel kanten veel begeleiding, gelukkig. Door andere omstandigheden. Maar met de vroeggeboorte van mijn dochtertje erbij kan ik dat wel bespreekbaar maken en benoemen en er wat mee doen door aan mijzelf als eerste te willen denken. Nu nog ook echt aan mijzelf als eerste denken!
Mocht je een keer willen spuien, willen kletsen oid, PM staat open. Mijn deur ook!
Och lieve malteser, je zeurt niet. 
Ik herken het wel, zo ben ik ook. Met mij ging het altijd wel goed, nee hoor, Niks aan de hand! Een psycholoog prikte daar nog niet doorheen.
En hier ook, teveel gebeurd.
Oom ziek-zwanger-miskraam-zwanger-oom dood-missed abortion-curettage.
Ik merk dat ik de dood van mijn oom niet goed heb kunnen verwerken want toen kwam de missed abortion al.
Ik herken het wel, zo ben ik ook. Met mij ging het altijd wel goed, nee hoor, Niks aan de hand! Een psycholoog prikte daar nog niet doorheen.
En hier ook, teveel gebeurd.
Oom ziek-zwanger-miskraam-zwanger-oom dood-missed abortion-curettage.
Ik merk dat ik de dood van mijn oom niet goed heb kunnen verwerken want toen kwam de missed abortion al.
Jullie zijn lief. Dankjewel. Jullie beschrijven precies wat ik bedoel, herkenning hier dus. Voor de buitenwereld ben ik weer de vrolijke Malteser, zoals altijd. Van binnen rommelt het.
Er spookt veel door mijn hoofd, gedachten, vragen. Soms irrationeel.
Ik zou nu 14 weken en 4 dagen zwanger zijn.
Als het goed was gegaan waren we ons dit weekend vast weer gaan oriėnteren op kinderkamers.
Waarom stopte het hartje ineens bij 10 weken met kloppen?
Ik raak vast nooit meer zwanger.
Een volgende zwangerschap zal weer zo eindigen.
Wat heb ik verkeerd gedaan waardoor het hartje stopte?
Ik had het vooraf kunnen weten dat het mis zou gaan. Alles gaat bij mij altijd over grote hobbels.
Dat is maar een kleine selectie. Om gek van te worden. En niemand om het mee te delen. Man ervaart alles heel anders. Hij is wel lief voor me maar voelt het niet zoals ik het voel.
En niemand tot last willen zijn, dat gevoel heb ik zo sterk. Altijd bij alles.
Er spookt veel door mijn hoofd, gedachten, vragen. Soms irrationeel.
Ik zou nu 14 weken en 4 dagen zwanger zijn.
Als het goed was gegaan waren we ons dit weekend vast weer gaan oriėnteren op kinderkamers.
Waarom stopte het hartje ineens bij 10 weken met kloppen?
Ik raak vast nooit meer zwanger.
Een volgende zwangerschap zal weer zo eindigen.
Wat heb ik verkeerd gedaan waardoor het hartje stopte?
Ik had het vooraf kunnen weten dat het mis zou gaan. Alles gaat bij mij altijd over grote hobbels.
Dat is maar een kleine selectie. Om gek van te worden. En niemand om het mee te delen. Man ervaart alles heel anders. Hij is wel lief voor me maar voelt het niet zoals ik het voel.
En niemand tot last willen zijn, dat gevoel heb ik zo sterk. Altijd bij alles.
Alles wat je beschrijft spookt ook door mijn hoofd, Malteser. Maar ik moet mezelf dat echt verbieden omdat ik anders in een paniekaanval met hyperventilatie terecht kom.
En niemand tot last willen zijn heb ik ook. Maar dat is nergens voor nodig. Ik krijg regelmatige een berichtje van vriendinnen, mijn zus en zelfs van mijn tante en neefje die net hun vader en man hebben verloren. Omdat ze ook willen weten hoe het met ons gaat.
Mijn schoonvader zei t wel mooi toen hij en mijn schoonmoeder hier waren na de curettage. Toen ik me weer eens groot voor aan t doen was. Dat we al namen hadden en dat het heeft geleefd. En dat we dat best mogen erkennen. Dat deed me best veel.
Je moet ook verder maar je bent ook aan het rouwen en daar moet je doorheen nu. Daarna kun je het wel een plekje geven, maar geef jezelf de tijd.
Heb je iemand waar je er wel echt goed over kan praten? Een hele goede vriendin of zo?
En niemand tot last willen zijn heb ik ook. Maar dat is nergens voor nodig. Ik krijg regelmatige een berichtje van vriendinnen, mijn zus en zelfs van mijn tante en neefje die net hun vader en man hebben verloren. Omdat ze ook willen weten hoe het met ons gaat.
Mijn schoonvader zei t wel mooi toen hij en mijn schoonmoeder hier waren na de curettage. Toen ik me weer eens groot voor aan t doen was. Dat we al namen hadden en dat het heeft geleefd. En dat we dat best mogen erkennen. Dat deed me best veel.
Je moet ook verder maar je bent ook aan het rouwen en daar moet je doorheen nu. Daarna kun je het wel een plekje geven, maar geef jezelf de tijd.
Heb je iemand waar je er wel echt goed over kan praten? Een hele goede vriendin of zo?
Malteser, ik kan je niet vanuit persoonlijke ervaring verzachtende woorden geven en ookal kon ik dat wel, dan zou het nog niets helpen... Is het misschien een optie/idee om dit met je huisarts te bespreken? Misschien raad hij/zij wel een therapie aan dat misschien helpt. Dat je er wel over kan en mag praten zonder het gevoel te hebben dat je jezelf weg moet cijferen?
Voor jezelf kiezen is ook belangrijk.
Daarbij is het geen zwaktebod, maar juist sterk dat je een keuze maakt voor jezelf te gaan.
Voor jezelf kiezen is ook belangrijk.
Daarbij is het geen zwaktebod, maar juist sterk dat je een keuze maakt voor jezelf te gaan.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Ik heb wel een goede vriendin maar ook haar wil ik daarmee niet teveel belasten. Ook zij is van het type 'achter de rug en doorgaan'. Ik weet dat ik mezelf erdoor in de weg zit, dat ik voor anderen aan het denken ben wat de belasting betreft. Want als vriendin bij mij zou komen, bied ik haar altijd mijn schouder. Al is het 100 keer. Maar zodra het om mezelf gaat, voelt dat anders.quote:Op vrijdag 29 augustus 2014 13:40 schreef Cygne het volgende:
Alles wat je beschrijft spookt ook door mijn hoofd, Malteser. Maar ik moet mezelf dat echt verbieden omdat ik anders in een paniekaanval met hyperventilatie terecht kom.
En niemand tot last willen zijn heb ik ook. Maar dat is nergens voor nodig. Ik krijg regelmatige een berichtje van vriendinnen, mijn zus en zelfs van mijn tante en neefje die net hun vader en man hebben verloren. Omdat ze ook willen weten hoe het met ons gaat.
Mijn schoonvader zei t wel mooi toen hij en mijn schoonmoeder hier waren na de curettage. Toen ik me weer eens groot voor aan t doen was. Dat we al namen hadden en dat het heeft geleefd. En dat we dat best mogen erkennen. Dat deed me best veel.
Je moet ook verder maar je bent ook aan het rouwen en daar moet je doorheen nu. Daarna kun je het wel een plekje geven, maar geef jezelf de tijd.
Heb je iemand waar je er wel echt goed over kan praten? Een hele goede vriendin of zo?
Toevallig ben ik een tijd terug bij de huisarts geweest om te kijken of ik ergens hulp kon krijgen om wat dingen uit mijn verleden op een rij te krijgen. Dat was nog voordat dit alles speelde. Ik heb inmiddels dus hulp maar dat zit nog in de opbouw-fase. Ik hoop daar in de toekomst wel veel aan te hebben. Uiteraard is zij nu ook op de hoogte van de miskraam. Dus ook daar kan naar gekeken worden.quote:
Malteser, ik kan je niet vanuit persoonlijke ervaring verzachtende woorden geven en ookal kon ik dat wel, dan zou het nog niets helpen... Is het misschien een optie/idee om dit met je huisarts te bespreken? Misschien raad hij/zij wel een therapie aan dat misschien helpt. Dat je er wel over kan en mag praten zonder het gevoel te hebben dat je jezelf weg moet cijferen?
Voor jezelf kiezen is ook belangrijk.
Daarbij is het geen zwaktebod, maar juist sterk dat je een keuze maakt voor jezelf te gaan.
Misschien ligt het ook wel gewoon aan mij. Ik laat maar weinig mensen heel dichtbij komen, ik laat maar weinig mensen toe. Iedereen mag bij mij aankloppen en doet dat ook. Ik weet veel van anderen maar er zijn maar weinig mensen die mij goed kennen. Of ja, čcht goed kennen. Misschien wel alleen mijn man...
Ik heb helaas geen tijd om goed te reageren dit weekend, maar ik vind het fijn te lezen dat je iig al hulp hebt om het verleden aan te pakken en vanuit daar straks weer een goede basis voor je toekomst te kunnen hebben!
Het is niet makkelijk mensen dichtbij te laten komen. Maar zodra je ze kunt vertrouwen komt het goed, echt waar. Vertrouwen moet groeien en voor vertrouwen moet je er ook zelf voor open staan om je emotie te durven laten zien.
Mensen kennen mijn verhaal maar mijn emotie niet. En aan dat stukje ben ik nu aan het werken want het geeft de ander zoveel meer inzicht in hoe jij je daadwerkelijk voelt en kunnen dan ook juist rekening met jou houden!
Ik probeer vanaf de zijlijn dit weekend mee te lezen als er hier geschreven wordt, maar weet niet of ik echt kan reageren.
mn date komt het hele weekend hierheen. Doodeng vind ik het. Gewoon omdat ik nog een stuk bij mijzelf heb liggen, mijn dochtertje, wat echt van mij is. En ik het lastig vind om ook verder te gaan, want dat zat niet in mijn planning... Iemand toelaten terwijl er nog veel verdriet is, is lastig. Maar ik hoop vooralsnog dat ik er wel optimaal van kan genieten. Want ik wil mijzelf ook niet iets leuks ontnemen. Hij weet wat er heeft gespeeld, maar kent de tijdslijn (nog) niet.
Het is niet makkelijk mensen dichtbij te laten komen. Maar zodra je ze kunt vertrouwen komt het goed, echt waar. Vertrouwen moet groeien en voor vertrouwen moet je er ook zelf voor open staan om je emotie te durven laten zien.
Mensen kennen mijn verhaal maar mijn emotie niet. En aan dat stukje ben ik nu aan het werken want het geeft de ander zoveel meer inzicht in hoe jij je daadwerkelijk voelt en kunnen dan ook juist rekening met jou houden!
Ik probeer vanaf de zijlijn dit weekend mee te lezen als er hier geschreven wordt, maar weet niet of ik echt kan reageren.
mn date komt het hele weekend hierheen. Doodeng vind ik het. Gewoon omdat ik nog een stuk bij mijzelf heb liggen, mijn dochtertje, wat echt van mij is. En ik het lastig vind om ook verder te gaan, want dat zat niet in mijn planning... Iemand toelaten terwijl er nog veel verdriet is, is lastig. Maar ik hoop vooralsnog dat ik er wel optimaal van kan genieten. Want ik wil mijzelf ook niet iets leuks ontnemen. Hij weet wat er heeft gespeeld, maar kent de tijdslijn (nog) niet.
Ik zou er toch met die vriendin over proberen te praten. Zij is er vast ook voor jou. En het is moeilijk dat stukje muur te laten zakken, dat weet ik heus.
Lingue, fijn weekend! Hopelijk kan je er echt van genieten!
Cygne, ik hou het in gedachte. En de muur is inderdaad heel erg hoog....
Cygne, ik hou het in gedachte. En de muur is inderdaad heel erg hoog....
Ik heb net een half uur tegen mijn schoonmoeder aan lopen lullen over de mk en curettage terwijl zij luisterde. Dat lucht best op. 
Mijn schoonmoeder.
Mijn schoonmoeder.
Ik kom je even een dikke e-knuffel gevenquote:
mn date komt het hele weekend hierheen. Doodeng vind ik het. Gewoon omdat ik nog een stuk bij mijzelf heb liggen, mijn dochtertje, wat echt van mij is. En ik het lastig vind om ook verder te gaan, want dat zat niet in mijn planning... Iemand toelaten terwijl er nog veel verdriet is, is lastig. Maar ik hoop vooralsnog dat ik er wel optimaal van kan genieten. Want ik wil mijzelf ook niet iets leuks ontnemen. Hij weet wat er heeft gespeeld, maar kent de tijdslijn (nog) niet.
Born to Lose, but Built to Win.
Wat fijn!quote:
Ik heb net een half uur tegen mijn schoonmoeder aan lopen lullen over de mk en curettage terwijl zij luisterde. Dat lucht best op.
Mijn schoonmoeder.
Lingue ondanks dat het lastig is wil ik je toch veel plezier wensen met je date.
Heel fijn Cygne, zo'n schoonmoeder.quote:
Ik heb net een half uur tegen mijn schoonmoeder aan lopen lullen over de mk en curettage terwijl zij luisterde. Dat lucht best op.
Mijn schoonmoeder.
Lieve lingue, hoe was je date?
Vanmiddag was de kraamvisite. En het was zo fijn. Of ik kleine F. wilde vasthouden? En de fles geven? Uiteindelijk heb ik hem weer teruggeven toen we naar huis gingen. En dat was oké. Twee uur heb ik met hem mogen knuffelen en ik heb er zo van genoten. Zo lief ook van mijn neef en zijn vriendin. Dat ze me die tijd gunden met hśn pasgeboren kindje. Dat gaf zoveel troost.
En kleine F. ook. Lekker rustig bij me liggen, toen mopperen want honger. Tijdens het drinken van de fles stopte hij even, keek me aan, lachte naar me en dronk weer verder. Het was vast een lachstuip maar boeiend. Daarna legde ik hem tegen mijn schouder en is hij weer in slaap gevallen.
Vriendin van neef was bezorgd. Of ik het niet te moeilijk zou vinden. En was zo blij dat ik wat troost vond in het kroelen van haar zoon.
We hebben gepraat over de mk maar ook over hun traject tot zwanger worden. Het was echt heel fijn.
En ik ben ook best een beetje trots op mezelf dat ik er van kón genieten. En ooit.. Hebben wij vast ook zo'n lief kindje.
Daarna gingen we even naar een tante. Hadden het over n nichtje dat me een WhatsApp gestuurd dat ze een foto van mij op fb stom vond. Gewoon een foto van man en mij en onze honden. Volgens die tante moest ik daar maar begrip voor hebben want nichtje had t zo moeilijk. Met het feit dat ze twee jonge kinderen kort na elkaar had gekregen. (2 x in 1 x raak, probleemloze zwangerschappen). En dat zal best. Dat ze t daar zwaar mee heeft. Maar wat zou ik graag met haar ruilen.
Vanmiddag was de kraamvisite. En het was zo fijn. Of ik kleine F. wilde vasthouden? En de fles geven? Uiteindelijk heb ik hem weer teruggeven toen we naar huis gingen. En dat was oké. Twee uur heb ik met hem mogen knuffelen en ik heb er zo van genoten. Zo lief ook van mijn neef en zijn vriendin. Dat ze me die tijd gunden met hśn pasgeboren kindje. Dat gaf zoveel troost.
En kleine F. ook. Lekker rustig bij me liggen, toen mopperen want honger. Tijdens het drinken van de fles stopte hij even, keek me aan, lachte naar me en dronk weer verder.
Het was vast een lachstuip maar boeiend. Daarna legde ik hem tegen mijn schouder en is hij weer in slaap gevallen. Vriendin van neef was bezorgd. Of ik het niet te moeilijk zou vinden. En was zo blij dat ik wat troost vond in het kroelen van haar zoon.
We hebben gepraat over de mk maar ook over hun traject tot zwanger worden. Het was echt heel fijn.
En ik ben ook best een beetje trots op mezelf dat ik er van kón genieten. En ooit.. Hebben wij vast ook zo'n lief kindje.
Daarna gingen we even naar een tante. Hadden het over n nichtje dat me een WhatsApp gestuurd dat ze een foto van mij op fb stom vond. Gewoon een foto van man en mij en onze honden. Volgens die tante moest ik daar maar begrip voor hebben want nichtje had t zo moeilijk. Met het feit dat ze twee jonge kinderen kort na elkaar had gekregen. (2 x in 1 x raak, probleemloze zwangerschappen). En dat zal best. Dat ze t daar zwaar mee heeft. Maar wat zou ik graag met haar ruilen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat fijn dat je zo hebt kunnen genieten Cygne! En dat je die mogelijkheid ook hebt gekregen. Die confrontatie heb je dan weer mooi overwonnen!
En er zijn helaas mensen die niet qua gevoel kunnen beseffen wat je doormaakt. De een is er nuchterder in dan de ander. De een weet niet hoe gewenst het was voor jullie en wat het daadwerkelijk met je doet. Hoop dat het uitspreken naar je tante toe geholpen heeft om het naast je neer te kunnen leggen.
En fijn dat je goed met schoonmoeder over je miskraam hebt kunnen praten. Dat geeft weer ruimte voor nieuwe gevoelens qua verwerking!
En er zijn helaas mensen die niet qua gevoel kunnen beseffen wat je doormaakt. De een is er nuchterder in dan de ander. De een weet niet hoe gewenst het was voor jullie en wat het daadwerkelijk met je doet. Hoop dat het uitspreken naar je tante toe geholpen heeft om het naast je neer te kunnen leggen.
En fijn dat je goed met schoonmoeder over je miskraam hebt kunnen praten. Dat geeft weer ruimte voor nieuwe gevoelens qua verwerking!
quote:
[..]
Ik kom je even een dikke e-knuffel geven
quote:
[..]
Wat fijn!
Lingue ondanks dat het lastig is wil ik je toch veel plezier wensen met je date.
Bedankt voor jullie lieve reactiesquote:
Ik ook lingue!
En mijn schoonmoeder is echt lief. Niet bemoeizuchtig maar wel betrokken.
ik heb een heel fijn weekend gehad. Niet zorgeloos, maar wel erg fijn. Time will tell what will happen, maar we hebben allebei onze zorgen en gevoelens uit kunnen spreken. En ik heb heel eerlijk aangegeven dat ik wel erg kwetsbaar ben momenteel, maar dat snapte hij (gelukkig) wel.
Het is wel heel raar om vlindertjes te voelen terwijl ik ook verdrietig ben, alsof het niet zou mogen.
Cygne: Fijn dat je de kraamvisite zo hebt kunnen en mogen ervaren en dat neef en vriendin zo begripvol waren. Knap hoor!
Lingue: Goed om te horen dat je weekend fijn was. En knap dat jullie zo gesproken hebben over zorgen en gevoelens. Gewoon niks overhaasten, laat het maar gebeuren. En vlinders voelen terwijl je ook verdrietig bent, ik snap de verwarring. En het mag wel! Maar dat het dubbel voelt, is heel begrijpelijk.
Maar lieve Lingue, door nu weer vlinders te voelen, doe je jouw dochtertje geen tekort. Jij mag je ook weer gelukkig gaan voelen en je draagt jouw meisje altijd bij je in jouw hart! No matter what!
Lingue: Goed om te horen dat je weekend fijn was. En knap dat jullie zo gesproken hebben over zorgen en gevoelens. Gewoon niks overhaasten, laat het maar gebeuren. En vlinders voelen terwijl je ook verdrietig bent, ik snap de verwarring. En het mag wel! Maar dat het dubbel voelt, is heel begrijpelijk.
Maar lieve Lingue, door nu weer vlinders te voelen, doe je jouw dochtertje geen tekort. Jij mag je ook weer gelukkig gaan voelen en je draagt jouw meisje altijd bij je in jouw hart! No matter what!
ik snap heel goed dat dat raar voelt voor je, maar dat je zo iets verschrikkelijks hebt meegemaakt en nog in zit, nog verdriet van hebt - wat altijd blijft natuurlijk, dat verdriet - wil niet zeggen dat je nergens meer blij om mag zijn. Je hebt recht om door te gaan, en zelfs om in de toekomst weer zwanger te mogen worden, en als dat goed gaat, mag je daar echt wel blij mee zijn. Laat die vlindertjes rustig groeien en fladderen. er is plaats voor beide, toch?quote:
[..]
[..]
[..]
Bedankt voor jullie lieve reacties
ik heb een heel fijn weekend gehad. Niet zorgeloos, maar wel erg fijn. Time will tell what will happen, maar we hebben allebei onze zorgen en gevoelens uit kunnen spreken. En ik heb heel eerlijk aangegeven dat ik wel erg kwetsbaar ben momenteel, maar dat snapte hij (gelukkig) wel.
Het is wel heel raar om vlindertjes te voelen terwijl ik ook verdrietig ben, alsof het niet zou mogen.
Jouw dochtertje, als ze dit moest weten, je doet haar niks te kort. ze is en blijft van jou. En je vergeet haar echt nooit meer.
Born to Lose, but Built to Win.
Weer een beetje moeilijk hier gisteren bloedafname voor onderzoek en nu ben ik bang dat er wat mis met mij is, dat er nooit een kindje komt. Daar word ik verdrietig van.
Gisteren ben ik ongesteld geworden. Fijn dat mijn lijf t weer doet. Maar nu moet ik beslissingen nemen. Ga ik verder of niet? Wat als ik dit nog een keer mee moet maken? Hoe ga ik een nieuwe zwangerschap handelen, kan ik dat wel aan?
Volgende week is de uitgerekende datum van de eerste mk. Dat maakt me heel verdrietig.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cygne op 18-09-2014 13:40:36 (domme spelfout) ]
Gisteren ben ik ongesteld geworden. Fijn dat mijn lijf t weer doet. Maar nu moet ik beslissingen nemen. Ga ik verder of niet? Wat als ik dit nog een keer mee moet maken? Hoe ga ik een nieuwe zwangerschap handelen, kan ik dat wel aan?
Volgende week is de uitgerekende datum van de eerste mk. Dat maakt me heel verdrietig.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cygne op 18-09-2014 13:40:36 (domme spelfout) ]
Ach lieve Cygne, wanneer verwachten ze de uitslag?
Je hoeft nog geen beslissing te nemen he. Je kunt het ook een maandje of twee maandjes even uitstellen. Even de rust in je hoofd terugvinden voordat je beslissingen neemt.
Je hoeft nog geen beslissing te nemen he. Je kunt het ook een maandje of twee maandjes even uitstellen. Even de rust in je hoofd terugvinden voordat je beslissingen neemt.
Ja, die datum hakt er inquote:
Weer een beetje moeilijk hier gisteren bloedafname voor onderzoek en nu ben ik bang dat er wat mis met mij is, dat er nooit een kindje komt. Daar wordt ik verdrietig van.
Gisteren ben ik ongesteld geworden. Fijn dat mijn lijf t weer doet. Maar nu moet ik beslissingen nemen. Ga ik verder of niet? Wat als ik dit nog een keer mee moet maken? Hoe ga ik een nieuwe zwangerschap handelen, kan ik dat wel aan?
Volgende week is de uitgerekende datum van de eerste mk. Dat maakt me heel verdrietig.
ik wens je alle sterkte en positiviteit toe
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Over 8 weken.quote:
Ach lieve Cygne, wanneer verwachten ze de uitslag?
Je hoeft nog geen beslissing te nemen he. Je kunt het ook een maandje of twee maandjes even uitstellen. Even de rust in je hoofd terugvinden voordat je beslissingen neemt.
Oh, dat duurt nog even. Lang wachten zeg.quote:
Heb ik het gemist of is de uitslag van de miskraam ook nog niet binnen gekomen bij jou? Of hangt dat hiermee verder nog samen?
Geen bijzonderheden gevonden.quote:
[..]
Oh, dat duurt nog even. Lang wachten zeg.
Heb ik het gemist of is de uitslag van de miskraam ook nog niet binnen gekomen bij jou? Of hangt dat hiermee verder nog samen?
Over 8 weken alleen uitslagen van de bloedonderzoeken.
Dubbel gevoel he dat er geen bijzonderheden zijn...quote:
[..]
Geen bijzonderheden gevonden.
Over 8 weken alleen uitslagen van de bloedonderzoeken.
Wat doet die uitslag met je? Kun je er wat mee?
Ik kan daar niet zoveel mee, eigenlijk. Met de uitslagen straks wel, hoop ik.quote:
[..]
Dubbel gevoel he dat er geen bijzonderheden zijn...
Wat doet die uitslag met je? Kun je er wat mee?
Succes met wachten.quote:
[..]
Ik kan daar niet zoveel mee, eigenlijk. Met de uitslagen straks wel, hoop ik.
Ik heb het gisteravond gelezen en wist eigenlijk niet wat ik zeggen moest..quote:
Ik vind het zo vreselijk klote voor je..
*knuffel*
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Cygne, ik weet niet meer precies wat je geschreven hebt, maar wil je wel laten merken dat je niet alleen bent . Het geeft echt niet dat je 'nog' verdrietig bent, dat het zo bij je binnen komt en blijft hangen. Gelukkig ervaart niet iedereen het zo, maar jouw manier is ook goed. Voor mij zelfs heel herkenbaar. Dat je er hulp bij krijgt, vind ik fijn voor je.
. Het geeft echt niet dat je 'nog' verdrietig bent, dat het zo bij je binnen komt en blijft hangen. Gelukkig ervaart niet iedereen het zo, maar jouw manier is ook goed. Voor mij zelfs heel herkenbaar. Dat je er hulp bij krijgt, vind ik fijn voor je.
Ik heb t ook allemaal meteen weggestopt he. T ging allemaal prima, niet aanstellen. Komt goed.
Maar die vrouw gisteren legde zo de vinger op de zere plek. Dat er zoveel verdriet ineens naar buiten kwam. Dat is goed, maar wel heel heftig.
Maar die vrouw gisteren legde zo de vinger op de zere plek. Dat er zoveel verdriet ineens naar buiten kwam. Dat is goed, maar wel heel heftig.
Het is ook allemaal rot Cygne. Het heeft tijd en ruimte nodig om te verwerken. Hopelijk kan je hulp van die vrouw je verder helpen met je gevoel
Ik weet niet zo goed waar ik het moet posten 
Ik heb Cyotec tabletten gekregen om een MK op te wekken. Vanmorgen 2 tableten ingebracht, nu 8 uur later wil ik er nog 2 inbrengen, maar ik voel de 1e twee nog zitten. Is dat normaal?
op een beetje bloed na doen ze ook niks.
Ik heb Cyotec tabletten gekregen om een MK op te wekken. Vanmorgen 2 tableten ingebracht, nu 8 uur later wil ik er nog 2 inbrengen, maar ik voel de 1e twee nog zitten. Is dat normaal?
op een beetje bloed na doen ze ook niks.
Ik heb er maar 1 bij gepropt en de ander oraal genomen. Schijnt ook te mogen. Even afwachten dusch..
Hillz Heb je ze wel helemaal achterin geduwd, onder het randje van je bmm zeg maar?
Vervelend dat het nog niets doet Bij mij was het na een uur of 4-5 na het inbrengen echt volle bak en was ik na een paar uur ook helemaal "leeg". Ik hoop dat ze bij jou ook snel hun werk doen!
Heb je ze wel helemaal achterin geduwd, onder het randje van je bmm zeg maar?Vervelend dat het nog niets doet
Bij mij was het na een uur of 4-5 na het inbrengen echt volle bak en was ik na een paar uur ook helemaal "leeg". Ik hoop dat ze bij jou ook snel hun werk doen!
disclaimer
Ik heb vrij grote handen. Lange wijsvinger ver
Google is zo lastig in deze. Het is idd bij iedereen anders. Heb voor 2 dagen pillen gekregen. Heb geloof ik nogal een standvastig lichaam
Google is zo lastig in deze. Het is idd bij iedereen anders. Heb voor 2 dagen pillen gekregen. Heb geloof ik nogal een standvastig lichaam
Dat verschilt geloof ik ook per gyn, officieel is misoprostol hier niet voor bedoeld, dus is er geen onderzoek gedaan naar werkzame dosering.quote:
Oh, nu ik dat zeg, ik moest er vier tegelijk inbrengen! Geen twee!
bij mij zeiden ze ook: 's avonds inbrengen, dan laat het zo'n 12 uur later wel los ( de volgende ochtend ). Nou, ik werd om 2 uur wakker met heftige weeėnpijn en heb de hele nacht op de badkamer zitten grommenquote:
Ik heb vrij grote handen. Lange wijsvinger ver
Google is zo lastig in deze. Het is idd bij iedereen anders. Heb voor 2 dagen pillen gekregen. Heb geloof ik nogal een standvastig lichaam
Is echt niks van te zeggen inderdaad 
Ja, dat is natuurlijk ook weer zo. Hoeveel moest jij?quote:
[..]
Dat verschilt geloof ik ook per gyn, officieel is misoprostol hier niet voor bedoeld, dus is er geen onderzoek gedaan naar werkzame dosering.
disclaimer
klopt, bizar he?quote:
Wat ik me altijd heb afgevraagd.... HOE kom je er nou achter dat zoiets ook weeėn kan opwekken als je ze vaginaal inbrengt?
disclaimer
Dat vraag ik me bij wel meer dingen afquote:
[..]
klopt, bizar he?
Wat ik me altijd heb afgevraagd.... HOE kom je er nou achter dat zoiets ook weeėn kan opwekken als je ze vaginaal inbrengt?
Ik moest ook twee tabletten vaginaal inbrengen. 's Avonds gedaan, dit gaf de ochtend erna veel krampen en bloed (maar er kwam helaas niets af). In overleg met de gyn diezelfde avond opnieuw twee tabletten ingebracht, hierop gebeurde helemaal niets. Geen bloed, geen krampen. Uiteindelijk een kleine 2 weken daarna gecuretteerd.
Sterkte Hilzillah!
Sterkte Hilzillah!
Ik heb er 4 meegekregen, moest er ook 2 vaginaal inbrengen die niks deden, de overige 2 toen geslikt en toen begon het langzaam. Dag erna kwam er VEEL meuk uit maar het vruchtje zelf verloor ik pas 9 dagen later.. Sterkte, het is kut
Hilz sterkte.
Het is normaal dat ze er nog zitten. Hetvis de drager. De werkzame stof is er al uit. Vier is veel gebruikt en 2 ook. En vaginaal inbrengen is effectiever dan slikken (in het ziekenhuis hier moest ik toen ik veel bloed begon te verliezen ze zelfs rectaal. ..).
Het is normaal dat ze er nog zitten. Hetvis de drager. De werkzame stof is er al uit. Vier is veel gebruikt en 2 ook. En vaginaal inbrengen is effectiever dan slikken (in het ziekenhuis hier moest ik toen ik veel bloed begon te verliezen ze zelfs rectaal. ..).
Hilz knuf.
Bij mij deed miso ook weinig. Had me er helemaal op ingesteld van enorm bloed bad ed. Niet onder de indruk van de hoeveelheid. Als een gewone menstruatie in feite. Na een week ruim kwam het vruchtje pas los, redelijk uit het niets. Daarna werd bloedverlies snel minder.
Bij mij deed miso ook weinig. Had me er helemaal op ingesteld van enorm bloed bad ed. Niet onder de indruk van de hoeveelheid. Als een gewone menstruatie in feite. Na een week ruim kwam het vruchtje pas los, redelijk uit het niets. Daarna werd bloedverlies snel minder.
Sjakie ♥ 10-7-10
Japie ♥ 4-2-14
Japie ♥ 4-2-14
Oh dang... Dus dat kan ook nog. Ik had me al helemaal ingesteld op 2 dagen pure ellende. Vent aan het werk, de Senn bij oma... Maar het kan ook zomaar nog een week duren! Had je er pijn bij Mo? Voor mn gevoel wil ik dit niet als ik ergens ben behalve thuis... Maar om mezelf nou een week op te sluiten
Hilz.
Bij mij kwam het pas 5 dagen na de tanletten echt los. Donderdagmiddag ingebracht en dinsdagmorgen verloor ik "het".
Bij mij kwam het pas 5 dagen na de tanletten echt los. Donderdagmiddag ingebracht en dinsdagmorgen verloor ik "het".
Dan prop ik er morgen nog 4 in en ga lekker mijn kind weer ophalen bij oma alhoewel. Nog een dagje ongestoord Grace Anatomy kijken 
Nee hoor, alle gekheid op een stokje, ik ben pro logeren, maar nu wil ik hem lekker thuis hebben om te lachen om al zijn stoutigheden
alhoewel. Nog een dagje ongestoord Grace Anatomy kijken Nee hoor, alle gekheid op een stokje, ik ben pro logeren, maar nu wil ik hem lekker thuis hebben om te lachen om al zijn stoutigheden
Wat rot hilz, sterkte.
Ik voel me al een stuk beter. Ik ben er nog niet maar t is wat minder vol.
Nieuwe afspraak gepland met therapeut. Na de uitslagen van de gynaecoloog.
Ik voel me al een stuk beter. Ik ben er nog niet maar t is wat minder vol.
Nieuwe afspraak gepland met therapeut. Na de uitslagen van de gynaecoloog.
De boel zit nog knettertje vast... Geen krampje en een zweempje bloed...
Nog wel een leuk verhaal voor de boeken
VK vanmorgen gebeld, de stuurde me naar het ziekenhuis zodat de Gyn zo'n post op gesprekje kon voeren. Gyn zegt, 'heb je toevallig vandaag nog niks gegeten'. '2 kleine stukjes brood baby style en een koekje'. 'Oh' zegt ze, 'dan kan je vanmiddag al voor curettage'. Ik was helemaal in YAY stemming. Want ik wil er nu wel klaar mee zijn. Bloed geprikt, ziekenhuis jurk aan, met bed en al naar boven infuus warme deken ziekenhuis muts enz. Mevrouw bent u nuchter.. Op een hapje brood en een koekje na wel. Slaap meneer trok zo'n gezicht
Dan gaan we weer naar beneden, wachten tot u nuchter bent en doen we het circus om half 6. (ipv 14.30) Weer terug op kamer, ging het hele feest helemaal niet meer door want hysterisch druk ofzo. Nu maandag om 10.00
Nog wel een leuk verhaal voor de boeken
VK vanmorgen gebeld, de stuurde me naar het ziekenhuis zodat de Gyn zo'n post op gesprekje kon voeren. Gyn zegt, 'heb je toevallig vandaag nog niks gegeten'. '2 kleine stukjes brood baby style en een koekje'. 'Oh' zegt ze, 'dan kan je vanmiddag al voor curettage'. Ik was helemaal in YAY stemming. Want ik wil er nu wel klaar mee zijn. Bloed geprikt, ziekenhuis jurk aan, met bed en al naar boven infuus warme deken ziekenhuis muts enz. Mevrouw bent u nuchter.. Op een hapje brood en een koekje na wel. Slaap meneer trok zo'n gezicht
Dan gaan we weer naar beneden, wachten tot u nuchter bent en doen we het circus om half 6. (ipv 14.30) Weer terug op kamer, ging het hele feest helemaal niet meer door want hysterisch druk ofzo. Nu maandag om 10.00
Balen Hilz! Slechte communicatie dan ook. Van de een wel, van de ander niet... Krijg je een roesje dat je nuchter moest zijn?
Sterkte met afwachten en succes maandag!
Sterkte met afwachten en succes maandag!
Nee geen pijn.quote:
Oh dang... Dus dat kan ook nog. Ik had me al helemaal ingesteld op 2 dagen pure ellende. Vent aan het werk, de Senn bij oma... Maar het kan ook zomaar nog een week duren! Had je er pijn bij Mo? Voor mn gevoel wil ik dit niet als ik ergens ben behalve thuis... Maar om mezelf nou een week op te sluiten
Het scheelde dat ik op het moment ook nog doodziek was, of iig zwaar herstellende van een longontsteking. Het was januari, koud, en ik had nul conditie meer. Ging de deur dus niet uit. Netflix met pretty little liars was het voor mij.
Knuf, rot dat je nog tot maandag moet wachten.
Sjakie ♥ 10-7-10
Japie ♥ 4-2-14
Japie ♥ 4-2-14
Shit!quote:
De boel zit nog knettertje vast... Geen krampje en een zweempje bloed...
Nog wel een leuk verhaal voor de boeken
VK vanmorgen gebeld, de stuurde me naar het ziekenhuis zodat de Gyn zo'n post op gesprekje kon voeren. Gyn zegt, 'heb je toevallig vandaag nog niks gegeten'. '2 kleine stukjes brood baby style en een koekje'. 'Oh' zegt ze, 'dan kan je vanmiddag al voor curettage'. Ik was helemaal in YAY stemming. Want ik wil er nu wel klaar mee zijn. Bloed geprikt, ziekenhuis jurk aan, met bed en al naar boven infuus warme deken ziekenhuis muts enz. Mevrouw bent u nuchter.. Op een hapje brood en een koekje na wel. Slaap meneer trok zo'n gezicht
Ik hoop dat ie er toch nog zelf uitgaat dit weekend en anders een dikke knuffel voor maandag!
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Ik moest er eigenlijk wel een beetje om lachen 
Het is namelijk ook zooooo iets voor mij
Naja... Maandag is het sowieso gebeurd. Niet goedschiks dan kwaadschiks
Het is namelijk ook zooooo iets voor mij Naja... Maandag is het sowieso gebeurd. Niet goedschiks dan kwaadschiks
Alles zit er nog. Gelukkig morgen ochtend ziekenhuis... Maar ja, technisch gezien is het al zo'n week of 5 mis. Dus denk niet dat het vanzelf los zal laten.
Het had wat voeten in aarde, het liep gruwelijk uit... Maar het is gebeurd. Geen pijn weinig bloed. Na eten van bammetjes mocht ik fris en fruitig naar huis. Op naar de Senn 2.1
Hillz fijn dat het ondanks de vertraging wel goed gegaan is vandaag. Hopelijk valt het de komende dagen ook mee met de pijn.
Geen pijnstilling gekregen en vooralsnog voel ik nog niks qua pijn.. Hoop dat dat zo blijft! Lief die belangstelling
quote:
Geen pijnstilling gekregen en vooralsnog voel ik nog niks qua pijn.. Hoop dat dat zo blijft! Lief die belangstelling
♥ J & S
Ik heb eigenlijk even een vraagje of mensen herkenning hebben...
Het is vandaag 16 weken geleden dat mijn dochtertje doodgeboren is... (bijna net zo lang geleden als dat ze bij mij heeft mogen zijn besef ik mij...)
Wanneer is de hormoonhuishouding weer normaal? Ik heb wel weer een cyclus merk ik, maar heb wel het idee alsof de concentratie hormonen nog niet echt in balans is. Kan dat? Is dat normaal? Hoe lang duurt zoiets?
De week voor ongesteld worden ben ik echt nog minder te genieten dan voorheen. En nu zelfs in de eerste week na ongesteld zijn loop ik tegen een muur op.
Ik voel mij gewoon heel raar. Heel opgefokt. Heel geļrriteerd. Niks is goed en mensen zitten te snel in mijn irritatiezone.
Herkenbaar en moet ik nog maar even geduld hebben?
Anticonceptie is geen optie voor mij om het te kunnen reguleren.
Het is vandaag 16 weken geleden dat mijn dochtertje doodgeboren is... (bijna net zo lang geleden als dat ze bij mij heeft mogen zijn besef ik mij...)
Wanneer is de hormoonhuishouding weer normaal? Ik heb wel weer een cyclus merk ik, maar heb wel het idee alsof de concentratie hormonen nog niet echt in balans is. Kan dat? Is dat normaal? Hoe lang duurt zoiets?
De week voor ongesteld worden ben ik echt nog minder te genieten dan voorheen. En nu zelfs in de eerste week na ongesteld zijn loop ik tegen een muur op.
Ik voel mij gewoon heel raar. Heel opgefokt. Heel geļrriteerd. Niks is goed en mensen zitten te snel in mijn irritatiezone.
Herkenbaar en moet ik nog maar even geduld hebben?
Anticonceptie is geen optie voor mij om het te kunnen reguleren.
@Lingue: "ontzwangeren" duurt volgens mij grofweg even lang als je zwanger geweest bent.
Bij twijfel zou ik het zeker met een arts bespreken.
Bij twijfel zou ik het zeker met een arts bespreken.
censuur :O
Lingue, het klinkt niet raar, wat jij beschrijft. Het is nogal wat wat jij hebt meegemaakt en met de menstruatieperiode komt alles vast harder aan. Geef het de tijd..
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Hoe lang ben je vrij van werk geweest Lingue? Heb je even goed de tijd voor jezelf genomen?
Ik herken het wel hoor. Al werd ik redelijk snel na de miskraam weer zwanger (begin nov miskraam met bijna 17 wkn, eind dec weer zwanger) dus m'n hormonen werden wel alle kanten opgeschud.
Maar ik denk ook dat er een stukje mentaal mee te maken heeft. Het is niet niks.
En zoals al gezegd kan het zeker geen kwaad er even met de huisarts over te praten, of misschien de verloskundige?
Ik herken het wel hoor. Al werd ik redelijk snel na de miskraam weer zwanger (begin nov miskraam met bijna 17 wkn, eind dec weer zwanger) dus m'n hormonen werden wel alle kanten opgeschud.
Maar ik denk ook dat er een stukje mentaal mee te maken heeft. Het is niet niks.
En zoals al gezegd kan het zeker geen kwaad er even met de huisarts over te praten, of misschien de verloskundige?
Tralalalaaa
Bedankt voor de reacties.
Ik zat al thuis met een burn-out. En met de psych heb ik het er wel over, over hoe ik mij voel. Maar ik heb echt het idee alsof door mijn hormonale schommelingen het allemaal nog veel heftiger is.
En dat ik dus harder 'moet' vechten. Normaal was het maar een weekje afzien, nu lijkt het alsof ik 3 weken moet afzien en het maar 1 week makkelijk(er) is.
Ik zal eens kijken of ik nog ergens een portie geduld kan vinden. En ook even andere wegen van VK en/of gyn bewandelen.
De uitgerekende datum komt ook wel verdomde dichtbij...
Ik zat al thuis met een burn-out. En met de psych heb ik het er wel over, over hoe ik mij voel. Maar ik heb echt het idee alsof door mijn hormonale schommelingen het allemaal nog veel heftiger is.
En dat ik dus harder 'moet' vechten. Normaal was het maar een weekje afzien, nu lijkt het alsof ik 3 weken moet afzien en het maar 1 week makkelijk(er) is.
Ik zal eens kijken of ik nog ergens een portie geduld kan vinden. En ook even andere wegen van VK en/of gyn bewandelen.
De uitgerekende datum komt ook wel verdomde dichtbij...
Wow… en dan knapt er in een keer iets… Vanuit het niets blijven de tranen rollen over mijn wangen. Over 19 dagen zou ik uitgerekend zijn.. In een keer komt er, na een lange tijd, weer harde realiteit boven drijven en passeren alle momenten van begin tot einde de revue... Er achter komen dat ik ongepland zwanger ben, wetende dat ik het grotendeels alleen moest doen, de keuze gemaakt om er 100% voor te gaan, mooie echo’s gehad, eindelijk durven te genieten van wat er staat te gebeuren en het gedeeld hebben met de buitenwereld… En dan na ruim 17 weken toch mijn dochtertje verliezen… Nu was 2014 toch al niet mijn jaar, maar waarom moest dit er dan toch nog bovenop…?
Ik krijg lieve berichtjes overal vandaan, waarschijnlijk daarom ook dat er ‘iets’ geknapt is… En ik weet eigenlijk helemaal niet waar ik heen moet met dit gevoel, met mijn verdriet… ik wil het toelaten maar ik durf ook niet zo goed. Ik durf de doos met spulletjes er niet bij te pakken, hoe graag ik ook even naar de echo’s zou willen kijken of de verhaaltjes wil lezen, of mijn buikfoto’s zou willen zien. Ik wil niet te veel in een ‘zwart gat’ vallen… Maar ik kan mij ook niet onbeperkt groot houden heb ik gemerkt… Het doet pijn, het maakt mij verdrietig. Ik hoop dat dit wat helpt, dan is het toch een soort van uitgesproken. Time will tell…
Ik krijg lieve berichtjes overal vandaan, waarschijnlijk daarom ook dat er ‘iets’ geknapt is… En ik weet eigenlijk helemaal niet waar ik heen moet met dit gevoel, met mijn verdriet… ik wil het toelaten maar ik durf ook niet zo goed. Ik durf de doos met spulletjes er niet bij te pakken, hoe graag ik ook even naar de echo’s zou willen kijken of de verhaaltjes wil lezen, of mijn buikfoto’s zou willen zien. Ik wil niet te veel in een ‘zwart gat’ vallen… Maar ik kan mij ook niet onbeperkt groot houden heb ik gemerkt… Het doet pijn, het maakt mij verdrietig. Ik hoop dat dit wat helpt, dan is het toch een soort van uitgesproken. Time will tell…
Och Lingue... Ik weet niet zo goed wat te zeggen omdat het allemaal niet genoeg lijkt te zijn, maar wil je graag gewoon een dikke knuffel geven
Ik zou heel graag iets willen zeggen dat het beter maakt, maar woorden schieten tekort. Vanuit hier een dikke knuffel
Lingue ook van mij een dikke knuffel
Zou zo graag iets willen zeggen waar je wat aan hebt maar ik weet het niet..
Zou zo graag iets willen zeggen waar je wat aan hebt maar ik weet het niet..
Linque... Dikke knuffel. Ik moet vaak aan je denken. Ik vind het nog altijd verschrikkelijk wat je is overkomen. En ook erg moeilijk want inderdaad, de datum komt dichterbij. Maar ik moet je zeggen dat ik je onwijs dapper en sterk vind!
Ik kan niet voelen hoe je je voelt of je echt begrijpen want dat kun je alleen als je het hebt meegemaakt denk ik.
Maar als ik wat voor je kan betekenen hoor ik t graag.
En vergeet alsjeblieft niet dat je echt verdrietig mag zijn, ook al is het "al" zoveel weken geleden... Dit blijft pittig.
Ik kan niet voelen hoe je je voelt of je echt begrijpen want dat kun je alleen als je het hebt meegemaakt denk ik.
Maar als ik wat voor je kan betekenen hoor ik t graag.
En vergeet alsjeblieft niet dat je echt verdrietig mag zijn, ook al is het "al" zoveel weken geleden... Dit blijft pittig.
Born to Lose, but Built to Win.
Jullie zijn lief!! Echt waar
Er knapte 'gewoon' even iets... Op zich logisch, maar zag het nog niet helemaal aankomen. Het verhaal moest er even uit zodat het wat lucht geeft bij mijzelf. Want het op deze manier bij vrienden neerleggen is denk ik ook wel lastig. Voor hen en ook voor mij.
Het moest er even uit... En dan is het hier denk ik even het meest veilig om het toch zo eerlijk mogelijk qua gevoel neer te zetten.
Er knapte 'gewoon' even iets... Op zich logisch, maar zag het nog niet helemaal aankomen. Het verhaal moest er even uit zodat het wat lucht geeft bij mijzelf. Want het op deze manier bij vrienden neerleggen is denk ik ook wel lastig. Voor hen en ook voor mij.
Het moest er even uit... En dan is het hier denk ik even het meest veilig om het toch zo eerlijk mogelijk qua gevoel neer te zetten.
Ach lieve Lingue, ik weet niet zo goed wat te zeggen...
Dikke knuffel
Dikke knuffel
Life is what happens while you are busy making other plans...
Ook een knuffel van mij en gewoon blijven schrijven hier hoor, als het voor jou goed voelt moet je dat echt gewoon doen.
en gewoon blijven schrijven hier hoor, als het voor jou goed voelt moet je dat echt gewoon doen.
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Lingue gun jezelf de tijd het een plekje te geven, er is geen goede of foute mannier, dus probeer jezelf niet groot te houden voor anderen.
Het verliezen van een kindje is heel heftig, hopelijk kun je het een plekje geven
Mocht je een keer de behoefte hebben, m'n pm staat open
gun jezelf de tijd het een plekje te geven, er is geen goede of foute mannier, dus probeer jezelf niet groot te houden voor anderen.Het verliezen van een kindje is heel heftig, hopelijk kun je het een plekje geven
Mocht je een keer de behoefte hebben, m'n pm staat open
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Lingue, ik denk aan je . Vervelend dat het je toch ineens overviel, maar ook goed te weten dat het verdriet even iets minder actief is geweest. Goed dat je schrijft.
Is er een mogelijkheid dat je bij iemand terecht kunt als je spulletjes hebt bekeken?
. Vervelend dat het je toch ineens overviel, maar ook goed te weten dat het verdriet even iets minder actief is geweest. Goed dat je schrijft. Is er een mogelijkheid dat je bij iemand terecht kunt als je spulletjes hebt bekeken?
Gewoon blijven opschrijven als de behoefte daar is hoor. het is echt niet niks, het verlies van je kindje.
Tralalalaaa
Dankjewel allemaal. Ik heb gelukkig wel normaal geslapen, dat is wel fijn.
Vanmiddag heb ik met een goede vriend afgesproken, ik denk dat ik het wel even met hem ga bespreken. Het hele scherpe randje van gisteravond is er nu even vanaf, dankzij hier. En ik denk dat ik morgen de doos met spulletjes erbij ga pakken, gewoon omdat het kan en ik die behoefte ook heb. Er woont een heel lief vriendinnetje dichtbij die alles wel weet, mocht het nodig zijn.
Het hele heftige verdriet overviel mij gisteravond gewoon in een keer...
Vanmiddag heb ik met een goede vriend afgesproken, ik denk dat ik het wel even met hem ga bespreken. Het hele scherpe randje van gisteravond is er nu even vanaf, dankzij hier. En ik denk dat ik morgen de doos met spulletjes erbij ga pakken, gewoon omdat het kan en ik die behoefte ook heb. Er woont een heel lief vriendinnetje dichtbij die alles wel weet, mocht het nodig zijn.
Het hele heftige verdriet overviel mij gisteravond gewoon in een keer...
De scherpte zal er nog wel vanaf gaan, maar dat het verdriet je soms overvalt blijft. Dit is niet zomaar een verlies, mijn huisarts vertelde dat hij mensen van 85 op het spreekuur krijgt met deze verhalen.goed dat je jezelf de ruimte geeft om te voelen wat je voelt en ook hier open pm
3!
Nou vandaag is het 4 jaar geleden dat ik ben bevallen van m'n mini met bijna 17 weken. Blijft een gekke dag wel. Ook na 4 jaar.
Tralalalaaa
Lieve, kleine Frummel,
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken. Maar ik mis je kleine Frummel. Ook al ben je voor ons nooit tastbaar geweest. Vandaag zou ik 25 weken zwanger zijn geweest, had ik je al voelen friemelen in mijn buik. Helaas staan we met lege handen.
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken maar vandaag valt het even niet mee...
Dag lieve, kleine Frummel, hoe klein je ook nog was, voor ons was je zo groots.
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken. Maar ik mis je kleine Frummel. Ook al ben je voor ons nooit tastbaar geweest. Vandaag zou ik 25 weken zwanger zijn geweest, had ik je al voelen friemelen in mijn buik. Helaas staan we met lege handen.
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken maar vandaag valt het even niet mee...
Dag lieve, kleine Frummel, hoe klein je ook nog was, voor ons was je zo groots.
Malteser.
Hier de laatste dagen weer intens verdrietig. Om de twee kindjes die er niet mochten zijn. De angst dat ik nooit moeder mag worden, angst voor een nieuwe zwangerschap en bang voor de uitslagen van de gynaecoloog volgende week.
Ook t gevoel dat er nu geen ruimte meer is voor mijn verdriet. Ik moet er maar overheen stappen want zo is het leven. Voel me dan ook wel een aansteller. Binnenkort weer surprise met ook het gezin van schoonzus. Dan is er toch dat stemmetje dat zegt dat wij dat nooit zullen hebben, een gezinnetje van onszelf.
Mijn moeder die zelf een flink aantal miskramen heeft meegemaakt snapt t wel maar die woont ook niet om de hoek..
Hier de laatste dagen weer intens verdrietig. Om de twee kindjes die er niet mochten zijn. De angst dat ik nooit moeder mag worden, angst voor een nieuwe zwangerschap en bang voor de uitslagen van de gynaecoloog volgende week.
Ook t gevoel dat er nu geen ruimte meer is voor mijn verdriet. Ik moet er maar overheen stappen want zo is het leven. Voel me dan ook wel een aansteller. Binnenkort weer surprise met ook het gezin van schoonzus. Dan is er toch dat stemmetje dat zegt dat wij dat nooit zullen hebben, een gezinnetje van onszelf.
Mijn moeder die zelf een flink aantal miskramen heeft meegemaakt snapt t wel maar die woont ook niet om de hoek..
Gewoon hier neerplempen Cygne, schrijf het maar van je af! En je verdriet mag er zeker zijn hoor, laat het maar zijn. Beter accepteer je dat dan dat je er geforceerd overheen 'moet' stappen.
Tralalalaaa
De 'feest'dagen vond ik ook erg zwaar, vlak na mijn mk. Heel herkenbaar die gedachten en gevoelens, Cygne. Voor veel mensen gaat het leven gewoon verder, terwijl het voor jou niet zo voelt. Maar verdoet mag er ook zijn, hopelijk is daar toch ook wel begrip voor in je omgeving. En wat TAP zegt, je kunt het altijd hier kwijt .
.
Gelukkig binnenkort weer een afspraak bij mijn therapeut. Zij zegt ook dat je je eigenlijk al moeder voelt na een positieve test. Je wilt t niet kwijt. De eerste miskraam heb ik niet zoveel verdriet van gehad, dat was nog zo abstract. Maar dat beeld van die laatstw echo, een compleet maar dood kindje doet nog wel pijn. En dan die verloskundige die niet meeging in mijn wens voor een curettage omdat dat niet gods weg is. Andere vk heeft dat wel direct opgepakt de volgende dag, gelukkig. En dan mijn vader die in de wachtkamer zat en dat mijn moeder tegen hem zegt: 'het is niet goed.' Die pijn in zijn ogen.
En dan mijn neefje die terwijl zijn vader dood ligt te gaan aan kanker tegen me zegt: 'dit kan ik wel aan, maar als jij een miskraam krijgt ga ik kapot.'
Wat een chaos. Het enige wat ik wil is een positieve test en dat t dan gewoon een keertje goed mag blijven gaan.
En dan mijn neefje die terwijl zijn vader dood ligt te gaan aan kanker tegen me zegt: 'dit kan ik wel aan, maar als jij een miskraam krijgt ga ik kapot.'
Wat een chaos. Het enige wat ik wil is een positieve test en dat t dan gewoon een keertje goed mag blijven gaan.
Ik ga dit topic even onderbreken met goed nieuws! En hoewel ik weet dat zwangerschapsnieuws voor sommige mensen hier pijnlijk is, kan het ook hoopgevend zijn.
Vorig jaar zijn we na 22w5d zwangerschap ons dochtertje verloren.
Vorige week woensdag (5 november) is ons zoontje geboren na 38w3d zwangerschap. We zijn verder gekomen dan we ooit hadden durven hopen, dagen en weken hebben we afgeteld, en nu is hij er. Het is zo ongelofelijk dat hij adem haalt, geluidjes maakt, en na 2 dagen ziekenhuis mee naar huis mocht!
@Lingue: sterkte! Ik had een heel verhaal getypt maar dat is weg... Even kort: ik kan je aanraden om je emoties vooral af en toe (met vrienden/familie) de vrije loop te laten. Krop het niet (te lang) op.
Wat die doos met spulletjes betreft: zodra je daar aan toe bent, maak je hem open. Dat wordt een zware dag, maar uiteindelijk zal het je goed doen.
Aanrader voor je: Romeo. Je zal een hoop hiervan herkennen.
Vorig jaar zijn we na 22w5d zwangerschap ons dochtertje verloren.
Vorige week woensdag (5 november) is ons zoontje geboren na 38w3d zwangerschap. We zijn verder gekomen dan we ooit hadden durven hopen, dagen en weken hebben we afgeteld, en nu is hij er. Het is zo ongelofelijk dat hij adem haalt, geluidjes maakt, en na 2 dagen ziekenhuis mee naar huis mocht!
@Lingue: sterkte! Ik had een heel verhaal getypt maar dat is weg... Even kort: ik kan je aanraden om je emoties vooral af en toe (met vrienden/familie) de vrije loop te laten. Krop het niet (te lang) op.
Wat die doos met spulletjes betreft: zodra je daar aan toe bent, maak je hem open. Dat wordt een zware dag, maar uiteindelijk zal het je goed doen.
Aanrader voor je: Romeo. Je zal een hoop hiervan herkennen.
censuur :O
Wat een fijn nieuws om te lezen Remco!! Geniet van deze hele mooie tijd met z'n drietjes en in jullie hart met z'n vieren. Ik hoop dat alles goed gaat ook met je vrouw en jullie een hele mooie toekomst tegemoet gaan! Gefeliciteerd!!quote:
Ik ga dit topic even onderbreken met goed nieuws! En hoewel ik weet dat zwangerschapsnieuws voor sommige mensen hier pijnlijk is, kan het ook hoopgevend zijn.
Vorig jaar zijn we na 22w5d zwangerschap ons dochtertje verloren.
Vorige week woensdag (5 november) is ons zoontje geboren na 38w3d zwangerschap. We zijn verder gekomen dan we ooit hadden durven hopen, dagen en weken hebben we afgeteld, en nu is hij er. Het is zo ongelofelijk dat hij adem haalt, geluidjes maakt, en na 2 dagen ziekenhuis mee naar huis mocht!
@Lingue: sterkte! Ik had een heel verhaal getypt maar dat is weg... Even kort: ik kan je aanraden om je emoties vooral af en toe (met vrienden/familie) de vrije loop te laten. Krop het niet (te lang) op.
Wat die doos met spulletjes betreft: zodra je daar aan toe bent, maak je hem open. Dat wordt een zware dag, maar uiteindelijk zal het je goed doen.
Aanrader voor je: Romeo. Je zal een hoop hiervan herkennen.
Bedankt voor de tip! En ik merk idd dat ik iets vaker moet laten blijken bij vrienden dat die emoties er zijn. Ze hebben er gelukkig altijd begrip voor.
En wat betreft die doos... Ja dat komt idd wel als ik mij er goed bij voel.
Och neequote:
Heel veel sterkte!!!
Lingue, een dikke knuffel voor je
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Van harte Remco met de geboorte van je zoon! Wat fijn.
En Malteser...toch weer snel zwanger geworden begrijp ik? Wat verdrietig dat het nu wederom niet goed is gegaan Sterkte voor jou en je man. Je weet 'ons' hier te vinden als je meer wilt delen.
En Malteser...toch weer snel zwanger geworden begrijp ik? Wat verdrietig dat het nu wederom niet goed is gegaan
Sterkte voor jou en je man. Je weet 'ons' hier te vinden als je meer wilt delen.
Remco van harte! Wat zal dat een bezorgde zwangerschap zijn geweest, na het voorgaande verhaal... hopelijk kan je dat nu een beetje achter je laten, en genieten van je nieuwe gezin .
Sterkte meis...
.Noooohquote:
Sterkte meis...
5 weken en 4 dagen, nog heel erg pril dus. Ik durfde me ook nog niet te melden in Z&G. Voorgevoel blijkbaar? Vandaag ineens super veel bloed. Ik schrok en wist meteen dat het mis was. Vanmiddag verloor ik 'het'. Ik weet dat het pril was, maar ik vind het toch verdrietig ...
...
Malteser, wat verdrietig! Wat naar dat je dit alweer moet meemaken. Veel sterkte.
No hay mal que dure cien ańos ni cuerpo que lo aguante
quote:
5 weken en 4 dagen, nog heel erg pril dus. Ik durfde me ook nog niet te melden in Z&G. Voorgevoel blijkbaar? Vandaag ineens super veel bloed. Ik schrok en wist meteen dat het mis was. Vanmiddag verloor ik 'het'. Ik weet dat het pril was, maar ik vind het toch verdrietig
Malteser wat vreselijk dat je hier weer doorheen moet
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Drie maanden na de curettage. Hoewel de uitslag van de onderzoeken me verdrietig maakt geeft t me wel afsluiting. Dat de kindjes geen leven hadden gehad als ze t gered hadden.
Lief dat je het vraagt.quote:
Ik weet daar niet echt goed op te antwoorden. De miskraam bij 5 weken 4 dagen voelt wel echt anders dan die ik had bij 10 weken. Klinkt misschien heel stom
. Bij de eerste miskraam hadden we al twee echo's gehad, een kloppend hartje en zagen we een minimensje met armpjes en beentjes. Nu had ik nog geen echo gehad en hadden we alleen de positieve test. Het is wel heel verdrietig maar minder ingrijpend, ook doordat mijn lichaam het zelf 'opgelost' heeft. Ik ben vooral geschrokken van de impact die een miskraam op je heeft. Ik vind het heftig
.
Ik vind dat wel herkenbaar, ik vond mijn missed abortion veel heftiger dan mijn eerste miskraam met 6 weken. Toen was het wat abstracter. Je hecht je wel aan het idee van een toekomst met een kindje en daar wordt ineens heel even een dikke streep door gezet. Als je al een paar echo's hebt gehad hecht je je ook al een beetje aan t kindje zelf. Bij de eerste miskraam had ik er ook meer vrede mee. 'laat maar gaan', dacht ik. Bij de curettage wilde ik het bijna niet meer doorzetten. Ik wilde mijn kindje bij me houden, ook al wist ik dat het niet meer leefde.
Het is heel ingrijpend inderdaad. Mijn verloskundige zei dat het de volgende keer vast goed gaat. Bij de eerste miskraam en bij de missed abortion. Dat zegt zo weinig dan, voor mijn gevoel.
Het is heel ingrijpend inderdaad. Mijn verloskundige zei dat het de volgende keer vast goed gaat. Bij de eerste miskraam en bij de missed abortion. Dat zegt zo weinig dan, voor mijn gevoel.
Lingue, volgensmij was vandaag je UD. Heel veel sterkte en ik hoop dat je de dag een beetje goed door kan komen.
Er wordt aan je gedacht.
Er wordt aan je gedacht
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
ik kom even niet verder dan
Jullie zijn lief. Ik probeer binnenkort even wat uitgebreider te reageren.
Maar het voelt heel fijn dat er aan mij gedacht wordt!
Jullie zijn lief. Ik probeer binnenkort even wat uitgebreider te reageren.
Maar het voelt heel fijn dat er aan mij gedacht wordt!
Dikke knuffel voor jou, lieverd.quote:
ik kom even niet verder dan
Jullie zijn lief. Ik probeer binnenkort even wat uitgebreider te reageren.
Maar het voelt heel fijn dat er aan mij gedacht wordt!
quote:
ik kom even niet verder dan
Jullie zijn lief. Ik probeer binnenkort even wat uitgebreider te reageren.
Maar het voelt heel fijn dat er aan mij gedacht wordt!
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Ik wilde "gewoon" even dat ik wat knuffels kon uitdelen hier.
Een voor diegene die het kan gebruiken.
Een
voor diegene die het kan gebruiken.
Schudden voor gebruik
Dit.quote:
Ik wilde "gewoon" even dat ik wat knuffels kon uitdelen hier.
Een
En Cygne, je verhaal staat in diverse topics verspreid, maar ik reageer even hier. Veel sterkte met het traject waar je nu in gaat. Duidelijkheid over het waarom, maar wel met heftige consequenties. Volgens mij ben je al aardig ingelezen en op de hoogte van de vaktermen. Hopelijk vlot nog wat meer duidelijkheid bij de klinisch geneticus. Ook met hoe het in de familie zit.
Lieve dames,
Zoals Kursor ook al zegt ‘de dag is voorbij’.
Op dinsdag was mijn dag nog normaal en stond ik er zoals elke dag op een ‘normale’ manier bij stil. En dan komt toch DIE dag. Die dag dat ik uitgerekend was. Die dag waar ik toen zo naar uitkeek en waarin mijn leven op een positieve manier zou gaan veranderen.
Maar helaas moest ik in juni onverwachts al afscheid nemen van mijn lieve kleine mooie dochter.
Een gedichtje wat ik hier een tijdje geleden ook al gedeeld heb spreekt nog steeds heel erg voor mij:
“Het leven gaat verder
Niemand die het ziet
Het huilen zonder tranen
Het stil intens verdriet”.
Dat is eigenlijk exact zoals ik mij elke dag voel. Want het leven gaat verder en ik heb elke dag verdriet en elke dag het besef dat zij er niet meer is.
Gisteren werd ik wakker en een verslagen en verdrietig gevoel was aanwezig bij mij. Vandaag is DIE dag. Mijn hoofd voelde al anders, mijn vriendelijkheid was anders, mijn openheid was anders. Ik was verdrietig, teleurgesteld en alleen. Ook al heb ik de allerliefste vrienden. Ook al heb ik al jullie lieve berichtjes gelezen. Het voelt toch echt helemaal alleen. Ik moet het toch echt helemaal alleen zien te overleven.
Ik heb wat momenten voor mijzelf gehad, maar ik heb de dag ook een beetje normaal willen laten verlopen. De ochtend gewerkt, de middag voor mijzelf, de avond een hapje gegeten. En s avonds weer thuis, toen kwamen de tranen. Toen kwam het enorme heftige verdriet.
Blof heeft er een heel mooi liedje over geschreven. Het heet ‘Zo Mooi’. Die tekst, zo mooi, zo passend. Die tekst raakt mij echt.
Een stukje van de tekst:
"Zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden
Maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Waar ter wereld we ook lopen, je blijft bestaan
We konden je niet kennen maar we weten wie je bent
En je blijft iemand die welkom was,
Zo welkom dat het altijd pijn doet
Pijn van het er bijna zijn"
En ik mis haar elke dag. En misschien vanaf nu nog wel veel meer. Want ze had helemaal perfect hier bij mij moeten zijn. En als ik dan hier en irl lieve mooie baby’s zie dan raakt mij dat wel. Want zal ik ooit… ? Wanneer…?? Hoe…??
Maar ik vond het heel erg fijn dat ik al jullie lieve berichtjes kreeg. Dat er bekende en onbekende mensen aan mij dachten. Voor zover mogelijk konden beseffen waar ik nu doorheen moet gaan. Dat ze er voor mij zijn wanneer ik ze nodig heb. Hier en irl. Het helpt echt en het is echt heel fijn. Want ook al voel ik mij op dagen zoals gisteren alleen, ik weet dat ik het niet ben.
Heel erg bedankt voor jullie lieve gedachtes en woorden en knuffels!
En als het mij op wat voor manier overvalt of aanwezig is dan weet ik dat ik het hier zonder probleem weg kan schrijven om erna weer door te kunnen gaan.
Zoals Kursor ook al zegt ‘de dag is voorbij’.
Op dinsdag was mijn dag nog normaal en stond ik er zoals elke dag op een ‘normale’ manier bij stil. En dan komt toch DIE dag. Die dag dat ik uitgerekend was. Die dag waar ik toen zo naar uitkeek en waarin mijn leven op een positieve manier zou gaan veranderen.
Maar helaas moest ik in juni onverwachts al afscheid nemen van mijn lieve kleine mooie dochter.
Een gedichtje wat ik hier een tijdje geleden ook al gedeeld heb spreekt nog steeds heel erg voor mij:
“Het leven gaat verder
Niemand die het ziet
Het huilen zonder tranen
Het stil intens verdriet”.
Dat is eigenlijk exact zoals ik mij elke dag voel. Want het leven gaat verder en ik heb elke dag verdriet en elke dag het besef dat zij er niet meer is.
Gisteren werd ik wakker en een verslagen en verdrietig gevoel was aanwezig bij mij. Vandaag is DIE dag. Mijn hoofd voelde al anders, mijn vriendelijkheid was anders, mijn openheid was anders. Ik was verdrietig, teleurgesteld en alleen. Ook al heb ik de allerliefste vrienden. Ook al heb ik al jullie lieve berichtjes gelezen. Het voelt toch echt helemaal alleen. Ik moet het toch echt helemaal alleen zien te overleven.
Ik heb wat momenten voor mijzelf gehad, maar ik heb de dag ook een beetje normaal willen laten verlopen. De ochtend gewerkt, de middag voor mijzelf, de avond een hapje gegeten. En s avonds weer thuis, toen kwamen de tranen. Toen kwam het enorme heftige verdriet.
Blof heeft er een heel mooi liedje over geschreven. Het heet ‘Zo Mooi’. Die tekst, zo mooi, zo passend. Die tekst raakt mij echt.
Een stukje van de tekst:
"Zo mooi, je was zo mooi, zo mooi
Je had nog mooier mogen worden
Maar je kon het niet
En wij blijven altijd op je wachten
Waar ter wereld we ook lopen, je blijft bestaan
We konden je niet kennen maar we weten wie je bent
En je blijft iemand die welkom was,
Zo welkom dat het altijd pijn doet
Pijn van het er bijna zijn"
En ik mis haar elke dag. En misschien vanaf nu nog wel veel meer. Want ze had helemaal perfect hier bij mij moeten zijn. En als ik dan hier en irl lieve mooie baby’s zie dan raakt mij dat wel. Want zal ik ooit… ? Wanneer…?? Hoe…??
Maar ik vond het heel erg fijn dat ik al jullie lieve berichtjes kreeg. Dat er bekende en onbekende mensen aan mij dachten. Voor zover mogelijk konden beseffen waar ik nu doorheen moet gaan. Dat ze er voor mij zijn wanneer ik ze nodig heb. Hier en irl. Het helpt echt en het is echt heel fijn. Want ook al voel ik mij op dagen zoals gisteren alleen, ik weet dat ik het niet ben.
Heel erg bedankt voor jullie lieve gedachtes en woorden en knuffels!
En als het mij op wat voor manier overvalt of aanwezig is dan weet ik dat ik het hier zonder probleem weg kan schrijven om erna weer door te kunnen gaan.
Lieve Lingue,
Ik krijg kippenvel van je verhaal, je omschrijft het zodat het me heel erg raakt.
Dikke kus en knuffel voor jou.
Cygne, via lurken in diverse topics blijf ik ook jouw verhaal volgen. Blijf sterk en ik hoop dat jouw positiviteit ook positief gaat uitpakken .
Ik krijg kippenvel van je verhaal, je omschrijft het zodat het me heel erg raakt.
Dikke kus en knuffel voor jou.
Cygne, via lurken in diverse topics blijf ik ook jouw verhaal volgen. Blijf sterk en ik hoop dat jouw positiviteit ook positief gaat uitpakken
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Wat een verschrikkelijk mooie tekst
Wat een vreselijk verlies.. Een hele dikke knuffel van mij
Wat een vreselijk verlies.. Een hele dikke knuffel van mij
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Wat enorm mooi geschreven. Kwetsbaar en toch zo sterk...
Een voor jou
Een
voor jou
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
Lieve Lingue, wat beschijf je jouw gevoel prachtig. Wat een verdriet, wat vreselijk oneerlijk, je kleine meisje had hier nu gewoon moeten zijn. Meer dan je heel veel sterkte wensen kan ik helaas niet voor je doen.
Meer dan je heel veel sterkte wensen kan ik helaas niet voor je doen.
Och Lingue veel sterkte!
Oh Malteser, weer. Ook een voor jou!
en heel veel sterkte voor iedereen hier eigenlijk!!
veel sterkte!Oh Malteser, weer
. Ook een voor jou! en heel veel sterkte voor iedereen hier eigenlijk!!
quote:
Cygne, via lurken in diverse topics blijf ik ook jouw verhaal volgen. Blijf sterk en ik hoop dat jouw positiviteit ook positief gaat uitpakken
Ik moet wel, denk ik. Ik leef ook met de dag. Ik wil niet aan de toekomst denken, misschien wel zonder kinderen. Dat idee trek ik nog niet echt.
Maar als ik vandaag leef, gaat t goed.
Lief dat je het vraagt Cygne.
Hier gaat het zo zo. Niet heel slecht, niet heel goed. Redelijk neutraal.
De feestdagen komen eraan, dat zal wel weer zo een lastig punt worden. Maar ik zie het wel gebeuren. Ik kan en wil mij er nu geen zorgen over maken. Komt tijd, komt raad enzo.
Maar ik mis haar nog wel elke dag. En ik vraag mij met veel regelmaat af of het mij ooit gegund zal gaan zijn. Maar dat zijn alleen maar gedachtes die verder ook niet echt te onderbouwen zijn.
Hoe gaat het met jou? Ik volg niet elk topic, dus weet niet zo goed hoe het bij jou gaat. Heb je al een afspraak kunnen krijgen in Nijmegen? Is er al meer bekend? Hoe gaat het met de verwerking/plaatsje geven van het nieuws? Ik merk ook dat ik steeds een beetje meer afstand neem van hier. Omdat al die mooie schattige baby's echt wel soms te veel emotie losmaken.
Hier gaat het zo zo. Niet heel slecht, niet heel goed. Redelijk neutraal.
De feestdagen komen eraan, dat zal wel weer zo een lastig punt worden. Maar ik zie het wel gebeuren. Ik kan en wil mij er nu geen zorgen over maken. Komt tijd, komt raad enzo.
Maar ik mis haar nog wel elke dag. En ik vraag mij met veel regelmaat af of het mij ooit gegund zal gaan zijn. Maar dat zijn alleen maar gedachtes die verder ook niet echt te onderbouwen zijn.
Hoe gaat het met jou? Ik volg niet elk topic, dus weet niet zo goed hoe het bij jou gaat. Heb je al een afspraak kunnen krijgen in Nijmegen? Is er al meer bekend? Hoe gaat het met de verwerking/plaatsje geven van het nieuws? Ik merk ook dat ik steeds een beetje meer afstand neem van hier. Omdat al die mooie schattige baby's echt wel soms te veel emotie losmaken.
Oh lieverd.
Ik snap wel hoe je je voelt. Ook dat je wat meer afstand neemt van hier.
Hier gaat t nu goed. Inmiddels een afspraak in t radboud gekregen, half januari. Dan horen we ook wat onze kansen zijn.
Ik snap wel hoe je je voelt. Ook dat je wat meer afstand neemt van hier.
Hier gaat t nu goed. Inmiddels een afspraak in t radboud gekregen, half januari. Dan horen we ook wat onze kansen zijn.
Wat lief dat je aan ons denkt...
Ik weet niet zo goed antwoord te geven op je vraag. Tegen de buitenwereld zeg ik dat het goed gaat, dat we door moeten, dat onze tijd vast ooit komt.
Maar heel eerlijk gezegd gaat het niet goed. Ben ik verdrietig om wat er gebeurd is, laat het me ook nog niet los. Hopelijk komt dat als de UD straks voorbij is.
Ik merk dat ik aan het doemdenken ben... Een MA bij 10 weken, een spontane miskraam bij bijna 6 weken. Soms overvalt me het gevoel dat ik nooit mama zal worden...
Ik weet niet zo goed antwoord te geven op je vraag. Tegen de buitenwereld zeg ik dat het goed gaat, dat we door moeten, dat onze tijd vast ooit komt.
Maar heel eerlijk gezegd gaat het niet goed. Ben ik verdrietig om wat er gebeurd is, laat het me ook nog niet los. Hopelijk komt dat als de UD straks voorbij is.
Ik merk dat ik aan het doemdenken ben... Een MA bij 10 weken, een spontane miskraam bij bijna 6 weken. Soms overvalt me het gevoel dat ik nooit mama zal worden...
Wat vervelend dat je je zo rot voelt. De angst om nooit mama te worden herken ik. Ga je ook onderzoek laten doen?
De angst om nooit mama te worden herken ik. Ga je ook onderzoek laten doen?
Nee, voorlopig (nog) niet. Ik ga er voor nu nog maar van uit dat we gewoon pech hebben gehad. Wellicht dat ik daar bij een eventuele derde keer wel anders over denk.... Ik weet het niet.
Ach lieve Malteser
Je hoeft het ook niet los te laten, je hoeft het niet te vergeten. Jullie eerste kindje zal altijd in je gedachte en in je hart dicht bij je zijn.
En of je/wij (iedereen met dat gevoel) ooit moeder mogen worden is denk ik voor iedereen die dit heeft moeten doormaken een gedachte (geweest). Ik heb ze ook.
Geef het verdriet van je kindje de ruimte, deel het met wie en waar je het wil, maar krop het vooral niet op. Hoe alleen het misschien ook voelt, je kunt het altijd delen. Mij helpt het om het weg te schrijven, hier. Dat geeft mij rust, krijg ik mijn gevoel mee op een rijtje. Ik hoop dat jij ook een manier kunt vinden om het niet weg te stoppen.
Je hoeft het ook niet los te laten, je hoeft het niet te vergeten. Jullie eerste kindje zal altijd in je gedachte en in je hart dicht bij je zijn.
En of je/wij (iedereen met dat gevoel) ooit moeder mogen worden is denk ik voor iedereen die dit heeft moeten doormaken een gedachte (geweest). Ik heb ze ook.
Geef het verdriet van je kindje de ruimte, deel het met wie en waar je het wil, maar krop het vooral niet op. Hoe alleen het misschien ook voelt, je kunt het altijd delen. Mij helpt het om het weg te schrijven, hier. Dat geeft mij rust, krijg ik mijn gevoel mee op een rijtje. Ik hoop dat jij ook een manier kunt vinden om het niet weg te stoppen.
Dus. Miskraam nummer 3.
De laatste zal het ook niet zijn, door mijn gebalanceerde translocatie. We hebben een redelijke kans op een gezond kindje volgens de klinisch geneticus maar t dubbeltje lijkt elke keer de verkeerde kant op te vallen.
Ik weet wel dat dit kindje en ook die van de vorige zwangerschappen ernstig gehandicapt was geweest als ik geen miskraam had gekregen, dat het ons een moeilijke keus heeft bespaard en dat het beter is zo, maar toch..
En dan het gevoel naar mijn man toe, had hij een 'normale' vrouw gehad, dan was hij misschien al lang vader geweest. Ik weet dat het mijn schuld niet is. Maar het voelt wel zo. Ik weet ook gewoon niet hoeveel ik nog kan hebben. Hoeveel miskramen ik nog door moet maken voordat het wél een keer goed gaat.
De laatste zal het ook niet zijn, door mijn gebalanceerde translocatie. We hebben een redelijke kans op een gezond kindje volgens de klinisch geneticus maar t dubbeltje lijkt elke keer de verkeerde kant op te vallen.
Ik weet wel dat dit kindje en ook die van de vorige zwangerschappen ernstig gehandicapt was geweest als ik geen miskraam had gekregen, dat het ons een moeilijke keus heeft bespaard en dat het beter is zo, maar toch..
En dan het gevoel naar mijn man toe, had hij een 'normale' vrouw gehad, dan was hij misschien al lang vader geweest. Ik weet dat het mijn schuld niet is. Maar het voelt wel zo. Ik weet ook gewoon niet hoeveel ik nog kan hebben. Hoeveel miskramen ik nog door moet maken voordat het wél een keer goed gaat.
Wat is het toch oneerlijk verdeeld
Jouw man wil niet een 'normale' vrouw, jouw man wil de geweldige sterke vrouw waar hij van houdt, waar hij samen mee oud wil worden. JIJ dus! Heel veel sterkte.
Jouw man wil niet een 'normale' vrouw, jouw man wil de geweldige sterke vrouw waar hij van houdt, waar hij samen mee oud wil worden. JIJ dus! Heel veel sterkte.
hier sluit ik mij helemaal bij aan.quote:
Wat is het toch oneerlijk verdeeld
Jouw man wil niet een 'normale' vrouw, jouw man wil de geweldige sterke vrouw waar hij van houdt, waar hij samen mee oud wil worden. JIJ dus! Heel veel sterkte.
Schudden voor gebruik
Tja, en soms voel ik me even helemaal niet zo sterk. Dan haat ik die stomme translocatie zó intens. Nooit meer blij zijn om een tweede streepje, want wat betekent dat nou nog? Niet meer uitkijken naar een kindje. Want verder dan 12 weken komen we toch niet. Ongeveer nu zou de uitgerekende datum van zwangerschap #2 moeten zijn. Binnenkort is de verjaardag van schoonzus en zij heeft veel vrienden met jonge kinderen en baby's. Ik zie er zo tegenop. Ik vind het zo confronterend. Het enige wat ik dan kan denken is: 'waarom wij nou niet?'. Een hele egoļstische gedachte, dat weet ik. Maar het voelt zo oneerlijk soms. En ik wil wel sterk zijn maar het doet zoveel pijn.
En dan mijn vader, mijn lieve papa. Hij vindt het zo erg dat hij de translocatie heeft doorgegeven. Hij was erbij toen de echo niet goed was. Dat deed hem veel, zijn kleine meisje zoveel verdriet.
Echt ik wil zo graag dat we gewoon een kindje mogen houden. Al is het maar één keer. Als ik weet dat het een keer goed komt. Maar dat weet ik niet.
/einde drama
En dan mijn vader, mijn lieve papa. Hij vindt het zo erg dat hij de translocatie heeft doorgegeven. Hij was erbij toen de echo niet goed was. Dat deed hem veel, zijn kleine meisje zoveel verdriet.
Echt ik wil zo graag dat we gewoon een kindje mogen houden. Al is het maar één keer. Als ik weet dat het een keer goed komt. Maar dat weet ik niet.
/einde drama
Oh Cygne, wist ik maar iets te betekenen voor jullie maar zelfs mijn woorden zijn zo loos.. Dikke knuffel
Het is ook niet makkelijk Cygne! Veel sterkte met alles een plekje geven en proberen vooruit te kijken.
De ene dag is het makkelijker dan de andere dag. En helaas weten we niet wat de toekomst gaat brengen. Maar hou hoop en hopelijk krijg jij die kans om een mooi lief kindje op de wereld te zetten.
De ene dag is het makkelijker dan de andere dag. En helaas weten we niet wat de toekomst gaat brengen. Maar hou hoop en hopelijk krijg jij die kans om een mooi lief kindje op de wereld te zetten.
Och Cygne.. Mis je nog steeds in het lijstje, iets voor mij! Gun het je ontzettend en vind dat het voor jullie moet lukken, een goede en zo onbezorgd mogelijke zwangerschap!!
Wat zijn jullie lief.
Het voelt zo als een kansspel. Geen zekerheid. Nog steeds een leeg huis, even geen toekomstbeeld.
Het voelt zo als een kansspel. Geen zekerheid. Nog steeds een leeg huis, even geen toekomstbeeld.
Ik neem je even mee hierheen. Voelt even wat beter dan tussen het verdriet om en van LE te posten. Daar wil en past mijn verhaal voor nu niet tussen, dat vind ik niet gepast.quote:
[..]
Ik krijg weer kippenvel van jouw bericht, hoe gaat het met jou? Lief dat je reageert
Lief dat je het vraagt.
Als ik dit lees dan komt alles weer terug. Elk gevoel in elke vezel van mijn lichaam. Het verdriet, de onmacht en ook het geleefd worden. Alsof de film even opnieuw afgespeeld wordt. Dat geeft wel op een bepaalde manier veel onrust in mijn lijf en hoofd. Over 2 maanden en 1 dag is het al weer een jaar geleden... Bijna niet te bevatten dat de tijd zo snel door loopt na alles wat ik heb moeten doorstaan. Maar de tijd gaat verder en dat gedichtje blijft nog elke dag heel erg passen bij wat ik voel en ervaar.
"Het leven gaat verder
Niemand die het ziet
Het huilen zonder tranen
Het stil intens verdriet."
Het verdriet wordt nooit anders, maar op een bepaalt moment moet je zoeken naar een mogelijkheid om daar zo goed mogelijk mee om te gaan. En veel momenten gaat dat gelukkig wel goed.
Maar op sommige momenten kan ik ook zomaar uit het niets breken. Dan rollen de tranen zomaar over mijn wangen en overvalt mij dat enorm grote verdriet. En kan ik eigenlijk niets anders dan er op dat moment mee dealen. Waarschijnlijk komt het ook omdat ik niet altijd het verdrietige gevoel op de juiste manier wil toelaten. Die momenten zijn het zwaarst. Want ik kan er dan niet meer omheen. Maar hoe lang duurt zo een moment? Lang? Kort? Wat als het op momenten gebeurt als er anderen/vreemden om mij heen zijn.
Maar ik kan er ook heel sterk in zijn. Na de geboorte van mijn dochtertje heb ik het schilderijtje wat op de kinderkamer moest komen te hangen afgemaakt. En inmiddels, na af en toe heen en weer slepen tussen werkkamer en woonkamer, hangt deze in mijn woonkamer en kan ik er met een rustig gevoel van genieten. Van de kracht die ik er uithaal, de liefde die erin zit en de mooie gedachten aan mijn dochtertje. Ik heb er nooit haar naam in kunnen zetten, maar in mijn hart en in mijn hoofd spreek ik die altijd wel uit.
Soms word ik wel verdrietig van de gedachte dat zij er niet meer is en dan daaraan de gedachte of het mij sowieso wel ooit gegund gaat worden. Die gedachte doet wel veel zeer. Want de wens om een kindje is nu nog veel sterker. Een broertje of zusje voor haar.
Maar ik vind het ook wel lastig om er over te praten. Voel mij opgelaten en ongemakkelijk als men er naar vraagt. Vind het lastig als mensen vragen of ik kinderen heb. Zeg ik dan ja/nee? Hoe toegankelijk wil en kan ik hierover zijn/blijven.
Soms is het lastig dat ik het niet ben/kan soms is het lastig om het er over te hebben.
Dan is er zo over schrijven wel veel makkelijker. In een omgeving waarin mensen het misschien beter begrijpen (als je snapt wat ik bedoel). Waarin het verdriet makkelijker aanwezig mag/kan zijn en ik mij daarvoor niet hoef te schamen.
Voor nu voel ik mij gewoon even heel verdrietig en denk ik dat ik even lekker in mijn coconnetje ga zitten en vanavond even een lekker lange wandeling ga maken.
Lief dat je er naar vraagt
Lieve Lingue,
Mijn gedachten zijn vandaag bij LE en bij jou, zoals ik net al naar je schreef. Ik brand een kaarsje voor jullie prachtige dochters.
Mijn gedachten zijn vandaag bij LE en bij jou, zoals ik net al naar je schreef. Ik brand een kaarsje voor jullie prachtige dochters.
Lingue Wat verwoord je het goed 
De tijd gaat snel en langzaam tegelijk he... Hoe gaat je omgeving er mee om? Of zijn die weer door gegaan met de dagelijkse dingen?
Er is trouwens ook een engeltjestopic, misschien vind je daar ook herkenning?
Wat verwoord je het goed De tijd gaat snel en langzaam tegelijk he... Hoe gaat je omgeving er mee om? Of zijn die weer door gegaan met de dagelijkse dingen?
Er is trouwens ook een engeltjestopic, misschien vind je daar ook herkenning?
Je verwoordt het mooi. Kan me goed voorstellen dat zoiets als vandaag bij jou nog eens extra hard binnen komt. Alweer bijna een jaar, maar toch zo kort en vers nog.quote:
En dan die moeilijke momenten, die je niet altijd aan ziet komen en die onverwacht heftig kunnen inslaan. Heb je ook iemand in je omgeving met wie je het kan delen? Fijn in elk geval dat je hier een plek vindt waar het goed voelt om je hart te luchten.
Knuffel!
Lief van jullie allemaal
Ik zal idd ook eens in dat topic gaan kijken Burdie. Wie weet is daar idd iets meer herkenning van de vragen waar ik nu af en toe mee worstel en hoe anderen daar er mee omgaan.
Mijn directe omgeving heeft het er eigenlijk nooit over. Daar gaat eigenlijk het leven gewoon weer door. Soms vind ik dat wel erg lastig. Met de uitgerekende datum werd er gelukkig wel aangegeven dat sommigen er toch wel bij stilstonden maar het niet zo durfde aan te geven.
Verder benoemen mensen het af en toe. Maar dan zomaar uit het niets. Of door mensen bij wie ik niet direct de behoefte voel om er meer over te praten. Of in een verkeerde setting (lees:verjaardag). En natuurlijk is er nooit een goede manier. Ook voor mij niet. Soms heb ik het er wel eens over maar dat is vrijwel altijd dan rationeel vanuit een gesprek waar ik in zit om op bepaalde manieren voorbeelden te geven.
Maar echt makkelijk en dicht bij mijn emoties komen in gesprekken vind ik erg lastig.
Met 1 goede vriend kan ik er het wel over hebben zoals ik zou willen en dat gebeurd dan ook als we elkaar zien en als ik het heel hard nodig heb weet ik dat ik hem altijd kan bereiken daarover.
Maar toch... Het gebeurd niet echt. En nu ook niet. Ben al de hele dag van slag door het nieuws van LE. Maar verder weet niemand dat eigenlijk. Ik denk en hoop dat ik op tijd onder de wol kan kruipen in de hoop dat het morgen beter voelt, voor mij. Ook al blijft het even doorsudderen in mijn hoofd. Een beetje fatsoenlijk functioneren zou wel fijn zijn.
En nu zie ik alleen maar meer op om 24 juni onder ogen te komen. Maar ja, komt tijd komt raad.
Ik hoop dat ik morgen weer wat woorden kan vinden naar LE toe. Want niets dekt de lading nu.
Ik zal idd ook eens in dat topic gaan kijken Burdie. Wie weet is daar idd iets meer herkenning van de vragen waar ik nu af en toe mee worstel en hoe anderen daar er mee omgaan.
Mijn directe omgeving heeft het er eigenlijk nooit over. Daar gaat eigenlijk het leven gewoon weer door. Soms vind ik dat wel erg lastig. Met de uitgerekende datum werd er gelukkig wel aangegeven dat sommigen er toch wel bij stilstonden maar het niet zo durfde aan te geven.
Verder benoemen mensen het af en toe. Maar dan zomaar uit het niets. Of door mensen bij wie ik niet direct de behoefte voel om er meer over te praten. Of in een verkeerde setting (lees:verjaardag). En natuurlijk is er nooit een goede manier. Ook voor mij niet. Soms heb ik het er wel eens over maar dat is vrijwel altijd dan rationeel vanuit een gesprek waar ik in zit om op bepaalde manieren voorbeelden te geven.
Maar echt makkelijk en dicht bij mijn emoties komen in gesprekken vind ik erg lastig.
Met 1 goede vriend kan ik er het wel over hebben zoals ik zou willen en dat gebeurd dan ook als we elkaar zien en als ik het heel hard nodig heb weet ik dat ik hem altijd kan bereiken daarover.
Maar toch... Het gebeurd niet echt. En nu ook niet. Ben al de hele dag van slag door het nieuws van LE. Maar verder weet niemand dat eigenlijk. Ik denk en hoop dat ik op tijd onder de wol kan kruipen in de hoop dat het morgen beter voelt, voor mij. Ook al blijft het even doorsudderen in mijn hoofd. Een beetje fatsoenlijk functioneren zou wel fijn zijn.
En nu zie ik alleen maar meer op om 24 juni onder ogen te komen. Maar ja, komt tijd komt raad.
Ik hoop dat ik morgen weer wat woorden kan vinden naar LE toe. Want niets dekt de lading nu.
Omdat ik niet meer in het streepjestopic hoor, niet meer in z&g, überhaupt niet meer in OUD, eigenlijk.
Zaterdag gingen we voor een echo naar de verloskundige. Die zag behalve een laagje slijmvlies in de baarmoeder helemaal niks. Omdat mijn testen na de bloeding die ik twee weken daarvoor had alleen maar donkerder werden, gingen bij haar de alarmbellen rinkelen en heeft ze direct de dienstdoende arts in opleiding gebeld. Naar de verloskamers moesten we, bloedprikken, nog een inwendige echo en daarna wachten. Toen de aio binnenkwam zei ze dat ze me op gingen nemen. De grens voor opereren was 2000, maar het hcg gehalte in mijn bloed was 4800. Ik ben gaan huilen. Dat ik er zo klaar mee was, met die kutzooi. Dat dat er ook nog wel bij kon. En of het verdomme nooit eens een keer goed kon gaan.
Na nog een poos wachten kwam de gynaecoloog, een oudere man. Er was door de vk al doorgegeven dat ik moeite had met inwendige echo's en ook door de aio weer aan de gynaecoloog zelf. Die legde me op een bed ipv op zo'n stoel met beugels met een grote handdoek over me heen en bracht het apparaat blind in. Dat ging goed. In de baarmoeder wederom niks maar hij zag wat bij de rechter eileider. Ze zouden me direct opereren maar er kwam een spoedgeval tussendoor en nog een en nog een. Ik vroeg of ik weg mocht uit de onderzoekskamer. Dat mocht maar er was alleen plek op een kamer bij een pasbevallen moeder met kindje. Gynaecoloog vond dat niet zo'n goed plan en uiteindelijk na afbellen van alle verpleegafdelingen werd er een plekje gevonden op vaat-trauma. Daar weer wachten, nog meer spoed. Man moest naar huis voor onze honden.
Na een poos werd ik misselijk, ik bleef maar gal spugen had buikpijn en ik voelde me slap worden. Toen direct naar de OK gebracht. Narcose erin en geopereerd. Ik werd wakker op de uitslaapkamer en de gynaecoloog kwam bij me. Het was nodig zei hij want de eileider stond op knappen en hij wist niet hoe het afgelopen was met me als ik die echo niet had gehad, als die vk niet zo doortastend was geweest.
Eenmaal terug op de afdeling werd mijn man gebeld die meteen nog even is gekomen. Daarna slecht geslapen. Het deed pijn, fysiek maar ook mijn hoofd was in de war. Ik miste mijn man, mijn huis, mijn hondjes. Ik wilde zo graag naar huis. En dat mocht de volgende ochtend. Als ik gedronken, gegeten en geplast had. Dat lukte en het infuus mocht eruit. Wat een opluchting, het deed zeer. Rood en opgezet. Maar ik mocht naar huis.
Een vriendin kwam langs en daarna mijn (schoon)ouders. Dat was fijn.
Ik kan alleen maar huilen. Ik moet door, maar waarmee? Wat heeft het voor nut. Wat heb ik voor nut? Mijn lichaam heeft gefaald. En frustratie. Mijn hele lijf doet pijn, ik kan niet eens zelf uit bed komen.
Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het voor mezelf ook een beetje op een rijtje zetten.
Zaterdag gingen we voor een echo naar de verloskundige. Die zag behalve een laagje slijmvlies in de baarmoeder helemaal niks. Omdat mijn testen na de bloeding die ik twee weken daarvoor had alleen maar donkerder werden, gingen bij haar de alarmbellen rinkelen en heeft ze direct de dienstdoende arts in opleiding gebeld. Naar de verloskamers moesten we, bloedprikken, nog een inwendige echo en daarna wachten. Toen de aio binnenkwam zei ze dat ze me op gingen nemen. De grens voor opereren was 2000, maar het hcg gehalte in mijn bloed was 4800. Ik ben gaan huilen. Dat ik er zo klaar mee was, met die kutzooi. Dat dat er ook nog wel bij kon. En of het verdomme nooit eens een keer goed kon gaan.
Na nog een poos wachten kwam de gynaecoloog, een oudere man. Er was door de vk al doorgegeven dat ik moeite had met inwendige echo's en ook door de aio weer aan de gynaecoloog zelf. Die legde me op een bed ipv op zo'n stoel met beugels met een grote handdoek over me heen en bracht het apparaat blind in. Dat ging goed. In de baarmoeder wederom niks maar hij zag wat bij de rechter eileider. Ze zouden me direct opereren maar er kwam een spoedgeval tussendoor en nog een en nog een. Ik vroeg of ik weg mocht uit de onderzoekskamer. Dat mocht maar er was alleen plek op een kamer bij een pasbevallen moeder met kindje. Gynaecoloog vond dat niet zo'n goed plan en uiteindelijk na afbellen van alle verpleegafdelingen werd er een plekje gevonden op vaat-trauma. Daar weer wachten, nog meer spoed. Man moest naar huis voor onze honden.
Na een poos werd ik misselijk, ik bleef maar gal spugen had buikpijn en ik voelde me slap worden. Toen direct naar de OK gebracht. Narcose erin en geopereerd. Ik werd wakker op de uitslaapkamer en de gynaecoloog kwam bij me. Het was nodig zei hij want de eileider stond op knappen en hij wist niet hoe het afgelopen was met me als ik die echo niet had gehad, als die vk niet zo doortastend was geweest.
Eenmaal terug op de afdeling werd mijn man gebeld die meteen nog even is gekomen. Daarna slecht geslapen. Het deed pijn, fysiek maar ook mijn hoofd was in de war. Ik miste mijn man, mijn huis, mijn hondjes. Ik wilde zo graag naar huis. En dat mocht de volgende ochtend. Als ik gedronken, gegeten en geplast had. Dat lukte en het infuus mocht eruit. Wat een opluchting, het deed zeer. Rood en opgezet. Maar ik mocht naar huis.
Een vriendin kwam langs en daarna mijn (schoon)ouders. Dat was fijn.
Ik kan alleen maar huilen. Ik moet door, maar waarmee? Wat heeft het voor nut. Wat heb ik voor nut? Mijn lichaam heeft gefaald. En frustratie. Mijn hele lijf doet pijn, ik kan niet eens zelf uit bed komen.
Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het voor mezelf ook een beetje op een rijtje zetten.
Ach lieve Cygne kon ik maar iets tegen je zeggen dat iets van de pijn kon wegnemen.
Een hele dikke knuffel voor jou
Een hele dikke knuffel voor jou
Life is what happens while you are busy making other plans...
Cygne......
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Ach Cygne toch, wat een verdriet.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Cygne. Ik zou ook zo ontzettend graag je pijn weg willen nemen. Ik hoop dat je nog een afspraak hebt met de gyn?
Cygne, goed dat je het hier van je af kan schrijven. Wat ontzettend klote allemaal en ik kan me voorstellen dat je het nu even niet meer weet. Ik hoop dat je snel weer kracht krijgt, zowel geestelijk als lichamelijk.
Ik hoop dat je snel weer kracht krijgt, zowel geestelijk als lichamelijk.
No hay mal que dure cien ańos ni cuerpo que lo aguante
Cygne. Alles m.b.t. hoe oneerlijk het is is al gezegd, maar ik wil je zo laten weten dat er ook hier aan je gedacht wordt.
Alles m.b.t. hoe oneerlijk het is is al gezegd, maar ik wil je zo laten weten dat er ook hier aan je gedacht wordt.
Ach cygne toch.. Wat is het toch oneerlijk en wat is het klote.. Ik denk aan jullie, wou dat ik iets kon doen..
Ja, over 4 weken ongeveer.quote:
Ik weet ook niet zo goed wat ik moet.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ach nee Cygne, ik vind dat niet lomp. Het is een manier om met wat je overkomt om te gaan. Iedereen doet dat op zijn manier, en ik denk dat je op zo'n moment niet ook nog eens hoeft te proberen rekening te houden met het feit dat er mensen zijn die dat raar vinden, denken dat het anders 'moet'. Er is geen juiste manier voor verdriet, alleen die manier die jou in staat stelt er niet aan onderdoor te gaan
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Lieverd er was niks mis met jouw jompel bij t uithalen vh infuus, zo'n ding kan echt pijn doen..
En niemand verdient dit, jij ook niet!!!
En niemand verdient dit, jij ook niet!!!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
quote:
[..]
Ja, over 4 weken ongeveer.
Ik weet ook niet zo goed wat ik moet.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.CygneSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Het laatste waar jij je druk om moet maken is hoe mensen op een forum reageren op een post over je infuus. Natuurlijk mag je daar op dat moment blij om zijn, want je wilt naar huis en als er zoiets gebeurt voelt iets als een infuus dat eruit mag als een stapje die kant op. En dan nog, op zo'n moment zit je zo vol in je emoties dat niemand van je kan verwachten dat je dan volgens de theoriėn en boekjes reageert.
En verder hoop ik dat je jezelf niks kwalijk neemt, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik hoop dat je goede hulp zoekt en krijgt en dat je dit een plekje kunt geven en een weg in de toekomst kunt vinden
quote:
[..]
Ja, over 4 weken ongeveer.
Ik weet ook niet zo goed wat ik moet.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mijn pm/DM staat voor je open!
Ik weet niet zo goed hoe. Hoe doe je zoiets? Ik heb geen idee. Echt niet. Ik ben gewoon bang dat het er niet inzit voor mij. Een kind, gewoon niet. Nooit. De toekomst maakt me bang. Nooit een klein baby'tje. Want wat als dit nog eens gebeurt en ze zijn te laat. Op mijn lichaam kan ik blijkbaar niet vertrouwen. Ik ben zo kwaad, op mijn lichaam, op mezelf.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ach meisje wat heftig om te lezen.
Voel je absoluut niet schuldig, je mag je uiten op je eigen manier. Voor jou was het verwijderen van het infuus, weer een stap in de goede richting.
Ik bewonder je juist om je positieve insteek, hoe je elke keer weer de kracht kan vinden om ervoor te gaan. Het is volkomen logisch dat je nu even het vertrouwen kwijt bent, het is ook heel wat, wat je telkens mee hebt gemaakt. Ik hoop zo dat je binnenkort weer wat vertrouwen in jezelf terug krijgt met steun van alle lieve familie en vrienden om jullie heenik denk dat niemand van tevoren kan bedenken hoe dat moet cygne, en het is ook voor iedereen anders. Achteraf zul je waarschijnlijk pas kunnen zeggen wat je stapjes vooruit heeft gebracht en wat niet. Ik zou van alles willen zeggen om het lichter te maken, of anders, maar zo werkt het helaas nietLieve Lingue, wat verdrietig om te lezen dat je zo geraakt wordt door wat zich bij ons afspeelt. Als je er iets aan hebt, mijn pm/dm staat absoluut openCygne, niet lomp. Naar om te lezen dat je jezelf zo omlaag haalt, er is geen goed of fout. Ik sprong een gat in de lucht toen mijn catheter verwijderd mocht. Doet dat er iets toe als je net je kindje bent verloren? Natuurlijk niet. Maar mag je je misschien vasthouden aan de kleine dingen die nog wel fijn zijn? Natuurlijk wel. Ik wens je alle kracht en liefde toeAch cygne toch.. Je bent niet lomp, helemaal niet. Precies wat voorgaande zeggen, het maakt je niet slecht om blij te zijn met kleine dingen. Het zegt helemaal niets over of je wel genoeg verdriet hebt, of je het wel goed doet. En er is niet eens een goed of fout...
Lieve lieve cygne, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen want al mijn woorden zijn loos. Het enige wat ik kan doen is hopen op een goede zwangerschap voor jullie, dat verdienen jullieDankjewel L-E. Heb vandaag veel aan jullie gedacht. Goed om te lezen dat jullie een prachtige dag hebben gehad, voor Elva en sticker en jullie oudste.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Cygne,
Wat de rest al gezegd heeft. Je bent niet lomp om blij te zijn met kleine dingen. Het is juist iets wat jou zo sterk maakt. Iedereen verwerkt dit op zijn of haar eigen manier. Goed of fout bestaat gewoon echt niet in deze
Ik wens jou heel veel sterkte toe. En ik hoop zo keihard dat het geluk jou straks echt meezit
L-E, fijn dat jullie een mooie dag hebben gehadHet verdriet moet je op jouw manier verwerken, niet op de manier zoals de omgeving het wil zien, Cygne. Het gaat om jou en jouw verdriet. Zoals al meerdere malen gezegd, er is geen goed en fout!
Ik hoop dat je je kunt vasthouden en de mooie positieve dingetjes die er op je weg komen. En wat mij met regelmaat is verteld: "Wees lief voor jezelf!" Die quote hangt groot in mijn woonkamer en ik krijg er een glimlach van als ik er langs loop.
Lieve Cygne, wees lief voor jezelf en verwerk op je eigen manier dan kan er niets verkeerds aan gaan!quote:
Lieve Lingue, wat verdrietig om te lezen dat je zo geraakt wordt door wat zich bij ons afspeelt. Als je er iets aan hebt, mijn pm/dm staat absoluut openOh Cygne, wat een verdriet
Ik geloof niet in dingen wel of niet verdienen, of nouja: slechts tot op zekere hoogte, bij de dingen waar je zelf invloed op hebt. Maar bij dit soort grootse dingen die totaal buiten jouw macht liggen? Ik denk dat het vooral een kwestie van geluk hebben is wanneer het goed gaat, en een kwestie van heel veel pech in alle andere gevallen. Dikke, kloterige pech waarbij het woord nauwelijks de lading dekt, maar desalniettemin nog steeds wel péch waar je helemaal niks aan kan doen. Wees lief voor jezelf..
Wat het zoeken naar de positieve puntjes betreft: ik hoop dat je daar toch mee doorgaat, je niet uit het veld laat slaan door wat anderen er mogelijk bij voelen. Het is jouw pijn, jouw verdriet, en als ik het zo lees vooral een manier om te voorkomen dat je verzuipt.. Dus klamp je alsjeblieft vast aan die kleine positieve puntjes, juist omdat al het andere op dit moment zo ellendig is. Daar is niks laconiek of slecht aan, echt niet.Ik kan me overigens ook best wel voorstellen dat mensen het een ongeloofwaardig verhaal vinden. Ik weet niet of dat echt zo is maar ik heb ergens wel het het gevoel dat mensen twijfelen aan de geloofwaardigheid van mijn verhaal. Want kom op.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.quote:
Ik kan me overigens ook best wel voorstellen dat mensen het een ongeloofwaardig verhaal vinden. Ik weet niet of dat echt zo is maar ik heb ergens wel het het gevoel dat mensen twijfelen aan de geloofwaardigheid van mijn verhaal. Want kom op.zoiets verzin je nietSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Born to Lose, but Built to Win.quote:
Ik kan me overigens ook best wel voorstellen dat mensen het een ongeloofwaardig verhaal vinden. Ik weet niet of dat echt zo is maar ik heb ergens wel het het gevoel dat mensen twijfelen aan de geloofwaardigheid van mijn verhaal. Want kom op.Dat heb ik bij mijn eigen verhaal ook wel een beetje jaSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dat zou je denken ja. Helaas is het tegendeel een paar jaar geleden gebleken.quote:
Cygne, sterkte! Verwerk het op je eigen manier, normaal zou ik zeggen dat dat de enige juiste manier is. Maar met je spoilers erbij.... hopelijk heb je ook genoeg mensen in je naaste omgeving om mee te praten en om je ware gevoel te kunnen uiten.
LE,Je kunt het je niet voorstellen dat zoiets je gaat gebeuren he.
Dat je dan wakker wordt en dan die reality check. Oh kįk. En het leven om ons heen gaat gewoon door natuurlijk. Moederdag komt eraan, we hebben al de vraag gehad om op te komen passen. Mensen die zeggen dat t wel goed komt, dat dat kindje er wel komt. Terwijl wij nu serieus overwegen om ermee te stoppen. Elke keer hoop, elke keer die dikke vette helemaal niks.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Met dat in mn achterhoofd dus. Lees hier ook wel n poosje mee.quote:Op woensdag 6 mei 2015 07:58 schreef Kyara het volgende:
[..]
Dat zou je denken ja. Helaas is het tegendeel een paar jaar geleden gebleken.
En ik hoop niet dat mensen zoiets over mij denken maar ik kan het me best een beetje voorstellen. Zeker met alles bij elkaar zo.kan ik me dan wel voorstellen, maar je hebt wel genoeg aan je hoofd dan te bedenken wat anderen van je vinden en of ze ke geloven. Er zijn hier mensen die naar je luisteren en je steun bieden. Hopelijk heb je dat ook real life. Laten we er vanuit gaan dat deze mensen oprecht naar je luisteren en er voor je zijn, net zoals "wij" ervan uitgaan dat jij echt bent, en de waarheid zegt. Dat klinkt erg makkelijk... Maar een betere optie zie ik momenteel niet.quote:
[..]
Met dat in mn achterhoofd dus. Lees hier ook wel n poosje mee.
En ik hoop niet dat mensen zoiets over mij denken maar ik kan het me best een beetje voorstellen. Zeker met alles bij elkaar zo.
Wees sterkBorn to Lose, but Built to Win.Laat dat gevoel van wel/niet geloven maar los Cygne. Wel het laatste waar je je druk om moet maken. Laat de vele oprechte reacties die je krijgt maar voor zich spreken.
Ik heb gewoon enorm met je te doen.
Heel veel sterkte
LE:Ben slecht in mooie woorden, gewoon even een
Edit: en Lingue ook natuurlijkVoel me een beetje een zeur want bij mij is het niet half zo erg als bij Cygne of L-E maar weet niet in welk topic ik het anders kwijt moet...
Ben vandaag 6+3 zwanger, of moet ik al zeggen was? Sinds vanmorgen bloedverlies. Eerst alleen bij het vegen, toen buikkrampen en inmiddels alles bij elkaar op maandverband ter grootte van minstens 5 euromunten...
Ben op vakantie en kan pas maandag voor een echo maar ga er maar van uit dat dit het einde was.
Kan niet stoppen met huilen. Blegh!Er is geen vergelijkings materiaal of die heeft het erger dan die..quote:
Voel me een beetje een zeur want bij mij is het niet half zo erg als bij Cygne of L-E maar weet niet in welk topic ik het anders kwijt moet...
Ben vandaag 6+3 zwanger, of moet ik al zeggen was? Sinds vanmorgen bloedverlies. Eerst alleen bij het vegen, toen buikkrampen en inmiddels alles bij elkaar op maandverband ter grootte van minstens 5 euromunten...
Ben op vakantie en kan pas maandag voor een echo maar ga er maar van uit dat dit het einde was.
Kan niet stoppen met huilen. Blegh!
Het is allemaal en voor iedereen mooi kl*te!
Wat vervelend dat je precies op vakantie bent en er nu zo mee geconfronteerd wordt.
Ik wens je heel veel sterkte en een dikke knuffel toeSchudden voor gebruikGeen zeur voelen lieverd.quote:
Voel me een beetje een zeur want bij mij is het niet half zo erg als bij Cygne of L-E maar weet niet in welk topic ik het anders kwijt moet...
Ben vandaag 6+3 zwanger, of moet ik al zeggen was? Sinds vanmorgen bloedverlies. Eerst alleen bij het vegen, toen buikkrampen en inmiddels alles bij elkaar op maandverband ter grootte van minstens 5 euromunten...
Ben op vakantie en kan pas maandag voor een echo maar ga er maar van uit dat dit het einde was.
Kan niet stoppen met huilen. Blegh!
Een miskraam is altijd rot. En dat mag je hier gewoon kwijt. Dikke knuffel.Leonietje, het heet niet voor niets in verwachting zijn. Zodra je 2 streepjes hebt verandert alles voor je gevoel. Je hebt een toekomstbeeld voor je en het is heel verdrietig als dat beeld van je wordt weggenomen.
SterkteTralalalaaaDit dus.quote:
Leonietje, het heet niet voor niets in verwachting zijn. Zodra je 2 streepjes hebt verandert alles voor je gevoel. Je hebt een toekomstbeeld voor je en het is heel verdrietig als dat beeld van je wordt weggenomen.
SterkteDank voor alle lieve woorden! Twee uur geleden ook echt de foetus en placenta naar buiten gekomen...Heel heftig maar die zekerheid geeft wel wat rust. Zo na wijntje maar eens zien of slapen wat wordt. Na enorm emotionele dag zou dat toch moeten lukken...Bijna een jaar verder en na al wat heftige dagen gehad te hebben volgt er nu nog weer eentje.
Vandaag op kraamvisite geweest bij een vriendin. Wat een enorme confrontatie was dat. Voor het eerst een pasgeboren kindje vasthouden en knuffelen en dat voor zeker een uurtje. En dan kom je thuis en ruik je nog naar baby... Geen jaloezie maar wel intens verdrietig...
Mijn hart is wel in duizend stukjes gebroken weer terwijl die net weer een beetje gelijmd was.
Ach lieverd toch! Hele dikke knuffelquote:
Bijna een jaar verder en na al wat heftige dagen gehad te hebben volgt er nu nog weer eentje.
Vandaag op kraamvisite geweest bij een vriendin. Wat een enorme confrontatie was dat. Voor het eerst een pasgeboren kindje vasthouden en knuffelen en dat voor zeker een uurtje. En dan kom je thuis en ruik je nog naar baby... Geen jaloezie maar wel intens verdrietig...
Mijn hart is wel in duizend stukjes gebroken weer terwijl die net weer een beetje gelijmd was.
S. 2014
J. 2016as juli zijn we twee jaar bezig. Vier zwangerschappen en nog steeds bij start. Het wordt al snel niet meer leuk. De charme van een tweede streepje plassen, plannen maken voor n toekomstig kindje is er gewoon af. Dat verwacht je niet als je op je 24e de pil de deur uit doet.
Aan de ene kant willen we ontzettend graag een kindje maar aan de andere kant hebben we ontzettend veel zin om op te geven. We zijn er zo moe van. En we krabbelen elke keer ook wel weer op maar zodra we uit t dal zijn worden we gewoon weer naar beneden geduwd.
We leven ook met de dag. Vandaag hebben we overleefd, morgen zien we wel weer. Want denken aan de toekomst. Het idee aan nooit een kindje, een gezin van onszelf maakt me intens verdrietig maar het idee om weer zwanger te moeten worden, weer een miskraam te krijgen en nog een keer en nog een keer. Daar raak ik van in paniek.
Ik sta weer op het randje van een afgrond en ik weet niet of ik ga vallen of dat ik overeind blijf.
Ik kan t ook eigenlijk nergens kwijt. Voor ons leeft het toch ontzettend. Maar voor onze omgeving is het wel een keer klaar. Kop op, doorgaan! Volgende keer beter. 'Het is nu twee weken geleden, nu niet meer zeuren.'. Terwijl voor ons de klap nu pas komt. In het ziekenhuis was ik niet bezig met wat er gebeurd was. Nee, ik wilde gewoon naar huis. Het liefst meteen na de operatie nog. Na een tijdje begint het gewone leven weer en dan komt het besef. Eileider weg. En natuurlijk kan ik nog zwanger worden maar de kans is weer een stukje kleiner.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cygne op 18-05-2015 22:19:27 ]Cygne, ik heb geen raad oid voor je maar wil je heel veel sterkte wensen. Ik vind het zo oneerlijk zwaar voor je
[ Bericht 0% gewijzigd door Mazou op 18-05-2015 00:29:39 ]Ik heb geen woorden die de pijn en verdriet kunnen verzachten maar wil je wel een dikke digi knuffel geven.quote:
as juli zijn we twee jaar bezig. Vier zwangerschappen en nog steeds bij start. Het wordt al snel niet meer leuk. De charme van een tweede streepje plassen, plannen maken voor n toekomstig kindje is er gewoon af. Dat verwacht je niet als je op je 24e de pil de deur uit doet.
[Spoiler]Aan de ene kant willen we ontzettend graag een kindje maar aan de andere kant hebben we ontzettend veel zin om op te geven. We zijn er zo moe van. En we krabbelen elke keer ook wel weer op maar zodra we uit t dal zijn worden we gewoon weer naar beneden geduwd.
We leven ook met de dag. Vandaag hebben we overleefd, morgen zien we wel weer. Want denken aan de toekomst. Het idee aan nooit een kindje, een gezin van onszelf maakt me intens verdrietig maar het idee om weer zwanger te moeten worden, weer een miskraam te krijgen en nog een keer en nog een keer. Daar raak ik van in paniek.
Ik sta weer op het randje van een afgrond en ik weet niet of ik ga vallen of dat ik overeind blijf.
Ik kan t ook eigenlijk nergens kwijt. Voor ons leeft het toch ontzettend. Maar voor onze omgeving is het wel een keer klaar. Kop op, doorgaan! Volgende keer beter. 'Het is nu twee weken geleden, nu niet meer zeuren.'. Terwijl voor ons de klap nu pas komt. In het ziekenhuis was ik niet bezig met wat er gebeurd was. Nee, ik wilde gewoon naar huis. Het liefst meteen na de operatie nog. Na een tijdje begint het gewone leven weer en dan komt het besef. Eileider weg. En natuurlijk kan ik nog zwanger worden maar de kans is weer een stukje kleiner.S. 2014
J. 2016Mensen hebben geen idee hoe gelukkig ze zijn dat ze niet weten hoe het voelt...quote:
Maar voor onze omgeving is het wel een keer klaar. Kop op, doorgaan! Volgende keer beter.censuur :OAch lieve Cygne! Mensen weten idd niet hoe het voelt als ze het zelf niet mee hebben gemaakt. De strijd die jezelf moet leveren af en toe om weer op te kunnen staan en door te gaan is niet makkelijk. Maar we zijn wel sterk en het lukt jou ook elke keer weer om op te staan, hoe moeilijk dat soms ook is om die energie weer te vinden daarvoor.
Het wordt jullie niet makkelijk gemaakt
Maar je moet doen wat voor jou/julie goed voelt en niet wat de omgeving denkt en doet. Jullie moeten het samen aankunnen en er voor elkaar zijn. En met wat je nu al voor de kiezen hebt gehad snap ik je gevoel heel goed.
Ik kan je helaas alleen maar een dikke
ps. nog bedankt voor alle lieve reacties. Ik hang hier niet veel meer rond en soms even bewust nog wat minder voor wat afstand om weer even alles in balans te krijgen. Heb ze wel allemaal gelezen en dat doet dan toch altijd weer even goed. Het is zo gek hoeveel medeleven er hier is en in het dagelijks leven. Wereld van verschil. Maar ja, heb inmiddels weer de balans gevonden die ik nodig heb.
[ Bericht 19% gewijzigd door Lingue op 18-05-2015 11:52:26 ]Lief
Ik weet het eigenlijk niet, niet goed, niet slecht.
Toen de diagnose werd gesteld ben ik vooral op de overlevingsstand gegaan. En ook na de operatie en de paar weken erna. Toen ik lichamelijk hersteld was kwam de emotionele klap pas. Het is pas vier weken geleden maar het lijkt wel een half jaar. Ik ben heel boos geweest, op mezelf, op mijn lichaam. Maar tegelijkertijd durf ik ook niet zo goed bij mijn gevoel. Bang om in te storten. Er zijn momenten dat ik blij ben maar ook momenten dat ik erg neerslachtig ben, dat alles langs me heengaat dat mijn man me moet zeggen te eten, anders vergeet ik het gewoon. En ik weet dat dit weer over gaat want het is de eerste keer niet. Maar telkens als ik weer opgeklommen ben val ik weer opnieuw. Ik weet eerlijk gezegd ook niet hoeveel vallen ik nog kan opvangen.
Hoe gaat t met jou?Ik heb een hele slechte avond. Dus die vraag zal ik morgen beantwoorden (en ook inhoudelijk reageren op wat je zegtEen hele dikke knuffel voor jou.quote:
Ik heb een hele slechte avond. Dus die vraag zal ik morgen beantwoorden (en ook inhoudelijk reageren op wat je zegtCygne, ik herken veel in wat je zegt. Eigenlijk alles. Verdriet verlamt, dat voel ik heel erg. De pijn is soms ondraaglijk, ik voel echt mijn hart breken. En de wereld draait maar door. Ik hoop dat je je weet te omringen door mensen die je dragen. Hopelijk wordt de pijn op den duur wat minderSpijker op kop en zo. Ook wij voelen ons gedragen, gelukkig hebben we een groot vangnet. Dat scheelt echt de wereld.quote:
Cygne, ik herken veel in wat je zegt. Eigenlijk alles. Verdriet verlamt, dat voel ik heel erg. De pijn is soms ondraaglijk, ik voel echt mijn hart breken. En de wereld draait maar door. Ik hoop dat je je weet te omringen door mensen die je dragen. Hopelijk wordt de pijn op den duur wat minder
Dikke kus!Ik merk ook dat ik het heel onwerkelijk vind om (hoog)zwangere vrouwen te zien. 'HOE doen jullie dat?', vraag ik me dan af. Voor mijn gevoel is dat echt een totaal onbereikbaar iets. Iets wat ik zelf nooit ga meemaken voor mijn gevoel.Ik hoop heel erg dat je dat mis hebtquote:
Ik merk ook dat ik het heel onwerkelijk vind om (hoog)zwangere vrouwen te zien. 'HOE doen jullie dat?', vraag ik me dan af. Voor mijn gevoel is dat echt een totaal onbereikbaar iets. Iets wat ik zelf nooit ga meemaken voor mijn gevoel.
Bij vrouwen die pril zwanger zijn heb ik last van een soort misplaatst wachtmaar-gevoel. Wacht maar, jij kan ook iemand zijn bij wie het mis gaat. Ik gun het niemand, maar als het ons overkomt kan het iedereen overkomen. Tegelijkertijd besef ik dat ik twee gezonde kinderen heb en dat moet koesteren, maar dat gaat hand in hand met verdriet over de wetenschap dat zwanger zijn iets is wat hier vermoedelijk nooit meer zal gebeuren, na alles. En dat doet ook zeer. Ik heb zo'n gloeiende hekel aan mijn lichaam inmiddels, ik haat het echt. Twee van mijn drie kinderen hebben het niet goed gehad in mijn buik, hoe laat je dat schuldgevoel ooit los?Dat.quote:
Cygne en LE, wat zou ik jullie toch beide graag een ontzettend dikke knuffel geven![b]Op dinsdag 4 maart 2008 13:44 schreef Zhenar het volgende:[/b]
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!Ik lees hier alles mee, maar vind het juist om de redenen die Cygne en L-E aangeven lastig om te reageren.
Cygne, L-E en ik kwamen zo ongeveer samen in Z&G en ik ga er ook bijna weg, alleen om een hele andere reden.... Ik ben zo'n hoogzwangere. En de uitgerekende datum van L-E lag een paar dagen later dan de mijne.
Ik denk dat er geen sprake is van iets goed doen of niet, maar eerlijk of rechtvaardig voelt het niet.And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!Dit, zo heel erg. Het heeft me verraden, voor mijn gevoel. En ik vertrouw het niet meer. En rationeel weet je heus wel dat je er niks aan kan doen. Maar tóch voelt het zo.quote:
[..]
Ik hoop heel erg dat je dat mis hebt
Bij vrouwen die pril zwanger zijn heb ik last van een soort misplaatst wachtmaar-gevoel. Wacht maar, jij kan ook iemand zijn bij wie het mis gaat. Ik gun het niemand, maar als het ons overkomt kan het iedereen overkomen. Tegelijkertijd besef ik dat ik twee gezonde kinderen heb en dat moet koesteren, maar dat gaat hand in hand met verdriet over de wetenschap dat zwanger zijn iets is wat hier vermoedelijk nooit meer zal gebeuren, na alles. En dat doet ook zeer. Ik heb zo'n gloeiende hekel aan mijn lichaam inmiddels, ik haat het echt. Twee van mijn drie kinderen hebben het niet goed gehad in mijn buik, hoe laat je dat schuldgevoel ooit los?
Qua zwanger worden. Ik wil wel maar ik durf niet meer zo goed.
McLauraDat snap ik Cygne, dat je niet meer durft. Het voelt bijna als de goden verzoeken he, alsof je de ellende opzoekt, zonder het zo gewenste resultaat. Zo nutteloos.
McLaura: er is geen rechtvaardigheid te bekennen in een topic als dit, ben ik bang. Ik gun iedereen een prachtige zwangerschap met mooie bevalling en gezond kindje, ook jou. Geniet van je laatste loodjes, en alle vervelende ongemakken die erbij horen
Forum Opties Forumhop: Hop naar:
