R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hier verder!
Net uit met je vriend/vriendin?
En nu? Wat moet je doen? Geen zorgen en lees de Breakup Recovery Guide (100% gratis). Hier vind je zowel dingen die je moet doen meteen na de klap, als pagina's die je helpen langzaam weer jezelf te worden. Sommige dingen klinken heel moeilijk om te doen, maar hoe hard het ook klinkt, doe het. Doe het. Uiteindelijk zul je er dankbaar voor zijn dat je het gedaan hebt.
Het voelt nu misschien alsof je er nooit meer bovenop komt, maar geloof ons, dat gebeurt echt wel. Post hier lekker wat je wil, boos, verdrietig, teleurgesteld, gooi het er vooral uit. Schaam je niet voor hoe je je voelt, iedereen hier heeft het meegemaakt. Het allerbeste wat je kan doen is er met mensen over praten!
De 5 fasen van liefdesverdriet
Iedereen krijgt er wel een keer mee te maken. Misschien maar één keer, misschien wat vaker. De één verwerkt het anders dan de ander, maar we weten allemaal dat het niet leuk is: liefdesverdriet!
Ineens alleen
Samen zijn jullie erachter gekomen dat jullie niet zo'n fantastisch koppel zijn als jullie dachten. Als er een einde komt aan je relatie is dit erg vervelend. Degene met wie je altijd alles deelde is ineens weg. Je bent je beste maatje kwijt. Bij veel mensen resulteert dit besef in liefdesverdriet.
In eerste instantie zal je denken en voornamelijk hopen dat het allemaal wel goed komt. Jullie waren toch zon fantastisch koppel? De ontkenningsfase is de eerste fase die liefdeverdriet kent. Je bent er bijna helemaal zeker van dat jullie in de toekomst toch weer samen komen.
Uit je dak gaan
Na een tijdje ga je inzien dat jullie toch niet samen komen. Je komt dan in de fase waarin je erg boos kan worden. Bij mannen gaat dit ook vaak gepaard met veel agressie. In deze fase worden de meeste mensen ook erg losbollig, gaan veel stappen en sjansen met anderen. Voornamelijk om het zelfvertrouwen op te krikken.
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Achter de wolken schijnt de zon!
Gelukkig ga je langzamerhand realistisch worden. Dit is de vierde fase van je liefdesverdriet. Je gaat merken dat je leven echt niet alleen maar draait om de liefde. Je gaat je oude liefde loslaten en je eigen leven leven. Natuurlijk heb je het nog af en toe moeilijk, maar het komt allemaal wel goed. Veel vrouwen gaan in deze fase zichzelf helemaal opknappen. Ze nemen een nieuw verfje in hun haren, gaan flink shoppen met vriendinnen en besteden veel aandacht aan hun uiterlijk. Mannen gaan veel met vrienden ondernemen en leuke dingen doen.
Jezelf en de situatie accepteren
In de laatste fase ga je accepteren dat je liefde met je ex-lover echt helemaal over is. Je gaat inzien dat een leven als single helemaal niet zo slecht is. Het heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen. Geen vieze haren in het doucheputje, geen gore sokken, lekker stappen en sjansen met mooie andere mensen, noem maar op!
Natuurlijk verwerkt iedereen op zijn eigen manier zijn liefdesverdriet. Soms doorloop je alle fasen en soms maar een paar en sla je er eentje over. In ieder geval weten we één ding zeker: Het komt allemaal goed!
"A relationship is not based on the time you've spent together, but the foundation you've built together."
Dinner for the broken-hearted-meet overzicht
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 22-08-2014 20:29:42 ]
Net uit met je vriend/vriendin?
En nu? Wat moet je doen? Geen zorgen en lees de Breakup Recovery Guide (100% gratis). Hier vind je zowel dingen die je moet doen meteen na de klap, als pagina's die je helpen langzaam weer jezelf te worden. Sommige dingen klinken heel moeilijk om te doen, maar hoe hard het ook klinkt, doe het. Doe het. Uiteindelijk zul je er dankbaar voor zijn dat je het gedaan hebt.
Het voelt nu misschien alsof je er nooit meer bovenop komt, maar geloof ons, dat gebeurt echt wel. Post hier lekker wat je wil, boos, verdrietig, teleurgesteld, gooi het er vooral uit. Schaam je niet voor hoe je je voelt, iedereen hier heeft het meegemaakt. Het allerbeste wat je kan doen is er met mensen over praten!
De 5 fasen van liefdesverdriet
Iedereen krijgt er wel een keer mee te maken. Misschien maar één keer, misschien wat vaker. De één verwerkt het anders dan de ander, maar we weten allemaal dat het niet leuk is: liefdesverdriet!
Ineens alleen
Samen zijn jullie erachter gekomen dat jullie niet zo'n fantastisch koppel zijn als jullie dachten. Als er een einde komt aan je relatie is dit erg vervelend. Degene met wie je altijd alles deelde is ineens weg. Je bent je beste maatje kwijt. Bij veel mensen resulteert dit besef in liefdesverdriet.
In eerste instantie zal je denken en voornamelijk hopen dat het allemaal wel goed komt. Jullie waren toch zon fantastisch koppel? De ontkenningsfase is de eerste fase die liefdeverdriet kent. Je bent er bijna helemaal zeker van dat jullie in de toekomst toch weer samen komen.
Uit je dak gaan
Na een tijdje ga je inzien dat jullie toch niet samen komen. Je komt dan in de fase waarin je erg boos kan worden. Bij mannen gaat dit ook vaak gepaard met veel agressie. In deze fase worden de meeste mensen ook erg losbollig, gaan veel stappen en sjansen met anderen. Voornamelijk om het zelfvertrouwen op te krikken.
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Achter de wolken schijnt de zon!
Gelukkig ga je langzamerhand realistisch worden. Dit is de vierde fase van je liefdesverdriet. Je gaat merken dat je leven echt niet alleen maar draait om de liefde. Je gaat je oude liefde loslaten en je eigen leven leven. Natuurlijk heb je het nog af en toe moeilijk, maar het komt allemaal wel goed. Veel vrouwen gaan in deze fase zichzelf helemaal opknappen. Ze nemen een nieuw verfje in hun haren, gaan flink shoppen met vriendinnen en besteden veel aandacht aan hun uiterlijk. Mannen gaan veel met vrienden ondernemen en leuke dingen doen.
Jezelf en de situatie accepteren
In de laatste fase ga je accepteren dat je liefde met je ex-lover echt helemaal over is. Je gaat inzien dat een leven als single helemaal niet zo slecht is. Het heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen. Geen vieze haren in het doucheputje, geen gore sokken, lekker stappen en sjansen met mooie andere mensen, noem maar op!
Natuurlijk verwerkt iedereen op zijn eigen manier zijn liefdesverdriet. Soms doorloop je alle fasen en soms maar een paar en sla je er eentje over. In ieder geval weten we één ding zeker: Het komt allemaal goed!
"A relationship is not based on the time you've spent together, but the foundation you've built together."
Dinner for the broken-hearted-meet overzicht
quote:13 September - Inaithnir, Gray, Brannagh, aeque (misschien), bondage
20 September - Inaithnir. Gray, Brannagh, aeque (misschien), Aisomont, bondage
27 September - Inaithnir. Gray, Brannagh, aeque (misschien), Aisomont, bondage
4 Oktober - Inaithnir, Gray (misschien), Brannagh , aeque, Aisomont, bondage
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 22-08-2014 20:29:42 ]
Lieverd, ik zeg altijd alles met voorbedachte rade. Dan weet je dat vast en kan je dat hier zeggen als onze relatie voorbij is.quote:
Of ga ik nu te snel?
letterlijk je ex niet los kunnen laten?
voor haar neervallen en haar bij de kuiten grijpen en smeken dat je bij haar mag blijven
ik deed dat vroeger... raar om naar jezelf terug te kijken en jezelf niet meer te herkennen,,
voor haar neervallen en haar bij de kuiten grijpen en smeken dat je bij haar mag blijven
ik deed dat vroeger... raar om naar jezelf terug te kijken en jezelf niet meer te herkennen,,
eenzaampjes klim ik de eenzame berg op!
Nee hoor, hoe gaat onze zoon heten?quote:Op vrijdag 22 augustus 2014 19:01 schreef Scrummie het volgende:
[..]
Lieverd, ik zeg altijd alles met voorbedachte rade. Dan weet je dat vast en kan je dat hier zeggen als onze relatie voorbij is.
Of ga ik nu te snel?
Rage?quote:Op vrijdag 22 augustus 2014 19:04 schreef Brannagh het volgende:
[..]
Nee hoor, hoe gaat onze zoon heten?
Van Raak geschoten.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-08-2014 19:08:28 ]
Snap ik, ik zeurde en wou een laatste post maken voor 'n nieuw deeltjequote:Op vrijdag 22 augustus 2014 19:21 schreef bondage het volgende:
[..]
Tuurlijk. Zijn immers redenen dat een relatie stuk kan lopen
.Goed, ontopic dan maar; sex, bondage, en ik geloof dat er een aantal een orgie gingen doen?
Had ik al door, had uiteraard de reacties in dit topic gelezenquote:
[..]
Snap ik, ik zeurde en wou een laatste post maken voor 'n nieuw deeltje
Goed, ontopic dan maar; sex, bondage, en ik geloof dat er een aantal een orgie gingen doen?
En klopt, freaks ftw
Orgie zijn we aan het plannen. Misschien iets om in de OP te verwerken?
Als er wat definitiefs zal een mod dat vast in de OP willen zettenquote:Op vrijdag 22 augustus 2014 19:26 schreef bondage het volgende:
[..]
Had ik al door, had uiteraard de reacties in dit topic gelezen
En klopt, freaks ftw
. Geloof dat ik dat na een tijdje niet meer kan ondanks dat ik TS ben. En niets mis met freaks. Hou zelf ook wel van wat 'niet standaard is'. Maar ik begreep uit vorige topic dat het eigenlijk je (ex) vrouw was die die druk niet aan kon? Dus ondanks dat jij het wel oké vond het 'rustig' te houden kwam er toch die blokkade van haar kant als ik het goed begreep?
Je kunt je berichten na een bepaalde tijd inderdaad niet meer bewerken. En klopt precies wat je zegt, dat is kort samengevat waar het op neerkomt. Ik heb er wel van geleerd, ik ga bij een eventuele nieuwe partner wel checken of ze iets heeft met vastbinden of vastgebonden worden.quote:
[..]
Als er wat definitiefs zal een mod dat vast in de OP willen zetten
En niets mis met freaks. Hou zelf ook wel van wat 'niet standaard is'. Maar ik begreep uit vorige topic dat het eigenlijk je (ex) vrouw was die die druk niet aan kon? Dus ondanks dat jij het wel oké vond het 'rustig' te houden kwam er toch die blokkade van haar kant als ik het goed begreep?
De keuze van mij en mijn ex om uit elkaar te gaan was weloverwogen en uiteindelijk het beste, het is en blijft echter moeilijk te verwerken. We hebben ondanks dat niet alles samen ging een hele leuke tijd samen gehad. Ik wil zoiets niet nogmaals meemaken, het is van belang dat het ook op seksueel gebied gewoon goed samengaat.
Ja, als jij dat belangrijk vindquote:
[..]
Je kunt je berichten na een bepaalde tijd inderdaad niet meer bewerken. En klopt precies wat je zegt, dat is kort samengevat waar het op neerkomt. Ik heb er wel van geleerd, ik ga bij een eventuele nieuwe partner wel checken of ze iets heeft met vastbinden of vastgebonden worden.
De keuze van mij en mijn ex om uit elkaar te gaan was weloverwogen en uiteindelijk het beste, het is en blijft echter moeilijk te verwerken. We hebben ondanks dat niet alles samen ging een hele leuke tijd samen gehad. Ik wil zoiets niet nogmaals meemaken, het is van belang dat het ook op seksueel gebied gewoon goed samengaat.
. Andere kant; je kon je er 'de vorige keer' bij neerleggen en lijkt het mij dat het probleem meer bij je vrouw zat dan bij jou, wie weet is dat anders bij een volgende dame? Maar ik snap je wel; interesses gelijk is gewoon belangrijk. Bovendien heb ik niet zoveel recht van spreken; 1 bedpartner in mijn leven tot nu toe, waarbij ik de fantasie dat het daar bij zou blijven een jaar geleden moest laten varen
.
Jij rolt wel lekker zeg.quote:
[..]
Wat stel jij voor? (zo rol ik, alles in overleg met mijn wederhelft)
James, vernoemd naar mezelf natuurlijk.
Dank. Hoor ik vaker hoor.quote:Op vrijdag 22 augustus 2014 19:50 schreef Brannagh het volgende:
[..]
Jij rolt wel lekker zeg.
James, vernoemd naar mezelf natuurlijk.
En James. Oke, ik stem voor. Dat word een badass ventje op 't schoolplein. "Hoi, ik ben James. James Bondage.". (zo, toch ontopic gehouden)
En dan speelt hij paardje op het schoolplein met de andere kinderen, pakt hij dat springtouw en wikkelt zo al die meisjes in en gluurt onder de rokjes.quote:
[..]
Dank. Hoor ik vaker hoor.
En James. Oke, ik stem voor. Dat word een badass ventje op 't schoolplein. "Hoi, ik ben James. James Bondage.". (zo, toch ontopic gehouden)
Dat heet nou opvoedingquote:Op vrijdag 22 augustus 2014 19:56 schreef Brannagh het volgende:
[..]
En dan speelt hij paardje op het schoolplein met de andere kinderen, pakt hij dat springtouw en wikkelt zo al die meisjes in en gluurt onder de rokjes.
. Jij snapt het dame! 
ONTOPICCCCCCCCCCCC
Ik wil knufs........ maar verder prima om single te zijn, goed naar mn zin.
Waar is het meet-overzicht? Ik moet even eea op een rijtje zetten en ga m dan invullen.
Ik wil knufs........ maar verder prima om single te zijn, goed naar mn zin.
Waar is het meet-overzicht? Ik moet even eea op een rijtje zetten en ga m dan invullen.
13 September - Inaithnir, Gray, Brannagh, aeque (misschien), bondagequote:Op vrijdag 22 augustus 2014 20:04 schreef runaway het volgende:
ONTOPICCCCCCCCCCCC
Ik wil knufs........ maar verder prima om single te zijn, goed naar mn zin.
Waar is het meet-overzicht? Ik moet even eea op een rijtje zetten en ga m dan invullen.
20 September - Inaithnir. Gray, Brannagh, aeque (misschien), Aisomont, bondage
27 September - Inaithnir. Gray, Brannagh, aeque (misschien), Aisomont, bondage
4 Oktober - Inaithnir, Gray (misschien), Brannagh , aeque, Aisomont, bondage
Ik kan me er inderdaad bij neerleggen als het verder prima klikt. Blijf echter voorzichtig, kan natuurlijk anders zijn bij een volgende maar ben ergens toch bang dat het nogmaals gebeurd. Maar zien wel, als ik iemand wat beter leer kennen zou ook dat bespreekbaar moeten zijnquote:
[..]
Ja, als jij dat belangrijk vind
Bovendien heb ik niet zoveel recht van spreken; 1 bedpartner in mijn leven tot nu toe, waarbij ik de fantasie dat het daar bij zou blijven een jaar geleden moest laten varen
En tja, mijn vrouw was niet mijn eerste bedpartner maar had een paar jaar geleden nooit gedacht dat ik zou gaan scheiden. Dacht lekker getrouwd te zijn en mijn leven goed op orde te hebben en dat het zo zou blijven. Helaas...
Soms lopen de dingen anders dan je ooit zou durven dromen inderdaad. Negatief of positief. Wat dat betreft vind ik "Het heeft niet zo moeten zijn" altijd wel een mooie, want hoe cliche ook, is het wel zo en geeft het de hoop op dat het de volgende keer echt beter is ook weer een beetje glansquote:
[..]
Ik kan me er inderdaad bij neerleggen als het verder prima klikt. Blijf echter voorzichtig, kan natuurlijk anders zijn bij een volgende maar ben ergens toch bang dat het nogmaals gebeurd. Maar zien wel, als ik iemand wat beter leer kennen zou ook dat bespreekbaar moeten zijn
En tja, mijn vrouw was niet mijn eerste bedpartner maar had een paar jaar geleden nooit gedacht dat ik zou gaan scheiden. Dacht lekker getrouwd te zijn en mijn leven goed op orde te hebben en dat het zo zou blijven. Helaas...
Bij dezequote:
[..]
Volgens mij was de originele titel "Dinner for the broken-hearted"
Hey das even geleden. Weer ff een kleine update.
T gaat eigenlijk wel okay nu. Geen echt verdrietige buien meer, wel regelmatig nadenken over hoe het gelopen is. Ik praat er wel eens met vrienden over en die verbazen zich er ook over.
M'n ex was een knappe, vriendelijke en charismatische vent en niemand die gedacht had dat hij zulke psychische problemen had. Ik geloof nu ook wel dat ik dit niet vooraf had kunnen aan zien komen.
Inmiddels gaat m'n leven weer redelijk gewoon verder. Vind het eigenlijk ook wel prettig om nu mijn eigen gang te kunnen gaan. Donderdag studeer ik af en ben inmiddels in gesprek met een paar bedrijven over een baan. Eigenlijk heb ik wel zin om aan het werk te gaan en dat leven in te stappen.
T gaat eigenlijk wel okay nu. Geen echt verdrietige buien meer, wel regelmatig nadenken over hoe het gelopen is. Ik praat er wel eens met vrienden over en die verbazen zich er ook over.
M'n ex was een knappe, vriendelijke en charismatische vent en niemand die gedacht had dat hij zulke psychische problemen had. Ik geloof nu ook wel dat ik dit niet vooraf had kunnen aan zien komen.
Inmiddels gaat m'n leven weer redelijk gewoon verder. Vind het eigenlijk ook wel prettig om nu mijn eigen gang te kunnen gaan. Donderdag studeer ik af en ben inmiddels in gesprek met een paar bedrijven over een baan. Eigenlijk heb ik wel zin om aan het werk te gaan en dat leven in te stappen.
Leuk om een nieuwe levensfase in te gaan!quote:
Eigenlijk heb ik wel zin om aan het werk te gaan en dat leven in te stappen.
Hey, goed om te horen dat je je een stuk beter voelt!quote:
Hey das even geleden. Weer ff een kleine update.
T gaat eigenlijk wel okay nu. Geen echt verdrietige buien meer, wel regelmatig nadenken over hoe het gelopen is. Ik praat er wel eens met vrienden over en die verbazen zich er ook over.
M'n ex was een knappe, vriendelijke en charismatische vent en niemand die gedacht had dat hij zulke psychische problemen had. Ik geloof nu ook wel dat ik dit niet vooraf had kunnen aan zien komen.
Inmiddels gaat m'n leven weer redelijk gewoon verder. Vind het eigenlijk ook wel prettig om nu mijn eigen gang te kunnen gaan. Donderdag studeer ik af en ben inmiddels in gesprek met een paar bedrijven over een baan. Eigenlijk heb ik wel zin om aan het werk te gaan en dat leven in te stappen.
Gefeliciteerd met je afstuderen en veel succes in het bedrijfsleven alvast!
Ik heb eerder al een aantal jaar gewerkt, ben alleen terug naar school gegaan op mijn 25e. Ik ben weer helemaal toe aan het werkende leven.quote:
[..]
Leuk om een nieuwe levensfase in te gaan!
Nu gelukkig in een vakgebied dat me (waarschijnlijk) langer gaat interesseren dan het vorige.
Desalniettemin prettig dusquote:
[..]
Ik heb eerder al een aantal jaar gewerkt, ben alleen terug naar school gegaan op mijn 25e. Ik ben weer helemaal toe aan het werkende leven.
Veel succes.
Dat klinkt heel goed! En nu weet je: zelfs knappe, vriendelijke en charismatische mensen kunnen problemen hebben die je niet zo snel verwacht. Al heeft natuurlijk iedereen wel problemen in meer of mindere mate.quote:
Hey das even geleden. Weer ff een kleine update.
T gaat eigenlijk wel okay nu. Geen echt verdrietige buien meer, wel regelmatig nadenken over hoe het gelopen is. Ik praat er wel eens met vrienden over en die verbazen zich er ook over.
M'n ex was een knappe, vriendelijke en charismatische vent en niemand die gedacht had dat hij zulke psychische problemen had. Ik geloof nu ook wel dat ik dit niet vooraf had kunnen aan zien komen.
Inmiddels gaat m'n leven weer redelijk gewoon verder. Vind het eigenlijk ook wel prettig om nu mijn eigen gang te kunnen gaan. Donderdag studeer ik af en ben inmiddels in gesprek met een paar bedrijven over een baan. Eigenlijk heb ik wel zin om aan het werk te gaan en dat leven in te stappen.
http://aisomont.tumblr.com/ (NSFW)
Ja he? Na de dip tijdens en vlak na mijn vakantie is het heel snel een stuk beter gegaan.quote:
[..]
Dat klinkt heel goed! En nu weet je: zelfs knappe, vriendelijke en charismatische mensen kunnen problemen hebben die je niet zo snel verwacht. Al heeft natuurlijk iedereen wel problemen in meer of mindere mate.
Natuurlijk is dat zo, en op zich is het niet erg als iemand wat problemen heeft, maar t is wel belangrijk dat iemand in staat is problemen op te lossen. Denk dat dat t belangrijkste is want in elke langere relatie zal het wel voorkomen dat het met een van beiden een tijdje minder goed gaat.
Tuurlijk. Een burn-out of ziekte, kan van alles gebeuren. Een relatie is niet alleen zonneschijn, het is ook (of misschien zelfs juist) belangrijk er voor elkaar te zijn in de mindere tijden. "Voor- en tegenspoed" en zo.quote:
[..]
Ja he? Na de dip tijdens en vlak na mijn vakantie is het heel snel een stuk beter gegaan.
Natuurlijk is dat zo, en op zich is het niet erg als iemand wat problemen heeft, maar t is wel belangrijk dat iemand in staat is problemen op te lossen. Denk dat dat t belangrijkste is want in elke langere relatie zal het wel voorkomen dat het met een van beiden een tijdje minder goed gaat.
Kom je ook nog naar de meet? Meer zielen, meer vreugd!
Ja precies. Zolang je maar wel in staat bent om er bovenop te komen en het op te lossen.quote:
[..]
Tuurlijk. Een burn-out of ziekte, kan van alles gebeuren. Een relatie is niet alleen zonneschijn, het is ook (of misschien zelfs juist) belangrijk er voor elkaar te zijn in de mindere tijden. "Voor- en tegenspoed" en zo.
Kom je ook nog naar de meet? Meer zielen, meer vreugd!
Goeie vraag, heb er vorig topic iets over voorbij zien komen, en wil best kijken of ik kan komen. Het ligt voor mij aan de datum en locatie, moet met t OV vanuit Eindhoven komen dus Utrecht is goed te doen, Amsterdam ook wel zolang het bij CS, Bijlmer of Amstel in de buurt is.
En nu op naar de volgende mogelijke-ex-maar-liever-toch-geen-ex!quote:
[..]
Ja he? Na de dip tijdens en vlak na mijn vakantie is het heel snel een stuk beter gegaan.
Natuurlijk is dat zo, en op zich is het niet erg als iemand wat problemen heeft, maar t is wel belangrijk dat iemand in staat is problemen op te lossen. Denk dat dat t belangrijkste is want in elke langere relatie zal het wel voorkomen dat het met een van beiden een tijdje minder goed gaat.
Oplossen of accepteren en ermee om leren gaan. Niet elk probleem is op te lossen.
De laatste tijd heb ik wel steeds meer het idee dat iedereen ook wel iets slechts in zich heeft. Jouw ex verzweeg alles en deed alsof alles goed was terwijl het niet zo was. Ergens is het niet eens zó erg dat je je ergens voor schaamt en het daardoor goed gaat praten of er niet helemaal eerlijk over bent. Zolang het uiteindelijk maar goed komt en je er uiteindelijk maar over praat. Daar ging je ex de fout in, eigenlijk dubbelop. Het eerste was zeker nog iets waar je in een relatie mee kan leven, het tweede niet, want dat haalt alles overhoop.
http://aisomont.tumblr.com/ (NSFW)
Nah.... ik doe dat lekker rustig aan hoor.quote:
[..]
En nu op naar de volgende mogelijke-ex-maar-liever-toch-geen-ex!
Oplossen of accepteren en ermee om leren gaan. Niet elk probleem is op te lossen.
De laatste tijd heb ik wel steeds meer het idee dat iedereen ook wel iets slechts in zich heeft. Jouw ex verzweeg alles en deed alsof alles goed was terwijl het niet zo was. Ergens is het niet eens zó erg dat je je ergens voor schaamt en het daardoor goed gaat praten of er niet helemaal eerlijk over bent. Zolang het uiteindelijk maar goed komt en je er uiteindelijk maar over praat. Daar ging je ex de fout in, eigenlijk dubbelop. Het eerste was zeker nog iets waar je in een relatie mee kan leven, het tweede niet, want dat haalt alles overhoop.
Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt, mensen blijven mensen en doen nou eenmaal stomme dingen.
Ik geloof dat dat niet praten over problemen 'want het lost het toch niet op' ook wel een ding van mannen is. Terwijl vrouwen uren kunnen praten over een probleem om het vervolgens gewoon zo te laten. Met beide is niks mis, zolang t niet uit de hand loopt en inderdaad alles overhoop haalt.
Thanks lady, that made me blushquote:
[..]
Kom jij ook naar de meet?
Balen mag best, maar doe dat niet te lang. Shit happens, het is voorbij, je bent een ontzettend tof wijf en al je goede eigenschappen kun je ooit weer met iemand delen die dat wél genoeg kan waarderen.
Ik was zowat over de meetplannen aan het lezen, want alles boven de Westerschelde is misschien wat ver voor 'n Belg. Ik heb wel een kennis in Hilversum en een in Leiden. Wel leuk om aan 'n meet een tripje in Nederland te koppelen in een verder verschiet...
Aaah blaah! Dat hadden ik en m'n ex gepland... Maar ja, dat zal wel nu met zijn ouders gebeuren. Ze wonen ook vlakbij de grens dus die gaan zo vaak op geïmproviseerde daguitstapjes naar Zeeuws Vlaanderen enzo. Zo'n kutgevoel, je weet wel, niet alleen omdat je relatie heden niet meer is, maar we hadden nog zoveel samen gepland. In't najaar zouden we op bezoek gaan bij onze Zweedse vrienden en over Kopenhagen terugkeren.
Vandaag telefoon gehad; ik mag dinsdag op gesprek voor een deeltijds baantje. Ook langs gegaan bij een vroegere collega die nu kanker heeft. Zowat de enige die ik miste toen ik in Scandinavië was. Hij zag er echt niet goed uit en op 'n bepaald moment zegt hij dat hij zijn testament wil opmaken en eraan denkt me te vermelden, omdat ik de enige was volgens hem die hem niet had laten vallen ondanks zijn ziekte. Oh man, dit is zo naar... Ik weet echt niet hoe ik me moet voelen daarbij.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
In de OP staat een lijstje met data, kun je copy/pasten. Eén idee was bij Runaway thuis (Amsterdam), ander idee is naar een stad (Utrecht bv) te gaan.quote:
[..]
Ja precies. Zolang je maar wel in staat bent om er bovenop te komen en het op te lossen.
Goeie vraag, heb er vorig topic iets over voorbij zien komen, en wil best kijken of ik kan komen. Het ligt voor mij aan de datum en locatie, moet met t OV vanuit Eindhoven komen dus Utrecht is goed te doen, Amsterdam ook wel zolang het bij CS, Bijlmer of Amstel in de buurt is.
Wow heftig spul. Wat je oud-collega betreft, ik zou het enorm waarderen. Niet het feit dat je geld of iets krijgt, maar dat hij jouw steun en vriendschap zo erg op prijs stelt dat hij dit doet. En het spreekt ook boekdelen over jou zelf als persoon: dat jij niet zomaar mensen in de steek laat, en zeker niet als ze mensen om zich heen nodig hebben.quote:
[..]
Thanks lady, that made me blush
Ik was zowat over de meetplannen aan het lezen, want alles boven de Westerschelde is misschien wat ver voor 'n Belg. Ik heb wel een kennis in Hilversum en een in Leiden. Wel leuk om aan 'n meet een tripje in Nederland te koppelen in een verder verschiet...
Aaah blaah! Dat hadden ik en m'n ex gepland... Maar ja, dat zal wel nu met zijn ouders gebeuren. Ze wonen ook vlakbij de grens dus die gaan zo vaak op geïmproviseerde daguitstapjes naar Zeeuws Vlaanderen enzo. Zo'n kutgevoel, je weet wel, niet alleen omdat je relatie heden niet meer is, maar we hadden nog zoveel samen gepland. In't najaar zouden we op bezoek gaan bij onze Zweedse vrienden en over Kopenhagen terugkeren.
Vandaag telefoon gehad; ik mag dinsdag op gesprek voor een deeltijds baantje. Ook langs gegaan bij een vroegere collega die nu kanker heeft. Zowat de enige die ik miste toen ik in Scandinavië was. Hij zag er echt niet goed uit en op 'n bepaald moment zegt hij dat hij zijn testament wil opmaken en eraan denkt me te vermelden, omdat ik de enige was volgens hem die hem niet had laten vallen ondanks zijn ziekte. Oh man, dit is zo naar... Ik weet echt niet hoe ik me moet voelen daarbij.
En wat de meet (of überhaupt een tripje over de grens) betreft, probeer er niet in te hangen dat je zoiets met je ex gepland had. Je moet nu je eigen dingen gaan doen, eigen herinneringen maken. Laat je niet tegenhouden om dingen te ondernemen omdat je dat altijd met je ex deed. Dus gewoon die kennissen opzoeken, gewoon naar de meet komen!
Misschien een goed excuus om eens naar die kennis in Leiden toe te gaan? Zou erg leuk zijn als je kwam.quote:
[..]
Thanks lady, that made me blush
Ik was zowat over de meetplannen aan het lezen, want alles boven de Westerschelde is misschien wat ver voor 'n Belg. Ik heb wel een kennis in Hilversum en een in Leiden. Wel leuk om aan 'n meet een tripje in Nederland te koppelen in een verder verschiet...
Aaah blaah! Dat hadden ik en m'n ex gepland... Maar ja, dat zal wel nu met zijn ouders gebeuren. Ze wonen ook vlakbij de grens dus die gaan zo vaak op geïmproviseerde daguitstapjes naar Zeeuws Vlaanderen enzo. Zo'n kutgevoel, je weet wel, niet alleen omdat je relatie heden niet meer is, maar we hadden nog zoveel samen gepland. In't najaar zouden we op bezoek gaan bij onze Zweedse vrienden en over Kopenhagen terugkeren.
Vandaag telefoon gehad; ik mag dinsdag op gesprek voor een deeltijds baantje. Ook langs gegaan bij een vroegere collega die nu kanker heeft. Zowat de enige die ik miste toen ik in Scandinavië was. Hij zag er echt niet goed uit en op 'n bepaald moment zegt hij dat hij zijn testament wil opmaken en eraan denkt me te vermelden, omdat ik de enige was volgens hem die hem niet had laten vallen ondanks zijn ziekte. Oh man, dit is zo naar... Ik weet echt niet hoe ik me moet voelen daarbij.
Snap dat er negatieve dingen aan kleven, maar probeer dingen los te zien van je ex. Jammer dat hij niet mee kan, maar jij doet het lekker wel en je geniet er van.
En echt heel rot van die collega, maar wees blij dat je zoveel voor die persoon kan betekenen. In ziekte merk je pas wie je echte vrienden zijn, en dat zijn er altijd minder dan je denkt. Het is heel goed van jou dat je hem niet hebt laten vallen, en goed van hem dat hij dat ook aan jou duidelijk maakt. Je hoeft niet 24/7 voor hem klaar te staan, maar hou regelmatig contact, dat vind hij vast heel fijn.
Je komt echt over als een heel lief en zorgzaam persoon, en het is jammer dat je dan zo blijft hangen bij een ex die jou heeft afgewezen. Je bent te goed voor hem.
Ik denk dat ik me nog zo slecht voel omdat ik nog geen voordelen zie in een leven zonder hem. Ik doe dingen die ik sowieso van plan was, omdat we elkaar enkel in het weekend zouden zien. Ik tel echt af om mijn intrek in de studio te nemen. Ik hoop dat het baantje waarvoor ik dinsdag op gesprek kan wat wordt. Het is geen voltijdse baan, wat jammer is, maar toch een begin. Ik hoop dat de rest van mijn (geld)zaken snel geregeld zijn, want dat zet me nu ook wel voor blok.
Hij had ook tijdens onze relatie geen irritante kantjes waar ik me nu zou kunnen aan ergeren en daardoor bedenken dat ik er maar beter van af ben. Ik heb nu de indruk dat dingen die ik zo apprecieerde in hem medailles met hun onvermijdelijke keerzijde zijn. Hij deed veel dingen op basis van gevoel, wat hem ontroerend eerlijk maakte, maar als mij dumpen een van de zovele dingen recht uit het hart is, gaat het wel recht naar mijn hart. Oprechtheid kan ik alleen maar aanmoedigen, maar dat gebrek aan ratio...
Tja ik mis de rede soms ook wel dezer dagen waarin gevoelens de zot met me houden, maar ik merk wel dat mijn kijk op de situatie vooral gebaseerd is op de principiële kant (zo ben ik, dus ik verlies mezelf alvast niet) en ik vooral bijzonder ontzet ben omdat het niet fair is van hem, het ego dat ermee gepaard gaat niet hoog in het vaandel draag, het getuigen van appreciatie en dankbaarheid in zijn huidige handelen niet door de beugel kan... Kortom het houdt me meer bezig hoe "not done" het is, dan de gevoelens die het -uiteraard- bij me oproept.
Ik ben er eentje van de principes, niet makkelijk in een grote boze wereld vol onrecht, en ik weet dat me dat soms behoorlijk irritant doet overkomen in allerlei debatten, maar die vorm van standvastigheid maakt me wel een heel stuk betrouwbaarder dan iemand die op het gevoel afgaat.
Ik denk dat we met dynamiek elkaar voor een deel in balans hielden, maar ik denk dat we nu elkaar erin zijn verloren; ik zei al meermaals dat ik het niet kan vatten waarom. Zijn gevoelens en mijn denkwerk zijn heden niet aan elkaar gewaagd.
Hij had ook tijdens onze relatie geen irritante kantjes waar ik me nu zou kunnen aan ergeren en daardoor bedenken dat ik er maar beter van af ben. Ik heb nu de indruk dat dingen die ik zo apprecieerde in hem medailles met hun onvermijdelijke keerzijde zijn. Hij deed veel dingen op basis van gevoel, wat hem ontroerend eerlijk maakte, maar als mij dumpen een van de zovele dingen recht uit het hart is, gaat het wel recht naar mijn hart. Oprechtheid kan ik alleen maar aanmoedigen, maar dat gebrek aan ratio...
Tja ik mis de rede soms ook wel dezer dagen waarin gevoelens de zot met me houden, maar ik merk wel dat mijn kijk op de situatie vooral gebaseerd is op de principiële kant (zo ben ik, dus ik verlies mezelf alvast niet) en ik vooral bijzonder ontzet ben omdat het niet fair is van hem, het ego dat ermee gepaard gaat niet hoog in het vaandel draag, het getuigen van appreciatie en dankbaarheid in zijn huidige handelen niet door de beugel kan... Kortom het houdt me meer bezig hoe "not done" het is, dan de gevoelens die het -uiteraard- bij me oproept.
Ik ben er eentje van de principes, niet makkelijk in een grote boze wereld vol onrecht, en ik weet dat me dat soms behoorlijk irritant doet overkomen in allerlei debatten, maar die vorm van standvastigheid maakt me wel een heel stuk betrouwbaarder dan iemand die op het gevoel afgaat.
Ik denk dat we met dynamiek elkaar voor een deel in balans hielden, maar ik denk dat we nu elkaar erin zijn verloren; ik zei al meermaals dat ik het niet kan vatten waarom. Zijn gevoelens en mijn denkwerk zijn heden niet aan elkaar gewaagd.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Tip: ga niet op zoek naar wat tegenovergesteld van je is. Leuk voor de dynamiek en de balans, maar héél lastig om er voor een hele lange tijd mee om te gaan, omdat je elkaar toch niet écht begrijpt omdat je significant anders bent. En dat zorgt uiteindelijk voor onenigheden, ruzies en onbegrijpbare dingen. Dat alles gaat alleen maar irriteren.quote:
Ik denk dat ik me nog zo slecht voel omdat ik nog geen voordelen zie in een leven zonder hem. Ik doe dingen die ik sowieso van plan was, omdat we elkaar enkel in het weekend zouden zien. Ik tel echt af om mijn intrek in de studio te nemen. Ik hoop dat het baantje waarvoor ik dinsdag op gesprek kan wat wordt. Het is geen voltijdse baan, wat jammer is, maar toch een begin. Ik hoop dat de rest van mijn (geld)zaken snel geregeld zijn, want dat zet me nu ook wel voor blok.
Hij had ook tijdens onze relatie geen irritante kantjes waar ik me nu zou kunnen aan ergeren en daardoor bedenken dat ik er maar beter van af ben. Ik heb nu de indruk dat dingen die ik zo apprecieerde in hem medailles met hun onvermijdelijke keerzijde zijn. Hij deed veel dingen op basis van gevoel, wat hem ontroerend eerlijk maakte, maar als mij dumpen een van de zovele dingen recht uit het hart is, gaat het wel recht naar mijn hart. Oprechtheid kan ik alleen maar aanmoedigen, maar dat gebrek aan ratio...
Tja ik mis de rede soms ook wel dezer dagen waarin gevoelens de zot met me houden, maar ik merk wel dat mijn kijk op de situatie vooral gebaseerd is op de principiële kant (zo ben ik, dus ik verlies mezelf alvast niet) en ik vooral bijzonder ontzet ben omdat het niet fair is van hem, het ego dat ermee gepaard gaat niet hoog in het vaandel draag, het getuigen van appreciatie en dankbaarheid in zijn huidige handelen niet door de beugel kan... Kortom het houdt me meer bezig hoe "not done" het is, dan de gevoelens die het -uiteraard- bij me oproept.
Ik ben er eentje van de principes, niet makkelijk in een grote boze wereld vol onrecht, en ik weet dat me dat soms behoorlijk irritant doet overkomen in allerlei debatten, maar die vorm van standvastigheid maakt me wel een heel stuk betrouwbaarder dan iemand die op het gevoel afgaat.
Ik denk dat we met dynamiek elkaar voor een deel in balans hielden, maar ik denk dat we nu elkaar erin zijn verloren; ik zei al meermaals dat ik het niet kan vatten waarom. Zijn gevoelens en mijn denkwerk zijn heden niet aan elkaar gewaagd.
Uiteraard is dit alleen maar mijn oogpunt, er zullen vast genoeg mensen zijn die prima overweg kunnen met iemand die voor een groot deels tegenovergesteld is. Maar ik kan dat alleszins niet.
http://aisomont.tumblr.com/ (NSFW)
Hij is ook tegen je principes in gegaan, en daar staat gevoel deels buiten bij jezelf. Ik weet hoe dat is, maar weet ook hoe belangrijk het kan zijn achter je eigen principes te blijven staan. Het zijn kernwaarden van je, en iemand die ze overschrijdt ziet jou niet voor wie je bent. En zoiets gaat nooit echt matchen, zelfs al zegt je gevoel dat je als een verslaafde een fix moet hebben.quote:
Ik denk dat ik me nog zo slecht voel omdat ik nog geen voordelen zie in een leven zonder hem. Ik doe dingen die ik sowieso van plan was, omdat we elkaar enkel in het weekend zouden zien. Ik tel echt af om mijn intrek in de studio te nemen. Ik hoop dat het baantje waarvoor ik dinsdag op gesprek kan wat wordt. Het is geen voltijdse baan, wat jammer is, maar toch een begin. Ik hoop dat de rest van mijn (geld)zaken snel geregeld zijn, want dat zet me nu ook wel voor blok.
Hij had ook tijdens onze relatie geen irritante kantjes waar ik me nu zou kunnen aan ergeren en daardoor bedenken dat ik er maar beter van af ben. Ik heb nu de indruk dat dingen die ik zo apprecieerde in hem medailles met hun onvermijdelijke keerzijde zijn. Hij deed veel dingen op basis van gevoel, wat hem ontroerend eerlijk maakte, maar als mij dumpen een van de zovele dingen recht uit het hart is, gaat het wel recht naar mijn hart. Oprechtheid kan ik alleen maar aanmoedigen, maar dat gebrek aan ratio...
Tja ik mis de rede soms ook wel dezer dagen waarin gevoelens de zot met me houden, maar ik merk wel dat mijn kijk op de situatie vooral gebaseerd is op de principiële kant (zo ben ik, dus ik verlies mezelf alvast niet) en ik vooral bijzonder ontzet ben omdat het niet fair is van hem, het ego dat ermee gepaard gaat niet hoog in het vaandel draag, het getuigen van appreciatie en dankbaarheid in zijn huidige handelen niet door de beugel kan... Kortom het houdt me meer bezig hoe "not done" het is, dan de gevoelens die het -uiteraard- bij me oproept.
Ik ben er eentje van de principes, niet makkelijk in een grote boze wereld vol onrecht, en ik weet dat me dat soms behoorlijk irritant doet overkomen in allerlei debatten, maar die vorm van standvastigheid maakt me wel een heel stuk betrouwbaarder dan iemand die op het gevoel afgaat.
Ik denk dat we met dynamiek elkaar voor een deel in balans hielden, maar ik denk dat we nu elkaar erin zijn verloren; ik zei al meermaals dat ik het niet kan vatten waarom. Zijn gevoelens en mijn denkwerk zijn heden niet aan elkaar gewaagd.
En je ziet geen voordelen van zonder hem zijn? Wat dacht je van niet op iemand willen steunen waarop je niet kan bouwen? Iemand kunnen vinden die dankbaar is voor jou. Iemand vinden die er voor je is, zoals jij voor die ander bent.
In onze relatie kreeg ik heel veel terug en we deelden ook dezelfde principes. Hij vindt ook dat je niet in een relatie hoeft te stappen om af te wachten en tijd te verdrijven en andere opties open te houden. Ik ben er ook maar pas in gestapt nadat we elkaar genoeg leerden kennen. Onze ideeën verschillen helemaal niet zoveel van elkaar en zolang gevoelens gelijk lopen met principes is er niks aan de hand, maar een vlaag van gevoelens van een dag het principe van "liefde is een werkwoord" overmeesteren, wordt het wat moeilijker. Ik denk dat zoiets in elke relatie voorkomt, maar je hebt ook nog je verstand om keuzes af te wegen, die in mijn inziens idealiter met je partner gebeuren. Het gaat tenslotte ook om zijn/haar toekomst. Dat doe je niet in één dag, zoals bij mijn ex-partner. Zijn ouders hebben waarschijnlijk voor een schijnbaar evenwicht gezorgd door hem te voeden met eenzijdige pseudoratio. Ik merkte ook bij hem dat ik hem door bijvoorbeeld mooie herinneringen op te halen vrijwel onmiddellijk van drastisch verbreken naar twijfelen ging en opnieuw tijd vroeg voor 'n tijdelijke break-up. Dan begon hij te huilen en wou me weer knuffelen, jankte hoe zwaar het was omdat hij nog heel veel van me hield, maar toch ergens voelde dat we niet gelukkig zouden zijn, als we nu doorgingen. Jaja, geen leuk gevoel, en slim van zijn ouders om vanalles te gaan doen met hun gezin waar hij blije gevoelens van krijgt; uitstapjes, naar de film, naar 't wielrennen, en hopelijk 's avonds zich te moe voélt om zich alleen te voélen, laat staan daardoor aan mij te dénken.quote:Op zondag 24 augustus 2014 10:35 schreef Gray het volgende:
[..]
Hij is ook tegen je principes in gegaan, en daar staat gevoel deels buiten bij jezelf. Ik weet hoe dat is, maar weet ook hoe belangrijk het kan zijn achter je eigen principes te blijven staan. Het zijn kernwaarden van je, en iemand die ze overschrijdt ziet jou niet voor wie je bent. En zoiets gaat nooit echt matchen, zelfs al zegt je gevoel dat je als een verslaafde een fix moet hebben.
En je ziet geen voordelen van zonder hem zijn? Wat dacht je van niet op iemand willen steunen waarop je niet kan bouwen? Iemand kunnen vinden die dankbaar is voor jou. Iemand vinden die er voor je is, zoals jij voor die ander bent.
Ik overigens dat veel mensen op het gevoel afgaan als het erop aankomt, uit egoïsme en gemakzucht. Bijvoorbeeld bij bedrog; er zijn een heel aantal stappen tussen iemand buiten je relatie aardig en/of aantrekkelijk te vinden en het moment dat je ermee in bed belandt. Dat record aantal scheidingen ook... Uiteraard vind ik niet dat je in een abusieve relatie moet blijven en moet blijven zitten in een situatie die schreeuw om ervan weg te lopen. Er is een verschil tussen zelfbehoud en ego.
Ik maak me in een groter geheel zorgen over of het wel mogelijk is voor mij een relatie aan te gaan en opnieuw te vertrouwen, als engagement zo afhankelijk is van gevoelens en eigen goestingskes, bij zoveel mensen. Als ik met mijn ex principieel uitstekend overweg kon (veel meer dan diegene die ik hierboven beschreef) en vele gesprekken ook gingen over denkprocessen en bevindingen, ook daaruit vele plannen en afspraken werden gemaakt, hoe kan ik dan voorzien dat hij uiteindelijk toch een eendagsgevoel de bovenhand laat nemen onder invloed van zijn omgeving? Maar ook vooral; hoe kan ik zoiets in de toekomst voorzien? Ik ga geneigd zijn niemand nog te geloven en te vertrouwen. Uiteraard valt iemand niet te vertrouwen die honderd keer zegt "I love you" en je vraagt wat hij of zij gaat doen als die gevoelens ooit verminderen en die zegt dan zo "oh zien we dan wel". Maar nu kan ik ook niemand meer vertrouwen die hetzelfde denkt, want die kan blijkbaar ook plots zijn gevoelens volgen ofzo en het aftrappen of bedriegen, ookal is het tegen zijn/haar principes... Pff...
[ Bericht 11% gewijzigd door Woestenijhumor op 24-08-2014 12:24:55 ]
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Eerlijk gezegd denk ik dat wanneer jij weer iemand hebt waar je voor kan zorgen en afhankelijk van je is, je weer helemaal in je nopjes bent.quote:
[..]
In onze relatie kreeg ik heel veel terug en we deelden ook dezelfde principes. Hij vindt ook dat je niet in een relatie hoeft te stappen om af te wachten en tijd te verdrijven en andere opties open te houden. Ik ben er ook maar pas in gestapt nadat we elkaar genoeg leerden kennen. Onze ideeën verschillen helemaal niet zoveel van elkaar en zolang gevoelens gelijk lopen met principes is er niks aan de hand, maar een vlaag van gevoelens van een dag het principe van "liefde is een werkwoord" overmeesteren, wordt het wat moeilijker. Ik denk dat zoiets in elke relatie voorkomt, maar je hebt ook nog je verstand om keuzes af te wegen, die in mijn inziens idealiter met je partner gebeuren. Het gaat tenslotte ook om zijn/haar toekomst. Dat doe je niet in één dag, zoals bij mijn ex-partner. Zijn ouders hebben waarschijnlijk voor een schijnbaar evenwicht gezorgd door hem te voeden met eenzijdige pseudoratio. Ik merkte ook bij hem dat ik hem door bijvoorbeeld mooie herinneringen op te halen vrijwel onmiddellijk van drastisch verbreken naar twijfelen ging en opnieuw tijd vroeg voor 'n tijdelijke break-up. Dan begon hij te huilen en wou me weer knuffelen, jankte hoe zwaar het was omdat hij nog heel veel van me hield, maar toch ergens voelde dat we niet gelukkig zouden zijn, als we nu doorgingen. Jaja, geen leuk gevoel, en slim van zijn ouders om vanalles te gaan doen met hun gezin waar hij blije gevoelens van krijgt; uitstapjes, naar de film, naar 't wielrennen, en hopelijk 's avonds zich te moe voélt om zich alleen te voélen, laat staan daardoor aan mij te dénken.
Ik overigens dat veel mensen op het gevoel afgaan als het erop aankomt, uit egoïsme en gemakzucht. Bijvoorbeeld bij bedrog; er zijn een heel aantal stappen tussen iemand buiten je relatie aardig en/of aantrekkelijk te vinden en het moment dat je ermee in bed belandt. Dat record aantal scheidingen ook... Uiteraard vind ik niet dat je in een abusieve relatie moet blijven en moet blijven zitten in een situatie die schreeuw om ervan weg te lopen. Er is een verschil tussen zelfbehoud en ego.
Ik maak me in een groter geheel zorgen over of het wel mogelijk is voor mij een relatie aan te gaan en opnieuw te vertrouwen, als engagement zo afhankelijk is van gevoelens en eigen goestingskes, bij zoveel mensen. Als ik met mijn ex principieel uitstekend overweg kon (veel meer dan diegene die ik hierboven beschreef) en vele gesprekken ook gingen over denkprocessen en bevindingen, ook daaruit vele plannen en afspraken werden gemaakt, hoe kan ik dan voorzien dat hij uiteindelijk toch een eendagsgevoel de bovenhand laat nemen onder invloed van zijn omgeving? Maar ook vooral; hoe kan ik zoiets in de toekomst voorzien? Ik ga geneigd zijn niemand nog te geloven en te vertrouwen. Uiteraard valt iemand niet te vertrouwen die honderd keer zegt "I love you" en je vraagt wat hij of zij gaat doen als die gevoelens ooit verminderen en die zegt dan zo "oh zien we dan wel". Maar nu kan ik ook niemand meer vertrouwen die hetzelfde denkt, want die kan blijkbaar ook plots zijn gevoelens volgen ofzo en het aftrappen of bedriegen, ookal is het tegen zijn/haar principes... Pff...
Voor een tijd iig...
Niet om rot te doen, maar je focust je heel erg op wat er mis is aan je ex, zijn waarden en normen en met de wereld. Dat zijn nu net de dingen waar je weinig tot geen invloed op hebt, dus dat gaat je niet echt wat opleveren, en zal je al helemaal niet helpen om over je verdriet heen te komen.quote:
[..]
In onze relatie kreeg ik heel veel terug en we deelden ook dezelfde principes. Hij vindt ook dat je niet in een relatie hoeft te stappen om af te wachten en tijd te verdrijven en andere opties open te houden. Ik ben er ook maar pas in gestapt nadat we elkaar genoeg leerden kennen. Onze ideeën verschillen helemaal niet zoveel van elkaar en zolang gevoelens gelijk lopen met principes is er niks aan de hand, maar een vlaag van gevoelens van een dag het principe van "liefde is een werkwoord" overmeesteren, wordt het wat moeilijker. Ik denk dat zoiets in elke relatie voorkomt, maar je hebt ook nog je verstand om keuzes af te wegen, die in mijn inziens idealiter met je partner gebeuren. Het gaat tenslotte ook om zijn/haar toekomst. Dat doe je niet in één dag, zoals bij mijn ex-partner. Zijn ouders hebben waarschijnlijk voor een schijnbaar evenwicht gezorgd door hem te voeden met eenzijdige pseudoratio. Ik merkte ook bij hem dat ik hem door bijvoorbeeld mooie herinneringen op te halen vrijwel onmiddellijk van drastisch verbreken naar twijfelen ging en opnieuw tijd vroeg voor 'n tijdelijke break-up. Dan begon hij te huilen en wou me weer knuffelen, jankte hoe zwaar het was omdat hij nog heel veel van me hield, maar toch ergens voelde dat we niet gelukkig zouden zijn, als we nu doorgingen. Jaja, geen leuk gevoel, en slim van zijn ouders om vanalles te gaan doen met hun gezin waar hij blije gevoelens van krijgt; uitstapjes, naar de film, naar 't wielrennen, en hopelijk 's avonds zich te moe voélt om zich alleen te voélen, laat staan daardoor aan mij te dénken.
Ik overigens dat veel mensen op het gevoel afgaan als het erop aankomt, uit egoïsme en gemakzucht. Bijvoorbeeld bij bedrog; er zijn een heel aantal stappen tussen iemand buiten je relatie aardig en/of aantrekkelijk te vinden en het moment dat je ermee in bed belandt. Dat record aantal scheidingen ook... Uiteraard vind ik niet dat je in een abusieve relatie moet blijven en moet blijven zitten in een situatie die schreeuw om ervan weg te lopen. Er is een verschil tussen zelfbehoud en ego.
Ik maak me in een groter geheel zorgen over of het wel mogelijk is voor mij een relatie aan te gaan en opnieuw te vertrouwen, als engagement zo afhankelijk is van gevoelens en eigen goestingskes, bij zoveel mensen. Als ik met mijn ex principieel uitstekend overweg kon (veel meer dan diegene die ik hierboven beschreef) en vele gesprekken ook gingen over denkprocessen en bevindingen, ook daaruit vele plannen en afspraken werden gemaakt, hoe kan ik dan voorzien dat hij uiteindelijk toch een eendagsgevoel de bovenhand laat nemen onder invloed van zijn omgeving? Maar ook vooral; hoe kan ik zoiets in de toekomst voorzien? Ik ga geneigd zijn niemand nog te geloven en te vertrouwen. Uiteraard valt iemand niet te vertrouwen die honderd keer zegt "I love you" en je vraagt wat hij of zij gaat doen als die gevoelens ooit verminderen en die zegt dan zo "oh zien we dan wel". Maar nu kan ik ook niemand meer vertrouwen die hetzelfde denkt, want die kan blijkbaar ook plots zijn gevoelens volgen ofzo en het aftrappen of bedriegen, ookal is het tegen zijn/haar principes... Pff...
Waar je wel invloed op hebt is op jezelf. En als ik je verhalen zo lees denk ik dat het niet verkeerd is om eens te kijken naar hoe je in relaties staat. Je lijkt me iemand die al vrij snel heel veel voor een ander doet, en dat ook graag doet vanuit een goed hart. Maar waar het misloopt is dat je er loyaliteit voor terug lijkt te verwachten, en ook niet zo goed oplet voor wie je dit doet.
Het gros van de mensen zou het niet zo accepteren dat je een complete zorg overneemt. En de mensen die dat wel doen zullen je waarschijnlijk niet respecteren om wie jij bent, maar enkel geniet van jouw goede service. En ook makkelijk weer afscheid van je nemen als het ze zo uitkomt.
Godsamme.
Ik heb op mijn veertiende een 'relatie' gehad met een Turkse jongen. Was best turbulent allemaal, dominante kerel, proberen mij te bekeren en begon na drie maanden al over trouwen. Zijn ouders zagen het ook helemaal zitten, ik kreeg gouden oorbellen gezet met robijnen en saffieren van zijn moeder en andere sieraden. Ik wilde dit eigenlijk niet aannemen want we hadden nog helemaal niet lang en ik wist ook niet of ik het wel allemaal wilde.
In de tijd dat we hadden heeft hij zijn broer het ziekenhuis in geslagen omdat hij iets over mij gezegd zou hebben en nog een paar andere gasten klappen gegeven omdat ze me aanspraken. Belachelijke dingen.
Naja, na een half jaartje wilde ik er een punt achter zetten maar dat accepteerde hij dus niet met als gevolg dat hij mijn sleutels heeft afgepakt en me midden op straat in een greep heeft gehouden zodat ik niet weg kon komen. Na drie uur geruzie, gevecht, mensen die me wilden helpen maar direct werden bedreigd door hem (en ik ze toch maar heb gevraagd om door te lopen want hij had al genoeg mensen geslagen om onzin), heeft hij zijn vader gebeld (hij dacht waarschijnlijk dat zijn vader wel aan zijn kant zou staan en mij om kon praten) en die is toen gekomen. Hij wilde eerst met zijn zoon praten, dat is gebeurd, daarna met mij en ik heb alles gewoon verteld. Toen is hij boos de auto uit gelopen, heeft staan flippen tegen zijn zoon, mijn sleutels terug gepakt en me naar huis gebracht.
Daarna begon het eigenlijk, we hadden zogenaamd nog steeds een relatie en zo niet dan zorgde hij daar wel voor. Ik werd constant gebeld en gesmst, heb een nieuw nummer genomen en in de tijd dat hij achter dat nummer kwam belde hij vrolijk door op m'n huistelefoon. Ook gewoon mijn vader bellen om te zeggen dat het niet goed met mij ging en weet ik veel wat allemaal.
Ik kreeg steeds dreigingen met dat hij me zou ontvoeren, zelfs al een huis had geregeld waar hij me dan zou vasthouden. Hij reed vaak langs m'n straat en had zelfs vrienden die gewoon bij mij door de buurt gingen lopen. Op MSN kon ik ook niet meer op online staan en al m'n profielensites had ik opgeheven want ook daar werd ik op gestalkt.
Waarom ik geen politie gebeld heb, snap ik echt niet.
Maargoed, na een jaar was het ineens gestopt tot mijn stomme verbazing en bleek dat hij naar Turkije was gestuurd om in dienst te zijn, hij had zijn vader in elkaar geslagen.
Heerlijke rust, z'n vrienden lieten me ook gewoon met rust verder en het leven ging weer verder zonder dat ik nog bang hoefde te zijn. Ik kreeg een nieuwe relatie en was hem eigenlijk zo goed als vergeten na een paar jaar, totdat de deurbel ging ruim drie jaar na het laatste contact.
M'n hart stond echt in mijn keel toen ik zijn kop zag, hij stond gewoon doodleuk voor mijn deur? Omdat ik zelf in de tijd dat hij weg was een heel ander mens ben geworden, heb ik gewoon rustig gereageerd (nadat ik een minuut met stomme verbazing heb gestaan). Hij vroeg of ik even mee kon komen, ik heb dat gedaan (wel m'n hond meegenomen) want ik was toch wel benieuwd naar wat hij te melden had. Hij vroeg nog of ik mee de auto in wilde maar daar heb ik vriendelijk voor bedankt dus zijn we naar een bankje om de hoek van m'n huis gegaan.
Daar vermeld hij me dat hij iedere dag de hele dag aan mij heeft gedacht drie jaar lang daar in Turkije, en dat hij sinds gisteren terug was (en als eerste dus maar bedacht om mij direct op te zoeken, wat ik erg eng vond). Ik kreeg te horen hoeveel hij van me hield en dat dat nooit weg zou gaan, en of ik ook nog van hem hield. Ik ben heel duidelijk geweest in dat ik een nieuwe relatie heb en gewoon verder ben gegaan, en of hij mij met rust wilde laten. Stom als ik ben, heb ik mijn telefoon op het bankje laten liggen, en die heeft hij dus meegenomen.
De volgende dag stond hij weer voor mijn deur, om mijn telefoon terug te brengen en daar is het dan ook wel bij gebleven.
Later heeft hij mij nog een paar keer gebeld en gesmst, waardoor ik maar weer een nieuw nummer heb genomen. Ik was gewoon nog steeds bang voor die gast omdat ik weet dat hij tot alles in staat is. Als je zelf je eigen familie in elkaar mept en met alles wat ik van hem gezien heb in de tijd dat we wat hadden, ben je tot veel in staat en ik denk dat ik van geluk kan spreken dat ik niet werkelijk ontvoerd ben (ben altijd in groepjes of met minimaal nog een andere persoon van school naar huis gegaan en werd verder alleen met de auto opgehaald).
Naja, lang verhaal maar ik moet het even van mij afschrijven. Net, tien jaar nadat we we elkaar voor het eerst tegen kwamen, zag ik hem lopen.
Ik ben verhuisd naar Utrecht, en had er helemaal niet bij nagedacht dat hij hier ook woont. Ik ben hem net tegen gekomen en mijn hart zit in mijn keel. Hij keek mij wel aan maar ik weet niet of hij mij herkend heeft, ik ben direct achter m'n vriend gedoken, in een gangpad gewacht tot hij uit zicht was en naar de kassa gerend om af te rekenen.
Sinds dien ben ik gewoon volledig ontdaan, gespannen, brok in mijn keel en ik voel me totaal niet meer veilig. Ik heb veel meegemaakt, kan de jongens die mij vanaf jonge leeftijd misbruikt hebben nog wel enigszins aankijken/handelen maar wat ik nu voel slaat gewoon helemaal nergens op. Ik ben gewoon echt bang en sta de hele tijd op het punt om over te geven. Wil mijn vriend er ook helemaal niet mee lastig vallen want hij heeft het al vaak genoeg aan moeten horen en hij is lekker aan het klussen, ik probeer hem te helpen maar er komt gewoon echt helemaal niets uit bij mij op het moment.
Okay, nou ja, ik moest het even kwijt.
Ik heb op mijn veertiende een 'relatie' gehad met een Turkse jongen. Was best turbulent allemaal, dominante kerel, proberen mij te bekeren en begon na drie maanden al over trouwen. Zijn ouders zagen het ook helemaal zitten, ik kreeg gouden oorbellen gezet met robijnen en saffieren van zijn moeder en andere sieraden. Ik wilde dit eigenlijk niet aannemen want we hadden nog helemaal niet lang en ik wist ook niet of ik het wel allemaal wilde.
In de tijd dat we hadden heeft hij zijn broer het ziekenhuis in geslagen omdat hij iets over mij gezegd zou hebben en nog een paar andere gasten klappen gegeven omdat ze me aanspraken. Belachelijke dingen.
Naja, na een half jaartje wilde ik er een punt achter zetten maar dat accepteerde hij dus niet met als gevolg dat hij mijn sleutels heeft afgepakt en me midden op straat in een greep heeft gehouden zodat ik niet weg kon komen. Na drie uur geruzie, gevecht, mensen die me wilden helpen maar direct werden bedreigd door hem (en ik ze toch maar heb gevraagd om door te lopen want hij had al genoeg mensen geslagen om onzin), heeft hij zijn vader gebeld (hij dacht waarschijnlijk dat zijn vader wel aan zijn kant zou staan en mij om kon praten) en die is toen gekomen. Hij wilde eerst met zijn zoon praten, dat is gebeurd, daarna met mij en ik heb alles gewoon verteld. Toen is hij boos de auto uit gelopen, heeft staan flippen tegen zijn zoon, mijn sleutels terug gepakt en me naar huis gebracht.
Daarna begon het eigenlijk, we hadden zogenaamd nog steeds een relatie en zo niet dan zorgde hij daar wel voor. Ik werd constant gebeld en gesmst, heb een nieuw nummer genomen en in de tijd dat hij achter dat nummer kwam belde hij vrolijk door op m'n huistelefoon. Ook gewoon mijn vader bellen om te zeggen dat het niet goed met mij ging en weet ik veel wat allemaal.
Ik kreeg steeds dreigingen met dat hij me zou ontvoeren, zelfs al een huis had geregeld waar hij me dan zou vasthouden. Hij reed vaak langs m'n straat en had zelfs vrienden die gewoon bij mij door de buurt gingen lopen. Op MSN kon ik ook niet meer op online staan en al m'n profielensites had ik opgeheven want ook daar werd ik op gestalkt.
Waarom ik geen politie gebeld heb, snap ik echt niet.
Maargoed, na een jaar was het ineens gestopt tot mijn stomme verbazing en bleek dat hij naar Turkije was gestuurd om in dienst te zijn, hij had zijn vader in elkaar geslagen.
Heerlijke rust, z'n vrienden lieten me ook gewoon met rust verder en het leven ging weer verder zonder dat ik nog bang hoefde te zijn. Ik kreeg een nieuwe relatie en was hem eigenlijk zo goed als vergeten na een paar jaar, totdat de deurbel ging ruim drie jaar na het laatste contact.
M'n hart stond echt in mijn keel toen ik zijn kop zag, hij stond gewoon doodleuk voor mijn deur? Omdat ik zelf in de tijd dat hij weg was een heel ander mens ben geworden, heb ik gewoon rustig gereageerd (nadat ik een minuut met stomme verbazing heb gestaan). Hij vroeg of ik even mee kon komen, ik heb dat gedaan (wel m'n hond meegenomen) want ik was toch wel benieuwd naar wat hij te melden had. Hij vroeg nog of ik mee de auto in wilde maar daar heb ik vriendelijk voor bedankt dus zijn we naar een bankje om de hoek van m'n huis gegaan.
Daar vermeld hij me dat hij iedere dag de hele dag aan mij heeft gedacht drie jaar lang daar in Turkije, en dat hij sinds gisteren terug was (en als eerste dus maar bedacht om mij direct op te zoeken, wat ik erg eng vond). Ik kreeg te horen hoeveel hij van me hield en dat dat nooit weg zou gaan, en of ik ook nog van hem hield. Ik ben heel duidelijk geweest in dat ik een nieuwe relatie heb en gewoon verder ben gegaan, en of hij mij met rust wilde laten. Stom als ik ben, heb ik mijn telefoon op het bankje laten liggen, en die heeft hij dus meegenomen.
De volgende dag stond hij weer voor mijn deur, om mijn telefoon terug te brengen en daar is het dan ook wel bij gebleven.
Later heeft hij mij nog een paar keer gebeld en gesmst, waardoor ik maar weer een nieuw nummer heb genomen. Ik was gewoon nog steeds bang voor die gast omdat ik weet dat hij tot alles in staat is. Als je zelf je eigen familie in elkaar mept en met alles wat ik van hem gezien heb in de tijd dat we wat hadden, ben je tot veel in staat en ik denk dat ik van geluk kan spreken dat ik niet werkelijk ontvoerd ben (ben altijd in groepjes of met minimaal nog een andere persoon van school naar huis gegaan en werd verder alleen met de auto opgehaald).
Naja, lang verhaal maar ik moet het even van mij afschrijven. Net, tien jaar nadat we we elkaar voor het eerst tegen kwamen, zag ik hem lopen.
Ik ben verhuisd naar Utrecht, en had er helemaal niet bij nagedacht dat hij hier ook woont. Ik ben hem net tegen gekomen en mijn hart zit in mijn keel. Hij keek mij wel aan maar ik weet niet of hij mij herkend heeft, ik ben direct achter m'n vriend gedoken, in een gangpad gewacht tot hij uit zicht was en naar de kassa gerend om af te rekenen.
Sinds dien ben ik gewoon volledig ontdaan, gespannen, brok in mijn keel en ik voel me totaal niet meer veilig. Ik heb veel meegemaakt, kan de jongens die mij vanaf jonge leeftijd misbruikt hebben nog wel enigszins aankijken/handelen maar wat ik nu voel slaat gewoon helemaal nergens op. Ik ben gewoon echt bang en sta de hele tijd op het punt om over te geven. Wil mijn vriend er ook helemaal niet mee lastig vallen want hij heeft het al vaak genoeg aan moeten horen en hij is lekker aan het klussen, ik probeer hem te helpen maar er komt gewoon echt helemaal niets uit bij mij op het moment.
Okay, nou ja, ik moest het even kwijt.
Damn da's nog eens een verhaal. Maar als ik het begrijp is het niet zozeer dat je moeite hebt met het loslaten van je ex, maar dat je bang bent dat hij je iets aan gaat doen. In elk geval wel goed even van je af te schrijven, dat lucht vaak al veel op.
Wat ik je kan aanraden is, als je hem nog vaker tegenkomt, en het niet meer zo 'toevallig' lijkt, dit keer wel naar de politie te stappen en hem te beschuldigen van stalken en vertellen wat hij vroeger gedaan heeft. Want je weet niet waartoe die gast in staat is. Ja, het zou kunnen dat hij ook veranderd is, maar daar zou ik niet vanuit gaan, puur uit zelfbescherming.
Dat gezegd hebbende, probeer er voorzover mogelijk niet teveel aandacht aan te besteden, en doe gewoon je eigen ding. En praat er wel met je vriend over, hij moet jou hierin steunen. Dit is zwaar voor je, dus hoort hij je te helpen.
Wat ik je kan aanraden is, als je hem nog vaker tegenkomt, en het niet meer zo 'toevallig' lijkt, dit keer wel naar de politie te stappen en hem te beschuldigen van stalken en vertellen wat hij vroeger gedaan heeft. Want je weet niet waartoe die gast in staat is. Ja, het zou kunnen dat hij ook veranderd is, maar daar zou ik niet vanuit gaan, puur uit zelfbescherming.
Dat gezegd hebbende, probeer er voorzover mogelijk niet teveel aandacht aan te besteden, en doe gewoon je eigen ding. En praat er wel met je vriend over, hij moet jou hierin steunen. Dit is zwaar voor je, dus hoort hij je te helpen.
Ik wil al een jaar in therapie, omdat ik al jaren weet dat dit een keer gaat komen. Ik ben door zoveel shit heen gegaan en dat is me te goed af gegaan want ik ben volledig stabiel en heb het helemaal voor elkaar (in de zin van dat ik gelukkig ben, studie goed gaat, ik samen woon, een baan heb, normaal functioneer en niet veel onzekerheid heb over mezelf). Het was een kwestie van tijd voor m'n eerste onverwerkte ervaring de kop op ging steken en ik had van veel dingen verwacht dat ze de kop op zouden steken, maar hier van niet. Ik heb wel ooit en verwijsbriefje gehad van m'n arts maar ik ben nooit gegaan. Zal maar een nieuwe vragen.quote:Op zondag 24 augustus 2014 18:00 schreef Gray het volgende:
Tijd voor therapie, want dit klinkt als een traumatische ervaring, ofwel een trauma.
Ja, hij merkte toch wel dat ik er wel heel erg mee zat dus is gestopt met klussen, bij me gaan zitten en heeft me daarna mee een terrasje op gesleurd.quote:
Damn da's nog eens een verhaal. Maar als ik het begrijp is het niet zozeer dat je moeite hebt met het loslaten van je ex, maar dat je bang bent dat hij je iets aan gaat doen. In elk geval wel goed even van je af te schrijven, dat lucht vaak al veel op.
Wat ik je kan aanraden is, als je hem nog vaker tegenkomt, en het niet meer zo 'toevallig' lijkt, dit keer wel naar de politie te stappen en hem te beschuldigen van stalken en vertellen wat hij vroeger gedaan heeft. Want je weet niet waartoe die gast in staat is. Ja, het zou kunnen dat hij ook veranderd is, maar daar zou ik niet vanuit gaan, puur uit zelfbescherming.
Dat gezegd hebbende, probeer er voorzover mogelijk niet teveel aandacht aan te besteden, en doe gewoon je eigen ding. En praat er wel met je vriend over, hij moet jou hierin steunen. Dit is zwaar voor je, dus hoort hij je te helpen.
Ik ben inderdaad bang voor m'n veiligheid, maar ook die van m'n vriend. Hij is fysiek heel sterk,
[ Bericht 100% gewijzigd door #ANONIEM op 25-08-2014 12:26:13 ]
Same. Maar meteen overschakelen op andere gedachtes , zij is het niet meer waard om over na te denkenquote:
Vannacht na een hele lange tijd plotseling weer over d'r gedroomd. Voel me ineens weer klote
RED ONS HENNIEGOD
Oh ja, ik heb dat ook meerdere keren per week met dan zo van die dromen dat je nog samen bent. En dan (alleen) wakker worden is echt rotquote:
Vannacht na een hele lange tijd plotseling weer over d'r gedroomd. Voel me ineens weer klote
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Gelukkig maar een keer gedroomd van een ex, de dag nadat het uit was.
Wel werd ze meteen gegangbanged op een podium door een groep van 20 grootgeschapen mannen...
Heb betere dromen gehad.
Wel werd ze meteen gegangbanged op een podium door een groep van 20 grootgeschapen mannen...
Heb betere dromen gehad.
Ik droomde van de week ook dat mijn ex en ik weer samen waren. Maar ik had wel mijn common sense om meteen na te denken hoe ik m uit ging leggen dat dat niet de bedoeling was en dat ik geen relatie meer met m wilde hebben.
Af en toe droom ik ook over mijn ex. Voor mij is het 'nadeel' dat we echt hele fijne momenten samen hebben gehad en dat herbeleef ik in die dromen. Maar dan ontwaak ik, schud ik drie keer met m'n hoofd en besef ik dat ik er niks aan mis.
Gisteren had ik mijn eerste date nadat het uit was, en daar moet ik wel even aan wennen. Ik heb nooit echt iemand gedate, het was eigenlijk al vrij snel serieus, en dat wil ik niet nog een keer. Had dit mannelijk wild ontmoet tijdens het uitlaten van de hond, en werd overrompeld met zijn vraag om wat te gaan drinken.
Was echt een heer, heel lief en zorgzaam, alleen had hij zo een verschrikkelijk irritante stem. Dat was me het gesprek ervoor niet opgevallen, dus wellicht was hij nerveus of verkouden, maar ik moest constant lachen om álles wat hij zei, en dat zag hij natuurlijk als het teken dat ik hem wel zag zitten. Scheelt dat hij een hekel heeft aan alle moderne dingen en dus ook geen telefoon of laptop heeft, dus lastig vallen zal hij niet doen. Op zich leuke avond gehad, maar nee, dit was hem niet
Mijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid, en daar ben ik trots op. Zowel met het kopen van kleding als hoe ik over mezelf denk, het is zoveel fijner. Ook al krijg ik nu wel wat meer attitude
Gisteren had ik mijn eerste date nadat het uit was, en daar moet ik wel even aan wennen. Ik heb nooit echt iemand gedate, het was eigenlijk al vrij snel serieus, en dat wil ik niet nog een keer. Had dit mannelijk wild ontmoet tijdens het uitlaten van de hond, en werd overrompeld met zijn vraag om wat te gaan drinken.
Was echt een heer, heel lief en zorgzaam, alleen had hij zo een verschrikkelijk irritante stem. Dat was me het gesprek ervoor niet opgevallen, dus wellicht was hij nerveus of verkouden, maar ik moest constant lachen om álles wat hij zei, en dat zag hij natuurlijk als het teken dat ik hem wel zag zitten. Scheelt dat hij een hekel heeft aan alle moderne dingen en dus ook geen telefoon of laptop heeft, dus lastig vallen zal hij niet doen. Op zich leuke avond gehad, maar nee, dit was hem niet
Mijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid, en daar ben ik trots op. Zowel met het kopen van kleding als hoe ik over mezelf denk, het is zoveel fijner. Ook al krijg ik nu wel wat meer attitude
Heb de laatste tijd gelukkig geen dromen meer gehad (let op, zul je zien dat vannacht...). Het nare van dromen vind ik misschien niet eens zozeer de droom zelf, maar dat je dag meteen met een pesthumeur begint. Vervelend is ook dat je écht niks tegen dromen kan doen (naja, zware medicatie slikken misschien). Als je overdag even een naar moment hebt kun je wel wat gaan doen als afleiding, maar een droom zit je in vast
Dat is te merken jaquote:
Ook al krijg ik nu wel wat meer attitude
Maar ik mag dat, ik ben nou eenmaal geweldigquote:
Heb de laatste tijd gelukkig geen dromen meer gehad (let op, zul je zien dat vannacht...). Het nare van dromen vind ik misschien niet eens zozeer de droom zelf, maar dat je dag meteen met een pesthumeur begint. Vervelend is ook dat je écht niks tegen dromen kan doen (naja, zware medicatie slikken misschien). Als je overdag even een naar moment hebt kun je wel wat gaan doen als afleiding, maar een droom zit je in vast
[..]
Dat is te merken ja
Lol been there, done that. Ik heb dan wel een tijdje wat gehad met die man, en ik hoorde die schelle krassende stem niet meer... Blijkbaar is liefde niet alleen blind maar ook nog eens doof.quote:
Af en toe droom ik ook over mijn ex. Voor mij is het 'nadeel' dat we echt hele fijne momenten samen hebben gehad en dat herbeleef ik in die dromen. Maar dan ontwaak ik, schud ik drie keer met m'n hoofd en besef ik dat ik er niks aan mis.
Was echt een heer, heel lief en zorgzaam, alleen had hij zo een verschrikkelijk irritante stem. Dat was me het gesprek ervoor niet opgevallen, dus wellicht was hij nerveus of verkouden, maar ik moest constant lachen om álles wat hij zei, en dat zag hij natuurlijk als het teken dat ik hem wel zag zitten.
Doet me altijd aan deze denken...
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Ik was gisteravond ineens weer even heel intens aan het balen van mijn ex. Kwam misschien doordat in een vergadering iets dat hij zou doen maar niet gedaan had werd besproken. Ik schaamde me best wel voor hem toen het ter sprake kwam.
Ineens was ik zo boos op m dat hij vrienden en verenigingsgenoten zo bedonderd heeft. En schaamde me ook omdat ik m binnen heb gebracht. Gelukkig kon ik t ff spuien en voelde ik me erna een stuk beter.
Over dromen gesproken, vannacht weer over hem gedroomd, weird shit deze keer. Droomde dat ik bij zijn ouders kwam en die vertelden dat hij waarschijnlijk dood zou gaan omdat hij zijn problemen maar niet oploste. En waarschuwden me dat ik hem maar niet tegen moest komen. Natuurlijk kwam ik hem tegen, hij viel me aan en toen werd ik wakker. Juist.
Ineens was ik zo boos op m dat hij vrienden en verenigingsgenoten zo bedonderd heeft. En schaamde me ook omdat ik m binnen heb gebracht. Gelukkig kon ik t ff spuien en voelde ik me erna een stuk beter.
Over dromen gesproken, vannacht weer over hem gedroomd, weird shit deze keer. Droomde dat ik bij zijn ouders kwam en die vertelden dat hij waarschijnlijk dood zou gaan omdat hij zijn problemen maar niet oploste. En waarschuwden me dat ik hem maar niet tegen moest komen. Natuurlijk kwam ik hem tegen, hij viel me aan en toen werd ik wakker. Juist.
Ik baal momenteel van het feit dat ik mijn vriendengroep in het zuiden gedeeltelijk kwijt ben.... Zijn met name jongens, en ja dan wordt de keuze onbewust toch 'voor' mijn ex. Dus ik word niet meer uitgenodigd voor feestjes en zijn scharrel zit nu met mijn vrienden te drinken. Leuk 
Hoewel van de 5 jongens er ook 2 zijn die ik liever kwijt dan rijk ben, doet dit zeer. 😥
Hoewel van de 5 jongens er ook 2 zijn die ik liever kwijt dan rijk ben, doet dit zeer. 😥
Begrijpelijk, maar zo weet je wel gelijk wie jouw vrienden zijn. Ik snap nooit waarom mensen zo nodig een kant kiezen. Je kunt ook prima vrienden zijn met beide mensen.quote:Op dinsdag 26 augustus 2014 19:47 schreef runaway het volgende:
Ik baal momenteel van het feit dat ik mijn vriendengroep in het zuiden gedeeltelijk kwijt ben.... Zijn met name jongens, en ja dan wordt de keuze onbewust toch 'voor' mijn ex. Dus ik word niet meer uitgenodigd voor feestjes en zijn scharrel zit nu met mijn vrienden te drinken. Leuk
Hoewel van de 5 jongens er ook 2 zijn die ik liever kwijt dan rijk ben, doet dit zeer. 😥
Sinds de chat is dit topic wel rustig zeg
Runaway, echt kut van je vrienden. Mijn situatie was niet helemaal hetzelfde, maar ik ben zelf twee jaar geleden ook al mijn vrienden verloren door iets heel stoms, buiten mijn fout om, en kwam toen tot de ontdekking dat het dus helemaal geen vrienden waren. Het is nu lastig, maar de schuld ligt niet bij jou. Ze zien jou wellicht minder vaak dan je ex en kiezen dan automatisch zijn kant.
Je bent aardig zat om andere vrienden te maken, dat komt nog wel. En anders heb je altijd ons nog
Zo erg was mijn date niet, maar was wel vrij apart.
Runaway, echt kut van je vrienden. Mijn situatie was niet helemaal hetzelfde, maar ik ben zelf twee jaar geleden ook al mijn vrienden verloren door iets heel stoms, buiten mijn fout om, en kwam toen tot de ontdekking dat het dus helemaal geen vrienden waren. Het is nu lastig, maar de schuld ligt niet bij jou. Ze zien jou wellicht minder vaak dan je ex en kiezen dan automatisch zijn kant.
Je bent aardig zat om andere vrienden te maken, dat komt nog wel. En anders heb je altijd ons nog
Die ken ik al zo lang en hij blijft leuk, alleen lijkt het wel heel erg in scene gezet. Maar die stemquote:
[..]
Lol been there, done that. Ik heb dan wel een tijdje wat gehad met die man, en ik hoorde die schelle krassende stem niet meer... Blijkbaar is liefde niet alleen blind maar ook nog eens doof.
Doet me altijd aan deze denken...
Zo erg was mijn date niet, maar was wel vrij apart.
Oh dat had ik even nodig zegquote:
[..]Doet me altijd aan deze denken...
"Ik vind dat vrij ergerlijk meneer "
"
Ben je nu wat zekerder over zowel je uiterlijk als je stem?quote:
[..]
Oh dat had ik even nodig zeg
"Ik vind dat vrij ergerlijk meneer [ afbeelding ]"
Is ook in scene gezet, ondanks de vele verontwaardigde reacties wereldwijdquote:
Die ken ik al zo lang en hij blijft leuk, alleen lijkt het wel heel erg in scene gezet. Maar die stem
Die "ja het is niet alleen het fysieke, maar ook de lieve woordjes" blijft echt gieren!
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Bij mij zijn alle data trouwens onder voorbehoud omdat ik nooit zover vooruit plan
13 sept. kan ik zeker niet.
Hoe is het met iedereen?
13 sept. kan ik zeker niet.
Hoe is het met iedereen?
Uit de WA groep houden we het voorlopig op 27, dan kunnen de meeste mensen zeker.quote:
Bij mij zijn alle data trouwens onder voorbehoud omdat ik nooit zover vooruit plan
13 sept. kan ik zeker niet.
Hoe is het met iedereen?
On-topic: zag vanochtend een foto van een nieuw nichtje in de familie van de ex. Ik wist dat de moeder zwanger was, dus ik baal er een beetje van dat ik dit soort dingen moet missen nu. Maar goed, so be it.
Ik heb zijn e-mail beantwoord die hij stuurde toen ik jarig was (dat hij geen contact meer wou enzo). Ik schreef dat ik zowat hetzelfde wil en voor de rest het overlaat aan tijd en toekomst. Ik heb hierdoor het gevoel dat ik op die manier ook zelf controle heb, in plaats van af te hangen van zijn afstand zeg maar.quote:
Bij mij zijn alle data trouwens onder voorbehoud omdat ik nooit zover vooruit plan
13 sept. kan ik zeker niet.
Hoe is het met iedereen?
Maandag trek ik in mijn nieuwe flatje en dinsdag trek ik naar mijn eerste werkdag!!!
Ja, ik baal ook zo van die dingen.. Hoe kwam je het te weten? Ik heb mijn facebook nu zo'n weekje geleden gedeactiveerd om die reden.quote:
[..]
Uit de WA groep houden we het voorlopig op 27, dan kunnen de meeste mensen zeker.
On-topic: zag vanochtend een foto van een nieuw nichtje in de familie van de ex. Ik wist dat de moeder zwanger was, dus ik baal er een beetje van dat ik dit soort dingen moet missen nu. Maar goed, so be it.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
[start zeurmodus]
Buh, mis vooral sociale contacten momenteel...
Woensdag geborreld met X, gisteren geborreld met Y en gisteravond gestapt met Z.
Maar dan wil ik vandaag naar de uitmarkt en is er niemand te bereiken en wil een dinnetje waar ik mee zou gaan tennissen ipv dat vanavond een drankje doen met haar vriendje erbij..........
Ik heb nog 2-3 stapmaatjes erbij nodig.
Boehoe.
[einde zeurmodus]
Buh, mis vooral sociale contacten momenteel...
Woensdag geborreld met X, gisteren geborreld met Y en gisteravond gestapt met Z.
Maar dan wil ik vandaag naar de uitmarkt en is er niemand te bereiken en wil een dinnetje waar ik mee zou gaan tennissen ipv dat vanavond een drankje doen met haar vriendje erbij..........
Ik heb nog 2-3 stapmaatjes erbij nodig.
Boehoe.
[einde zeurmodus]
Ja, het is balen. Te meer omdat je die gemeenschappelijke vrienden die kant voor je ex kozen niet meer hebt als maats.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Hallo! Ik meld me in dit topic. Ik ga geen kloon aanmaken want ik schaam me er niet voor. Ik heb serieus hulp nodig. Mijn verhaal:
Ik heb 1,5 jaar een serieuze relatie gehad. Ik ben 21, het betreffende meisje is 15. Het ging allemaal hartstikke goed, tot we meer ruzie kregen. Ik werk zaterdags van 05:00-20:00 en s’avonds spreken we altijd af. Dan blijft ze slapen en gaat ze zondagavond weer naar huis,
Ik zal eerst eens even wat verdieping geven. Mijn ex (pijnlijk om dat te moeten zeggen...) woont bij haar vader. Haar vader is telkens voor 2/3 weken op zakenreis naar het buitenland. Zij had het uitgemaakt omdat ze "'vrijheid'' wilde. Dat was afgelopen zondag. Die zaterdag ervoor hadden we ruzie gehad. Ze wilde s’avonds naar een kermis. Ik zei: lekker gezellig, heb ik de hele dag gewerkt en ben je s’avonds weg. Zij zegt: ja ik kies mijn vriendje boven de kermis. Ik blijf bij jou. Ik was dus de hele dag vrolijk. Tot ik opeens een appje kreeg om 17:00: Ik ga naar de bios. Ik zei: Nou lekker gezellig. Zij zegt: Ja ik kan nooit wat doen op zaterdagavond... Ik vind dat ze best wel eens wat mag doen, maar dit vond ik gewoon een grote teleurstelling. Ze wilde s’avonds nog wel blijven slapen maar dat hoefde ook niet meer van mij. Nu zegt ze ja ik mag nooit zaterdags weg enzo.
Die zondag heeft ze het uitgemaakt. Nu was haar vader weg en had ze niks tegen haar vader gezegd, die was dus in de veronderstelling dat ze bij mij sliep. Ze sliep thuis, en maakte er een puinhoop van. Ze zit ook aan de waterpijp, waar ik en iedereen in haar familie tegen is. Ze is toegesproken door haar oma en woont nu noodgedwongen bij haar tante. Daar heeft ze wel regelmaat. Ze moet om 22:00 thuis zijn en eet en slaapt daar.
Ik heb gevraagd of er een ander in het spel was, ze zei dat dat niet zo was. Dit terwijl ze de icebucketchallenge deed en een jongen nomineerde. Ze sturen ook de hele tijd hartjes naar elkaar. Ik heb ernaar gevraagd en ze zegt niet verliefd om hem te zijn, en andersom ook niet omdat ze het gevraagd heeft. Wel appen ze naar elkaar en liken ze elkaars foto's. Ik ben dan ook wel extreem jaloers dus misschien zit daar ook een deel van het probleem.
Wat moet ik hier nou mee? Ik heb zoveel pijn en voel me echt kut, alsof mijn hart vertrapt is..... Ik denk de hele dag aan haar en s’nachts schrik ik huilend uit nachtmerries wakker en huil ik zo 1-1,5 uur. Ik heb een week gesmeekt dat ik haar terug wilde maar ze zegt dat ze me niet meer leuk vind. Dat kan toch niet ineens?? Ik heb ook met mijn stomme kop gedreigd dat ik ramen zou ingooien bij haar e.d. en gezien mijn toestand ben ik daar echt toe in staat. Het kan alleen niet vanwege mijn goede stage, die raak ik dan echt kwijt. En dat is mijn opzet tot een baan later dus dat kan ik niet hebben..... Wat moet ik nu?
Van haar tante en oma hoor ik wel dat ze veel huilt om mij, en echt verdriet heeft. Ze heeft mijn foto nog steeds en draagt het horloge wat ik haar gegeven heb. Het lijkt alleen voor mij dat ze alleen maar lol heeft en leuke dingen doet. Ze doet ook bot tegen me. Ik heb haar nu verwijderd op facebook en whatsapp maar ik blijf aan haar denken ik kan er niet meer tegen. Ik ben psychisch helemaal gesloopt. Hulp wil ik wel accepteren maar het is allemaal zo onbereikbaar en duur...
Ik voel me echt kut, eet weinig en drink weinig (alleen bier gaat er wel in). Ik voel me zo nutteloos en lelijk.... Ze heeft ook een appfoto van Gregory van der Wiel ineens en dat had ze ook nooit. Als ik daarna vraag zegt ze ja hij is knap. Ik voel me zo vernederd... Ik hou nog steeds ontzettend van der maar ze doet me alleen maar pijn.... Iedereen zegt wacht gewoon tot ze begint te praten maar wat nu als ze nooit meer tegen me praat?
[ Bericht 1% gewijzigd door Amplifier op 31-08-2014 15:48:32 ]
Ik heb 1,5 jaar een serieuze relatie gehad. Ik ben 21, het betreffende meisje is 15. Het ging allemaal hartstikke goed, tot we meer ruzie kregen. Ik werk zaterdags van 05:00-20:00 en s’avonds spreken we altijd af. Dan blijft ze slapen en gaat ze zondagavond weer naar huis,
Ik zal eerst eens even wat verdieping geven. Mijn ex (pijnlijk om dat te moeten zeggen...) woont bij haar vader. Haar vader is telkens voor 2/3 weken op zakenreis naar het buitenland. Zij had het uitgemaakt omdat ze "'vrijheid'' wilde. Dat was afgelopen zondag. Die zaterdag ervoor hadden we ruzie gehad. Ze wilde s’avonds naar een kermis. Ik zei: lekker gezellig, heb ik de hele dag gewerkt en ben je s’avonds weg. Zij zegt: ja ik kies mijn vriendje boven de kermis. Ik blijf bij jou. Ik was dus de hele dag vrolijk. Tot ik opeens een appje kreeg om 17:00: Ik ga naar de bios. Ik zei: Nou lekker gezellig. Zij zegt: Ja ik kan nooit wat doen op zaterdagavond... Ik vind dat ze best wel eens wat mag doen, maar dit vond ik gewoon een grote teleurstelling. Ze wilde s’avonds nog wel blijven slapen maar dat hoefde ook niet meer van mij. Nu zegt ze ja ik mag nooit zaterdags weg enzo.
Die zondag heeft ze het uitgemaakt. Nu was haar vader weg en had ze niks tegen haar vader gezegd, die was dus in de veronderstelling dat ze bij mij sliep. Ze sliep thuis, en maakte er een puinhoop van. Ze zit ook aan de waterpijp, waar ik en iedereen in haar familie tegen is. Ze is toegesproken door haar oma en woont nu noodgedwongen bij haar tante. Daar heeft ze wel regelmaat. Ze moet om 22:00 thuis zijn en eet en slaapt daar.
Ik heb gevraagd of er een ander in het spel was, ze zei dat dat niet zo was. Dit terwijl ze de icebucketchallenge deed en een jongen nomineerde. Ze sturen ook de hele tijd hartjes naar elkaar. Ik heb ernaar gevraagd en ze zegt niet verliefd om hem te zijn, en andersom ook niet omdat ze het gevraagd heeft. Wel appen ze naar elkaar en liken ze elkaars foto's. Ik ben dan ook wel extreem jaloers dus misschien zit daar ook een deel van het probleem.
Wat moet ik hier nou mee? Ik heb zoveel pijn en voel me echt kut, alsof mijn hart vertrapt is..... Ik denk de hele dag aan haar en s’nachts schrik ik huilend uit nachtmerries wakker en huil ik zo 1-1,5 uur. Ik heb een week gesmeekt dat ik haar terug wilde maar ze zegt dat ze me niet meer leuk vind. Dat kan toch niet ineens?? Ik heb ook met mijn stomme kop gedreigd dat ik ramen zou ingooien bij haar e.d. en gezien mijn toestand ben ik daar echt toe in staat. Het kan alleen niet vanwege mijn goede stage, die raak ik dan echt kwijt. En dat is mijn opzet tot een baan later dus dat kan ik niet hebben..... Wat moet ik nu?
Van haar tante en oma hoor ik wel dat ze veel huilt om mij, en echt verdriet heeft. Ze heeft mijn foto nog steeds en draagt het horloge wat ik haar gegeven heb. Het lijkt alleen voor mij dat ze alleen maar lol heeft en leuke dingen doet. Ze doet ook bot tegen me. Ik heb haar nu verwijderd op facebook en whatsapp maar ik blijf aan haar denken ik kan er niet meer tegen. Ik ben psychisch helemaal gesloopt. Hulp wil ik wel accepteren maar het is allemaal zo onbereikbaar en duur...
Ik voel me echt kut, eet weinig en drink weinig (alleen bier gaat er wel in). Ik voel me zo nutteloos en lelijk.... Ze heeft ook een appfoto van Gregory van der Wiel ineens en dat had ze ook nooit. Als ik daarna vraag zegt ze ja hij is knap. Ik voel me zo vernederd... Ik hou nog steeds ontzettend van der maar ze doet me alleen maar pijn.... Iedereen zegt wacht gewoon tot ze begint te praten maar wat nu als ze nooit meer tegen me praat?
[ Bericht 1% gewijzigd door Amplifier op 31-08-2014 15:48:32 ]
Welkom! Een hele nare situatie, maar het is goed dat je erover praat of het iig wegschrijft in een topic als dit!quote:
Hallo! Ik meld me in dit topic. Ik ga geen kloon aanmaken want ik schaam me er niet voor. Ik heb serieus hulp nodig. Mijn verhaal:
Ik heb 1,5 jaar een serieuze relatie gehad. Ik ben 21, het betreffende meisje is 15. Het ging allemaal hartstikke goed, tot we meer ruzie kregen. Ik werk zaterdags van 05:00-20:00 en s’avonds spreken we altijd af. Dan blijft ze slapen en gaat ze zondagavond weer naar huis,
Ik zal eerst eens even wat verdieping geven. Mijn ex (pijnlijk om dat te moeten zeggen...) woont bij haar vader. Haar vader is telkens voor 2/3 weken op zakenreis naar het buitenland. Zij had het uitgemaakt omdat ze "'vrijheid'' wilde. Dat was afgelopen zondag. Die zaterdag ervoor hadden we ruzie gehad. Ze wilde s’avonds naar een kermis. Ik zei: lekker gezellig, heb ik de hele dag gewerkt en ben je s’avonds weg. Zij zegt: ja ik kies mijn vriendje boven de kermis. Ik blijf bij jou. Ik was dus de hele dag vrolijk. Tot ik opeens een appje kreeg om 17:00: Ik ga naar de bios. Ik zei: Nou lekker gezellig. Zij zegt: Ja ik kan nooit wat doen op zaterdagavond... Ik vind dat ze best wel eens wat mag doen, maar dit vond ik gewoon een grote teleurstelling. Ze wilde s’avonds nog wel blijven slapen maar dat hoefde ook niet meer van mij. Nu zegt ze ja ik mag nooit zaterdags weg enzo.
Die zondag heeft ze het uitgemaakt. Nu was haar vader weg en had ze niks tegen haar vader gezegd, die was dus in de veronderstelling dat ze bij mij sliep. Ze sliep thuis, en maakte er een puinhoop van. Ze zit ook aan de waterpijp, waar ik en iedereen in haar familie tegen is. Ze is toegesproken door haar om en woont nu noodgedwongen bij haar tante. Daar heeft ze wel regelmaat. Ze moet om 22:00 thuis zijn en eet en slaapt daar.
Ik heb gevraagd of er een ander in het spel was, ze zei dat dat niet zo was. Dit terwijl ze de icebucketchallenge deed en een jongen nomineerde. Ze sturen ook de hele tijd hartjes naar elkaar. Ik heb ernaar gevraagd en ze zegt niet verliefd om hem te zijn, en andersom ook niet omdat ze het gevraagd heeft. Wel appen ze naar elkaar en liken ze elkaars foto's. Ik ben dan ook wel extreem jaloers dus misschien zit daar ook een deel van het probleem.
Wat moet ik hier nou mee? Ik heb zoveel pijn en voel me echt kut, alsof mijn hart vertrapt is..... Ik denk de hele dag aan haar en s’nachts schrik ik huilend uit nachtmerries wakker en huil ik zo 1-1,5 uur. Ik heb een week gesmeekt dat ik haar terug wilde maar ze zegt dat ze me niet meer leuk vind. Dat kan toch niet ineens?? Ik heb ook met mijn stomme kop gedreigd dat ik ramen zou ingooien bij haar e.d. en gezien mijn toestand ben ik daar echt toe in staat. Het kan alleen niet vanwege mijn goede stage, die raak ik dan echt kwijt. En dat is mijn opzet tot een baan later dus dat kan ik niet hebben..... Wat moet ik nu?
Van haar tante en oma hoor ik wel dat ze veel huilt om mij, en echt verdriet heeft. Ze heeft mijn foto nog steeds en draagt het horloge wat ik haar gegeven heb. Het lijk alleen voor mij dat ze alleen maar lol heeft en leuke dingen doet. Ze doet ook bot tegen me. Ik heb haar nu verwijderd op facebook en whatsapp maar ik blijf aan haar denken ik kan er niet meer tegen. Ik ben psychisch helemaal gesloopt. Hulp wil ik wel accepteren maar het is allemaal zo onbereikbaar en duur...
Ik voel me echt kut, eet weinig en drink weinig (alleen bier gaat er wel in). Ik voel me zo nutteloos en lelijk.... Ze heeft ook een appfoto van Gregory van der Wiel ineens en dat had ze ook nooit. Als ik daarna vraag zegt ze ja hij is knap. Ik voel me zo vernederd... Ik hou nog steeds ontzettend van der maar ze doet me alleen maar pijn....
Wat betreft de jaloezie: ik denk dat bijna iedereen in dit forum dat wel herkent, daar doe je niks tegen. Heel goed dat je haar al geblokkeerd/verwijderd hebt van whatsapp en FB, dat helpt heel erg en is alleen maar voor je eigen bestwil!
Ik begrijp dat je nu denkt dat zij een heel leuk en fijn leven zonder je heeft. Dat dacht ik ook van mijn ex. Later bleek dat ook zij maandenlang "uit de roulatie" is geweest en belachelijk veel verdriet heeft gehad, terwijl ze (net zoals in jouw situatie) zelf degene was die mij dumpte. Een mens is geneigd de ex te idealiseren, dat moet je zoveel mogelijk voorkomen.
Het klinkt nu belachelijk, ik weet het, maar je moet even heel egoïstisch gaan worden. Niet meer denken aan de tijd die jullie samen hadden, maar je helemaal op jezelf focussen. Dingen die je nog graag wou doen in je leven, die je misschien door de relatie achterwege hebt gelaten of wat dan ook, daar moet je nu zoveel mogelijk tijd in steken. Vernieuw jezelf!!
En spreek af met vrienden, praat met ze maar vergeet ook niet om je gedachten met hen juist te verzetten.
Ik begrijp hoe je je voelt. Het is waarschijnlijk onbeschrijflijk die pijn... We kennen het... Maar geloof mij: als je er alles aan doet om contact en gedachten over haar te vermijden, dan komt er (langzaam, maar zeker) licht aan het einde van de tunnel!
Wat een begrip! Het doet me fijn te lezen dat ik niet de enigste ben. Ik zou haar echt graag terug willen maar ze zegt maar nee nee nee. Ik heb ook niet veel echte vrienden; 1 tje heeft me in de steek gelaten, 1tje is getrouwd en kan niet zo vaak maar als hij kan is hij er wel voor me en een andere is alleen maar bezig. Ik heb ook geen zin om dingen te doen, lig hele dagen op bed te niksen terwijl ik altijd een actief persoon was....quote:
[..]
Welkom! Een hele nare situatie, maar het is goed dat je erover praat of het iig wegschrijft in een topic als dit!
Wat betreft de jaloezie: ik denk dat bijna iedereen in dit forum dat wel herkent, daar doe je niks tegen. Heel goed dat je haar al geblokkeerd/verwijderd hebt van whatsapp en FB, dat helpt heel erg en is alleen maar voor je eigen bestwil!
Ik begrijp dat je nu denkt dat zij een heel leuk en fijn leven zonder je heeft. Dat dacht ik ook van mijn ex. Later bleek dat ook zij maandenlang "uit de roulatie" is geweest en belachelijk veel verdriet heeft gehad, terwijl ze (net zoals in jouw situatie) zelf degene was die mij dumpte. Een mens is geneigd de ex te idealiseren, dat moet je zoveel mogelijk voorkomen.
Het klinkt nu belachelijk, ik weet het, maar je moet even heel egoïstisch gaan worden. Niet meer denken aan de tijd die jullie samen hadden, maar je helemaal op jezelf focussen. Dingen die je nog graag wou doen in je leven, die je misschien door de relatie achterwege hebt gelaten of wat dan ook, daar moet je nu zoveel mogelijk tijd in steken. Vernieuw jezelf!!
En spreek af met vrienden, praat met ze maar vergeet ook niet om je gedachten met hen juist te verzetten.
Ik begrijp hoe je je voelt. Het is waarschijnlijk onbeschrijflijk die pijn... We kennen het... Maar geloof mij: als je er alles aan doet om contact en gedachten over haar te vermijden, dan komt er (langzaam, maar zeker) licht aan het einde van de tunnel!
Daarentegen ga ik wel zondag naar een open dag van een sportschool in de buurt. Ik ben snel aggressief en dat wil ik onder controle brengen door een gedisciplineerde vechtsport de beoefenen zoals MMA oid.
He bah. Afgelopen week best vaak over hem gedroomd (en natuurlijk afgemaakt voordat er iets engs kon gebeuren 
) en ik was net aan het bijkomen van een hele leuke avond stappen, krijg ik een berichtje van een vriendin. "Raad eens wie ik op het station zag?"
Moest gelijk naar het toilet rennen om mijn maag te ledigen, zo kut voelde het. Ik wil dat helemaal niet weten.
Aan de ene kant heb ik het gevoel dat het helemaal los is, omdat ik gewoon wéét dat ik niet eens gewoon vrienden zou kunnen zijn. Als mijn vrienden afspraken niet nakomen of gewoon ontzettend lomp zijn in de omgang dan kap ik ermee. Maar op de een of andere manier komt dit telkens keihard bij me terug.
Ontmoet nu telkens wel hele leuke mensen waarmee ik wel zou kunnen/willen daten, maar ik ben echt een kritisch monster. Wil gewoon niet nog een keer dezelfde fout maken als die ik met hem had gemaakt, het moet niet voor 60% klikken en de overige 40% erbij hopen, het moet voor minstens 80% goed zitten.
En nu ga ik een lekker ordinair potje janken, krijsen en opruimen.
) en ik was net aan het bijkomen van een hele leuke avond stappen, krijg ik een berichtje van een vriendin. "Raad eens wie ik op het station zag?"Moest gelijk naar het toilet rennen om mijn maag te ledigen, zo kut voelde het. Ik wil dat helemaal niet weten.
Aan de ene kant heb ik het gevoel dat het helemaal los is, omdat ik gewoon wéét dat ik niet eens gewoon vrienden zou kunnen zijn. Als mijn vrienden afspraken niet nakomen of gewoon ontzettend lomp zijn in de omgang dan kap ik ermee. Maar op de een of andere manier komt dit telkens keihard bij me terug.
Ontmoet nu telkens wel hele leuke mensen waarmee ik wel zou kunnen/willen daten, maar ik ben echt een kritisch monster. Wil gewoon niet nog een keer dezelfde fout maken als die ik met hem had gemaakt, het moet niet voor 60% klikken en de overige 40% erbij hopen, het moet voor minstens 80% goed zitten.
En nu ga ik een lekker ordinair potje janken, krijsen en opruimen.
Zullen we samen janken krijsen opruimen... Ga ik nu ook doen namelijk..quote:Op zondag 31 augustus 2014 16:28 schreef Brannagh het volgende:
He bah. Afgelopen week best vaak over hem gedroomd (en natuurlijk afgemaakt voordat er iets engs kon gebeuren
Moest gelijk naar het toilet rennen om mijn maag te ledigen, zo kut voelde het. Ik wil dat helemaal niet weten.
Aan de ene kant heb ik het gevoel dat het helemaal los is, omdat ik gewoon wéét dat ik niet eens gewoon vrienden zou kunnen zijn. Als mijn vrienden afspraken niet nakomen of gewoon ontzettend lomp zijn in de omgang dan kap ik ermee. Maar op de een of andere manier komt dit telkens keihard bij me terug.
Ontmoet nu telkens wel hele leuke mensen waarmee ik wel zou kunnen/willen daten, maar ik ben echt een kritisch monster. Wil gewoon niet nog een keer dezelfde fout maken als die ik met hem had gemaakt, het moet niet voor 60% klikken en de overige 40% erbij hopen, het moet voor minstens 80% goed zitten.
En nu ga ik een lekker ordinair potje janken, krijsen en opruimen.
Alsjeblieft.quote:
[..]
Zullen we samen janken krijsen opruimen... Ga ik nu ook doen namelijk..
Jouw verhaal is ook kut trouwens, ben nu even lekker egoïstisch over mezelf aan het lullen. Klap komt nu pas binnen
Welnee trek het je niet niet aan.. Ik heb echt mijn kamer verslonst de afgelopen week (ja ben 21 en woon nog bij mijn oudersquote:Op zondag 31 augustus 2014 16:42 schreef Brannagh het volgende:
[..]
Alsjeblieft.
Jouw verhaal is ook kut trouwens, ben nu even lekker egoïstisch over mezelf aan het lullen. Klap komt nu pas binnen
). Gelukkig heb ik geweldige ouders die mij steunen en mijn vader hielp me gister bij het opruimen 
Even voorop, wat je voelt is heel normaal. Het niet eten, vaak en lang huilen, constant aan haar denken en over haar dromen, het gevoel dat je nooit meer van iemand anders kan houden, dat hoort erbij. Een best aardige vergelijking is cold-turkey stoppen met een verslaving, en heel veel 'symptomen' komen overeen: depressie, aggressie, dat soort dingen.quote:
Wat je sowiesoe moet doen (en wat je ook al deels gedaan hebt) is alles van haar blokkeren en wegdoen. Telefoon, WA, facebook, email, alles. Foto's van haar/jullie, belangrijke herinneringen aan je relatie, wegdoen. Als je iets écht wil bewaren, stop het dan ergens ver weg (op zolder tussen de rotzooi, onderin de rommella, je snapt het wel). Dit is heel moeilijk, dat weet ik, maar contact met haar wil je niet. Echt niet. Elk gesprek, elke woordenwisseling zal een herinnering zijn aan het feit dat jullie niet meer samen zijn.
Het gevoel dat je haar (koste wat kost) terugwil herken ik ook. Ik heb maandenlang het idee in mijn hoofd gehad haar terug te winnen. Maar wat wipkip zegt, het is inderdaad idealiseren van de ex. Net zoals iemand die net van de drugs af is zegt "och, maar het kan toch niet zoveel kwaad?". Met de tijd zul je steeds meer de slechte kanten van je ex gaan zien. En dus ook inzien dat je relatie misschien toch niet zo goed was als je zelf dacht.
Belangrijk is dat je jezelf niet gaat verwaarlozen. Eten en slapen moet je proberen langzaam weer regelmaat in te brengen (eventueel met hulp van de huisarts of psycholoog). Probeer je verdriet niet weg te drinken, dat werkt niet. Je moet afleiding zoeken, dat is het allerbeste. Ga sporten, zoek een nieuwe hobby of pak een oude hobby weer op, ga dingen doen met vrienden (het liefst iets dat je bezighoudt, praten op een terrasje kan al gauw tot de 'verkeerde' gesprekken leiden), neem eens contact op met een oude vriend die je lang niet gesproken hebt.
Om de vraag in je hoofd te beantwoorden: ja, het is mogelijk weer bij elkaar te komen. Maar je moet wel heel goed het volgende beseffen: er is een verdomd goede reden dat ze het uitmaakte. En nee, dat is echt niet omdat ze een keertje niet uit mocht/kon op zaterdag. Dat betekent dat bij jullie beiden verandering moet zijn voordat het kan werken. En het allerbelangrijkste: hoe voel je je nu? Dat heeft zij gedaan. Zij is verantwoordelijk voor alle pijn die je nu voelt. En in je hoofd probeer je het goed te praten, dat ze een vergissing maakte of dat soort dingen.
En misschien is dat ook zo. Maar ze deed het wel. Ze heeft je de meest diepe pijn gegeven die een mens kan hebben. Besef je ook dit: jullie schelen 6 jaar op een leeftijd waar dat enorm veel uitmaakt. Zij zit middenin haar pubertijd terwijl jij allang volwassen bent. De aankomende 5 á 10 jaar zal zij als persoon enorm veranderen, en misschien niet eens meer de persoon zijn waar jij destijds verliefd op werd.
Wat je vooral moet doen is dit: huilen en praten. Huilen hoort erbij, en schaam je er niet voor. Het is gewoon frustratie en verdriet dat naar buiten moet. En praat met mensen. Met je ouders, je familie, goede vrienden (vooral vrouwen, echt), of met ons. Voel je vrij om mensen in dit topic een DM te sturen als je even wat kwijt wil, of post gewoon in het topic. We hebben allemaal stuk voor stuk doorgemaakt wat jij nu doormaakt (of zijn er nog steeds mee bezig), dus probeer van onze ervaringen en fouten te leren.
Je komt er echt bovenop, met een hoop kennis en ervaring erbij.
Voor mij net zo, al zou ik nog eerder naar 90% neigen.quote:
Wil gewoon niet nog een keer dezelfde fout maken als die ik met hem had gemaakt, het moet niet voor 60% klikken en de overige 40% erbij hopen, het moet voor minstens 80% goed zitten.
Kieskeurig zou ik mezelf niet noemen, al is dat meer omdat ik vrij breed geïnteresseerd ben. Wel ben ik nu selectiever in voor wie ik me openstel. Vanaf nu luister ik meer naar m'n gevoel en gebruik ik m'n verstand (hopelijk) wijzer. Dus heb ik een voorgevoel, dan werp ik daar licht op. Zegt m'n verstand dat ze nooit echt meer in het oog zal springen omdat ze dat voorheen nooit deed, dan kap ik het af.
Dat is trouwens ook iets dat veranderd is merk ik; bevalt me de relatie niet, dan kaart ik het direct aan, en ben ik niet bang om alleen verder te gaan.
90% zou perfect zijn, maar met mezelf trouwen zie ik niet zo zittenquote:
[..]
Voor mij net zo, al zou ik nog eerder naar 90% neigen.
Kieskeurig zou ik mezelf niet noemen, al is dat meer omdat ik vrij breed geïnteresseerd ben. Wel ben ik nu selectiever in voor wie ik me openstel. Vanaf nu luister ik meer naar m'n gevoel en gebruik ik m'n verstand (hopelijk) wijzer. Dus heb ik een voorgevoel, dan werp ik daar licht op. Zegt m'n verstand dat ze nooit echt meer in het oog zal springen omdat ze dat voorheen nooit deed, dan kap ik het af.
Dat is trouwens ook iets dat veranderd is merk ik; bevalt me de relatie niet, dan kaart ik het direct aan, en ben ik niet bang om alleen verder te gaan.
Hoewel ik het een beetje vreemd vind om hier nummertjes op te plakken (lijkt wel een datingsite, jullie matchen voor 87%!), snap ik je punt wel. Ik ben niet heel kieskeurig, net als Gray heb ik veel uiteenlopende interesses, maar er zijn uiteraard wel dingen die voor mij belangrijk zijn. Het belangrijkste is dat je niet gaat proberen mensen te veranderen (wat je deels probeerde bij je ex), want dat kan niet, en dat gaat ergernis opleveren. Bij jou, omdat je partner niet kan zijn zoals jij zou willen, en bij je partner omdat hij niet zichzelf kan zijn. Mensen zijn wie ze zijn, en dat moet je (algemene je, niet jij specifiek) respecteren. Dus wees vooral kritisch, want als je dan uiteindelijk iemand door naar de volgende rondes laat, zul je er des te meer van kunnen genieten!quote:
He bah. Afgelopen week best vaak over hem gedroomd (en natuurlijk afgemaakt voordat er iets engs kon gebeuren
Moest gelijk naar het toilet rennen om mijn maag te ledigen, zo kut voelde het. Ik wil dat helemaal niet weten.
Aan de ene kant heb ik het gevoel dat het helemaal los is, omdat ik gewoon wéét dat ik niet eens gewoon vrienden zou kunnen zijn. Als mijn vrienden afspraken niet nakomen of gewoon ontzettend lomp zijn in de omgang dan kap ik ermee. Maar op de een of andere manier komt dit telkens keihard bij me terug.
Ontmoet nu telkens wel hele leuke mensen waarmee ik wel zou kunnen/willen daten, maar ik ben echt een kritisch monster. Wil gewoon niet nog een keer dezelfde fout maken als die ik met hem had gemaakt, het moet niet voor 60% klikken en de overige 40% erbij hopen, het moet voor minstens 80% goed zitten.
En nu ga ik een lekker ordinair potje janken, krijsen en opruimen.
quote:
[..]
Je bent echt de held uit dit topic
dankje!Ik zou spontaan homo worden van mezelf joh.quote:
[..]
90% zou perfect zijn, maar met mezelf trouwen zie ik niet zo zitten
Weet niet of deze lijst verder nog klopt. Anders moet hij maar verder aangepast worden.quote:13 September - Inaithnir, Gray, Brannagh, bondage
20 September - Inaithnir. Gray, Brannagh, Aisomont, bondage, runaway (misschien)
27 September - Inaithnir. Gray, Brannagh, Aisomont, bondage, runaway (misschien)
4 Oktober - Inaithnir, Gray (misschien), Brannagh, Aisomont, bondage, runaway (misschien)
[ Bericht 9% gewijzigd door aeque op 31-08-2014 22:54:37 ]
Ik kan op 20 en 27 september.quote:
[..]
Weet niet of deze lijst verder nog klopt. Anders moet hij maar verder aangepast worden.
Als het klikt dan klikt het en zo niet jammer dan toch? Percentages daaraan geven klopt niet echt wat mij betreft.quote:
Ontmoet nu telkens wel hele leuke mensen waarmee ik wel zou kunnen/willen daten, maar ik ben echt een kritisch monster. Wil gewoon niet nog een keer dezelfde fout maken als die ik met hem had gemaakt, het moet niet voor 60% klikken en de overige 40% erbij hopen, het moet voor minstens 80% goed zitten.
Slechtste wat je alleen kan doen is dingen gaan vergelijken met iets wat geweest is. Dat schiet niet op en heb je alleen jezelf mee inclusief kutgevoel wat daar dan bij hangt.
Ik denk dat ik mezelf inmiddels ook wel bij boven die 90% mag scharen ja. Alhoewel percentages aan dat geven vrij nutteloos is, het klikt wel of het klikt niet. Sowieso moet het een aanvulling zijn en geen 'last' 'strijd' als dat het wel is dan blijf ik nog liever alleen.quote:
[..]
Voor mij net zo, al zou ik nog eerder naar 90% neigen.
Kieskeurig zou ik mezelf niet noemen, al is dat meer omdat ik vrij breed geïnteresseerd ben. Wel ben ik nu selectiever in voor wie ik me openstel. Vanaf nu luister ik meer naar m'n gevoel en gebruik ik m'n verstand (hopelijk) wijzer. Dus heb ik een voorgevoel, dan werp ik daar licht op. Zegt m'n verstand dat ze nooit echt meer in het oog zal springen omdat ze dat voorheen nooit deed, dan kap ik het af.
Dat is trouwens ook iets dat veranderd is merk ik; bevalt me de relatie niet, dan kaart ik het direct aan, en ben ik niet bang om alleen verder te gaan.
Zijn roerige dagen geweest. Een boek gelezen waar ik veel herkenning in vond, ik begrijp nu iets meer van wat er met mijn ex is gebeurd. Het maakt dat ik mezelf kan vergeven dat hij instortte en kapotging en ik er radeloos bij stond, niet wetend wat ik moest doen om m te helpen. Maar ook dat ik nu snap dat hij niet anders kon dan kapot gaan en zijn leven in puin laten vallen. En toen kwamen de tranen bij mij weer helemaal terug.
Ik mis hem vreselijk. Denk dan terug aan de momenten die goed waren, en die waren bij hem niet alleen goed, maar hemels. Hij had enorme ups, en enorme downs. En zo'n up was als een drug, nooit heb ik me zo geliefd gevoeld als bij hem. Toen hij neerkwam was dat door de vloer meteen rechtdoor naar de hel. En daar stond ik met al mijn goede bedoelingen en wijze raad maar ik kon m niet helpen en hij sleurde mij mee dus moest ik m loslaten.
Vele uren denken later een eureka moment, ik besef ik me dat op 1 na al mijn exen dit zo hadden. Konden zich helemaal overgeven aan het leven, maar ook net zo hard weer de afgrond in storten. Niet elke keer hetzelfde maar wel steeds destructief.
Volgende vraag is wat het is dat ik zoek bij dat soort mannen? En weer wat denken verder besef ik me dat ik zelf eigenlijk bang ben om me over te geven aan het leven, bang om gekwetst te worden als ik teveel geniet. Dus dan zoek ik iemand die me meeneemt op zo'n up zodat ik meegeniet. En zonder erbij na te denken stap ik op, terwijl erna ook een down komt, en ik verstandig genoeg ben af te stappen als het beneden zeeniveau komt. Ik zoek denk ik onbewust de meest extreme mensen op op dat vlak.
Weer stof tot nadenken want wat moet ik doen om te stoppen met zoeken naar extreme mannen. Ik denk wel te weten welke richting ik in moet. Niet meer zo bang zijn dat alles misgaat zodra ik alles even loslaat en geniet. Want dat is wat die mannen wel kunnen en ik zo bewonder in ze. Een goeie om de komende tijd mee aan de slag te gaan.
En nee, ik ga geen contact opnemen met mijn ex, hoe sterk de drang soms ook is. Want ondanks alles merk ik dat ik nog steeds veel gevoelens voor hem heb, of in elk geval de relatie toen hij op zijn mooist was enorm mis.
Ik mis hem vreselijk. Denk dan terug aan de momenten die goed waren, en die waren bij hem niet alleen goed, maar hemels. Hij had enorme ups, en enorme downs. En zo'n up was als een drug, nooit heb ik me zo geliefd gevoeld als bij hem. Toen hij neerkwam was dat door de vloer meteen rechtdoor naar de hel. En daar stond ik met al mijn goede bedoelingen en wijze raad maar ik kon m niet helpen en hij sleurde mij mee dus moest ik m loslaten.
Vele uren denken later een eureka moment, ik besef ik me dat op 1 na al mijn exen dit zo hadden. Konden zich helemaal overgeven aan het leven, maar ook net zo hard weer de afgrond in storten. Niet elke keer hetzelfde maar wel steeds destructief.
Volgende vraag is wat het is dat ik zoek bij dat soort mannen? En weer wat denken verder besef ik me dat ik zelf eigenlijk bang ben om me over te geven aan het leven, bang om gekwetst te worden als ik teveel geniet. Dus dan zoek ik iemand die me meeneemt op zo'n up zodat ik meegeniet. En zonder erbij na te denken stap ik op, terwijl erna ook een down komt, en ik verstandig genoeg ben af te stappen als het beneden zeeniveau komt. Ik zoek denk ik onbewust de meest extreme mensen op op dat vlak.
Weer stof tot nadenken want wat moet ik doen om te stoppen met zoeken naar extreme mannen. Ik denk wel te weten welke richting ik in moet. Niet meer zo bang zijn dat alles misgaat zodra ik alles even loslaat en geniet. Want dat is wat die mannen wel kunnen en ik zo bewonder in ze. Een goeie om de komende tijd mee aan de slag te gaan.
En nee, ik ga geen contact opnemen met mijn ex, hoe sterk de drang soms ook is. Want ondanks alles merk ik dat ik nog steeds veel gevoelens voor hem heb, of in elk geval de relatie toen hij op zijn mooist was enorm mis.
Zou het kunnen dat je aangetrokken wordt door mannen die in zekere zin beschadigd zijn? Zoiets is niet heel ongewoon namelijk.quote:
Zijn roerige dagen geweest. Een boek gelezen waar ik veel herkenning in vond, ik begrijp nu iets meer van wat er met mijn ex is gebeurd. Het maakt dat ik mezelf kan vergeven dat hij instortte en kapotging en ik er radeloos bij stond, niet wetend wat ik moest doen om m te helpen. Maar ook dat ik nu snap dat hij niet anders kon dan kapot gaan en zijn leven in puin laten vallen. En toen kwamen de tranen bij mij weer helemaal terug.
Ik mis hem vreselijk. Denk dan terug aan de momenten die goed waren, en die waren bij hem niet alleen goed, maar hemels. Hij had enorme ups, en enorme downs. En zo'n up was als een drug, nooit heb ik me zo geliefd gevoeld als bij hem. Toen hij neerkwam was dat door de vloer meteen rechtdoor naar de hel. En daar stond ik met al mijn goede bedoelingen en wijze raad maar ik kon m niet helpen en hij sleurde mij mee dus moest ik m loslaten.
Vele uren denken later een eureka moment, ik besef ik me dat op 1 na al mijn exen dit zo hadden. Konden zich helemaal overgeven aan het leven, maar ook net zo hard weer de afgrond in storten. Niet elke keer hetzelfde maar wel steeds destructief.
Volgende vraag is wat het is dat ik zoek bij dat soort mannen? En weer wat denken verder besef ik me dat ik zelf eigenlijk bang ben om me over te geven aan het leven, bang om gekwetst te worden als ik teveel geniet. Dus dan zoek ik iemand die me meeneemt op zo'n up zodat ik meegeniet. En zonder erbij na te denken stap ik op, terwijl erna ook een down komt, en ik verstandig genoeg ben af te stappen als het beneden zeeniveau komt. Ik zoek denk ik onbewust de meest extreme mensen op op dat vlak.
Weer stof tot nadenken want wat moet ik doen om te stoppen met zoeken naar extreme mannen. Ik denk wel te weten welke richting ik in moet. Niet meer zo bang zijn dat alles misgaat zodra ik alles even loslaat en geniet. Want dat is wat die mannen wel kunnen en ik zo bewonder in ze. Een goeie om de komende tijd mee aan de slag te gaan.
En nee, ik ga geen contact opnemen met mijn ex, hoe sterk de drang soms ook is. Want ondanks alles merk ik dat ik nog steeds veel gevoelens voor hem heb, of in elk geval de relatie toen hij op zijn mooist was enorm mis.
Een gek idee, maar het lijkt erop alsof je heel erg last hebt van hele traumatische ervaringen, en dat neigt al snel naar PTSS. Het schijnt dat er tegenwoordig wordt gekeken naar of drugs daarin iets los kunnen maken. Ik ben zelf tegen drugs normaal gesproken, maar ik vond dat wel als een goed idee klinken, met de juiste drugs en begeleiding. Van sommige drugs komt je gevoel e.d. namelijk heel erg losquote:
Je hebt hem daar binnen gebracht onder de beste voorwendselen. Je dacht dat alles goed zat, dat hij het beste voor had met zichzelf en de rest van de wereld. Dat is gebleken dat dat niet zo was, betekent niet dat jij daar ook maar enige schuld in hebt. Hij heeft het verzwegen voor jou. Jij kán je daar rationeel gezien niet schuldig om voelen, je kón het niet weten. Dus accepteer je gevoel, en bedenk je dan dat je er niet mee vooruitkomt, omdat het irrationele gevoelens zijn.quote:
Ik was gisteravond ineens weer even heel intens aan het balen van mijn ex. Kwam misschien doordat in een vergadering iets dat hij zou doen maar niet gedaan had werd besproken. Ik schaamde me best wel voor hem toen het ter sprake kwam.
Ineens was ik zo boos op m dat hij vrienden en verenigingsgenoten zo bedonderd heeft. En schaamde me ook omdat ik m binnen heb gebracht. Gelukkig kon ik t ff spuien en voelde ik me erna een stuk beter.
[..]
Maar jouw leven is op dit moment veeeel leuker dan die van hem en zijn scharrel, volgens mij.quote:
Ik baal momenteel van het feit dat ik mijn vriendengroep in het zuiden gedeeltelijk kwijt ben.... Zijn met name jongens, en ja dan wordt de keuze onbewust toch 'voor' mijn ex. Dus ik word niet meer uitgenodigd voor feestjes en zijn scharrel zit nu met mijn vrienden te drinken. Leuk
Hoewel van de 5 jongens er ook 2 zijn die ik liever kwijt dan rijk ben, doet dit zeer. 😥
Had je de sociale contacten die je nu mist wel toen je nog wat met je ex had en waren ze buiten je ex? Of mis je vooral de keren dat je samen was met je ex en dat je die avonden/dagen nu niets te doen hebt?quote:
[start zeurmodus]
Buh, mis vooral sociale contacten momenteel...
Woensdag geborreld met X, gisteren geborreld met Y en gisteravond gestapt met Z.
Maar dan wil ik vandaag naar de uitmarkt en is er niemand te bereiken en wil een dinnetje waar ik mee zou gaan tennissen ipv dat vanavond een drankje doen met haar vriendje erbij..........
Ik heb nog 2-3 stapmaatjes erbij nodig.
Boehoe.
[einde zeurmodus]
Ik denk dat je je op dit moment eerst beter op jezelf kan richten. Maar dat is wel een geweldig groot cliché.quote:
He bah. Afgelopen week best vaak over hem gedroomd (en natuurlijk afgemaakt voordat er iets engs kon gebeuren
Moest gelijk naar het toilet rennen om mijn maag te ledigen, zo kut voelde het. Ik wil dat helemaal niet weten.
Aan de ene kant heb ik het gevoel dat het helemaal los is, omdat ik gewoon wéét dat ik niet eens gewoon vrienden zou kunnen zijn. Als mijn vrienden afspraken niet nakomen of gewoon ontzettend lomp zijn in de omgang dan kap ik ermee. Maar op de een of andere manier komt dit telkens keihard bij me terug.
Ontmoet nu telkens wel hele leuke mensen waarmee ik wel zou kunnen/willen daten, maar ik ben echt een kritisch monster. Wil gewoon niet nog een keer dezelfde fout maken als die ik met hem had gemaakt, het moet niet voor 60% klikken en de overige 40% erbij hopen, het moet voor minstens 80% goed zitten.
En nu ga ik een lekker ordinair potje janken, krijsen en opruimen.
Ik vraag mij vooraf af of je sterk genoeg bent om niet meer in eenzelfde situatie te belanden. Ik denk dat je teveel voor anderen over hebt en dat je het heel moeilijk vindt om dat te stoppen. Maar als je dat nu weer zou doen, ga je er alleen maar zelf kapot aan. Misschien geeft het wat geluk zolang het duurt, maar daarna niet meer... Je bent nog jong. Probeer liever wat dingen uit zonder je gelijk zó erg op de verre toekomst te focussen. Misschien kan je wel een super leuke tijd hebben met iemand die voor 60% klikt, alleen mis je daar diepgang. Als jij daar voor een tijdje mee kan leven, waarom niet?
Naar je gevoel moet je sowieso luisteren. Over je gevoel praten is nog beter. Zelfde geldt voor je verstand. Elke relatie maakt je wat dat betreft wijzer.quote:
[..]
Voor mij net zo, al zou ik nog eerder naar 90% neigen.
Kieskeurig zou ik mezelf niet noemen, al is dat meer omdat ik vrij breed geïnteresseerd ben. Wel ben ik nu selectiever in voor wie ik me openstel. Vanaf nu luister ik meer naar m'n gevoel en gebruik ik m'n verstand (hopelijk) wijzer. Dus heb ik een voorgevoel, dan werp ik daar licht op. Zegt m'n verstand dat ze nooit echt meer in het oog zal springen omdat ze dat voorheen nooit deed, dan kap ik het af.
Dat is trouwens ook iets dat veranderd is merk ik; bevalt me de relatie niet, dan kaart ik het direct aan, en ben ik niet bang om alleen verder te gaan.
quote:
[..]
Je bent echt de held uit dit topic
Je plakt er zelf ook een percentage opquote:
[..]
Als het klikt dan klikt het en zo niet jammer dan toch? Percentages daaraan geven klopt niet echt wat mij betreft.
Slechtste wat je alleen kan doen is dingen gaan vergelijken met iets wat geweest is. Dat schiet niet op en heb je alleen jezelf mee inclusief kutgevoel wat daar dan bij hangt.
[..]
Ik denk dat ik mezelf inmiddels ook wel bij boven die 90% mag scharen ja. Alhoewel percentages aan dat geven vrij nutteloos is, het klikt wel of het klikt niet. Sowieso moet het een aanvulling zijn en geen 'last' 'strijd' als dat het wel is dan blijf ik nog liever alleen.
ik denk dat mensen vooral percentages noemen als een gevoel, niet dat ze een lijst met 100 eisen hebben en dat iemand er aan 90 moet voldoen. Als het er 89 zijn maar het is gewoon super leuk... lekker belangrijk.Welke richting denk je op te moeten?quote:
Alle momenten die goed met hem waren, zijn ruimschoots ingehaald door alle momenten die heel erg slecht met hem waren. En dat heeft 'ie helemaal zelf gedaan.
Misschien is iets van therapie volgen goed voor je, als je zelf al zegt dat je je niet echt kan overgeven aan het leven. Want hoe leuk het ook is als iemand anders je daarin meeneemt, uiteindelijk draait jouw leven maar om één persoon: jou. Zo'n tweede persoon is voor de rest heel leuk, maar niet het belangrijkste.
http://aisomont.tumblr.com/ (NSFW)
Dat zou best kunnen al zou ik dat dan onbewust aan moeten voelen want het is aan de buitenkant niet zichtbaar. In mijn laatste relatie wisten zelfs zijn beste vrienden er niet van.quote:Op maandag 1 september 2014 13:14 schreef Gray het volgende:
[..]
Zou het kunnen dat je aangetrokken wordt door mannen die in zekere zin beschadigd zijn? Zoiets is niet heel ongewoon namelijk.
Ik denk dat het eerder eraan ligt dat ik zoek naar mannen die alles op orkaankracht doen, liefhebben, maar ook depressie. Dat omdat ik het zelf eigenlijk heel eng vind om los te laten en te genieten.
Dat is een beetje het punt waar ik op zit. Ik wil de cyclus van relaties met heftige personen doorbreken. En ik denk dat het erin zit dat ik die mensen opzoek omdat ze me helpen los te laten, alleen dat wel meteen heel extreem doen.quote:Welke richting denk je op te moeten?
Alle momenten die goed met hem waren, zijn ruimschoots ingehaald door alle momenten die heel erg slecht met hem waren. En dat heeft 'ie helemaal zelf gedaan.
Misschien is iets van therapie volgen goed voor je, als je zelf al zegt dat je je niet echt kan overgeven aan het leven. Want hoe leuk het ook is als iemand anders je daarin meeneemt, uiteindelijk draait jouw leven maar om één persoon: jou. Zo'n tweede persoon is voor de rest heel leuk, maar niet het belangrijkste.
Ik zie die angst om los te laten en te genieten ook in veel andere aspecten van mijn leven terugkomen. Soms positief maar ook wel negatief. Ik ben altijd heel goed voorbereid, op vakantie weet ik precies wat er op locatie te doen is en ken ik de kaart al, ik vergeet niks en heb meestal ook wel wat dingen bij me waarvan ik weet dat de anderen het gaan vergeten.
Aan de andere kant kost het mij veel tijd, en geregeld, ik organiseer meestal de vakantie van mijn vriendengroep omdat ik dat goed kan en ik dan weet dat het goed geregeld is. Tickets boeken, accomodatie zoeken etc. Al ben ik tot aankomst wel bang dat er iets misgaat, we bijvoorbeeld zijn opgelicht door de verhuurder van de accommodatie.
Eigenlijk is het zo dat ik goed kan regelen en dat ook veel doe, maar dat komt voort uit angst om erop te vertrouwen dat het wel goed komt. Vaak als ik iets doe heb ik het gepland, en als ik bijvoorbeeld uitga denk ik na over hoeveel ik wil drinken, wanneer ik weer naar huis ga, of ik ga fietsen, een taxi neem of bij een vriend ga crashen. Terwijl het zo relaxed zou zijn om daar pas op het moment dat het ertoe doet over na te denken, of in elk geval in veel mindere mate ermee bezig te zijn.
Omdat een percentage makkelijker te visualiseren isquote:
[..]
Je plakt er zelf ook een percentage op
Maar wat ik net al zei, of het klikt wel of niet. Hoewel je daar niet altijd meteen achter kan komen.
Stop met alles willen proberen te regelen, en ja ik ben/was net zo maar bij sommige dingen is het gewoon beter om er niet pal bovenop te zitten. (Hoewel dat misschien een beter gevoel geeft)quote:
[..]
Dat is een beetje het punt waar ik op zit. Ik wil de cyclus van relaties met heftige personen doorbreken. En ik denk dat het erin zit dat ik die mensen opzoek omdat ze me helpen los te laten, alleen dat wel meteen heel extreem doen.
Ik zie die angst om los te laten en te genieten ook in veel andere aspecten van mijn leven terugkomen. Soms positief maar ook wel negatief. Ik ben altijd heel goed voorbereid, op vakantie weet ik precies wat er op locatie te doen is en ken ik de kaart al, ik vergeet niks en heb meestal ook wel wat dingen bij me waarvan ik weet dat de anderen het gaan vergeten.
Aan de andere kant kost het mij veel tijd, en geregeld, ik organiseer meestal de vakantie van mijn vriendengroep omdat ik dat goed kan en ik dan weet dat het goed geregeld is. Tickets boeken, accomodatie zoeken etc. Al ben ik tot aankomst wel bang dat er iets misgaat, we bijvoorbeeld zijn opgelicht door de verhuurder van de accommodatie.
Eigenlijk is het zo dat ik goed kan regelen en dat ook veel doe, maar dat komt voort uit angst om erop te vertrouwen dat het wel goed komt. Vaak als ik iets doe heb ik het gepland, en als ik bijvoorbeeld uitga denk ik na over hoeveel ik wil drinken, wanneer ik weer naar huis ga, of ik ga fietsen, een taxi neem of bij een vriend ga crashen. Terwijl het zo relaxed zou zijn om daar pas op het moment dat het ertoe doet over na te denken, of in elk geval in veel mindere mate ermee bezig te zijn.
Ben ik met je eens. Moet ik doen.quote:[..]
Stop met alles willen proberen te regelen, en ja ik ben/was net zo maar bij sommige dingen is het gewoon beter om er niet pal bovenop te zitten. (Hoewel dat misschien een beter gevoel geeft)
Weet alleen niet zo goed hoe ik dat aanpakken moet, wil eigenlijk simpelweg beginnen met me wat bewust worden waarom ik iets doe, en dan de keuze maken om het toch niet te doen. Eh...das heel vaag... onbewust ben ik een controlfreak, ik zal denk ik bewust moeten leren loslaten en ontspannen.
Wat hypocriet dat je er dan zelf ook een percentage aan geeftquote:
[..]
Als het klikt dan klikt het en zo niet jammer dan toch? Percentages daaraan geven klopt niet echt wat mij betreft.
Slechtste wat je alleen kan doen is dingen gaan vergelijken met iets wat geweest is. Dat schiet niet op en heb je alleen jezelf mee inclusief kutgevoel wat daar dan bij hangt.
[..]
Ik denk dat ik mezelf inmiddels ook wel bij boven die 90% mag scharen ja. Alhoewel percentages aan dat geven vrij nutteloos is, het klikt wel of het klikt niet. Sowieso moet het een aanvulling zijn en geen 'last' 'strijd' als dat het wel is dan blijf ik nog liever alleen.
Het klikt of het klikt niet: ik klikte heel goed met mijn ex. Met mijn ex daarvoor ook. Maar er ontbraken ook nog heel veel dingen. Met mijn eerste ex klikte ik 70%, tweede 75%, terwijl het allebei echt hele leuke jongens waren. Alleen vergeef je in een relatie nogal snel dingen, ik althans wel.
Nu hoop ik gewoon iemand tegen te komen waarmee het klikt, die zijn afspraken nakomt en mij waardeert voor de persoon die ik ben, maar ook waarmee het fysiek 'klopt'. Innerlijk gaat boven uiterlijk, maar hij móet en zál bruine ogen hebben
Ik ben zelf ook niet van de percentages. Het klikt, of het klikt niet. Met de een wat meer dan met de ander, en met die klikt het op dat vlak goed en met die kan ik weer heel goed dat doen. Maar getalletjes vind ik maar raar, tenzij je me de formule kan uitleggenquote:
[..]
Wat hypocriet dat je er dan zelf ook een percentage aan geeft
Het klikt of het klikt niet: ik klikte heel goed met mijn ex. Met mijn ex daarvoor ook. Maar er ontbraken ook nog heel veel dingen. Met mijn eerste ex klikte ik 70%, tweede 75%, terwijl het allebei echt hele leuke jongens waren. Alleen vergeef je in een relatie nogal snel dingen, ik althans wel.
Nu hoop ik gewoon iemand tegen te komen waarmee het klikt, die zijn afspraken nakomt en mij waardeert voor de persoon die ik ben, maar ook waarmee het fysiek 'klopt'. Innerlijk gaat boven uiterlijk, maar hij móet en zál bruine ogen hebben
Kwestie van dingen uit handen gaan geven. Je noemde als voorbeeld op vakantie gaan. Je zou, bijvoorbeeld, de volgende keer kunnen zeggen "Goed, nu regelen jullie alles en zorgen ervoor dat ik niks regel". En hoewel de vakantie misschien niet zo supervlekkeloos verloopt als je zelf zou willen, zul je zien dat het eigenlijk toch wel goed gaat. Maar ook bijvoorbeeld bij je vereniging.quote:
[..]
Ben ik met je eens. Moet ik doen.
Weet alleen niet zo goed hoe ik dat aanpakken moet, wil eigenlijk simpelweg beginnen met me wat bewust worden waarom ik iets doe, en dan de keuze maken om het toch niet te doen. Eh...das heel vaag... onbewust ben ik een controlfreak, ik zal denk ik bewust moeten leren loslaten en ontspannen.
Tuurlijk, jij bent gewoon jij, dus dat stukje controlfreak zal je bijblijven. Jij wil controle hebben over dingen omdat je dat een gevoel van veiligheid geeft. Maar het werkt net als vertrouwen: als je jezelf kwetsbaar opstelt, dan zie je pas wat voor goeds het je kan doen.
Op de basisschool was er een formule met namen, maar die ben ik helaas vergetenquote:
[..]
Ik ben zelf ook niet van de percentages. Het klikt, of het klikt niet. Met de een wat meer dan met de ander, en met die klikt het op dat vlak goed en met die kan ik weer heel goed dat doen. Maar getalletjes vind ik maar raar, tenzij je me de formule kan uitleggen
[..]
Kwestie van dingen uit handen gaan geven. Je noemde als voorbeeld op vakantie gaan. Je zou, bijvoorbeeld, de volgende keer kunnen zeggen "Goed, nu regelen jullie alles en zorgen ervoor dat ik niks regel". En hoewel de vakantie misschien niet zo supervlekkeloos verloopt als je zelf zou willen, zul je zien dat het eigenlijk toch wel goed gaat. Maar ook bijvoorbeeld bij je vereniging.
Tuurlijk, jij bent gewoon jij, dus dat stukje controlfreak zal je bijblijven. Jij wil controle hebben over dingen omdat je dat een gevoel van veiligheid geeft. Maar het werkt net als vertrouwen: als je jezelf kwetsbaar opstelt, dan zie je pas wat voor goeds het je kan doen.
Ik matchte als enige 99% met die leuke jongen uit groep 7
Het zal wel gewenning zijn geworden maar ik heb geen idee.quote:
[..]
Ben ik met je eens. Moet ik doen.
Weet alleen niet zo goed hoe ik dat aanpakken moet, wil eigenlijk simpelweg beginnen met me wat bewust worden waarom ik iets doe, en dan de keuze maken om het toch niet te doen. Eh...das heel vaag... onbewust ben ik een controlfreak, ik zal denk ik bewust moeten leren loslaten en ontspannen.
Ik ben er ook van hoor dat als iets moet gebeuren ik het liever zelf doe aangezien ik dan weet dat het dan goed gebeurd.
Niks mis met hypocriet zijn op z'n tijdquote:
[..]
Wat hypocriet dat je er dan zelf ook een percentage aan geeft
Het klikt of het klikt niet: ik klikte heel goed met mijn ex. Met mijn ex daarvoor ook. Maar er ontbraken ook nog heel veel dingen. Met mijn eerste ex klikte ik 70%, tweede 75%, terwijl het allebei echt hele leuke jongens waren. Alleen vergeef je in een relatie nogal snel dingen, ik althans wel.
Nu hoop ik gewoon iemand tegen te komen waarmee het klikt, die zijn afspraken nakomt en mij waardeert voor de persoon die ik ben, maar ook waarmee het fysiek 'klopt'. Innerlijk gaat boven uiterlijk, maar hij móet en zál bruine ogen hebben
Nouja, het is niet voor niks je ex toch, blijkbaar klikte er toch bepaalde dingen niet dan. Wat mij betreft hoort het gewoon vanaf het begin af aan al goed te zitten anders gaat het uiteindelijk toch fout lijkt me. (Hoewel dat soort dingen natuurlijk makkelijk zeggen is als er eventuele gevoelens om de hoek komen
)Dat zijn toch wel 2 basis dingen die gewoon standaard horen te zijn? In iedergeval, waarom zou je afspraken niet nakomen in een relatie.
Ja, klopt. Maar hé, liefde maakt blind.quote:
[..]
Het zal wel gewenning zijn geworden maar ik heb geen idee.
Ik ben er ook van hoor dat als iets moet gebeuren ik het liever zelf doe aangezien ik dan weet dat het dan goed gebeurd.
[..]
Niks mis met hypocriet zijn op z'n tijd
Nouja, het is niet voor niks je ex toch, blijkbaar klikte er toch bepaalde dingen niet dan. Wat mij betreft hoort het gewoon vanaf het begin af aan al goed te zitten anders gaat het uiteindelijk toch fout lijkt me. (Hoewel dat soort dingen natuurlijk makkelijk zeggen is als er eventuele gevoelens om de hoek komen
Dat zijn toch wel 2 basis dingen die gewoon standaard horen te zijn? In iedergeval, waarom zou je afspraken niet nakomen in een relatie.
Geen idee, vraag het aan hem. Heb het heel lang gepikt, zelfs goed lopen praten, maar op een bepaald moment was het ook echt klaar.
Wat is jouw verhaal eigenlijk, of lees ik daar enorm overheen?
Haha was dat niet met letters?quote:
[..]
Op de basisschool was er een formule met namen, maar die ben ik helaas vergeten
Ik matchte als enige 99% met die leuke jongen uit groep 7
Dus Petra en Peter hebben dikke match?
Ja, dat.quote:
[..]
Haha was dat niet met letters?
Dus Petra en Peter hebben dikke match?
Geen idee, volgens mij was het juist met hele verschillende letters. Zal het even voor je googlen
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oei, maar 15%
Daar heb je gelijk in.quote:[..]
Kwestie van dingen uit handen gaan geven. Je noemde als voorbeeld op vakantie gaan. Je zou, bijvoorbeeld, de volgende keer kunnen zeggen "Goed, nu regelen jullie alles en zorgen ervoor dat ik niks regel". En hoewel de vakantie misschien niet zo supervlekkeloos verloopt als je zelf zou willen, zul je zien dat het eigenlijk toch wel goed gaat. Maar ook bijvoorbeeld bij je vereniging.
Tuurlijk, jij bent gewoon jij, dus dat stukje controlfreak zal je bijblijven. Jij wil controle hebben over dingen omdat je dat een gevoel van veiligheid geeft. Maar het werkt net als vertrouwen: als je jezelf kwetsbaar opstelt, dan zie je pas wat voor goeds het je kan doen.
Op vakantie heb ik dit trouwens wel aangekaart, aangegeven dat ik de accommodatie, vliegtickets en een uitje heb georganiseerd en ik verwacht dat de rest ook initiatief neemt om dingen te regelen en uitjes te organiseren. Dit kwam niet van de grond, en na veel chaos (omdat men onbewust van mij verwachtte dat omdat ik alles uitgezocht had het wel zou regelen en ik dat niet deed) koos ik ervoor om met een deel van de groep niet meer op te trekken. Maar volgend jaar stel ik voor om weliswaar samen op vakantie te gaan, maar het regelen aan een ander over te laten. Al ga ik dan mogelijk wel met andere mensen, ik ben zelf een hele actieve vakantieganger ben en had veel moeite met de lakse houding van sommigen.
En wat je zegt, ik kan dat op veel meer vlakken doen. Lastig is dat veel mensen regelwerk aan mij overlaten omdat ik daar best goed in ben. Maargoed, betekent niet dat ik alles moet regelen en niet af en toe even kan chillen.
Helaas wel ja.quote:
[..]
Ja, klopt. Maar hé, liefde maakt blind.
Geen idee, vraag het aan hem. Heb het heel lang gepikt, zelfs goed lopen praten, maar op een bepaald moment was het ook echt klaar.
Wat is jouw verhaal eigenlijk, of lees ik daar enorm overheen?
Dat soort dingen zou het voor mij wel snel klaar zijn, afspraken niet nakomen en iemand die me niet neemt zoals ik ben. Maar op een gegeven moment houdt het op inderdaad.
Heeft hier ook niet gestaan. Vorig jaar uitgemaakt omdat het naar mijn mening het niet werkte en we beide op een ander punt stonden. En nog een aantal dingen die los van haar stonden hebben ook meegespeeld.
Don't try this at home. De rest regelt niks. Ik heb het uitgeprobeerd. Controlfreak dat ik benquote:
[..]
"Goed, nu regelen jullie alles en zorgen ervoor dat ik niks regel".
Je kan ook proberen op een andere manier te zoeken naar het ding waardoor jij dingen los kan laten. Dat hoeft niet per se in je vriend te zitten. Het kan ook in jezelf zitten, in sport, in vrienden, in één of ander praatclubje, in ...quote:
[..]
Dat is een beetje het punt waar ik op zit. Ik wil de cyclus van relaties met heftige personen doorbreken. En ik denk dat het erin zit dat ik die mensen opzoek omdat ze me helpen los te laten, alleen dat wel meteen heel extreem doen.
Ik zie die angst om los te laten en te genieten ook in veel andere aspecten van mijn leven terugkomen. Soms positief maar ook wel negatief. Ik ben altijd heel goed voorbereid, op vakantie weet ik precies wat er op locatie te doen is en ken ik de kaart al, ik vergeet niks en heb meestal ook wel wat dingen bij me waarvan ik weet dat de anderen het gaan vergeten.
Aan de andere kant kost het mij veel tijd, en geregeld, ik organiseer meestal de vakantie van mijn vriendengroep omdat ik dat goed kan en ik dan weet dat het goed geregeld is. Tickets boeken, accomodatie zoeken etc. Al ben ik tot aankomst wel bang dat er iets misgaat, we bijvoorbeeld zijn opgelicht door de verhuurder van de accommodatie.
Eigenlijk is het zo dat ik goed kan regelen en dat ook veel doe, maar dat komt voort uit angst om erop te vertrouwen dat het wel goed komt. Vaak als ik iets doe heb ik het gepland, en als ik bijvoorbeeld uitga denk ik na over hoeveel ik wil drinken, wanneer ik weer naar huis ga, of ik ga fietsen, een taxi neem of bij een vriend ga crashen. Terwijl het zo relaxed zou zijn om daar pas op het moment dat het ertoe doet over na te denken, of in elk geval in veel mindere mate ermee bezig te zijn.
Het is inderdaad veel beter om er wat meer relaxed in te zijn. Je kan veel regelen hoor, en als je dat leuk vindt: vooral doen. Maar niet alles regelen. Dat is nergens voor nodig. Houd dingen in je achterhoofd, maar spreek wel met de groep af dat je een dagje wel ziet wat jullie gaan doen, gewoon wat op die dag goed voelt of waar jullie over gehoord hebben op locatie. Ik weet niet hoe straks je alles precies plant, als het zelfs is van: we eten bij die en die restaurants op die dagen, kan je daarin ook wat meer vrijheid krijgen. Ga mee in de flow van de vakantie zelf. Alles wat je vooraf bedacht en uitgezocht hebt is leuk, maar als je je per se overal aan wil houden én als je per se alles opgezocht wil hebben, dan verpest het ook je eigen plezier als er niet gebeurd wat jij wil.
Het is een beetje te vergelijken met als ik wielren. Ik maak altijd de routes. Maar als we een keertje verkeerd zijn gefietst, kies ik er niet voor om mij aan het originele plan te houden en terug te fietsen, maar denk ik eerst na over een alternatief op de huidige weg. In plaats van de vórige linksaf, gewoon de vólgende linksaf gaan. Kom je vanzelf wel weer terecht op iets dat lijkt op wat het plan was, in dit geval mijn vooraf bedachte route. Soms, als je weet dat de volgende weg linksaf pas 20km verderop is, is het wel handig om terug te rijden. Maar dat is echt niet altijd nodig.
quote:
[..]
Ja, dat.
Geen idee, volgens mij was het juist met hele verschillende letters. Zal het even voor je googlen34% met mijn vriendinSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oei, maar 15%http://aisomont.tumblr.com/ (NSFW)
Verdorie, ik match met niemand meer dan 25%quote:
[..]
34% met mijn vriendin
58% Met mijn eerste vriendinnetjequote:
[..]
Verdorie, ik match met niemand meer dan 25%
Moet beter kunnen though
Maar wel hoogste tot nu toe.
Op zich ben ik wel flexibel daarin denk ik. Het is meer dat ik altijd alles regel en plan en bijvoorbeeld op de vakantie de enige was die dat deed. En het kost best wat energie om dat voor 9 man te doen.quote:
[..]
Don't try this at home. De rest regelt niks. Ik heb het uitgeprobeerd. Controlfreak dat ik ben
[..]
Je kan ook proberen op een andere manier te zoeken naar het ding waardoor jij dingen los kan laten. Dat hoeft niet per se in je vriend te zitten. Het kan ook in jezelf zitten, in sport, in vrienden, in één of ander praatclubje, in ...
Het is inderdaad veel beter om er wat meer relaxed in te zijn. Je kan veel regelen hoor, en als je dat leuk vindt: vooral doen. Maar niet alles regelen. Dat is nergens voor nodig. Houd dingen in je achterhoofd, maar spreek wel met de groep af dat je een dagje wel ziet wat jullie gaan doen, gewoon wat op die dag goed voelt of waar jullie over gehoord hebben op locatie. Ik weet niet hoe straks je alles precies plant, als het zelfs is van: we eten bij die en die restaurants op die dagen, kan je daarin ook wat meer vrijheid krijgen. Ga mee in de flow van de vakantie zelf. Alles wat je vooraf bedacht en uitgezocht hebt is leuk, maar als je je per se overal aan wil houden én als je per se alles opgezocht wil hebben, dan verpest het ook je eigen plezier als er niet gebeurd wat jij wil.
Het is een beetje te vergelijken met als ik wielren. Ik maak altijd de routes. Maar als we een keertje verkeerd zijn gefietst, kies ik er niet voor om mij aan het originele plan te houden en terug te fietsen, maar denk ik eerst na over een alternatief op de huidige weg. In plaats van de vórige linksaf, gewoon de vólgende linksaf gaan. Kom je vanzelf wel weer terecht op iets dat lijkt op wat het plan was, in dit geval mijn vooraf bedachte route. Soms, als je weet dat de volgende weg linksaf pas 20km verderop is, is het wel handig om terug te rijden. Maar dat is echt niet altijd nodig.
Tijdens de vakantie waren we op het verkeerde station uitgestapt, we wilden naar Pompeii. Bleken we vlakbij Herculaneum te zitten, iets vergelijkbaars. Omdat ik het wist en weinig zin had nog een uur kwijt te zijn met de weg vinden naar Pompeii heb ik voorgesteld naar Herculaneum te gaan en dat pakte heel goed uit. Flexibel ben ik wel. Alleen regel ik alles altijd tot in de puntjes, en houdt dus ook al rekening met als iets misgaat, zodat ik daar ook weer op kan anticiperen.
Meer loslaten dusquote:
[..]
Op zich ben ik wel flexibel daarin denk ik. Het is meer dat ik altijd alles regel en plan en bijvoorbeeld op de vakantie de enige was die dat deed. En het kost best wat energie om dat voor 9 man te doen.
Tijdens de vakantie waren we op het verkeerde station uitgestapt, we wilden naar Pompeii. Bleken we vlakbij Herculaneum te zitten, iets vergelijkbaars. Omdat ik het wist en weinig zin had nog een uur kwijt te zijn met de weg vinden naar Pompeii heb ik voorgesteld naar Herculaneum te gaan en dat pakte heel goed uit. Flexibel ben ik wel. Alleen regel ik alles altijd tot in de puntjes, en houdt dus ook al rekening met als iets misgaat, zodat ik daar ook weer op kan anticiperen.
http://aisomont.tumblr.com/ (NSFW)
Sinds gisterenmorgen ben ik in mijn nieuwe flat getrokken. Ik dacht eindelijk wat rust te hebben, maar ik voel me heel slecht sinds gisterenavond. Ook problemen buiten om de breuk. Gedoe met de Belgische bureaucratie waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Nu heb ik al wel dat deeltijdse baantje, maar daar word ik pas eind september voor uitbetaald en ook zou ik nog een deeltijdse werkloosheidsvergoeding moeten krijgen die bijpast tot aan het minimumloon.
Nu heb ik dus nog steeds geen geld om wat leuks voor mezelf te doen, een cursus te volgen of wat te gaan drinken en onder de mensen te komen.
Ik heb al veel gehuild, vooral uit woede, naar mijn familie toe. Ik zie niet waarom ik mijn moeder zou moeten dankbaar zijn me op de wereld te zetten. Ik en mijn zus zijn gewoon altijd een middel geweest om kindergeld en studiebeurzen binnen te halen, en haar eigen frustraties op af te reageren.
En ook woede naar mijn ex. Het is gewoon ongelooflijk oneerlijk wat hij heeft gedaan.
Ik was al zot aan het piekeren dus ik ging even een wandelingetje maken, komen er een hele hoop dingen op mijn pad die me aan hem doen denken. Ik dacht dat het beter ging, maar sinds gisteren ben ik ervaar ik echt een drop. Er was gisteren nochtans niets dat kon triggeren. Integendeel, ik was 's morgens in mijn nopjes omdat ik mijn flat kon.
Nu heb ik dus nog steeds geen geld om wat leuks voor mezelf te doen, een cursus te volgen of wat te gaan drinken en onder de mensen te komen.
Ik heb al veel gehuild, vooral uit woede, naar mijn familie toe. Ik zie niet waarom ik mijn moeder zou moeten dankbaar zijn me op de wereld te zetten. Ik en mijn zus zijn gewoon altijd een middel geweest om kindergeld en studiebeurzen binnen te halen, en haar eigen frustraties op af te reageren.
En ook woede naar mijn ex. Het is gewoon ongelooflijk oneerlijk wat hij heeft gedaan.
Ik was al zot aan het piekeren dus ik ging even een wandelingetje maken, komen er een hele hoop dingen op mijn pad die me aan hem doen denken. Ik dacht dat het beter ging, maar sinds gisteren ben ik ervaar ik echt een drop. Er was gisteren nochtans niets dat kon triggeren. Integendeel, ik was 's morgens in mijn nopjes omdat ik mijn flat kon.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Je hebt ups en downs, het is geen continu stijgende lijn. Soms heb je gewoon weer eventjes een tijdje waarin je je kut voelt. Zolang de periodes elke keer ietsjes korter worden, is het goed.quote:
Sinds gisterenmorgen ben ik in mijn nieuwe flat getrokken. Ik dacht eindelijk wat rust te hebben, maar ik voel me heel slecht sinds gisterenavond. Ook problemen buiten om de breuk. Gedoe met de Belgische bureaucratie waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Nu heb ik al wel dat deeltijdse baantje, maar daar word ik pas eind september voor uitbetaald en ook zou ik nog een deeltijdse werkloosheidsvergoeding moeten krijgen die bijpast tot aan het minimumloon.
Nu heb ik dus nog steeds geen geld om wat leuks voor mezelf te doen, een cursus te volgen of wat te gaan drinken en onder de mensen te komen.
Ik heb al veel gehuild, vooral uit woede, naar mijn familie toe. Ik zie niet waarom ik mijn moeder zou moeten dankbaar zijn me op de wereld te zetten. Ik en mijn zus zijn gewoon altijd een middel geweest om kindergeld en studiebeurzen binnen te halen, en haar eigen frustraties op af te reageren.
En ook woede naar mijn ex. Het is gewoon ongelooflijk oneerlijk wat hij heeft gedaan.
Ik was al zot aan het piekeren dus ik ging even een wandelingetje maken, komen er een hele hoop dingen op mijn pad die me aan hem doen denken. Ik dacht dat het beter ging, maar sinds gisteren ben ik ervaar ik echt een drop. Er was gisteren nochtans niets dat kon triggeren. Integendeel, ik was 's morgens in mijn nopjes omdat ik mijn flat kon.
Wel vervelend inderdaad, al die geldproblemen. Normaal zou ik zeggen, neem een vriendin mee en ga lekker interieurshoppen. Maar goed, als jij niet naar de mensen kan gaan, laat de mensen dan naar jou komen. Organiseer een housewarming, iedereen neemt zelf wat mee. Klinkt goedkoop, maar ik neem aan dat je vrienden ook wel begrip kunnen tonen voor je situatie.
Wat je familie betreft, je bent gelukkig niet verplicht van ze te houden of met ze om te gaan. Ik snap dat het de sociale norm is, maar als je familie je alleen maar negativiteit bezorgt, gewoon niet doen. Je moet de dingen doen die jou gelukkig maken, en de dingen uit de weg gaan die je daar vanaf houden. En of dat nou je familie is of de nare buurman met zijn blafhond, maakt niet uit.
Je mag kwaad zijn, je mag huilen, je mag schreeuwen. Doe het vooral. Het is beter al die frustratie en al dat verdriet naar buiten te gooien dan het op te kroppen. En blijf praten. Met vrienden, met ons, maakt niet uit. Al die negatieve dingen moeten je lichaam uit, dus laat ze dat ook. En dan komt het echt wel weer goed met je.
Als je blijft piekeren over zaken zul je nooit rust vinden. Sommige dingen kun je niet veranderen en daar moet je je dan ook niet al te druk om maken maar mee leren gaan leven. Mijn moeder is bijvoorbeeld een achterbakse hoer die onder andere jarenlang alimentatiegeld heeft gebruikt voor zichzelf wat eigenlijk voor mijn broer en mij bedoeld was. Maar nee ik heb vanaf mijn 14de moeten werken om mijzelf te kunnen onderhouden. En dat is 1 voorbeeld van de vele.quote:
Sinds gisterenmorgen ben ik in mijn nieuwe flat getrokken. Ik dacht eindelijk wat rust te hebben, maar ik voel me heel slecht sinds gisterenavond. Ook problemen buiten om de breuk. Gedoe met de Belgische bureaucratie waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Nu heb ik al wel dat deeltijdse baantje, maar daar word ik pas eind september voor uitbetaald en ook zou ik nog een deeltijdse werkloosheidsvergoeding moeten krijgen die bijpast tot aan het minimumloon.
Nu heb ik dus nog steeds geen geld om wat leuks voor mezelf te doen, een cursus te volgen of wat te gaan drinken en onder de mensen te komen.
Ik heb al veel gehuild, vooral uit woede, naar mijn familie toe. Ik zie niet waarom ik mijn moeder zou moeten dankbaar zijn me op de wereld te zetten. Ik en mijn zus zijn gewoon altijd een middel geweest om kindergeld en studiebeurzen binnen te halen, en haar eigen frustraties op af te reageren.
En ook woede naar mijn ex. Het is gewoon ongelooflijk oneerlijk wat hij heeft gedaan.
Ik was al zot aan het piekeren dus ik ging even een wandelingetje maken, komen er een hele hoop dingen op mijn pad die me aan hem doen denken. Ik dacht dat het beter ging, maar sinds gisteren ben ik ervaar ik echt een drop. Er was gisteren nochtans niets dat kon triggeren. Integendeel, ik was 's morgens in mijn nopjes omdat ik mijn flat kon.
Ik kan er nog steeds boos om worden maar dat heeft 0 effect. Ik heb ermee leren leven en haar volledig uit mijn leven verwijderd. Alleen op officiële documenten bestaat ze nog voor mij, maar meer ook niet.
Je hebt niet altijd geld nodig om onder de mensen te kunnen komen, daar ben ik zelf op de harde manier achter gekomen. Als je niks onderneemt zal er ook niks op je pad komen, daar moet je echt zelf wat aan doen. En heb je het even moeilijk? Vraag om hulp. Er zijn genoeg mensen die je willen helpen. Ook al is de stap om het te vragen nog zo groot, probeer het en je zult zien dat het wel mee valt.
Ik ben ook weer in dit topic te vinden. Na een kortstondige 'verliefdheid' op m'n nieuwe ex is het nu ook weer voorbij. Ik ben blijkbaar nog steeds niet over m'n vorige ex heen, dus dat schiet niet echt op.
Burning bridges gives you so much more
Update:quote:
Hallo! Ik meld me in dit topic. Ik ga geen kloon aanmaken want ik schaam me er niet voor. Ik heb serieus hulp nodig. Mijn verhaal:
Ik heb 1,5 jaar een serieuze relatie gehad. Ik ben 21, het betreffende meisje is 15. Het ging allemaal hartstikke goed, tot we meer ruzie kregen. Ik werk zaterdags van 05:00-20:00 en s’avonds spreken we altijd af. Dan blijft ze slapen en gaat ze zondagavond weer naar huis,
Ik zal eerst eens even wat verdieping geven. Mijn ex (pijnlijk om dat te moeten zeggen...) woont bij haar vader. Haar vader is telkens voor 2/3 weken op zakenreis naar het buitenland. Zij had het uitgemaakt omdat ze "'vrijheid'' wilde. Dat was afgelopen zondag. Die zaterdag ervoor hadden we ruzie gehad. Ze wilde s’avonds naar een kermis. Ik zei: lekker gezellig, heb ik de hele dag gewerkt en ben je s’avonds weg. Zij zegt: ja ik kies mijn vriendje boven de kermis. Ik blijf bij jou. Ik was dus de hele dag vrolijk. Tot ik opeens een appje kreeg om 17:00: Ik ga naar de bios. Ik zei: Nou lekker gezellig. Zij zegt: Ja ik kan nooit wat doen op zaterdagavond... Ik vind dat ze best wel eens wat mag doen, maar dit vond ik gewoon een grote teleurstelling. Ze wilde s’avonds nog wel blijven slapen maar dat hoefde ook niet meer van mij. Nu zegt ze ja ik mag nooit zaterdags weg enzo.
Die zondag heeft ze het uitgemaakt. Nu was haar vader weg en had ze niks tegen haar vader gezegd, die was dus in de veronderstelling dat ze bij mij sliep. Ze sliep thuis, en maakte er een puinhoop van. Ze zit ook aan de waterpijp, waar ik en iedereen in haar familie tegen is. Ze is toegesproken door haar oma en woont nu noodgedwongen bij haar tante. Daar heeft ze wel regelmaat. Ze moet om 22:00 thuis zijn en eet en slaapt daar.
Ik heb gevraagd of er een ander in het spel was, ze zei dat dat niet zo was. Dit terwijl ze de icebucketchallenge deed en een jongen nomineerde. Ze sturen ook de hele tijd hartjes naar elkaar. Ik heb ernaar gevraagd en ze zegt niet verliefd om hem te zijn, en andersom ook niet omdat ze het gevraagd heeft. Wel appen ze naar elkaar en liken ze elkaars foto's. Ik ben dan ook wel extreem jaloers dus misschien zit daar ook een deel van het probleem.
Wat moet ik hier nou mee? Ik heb zoveel pijn en voel me echt kut, alsof mijn hart vertrapt is..... Ik denk de hele dag aan haar en s’nachts schrik ik huilend uit nachtmerries wakker en huil ik zo 1-1,5 uur. Ik heb een week gesmeekt dat ik haar terug wilde maar ze zegt dat ze me niet meer leuk vind. Dat kan toch niet ineens?? Ik heb ook met mijn stomme kop gedreigd dat ik ramen zou ingooien bij haar e.d. en gezien mijn toestand ben ik daar echt toe in staat. Het kan alleen niet vanwege mijn goede stage, die raak ik dan echt kwijt. En dat is mijn opzet tot een baan later dus dat kan ik niet hebben..... Wat moet ik nu?
Van haar tante en oma hoor ik wel dat ze veel huilt om mij, en echt verdriet heeft. Ze heeft mijn foto nog steeds en draagt het horloge wat ik haar gegeven heb. Het lijkt alleen voor mij dat ze alleen maar lol heeft en leuke dingen doet. Ze doet ook bot tegen me. Ik heb haar nu verwijderd op facebook en whatsapp maar ik blijf aan haar denken ik kan er niet meer tegen. Ik ben psychisch helemaal gesloopt. Hulp wil ik wel accepteren maar het is allemaal zo onbereikbaar en duur...
Ik voel me echt kut, eet weinig en drink weinig (alleen bier gaat er wel in). Ik voel me zo nutteloos en lelijk.... Ze heeft ook een appfoto van Gregory van der Wiel ineens en dat had ze ook nooit. Als ik daarna vraag zegt ze ja hij is knap. Ik voel me zo vernederd... Ik hou nog steeds ontzettend van der maar ze doet me alleen maar pijn.... Iedereen zegt wacht gewoon tot ze begint te praten maar wat nu als ze nooit meer tegen me praat?
Begin me klein beetje beter te voelen. Gister alle contact verwijderd: facebook,whatsapp, en sinds vandaag ook snapchat. Die jongen van de icebucketchallenge stond bij haar ook op nummer 1 in snapchat. Zij zegt 1x een snap gestuurd te hebben. Ik merk wel dat ik steeds minder met haar bezig ben, maar toch doet het nog ontzettend pijn. Het is nu 2 weken geleden en nog steeds geef ik een kusje op onze foto en stop hem onder mijn kussen als ik ga slapen elke avond
Begin nu wel meer te eten en drinken, sinds vandaag voor het eerst weer een volle maaltijd gegeten s'avonds in plaats van de gebruikelijke 4 hapjes... Ik mis haar nog steeds en vraag me af of zij wel net zoveel van me hield als ik van haar.. Bedankt voor alle reacties hier en ik vind jullie verhalen ook heel interessant om te lezen!
Niet doen. Serieus. Wegdoen die foto. Je doet er nu wel een beetje grappig over, maar je blokkeert jezelf alleen maar.quote:
[..]
Update:
Het is nu 2 weken geleden en nog steeds geef ik een kusje op onze foto en stop hem onder mijn kussen als ik ga slapen elke avond
Misschien hield ze ooit net zoveel van jou als andersom, misschien zelfs meer, misschien minder. Maar dingen veranderen, zeker meisjes van haar leeftijd. Goed om te horen dat je weer beter eet, toch weer een klein stapje. En met genoeg kleine stapjes kom je er vanzelf!quote:Begin nu wel meer te eten en drinken, sinds vandaag voor het eerst weer een volle maaltijd gegeten s'avonds in plaats van de gebruikelijke 4 hapjes... Ik mis haar nog steeds en vraag me af of zij wel net zoveel van me hield als ik van haar.. Bedankt voor alle reacties hier en ik vind jullie verhalen ook heel interessant om te lezen!
Ik weet niet wat er met me aan de hand is. Ik zou me beter moeten gaan voelen, maar het gaat net slechter...
Ik heb het gevoel dat afstand nemen nog meer afstand creëert. Ik voel me nu zo dom dat ik alweer dat goedbedoelde fabeltje van afstand en tijd heb gelooft. Die afstand en tijd wordt helemaal niet aangewend om na te denken en positieve dingen te herinneren, om te missen, etc... Het leidt (in mijn liefdesleven althans) naar een heel definitieve breuk. Ik heb enkele ex-partners zelfs nooit meer teruggezien. Die hebben mij nooit meer geantwoord, ook niet toen ik na een paar maanden volledige stilte, gewoon vroeg of ik mijn cd's terugkreeg ofzo.
Ik vrees dat de huidige situatie ook zo zal uitdraaien, maar dat het nu gewoon gestaag verloopt, of hij doet het in stapjes en politiek correct. Twijfels uiten, maar me de eerste dagen nog elke dag bellen en toch elke dag kleine dingetjes doen verdwijnen op facebook, paar en dan elke dag een paar fotootjes en telkens meer afstand vragen. Mij e-mailen om me een gelukkige verjaardag te wensen, maar toch melden dat hij bij deze het contact verbreekt. Ik heb hem geantwoord dat ik zelf geen contact meer wil en de spullen wel binnen een paar maand regelen (mijn eerste plan was eind september dat te doen, het is uit sinds half juli) als we beiden door het ergste heen zijn. Hij had zijn instellingen al eerder aangepast op fb zodat ik amper wat van 'm kon volgen op de duur. Ik ben een tijdje van facebook gegaan, niet alleen hij, maar heel facebook was te confronterend. Je weet wel; gelukkige koppeltjes, leuke vakanties, baby's, populariteit en likes. Pff... Ook leek het me beter dat potentiële werkgevers me nergens vonden, ookal staat mijn fb zo goed als volledig privé.
Ik heb inmiddels werk, een flatje en een maand zero contact (voordien al een absoluut minimum), dus ik zie er geen graten in me opnieuw aan te melden op fb. Nog geen 24u actief en hij heeft me eraf gezwiept, ons meneerke-ik-kom-nie-veel-op-facebook. Wat heeft dit nu weer te betekenen?
Maar serieus he... dat hij me direct zou geblokkeerd hebben na de breuk, niet netjes, maar nog enigszins logisch met al die emoties. Dit komt weer zo out of the blue, net zoals dat mailtje op mijn verjaardag. Wat hééft hij eraan om te laten zien dat hij geen contact wil, terwijl er geen contact is. Wil hij het erin wrijven, of denkt hij dat ik achterlijk ben ofzo?
In ieder geval; ik hem 'm nu geblokkeerd. Terug in eigen handen, dat heft.
Ik heb het gevoel dat afstand nemen nog meer afstand creëert. Ik voel me nu zo dom dat ik alweer dat goedbedoelde fabeltje van afstand en tijd heb gelooft. Die afstand en tijd wordt helemaal niet aangewend om na te denken en positieve dingen te herinneren, om te missen, etc... Het leidt (in mijn liefdesleven althans) naar een heel definitieve breuk. Ik heb enkele ex-partners zelfs nooit meer teruggezien. Die hebben mij nooit meer geantwoord, ook niet toen ik na een paar maanden volledige stilte, gewoon vroeg of ik mijn cd's terugkreeg ofzo.
Ik vrees dat de huidige situatie ook zo zal uitdraaien, maar dat het nu gewoon gestaag verloopt, of hij doet het in stapjes en politiek correct. Twijfels uiten, maar me de eerste dagen nog elke dag bellen en toch elke dag kleine dingetjes doen verdwijnen op facebook, paar en dan elke dag een paar fotootjes en telkens meer afstand vragen. Mij e-mailen om me een gelukkige verjaardag te wensen, maar toch melden dat hij bij deze het contact verbreekt. Ik heb hem geantwoord dat ik zelf geen contact meer wil en de spullen wel binnen een paar maand regelen (mijn eerste plan was eind september dat te doen, het is uit sinds half juli) als we beiden door het ergste heen zijn. Hij had zijn instellingen al eerder aangepast op fb zodat ik amper wat van 'm kon volgen op de duur. Ik ben een tijdje van facebook gegaan, niet alleen hij, maar heel facebook was te confronterend. Je weet wel; gelukkige koppeltjes, leuke vakanties, baby's, populariteit en likes. Pff... Ook leek het me beter dat potentiële werkgevers me nergens vonden, ookal staat mijn fb zo goed als volledig privé.
Ik heb inmiddels werk, een flatje en een maand zero contact (voordien al een absoluut minimum), dus ik zie er geen graten in me opnieuw aan te melden op fb. Nog geen 24u actief en hij heeft me eraf gezwiept, ons meneerke-ik-kom-nie-veel-op-facebook. Wat heeft dit nu weer te betekenen?
Maar serieus he... dat hij me direct zou geblokkeerd hebben na de breuk, niet netjes, maar nog enigszins logisch met al die emoties. Dit komt weer zo out of the blue, net zoals dat mailtje op mijn verjaardag. Wat hééft hij eraan om te laten zien dat hij geen contact wil, terwijl er geen contact is. Wil hij het erin wrijven, of denkt hij dat ik achterlijk ben ofzo?
In ieder geval; ik hem 'm nu geblokkeerd. Terug in eigen handen, dat heft.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Ja, duh. Afstand nemen is bedoeld om afstand te maken. En het idee van een break-up is dan ook een definitieve break. Besef dat het over is, dat het allemaal zo positief niet was, en dat geen gedachte of gemis dat gaat veranderen.quote:
Ik weet niet wat er met me aan de hand is. Ik zou me beter moeten gaan voelen, maar het gaat net slechter...
Ik heb het gevoel dat afstand nemen nog meer afstand creëert. Ik voel me nu zo dom dat ik alweer dat goedbedoelde fabeltje van afstand en tijd heb gelooft. Die afstand en tijd wordt helemaal niet aangewend om na te denken en positieve dingen te herinneren, om te missen, etc... Het leidt (in mijn liefdesleven althans) naar een heel definitieve breuk. Ik heb enkele ex-partners zelfs nooit meer teruggezien. Die hebben mij nooit meer geantwoord, ook niet toen ik na een paar maanden volledige stilte, gewoon vroeg of ik mijn cd's terugkreeg ofzo.
Heb het idee dat je best wel eens stalkerig gedrag vertoont, dus wellicht dat ie je daarom blokkeert nu. Verjaardagwensen zijn heel gewoon, zeker als dat ook door facebook gemeld wordt.quote:Ik vrees dat de huidige situatie ook zo zal uitdraaien, maar dat het nu gewoon gestaag verloopt, of hij doet het in stapjes en politiek correct. Twijfels uiten, maar me de eerste dagen nog elke dag bellen en toch elke dag kleine dingetjes doen verdwijnen op facebook, paar en dan elke dag een paar fotootjes en telkens meer afstand vragen. Mij e-mailen om me een gelukkige verjaardag te wensen, maar toch melden dat hij bij deze het contact verbreekt. Ik heb hem geantwoord dat ik zelf geen contact meer wil en de spullen wel binnen een paar maand regelen (mijn eerste plan was eind september dat te doen, het is uit sinds half juli) als we beiden door het ergste heen zijn. Hij had zijn instellingen al eerder aangepast op fb zodat ik amper wat van 'm kon volgen op de duur. Ik ben een tijdje van facebook gegaan, niet alleen hij, maar heel facebook was te confronterend. Je weet wel; gelukkige koppeltjes, leuke vakanties, baby's, populariteit en likes. Pff... Ook leek het me beter dat potentiële werkgevers me nergens vonden, ookal staat mijn fb zo goed als volledig privé.
Ik heb inmiddels werk, een flatje en een maand zero contact (voordien al een absoluut minimum), dus ik zie er geen graten in me opnieuw aan te melden op fb. Nog geen 24u actief en hij heeft me eraf gezwiept, ons meneerke-ik-kom-nie-veel-op-facebook. Wat heeft dit nu weer te betekenen?
Maar serieus he... dat hij me direct zou geblokkeerd hebben na de breuk, niet netjes, maar nog enigszins logisch met al die emoties. Dit komt weer zo out of the blue, net zoals dat mailtje op mijn verjaardag. Wat hééft hij eraan om te laten zien dat hij geen contact wil, terwijl er geen contact is. Wil hij het erin wrijven, of denkt hij dat ik achterlijk ben ofzo?
In ieder geval; ik hem 'm nu geblokkeerd. Terug in eigen handen, dat heft.
Vraagje, bezoek jij een therapeut?
Net als Gray zei: uit heel je verhaal lijkt het alsof je zelf ook nogal opdringerig bent, en dat zal misschien wel de reden zijn dat hij je heeft geblokkeerd.quote:
En de eenzaamheid is echt niet 1-2-3 weg. Dat duurt echt wel een poosje, en ja, dat doet pijn. Organiseer gewoon kleine feestjes, waarbij iedereen wat van eten of drinken meebrengt, zodat het niet duur is, maar je wel gewoon onder de mensen bent.
En jij moet écht gaan beseffen dat het over is. Gooi die foto weg, het heeft geen zin. Je doet alleen jezelf er pijn mee.quote:
Of zij net zoveel van jou gehouden heeft als jij van haar: het doet er niet meer toe. Ze heeft haar redenen gehad om een relatie met je te beginnen, maar ook een goede reden om het uit te maken.
Het leven is klote en op het einde ga je dood. Treur niet te lang en maak er zelf een feestje van, hoe moeilijk dan ook. Mijn leven is stúkken beter geworden nu ik de 'yes' challenge probeert te doen. Gewoon met alles en iedereen meedoen. Zelf dingen organiseren. Mensen waarmee je kan lachen zijn de beste pijnstiller.
Oei, ik denk dat er wat misbegrepen is. Ik heb hém nu geblokkeerd, niet omgekeerd.quote:Op zaterdag 6 september 2014 08:30 schreef Gray het volgende:
[..]
Ja, duh. Afstand nemen is bedoeld om afstand te maken. En het idee van een break-up is dan ook een definitieve break. Besef dat het over is, dat het allemaal zo positief niet was, en dat geen gedachte of gemis dat gaat veranderen.
Heb het idee dat je best wel eens stalkerig gedrag vertoont, dus wellicht dat ie je daarom blokkeert nu. Verjaardagwensen zijn heel gewoon, zeker als dat ook door facebook gemeld wordt.
Vraagje, bezoek jij een therapeut?
Ik was een paar weken van facebook af, terwijl ik eigenlijk niet zo veel confrontatie met hem had daar, want hij had al eerder zijn instellingen aangepast waardoor er niks nieuws van hem binnen kwam. Vooral toen hij plots niet meer belde en begon dingen te wissen, terwijl we afgesproken hadden facebook e.d. nog even zo te laten qua foto's en relatiestatus tot we er wat uit waren.
We belden nog elke dag de eerste week om te bespreken hoe we er ons bij voelden. Hij wou "afstand en ruimte", waar ik op zich respect zou voor opbrengen, indien het aangewend wordt om te bezinnen en alles op een rijtje te zetten. Àlles dan, zowel goede en kwade dagen en daaruit een balans opmaken, niet om negativiteit te gaan spuwen (onder de mantel van raad vragen) waardoor mensen al te vaak gaan zeggen er een eind aan te breien, niet beseffende dat ze helemaal geen (volledig) zicht hebben op de situatie.
Dus ik doelde eerder op het soort afstand, waarvan wordt vermeld dat het tijdelijk is. Ik betwijfel, uit persoonlijk ervaring dan, of dat wel vruchten afwerpt. Zeker als je niet duidelijk maakt wat je probleem is, en dan vind ik dat je het probleem samen moet aanpakken. Tja, als je dan geen verandering ziet (en dat heeft ook meer dan een dag nodig), kan je weggaan. Ikzelf ben nogal duidelijk, als in "Ik kan met dit of dat moeilijk om. Kunnen we er wat aandoen, wil je dat überhaupt? Zo nee, dat zie ik het eigenlijk niet werken tussen ons..."
Een vorige partner noemde dat chantage; persoonlijk vind ik het gewoon eerlijk wat ik al dan niet wenselijk vind in een relatie en als iets te veel indruist tegen iets waar ik waarde aan hecht, heb ik het recht om te gaan twijfelen.
Ik hou niet zo van rond te pot draaien; een relatie verbreken is een relatie verbreken, afstand nemen om na te denken is afstand nemen om na te denken en dus niet hetzelfde als een relatie verbreken. Ik speel altijd open kaart; ik ben eerlijk en dus maak ik ook eerlijk duidelijk dat ik dat ook verwacht.
In mijn laatste relatie zat dat wel goed, in principe ook toen hij uitte dat hij het niet meer zag zitten gebaseerd op een gevoel dat de namiddag ervoor opkwam. Als dat de waarheid is, dan is hij ook meteen eerlijk geweest. Toen we de eerste dagen erna nog belden elke dag, om te overlopen hoe we ons voelden en of we tot nieuwe inzichten waren gekomen. Dat verliep gezien de situatie die een hoop emoties losmaakte bij ons twee, behoorlijk. Dat was ook de stijl die we hanteerden in de relatie, alles bespreekbaar houden en blijven polsen bij de ander. Helaas stopten die telefoongesprekken abrupt na een paar dagen. Een week later is er nog een gesprek geweest in levende lijve, dat aanvankelijk in rondjes ging. Hij kwam ook met een hoop tegenstrijdigheden en uit de lucht gegrepen dingen aanzetten die hij zich zogezegd had gerealiseerd tijdens die afgelopen week (waarin hij ook vanalles op facebook aanpaste waardoor hij uiteraard minder met de positieve aspecten werd geconfronteerd), die ik steevast kon weerleggen. Ik wéét wat er minder goed zat tussen ons, met welke mindere kantjes hij minder overweg kon, en visa versa, doordat we die openheid en eerlijkheid hadden. Het heeft ook nooit opgewogen tegen de dingen die uitstekend verliepen.
Naar het einde toe kreeg van dat gesprek, kreeg hij toch wat minder definitieve inzichten... tot zijn ouders daar toe kwamen stuiken. Daarna is hij zowat geen enkele afspraak meer nagekomen, dus besliste ik afstand te nemen, ondanks de praktische beslommeringen (die overigens nog steeds van tel zijn).
Dan krijg ik zo'n raar mailtje van hem op mijn verjaardag (het was niet op mijn facebookwall, wat ook weer voor interpretatie vatbaar is) dat hij me opnieuw afstand en tijd vraagt en dat hij contact wil verbreken, maar toch gratuite verjaardagswensen erbij. Ik had echt wel zoiets van "du-uh dat je geen contact wil, heb ik inmiddels wel door, en als je me dan echt zo oprecht gelukwenst, doe het dan inderdaad via facebook op m'n wall ofzo"
Daarna heb ik een facebookpauze ingelast, en hem nogmaals gezegd dat ik zélf ook afstand wil nemen en we de praktische zaken wel regelen. Ik wou dat aanvankelijk zo snel mogelijk zodat ik zo snel mogelijk de zaken op orde had en zelf kan verder gaan. Dat wou hij niet, dus ik stelde destijds voor om dan eind september af te spreken. Ruim twee maanden leek me schappelijk. Geen antwoord daarop, tot zijn bizarre mailtje op mijn verjaardag.
Nu na bijna drie weken facebookvrij, defriendt hij mij zodra ik weer actief ben. Ik had het aanvankelijk niet eens gemerkt, want ik was niet naar zijn wall gaan kijken. Het was een gemeenschappelijke vriend die me erop wees. Ik kan het ook positief bekijken dat het gewoon om defrienden gaat, niet om blokkeren, maar raar dat hij het niet eerder heeft gedaan dan en facebook heeft tegenwoordig zovele instellingen dat je iemands updates niet meer ziet, enfin dat je iemand zo kan instellen dat het lijkt of je niet meer bevriend bent, maar toch niet hoeft te ontvrienden. Doe je zo met niet zo'n leuke familieleden, waarvan het nogal ongepast is die van facebook te gooien. Zoiets? Dit komt nogal over alsof ik het moest wéten dat hij mij eraf zwiepte.
Ik word hier vooral zo pissed van. Hij vroeg afstand, hij kreeg ze. Hij nam "nog meer" afstand dan afgesproken. Hij neemt contact op om te zeggen dat hij contact wil verbreken, terwijl hij datzelfde voorstel onbeantwoord laat als het van mij komt. Nu komt er een gemeenschappelijke vriend zeggen dat hij me eraf gooide. Ik heb er an sich geen probleem mee dat hij dat heeft gedaan, maar het tijdstip is nogal raar en dat iemand me er op wees eigenlijk ook (die kwam ook polsen hoe ik de breuk verwerkte, maar daarop hield ik de boot af). Er is al een hele tijd afstand en geen contact meer.
Ik ben niet zo'n blokkeerder en defriender, maar ik hoop dat het nu eindelijk duidelijk is dat ik zelf geen contact wil en dus ook geen contact om op geen contact te hameren.
Sorry aan de mensen die het relaas al zo vaak hebben moeten lezen. Gewoon aan de "nieuwkes" hier even duidelijkheid scheppen
En ik kan ook met een vrolijke noot eindigen... ik heb een terugbetaling van de belastingen gekregen. Klote dat mijn werkloosheidsuitkering maar niet van de grond komt, maar dit bedragje is alvast goed voor twee maanden huur, een zwemabonnementje en een verlengd weekend in Scandinavië. Ik roei tenminste met de riemen die ik heb, ipv een godganse dag in het ouderlijk huis strips te zitten lezen en wachten tot mijn eten gereed is en mijn reet wordt afgeveegd. Ja, want zo'n dingen als rolstoelsport, daar keek hij op neer. "Al die gehandicapten zo bij elkaar steken, ik integreer me liever in de maatschappij..." Yeah right...
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Tl dr; ik begreep je wel degelijk, maar het komt alsnog over alsof je denkt invloed uit te kunnen oefenen op zijn beslissing. Bij het lezen van je posts krijg ik al de kriebels van je claimende gedrag, en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet gehandicapt ben en weg kan rennen van je. 
Wel moet ik toegeven dat mijn ex ook zo lijp reageerde nadat ik 'r blokkeerde aan alle kanten, dus objectief zal ik hier totaal niet in zijn.
Wel moet ik toegeven dat mijn ex ook zo lijp reageerde nadat ik 'r blokkeerde aan alle kanten, dus objectief zal ik hier totaal niet in zijn.
quote:
Tl dr; ik begreep je wel degelijk, maar het komt alsnog over alsof je denkt invloed uit te kunnen oefenen op zijn beslissing. Bij het lezen van je posts krijg ik al de kriebels van je claimende gedrag, en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet gehandicapt ben en weg kan rennen van je.
Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.quote:
Tl dr; ik begreep je wel degelijk, maar het komt alsnog over alsof je denkt invloed uit te kunnen oefenen op zijn beslissing. Bij het lezen van je posts krijg ik al de kriebels van je claimende gedrag, en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet gehandicapt ben en weg kan rennen van je.
Wel moet ik toegeven dat mijn ex ook zo lijp reageerde nadat ik 'r blokkeerde aan alle kanten, dus objectief zal ik hier totaal niet in zijn.
Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.
Nee, blokkeren doen mensen die graag zichzelf willen beschermen. Afhankelijk van hoe de break-up ging, is het zeer waarschijnlijk dat minstens één van de twee geen fatsoenlijk gesprek kan voeren (i.e., met verstand i.p.v. gevoel).quote:
[..]
Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.
Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.
Ligt er wat mij betreft wel aan onder welke omstandigheden het uit gaat. In mijn geval heeft m'n ex me vlink verneukt en die hoef ik daarom niet meer te spreken of zien. Nou vind ik dat "we kunnen toch wel vrienden blijven?" toch al een karig cliche, maar er zou op z'n minst een vriendelijke verstandhouding aan vooraf moeten gaan. Wat mijn ex geflikt heeft is alles behalve vriendelijk. Wat mij betreft kan ze een sociale media middelvinger in d'r vreemdgaande doos stoppen.quote:
[..]
Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.
Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.
Desondanks maakt dat het voor mij niet minder kleuter gedrag.quote:
[..]
Nee, blokkeren doen mensen die graag zichzelf willen beschermen. Afhankelijk van hoe de break-up ging, is het zeer waarschijnlijk dat minstens één van de twee geen fatsoenlijk gesprek kan voeren (i.e., met verstand i.p.v. gevoel).
Als iemand dat bij mij zou flikken waarom zou ik er dan energie in gaan stoppen door vanalles te gaan blokkeren. Ik zie het nut ervan niet in en uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee.quote:
[..]
Ligt er wat mij betreft wel aan onder welke omstandigheden het uit gaat. In mijn geval heeft m'n ex me vlink verneukt en die hoef ik daarom niet meer te spreken of zien. Nou vind ik dat "we kunnen toch wel vrienden blijven?" toch al een karig cliche, maar er zou op z'n minst een vriendelijke verstandhouding aan vooraf moeten gaan. Wat mijn ex geflikt heeft is alles behalve vriendelijk. Wat mij betreft kan ze een sociale media middelvinger in d'r vreemdgaande doos stoppen.
Maar ik ben sowieso iemand die nooit lang boos is dus wellicht dat ik er daarom zo anders tegenaan kijk.
Ik had je update niet gezien, dus ik wou even vermelden dat ik eigenlijk niet écht zo eenzaam ben. Ik heb voor mijn vertrek naar Zweden met een aantal mensen gebroken uit zelfbehoud. Ik hoopte ook niet meer terug te keren. Met Zweden klikt het iets beter, want die leunen qua principes meer bij me aan dan Belgen. Dat ik eerder introvert bij is daar minder een probleem, hier word ik gewoon als asociaal omschreven, omdat ik me niet zo meng in het kabaal op feestjes. Ik dacht ook dat mensen wijzer zouden worden met de jaren, en ook rustiger, waardoor het misschien beter zou klikken, maar ze blijven maar eindeloos lullen.quote:
[..]
Net als Gray zei: uit heel je verhaal lijkt het alsof je zelf ook nogal opdringerig bent, en dat zal misschien wel de reden zijn dat hij je heeft geblokkeerd.
En de eenzaamheid is echt niet 1-2-3 weg. Dat duurt echt wel een poosje, en ja, dat doet pijn. Organiseer gewoon kleine feestjes, waarbij iedereen wat van eten of drinken meebrengt, zodat het niet duur is, maar je wel gewoon onder de mensen bent.
Mensen waarmee het wel klikte, zowel vrienden als partners, hebben zich dan op 'n ander gebied niet zo netjes gedragen, wat ik veel te vaak pikte in het verleden omdat ik overtuigd was van alsnog een hechte vriendschap en mensen maken nu eenmaal fouten en blablabla
Mijn ex wist dit ook, dat ik amper mensen rondom mij heb in België op die manier. Ik heb die onzekerheid ook duidelijk gemaakt toen we gingen beslissen om al dan niet te blijven in Zweden. We hadden het uitgebreid over de niet zo onrealistische hypotheses dat zijn omgeving me "raar" zou kunnen vinden, en ik zou te horen krijgen wat ik nu in hemelsnaam moest aanvangen met iemand in een rolstoel. Hij was daar nogal naïef in aanvankelijk, want zijn ouders en vrienden zijn hele verdraagzame mensen, weet je wel, maar ik merkte wel dat hij veel positieve info gaf als buffer (o.a.dat "stille waters, diepe gronden" van toepassing was op mij). Zelf toen ik bij zijn ouders was, zat hij me nog te bestoefen aan tafel over mijn kookkunsten en tlenkennis, voor de twijfels werden uitgesproken enkele uren later.
Ik mis niet echt menselijk contact, want ik vind mensen om me heen na een tijdje "vermoeiend". Bij hem was het de eerste keer dat ik amper behoefte had alleen te zijn. Dat had hij ook, want we waren daarover ook open onze behoefte uitdrukken. Momenten alleen waren in sync met momenten samen. We konden ook ongestoord ons eigen ding doen, zelfs aanwezig in de zelfde kamer.
Terwijl ik dit nu schrijf, krijg ik jeuk bij de gedachte dat hier iemand in mijn flat zou zijn. Ik wil echt liever alleen zijn nu. Ik mis niet het hebben van een relatie of ander menselijk contact. Ik mis vooral zijn leuke eigenschappen, waar ik ook voor gevallen ben; zijn oprechtheid, zijn intellect, zijn (destijdse) zelfstandigheid en zijn (destijdse) medevoelende aard, zijn passie en bewondering.
Nu probeer ik zoveel mogelijk dingen aan te wijzen waaraan hij nog kosten heeft; zijn overdreven dwepen met zijn favoriete bands, zijn favoriete wielrenners, vroegere huisgenoten waar hij best een leuke tijd mee had, maar die hij nu ook al jaren niet meer ziet, want die hebben en een gezin, en die gaan niet en die gaan niet zomaar hun zondag opofferen naar hem te komen, een meisje waar hij ooit verliefd op was en die zo lief was nog met hem bevriend te willen zijn ondanks zijn gevoelens, zijn favoriete striptekenaars die gestart zijn met bagger, zijn ouders die oh zo goed voor hem zijn, etc... Hij kan over andere zaken in de wereld een bijzonder kritische houding aannemen, maar hierin is hij dan toch niet zo consequent. Ook zowat alles op gevoel baseren, hartstochtelijk wel, en omdat het meestal juist zat viel het niet zo op, maar hij laat het veel te vaak zijn verstand boven gaan.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Zo moeilijk is dat blokkeren niet hoor.quote:
[..]
Desondanks maakt dat het voor mij niet minder kleuter gedrag.
[..]
Als iemand dat bij mij zou flikken waarom zou ik er dan energie in gaan stoppen door vanalles te gaan blokkeren. Ik zie het nut ervan niet in en uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee.
Maar ik ben sowieso iemand die nooit lang boos is dus wellicht dat ik er daarom zo anders tegenaan kijk.
En het kost minder energie dan diegene z'n kop te moeten zien met alle mooie avonturen eromheen.
Uit alles wat ik van je lees zie ik eigenlijk alleen maar dat je enorm op je ex gefocust bent en blijft. Je hebt al je eigen stappen en acties uitgelegd, maar uiteindelijk is elke keer het einde van het liedje dat je je ex analyseert omdat je eigenlijk nog niet begrijpt dat hij niet meer bij je wilde zijn. Of gewoon niet kunt accepteren dat iemand jou zoiets zou aandoen, terwijl jij de beste bedoelingen had. En zo draai je in een kringetje rond.quote:
Wellicht tijd om hulp te zoeken, die cirkel te doorbreken want ik zie je geen stap vooruit komen zo.
Ik heb het gevoel dat hij op een of andere manier controle wil over afstand en wil bepalen wanneer er contact is en wanneer niet. Je hebt het idd over "zijn" beslissing. Zulke zaken horen niet alleen de zijne te zijn. Ik denk dat het nu wel genoeg is met "zijn" willetjes rekening te houden. Ik heb me meer dan genoeg aangepast aan zijn situatie tijdens de relatie, en erna ook in de mate van het mogelijke. Mijn wens was niet uit elkaar gaan, mijn wens was een concrete uitleg te krijgen waarom hij dat den eventueel wel wou, mijn wens was alsnog praktische zaken afhandelen, mijn wens was dan een contactloze periode inlassen waarna we dan praktische zaken afhandelen en we ontdaan van de heftigste emoties toch een deftig gesprek kunnen voeren, mijn wens is een contactloze periode inlassen en daarna praktische zaken afhandelen... En nu is het genoeg geweest met mijn wensen telkens bij te stellen uit respect dat hij tijd en afstand nodig heeft.quote:
Tl dr; ik begreep je wel degelijk, maar het komt alsnog over alsof je denkt invloed uit te kunnen oefenen op zijn beslissing. Bij het lezen van je posts krijg ik al de kriebels van je claimende gedrag, en dan heb ik nog de mazzel dat ik niet gehandicapt ben en weg kan rennen van je.
Wel moet ik toegeven dat mijn ex ook zo lijp reageerde nadat ik 'r blokkeerde aan alle kanten, dus objectief zal ik hier totaal niet in zijn.
Weet je wat het is met zo'n toestanden als je geen plausibele uitleg krijgt, dan is die er gewoon helemaal niet. Er was in ons geval helemaal geen sprake van bedrog zoals bij jou bijvoorbeeld of ernstige dingen die schreeuwen om ervan weg te lopen, ook niet van sleur, al moesten initiatieven vaak van mij komen om wat te gaan doen. Ik heb hem nooit monddood gemaakt als hij zich uitsprak over iets wat hem niet zinde, integendeel. Niemand is perfect uiteraard, maar ik vind naderhand dat hij eigenlijk niet zoveel redenen heeft om zo'n drastische beslissing te nemen en daarna nog de scepter te zwaaien. Ik heb mezelf genoeg in vraag gesteld de afgelopen tijd, en ook werkpunten gevonden ja, maar niet van die aard iemand zo te behandelen.
Op die manier is bij mij de gedachte gerezen, dat hij -maar dat vermoedde ik al eerder- zeer impulsief een beslissing nam al dan niet onder invloed van zijn ouders en dat hij nu met de gebakken peren zit, maar uit trots of uit loyaliteit/schrik voor diezelfde ouders niet terugkomt op die beslissing.
Als hij er niets om gaf, zou hij zich niet bezighouden met dingen te verwijderen op facebook. Foto's hebben even wat bekijks nadat je ze net poste, maar daarna niet meer. Dan zou hij ook niet zo makkelijk shiften van "ik zie het echt niet meer zitten" naar "ik zie je nog steeds graag, maar ik zie praktische bezwaren en ik kan niet voorspellen of die overkomelijk zijn"
Ik heb tot dusver enkel spammers geblokkeerd, en ik vind het ook bijzonder kinderachtig. Zeker mensen die zelf de relatie verbreken via facebook ofzo, en dan direct blokkeren zodat ze geen last hebben van een ex die komt zeuren om een verklaring. Dat is eigenlijk behoorlijk klootzakkerig/bitcherig. Als je een relatie verbreekt omwille van bedrog, zoals bij Gray, dan begrijp ik het best hoor. De eerste keer ik bedrogen werd, was er van facebook nog geen sprake. De laatste keer heb ik die ex zijn updates uitgeschakeld. Die heeft me uiteindelijk zelf geblokkeerd omdat ik zijn bedrog niet discreet gehouden had. Die eerste bedrieger vond het ook niet netjes van me dat ik de waarheid zei als mensen vroegen waarom het uit wasquote:
[..]
Waarom zou je iemand blokkeren though, dat doen kleuters. Je mag toch verwachten dat je een normaal fatsoenlijk gesprek kan voeren met iemand. Dus zo lijp vindt ik het niet eens.
Helemaal als iemand het een zegt en het ander doet, wees dan gewoon eerlijk en zeg de waarheid in plaats van dat gedraai zoals haar ex doet.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Maar waarom ben je zo bezig met wat hij doet? Je maakt jezelf afhankelijk van zijn grillen, daarnaast is het ook wel lekker makkelijk. Bij alles wat er gebeurt dat je niet zint hoef je enkel de boeman aan te wijzen. Niet dat je daar ooit gelukkig van gaat worden. Maar wel makkelijk, je hoeft nooit enige verantwoording te nemen voor je leven of enig risico.quote:
[..]
Ik heb het gevoel dat hij op een of andere manier controle wil over afstand en wil bepalen wanneer er contact is en wanneer niet. Je hebt het idd over "zijn" beslissing. Zulke zaken horen niet alleen de zijne te zijn. Ik denk dat het nu wel genoeg is met "zijn" willetjes rekening te houden. Ik heb me meer dan genoeg aangepast aan zijn situatie tijdens de relatie, en erna ook in de mate van het mogelijke. Mijn wens was niet uit elkaar gaan, mijn wens was een concrete uitleg te krijgen waarom hij dat den eventueel wel wou, mijn wens was alsnog praktische zaken afhandelen, mijn wens was dan een contactloze periode inlassen waarna we dan praktische zaken afhandelen en we ontdaan van de heftigste emoties toch een deftig gesprek kunnen voeren, mijn wens is een contactloze periode inlassen en daarna praktische zaken afhandelen... En nu is het genoeg geweest met mijn wensen telkens bij te stellen uit respect dat hij tijd en afstand nodig heeft.
Weet je wat het is met zo'n toestanden als je geen plausibele uitleg krijgt, dan is die er gewoon helemaal niet. Er was in ons geval helemaal geen sprake van bedrog zoals bij jou bijvoorbeeld of ernstige dingen die schreeuwen om ervan weg te lopen, ook niet van sleur, al moesten initiatieven vaak van mij komen om wat te gaan doen. Ik heb hem nooit monddood gemaakt als hij zich uitsprak over iets wat hem niet zinde, integendeel. Niemand is perfect uiteraard, maar ik vind naderhand dat hij eigenlijk niet zoveel redenen heeft om zo'n drastische beslissing te nemen en daarna nog de scepter te zwaaien. Ik heb mezelf genoeg in vraag gesteld de afgelopen tijd, en ook werkpunten gevonden ja, maar niet van die aard iemand zo te behandelen.
Op die manier is bij mij de gedachte gerezen, dat hij -maar dat vermoedde ik al eerder- zeer impulsief een beslissing nam al dan niet onder invloed van zijn ouders en dat hij nu met de gebakken peren zit, maar uit trots of uit loyaliteit/schrik voor diezelfde ouders niet terugkomt op die beslissing.
Als hij er niets om gaf, zou hij zich niet bezighouden met dingen te verwijderen op facebook. Foto's hebben even wat bekijks nadat je ze net poste, maar daarna niet meer. Dan zou hij ook niet zo makkelijk shiften van "ik zie het echt niet meer zitten" naar "ik zie je nog steeds graag, maar ik zie praktische bezwaren en ik kan niet voorspellen of die overkomelijk zijn"
Trek gewoon je eigen plan ongeacht wat hij vind of doet. Je bent hem niets verschuldigd, jullie relatie is klaar. Over. Tijd om je leven in eigen handen te nemen en er zelf wat van te maken. Een ander gaat dat niet voor je doen hoor.
Ik stel me die vraag ook over andere relaties en intermenselijke contacten. Dit is alleen nog heel vers in het geheugden. Zes à zeven weken.quote:
[..]
Uit alles wat ik van je lees zie ik eigenlijk alleen maar dat je enorm op je ex gefocust bent en blijft. Je hebt al je eigen stappen en acties uitgelegd, maar uiteindelijk is elke keer het einde van het liedje dat je je ex analyseert omdat je eigenlijk nog niet begrijpt dat hij niet meer bij je wilde zijn. Of gewoon niet kunt accepteren dat iemand jou zoiets zou aandoen, terwijl jij de beste bedoelingen had. En zo draai je in een kringetje rond.
Wellicht tijd om hulp te zoeken, die cirkel te doorbreken want ik zie je geen stap vooruit komen zo.
Van vorige relaties kan ik doorgaans wel aanwijzen wat er fout ging. Ik ben al wel eerder zonder uitleg gedumpt, maar dan kwam er enkele weken later toch iets naar boven wat het daglicht niet mocht zien. Dat is hier (nog) niet genoeg aanwezig om hem als volwaardige klootzak te zien die ik beter kwijt dan rijk ben. Om deze relatiebreuk te verwerken, hulp gaan zoeken, lijkt me nog wat voorbarig. Klootzak ofte geen ruggengraat, de vraag die me bezighoudt, en bij vorige breuken bezighield, is hoe ik het in de toekomst moet vermijden? Bij het daten muggenziften ja, niet afgaan op de eerste indruk, maar wel op de tweede. Het staat niet in mijn principiële agenda om af te knappen, maar het is toch wel wijselijk. Er wordt vaak gezegd daten "licht" te houden, maar ben toch wel graag op de hoogte hoe iemand een aantal onderwerpen bekijkt. En als iemand zulke gesprekken en "afknapper" vindt, is hij/zij simpelweg niet in staat om deftige gesprekken te voeren.
Toen ik merkte dat ik gevoelens kreeg voor mijn ex, heb ik uitvoerig de tijd genomen om hem te leren kennen, alvorens ik iets ondernam, en hield die gevoelens ook onder controle, zodat ik op basis van andere zaken dan verliefdheid, kon beslissen of ik er voor moest gaan. Zo kon ik me behoeden en hem alsnog vergeten als er een teken aan de wand zou zijn.
Ik ben een aantal jaar geleden voor iets totaal anders naar de psycholoog gestapt, en dat heeft me wel geleerd om rouwen een plaats te geven. Ik heb nu al prikkelbare darmsyndroom overgehouden aan iets wat ik steeds vermeed en constant bezig was met "gedachten verzetten" ipv de ernst onder ogen te zien.
Ik had wel al gedacht, zelfs toen ik nog met mijn partner samen was, om terug de therapie op te nemen, eens terug in België om afstand te houden van mensen met slechte voornemens, of nog verder gaan in het aangeven van grenzen. Het heeft me echt destijds veel geholpen, ook inzicht gegeven over mezelf. Ik dacht altijd dat ik vreselijk was en dat het "normaal" was als mensen me niet zo netjes behandelen. Er zijn factoren waar zulke mensen een neus voor hebben en hun slag slaan, maar het is nogal altijd hun keuze (in)correct te handelen. Ik ben er een aantal mensen door verloren, want hun masker viel af, of laat ons zeggen; de ware aard van de band tussen mij en die persoon werd blootgelegd. Heel veel contacten hadden negatieve ladingen. Ik ben er nagenoeg niet voor te vinden om verdriet, woede en jaloezie als taboe te zien zoals nog te vaak het geval is, maar ik moest echt wel eens komaf maken met een vriendin die al veel te lang bij me inwoonde omdat ze liefdesverdriet had en dus ook geen reet uitvoerde, met een veel te opvliegende baas, met een jaloerse moeder die alles in het werk stelt opdat haar kinderen het niét beter hebben dan haar.
Die therapie was overigens gestopt omdat de psycholoog ernstig ziek werd, en nog steeds is nu.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Ik heb zojuist het boek 'leven in je leven' besteld. Ben benieuwd wat dat gaat brengen, heb nl. wel het idee dat ik een soort valkuil heb dat ik mezelf soms op de 2e plek zet en 'niet goed genoeg' vind.
Misschien kunnen bij de OP ook wat boekentips?
Misschien kunnen bij de OP ook wat boekentips?
Het ding is, het hoort wel zijn beslissing te zijn. Je kan niet van iemand eisen dat ze in een relatie met je blijven. Je kan niet van iemand eisen dat ze jou een reden geven om ermee content te zijn. Want als je een andere mening toegedaan bent, is geen reden goed genoeg om je te overtuigen van het tegendeel.quote:
[..]
Ik heb het gevoel dat hij op een of andere manier controle wil over afstand en wil bepalen wanneer er contact is en wanneer niet. Je hebt het idd over "zijn" beslissing. Zulke zaken horen niet alleen de zijne te zijn. Ik denk dat het nu wel genoeg is met "zijn" willetjes rekening te houden. Ik heb me meer dan genoeg aangepast aan zijn situatie tijdens de relatie, en erna ook in de mate van het mogelijke. Mijn wens was niet uit elkaar gaan, mijn wens was een concrete uitleg te krijgen waarom hij dat den eventueel wel wou, mijn wens was alsnog praktische zaken afhandelen, mijn wens was dan een contactloze periode inlassen waarna we dan praktische zaken afhandelen en we ontdaan van de heftigste emoties toch een deftig gesprek kunnen voeren, mijn wens is een contactloze periode inlassen en daarna praktische zaken afhandelen... En nu is het genoeg geweest met mijn wensen telkens bij te stellen uit respect dat hij tijd en afstand nodig heeft.
Weet je wat het is met zo'n toestanden als je geen plausibele uitleg krijgt, dan is die er gewoon helemaal niet. Er was in ons geval helemaal geen sprake van bedrog zoals bij jou bijvoorbeeld of ernstige dingen die schreeuwen om ervan weg te lopen, ook niet van sleur, al moesten initiatieven vaak van mij komen om wat te gaan doen. Ik heb hem nooit monddood gemaakt als hij zich uitsprak over iets wat hem niet zinde, integendeel. Niemand is perfect uiteraard, maar ik vind naderhand dat hij eigenlijk niet zoveel redenen heeft om zo'n drastische beslissing te nemen en daarna nog de scepter te zwaaien. Ik heb mezelf genoeg in vraag gesteld de afgelopen tijd, en ook werkpunten gevonden ja, maar niet van die aard iemand zo te behandelen.
Op die manier is bij mij de gedachte gerezen, dat hij -maar dat vermoedde ik al eerder- zeer impulsief een beslissing nam al dan niet onder invloed van zijn ouders en dat hij nu met de gebakken peren zit, maar uit trots of uit loyaliteit/schrik voor diezelfde ouders niet terugkomt op die beslissing.
Als hij er niets om gaf, zou hij zich niet bezighouden met dingen te verwijderen op facebook. Foto's hebben even wat bekijks nadat je ze net poste, maar daarna niet meer. Dan zou hij ook niet zo makkelijk shiften van "ik zie het echt niet meer zitten" naar "ik zie je nog steeds graag, maar ik zie praktische bezwaren en ik kan niet voorspellen of die overkomelijk zijn"
Hoe je het brengt lijkt het eerder dat jij degene bent die controle wil uitoefenen. Echter, die mogelijk bestaat niet meer. Het is uit. Over. Klaar.
Alleen lijk jij dat nog niet te willen accepteren. En dat gaat je alleen maar meer pijn opleveren.
Laat het vooral weten! Wil eigenlijk de OP wel een make-over geven, maar ja, eerste lapo-hunten!quote:
Ik heb zojuist het boek 'leven in je leven' besteld. Ben benieuwd wat dat gaat brengen, heb nl. wel het idee dat ik een soort valkuil heb dat ik mezelf soms op de 2e plek zet en 'niet goed genoeg' vind.
Misschien kunnen bij de OP ook wat boekentips?
Kan erbij!quote:
[..]
Laat het vooral weten! Wil eigenlijk de OP wel een make-over geven, maar ja, eerste lapo-hunten!
Kreeg als tip ook 'liefdesbang', schijnt ook wel een goed boek te zijn. Dus die twee kunnen wat mij betreft in de OP.
Grr! Nu mailt hij me documenten door die ik al nodig heb sinds mijn terugkomst in België. Ze stonden op zijn pc, dus ik hem meermaals moeten mailen van "Kijk, ik weet dat je liever geen contact heb, maar ik heb die formats echt dringend nodig om mijn werkloosheidsuitkering in orde te krijgen."
Begin augustus het de laatste keer gestuurd, dan wel gevolgd door dat hij inderdaad moest ophouden met zijn wens afstand te houden niet als allerbelangrijkste in de wereld moest zien en nu maar gewoon eens even volwassen die documenten doorstuurt.
Nu mail hij die door, ruim een maand later, nadat ik hem gisteravond blokkeerde...
Ik heb echt geen zin in dat soort spelletjes...
Begin augustus het de laatste keer gestuurd, dan wel gevolgd door dat hij inderdaad moest ophouden met zijn wens afstand te houden niet als allerbelangrijkste in de wereld moest zien en nu maar gewoon eens even volwassen die documenten doorstuurt.
Nu mail hij die door, ruim een maand later, nadat ik hem gisteravond blokkeerde...
Ik heb echt geen zin in dat soort spelletjes...
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
En dat had je niet even via de gemeente zelf kunnen regelen, of zelf kunnen downloaden...?quote:
Grr! Nu mailt hij me documenten door die ik al nodig heb sinds mijn terugkomst in België. Ze stonden op zijn pc, dus ik hem meermaals moeten mailen van "Kijk, ik weet dat je liever geen contact heb, maar ik heb die formats echt dringend nodig om mijn werkloosheidsuitkering in orde te krijgen."
Begin augustus het de laatste keer gestuurd, dan wel gevolgd door dat hij inderdaad moest ophouden met zijn wens afstand te houden niet als allerbelangrijkste in de wereld moest zien en nu maar gewoon eens even volwassen die documenten doorstuurt.
Nu mail hij die door, ruim een maand later, nadat ik hem gisteravond blokkeerde...
Ik heb echt geen zin in dat soort spelletjes...
Nee, dat waren er vanuit Zweden, en heb ze idd opnieuw aangevraagd. Dwaas dat alles samen een maand gekost heeft, want ik heb ze vorige week ontvangen. Dat had al zes weken in orde kunnen zijn als hij nu eens gewoon normaal deed.quote:
[..]
En dat had je niet even via de gemeente zelf kunnen regelen, of zelf kunnen downloaden...?
Misschien ben ik een scheve moraalridder, maar ik heb nog nooit iemand verlaten zonder een verklaring en netjes bezittingen terug te geven. Kwestie van verantwoordelijkheid, ik weet het niet, en ik heb dat eigenlijk ook nooit "moeilijk" gevonden om met een ex-partner geconfronteerd te worden. Ook niet als die begint e huilen of smeken. Je wéét dat je door zo'n beslissing iemand verdriet "aandoet". Uiteraard speelt je geweten je dan parten (bij mij toch alleszins), maar ik ga daar niet over janken dat het zwaar is, want het is voor hem/haar nog honderd keer zwaarder.
Het gaat dan wel over mensen met een goede inborst, maar te verschillend zijn, of
het goed bedoelen maar er toch een boeltje van maken.
Ontrouwe en agressieve mensen behoeven geen uitleg of menselijke aanpak, die weten zelf wel waarom ze het verkloot hebben.
Ik heb derhalve nog nooit te maken gehad met iemand die me ging "stalken". Enfin, ik hou niet van het woord, maar dus herhaaldelijk waarom vragen enzo. Dat lijkt mij eerder een gevolg als je zo laf bent iemand op facebook of via andere kanalen te zeggen dat het uit is zonder meer. Is jammer genoeg meer uitzondering dan regel. Enkel mijn laatste lief en mijn allereerste liefje (was in de jaren 90 toen gsm's nog niet in iedere broekzak ingeburgerd waren en nog lang geen sprake was van facebook) hebben in real life verlaten.
Hoe zit/zat dat bij jullie? En wat vinden jullie daarvan?
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Oh nu nog continu? Wat is er gebeurd?quote:
Hallo, na vier jaar er nog niet overheen. Voel die leegte continue, niet prettig.
Ik kwam haar tegen bij een restaurant deze avond. Gelukkig was ze net op weg naar de auto toen ik arriveerde. Het doet alleen nog zoveel pijn omdat ik niet weet wat ze doet, of heeft gedaan, of misschien wel niks heeft gedaan met iemand. Voor mij was zij de ware en acceptatie in het verlies heb ik soms, maar soms ook helemaal niet.quote:
[..]
Oh nu nog continu? Wat is er gebeurd?
Hoe zijn die jaren dan verlopen? Is het niet enorm slopend? Ik denk dat mijn langste periode van verdriet ook zoiets moet geweest zijn. We pasten destijds heel goed bij elkaar, en mijn relaties daarna liepen op de klippen omdat ze niet zo goed waren. Het is pas overgegaan toen ik iemand vond die nog beter bij me paste en inmiddels was hij samen met een heel veel jonger meisje (op het pedofiele af) en nam haar levenstijl volledig over, dusja... maar ik was echt compleet opgebrand.quote:
[..]
Ik kwam haar tegen bij een restaurant deze avond. Gelukkig was ze net op weg naar de auto toen ik arriveerde. Het doet alleen nog zoveel pijn omdat ik niet weet wat ze doet, of heeft gedaan, of misschien wel niks heeft gedaan met iemand. Voor mij was zij de ware en acceptatie in het verlies heb ik soms, maar soms ook helemaal niet.
Ik wil het nooit meer meemaken, en de afgelopen zeven jaar is het ook nooit meer zo langdurig geweest. Nu heb ik er wel opnieuw schrik voor, omdat het in mijn laatste relatie wel erg goed zat en die abrupt eindigde
Waarom was het voorbij tussen jullie overigens?
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Niemand is zo goed als zij, dat is ook mijn probleem. Ik snap dat je er bang voor bent, maar je zit nu toch in een hele goede relatie?quote:
[..]
Hoe zijn die jaren dan verlopen? Is het niet enorm slopend? Ik denk dat mijn langste periode van verdriet ook zoiets moet geweest zijn. We pasten destijds heel goed bij elkaar, en mijn relaties daarna liepen op de klippen omdat ze niet zo goed waren. Het is pas overgegaan toen ik iemand vond die nog beter bij me paste en inmiddels was hij samen met een heel veel jonger meisje (op het pedofiele af) en nam haar levenstijl volledig over, dusja... maar ik was echt compleet opgebrand.
Ik wil het nooit meer meemaken, en de afgelopen zeven jaar is het ook nooit meer zo langdurig geweest. Nu heb ik er wel opnieuw schrik voor, omdat het in mijn laatste relatie wel erg goed zat en die abrupt eindigde
Waarom was het voorbij tussen jullie overigens?
Dat is een heel lang verhaal. Het kwam iig niet van mijn kant.
Ik zat in een goeie relatie, vandaar ik hier in dit topic zit te janken nuquote:
[..]
Niemand is zo goed als zij, dat is ook mijn probleem. Ik snap dat je er bang voor bent, maar je zit nu toch in een hele goede relatie?
Dat is een heel lang verhaal. Het kwam iig niet van mijn kant.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Ow excuus, ik dacht dat het over die langste periode ging. Is je laatste ex dus met een veel jonger meisje?quote:
[..]
Ik zat in een goeie relatie, vandaar ik hier in dit topic zit te janken nu
Waarom zou je jezelf zo lang kwellen? Geen enkele vrouw is het waard om zo lang op een voetstuk gehouden te worden.quote:
Hallo, na vier jaar er nog niet overheen. Voel die leegte continue, niet prettig.
Nee hoor, dat was zeven jaar geleden, maar hij is er inmiddels mee gehuwd, want nu is ze meerderjarig.quote:
[..]
Ow excuus, ik dacht dat het over die langste periode ging. Is je laatste ex dus met een veel jonger meisje?
Of mijn laatste ex iemand heeft, weet ik niet. Het zou wel snel zijn. Het is uit sinds half juli.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Ahja. Sterkte!quote:
[..]
Nee hoor, dat was zeven jaar geleden, maar hij is er inmiddels mee gehuwd, want nu is ze meerderjarig.
Of mijn laatste ex iemand heeft, weet ik niet. Het zou wel snel zijn. Het is uit sinds half juli.
Heb je ook gelijk in. Maar toch gebeurt dat soms wel.quote:
[..]
Waarom zou je jezelf zo lang kwellen? Geen enkele vrouw is het waard om zo lang op een voetstuk gehouden te worden.
Tgoh, ik denk dat "waard zijn" uiteindelijk weinig met verdriet te maken heeft. Bij partners die me bedrogen of die kerel die me in elkaar timmerde, wist ik ook instant dat ze me niet waard waren, maar dat neemt niet weg dat je geen verdriet kan hebben om een situatie en het moet verwerken. Enfin zo ervaar ik het tochquote:
[..]
Waarom zou je jezelf zo lang kwellen? Geen enkele vrouw is het waard om zo lang op een voetstuk gehouden te worden.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Hier sluit ik mij volledig bij aan. Ik heb meer dan honderd redenen om boos te zijn, kwaad te zijn, en dat ben ik ook. Dat neemt niet weg dat er verdriet bij komt kijken. En heel veel ook.quote:
[..]
Tgoh, ik denk dat "waard zijn" uiteindelijk weinig met verdriet te maken heeft. Bij partners die me bedrogen of die kerel die me in elkaar timmerde, wist ik ook instant dat ze me niet waard waren, maar dat neemt niet weg dat geen verdriet kan hebben om een situatie en het moet verwerken. Enfin zo ervaar ik het toch
Verdriet is normaal en hoort er gewoon bij, echter waarom zou je je na zoveel tijd nog afvragen wat ze aan het doen zou zijn. Dan is het geen verwerken meer en ben je gewoon blijven hangen vindt ik.quote:
[..]
Tgoh, ik denk dat "waard zijn" uiteindelijk weinig met verdriet te maken heeft. Bij partners die me bedrogen of die kerel die me in elkaar timmerde, wist ik ook instant dat ze me niet waard waren, maar dat neemt niet weg dat je geen verdriet kan hebben om een situatie en het moet verwerken. Enfin zo ervaar ik het toch
Update:quote:
[..]
Update:
Begin me klein beetje beter te voelen. Gister alle contact verwijderd: facebook,whatsapp, en sinds vandaag ook snapchat. Die jongen van de icebucketchallenge stond bij haar ook op nummer 1 in snapchat. Zij zegt 1x een snap gestuurd te hebben. Ik merk wel dat ik steeds minder met haar bezig ben, maar toch doet het nog ontzettend pijn. Het is nu 2 weken geleden en nog steeds geef ik een kusje op onze foto en stop hem onder mijn kussen als ik ga slapen elke avond
Begin nu wel meer te eten en drinken, sinds vandaag voor het eerst weer een volle maaltijd gegeten s'avonds in plaats van de gebruikelijke 4 hapjes... Ik mis haar nog steeds en vraag me af of zij wel net zoveel van me hield als ik van haar.. Bedankt voor alle reacties hier en ik vind jullie verhalen ook heel interessant om te lezen!
Ben er achter gekomen dat ze met die ene jongen heeft, er stond een foto van hun 2 met hartjes op instagram terwijl ze op bed lagen. Ik ben echt boos, vooral over het feit dat ze tegen me gelogen heeft. Oké, we hadden misschien niks meer maar dit is geen stijl. Ze had geen contact met hem, ze sprak niet met hem af ze deed niks zei ze. Allemaal leugens. Ik ben er echt klaar mee, gadverdamme. Haal me weer van alles in mijn hoofd maar moet rustig blijven.... moeilijk....
Fuck, wat klote voor je!!quote:
[..]
Update:
Ben er achter gekomen dat ze met die ene jongen heeft, er stond een foto van hun 2 met hartjes op instagram terwijl ze op bed lagen. Ik ben echt boos, vooral over het feit dat ze tegen me gelogen heeft. Oké, we hadden misschien niks meer maar dit is geen stijl. Ze had geen contact met hem, ze sprak niet met hem af ze deed niks zei ze. Allemaal leugens. Ik ben er echt klaar mee, gadverdamme. Haal me weer van alles in mijn hoofd maar moet rustig blijven.... moeilijk....
Doet me denken aan een foto waarop mijn ex ook een meisje achterop de rolstoel nam (er zaten zo staken aan waarop je niet mag gaan staan, maar ik mocht het wel even als mijn voeten pijn deden omdat ik niet zo veel weeg) en dat was dus echt iets van ons tweetjes. Was hij op zo'n gemengd kamp van mensen met en zonder handicap, waarbij die zonder handicap dan helpen. Ik ging kapot bij de gedachte dat hem dus omkleedden, op toilet zetten, in bed legden, etc... Stond er plots ook een stevig mens in pastelkleurige kuitbroek op zijn rolstoel. Niets tegen stevige mensen en/of mensen zonder stijl. Hij zou er alleszins niet op vallen, maar dan toch de gedachte dat je maar nooit weet... omdat dat maar anderhalve week na de breuk was.
En had wat jij nu meemaakt ook een aantal jaar geleden, nog voor facebook en instagram. Nog de tijd van msn. Mijn ex had een schermnaam met hartjes en een meisjesnaam, tien dagen na de breuk!! In principe is dat niet bedriegen, maar het voelt wel zo. Het is gewoon allesbehalve netjes en heel confronterend hoe onbelangrijk je bent en niets betekent
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.
Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.
Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. ( )
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.
Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..
Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?
[ Bericht 15% gewijzigd door Senderious op 08-09-2014 20:20:58 ]
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.
Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.
Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. (
)Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.
Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..
Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?
[ Bericht 15% gewijzigd door Senderious op 08-09-2014 20:20:58 ]
Verwijderen meteen. Doe je jezelf anders alleen maar pijn mee.quote:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.
Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.
Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..
Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het helpt?
Ja, doen. Ja, het helpt. Je zegt het zelf, elke keer als je iets ziet voel je je weer kut.quote:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.
Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.
Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. (
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.
Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..
Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?
En een uur hiervoor schreef je nog dat je een foto van jouw ex tegenkwam op instagram en je daarom weer kut voelde. Volg je eigen advies dan ook op!quote:
[..]
Verwijderen meteen. Doe je jezelf anders alleen maar pijn mee.
Als je er na 4 jaar nog zo mee zit, zou je dan niet eens naar een psycholoog gaan? Hoe je relatie ook was, 4 jaar is echt veel, veel te lang.quote:
Ben nog steeds helemaal ontdaan door de gebeurtenissen van gisteren.
Heb het ook gedaan...quote:
[..]
Ja, doen. Ja, het helpt. Je zegt het zelf, elke keer als je iets ziet voel je je weer kut.
[..]
En een uur hiervoor schreef je nog dat je een foto van jouw ex tegenkwam op instagram en je daarom weer kut voelde. Volg je eigen advies dan ook op!
Ik deed het eigenlijk nooit, mijn expartners deden het direct toen ze de relatie beëindigden. Lekker makkelijk, verdwijnen ineens alle foto's en connecties, en veilig wanneer ze een nieuwe vlam toevoegen. Alle sporen van je bestaan zijn weg zo, dus geen lastige vragen en zo.
Ik deed het dus nooit, niet als ik werd verlaten en ook niet als ik zelf de relatie verbrak, en nu is het de eerste keer, wat toch wel wat vreemd aandoet. Ik had het nu zo wat met zijn meervoudig contact om te zeggen dat hij geen contact wou. Ik had er niet zoveel last van, misschien in't begin toen hij alles wat van in de verste verte met mij te maken had (dus alles van zijn tijd in Scandinavië, ook voor "ons") verwijderde en ja dat incident met dat meisje op kamp. Daarna bezocht ik zijn profiel toch vaak meer uit zelfbehoud.
Ik heb het moeilijker met real life zaken, zoals vandaag een koffer leegmaken vanuit Zweden. Ik was er al eerder aan begonnen, vlak na de breuk omdat de spullen zo snel mogelijk wou regelen. Ik kon het toen echt niet aan... Onze koffer met spullen van ons twee. Dat viel vandaag mee, maar er was nog een andere boodschappentas waarin zijn ouders enkel spullen van mij hadden uitgesorteerd, vooral winterkleren, dus dat had geen haast. Nu maak ik die tas open in mijn nieuwe flatje; hebben ze cadeautjes en kaartjes van mij naar hem bijgestoken, ook een foto van hem en een meisje, waarvan ik gelukkig weet dat het gewoon een goeie vriendin is.
Toen schoot ik wel weer vol. Wat is dat toch met die mensen?? Ik hoef geen eeuwige dankbaarheid of zo, maar misschien een beetje erkenning dat toch iemand hun zoon ziet als partner en niet als zwaar gehandicapte en na de stage-uren een haast voltijdse zorg onbezoldigd op zich moest nemen.
Jammer dat de dag op die manier in mineur eindigde... Ik was naar de bib geweest en gaan wandelen langs het water, waar ik al jaren niet meer was geweest. Het is een smal pad met kasseien en trapjes. Ik was vergeten hoe fijn het daar was. Het is misschien lelijk om zo te denken, maar met hem zou ik het nooit herontdekt hebben. Op dit moment voel ik me tegenstrijdig. Als ik niet kon slapen in Zweden, stond ik op en ging ik in het bos wandelen. In het donker tot aan je knieën. Enkel geluid van wind, vogels en hertjes. Eens ik samen was met hem deed ik het niet zo vaak meer, en uiteraard was wat ik dan met hem deed in de plaats even fijn. Het was alsof we beiden constant het maximum wouden genieten van de tijd samen. Dus heb ik er ergens ook geen spijt van, zeker omdat het einde er was voor ik het wist, maar toch is het jammer... Hij wéét dat ik daar zou zijn gebleven als ik hem niet had. Het was een hartverscheurende keuze waar ik lang over dacht. Ik neem het hem en zijn ouders ontzettend kwalijk. Dat loslaten zal nog zwaarder zijn dan hem als persoon (of alleszins de persoon die ik in Zweden kende) los te laten...
Ik deed het dus nooit, niet als ik werd verlaten en ook niet als ik zelf de relatie verbrak, en nu is het de eerste keer, wat toch wel wat vreemd aandoet. Ik had het nu zo wat met zijn meervoudig contact om te zeggen dat hij geen contact wou. Ik had er niet zoveel last van, misschien in't begin toen hij alles wat van in de verste verte met mij te maken had (dus alles van zijn tijd in Scandinavië, ook voor "ons") verwijderde en ja dat incident met dat meisje op kamp. Daarna bezocht ik zijn profiel toch vaak meer uit zelfbehoud.
Ik heb het moeilijker met real life zaken, zoals vandaag een koffer leegmaken vanuit Zweden. Ik was er al eerder aan begonnen, vlak na de breuk omdat de spullen zo snel mogelijk wou regelen. Ik kon het toen echt niet aan... Onze koffer met spullen van ons twee. Dat viel vandaag mee, maar er was nog een andere boodschappentas waarin zijn ouders enkel spullen van mij hadden uitgesorteerd, vooral winterkleren, dus dat had geen haast. Nu maak ik die tas open in mijn nieuwe flatje; hebben ze cadeautjes en kaartjes van mij naar hem bijgestoken, ook een foto van hem en een meisje, waarvan ik gelukkig weet dat het gewoon een goeie vriendin is.
Toen schoot ik wel weer vol. Wat is dat toch met die mensen?? Ik hoef geen eeuwige dankbaarheid of zo, maar misschien een beetje erkenning dat toch iemand hun zoon ziet als partner en niet als zwaar gehandicapte en na de stage-uren een haast voltijdse zorg onbezoldigd op zich moest nemen.
Jammer dat de dag op die manier in mineur eindigde... Ik was naar de bib geweest en gaan wandelen langs het water, waar ik al jaren niet meer was geweest. Het is een smal pad met kasseien en trapjes. Ik was vergeten hoe fijn het daar was. Het is misschien lelijk om zo te denken, maar met hem zou ik het nooit herontdekt hebben. Op dit moment voel ik me tegenstrijdig. Als ik niet kon slapen in Zweden, stond ik op en ging ik in het bos wandelen. In het donker tot aan je knieën. Enkel geluid van wind, vogels en hertjes. Eens ik samen was met hem deed ik het niet zo vaak meer, en uiteraard was wat ik dan met hem deed in de plaats even fijn. Het was alsof we beiden constant het maximum wouden genieten van de tijd samen. Dus heb ik er ergens ook geen spijt van, zeker omdat het einde er was voor ik het wist, maar toch is het jammer... Hij wéét dat ik daar zou zijn gebleven als ik hem niet had. Het was een hartverscheurende keuze waar ik lang over dacht. Ik neem het hem en zijn ouders ontzettend kwalijk. Dat loslaten zal nog zwaarder zijn dan hem als persoon (of alleszins de persoon die ik in Zweden kende) los te laten...
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Yep, helemaal verwijderd en nooit meer omgekeken. Ik denk dat het mij wel heeft geholpen.quote:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.
Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.
Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. (
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.
Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..
Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?
Zoiets is je eigen keuze... Je zou van mij ook geen dankbaarheid hoeven verwachten, want zoiets zou ook geen plaats moeten hebben in je relatie, vind ik. Zou ik het gevoel hebben als ouder dat je van zoiets uit gaat, dan zou ik je geen geschikte partner vinden voor mijn kind. Als ouder doe je het ook niet voor dank, maar uit onvoorwaardelijke liefde voor je kind. En die zie je met name als kind, niet als gehandicapte; dat is het uitgangpunt.quote:
Wat is dat toch met die mensen?? Ik hoef geen eeuwige dankbaarheid of zo, maar misschien een beetje erkenning dat toch iemand hun zoon ziet als partner en niet als zwaar gehandicapte en na de stage-uren een haast voltijdse zorg onbezoldigd op zich moest nemen.
Ben je nog vrienden met je ex? Zijn jullie netjes, beleefd en vriendschappelijk uit elkaar gegaan, zonder teveel gevoelens?quote:
Hebben jullie je ex verwijderd van social media en bevelen jullie het aan? Waarom wel of juist niet?
Ik ben aan het twijfelen of ik het ga doen of niet.
Het voordeel hiervan is dat ik misschien wel sneller over mijn ex heen kom, ik wil hier ook zsm overheen komen en er niet te lang in blijven hangen. Het is nu 5 weken geleden en ik vind persoonlijk dat ik er teveel in blijf hangen, omdat de relatie in totaal maar 4-5 maanden heeft geduurd.
Ik probeerde na de breuk ook niet meer te kijken op social media, maar na een paar weken begon ik toch te kijken naar haar foto's, berichten, en wiens foto's ze had geliked. (
Pas zag ik ook op een foto dat ze mn ketting nog droeg en ging ik ook conclusies trekken die hoogstwaarschijnlijk niet kloppen. (Dat ze mij terug zou willen).
Hierdoor voel ik telkens dat ik terug bij af ben na het zien van een bericht en/of foto en dat ik hier alleen 100% overheen kan komen door haar te verwijderen op social media.
Maar aan de andere kant voelt het ook vreemd om te doen, omdat ik dan helemaal niet meer in contact met haar sta (ze woont niet bij mij in de stad) en haar helemaal niet meer zie..
Of moet ik gewoon schijt hebben en het doen? Kijken of het inderdaad helpt?
Zo ja: eventueel vriendschappelijk contact houden.
Zo nee: blokkeren, verwijderen, basta.
Zelf heb ik gelukkig geen social media, maar met bijvoorbeeld whatsapp keek ik wel twee keer per uur naar hoe laat hij voor het laatst online was geweest. Als je alles verwijderd wat haar nog aan jou linkt heb je gewoon een stuk meer rust, en dat is heel fijn
Het is best vreemd hoe we uit elkaar zijn gegaan. Vrij onverwachts kreeg ik te horen dat ze het niet goed meer vond gaan en dat we moesten praten.quote:
[..]
Ben je nog vrienden met je ex? Zijn jullie netjes, beleefd en vriendschappelijk uit elkaar gegaan, zonder teveel gevoelens?
Zo ja: eventueel vriendschappelijk contact houden.
Zo nee: blokkeren, verwijderen, basta.
Zelf heb ik gelukkig geen social media, maar met bijvoorbeeld whatsapp keek ik wel twee keer per uur naar hoe laat hij voor het laatst online was geweest. Als je alles verwijderd wat haar nog aan jou linkt heb je gewoon een stuk meer rust, en dat is heel fijn
En toen heeft ze het uitgemaakt obv allerlei kleine irritaties. Sindsdien hebben we geen contact meer en zal ik haar waarschijnlijk ook heel lang niet zien.
Buiten dat is het niet zo dat ik haar ga blokkeren, maar gewoon unfollowen en instellen dat haar berichten niet meer worden weergegeven op mijn tijdlijn.
Voor hem gaan was mijn keuze idd... We hadden het voor we samen waren al over relaties en wat hij van verwacht, zowel regulier als specifieke taken die met zijn handicap te maken hebben. Daarin hadden we dezelfde mening, dat het best wel handig is dat je partner ervoor open staat. Het is nogal niet intiem om elke dag op het zelfde tijdstip te gaan slapen en altijd een derde persoon moet betrekken. Trouwens die assistenten waren nogal onprofessionneel. Ze vonden het aanstootgevend om ons halfnaakt te zien, toen ze hem uit bed kwamen halen. Ze deden hun werk niet naar behoren (laatkomen, vroeg vertrekken en daartussen in alles slordig of helemaal niets, gewoon zelfs niet komen opdagen). Het ging van kwaad naar erger, zodoende moest ik eigenlijk hun werk (over)doen 's avonds laat en in het weekend en er werd (door hen, niet door mijn partner want hij vond dit ook vreselijk) van uit gegaan dat ik het wel zou doen uit liefde. Het vervelende was dat hij ze niet kon ontslaan, want ze waren via de stage geregeld. Enfin, ik heb als bewuste keuze voor hem gekozen, wetende dat er taken vroeg of laat op mijn schouders zouden terecht komen, en dat is niet erg. Dat weet je ook als je voor kinderen kiest. Maar niet voor 'n takenpakket dat me eigenlijk niet toekomt, dat ik toch gedwongen werd uit te voeren in het belang van zijn gezondheid.quote:
[..]
Yep, helemaal verwijderd en nooit meer omgekeken. Ik denk dat het mij wel heeft geholpen.
[..]
Zoiets is je eigen keuze... Je zou van mij ook geen dankbaarheid hoeven verwachten, want zoiets zou ook geen plaats moeten hebben in je relatie, vind ik. Zou ik het gevoel hebben als ouder dat je van zoiets uit gaat, dan zou ik je geen geschikte partner vinden voor mijn kind. Als ouder doe je het ook niet voor dank, maar uit onvoorwaardelijke liefde voor je kind. En die zie je met name als kind, niet als gehandicapte; dat is het uitgangpunt.
Anderszijds voel je toch een vorm een vorm van dankbaarheid bij alles -groot of klein- wat je partner doet; een kopje thee brengen als je verkouden bent, de afwas alleen doen omdat je een belangrijke meeting moet voorbereiden. Dat is normaal dat je zoiets doet voor elkaar, maar (sorry voor het cliché) het mag niet vanzelfsprekend worden.
Het gaat niet om een lofzang verwachten voor minuscule dingen. Het ging om een volwassen man tillen, aankleden, verzorgen, poetsen, koken, kortom een hele waslijst na mijn uren. Het is van kijk-mij-hoe-goed-ik-ben (wat wel eens eigen is aan mensen in de zorgsector), maar ze hebben hun zoon niet uitgemergeld van slaap gedepriveerde vol etterende wonden en stront tussen zijn billen teruggezien, en dat is wel door mijn toedoen. Dat zij dan nog geen 48 uur na terugkomst, inzet van maanden teniet doen zegt mij dat hun verwachtingen veel minder realistisch zijn (namelijk vanzelfsprekend vinden dat ik dat allemaal heb gedaan en eens die taak volbracht zomaar moet opkrassen) dan die van mij. Ik verwachtte niet veel, gewoon samen verder gelukkig zijn in België, hopen dat het met zijn familie en vrienden zou klikken, dat onze samen gemaakte plannen goed zouden verlopen, etc... helemaal geen eeuwige dankbaarheid, maar ik krijg wél ondankbaarheid en afkeuring en een niet zo fraai leven de komende maanden in de plaats. Ik denk dat ik toch wel beter verdien dan dat hoor.
Vreemd, die breuken over kleine irritaties. Lijkt me dat er wat meer aan de hand is. Kan zijn dat ik het gemist heb in je posts, maar hoelang ben je uit elkaar nu? Ik begrijp dat je je optrekt aan het feit dat ze je collier nog draagt. Geen idee, maar misschien vind ze die gewoon mooi, en linkt ze het niet aan jou. Ik heb voor mijn ex tekeningen gemaakt van zijn favoriete artiesten, iphone cover en een tas cadeau gedaan. Die heeft hij nog-denk ik- want dat is niks wat aan mij linkt. De fotokadertjes van ons twee, kaartjes en cd's waarin ik schreef "veel luisterplezier, liefje" hebben zijn ouders me terug gegeven.quote:
[..]
Het is best vreemd hoe we uit elkaar zijn gegaan. Vrij onverwachts kreeg ik te horen dat ze het niet goed meer vond gaan en dat we moesten praten.
En toen heeft ze het uitgemaakt obv allerlei kleine irritaties. Sindsdien hebben we geen contact meer en zal ik haar waarschijnlijk ook heel lang niet zien.
Buiten dat is het niet zo dat ik haar ga blokkeren, maar gewoon unfollowen en instellen dat haar berichten niet meer worden weergegeven op mijn tijdlijn.
Ik had mijn ex aanvankelijk niet geblokkeerd of ontvriend, omdat ik het nogal kinderachtig vind in principe, maar ook om een soort onverschilligheid aan de dag te leggen. Ik kan het perfect aan om jou op facebook te hebben, ik ben de sterke, niet-haatdragende hier.
Ik denk dat je gewoon eerlijk met jezelf moet zijn, want uiteraard niet eenvoudig is in zo'n emotioneel geladen situatie. Het is soms ook een gewoonte omdat je elkaars profiel bezocht toen je nog samen was en dan op die manier een berichtje stuurde. Zijn/haar naam staat bij je favorieten in je telefoonlijst. Ik denk dat het an sich helemaal niet vreemd is, zeker niet de eerste dagen/weken.
Ik probeer zoveel mogelijk te bedenken dat iemand die je dumpt niet zoveel afziet als ze beweren. Dus checken op facebook of ze nog om je geven is een beetje zinloos, ookal is het heel begrijpelijk. Een sprankeltje hoop is leefbaarder dan wanhoop. Als er genoeg om je werd gegeven, was er geen breuk, maar een eerlijk gesprek over wat die grote liefde voor je hen af en toe moeilijk maakt, door een van je gewoontes of karaktertrekken.
Het is natuurlijk altijd gissen of tijd een goeie raadgever is, maar als je hoopt op verzoening kan tijd haar het besef geven dat die irritaties misschien wat overdreven waren en ze je gaat missen. Anderszijds kan tijd haar vleugels geven waardoor ze jou helemaal vergeet.
Waren die irritaties waarover ze het had, al bekend bij jou, of hoorde ze je voor't eerst bij de breuk?
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Bedankt voor de tips! We zijn nu 5 weken uit elkaar, hier het verhaal:quote:
[..]
Waren die irritaties waarover ze het had, al bekend bij jou, of hoorde ze je voor't eerst bij de breuk?
Het kwam voor mij onverwachts, dat is ook iets wat ik heel irritant vindt, als ze haar ergernissen eerder had uitgesproken had ik er wat aan kunnen doen.quote:
Gisteren is er na 4,5 maand een einde aan de relatie gekomen tussen mij en m'n vriendin..
We hadden gister afgesproken dat zij naar mij zou komen om over onze relatie te praten. Snikkend vertelde ze me dat ze het niet vond werken..
Ik vroeg waarom ze huilde, dat deed ze omdat ze me vorige week (hadden elkaar heel de week niet gezien door werk) niet gemist had. (??)
Buiten dat gaf ze mij indirect de schuld dat ze het niet vond werken:
- Ze vond dat ik nooit een beslissing kon nemen, in de zin van als ze vroeg welke film ik wilde kijken het mij niet uitmaakte welke film t was. Buiten dat liet ik het wel merken als ik iets niet wilde of als ik het ergens niet mee eens was, Vond het vreemd. (??)
- Volgens haar had ik te hoge verwachtingen van haar: omdat ik haar mee liet gaan als ik met mn vrienden ging chillen. Ik hoopte dat ze daardoor vrienden met ze kon worden. Maar ik heb haar nooit druk opgelegd of iets dergelijks uitgesproken. (??)
- Ik nam te weinig initiatief en ze had het gevoel dat ze moeite moest doen om met mij af te spreken. Dit begrijp ik en voel ik me rot over.
Buiten dat vond ze ons heel verschillend.
Ze vroeg aan me of we tot na de zomervakantie een pauze konden nemen en daarna contact met elkaar opnemen. ik vond dit niks een daarom maakte ze het uit.
Ze heeft een uur later direct (!) onze foto's van social media verwijderd..
Ik begrijp er niks van, vorige week hadden we ook een woordenwisseling over dat we elkaar weinig zouden zien deze vakantie. We hadden het uitgepraat en ze zei dat ik meer moest laten zien dat ik om haar geef. Ook reageerde ze anders dan normaal op Whatsapp. Ik zei dat ik de indruk had dat zij geen zin meer had in de relatie waarop zij reageerde met: OMG tuurlijk niet! hoelang denk je dat al???
Overigens was ze 3 dagen terug nogal dronken en stuurde ze heel de tijd lieve berichtjes.
Maar het komt erop neer dat de waarschijnlijke hoofdreden is dat ik meer moest laten blijken dat ik van haar hield. Ik ben ven plan een app te sturen en daarin te zeggen dat ik hierover heb nagedacht en dat ik dat inderdaad zou moeten doen. Of zou ik haar daardoor alleen maar verder weg duwen?
Ik heb overigens wel een week nadat het uit was haar nog een berichtje gestuurd met dingen die ik wilde uitspreken en erbij vermeld dat ze niet hoefde te reageren. (Geen smeekbede of iets dergelijks)
Ze antwoordde dat ze blij was dat ik dit allemaal had gezegd en ons mist omdat ze het erg naar haar zin had, maar bij haar beslissing bleef, waarop ik vervolgens antwoordde dat het ook niet mijn bedoeling was haar op andere gedachte te brengen.
Verder ook geen contact meer gezocht.
Als ik je verhaal lees lijk je wel een beetje op mijn exquote:
[..]
Het is best vreemd hoe we uit elkaar zijn gegaan. Vrij onverwachts kreeg ik te horen dat ze het niet goed meer vond gaan en dat we moesten praten.
En toen heeft ze het uitgemaakt obv allerlei kleine irritaties. Sindsdien hebben we geen contact meer en zal ik haar waarschijnlijk ook heel lang niet zien.
Buiten dat is het niet zo dat ik haar ga blokkeren, maar gewoon unfollowen en instellen dat haar berichten niet meer worden weergegeven op mijn tijdlijn.
Alleen heb ik geen facebook, dus niet.
Wat haar punt is, begrijp ik uit je laatste post, is dat ze het gevoel had dat je niet zoveel van haar hield. Samen met de rest van je verhaal, waar ik me overigens enorm in kan herkennen (het geen moeite doen om af te spreken vanaf de heer zijn kant) kan ik je twee dingen aanbevelen.
1) Laat haar maar, het is nu vijf weken terug en in die tijd is er veel veranderd.
2) Als je nog gevoelens voor haar hebt, probeer er via via achter te komen wat zij voor jou voelt. Als mijn ex dát extra stapje had genomen, dan had het nog gewoon goed kunnen komen. Maar omdat hij dat niet deed, werd mijn beeld bevestigd. Inderdaad, hij hield niet van me. Anders had hij wel moeite gedaan.
Dat is echt killing. Hoewel het soms onbewust is door diegene zet dat soort dingen echt enorm veel druk op je/een relatie.quote:
[..]
Als ik je verhaal lees lijk je wel een beetje op mijn ex
Alleen heb ik geen facebook, dus niet.
Wat haar punt is, begrijp ik uit je laatste post, is dat ze het gevoel had dat je niet zoveel van haar hield. Samen met de rest van je verhaal, waar ik me overigens enorm in kan herkennen (het geen moeite doen om af te spreken vanaf de heer zijn kant) kan ik je twee dingen aanbevelen.
1) Laat haar maar, het is nu vijf weken terug en in die tijd is er veel veranderd.
2) Als je nog gevoelens voor haar hebt, probeer er via via achter te komen wat zij voor jou voelt. Als mijn ex dát extra stapje had genomen, dan had het nog gewoon goed kunnen komen. Maar omdat hij dat niet deed, werd mijn beeld bevestigd. Inderdaad, hij hield niet van me. Anders had hij wel moeite gedaan.
Jep. We spraken trouwens wel regelmatig af, maar als hij bijvoorbeeld om 21:00 bij mij zou zijn dan kon ik gerust tot 22:00 slapen, en dan zou hij er wellicht om 22:30 zijn.quote:
[..]
Dat is echt killing. Hoewel het soms onbewust is door diegene zet dat soort dingen echt enorm veel druk op je/een relatie.
Of hij zou op vrijdag eerder naar huis mogen, maar dan zat ik al 2 uur gezellig met zijn ouders te babbelen voordat hij op kwam dagen. Dát was killing.
Oh, dat is volgens mij wel mannen eigen dat we af en toe iets later zijn.quote:Op dinsdag 9 september 2014 18:17 schreef Brannagh het volgende:
[..]
Jep. We spraken trouwens wel regelmatig af, maar als hij bijvoorbeeld om 21:00 bij mij zou zijn dan kon ik gerust tot 22:00 slapen, en dan zou hij er wellicht om 22:30 zijn.
Of hij zou op vrijdag eerder naar huis mogen, maar dan zat ik al 2 uur gezellig met zijn ouders te babbelen voordat hij op kwam dagen. Dát was killing.
Hoewel 2uur later ook wel erg veel is.
Hier was het voornamelijk dat ik vrij makkelijk ben qua afspraken en dat er dus uiteindelijk soms niks afgesproken werd als ik het zelf niet regelde.
Misschien ben ik je ex wel.. hahaquote:
[..]
Als ik je verhaal lees lijk je wel een beetje op mijn ex
Alleen heb ik geen facebook, dus niet.
Wat haar punt is, begrijp ik uit je laatste post, is dat ze het gevoel had dat je niet zoveel van haar hield. Samen met de rest van je verhaal, waar ik me overigens enorm in kan herkennen (het geen moeite doen om af te spreken vanaf de heer zijn kant) kan ik je twee dingen aanbevelen.
1) Laat haar maar, het is nu vijf weken terug en in die tijd is er veel veranderd.
2) Als je nog gevoelens voor haar hebt, probeer er via via achter te komen wat zij voor jou voelt. Als mijn ex dát extra stapje had genomen, dan had het nog gewoon goed kunnen komen. Maar omdat hij dat niet deed, werd mijn beeld bevestigd. Inderdaad, hij hield niet van me. Anders had hij wel moeite gedaan.
Maar het was niet zozeer dat ik nooit moeite deed voor haar.
Het was meer dat ik in een heel drukke periode zat met school en een vakantiebaan van 40 uur per week dat ik weinig tijd had.
Daardoor stelde zij veel voor en stemde ik er mee in. Ook kwam ik nooit een halfuur te laat of iets dergelijks voor een afspraakje.
Achteraf gezien had ik het misschien we kunnen doen, maar als ik het pas hoor dat zij zich eraan stoorde op de dag dat ze het uitmaakt.. Tsja wat kan ik er dan nog aan doen?
Buiten dat heb ik haar een week na onze breuk nog een berichtje gestuurd waarop ik haar in sommige van haar punten gelijk gaf, maar ik het graag eerder had willen horen.
Zei antwoordde hierop dat ze blij was dat ik het verteld had, ze ons mist maar dat ze bij haar beslissing bleef.
Dus ik denk dat ik alles wel gedaan heb wat ik nog zou kunnen doen.
Als ik haar nu weer een bericht zou sturen ofzo zou dat denk ik niets veranderen.. Of denk je van wel?
[ Bericht 0% gewijzigd door Senderious op 09-09-2014 18:45:00 ]
Druk is nooit een 'excuus' naar mijn mening in een relatie.
Dan maak je tijd voor elkaar vrij, anders is het gevoel gewoon niet sterk genoeg.
Dan maak je tijd voor elkaar vrij, anders is het gevoel gewoon niet sterk genoeg.
Dat ben ik gedeeltelijk met je eens. Het was ook niet zo dat we elkaar nooit zagen, minimaal 1x per week in die periode.quote:
Druk is nooit een 'excuus' naar mijn mening in een relatie.
Dan maak je tijd voor elkaar vrij, anders is het gevoel gewoon niet sterk genoeg.
maar probeer maar eens meer met iemand af te spreken als je van 2 tot half 2 's nachts ivm werk een hele week lang en diegene niet bij je in de buurt woont.
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Met jouw verhaal snap ik het wel, zeker met die uren. Maar dat was niet altijd zo, toch?quote:
[..]
Dat ben ik gedeeltelijk met je eens. Het was ook niet zo dat we elkaar nooit zagen, minimaal 1x per week in die periode.
maar probeer maar eens meer met iemand af te spreken als je van 2 tot half 2 's nachts ivm werk een hele week lang en diegene niet bij je in de buurt woont.
Ietsjes later is geen probleem, maar echt gewoon uren is bizar. Zeker als je dan vrij hebt gevraagd, of gewoon aan het kutten bent met iets thuis (iPad gok ik) waardoor je dan zoveel later bent, en 'vergeet' een berichtje te sturen.quote:
[..]
Oh, dat is volgens mij wel mannen eigen dat we af en toe iets later zijn.
Hoewel 2uur later ook wel erg veel is.
Hier was het voornamelijk dat ik vrij makkelijk ben qua afspraken en dat er dus uiteindelijk soms niks afgesproken werd als ik het zelf niet regelde.
Kon hem dan echt wel de nek omdraaien
Je plant er toch wel een beetje je dag omheen.
Misschien is dat wel egoïstisch en oneerlijk maar dat is toch echt zijn keuze... Ik heb je verhaal niet gelezen want sorry maar het is een beetje erg veelquote:
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.
er zit alleen niks anders op dan gewoon door te gaan en ermee te leren leven.Blijven in hoe egoïstisch en oneerlijk het is gaan niet helpen.
Ten eerste, nogmaals een applausje voor je vermogen voor het schrijven van gigantische lappen tekst. Wou nog zeggen dat je vast heel makkelijk essays kunt schrijven, maar dat is niet waar, want in een essay is het de bedoeling dat je nieuwe informatie presenteert, en het goed leesbaar houdt.quote:
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.
Je blijft echt ontzettend hangen in alles, en wil op de een of andere manier erkenning van iemand (ons?) dat je een goed persoon bent geweest, en dat je ex je heel dankbaar móet zijn voor wat jij voor hem gedaan hebt. Want god ja, al die verzorging. Maar daar heb jíj voor gekozen.
Het lijkt alsof je het gewoon niet kunt verkroppen dat hij van je is weggerend, nadat jij hem zoveel goede zorg en liefde hebt gegeven. Maar hij is niet alleen een gehandicapte, hij is een mens. En mensen kunnen denken, voelen, en wellicht was zijn gevoel voor jou toch niet zoals hij het had gewild. En kiest hij toch liever voor een stevige dame achterop zijn rolstoel, dan een vrouw die altijd maar erkenning zoekt.
Uiteraard: dit topic ís natuurlijk gewoon de KLB voor exen, maar jij gaat er zo in door, dat het eng begint te worden.Zeker met die lappen tekst die wellicht steun bieden voor jou, maar voor ons een soort chaotische massa worden waar geen nieuwe informatie in staat. Zet ze in een spoiler, en zoek een therapeut, want dit zit veel dieper dan een ex die je heeft gedumpt omdat hij klaar met je was.
Het einde van een relatie betekent ook het einde van samen beslissingen maken. Bovendien kan je de ander geen nee verkopen wanneer diegene een einde aan de relatie wil maken; dat zou pas egoistisch zijn.quote:
Ik heb mijn punt al meermaals gemaakt, maar het uitmaken en dan pas aangeven wat er fout zit, is echt wel egoïstisch en oneerlijk; zo'n beetje in je eentje gaan beslissen de ander de put induwen voor geruime tijd en dan gaan lullen hoe oh zo vreselijk het was voor hen dat jij dit of dat (niet) deed.
Lullen over de ander en die de put in duwen is zeker niet netjes, maar heel gebruikelijk bij exen. Het helpt ook afstand te nemen, en zichzelf te herinneren waarom het niet verstandig is het nogmaals te proberen.
Ik heb sterk het idee dat jij last hebt van control-issues. Heeft dat denk je ook een rol gespeeld in je vorige relatie?
Het was algemeen en naar analogie met wat Senderious vertelde hoe het is gegaan. Weet je wel; out of the blue gedumpt worden en dan er een paar gratuite ergernisjes bovenop, en jij krijgt geen eens de kans op tegenspraak of jezelf aan te passen als je het erkent. Probeer je haar terug te winnen door er inderdaad op te letten en een beter mens te worden, blijven ze toch bij hun beslissing. Wat moet dat? Dan dunkt mij dat het uitvluchten waren. En ben je opnieuw geen meter verder.quote:
[..]
Misschien is dat wel egoïstisch en oneerlijk maar dat is toch echt zijn keuze... Ik heb je verhaal niet gelezen want sorry maar het is een beetje erg veel
Blijven in hoe egoïstisch en oneerlijk het is gaan niet helpen.
Bij mijn laatste ex weet ik met welke kantjes van me minder overweg kon. Al van in onze relatie hoor, want we waren beiden goede praters. Als er wat was dat me niet aanstond, ging ik het destijds aan de situatie wijten, maar nu ik er op terugkijk zie ik het bij hem ook wel als een minder goede eigenschap; te snel zich bij de situatie neerleggen en te gevoelig. Hij kon zijn assistenten dan niet ontslaan, maar hij sprak ze nooit aan. Hij deed het pas toen ik een paar dagen weg was en zij hem gewoon in bed laten liggen hadden, denkende dat ik er hem zou uithalen. Hij vond zijn stagebegeleider ook maar niks en moest te veel domme taakjes uitvoeren. Dat klopte wel, maar hij ging dan ook niet in discussie met die kerel. Hetzelfde liedje met huisgenoten die troep en herrie maakten, en andere stagiairs die onuitgenodigd langskwamen. De flat lag centraal, dus de ideale plek op te komen "opwarmen" alvorens de nacht in te gaan. En dan ook met zijn ouders... Getver, hij heeft een ijzeren staaf over heel zijn wervelkolom maar waar is de graat?
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Gewoon nee. Deal with it.quote:
[..]
Het was algemeen en naar analogie met wat Senderious vertelde hoe het is gegaan. Weet je wel; out of the blue gedumpt worden en dan er een paar gratuite ergernisjes bovenop, en jij krijgt geen eens de kans op tegenspraak of jezelf aan te passen als je het erkent. Probeer je haar terug te winnen door er inderdaad op te letten en een beter mens te worden, blijven ze toch bij hun beslissing. Wat moet dat? Dan dunkt mij dat het uitvluchten waren. En ben je opnieuw geen meter verder.
Nogmaals als iemand zoiets doet en jij bent de gedumpte dan heb je daar ergens maar gewoon mee te leven. Je kan er over willen praten tot je een ons weegt, de ander gaat daar niet in mee. Hij/zij heeft zijn/haar beslissing al gemaakt.
Dat klopt, maar de zomervakantie was pas 2 weken bezig en toen ik op school zat hebben we elkaar ook zo vaak gezien als dat we konden afspreken.quote:
[..]
Met jouw verhaal snap ik het wel, zeker met die uren. Maar dat was niet altijd zo, toch?
Het punt is alleen dat zij er meestal eerder mee kwam als ik. Vandaar dat ze vond dat ik te weinig initiatief nam.
Ja precies, ik vind het ook heel sneu om het zo aan te pakken en ben er ook wel pissig over.quote:
[..]
Het was algemeen en naar analogie met wat Senderious vertelde hoe het is gegaan. Weet je wel; out of the blue gedumpt worden en dan er een paar gratuite ergernisjes bovenop, en jij krijgt geen eens de kans op tegenspraak of jezelf aan te passen als je het erkent. Probeer je haar terug te winnen door er inderdaad op te letten en een beter mens te worden, blijven ze toch bij hun beslissing. Wat moet dat? Dan dunkt mij dat het uitvluchten waren. En ben je opnieuw geen meter verder.
Maar om het zo aan te pakken zegt genoeg over hoe serieus of volwassen ze eigenlijk is.
Het is toch normaal om aan te geven of je iets dwars zit in een relatie.
Enerzijds ben ik blij dat ik niet meer bij iemand samen ben die niet direct is in dat soort dingen, maar anderzijds mis ik haar ook.
Logisch, dat is met elke breuk.quote:
[..]
Gewoon nee. Deal with it.
Nogmaals als iemand zoiets doet en jij bent de gedumpte dan heb je daar ergens maar gewoon mee te leven. Je kan er over willen praten tot je een ons weegt, de ander gaat daar niet in mee. Hij/zij heeft zijn/haar beslissing al gemaakt.
Neemt niet weg dat ik het een vreemde manier vind.
Ook als diegene een paar dagen terug zegt dat ze je zo mist en dergelijke en zin heeft om je te zien, om het vervolgens 3 dagen later snikkend uit te maken.
Je gaat er van uit dat diegene die de relatie beëindigt het bij het rechte eind heeft. Je hebt het letterlijk over niet zo verstandig opnieuw te proberen. Dat kan zo zijn. Als ik zo zie waarom Brannagh niet meer samen is met haar ex, is dat begrijpelijk, vooral als er herhaaldelijke waarschuwingen aan vooraf gingen. Op die manier heb ik de beslissing ook zelf genomen, omdat ik geen verandering zag. Dan heb ik het ook niet over een week, maar ook daadwerkelijk de tijd geven te veranderen.quote:
[..]
Het einde van een relatie betekent ook het einde van samen beslissingen maken. Bovendien kan je de ander geen nee verkopen wanneer diegene een einde aan de relatie wil maken; dat zou pas egoistisch zijn.
Lullen over de ander en die de put in duwen is zeker niet netjes, maar heel gebruikelijk bij exen. Het helpt ook afstand te nemen, en zichzelf te herinneren waarom het niet verstandig is het nogmaals te proberen.
Ik heb sterk het idee dat jij last hebt van control-issues. Heeft dat denk je ook een rol gespeeld in je vorige relatie?
Bij Sedernious heb ik een half gevoel. Hij kende de klachten, maar heeft hij er genoeg tijd en ruimte voor gekregen van haar en/of de omstandigheden met dat werk. Ok, hij heeft het ingezien, heeft er wat aan gedaan, en is dat van plan, maar zij blijft bij haar beslissing ondanks die nieuwe feiten. Uiteraard is ze sceptisch en hoeven ze niet meteen opnieuw een stel te worden, maar ze kan toch open staan om te zien wat er van aan is. Zou ik toch doen alleszins.
Een einde aan samen beslissingen nemen kan nogal grote gevolgen hebben als er gemeenschappelijk bezit is en kinderen in 't spel zijn. Ik denk persoonlijk een minder egoïstische houding al wat kan oplossen. Bij een vorige relatie waren we zwanger , waarover ik mijn ex als dusdanig inlichtte. Je bent dan wel baas in eigen buik, maar ik had de instelling dat hij het recht had te weten, ookal was het een smerige bedrieger.
In de huidige situatie is het simpelweg vervelend dat ik vanalles en nog wat moet regelen en hierin naar zijn pijpen moet dansen. We zouden samen in de herfstvakantie om onze resterende spullen gaan in Zweden. Hij is dan jarig, zien we onze kennisen daar nog eens terug. Nuttige aan het aangename gekoppeld. Oké, hij beslist om het uit te maken. Ik ben verliefd op Scandinavië maar dank dat het toch nog te confronterend is en wil liever ergens anders heen. Ik stel voor om de verhuisdozen te laten opsturen door onze kennissen en we de prijs van verzending samen betalen. Dat wil hij niet. Vlak na de breuk, wou hij mijn vliegtuigticket naar Zweden betalen, omdat hij zich schuldig voelde; hij wist dat ik er wou blijven wonen en werken en dat keuze om terug te keren hartverscheurend was. Eerst was het vragen om tijd en nog geen definitieve breuk. Dan wil hij me helpen met mijn papieren, een paar dagen later kan ik de boom in.
Ik weet niet hoor, maar ja ik wil wel controle over mijn leven, en me niet de hele tijd aan te passen aan zijn steeds hernieuwende eisen. Dat zij ouders controle nemen over welke spullen ze me terug geven, medeverantwoordelijk is omdat hij mijn documenten niet wil opsturen waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Ik heel de boel opnieuw moeten aanvragen via de betreffende Zweedse instanties. Omdat hij zo nodig afstand wilt en in dat nestje daar niet al te veel moeite moet doen, maak het niet uit hoe moeilijk en vervelend de gevolgen voor mij zijn. Ik heb het daarmee stilaan gehad. Ik was al snel een voorstander van et snelle afhandelen van de praktische kant, dan kon hij tijd zat nemen. Ik heb zijn vraag ingewilligd omdat ik er geen idee van had dat het zo zou aanslepen. We hoeven elkaar niet eens te ontmoeten. Ik zie niet in wat er zo moeilijk en confronterend is om een postpakketje te maken...
Geen idee of je vraag daarmee beantwoord is, maar ik krijg geen driftbuien omdat een dagplanning in de war is door iets waar ik geen controle over heb. Dat er een hoop zaken in de war worden gestuurd door egoïsme of luiheid van een ander, daar kan ik het wel eens moeilijk mee hebben. Op alle gebieden, niet enkel in de liefde. Ben ik daarin dan de enige?
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Meid, luister eens. We willen je erg graag helpen, maar is het echt nodig dat elke post van je een vol A4'tje aan tekst is? En je zegt ook elke keer hetzelfde, je geeft geen nieuwe informatie. Elke keer is het weer dat jij van alles moet doen en regelen en dat hij zich maar als een zak gedraagt.quote:
[..]
Je gaat er van uit dat diegene die de relatie beëindigt het bij het rechte eind heeft. Je hebt het letterlijk over niet zo verstandig opnieuw te proberen. Dat kan zo zijn. Als ik zo zie waarom Brannagh niet meer samen is met haar ex, is dat begrijpelijk, vooral als er herhaaldelijke waarschuwingen aan vooraf gingen. Op die manier heb ik de beslissing ook zelf genomen, omdat ik geen verandering zag. Dan heb ik het ook niet over een week, maar ook daadwerkelijk de tijd geven te veranderen.
Bij Sedernious heb ik een half gevoel. Hij kende de klachten, maar heeft hij er genoeg tijd en ruimte voor gekregen van haar en/of de omstandigheden met dat werk. Ok, hij heeft het ingezien, heeft er wat aan gedaan, en is dat van plan, maar zij blijft bij haar beslissing ondanks die nieuwe feiten. Uiteraard is ze sceptisch en hoeven ze niet meteen opnieuw een stel te worden, maar ze kan toch open staan om te zien wat er van aan is. Zou ik toch doen alleszins.
Een einde aan samen beslissingen nemen kan nogal grote gevolgen hebben als er gemeenschappelijk bezit is en kinderen in 't spel zijn. Ik denk persoonlijk een minder egoïstische houding al wat kan oplossen. Bij een vorige relatie waren we zwanger , waarover ik mijn ex als dusdanig inlichtte. Je bent dan wel baas in eigen buik, maar ik had de instelling dat hij het recht had te weten, ookal was het een smerige bedrieger.
In de huidige situatie is het simpelweg vervelend dat ik vanalles en nog wat moet regelen en hierin naar zijn pijpen moet dansen. We zouden samen in de herfstvakantie om onze resterende spullen gaan in Zweden. Hij is dan jarig, zien we onze kennisen daar nog eens terug. Nuttige aan het aangename gekoppeld. Oké, hij beslist om het uit te maken. Ik ben verliefd op Scandinavië maar dank dat het toch nog te confronterend is en wil liever ergens anders heen. Ik stel voor om de verhuisdozen te laten opsturen door onze kennissen en we de prijs van verzending samen betalen. Dat wil hij niet. Vlak na de breuk, wou hij mijn vliegtuigticket naar Zweden betalen, omdat hij zich schuldig voelde; hij wist dat ik er wou blijven wonen en werken en dat keuze om terug te keren hartverscheurend was. Eerst was het vragen om tijd en nog geen definitieve breuk. Dan wil hij me helpen met mijn papieren, een paar dagen later kan ik de boom in.
Ik weet niet hoor, maar ja ik wil wel controle over mijn leven, en me niet de hele tijd aan te passen aan zijn steeds hernieuwende eisen. Dat zij ouders controle nemen over welke spullen ze me terug geven, medeverantwoordelijk is omdat hij mijn documenten niet wil opsturen waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Ik heel de boel opnieuw moeten aanvragen via de betreffende Zweedse instanties. Omdat hij zo nodig afstand wilt en in dat nestje daar niet al te veel moeite moet doen, maak het niet uit hoe moeilijk en vervelend de gevolgen voor mij zijn. Ik heb het daarmee stilaan gehad. Ik was al snel een voorstander van et snelle afhandelen van de praktische kant, dan kon hij tijd zat nemen. Ik heb zijn vraag ingewilligd omdat ik er geen idee van had dat het zo zou aanslepen. We hoeven elkaar niet eens te ontmoeten. Ik zie niet in wat er zo moeilijk en confronterend is om een postpakketje te maken...
Geen idee of je vraag daarmee beantwoord is, maar ik krijg geen driftbuien omdat een dagplanning in de war is door iets waar ik geen controle over heb. Dat er een hoop zaken in de war worden gestuurd door egoïsme of luiheid van een ander, daar kan ik het wel eens moeilijk mee hebben. Op alle gebieden, niet enkel in de liefde. Ben ik daarin dan de enige?
Ik wil niet boos overkomen, maar het is voor mij (en anderen) erg vermoeiend om de hele tijd zo'n lang verhaal te moeten lezen. We willen je bijstaan, we willen je verhaal weten zodat we je beter kunnen adviseren en steunen, maar hou het alstublieft een beetje beknopt. Schrijf het desnoods even voor jezelf, knip er hier en daar wat uit en post het dan.
Het is inderdaad heel vreemd. Nu ze heeft het wel eerder laten vallen, maar mij dunkt niet op'n manier dat het zo belangrijk was dat de relatie er van af hing, en zeker ook geen redelijke tijdsspanne aan de dag gelegd om verandering te zien.quote:
[..]
Dat klopt, maar de zomervakantie was pas 2 weken bezig en toen ik op school zat hebben we elkaar ook zo vaak gezien als dat we konden afspreken.
Het punt is alleen dat zij er meestal eerder mee kwam als ik. Vandaar dat ze vond dat ik te weinig initiatief nam.
Enerzijds ben ik blij dat ik niet meer bij iemand samen ben die niet direct is in dat soort dingen, maar anderzijds mis ik haar ook.
Logisch, dat is met elke breuk.
Neemt niet weg dat ik het een vreemde manier vind.
Ook als diegene een paar dagen terug zegt dat ze je zo mist en dergelijke en zin heeft om je te zien, om het vervolgens 3 dagen later snikkend uit te maken.
Ik probeer nu de denkoefening om te schakelen van allemaal te bedenken wat er goed en minder goed was naar wat je anders zou doen als je nu terug een relatie zou starten. En ook wat je wil dat je partner anders zou moeten doen. Beschrijf in gedachten wat de ideale omstandigheden zouden zijn voor jullie. Hoe zou een doorgaanse week er voor jullie uitzien, hoe een vakantie week? Etc...Dit alles met wat je nu denkt te weten over haar, jezelf en jullie in interactie van een relatie. Wat zijn de voorwaarden (ja liefde heeft voorwaarden) om het te doen slagen?
Missen is een slechte raadgever. Mis je haar of mis je een lief? Sorry voor het cliché, hoor. Ik ben een beetje een einzelgänger dus ik mis geen lief of menselijk contact. Ik mis personen om wie ze zijn geweest. Nu mis ik MIJN liefje, maar verder kan iedereen die niets zinnigs bij te dragen heeft in mijn bestaan me beter niet te veel storen. Ik vermaak me wel. In de voormiddag werken, in de namiddag een beetje lezen, muziek, hier wat hersenspinsels neerplanten
Ik mis hem uiteraard. Ik had zo voor 't eerst het gevoel dat iemand anders gelukkig maken jezelf ook gelukkiger maakt. Hij had dat ook zei hij. Daardoor is er minder de tendens je eigen willetje door te drijven omdat je wat wil wat jou blijmaakt, en dus is er minder gekibbel omwille van botsende willetjes. De keerzijde is dat je geluk dan minder autonoom is.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Nee, ik zeg dat het helemaal geen rol speelt wie gelijk heeft of niet. Uit is uit. Over. Klaar.quote:
[..]
Je gaat er van uit dat diegene die de relatie beëindigt het bij het rechte eind heeft.
Rekening houden met de ander is wel zo netjes, maar in liefde en oorlog is alles veroorloofd. Helaas wel, soms.quote:Een einde aan samen beslissingen nemen kan nogal grote gevolgen hebben als er gemeenschappelijk bezit is en kinderen in 't spel zijn. Ik denk persoonlijk een minder egoïstische houding al wat kan oplossen. Bij een vorige relatie waren we zwanger , waarover ik mijn ex als dusdanig inlichtte. Je bent dan wel baas in eigen buik, maar ik had de instelling dat hij het recht had te weten, ookal was het een smerige bedrieger.
Ik kan niet voor hem invullen waarom hij doet wat hij doet. Of niet doet. Maar hetzelfde geldt voor jou. Ondanks dat je kan aandringen om bepaalde praktische zaken af te handelen, kan je iemand niet dwingen. Analyseren en overdenken helpt daar niets bij. Je hebt geen controle over een ander en die heb je ook nooit gehad.quote:Ik weet niet hoor, maar ja ik wil wel controle over mijn leven, en me niet de hele tijd aan te passen aan zijn steeds hernieuwende eisen. Dat zij ouders controle nemen over welke spullen ze me terug geven, medeverantwoordelijk is omdat hij mijn documenten niet wil opsturen waardoor ik nog steeds geen uitkering heb. Ik heel de boel opnieuw moeten aanvragen via de betreffende Zweedse instanties. Omdat hij zo nodig afstand wilt en in dat nestje daar niet al te veel moeite moet doen, maak het niet uit hoe moeilijk en vervelend de gevolgen voor mij zijn. Ik heb het daarmee stilaan gehad. Ik was al snel een voorstander van et snelle afhandelen van de praktische kant, dan kon hij tijd zat nemen. Ik heb zijn vraag ingewilligd omdat ik er geen idee van had dat het zo zou aanslepen. We hoeven elkaar niet eens te ontmoeten. Ik zie niet in wat er zo moeilijk en confronterend is om een postpakketje te maken...
Ja, mijn vraag is wel beantwoord.quote:Geen idee of je vraag daarmee beantwoord is, maar ik krijg geen driftbuien omdat een dagplanning in de war is door iets waar ik geen controle over heb. Dat er een hoop zaken in de war worden gestuurd door egoïsme of luiheid van een ander, daar kan ik het wel eens moeilijk mee hebben. Op alle gebieden, niet enkel in de liefde. Ben ik daarin dan de enige?
En nee, je bent niet de enige die last ondervindt van luiheid en egoisme van anderen. Wel lijk je mij een van de weinigen die er zo lang in blijft hangen en allerlei redenen bedenkt om je gelijk te behalen, bijna alsof je jezelf moet overtuigen en daarmee de wereld in jouw beeld komt te passen. Helaas kan je de wereld niet passen in een beeld, hoe hard je het ook probeert.
Tsja, ik denk dat de hoofdreden is dat ik te weinig initiatief nam volgens haar, en dat daar allemaal kleine ergernissen van haar kant bijkwamen.quote:
[..]
Het is inderdaad heel vreemd. Nu ze heeft het wel eerder laten vallen, maar mij dunkt niet op'n manier dat het zo belangrijk was dat de relatie er van af hing, en zeker ook geen redelijke tijdsspanne aan de dag gelegd om verandering te zien.
Missen is een slechte raadgever. Mis je haar of mis je een lief? Sorry voor het cliché, hoor. Ik ben een beetje een einzelgänger dus ik mis geen lief of menselijk contact. Ik mis personen om wie ze zijn geweest. Nu mis ik MIJN liefje, maar verder kan iedereen die niets zinnigs bij te dragen heeft in mijn bestaan me beter niet te veel storen. Ik vermaak me wel. In de voormiddag werken, in de namiddag een beetje lezen, muziek, hier wat hersenspinsels neerplanten
Ik mis hem uiteraard. Ik had zo voor 't eerst het gevoel dat iemand anders gelukkig maken jezelf ook gelukkiger maakt. Hij had dat ook zei hij. Daardoor is er minder de tendens je eigen willetje door te drijven omdat je wat wil wat jou blijmaakt, en dus is er minder gekibbel omwille van botsende willetjes. De keerzijde is dat je geluk dan minder autonoom is.
Als je van die ergernissen voor je houdt en niet uitspreekt ga je jezelf er steeds meer aan ergeren, denk ik.
Ik weet niet, toen ze een paar dagen voor het uitmaken me (dronken) berichtjes verstuurd over dat ze me mist en me wilt zien en op de dag van het uitmaken zegt dat ze huilt omdat ze me niet gemist heeft weet ik niet in welke context ik het moet plaatsen en ik denk ook niet dat ik er ooit achter zal komen.
Mn ex klinkt best labiel zo.
Ik dacht eerst dat ze de beslissing zelf totaal niet goed had overwogen maar daar lijkt het niet op gezien het feit dat ik na mijn beantwoordde berichtje van haar niks meer heb vernomen van haar.
Wellicht heeft ze het wel uitgesproken, maar niet dat jij het zo oppakte?quote:
[..]
Tsja, ik denk dat de hoofdreden is dat ik te weinig initiatief nam volgens haar, en dat daar allemaal kleine ergernissen van haar kant bijkwamen.
Als je van die ergernissen voor je houdt en niet uitspreekt ga je jezelf er steeds meer aan ergeren, denk ik.
Ik weet niet, toen ze een paar dagen voor het uitmaken me (dronken) berichtjes verstuurd over dat ze me mist en me wilt zien en op de dag van het uitmaken zegt dat ze huilt omdat ze me niet gemist heeft weet ik niet in welke context ik het moet plaatsen en ik denk ook niet dat ik er ooit achter zal komen.
Mn ex klinkt best labiel zo.
Ik dacht eerst dat ze de beslissing zelf totaal niet goed had overwogen maar daar lijkt het niet op gezien het feit dat ik na mijn beantwoordde berichtje van haar niks meer heb vernomen van haar.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Met roepen dat ze labiel overkomt bereik je niks. Heeft mijn ex ook gedaan, maar onbewust laat iedereen gewoon details over zichzelf weg, of snapt niet waar de ander mee zit.
Ik weet heel goed wat mijn aandeel was in de keuzes die mijn ex maakte, maar dat weegt niet op tegen wat uiteindelijk is gebeurd.
Vreemdgaan kan ik begrijpen, maar niet goedkeuren. Vandaar dat ik 't meteen uitgemaakt heb en contact had verbroken. Wat voor haar maar raar was.
Vreemdgaan kan ik begrijpen, maar niet goedkeuren. Vandaar dat ik 't meteen uitgemaakt heb en contact had verbroken. Wat voor haar maar raar was.
Ik gis maar natuurlijk, maar ik denk dat ze die ergernissen wel had en op 'n moment dat het zo erg aanvoelde voor haar (soort van wanhoop dat je niet zou veranderen ofzo) die beslissing nam, en dat vind ik ook inderdaad een beetje onoverwogen. Ik vermoed dat ze daarna genoeg om handen had je te "vergeten" en niets had om haar van het tegenovergestelde te overtuigen.quote:
[..]
Tsja, ik denk dat de hoofdreden is dat ik te weinig initiatief nam volgens haar, en dat daar allemaal kleine ergernissen van haar kant bijkwamen.
Als je van die ergernissen voor je houdt en niet uitspreekt ga je jezelf er steeds meer aan ergeren, denk ik.
Ik weet niet, toen ze een paar dagen voor het uitmaken me (dronken) berichtjes verstuurd over dat ze me mist en me wilt zien en op de dag van het uitmaken zegt dat ze huilt omdat ze me niet gemist heeft weet ik niet in welke context ik het moet plaatsen en ik denk ook niet dat ik er ooit achter zal komen.
Mn ex klinkt best labiel zo.
Ik dacht eerst dat ze de beslissing zelf totaal niet goed had overwogen maar daar lijkt het niet op gezien het feit dat ik na mijn beantwoordde berichtje van haar niks meer heb vernomen van haar.
Je hebt met verstand gehandeld en niet "gesmeekt" je terug te nemen met de belofte dat je zou veranderen en haar met rust gelaten. Nu zijn het vijgen na Pasen. Ze heeft geen positieve input van jou, ookal omdat ze die foto's van facebook wegdeed en allerlei andere handelingen om input (gelijk de welke) uit de weg te gaan...
Je weet nooit wat je te doen staat, he. Zelf als je op verzoening hoopt, zou contact verbreken gunstig blijken, zodat de ander zich gaat afvragen hoe het nog met je gaat na een tijdje, en je eventueel gaat missen.
Ik sla mezelf nu soms ook voor de kop dat ik niet naar dat kamp ben mee geweest (toen was het pas een paar dagen uit), en hem net met rust liet, terwijl dat achteraf gezien dé mogelijkheid was om op zijn minst al een gesprek te voeren zonder dat er ouders uit de struiken springen.
Dat dan in een situatie te zijn waar hij opnieuw met positieve aspecten van onze relatie zou worden geconfronteerd en ook worden aangemoedigd door een paar gemeenschappelijke kennissen die daar aanwezig waren, die ons ook als koppel kenden. Hij heeft naar hun allemaal de boot afgehouden dat ik er niet bij was omdat ik sollicitatiegesprekken had. Slechts eentje wist via mij van de breuk af. Zij had zoiets van "je moet weten of je nog naar hier wil komen, maar vertel hem alleszins wat je nu tegen mij zegt"
Toen viel er misschien nog wat te lijmen of op z'n minst deftig te praten zonder hete adem van ma en pa. Nu is het te ver gevorderd, vrees ik. Gedane zaken nemen geen keer, en ik ben niet naar dat kamp geweest om zijn wens te respecteren, een goede bedoeling, maar nu denk ik dat ik misschien wat egoïstischer moet zijn ipv mezelf weg te cijferen, in zulke situaties. Ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik dat concreet moet aanpakken in de toekomst...
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Hoe begrijp jij dat dan? Had ze excuses waarom ofzo?quote:
Vreemdgaan kan ik begrijpen, maar niet goedkeuren. Vandaar dat ik 't meteen uitgemaakt heb en contact had verbroken. Wat voor haar maar raar was.
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Vreemdgaan is heel gemakkelijk te begrijpen: meneer/mevrouw krijgt niet genoeg aandacht (emotioneel of intiem) in zijn/haar relatie, dus zoekt het ergens anders. Maakt het dat acceptabel? Nope, maar wel begrijpelijk.quote:
[..]
Hoe begrijp jij dat dan? Had ze excuses waarom ofzo?
Nee, excuses heb ik nooit gehad. In haar ogen heb ik het verdiend en ik snap hoe ze tot dat standpunt is gekomen. Ik ben het alleen niet daarmee eens. Hetzelfde geldt voor het vreemdgaan; ik begrijp het, maar keur het toch af.quote:
[..]
Hoe begrijp jij dat dan? Had ze excuses waarom ofzo?
Je draait het wel om. Je kan ook een probleem aankaarten als het niet goed zit. Met een ander in bed springen is nogal makkelijk zoals jij dat zegt. Ik vind het laf. Zoek je het ergens anders ? Uhh en je heb dan gelijk beet? Is het zo gemakkelijk ?, er speelt dan al wat langer imo.quote:
[..]
Vreemdgaan is heel gemakkelijk te begrijpen: meneer/mevrouw krijgt niet genoeg aandacht (emotioneel of intiem) in zijn/haar relatie, dus zoekt het ergens anders. Maakt het dat acceptabel? Nope, maar wel begrijpelijk.
NMNS: Taart Soury is geen probleem, die leg ik wel ergens vast in een keuken met wat rookgerei.
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Aankaarten is idd beter.quote:
[..]
Je draait het wel om. Je kan ook een probleem aankaarten als het niet goed zit. Met een ander in bed springen is nogal makkelijk zoals jij dat zegt. Ik vind het laf. Zoek je het ergens anders ? Uhh en je heb dan gelijk beet? Is het zo gemakkelijk ?, er speelt dan al wat langer imo.
Daar had de mijne heel veel moeite mee; die zat zich al weken op te vreten zonder dat ik ook maar iets kon vermoeden. Blijkbaar werd van mij verwacht dat ik gedachten kon lezen.
Dat gevoel ken ik wel ja. Verwachten.quote:
[..]
Aankaarten is idd beter.
Daar had de mijne heel veel moeite mee; die zat zich al weken op te vreten zonder dat ik ook maar iets kon vermoeden. Blijkbaar werd van mij verwacht dat ik gedachten kon lezen.
NMNS: Taart Soury is geen probleem, die leg ik wel ergens vast in een keuken met wat rookgerei.
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Tuurlijk is aankaarten beter. Maar dat betekent niet dat A) iedereen dat doet en/of B) dat de ander er iets mee doet. Ik vind het ook laf, ontzettend laf. Het is belachelijk laag om zoiets te flikken bij iemand.quote:
[..]
Je draait het wel om. Je kan ook een probleem aankaarten als het niet goed zit. Met een ander in bed springen is nogal makkelijk zoals jij dat zegt. Ik vind het laf. Zoek je het ergens anders ? Uhh en je heb dan gelijk beet? Is het zo gemakkelijk ?, er speelt dan al wat langer imo.
Dat zeg ik toch, laf is het. Plus dat in de meeste gevallen geen per ongelukje is.quote:
[..]
Tuurlijk is aankaarten beter. Maar dat betekent niet dat A) iedereen dat doet en/of B) dat de ander er iets mee doet. Ik vind het ook laf, ontzettend laf. Het is belachelijk laag om zoiets te flikken bij iemand.
NMNS: Taart Soury is geen probleem, die leg ik wel ergens vast in een keuken met wat rookgerei.
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Per ongeluk neuken geloof ik sowieso niet in.quote:
[..]
Dat zeg ik toch, laf is het. Plus dat in de meeste gevallen geen per ongelukje is.
Is het ook meestal niet. Ik zei alleen maar dat het op zich gemakkelijk te begrijpen is waarom mensen het doen. Dat maakt het nog niet acceptabel dat mensen het doen.quote:
[..]
Dat zeg ik toch, laf is het. Plus dat in de meeste gevallen geen per ongelukje is.
quote:Op woensdag 10 september 2014 18:29 schreef Brannagh het volgende:
[..]
Wellicht heeft ze het wel uitgesproken, maar niet dat jij het zo oppakte?Haha apart dat we beiden in een soortgelijke situatie hebben gezeten, alleen jij als de dumper en ik de gedumpte.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Met roepen dat ze labiel overkomt bereik je niks. Heeft mijn ex ook gedaan, maar onbewust laat iedereen gewoon details over zichzelf weg, of snapt niet waar de ander mee zit.
Ik vond haar labiel op het moment dat ze eerst zei dat ze me mistte en me wilde zien e.d. en het een paar dagen later me de keuze geeft om een pauze te nemen tot na de vakantie, wat ik niet wilde, en het vervolgens uitmaakt.Ja die verwijderde ze een paar uur na de breuk al.quote:
[..]
Ik gis maar natuurlijk, maar ik denk dat ze die ergernissen wel had en op 'n moment dat het zo erg aanvoelde voor haar (soort van wanhoop dat je niet zou veranderen ofzo) die beslissing nam, en dat vind ik ook inderdaad een beetje onoverwogen. Ik vermoed dat ze daarna genoeg om handen had je te "vergeten" en niets had om haar van het tegenovergestelde te overtuigen.
Je hebt met verstand gehandeld en niet "gesmeekt" je terug te nemen met de belofte dat je zou veranderen en haar met rust gelaten. Nu zijn het vijgen na Pasen. Ze heeft geen positieve input van jou, ookal omdat ze die foto's van facebook wegdeed en allerlei andere handelingen om input (gelijk de welke) uit de weg te gaan...
Je weet nooit wat je te doen staat, he. Zelf als je op verzoening hoopt, zou contact verbreken gunstig blijken, zodat de ander zich gaat afvragen hoe het nog met je gaat na een tijdje, en je eventueel gaat missen.
Maar klopt, soms denk ik wel een dat ik misschien toch beter had kunnen smeken, maarja.. Je weet nooit echt waar je goed aan doet.
Ik had eerst nog wel het gevoel dat ze terug zou komen, omdat we voor onze relatie ook aan het daten waren en ze het vervolgens afbrak omdat ze niet over haar ex heen was, om me vervolgens een paar maanden later een bericht te sturen. (Rare reden ik weet het)
Misschien verbloem je de wat als situatie voor jezelf wel, wat ik ook doe. Wie weet had je hem alleen maar verder weg geduwd als je naar het kamp was gegaan?
Je hebt gehandeld naar je gevoel, beter kan je niet handelen toch? (Vertel ik mezelf)
[ Bericht 2% gewijzigd door Senderious op 10-09-2014 19:22:31 ]
Neequote:
[..]
Per ongeluk neuken geloof ik sowieso niet in.
NMNS: Taart Soury is geen probleem, die leg ik wel ergens vast in een keuken met wat rookgerei.
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Muizen? Kleine harige opdonders met een kaas fixatie., en Lucie Ball die gillend op een tafel staat in een oudbollige tv serie. En een vaste PI is KUT !!!! NIET doen
Mijn ex deed t echter met voorbedachte rade. Die wist al dat ze dat ging doen, nog voordat ze me gedag kuste.quote:
Daar kwam ik later achter, doordat wat kwartjes op hun plek vielen van wat ze had gezegd. Ze was stomverbaasd dat ik dat wist. Maar ik voelde het van tevoren ergens al aan dat ze dat ging doen. Ik gaf blind vertrouwen in mijn partner echter voorrang boven jaloezie en doemdenken.
Helaas.
Toch heeft ze zichzelf er meer mee dan ik, en dat doet me ergens wel goed, zelfs al vind ik t jammer. Voor mezelf én haar.
Yup, deed ik ook, liep ook mooi verkeerd af. Heb nu al medelijden met mn volgende partnerquote:
[..]
. Ik gaf blind vertrouwen in mijn partner echter voorrang boven jaloezie en doemdenken.
Ik vreesde dat dat ook zou kunnen gebeuren als ik ging. Ik ben niet gegaan en het is toch ook gebeurd.quote:
[..]
Haha apart dat we beiden in een soortgelijke situatie hebben gezeten, alleen jij als de dumper en ik de gedumpte.
Ik vond haar labiel op het moment dat ze eerst zei dat ze me mistte en me wilde zien e.d. en het een paar dagen later me de keuze geeft om een pauze te nemen tot na de vakantie, wat ik niet wilde, en het vervolgens uitmaakt.
[..]
Ja die verwijderde ze een paar uur na de breuk al.
Maar klopt, soms denk ik wel een dat ik misschien toch beter had kunnen smeken, maarja.. Je weet nooit echt waar je goed aan doet.
Misschien verbloem je de wat als situatie voor jezelf wel, wat ik ook doe. Wie weet had je hem alleen maar verder weg geduwd als je naar het kamp was gegaan?
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Het is ook nogal ondraaglijk om constant met het idee te lopen dat hij of zij je aan het bedriegen is, dat je partner je opwacht na't werk om "te praten", etc...quote:
[..]
Yup, deed ik ook, liep ook mooi verkeerd af. Heb nu al medelijden met mn volgende partner
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Wat dat betreft blijf ik domweg kiezen voor 'naief' vertrouwen blijven geven. Die andere optie staat me totaal niet aan.quote:
[..]
Yup, deed ik ook, liep ook mooi verkeerd af. Heb nu al medelijden met mn volgende partner
Ja, haha. Snap het vanuit beide posities. Maar uiteraard kan ik echt super goed begrijpen wat er door haar heen gingquote:
[..]
Haha apart dat we beiden in een soortgelijke situatie hebben gezeten, alleen jij als de dumper en ik de gedumpte.
Ik vond haar labiel op het moment dat ze eerst zei dat ze me mistte en me wilde zien e.d. en het een paar dagen later me de keuze geeft om een pauze te nemen tot na de vakantie, wat ik niet wilde, en het vervolgens uitmaakt.
Zal ik ook wel doen, maar ik ben bang dat er nu in mn achterhoofd een stemmetje gaat roepen "Dude, je weet toch wat er de vorige keer gebeurde!?". En daar baal ik uiteindelijk misschien nog wel het meeste van, dat ze mijn vertrouwen in vrouwen/mensen een goeie klap heeft gegeven.quote:
[..]
Wat dat betreft blijf ik domweg kiezen voor 'naief' vertrouwen blijven geven. Die andere optie staat me totaal niet aan.
Begrijpelijk. Maar je doet jezelf en die ander(en) tekort wanneer je in jaloezie en wantrouwen leeft.quote:
[..]
Zal ik ook wel doen, maar ik ben bang dat er nu in mn achterhoofd een stemmetje gaat roepen "Dude, je weet toch wat er de vorige keer gebeurde!?". En daar baal ik uiteindelijk misschien nog wel het meeste van, dat ze mijn vertrouwen in vrouwen/mensen een goeie klap heeft gegeven.
Het meest frustrerende vind ik dat ik er niks aan heb kunnen doen, en ze mij het gevoel heeft gegeven dat het door mij uit is gegaan.quote:
[..]
Ja, haha. Snap het vanuit beide posities. Maar uiteraard kan ik echt super goed begrijpen wat er door haar heen ging
Maar aan de andere kant denk ik dat als je iemand écht leuk vindt en écht van diegene houdt je diegene wel de kans geeft om zich te verbeteren.
Ik heb er in ieder geval veel van geleerd.
Zo denk ik er ook over.quote:
[..]
Het meest frustrerende vind ik dat ik er niks aan heb kunnen doen, en ze mij het gevoel heeft gegeven dat het door mij uit is gegaan.
Maar aan de andere kant denk ik dat als je iemand écht leuk vindt en écht van diegene houdt je diegene wel de kans geeft om zich te verbeteren.
Ik heb er in ieder geval veel van geleerd.
Mij liet t juist inzien dat ik lang niet zo gek op d'r was als je zou mogen verwachten, wat haar dan ook al eerder dwars zat. Maar een head's up had daar misschien verandering in gebracht, maar ach. Nu ik weet wat voor mens t is hoeft t van mij niet.
Ik ben blij dat t over is, al had t anders gemogen.
Ik kan eigenlijk wel wat hulp gebruiken. Ik heb een jaar met mijn nu huidige ex gehad. Het is uitgegaan vanuit beide kanten want ze loog over dingen in de relatie welke van dien aard waren dat een vervolging van de relatie onmogelijk was (mijn vertrouwen was helemaal weg).
Een week later zocht ze weer contact en hield ze zo erg van mij ze kon niet zonder me en dergelijke. Ik zei van "we zien wel" want het was net vakantie en mijn gevoel voor haar was een heel stuk weg. Hele zomervakantie haar niet gezien maar wel contact gehad via het welbekende Whatsapp. Langzaam weer naar haar gegroeid en mijn gevoel kwam ook stukje bij beetje terug. Tot een moment waarbij het weer zoveel was dat ik begon te denken aan vertrouwen, hoe kon ik haar ooit weer vertrouwen. Op een gegeven moment wouden we elkaar weer zien, maar toen kwam ik een ander meisje tegen. Hier trok ik wel redelijk naar toe en anderzijds kon ik me ex met niks meer vertrouwen en maakte ik haar half gek met ja ik geloof niet wat je doet, lekker met jongens bezig e.d.
Nu was mijn ex super jaloers dat ik met een ander meisje af ging spreken (waarbij overigens niks is gebeurd alleen een knuffel). Hierna is zij een jongen tegengekomen waarmee ze momenteel praat. Ze vindt mij wel veel leuker dan hem (naar haar zeggen) maar is geestelijk nogal kapot van dat ik wekenlang tegen dr zei geloof niet wat je doet, je liegt en dergelijke. Dus ziet het niet meer zo zitten om mij nog te zien, maar vindt me nog wel steeds leuk alleen het constante gezeik niet.
Wat nu het punt is, is dat ik niet wet wat ik moet doen. Ik vind het meisje waar ik mee afspreek wel leuk, maar mijn ex steekt er nog wel bovenuit in mijn ogen. Moet ik mijn ex laten en verder gaan met dat meisje en kijken waar dat strandt, of moet ik toch nog voor mijn ex gaan. En zo niet, hoe kan ik haar het best loslaten want vindt haar nog best heel leuk!
Een week later zocht ze weer contact en hield ze zo erg van mij ze kon niet zonder me en dergelijke. Ik zei van "we zien wel" want het was net vakantie en mijn gevoel voor haar was een heel stuk weg. Hele zomervakantie haar niet gezien maar wel contact gehad via het welbekende Whatsapp. Langzaam weer naar haar gegroeid en mijn gevoel kwam ook stukje bij beetje terug. Tot een moment waarbij het weer zoveel was dat ik begon te denken aan vertrouwen, hoe kon ik haar ooit weer vertrouwen. Op een gegeven moment wouden we elkaar weer zien, maar toen kwam ik een ander meisje tegen. Hier trok ik wel redelijk naar toe en anderzijds kon ik me ex met niks meer vertrouwen en maakte ik haar half gek met ja ik geloof niet wat je doet, lekker met jongens bezig e.d.
Nu was mijn ex super jaloers dat ik met een ander meisje af ging spreken (waarbij overigens niks is gebeurd alleen een knuffel). Hierna is zij een jongen tegengekomen waarmee ze momenteel praat. Ze vindt mij wel veel leuker dan hem (naar haar zeggen) maar is geestelijk nogal kapot van dat ik wekenlang tegen dr zei geloof niet wat je doet, je liegt en dergelijke. Dus ziet het niet meer zo zitten om mij nog te zien, maar vindt me nog wel steeds leuk alleen het constante gezeik niet.
Wat nu het punt is, is dat ik niet wet wat ik moet doen. Ik vind het meisje waar ik mee afspreek wel leuk, maar mijn ex steekt er nog wel bovenuit in mijn ogen. Moet ik mijn ex laten en verder gaan met dat meisje en kijken waar dat strandt, of moet ik toch nog voor mijn ex gaan. En zo niet, hoe kan ik haar het best loslaten want vindt haar nog best heel leuk!
Ja precies, ik ben alleen steeds meer gaan denken aan m'n ex sinds ik in dit topic aan het posten ben.quote:
[..]
Zo denk ik er ook over.
Mij liet t juist inzien dat ik lang niet zo gek op d'r was als je zou mogen verwachten, wat haar dan ook al eerder dwars zat. Maar een head's up had daar misschien verandering in gebracht, maar ach. Nu ik weet wat voor mens t is hoeft t van mij niet.
Ik ben blij dat t over is, al had t anders gemogen.
Ze zat gister en vandaag constant in m'n hoofd.
Momenteel mis ik haar en heb ik de neiging om haar te appen, wat tegen mijn verstand in gaat.
Ik weet niet waarom je zo weinig vertrouwen in je ex hebt, maar is het echt nodig je dan zo als een zak te gedragen? Ik zou bijna zeggen, doe maar niet, je ex verdient beter.quote:
Ik kan eigenlijk wel wat hulp gebruiken. Ik heb een jaar met mijn nu huidige ex gehad. Het is uitgegaan vanuit beide kanten want ze loog over dingen in de relatie welke van dien aard waren dat een vervolging van de relatie onmogelijk was (mijn vertrouwen was helemaal weg).
Een week later zocht ze weer contact en hield ze zo erg van mij ze kon niet zonder me en dergelijke. Ik zei van "we zien wel" want het was net vakantie en mijn gevoel voor haar was een heel stuk weg. Hele zomervakantie haar niet gezien maar wel contact gehad via het welbekende Whatsapp. Langzaam weer naar haar gegroeid en mijn gevoel kwam ook stukje bij beetje terug. Tot een moment waarbij het weer zoveel was dat ik begon te denken aan vertrouwen, hoe kon ik haar ooit weer vertrouwen. Op een gegeven moment wouden we elkaar weer zien, maar toen kwam ik een ander meisje tegen. Hier trok ik wel redelijk naar toe en anderzijds kon ik me ex met niks meer vertrouwen en maakte ik haar half gek met ja ik geloof niet wat je doet, lekker met jongens bezig e.d.
Nu was mijn ex super jaloers dat ik met een ander meisje af ging spreken (waarbij overigens niks is gebeurd alleen een knuffel). Hierna is zij een jongen tegengekomen waarmee ze momenteel praat. Ze vindt mij wel veel leuker dan hem (naar haar zeggen) maar is geestelijk nogal kapot van dat ik wekenlang tegen dr zei geloof niet wat je doet, je liegt en dergelijke. Dus ziet het niet meer zo zitten om mij nog te zien, maar vindt me nog wel steeds leuk alleen het constante gezeik niet.
Wat nu het punt is, is dat ik niet wet wat ik moet doen. Ik vind het meisje waar ik mee afspreek wel leuk, maar mijn ex steekt er nog wel bovenuit in mijn ogen. Moet ik mijn ex laten en verder gaan met dat meisje en kijken waar dat strandt, of moet ik toch nog voor mijn ex gaan. En zo niet, hoe kan ik haar het best loslaten want vindt haar nog best heel leuk!
Wel goed dat je zelf doorhebt dat je zeikt, ga daar dan maar aan werken.
Jij bent slecht van vertrouwen en zij is onbetrouwbaar. Daarnaast zitten jullie elkaars ogen uit te steken met afspraakjes met anderen.quote:
Ik kan eigenlijk wel wat hulp gebruiken. Ik heb een jaar met mijn nu huidige ex gehad. Het is uitgegaan vanuit beide kanten want ze loog over dingen in de relatie welke van dien aard waren dat een vervolging van de relatie onmogelijk was (mijn vertrouwen was helemaal weg).
Een week later zocht ze weer contact en hield ze zo erg van mij ze kon niet zonder me en dergelijke. Ik zei van "we zien wel" want het was net vakantie en mijn gevoel voor haar was een heel stuk weg. Hele zomervakantie haar niet gezien maar wel contact gehad via het welbekende Whatsapp. Langzaam weer naar haar gegroeid en mijn gevoel kwam ook stukje bij beetje terug. Tot een moment waarbij het weer zoveel was dat ik begon te denken aan vertrouwen, hoe kon ik haar ooit weer vertrouwen. Op een gegeven moment wouden we elkaar weer zien, maar toen kwam ik een ander meisje tegen. Hier trok ik wel redelijk naar toe en anderzijds kon ik me ex met niks meer vertrouwen en maakte ik haar half gek met ja ik geloof niet wat je doet, lekker met jongens bezig e.d.
Nu was mijn ex super jaloers dat ik met een ander meisje af ging spreken (waarbij overigens niks is gebeurd alleen een knuffel). Hierna is zij een jongen tegengekomen waarmee ze momenteel praat. Ze vindt mij wel veel leuker dan hem (naar haar zeggen) maar is geestelijk nogal kapot van dat ik wekenlang tegen dr zei geloof niet wat je doet, je liegt en dergelijke. Dus ziet het niet meer zo zitten om mij nog te zien, maar vindt me nog wel steeds leuk alleen het constante gezeik niet.
Wat nu het punt is, is dat ik niet wet wat ik moet doen. Ik vind het meisje waar ik mee afspreek wel leuk, maar mijn ex steekt er nog wel bovenuit in mijn ogen. Moet ik mijn ex laten en verder gaan met dat meisje en kijken waar dat strandt, of moet ik toch nog voor mijn ex gaan. En zo niet, hoe kan ik haar het best loslaten want vindt haar nog best heel leuk!
Lijkt me geen goede basis voor een liefdevolle relatie.
En zeik niet zo.
Naja om het iets meer te specificeren is dat het liegen toendertijd ging over skypen en praten (op een verkeerde manier) met jongens terwijl we iets hadden. En dat ik daar pas na vier maanden achterkwam. Ook loog ze wel eens over plekken waar ze was e.d. en maakte ze mij zwart bij vriendinnen, zodat die ook logen voor haar waarvan ze bepaalde jongens kende..
Als ik dit zo hoor lijkt het me helemaal niks om weer terug te gaan naar zo iemand.. Dat lijkt me voor 2 maanden leuk en daarna begint hetzelfde gezeik weer van voor af aan.quote:
Naja om het iets meer te specificeren is dat het liegen toendertijd ging over skypen en praten (op een verkeerde manier) met jongens terwijl we iets hadden. En dat ik daar pas na vier maanden achterkwam. Ook loog ze wel eens over plekken waar ze was e.d. en maakte ze mij zwart bij vriendinnen, zodat die ook logen voor haar waarvan ze bepaalde jongens kende..
Of denk je dat ze in die 6 weken is verandert?
Niemand doet dat zomaar, daar had ze echt wel een reden voor. Wil je die ook met ons delen?quote:
Naja om het iets meer te specificeren is dat het liegen toendertijd ging over skypen en praten (op een verkeerde manier) met jongens terwijl we iets hadden. En dat ik daar pas na vier maanden achterkwam. Ook loog ze wel eens over plekken waar ze was e.d. en maakte ze mij zwart bij vriendinnen, zodat die ook logen voor haar waarvan ze bepaalde jongens kende..
Jaa tuurlijk hoor. Ze was Turks loog over dat haar ouders wisten dat ik met haar had, en dat het mocht. Ik kwam daar wel, maar vertelde ze dat ik een schoolvriend was. Vaak loog ze daarover, ik geloofde dat niet, werd boos, zij werd boos. Voelde ze zich kut over en zocht toen aandacht bij andere jongens.quote:
[..]
Niemand doet dat zomaar, daar had ze echt wel een reden voor. Wil je die ook met ons delen?
Dus leg nog eens uit waarom je terug zou willen naar haar?quote:
[..]
Jaa tuurlijk hoor. Ze was Turks loog over dat haar ouders wisten dat ik met haar had, en dat het mocht. Ik kwam daar wel, maar vertelde ze dat ik een schoolvriend was. Vaak loog ze daarover, ik geloofde dat niet, werd boos, zij werd boos. Voelde ze zich kut over en zocht toen aandacht bij andere jongens.
Haha, dit dus.quote:
[..]
Dus leg nog eens uit waarom je terug zou willen naar haar?
quote:
[..]
Dus leg nog eens uit waarom je terug zou willen naar haar?
Omdat ze na heel veel uitleg thuis enzo het toch wel mag langzaam.quote:
Dat hele verhaal klinkt nogal vermoeiend en veel energie vragend. Waarom niet gewoon je tijd steken in een meid die niet zoveel bullshit verzint.
Dus het feit dat ze tegen jou liegt, haar vrienden liegt, haar ouders liegt, met andere jongens omgaat op een manier die jou niet bevalt en nog zoveel meer, boeit je eigenlijk niet? Ga ervoor jongenquote:
[..]
[..]
Omdat ze na heel veel uitleg thuis enzo het toch wel mag langzaam.
Hoe gaan jullie eigenlijk om met een relatiebreuk?
Proberen jullie jezelf te overtuigen dat je diegene niet mist?
Of accepteren jullie het gemis, met in het achterhoofd dat het missen vanzelf slijt?
Proberen jullie jezelf te overtuigen dat je diegene niet mist?
Of accepteren jullie het gemis, met in het achterhoofd dat het missen vanzelf slijt?
Van dattum.quote:
Hoe gaan jullie eigenlijk om met een relatiebreuk?
Proberen jullie jezelf te overtuigen dat je diegene niet mist?
Of accepteren jullie het gemis, met in het achterhoofd dat het missen vanzelf slijt?
Missen, realiseren dat het niet mijn fout is, huilen omdat het pijn doet, een serie opzetten en keihard werken en succes boeken zodat ik daar geluk uit kan putten.quote:
Hoe gaan jullie eigenlijk om met een relatiebreuk?
Proberen jullie jezelf te overtuigen dat je diegene niet mist?
Of accepteren jullie het gemis, met in het achterhoofd dat het missen vanzelf slijt?
Het missen zal wel slijten, momenteel ben ik zo ver dat ik eigenlijk zeker weet dat het echt niet mijn fout was. Maar het zal vast nog wel een maandje of wat duren.
Dit, maar dan met één detail. Dat ik ook mijn eigen fouten realiseer (of die nou verantwoordelijk waren voor de breuk of niet), daarvan leer en de volgende keer die dingen aanpak.quote:
[..]
Missen, realiseren dat het niet mijn fout is, huilen omdat het pijn doet, een serie opzetten en keihard werken en succes boeken zodat ik daar geluk uit kan putten.
Het missen zal wel slijten, momenteel ben ik zo ver dat ik eigenlijk zeker weet dat het echt niet mijn fout was. Maar het zal vast nog wel een maandje of wat duren.
Je mag je ex best missen, is niet meer dan logisch. Je hebt een fijne tijd gehad samen, leuke dingen gedaan, genoten van elkaar. Heel normaal om dat te missen. Maar het slijt, net zoals je de leuke tijd in groep 2 van de basisschool niet meer zo erg mist. Jezelf proberen te overtuigen dat je de ander en de tijd met die persoon niet mist, doet alleen maar tekort aan mooie herinneringen.
Ikzelf wilde er zo snel mogelijk overheen zijn en ik heb mezelf voorgehouden dat ik haar nauwelijks mistte.
Maar sinds ik weer in dit topic begon te posten kwam het missen toch weer naar boven en heb ik zelfs gedacht haar wéér te appen (heb ik 6 weken terug gedaan), alleen om te zeggen dat ik haar mis.
Vandaag realiseerde ik me dat het inderdaad helemaal niet erg is om je ex te missen en je dit ook niet geforceerd moet proberen te verdringen.
Gaf me gelijk meer rust, bizar.
Maar sinds ik weer in dit topic begon te posten kwam het missen toch weer naar boven en heb ik zelfs gedacht haar wéér te appen (heb ik 6 weken terug gedaan), alleen om te zeggen dat ik haar mis.
Vandaag realiseerde ik me dat het inderdaad helemaal niet erg is om je ex te missen en je dit ook niet geforceerd moet proberen te verdringen.
Gaf me gelijk meer rust, bizar.
Raar maar waarquote:
Ikzelf wilde er zo snel mogelijk overheen zijn en ik heb mezelf voorgehouden dat ik haar nauwelijks mistte.
Maar sinds ik weer in dit topic begon te posten kwam het missen toch weer naar boven en heb ik zelfs gedacht haar wéér te appen (heb ik 6 weken terug gedaan), alleen om te zeggen dat ik haar mis.
Vandaag realiseerde ik me dat het inderdaad helemaal niet erg is om je ex te missen en je dit ook niet geforceerd moet proberen te verdringen.
Gaf me gelijk meer rust, bizar.
Zolang je dat appen maar laat, daar slijt het dus echt niet van.
Iedereen maakt fouten, absoluut, maar ik weet dat mijn fouten bestaan uit het goedpraten van zijn fouten naar anderen toe, dus niet direct naar hem. Al is dat ook een fout, want als ik die fout niet had gemaakt, had hij die fouten niet kunnen maken.quote:
[..]
Dit, maar dan met één detail. Dat ik ook mijn eigen fouten realiseer (of die nou verantwoordelijk waren voor de breuk of niet), daarvan leer en de volgende keer die dingen aanpak.
Je mag je ex best missen, is niet meer dan logisch. Je hebt een fijne tijd gehad samen, leuke dingen gedaan, genoten van elkaar. Heel normaal om dat te missen. Maar het slijt, net zoals je de leuke tijd in groep 2 van de basisschool niet meer zo erg mist. Jezelf proberen te overtuigen dat je de ander en de tijd met die persoon niet mist, doet alleen maar tekort aan mooie herinneringen.
Het vervelende vind ik dat ik ergens nog van hem hou op de een of andere manier. Kan zijn omdat hij mijn eerste echte grote liefde was, maar het voelt rot. Soms, zoals nu, dan mis ik hem echt enorm, en wil ik in zijn grote sterke armen kruipen en dan het gevoel hebben dat ik veilig ben. Maar in mijn achterhoofd roept dan een stemmetje dat ik zonder hem veel veiliger ben, al is het maar voor mijn eigen gedachten.
Is niet raar hoor, dat je nog van hem houdt. Hij is belangrijk voor je. Hij heeft een groot deel van je leven uitgemaakt. En ongeacht hoe dat afliep, dat verander je niet. Je houdt gewoon niet meer van hem op 'die' manier. Maar er is een plekje in je hart dat van hem is en van hem blijft. En dat plekje is misschien nu nog best groot, maar op den duur kun je hem een steeds kleiner plekje geven. Of je hem ooit uit je hart krijgt, weet ik niet.quote:
[..]
Iedereen maakt fouten, absoluut, maar ik weet dat mijn fouten bestaan uit het goedpraten van zijn fouten naar anderen toe, dus niet direct naar hem. Al is dat ook een fout, want als ik die fout niet had gemaakt, had hij die fouten niet kunnen maken.
Het vervelende vind ik dat ik ergens nog van hem hou op de een of andere manier. Kan zijn omdat hij mijn eerste echte grote liefde was, maar het voelt rot. Soms, zoals nu, dan mis ik hem echt enorm, en wil ik in zijn grote sterke armen kruipen en dan het gevoel hebben dat ik veilig ben. Maar in mijn achterhoofd roept dan een stemmetje dat ik zonder hem veel veiliger ben, al is het maar voor mijn eigen gedachten.
Maar misschien hoeft dat ook niet. Als het plekje eenmaal klein genoeg is, heb je er misschien vrede mee, en vind je het prima dat hij dat plekje inneemt. En dan kun je eerlijk tegen jezelf zijn wat hij voor je gedaan heeft, dat dat altijd belangrijk zal zijn. Dat hij jou dingen geleerd heeft, direct of indirect. En daarvoor zal je hem dankbaar zijn, ongeacht wat hij jou verder heeft aangedaan. En op die manier zul je van hem blijven houden.
Ik zou ook kunnen zeggen dat ik ook van mijn ex houd, maar niet meer op een romantische manier. Ze is heel belangrijk voor me geweest, heeft veel voor me betekent, veel voor me gedaan. Dat ga ik niet proberen te ontkennen of weg te drukken. Omdat die dingen waarde voor mij hebben. Ze hebben me tot een beter persoon gemaakt. En daar ben ik haar dankbaar voor, daar ben ik eerlijk in.
Hij is ook heel belangrijk geweest voor me, dat ontken ik absoluut niet. Hij heeft me geknuffeld, mijn keel en borst ingesmeerd met spul toen ik mezelf doodhoestte en haalde dan een kop thee voor me. Dat was echt perfect, en we hebben heel veel toffe dingen samen gedaan, die ik me echt perfect kan herinneren. En die herinneringen gaan niet zomaar weg, en daar ben ik wel blij mee.quote:
[..]
Is niet raar hoor, dat je nog van hem houdt. Hij is belangrijk voor je. Hij heeft een groot deel van je leven uitgemaakt. En ongeacht hoe dat afliep, dat verander je niet. Je houdt gewoon niet meer van hem op 'die' manier. Maar er is een plekje in je hart dat van hem is en van hem blijft. En dat plekje is misschien nu nog best groot, maar op den duur kun je hem een steeds kleiner plekje geven. Of je hem ooit uit je hart krijgt, weet ik niet.
Maar misschien hoeft dat ook niet. Als het plekje eenmaal klein genoeg is, heb je er misschien vrede mee, en vind je het prima dat hij dat plekje inneemt. En dan kun je eerlijk tegen jezelf zijn wat hij voor je gedaan heeft, dat dat altijd belangrijk zal zijn. Dat hij jou dingen geleerd heeft, direct of indirect. En daarvoor zal je hem dankbaar zijn, ongeacht wat hij jou verder heeft aangedaan. En op die manier zul je van hem blijven houden.
Ik zou ook kunnen zeggen dat ik ook van mijn ex houd, maar niet meer op een romantische manier. Ze is heel belangrijk voor me geweest, heeft veel voor me betekent, veel voor me gedaan. Dat ga ik niet proberen te ontkennen of weg te drukken. Omdat die dingen waarde voor mij hebben. Ze hebben me tot een beter persoon gemaakt. En daar ben ik haar dankbaar voor, daar ben ik eerlijk in.
En zeker zijn familie heeft me geleerd hoe belangrijk het is om van elkaar te houden. En ook hóe je van elkaar moet houden. Zijn ouders stonden echt altijd voor mij klaar, en dat vond ik zo lief.
Kan er prima mee leven als dat stukje in mijn hart blijft. Dat is gewoon zo, ik heb hem heel mijn hart gegeven, en dat stukje kan hij houden. Vraag me af of ik ook nog ergens een stukje van zijn hart heb liggen. Dat doet eigenlijk het meeste pijn.
Ja, ik heb ook wel die neiging soms... of zo te veel alles in een context willen plaatsen en begrip proberen tonen. Nu doe ik het (te veel) door ermee rekening te houden dat het zijn eerste relatie is, ook zelfs bij die ouders denk ik dat het dan allemaal nieuw en onwennig was, en dat zij zich waarschijnlijk nog veel meer zorgen maken of mogelijke schoonfamilie hun gehandicapte kinderen wel goed zullen behandelen.quote:
[..]
Iedereen maakt fouten, absoluut, maar ik weet dat mijn fouten bestaan uit het goedpraten van zijn fouten naar anderen toe, dus niet direct naar hem. Al is dat ook een fout, want als ik die fout niet had gemaakt, had hij die fouten niet kunnen maken.
Het vervelende vind ik dat ik ergens nog van hem hou op de een of andere manier. Kan zijn omdat hij mijn eerste echte grote liefde was, maar het voelt rot. Soms, zoals nu, dan mis ik hem echt enorm, en wil ik in zijn grote sterke armen kruipen en dan het gevoel hebben dat ik veilig ben. Maar in mijn achterhoofd roept dan een stemmetje dat ik zonder hem veel veiliger ben, al is het maar voor mijn eigen gedachten.
Ik had niet zo'n eerste grote liefde gevoel, maar wel dat het enorm goed zat, vooral communicatie, wat zowat het allerbelangrijkste is in een relatie.
Ik ben nog niet in een staat dat ik voel dat beter (of veiliger) af ben zonder hem die zijn mooie armen met sproetjes naar me uitstak. Ik kan enkel veronderstellen dat het niet zou gewerkt hebben als zijn ouders hem niet kunnen loslaten. Als ik bij al die feiten stilsta die ervan getuigen, is het bijna te knetter voor woorden.
Dit dus ook... Zowel je eerste paragraaf, hij ging altijd een hittepitje insteken als ik last had van mijn rug op dagen dat ik hem vaak moest tillen. Of als ik mijn maandstonden heb, ben ik niet humeurig, maar is het de eerste dag alsof er messen in mijn buik, rug en vagina zitten, dat geen enkele pijnstiller helpt. Dan even omwikkelen met een paar hittepitjes en daarna vrijen. Gek misschien, maar dat helpt bij mij echt wel.quote:
[..]
Hij is ook heel belangrijk geweest voor me, dat ontken ik absoluut niet. Hij heeft me geknuffeld, mijn keel en borst ingesmeerd met spul toen ik mezelf doodhoestte en haalde dan een kop thee voor me. Dat was echt perfect, en we hebben heel veel toffe dingen samen gedaan, die ik me echt perfect kan herinneren. En die herinneringen gaan niet zomaar weg, en daar ben ik wel blij mee.
Kan er prima mee leven als dat stukje in mijn hart blijft. Dat is gewoon zo, ik heb hem heel mijn hart gegeven, en dat stukje kan hij houden. Vraag me af of ik ook nog ergens een stukje van zijn hart heb liggen. Dat doet eigenlijk het meeste pijn.
Tweede wat je schrijft ook...
Ik probeer mezelf te zeggen dat het wel betert, en het ook niet zo abnormaal is. We zijn zeven weken ver en het kwam geheel onverwachts, met 'n dubieuze onzinnige reden en ook door zijn gedrag nu, kan ik me maar moeilijk een beeld vormen over wie hij nu werkelijk is. Als ik weer een signaal krijg dat hij het misschien dan toch niet goed meent, voel ik me gebruikt als gratis huishoudhulp en gratis gezelschapsdame. Klinkt misschien overdreven, maar die indruk krijg ik dan.
Op andere momenten kan ik geduld en begrip opbrengen, en wil ik overigens zelf tijd voor mezelf. Dan stel ik mezelf gerust dat ik op 'n dag wel weer met hem door één deur kan, zeg ik tegen mezelf dat ik de wijze moet zijn. En dat is dan ook weer makkelijker gezegd dan gedaan...
Zo wou ik direct de spullen verdelen, maar bij de eerste tas, brak ik al gewoon. Dat was kort na de breuk wel. Nu heb ik alle tassen en koffers op mijn flat, en maak ze leeg wanneer ik me sterk voel, en leg zijn spullen dan apart. Enkele dagen geleden, merkte ik dat zijn ouders cadeautjes van mij aan hem in een tas hadden gestopt. Vandaag, fris uit de veren, wil ik aan de derde en laatste koffer beginnen. Blijkt dat het cijferslot is veranderd! Ik vond het al van in den beginne niet netjes dat die ouders zomaar in mijn koffers neusden. Maar weer begreep ik het op een of andere manier dat ze alles zo snel mogelijk uitgepakt wilden...
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
De eerste is altijd speciaal lijkt me. In iedergeval die ervaring heb ik er zelf wel mee.quote:
[..]
Iedereen maakt fouten, absoluut, maar ik weet dat mijn fouten bestaan uit het goedpraten van zijn fouten naar anderen toe, dus niet direct naar hem. Al is dat ook een fout, want als ik die fout niet had gemaakt, had hij die fouten niet kunnen maken.
Het vervelende vind ik dat ik ergens nog van hem hou op de een of andere manier. Kan zijn omdat hij mijn eerste echte grote liefde was, maar het voelt rot. Soms, zoals nu, dan mis ik hem echt enorm, en wil ik in zijn grote sterke armen kruipen en dan het gevoel hebben dat ik veilig ben. Maar in mijn achterhoofd roept dan een stemmetje dat ik zonder hem veel veiliger ben, al is het maar voor mijn eigen gedachten.
Herkenbaar, dat deed ik ook. Eerste relatie, niet weten hoe hij zich misschien moet uitdrukken, begrip proberen te tonen maar dat werkt niet.quote:
[..]
Ja, ik heb ook wel die neiging soms... of zo te veel alles in een context willen plaatsen en begrip proberen tonen. Nu doe ik het (te veel) door ermee rekening te houden dat het zijn eerste relatie is, ook zelfs bij die ouders denk ik dat het dan allemaal nieuw en onwennig was, en dat zij zich waarschijnlijk nog veel meer zorgen maken of mogelijke schoonfamilie hun gehandicapte kinderen wel goed zullen behandelen.
Ik had niet zo'n eerste grote liefde gevoel, maar wel dat het enorm goed zat, vooral communicatie, wat zowat het allerbelangrijkste is in een relatie.
Ik ben nog niet in een staat dat ik voel dat beter (of veiliger) af ben zonder hem die zijn mooie armen met sproetjes naar me uitstak. Ik kan enkel veronderstellen dat het niet zou gewerkt hebben als zijn ouders hem niet kunnen loslaten. Als ik bij al die feiten stilsta die ervan getuigen, is het bijna te knetter voor woorden.
[..]
Dit dus ook... Zowel je eerste paragraaf, hij ging altijd een hittepitje insteken als ik last had van mijn rug op dagen dat ik hem vaak moest tillen. Of als ik mijn maandstonden heb, ben ik niet humeurig, maar is het de eerste dag alsof er messen in mijn buik, rug en vagina zitten, dat geen enkele pijnstiller helpt. Dan even omwikkelen met een paar hittepitjes en daarna vrijen. Gek misschien, maar dat helpt bij mij echt wel.
Tweede wat je schrijft ook...
Ik probeer mezelf te zeggen dat het wel betert, en het ook niet zo abnormaal is. We zijn zeven weken ver en het kwam geheel onverwachts, met 'n dubieuze onzinnige reden en ook door zijn gedrag nu, kan ik me maar moeilijk een beeld vormen over wie hij nu werkelijk is. Als ik weer een signaal krijg dat hij het misschien dan toch niet goed meent, voel ik me gebruikt als gratis huishoudhulp en gratis gezelschapsdame. Klinkt misschien overdreven, maar die indruk krijg ik dan.
Op andere momenten kan ik geduld en begrip opbrengen, en wil ik overigens zelf tijd voor mezelf. Dan stel ik mezelf gerust dat ik op 'n dag wel weer met hem door één deur kan, zeg ik tegen mezelf dat ik de wijze moet zijn. En dat is dan ook weer makkelijker gezegd dan gedaan...
Zo wou ik direct de spullen verdelen, maar bij de eerste tas, brak ik al gewoon. Dat was kort na de breuk wel. Nu heb ik alle tassen en koffers op mijn flat, en maak ze leeg wanneer ik me sterk voel, en leg zijn spullen dan apart. Enkele dagen geleden, merkte ik dat zijn ouders cadeautjes van mij aan hem in een tas hadden gestopt. Vandaag, fris uit de veren, wil ik aan de derde en laatste koffer beginnen. Blijkt dat het cijferslot is veranderd! Ik vond het al van in den beginne niet netjes dat die ouders zomaar in mijn koffers neusden. Maar weer begreep ik het op een of andere manier dat ze alles zo snel mogelijk uitgepakt wilden...
Heb je het slot kunnen openen?
Dat denk ik ook ja. En ach, ben toch blij dat ik kan zeggen dat hij dat dan was, de eerste speciale.quote:
[..]
De eerste is altijd speciaal lijkt me. In iedergeval die ervaring heb ik er zelf wel mee.
Nee, ik heb mijn slot nog niet geopend. Ik heb wat op het net gesurft om te kijken of andere methodes zijn om een driecijferslot te openen zonder een nachtje doorsteken en 999 combinaties proberen. Ik was een mailtje naar hem gaan schrijven om het te vragen, maar heb het niet verstuurd. Een soort van trots, denk ik...
Zoals eerder gezegd, was ik een paar weken van facebook af. Uiteraard om zijn naam niet te hoeven zien, maar ik had het ook wel gehad met vakantiekiekjes van koppeltjes, trouwerijen, baby's, etc... Ik ga zo wel vaker van facebook voor een tijdje. Ook in periodes waarin ik werk zoek, lijkt het me beter dat potentiële werkgevers me niet vinden daar, ookal staat vijwel alles privé ingesteld.
Nu heb ik een baan, en wou ik ook gaan afspreken met kennissen in Zweden om de spullen op te halen, dus meldde ik me opnieuw aan, waarop hij me een paar uur later al had ontvriend, terwijl ik amper updates post, dus er kon eigenlijk niks van me bij zijn nieuws verschenen zijn waardoor hij met mij werd geconfronteerd. Ik voelde me nogal "gecontroleerd" dus. Daarop heb ik hem een paar dagen geblokkeerd, wat ik na een paar dagen opnieuw ongedaan maakte. Ik had het gevoel dat ik daarmee toonde dat hij me raakte ofzo, het was te veel een reactie op zijn actie, en eigenlijk wil ik helemaal niet reageren...
De afgelopen dagen er niet meer bij stil gestaan. Eergisteren was er een van onze kennissen in Zweden jarig, dus ik zag wel op haar prikbord dat hij wat had geschreven toen ik haar zelf wou feliciteren. Dat meisje was overigens een van onze huisgenoten waar we het goed mee konden vinden. Ik zag echter op een groepsfoto die zij eerder had gepost, waar wij als koppel ook op staan en er meerdere leuke reacties waren over ons twee (ook van hem hoe gelukkig hij was). Die van hem was eerder al weg (kan hij zelf doen), maar nu waren alle reacties die over ons gingen gewist, wat hij in niet kan toch, aangezien het haar foto is. Dus stuur ik haar een berichtje om te vragen of zij dat deed op aanvraag van hem.
Toen het pas uit was, was zij de eerste tegen wie ik het vertelde, en zij reageerde heel erg verbijsterd. We hebben nog een tijd gepraat enzo. Ze gaf me de raad een weekje te wachten tot de overrompeling van terugkeren naar België en zijn ouders voorbij waren. Misschien kwam hij dan weer tot rede. Dacht en deed ik ook, maar na twee weken was dat nog niet het geval, dus vroeg ik haar of ze even wou polsen bij hem. Daarop kreeg ik geen antwoord, maar ik zag dat ze dan in Spanje zat voor enkele weken, en ik ging dan zelf van facebook af. Sinds ik terug ben op facebook, berichtte ik haar dat ik volgende maand naar Zweden kom, en of ik bij haar kan blijven slapen of het aan de andere kennissen kon vragen. Onze spullen staan bij haar trouwens. Zij antwoordde niet, maar ik weet dat ze een zware stage heeft, maar begon me na een week toch wel raar te vinden. Ze is ook constant op haar iphone bezig en de berichten staan als gelezen.
Eergisteren was er dan dat bovenvermelde gedoe met die reacties op die foto, waarover ik haar berichtte. Ik ging daarna direct slapen (ben al een week zwaar verkouden). Gisterenmorgen zag ik dat ze het vrijwel onmiddellijk had gelezen, maar niet had geantwoord. Zijn naam stond niet meer in de foto getagged, wat ik heel flauw vind dat hij zich nu ook al uit groepsfoto's gaat untaggen omdat ik er ook op sta, maar als ik wat verder naar haar foto's kijk, zie ik hem nergens meer getagged staan, dus ook niet op de foto's waar hij op staat en ik niet. Dus hij heeft me vermoedelijk geblokkeerd.
De afgelopen week heb ik gemerkt dat nog twee andere van onze kennissen mij verwijderd hebben. Ik was er niet superclose mee, maar toch wel vreemd.
Op ons afscheidsfeestje was er een meisje die veel foto's had genomen. Ik had alles in Belgische en Zweedse kleuren versierd, en er waren gerechtjes en specialiteiten van beide landen. Ik zou deze foto's wel graag hebben. Ze horen nu eenmaal bij mijn leven, net zoals de foto's die hij nam met zijn iphone en me nu ook weigert te geven.
Ik vroeg het haar direct na aankomst in België, dus toen we nog samen waren. Ze was enthousiast en zou er zo snel mogelijk werk van maken. Na een paar weken er haar even aan herinnerd, niets meer van gehoord tot nu toe.
Vannacht voegt dat meisje bij wie onze spullen staan mij echter wel toe op LinkedIn...
Ja, ik weet ook wel dat indien er is geluld, en indien ze hem geloven, of op zijn aanvraag reacties e.d. gaan verwijderen, die mensen mijn aandacht niet waard zijn. Foto's vergeten doorsturen (als dat het geval is), kan ik nog ergens begrijpen, maar er wordt te veel over mijn hoofd geregeld.
Ik weet dat liefde vreselijke vormen aanneemt zoals gemeenschappelijk goed kapot gooien en/of achterhouden, maar het lijkt me begrijpelijker dat de "gekwetste" partij dit uit verdriet en razernij doet.
Ik vind het echt naar dat diegene die beslist dat gaat doen. Als ik nog tegen iedereen was gaan rondbazuinen hoe erg het is wat hij deed, zou nog een heel klein beetje geoorloofd zijn, maar ik hou het op dit forum (is al meer dan genoeg ), maar wat is zijn nut hiervan??
Sorry, lieve mensen, voor alweer een hele brok tekst, maar weet niet hoe ik hieruit moet komen. Ik blijf hem nog steeds negeren en afstand houden, die vraag van hem te respecteren. Ik merk echter dat het respect niet wederzijds is...
Misschien lijkt het jullie wat voorbaring of panisch, maar soms denk ik dat noch hij noch dat meisje mijn spullen nog heeft en dat hij die foto's heeft gewist. In een eerdere relatie ging die persoon er al van door met de hele inboedel (waarvan ik 90% had betaald) en verbrak hij achter mijn rug om het huurcontract, waardoor ik ook op straat stond. Dat was zijn manier dan om te zeggen dat hij de relatie stopzette.
Ik hoef geen contact met hem, nog met mensen die dan toch niet zo te vertrouwen zijn, maar ik wil wel zo stilletjes aan mijn grenzen aangeven, waar ze mee flirten. Hoe moet ik dat gaan aanpakken? Wat denken jullie?
Zoals eerder gezegd, was ik een paar weken van facebook af. Uiteraard om zijn naam niet te hoeven zien, maar ik had het ook wel gehad met vakantiekiekjes van koppeltjes, trouwerijen, baby's, etc... Ik ga zo wel vaker van facebook voor een tijdje. Ook in periodes waarin ik werk zoek, lijkt het me beter dat potentiële werkgevers me niet vinden daar, ookal staat vijwel alles privé ingesteld.
Nu heb ik een baan, en wou ik ook gaan afspreken met kennissen in Zweden om de spullen op te halen, dus meldde ik me opnieuw aan, waarop hij me een paar uur later al had ontvriend, terwijl ik amper updates post, dus er kon eigenlijk niks van me bij zijn nieuws verschenen zijn waardoor hij met mij werd geconfronteerd. Ik voelde me nogal "gecontroleerd" dus. Daarop heb ik hem een paar dagen geblokkeerd, wat ik na een paar dagen opnieuw ongedaan maakte. Ik had het gevoel dat ik daarmee toonde dat hij me raakte ofzo, het was te veel een reactie op zijn actie, en eigenlijk wil ik helemaal niet reageren...
De afgelopen dagen er niet meer bij stil gestaan. Eergisteren was er een van onze kennissen in Zweden jarig, dus ik zag wel op haar prikbord dat hij wat had geschreven toen ik haar zelf wou feliciteren. Dat meisje was overigens een van onze huisgenoten waar we het goed mee konden vinden. Ik zag echter op een groepsfoto die zij eerder had gepost, waar wij als koppel ook op staan en er meerdere leuke reacties waren over ons twee (ook van hem hoe gelukkig hij was). Die van hem was eerder al weg (kan hij zelf doen), maar nu waren alle reacties die over ons gingen gewist, wat hij in niet kan toch, aangezien het haar foto is. Dus stuur ik haar een berichtje om te vragen of zij dat deed op aanvraag van hem.
Toen het pas uit was, was zij de eerste tegen wie ik het vertelde, en zij reageerde heel erg verbijsterd. We hebben nog een tijd gepraat enzo. Ze gaf me de raad een weekje te wachten tot de overrompeling van terugkeren naar België en zijn ouders voorbij waren. Misschien kwam hij dan weer tot rede. Dacht en deed ik ook, maar na twee weken was dat nog niet het geval, dus vroeg ik haar of ze even wou polsen bij hem. Daarop kreeg ik geen antwoord, maar ik zag dat ze dan in Spanje zat voor enkele weken, en ik ging dan zelf van facebook af. Sinds ik terug ben op facebook, berichtte ik haar dat ik volgende maand naar Zweden kom, en of ik bij haar kan blijven slapen of het aan de andere kennissen kon vragen. Onze spullen staan bij haar trouwens. Zij antwoordde niet, maar ik weet dat ze een zware stage heeft, maar begon me na een week toch wel raar te vinden. Ze is ook constant op haar iphone bezig en de berichten staan als gelezen.
Eergisteren was er dan dat bovenvermelde gedoe met die reacties op die foto, waarover ik haar berichtte. Ik ging daarna direct slapen (ben al een week zwaar verkouden). Gisterenmorgen zag ik dat ze het vrijwel onmiddellijk had gelezen, maar niet had geantwoord. Zijn naam stond niet meer in de foto getagged, wat ik heel flauw vind dat hij zich nu ook al uit groepsfoto's gaat untaggen omdat ik er ook op sta, maar als ik wat verder naar haar foto's kijk, zie ik hem nergens meer getagged staan, dus ook niet op de foto's waar hij op staat en ik niet. Dus hij heeft me vermoedelijk geblokkeerd.
De afgelopen week heb ik gemerkt dat nog twee andere van onze kennissen mij verwijderd hebben. Ik was er niet superclose mee, maar toch wel vreemd.
Op ons afscheidsfeestje was er een meisje die veel foto's had genomen. Ik had alles in Belgische en Zweedse kleuren versierd, en er waren gerechtjes en specialiteiten van beide landen. Ik zou deze foto's wel graag hebben. Ze horen nu eenmaal bij mijn leven, net zoals de foto's die hij nam met zijn iphone en me nu ook weigert te geven.
Ik vroeg het haar direct na aankomst in België, dus toen we nog samen waren. Ze was enthousiast en zou er zo snel mogelijk werk van maken. Na een paar weken er haar even aan herinnerd, niets meer van gehoord tot nu toe.
Vannacht voegt dat meisje bij wie onze spullen staan mij echter wel toe op LinkedIn...
Ja, ik weet ook wel dat indien er is geluld, en indien ze hem geloven, of op zijn aanvraag reacties e.d. gaan verwijderen, die mensen mijn aandacht niet waard zijn. Foto's vergeten doorsturen (als dat het geval is), kan ik nog ergens begrijpen, maar er wordt te veel over mijn hoofd geregeld.
Ik weet dat liefde vreselijke vormen aanneemt zoals gemeenschappelijk goed kapot gooien en/of achterhouden, maar het lijkt me begrijpelijker dat de "gekwetste" partij dit uit verdriet en razernij doet.
Ik vind het echt naar dat diegene die beslist dat gaat doen. Als ik nog tegen iedereen was gaan rondbazuinen hoe erg het is wat hij deed, zou nog een heel klein beetje geoorloofd zijn, maar ik hou het op dit forum (is al meer dan genoeg
), maar wat is zijn nut hiervan??Sorry, lieve mensen, voor alweer een hele brok tekst, maar weet niet hoe ik hieruit moet komen. Ik blijf hem nog steeds negeren en afstand houden, die vraag van hem te respecteren. Ik merk echter dat het respect niet wederzijds is...
Misschien lijkt het jullie wat voorbaring of panisch, maar soms denk ik dat noch hij noch dat meisje mijn spullen nog heeft en dat hij die foto's heeft gewist. In een eerdere relatie ging die persoon er al van door met de hele inboedel (waarvan ik 90% had betaald) en verbrak hij achter mijn rug om het huurcontract, waardoor ik ook op straat stond. Dat was zijn manier dan om te zeggen dat hij de relatie stopzette.
Ik hoef geen contact met hem, nog met mensen die dan toch niet zo te vertrouwen zijn, maar ik wil wel zo stilletjes aan mijn grenzen aangeven, waar ze mee flirten. Hoe moet ik dat gaan aanpakken? Wat denken jullie?
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Je weet dat je alleen jezelf voor de gek houdt he? Afstand houden? Negeren? Wederzijds respect? Jij disrespecteert hem én je 'vrienden', waarvan ik me ontzettend goed kan voorstellen dat die jou een controlerend en vooral opdringerig persoon vinden.quote:
. Ik blijf hem nog steeds negeren en afstand houden, die vraag van hem te respecteren. Ik merk echter dat het respect niet wederzijds is...
Nu heb ik een baan, en wou ik ook gaan afspreken met kennissen in Zweden om de spullen op te halen, dus meldde ik me opnieuw aan, waarop hij me een paar uur later al had ontvriend, terwijl ik amper updates post, dus er kon eigenlijk niks van me bij zijn nieuws verschenen zijn waardoor hij met mij werd geconfronteerd. Ik voelde me nogal "gecontroleerd" dus. Daarop heb ik hem een paar dagen geblokkeerd, wat ik na een paar dagen opnieuw ongedaan maakte. Ik had het gevoel dat ik daarmee toonde dat hij me raakte ofzo, het was te veel een reactie op zijn actie, en eigenlijk wil ik helemaal niet reageren...
De afgelopen dagen er niet meer bij stil gestaan. Eergisteren was er een van onze kennissen in Zweden jarig, dus ik zag wel op haar prikbord dat hij wat had geschreven toen ik haar zelf wou feliciteren. Dat meisje was overigens een van onze huisgenoten waar we het goed mee konden vinden. Ik zag echter op een groepsfoto die zij eerder had gepost, waar wij als koppel ook op staan en er meerdere leuke reacties waren over ons twee (ook van hem hoe gelukkig hij was). Die van hem was eerder al weg (kan hij zelf doen), maar nu waren alle reacties die over ons gingen gewist, wat hij in niet kan toch, aangezien het haar foto is. Dus stuur ik haar een berichtje om te vragen of zij dat deed op aanvraag van hem.
Toen het pas uit was, was zij de eerste tegen wie ik het vertelde, en zij reageerde heel erg verbijsterd. We hebben nog een tijd gepraat enzo. Ze gaf me de raad een weekje te wachten tot de overrompeling van terugkeren naar België en zijn ouders voorbij waren. Misschien kwam hij dan weer tot rede. Dacht en deed ik ook, maar na twee weken was dat nog niet het geval, dus vroeg ik haar of ze even wou polsen bij hem. Daarop kreeg ik geen antwoord, maar ik zag dat ze dan in Spanje zat voor enkele weken, en ik ging dan zelf van facebook af. Sinds ik terug ben op facebook, berichtte ik haar dat ik volgende maand naar Zweden kom, en of ik bij haar kan blijven slapen of het aan de andere kennissen kon vragen. Onze spullen staan bij haar trouwens. Zij antwoordde niet, maar ik weet dat ze een zware stage heeft, maar begon me na een week toch wel raar te vinden. Ze is ook constant op haar iphone bezig en de berichten staan als gelezen.
Ik hoef geen contact met hem, nog met mensen die dan toch niet zo te vertrouwen zijn, maar ik wil wel zo stilletjes aan mijn grenzen aangeven, waar ze mee flirten. Hoe moet ik dat gaan aanpakken? Wat denken jullie?
En iets met volwassen worden enzo. Kom op
Idiote post, maar weggehaald voordat ik het nog erger maak.
[ Bericht 70% gewijzigd door aeque op 15-09-2014 17:21:13 ]
[ Bericht 70% gewijzigd door aeque op 15-09-2014 17:21:13 ]
Mooi geschrevenquote:
[..]
Is niet raar hoor, dat je nog van hem houdt. Hij is belangrijk voor je. Hij heeft een groot deel van je leven uitgemaakt. En ongeacht hoe dat afliep, dat verander je niet. Je houdt gewoon niet meer van hem op 'die' manier. Maar er is een plekje in je hart dat van hem is en van hem blijft. En dat plekje is misschien nu nog best groot, maar op den duur kun je hem een steeds kleiner plekje geven. Of je hem ooit uit je hart krijgt, weet ik niet.
Maar misschien hoeft dat ook niet. Als het plekje eenmaal klein genoeg is, heb je er misschien vrede mee, en vind je het prima dat hij dat plekje inneemt. En dan kun je eerlijk tegen jezelf zijn wat hij voor je gedaan heeft, dat dat altijd belangrijk zal zijn. Dat hij jou dingen geleerd heeft, direct of indirect. En daarvoor zal je hem dankbaar zijn, ongeacht wat hij jou verder heeft aangedaan. En op die manier zul je van hem blijven houden.
Ik zou ook kunnen zeggen dat ik ook van mijn ex houd, maar niet meer op een romantische manier. Ze is heel belangrijk voor me geweest, heeft veel voor me betekent, veel voor me gedaan. Dat ga ik niet proberen te ontkennen of weg te drukken. Omdat die dingen waarde voor mij hebben. Ze hebben me tot een beter persoon gemaakt. En daar ben ik haar dankbaar voor, daar ben ik eerlijk in.
Ik luister de laatste tijd vaker naar Claudia de breij - mag ik bij jou schuilen. Lief liedje en hoop dat gevoel ooit weer te hebben bij iemand
Ik had afgelopen weekend familie weekend wat hij mee zou organiseren. Dus af en toe kwam zijn naam wel langs. En mijn 14-jarig nichtje zei met zo'n bambi-blik 'ohhhh slaap je helemaal alleen?!?! wat zielig!!!'
..... Uhja, heb ik lekker groot bed Voelde me wel af en toe alleen aangezien ik de enige was met een 1p kamer. Maar was uiteindelijk wel ok en ze zijn allemaal superlief. Een van de weinige momenten dat ik mn ex echt miste.
Ben in mijn hoofd nog wel veel met hem bezig maar gemis gaat redelijk goed gelukkig
.
Dankjequote:
[..]
Mooi geschreven
Ik luister de laatste tijd vaker naar Claudia de breij - mag ik bij jou schuilen. Lief liedje en hoop dat gevoel ooit weer te hebben bij iemand
Ik had afgelopen weekend familie weekend wat hij mee zou organiseren. Dus af en toe kwam zijn naam wel langs. En mijn 14-jarig nichtje zei met zo'n bambi-blik 'ohhhh slaap je helemaal alleen?!?! wat zielig!!!'
Voelde me wel af en toe alleen aangezien ik de enige was met een 1p kamer. Maar was uiteindelijk wel ok en ze zijn allemaal superlief. Een van de weinige momenten dat ik mn ex echt miste.
Ben in mijn hoofd nog wel veel met hem bezig maar gemis gaat redelijk goed gelukkig
Heel mooi nummer inderdaad. Voelde even wat tranen prikken. Zo even kijken of het in mijn stembereik ligt
Praat me niet van familieweekenden. Ongeveer een maand nadat het over was ging mijn neef trouwen. En daar sta je dan, op het feest, het feest waarvan je stiekem hoopte dat het ooit van jou en haar zou zijn. Iedereen vrolijk, de bruid in een schitterende jurk, de familie stralend van geluk, vrienden die mooie en hilarische speeches houden, je lievelingsmuziek de hele avond lang. Ben op gegeven moment buiten op een bankje gaan zitten (laat op de avond midden Maart, dus niet bepaald warm), want ik had het gewoon niet meer.
Wel fijn dat het missen minder wordt. Dat gedoe in je hoofd volgt vanzelf, als je brein alles een beetje op orde begint te krijgen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Inaithnir op 15-09-2014 19:49:22 ]
Hai, ben ik weer!
Is nu zo'n 7 maanden uit (als ik het goed uitreken). Morgen zou onze jubileumdag zijn en heb ik daar eigenlijk best wel moeite mee.
Einde mededeling
Is nu zo'n 7 maanden uit (als ik het goed uitreken). Morgen zou onze jubileumdag zijn en heb ik daar eigenlijk best wel moeite mee.
Einde mededeling
Damn, pas nu jij het zegt realiseer ik me dat eergister ons 3 jarig jubileum zou zijn geweest, en het is comleet aan me voorbijgegaan. Klein feel good momentjequote:
Hai, ben ik weer!
Is nu zo'n 7 maanden uit (als ik het goed uitreken). Morgen zou onze jubileumdag zijn en heb ik daar eigenlijk best wel moeite mee.
Einde mededeling
Ach, je hebt in elk geval nog humor, dus dat zit wel goed
Nice! Begrijpelijk, zo'n feelgood moment!quote:
[..]
Damn, pas nu jij het zegt realiseer ik me dat eergister ons 3 jarig jubileum zou zijn geweest, en het is comleet aan me voorbijgegaan. Klein feel good momentje
Ach, je hebt in elk geval nog humor, dus dat zit wel goed
Mis wel echt een vriendin in m'n leven hoor...
Ik mis het ook, dat wel. Vooral omdat we ruim 2 jaar samen hebben gewoond, dan voel je het verschil toch echt wel.quote:
[..]
Nice! Begrijpelijk, zo'n feelgood moment!
Mis wel echt een vriendin in m'n leven hoor...
Nou, hij heeft alleszins niks meer van mij gehoord sinds half augustus, en dat was dan nog om te antwoorden dat ik ook liever geen contact wil, op zijn ietwat vreemde mail die hij stuurde op mijn verjaardag.quote:
Je weet dat je alleen jezelf voor de gek houdt he? Afstand houden? Negeren? Wederzijds respect? Jij disrespecteert hem én je 'vrienden', waarvan ik me ontzettend goed kan voorstellen dat die jou een controlerend en vooral opdringerig persoon vinden.
En iets met volwassen worden enzo. Kom op
Sneu dat er iemand die wij bij ons lieten wonen omdat ze in geldnood zat, geen zin heeft om iets te laten weten, zodat ik mijn verlof kan regelen en mijn tickets boeken. Ik helemaal geen zin om te gaan, want het zal pijnlijk zijn, maar we gaan er dus niet meer samen om, want hij beslist op een mooie dag van nietes. Dat meisje de spullen laten opsturen en elk de helft van de verzendkosten aan haar betalen, wil hij ook al niet. Zelf erom gaan... reizen is niet vanzelfsprekend in een rolstoel in het buitenland (ik krijg ook zowat de krul van zijn negatieve gezeik over Zweden, waar je verdomme zomaar in de trein en bus kan rijden, hier in België moet je over de gap getild worden).
Ik heb nog niks van frustratie hierover aan dat meisje laten merken, noch aan mijn ex. Ik vind dat mijn ex nogal krampachtig àlles wil doen verdwijnen wat met mij te maken heeft, zelfs oude reacties van anderen op een oude foto van 'n ander. Ik kan het verkeerd hebben, maar dat kan toch niet zomaar op facebook? Moet de "eigenaar" van de foto daar niet eerst mee instemmen? Ikzelf wist niet eens dat die foto's nog bestonden zeg maar. Het lijkt erop dat hij tijd zat heeft om uit te pluizen waar ik me overal digitaal nog in zijn radar zou kunnen bevinden.
Ik vermoed ook dat hij achter mijn rug om niet zo'n fraaie dingen vertelt. Ik zei tegen slechts drie mensen in Zweden dat het uit was, waaronder dat meisje dat bij ons woonde, en alledrie reageerden ze verbijsterd. Nu hebben er twee mensen, totaal anderen die normaliter nog geen weet hebben van onze breuk, mij verwijderd. En zij antwoord dus niet... Misschien paranoia, maar het zou niet de eerste keer zijn... Weet je wel; mensen hebben toch wel vaker de behoefte om kant te kiezen, al dan niet blindelings.
Wat vind je er zo controlerend en opdringerig aan dat graag weet wanneer mijn komst het beste past voor haar. Is het vreemd dat ik al deze feitjes helemaal niet zo fijn vind, nieuwe documenten moet regelen, straks een haast nieuwe koffer van 2000SEK moet beschadigen omdat zijn ouders er zonodig in moesten neuzen, dat ik dra met toch wat tegenzin alleen naar Zweden moet omdat hij het op geen andere manier wil regelen, maar dat dan regelen is ook weer een huzarenstukje, omdat hij mogelijks is gaan lullen en/of die huisgenote in het bezit van onze spullen eerst dolenthousiast was dat we zouden komen, maar nu zelfs niet simpelweg antwoord. Ik heb helemaal geen zin in allerlei zulkse confrontaties groot en klein.
Ja misschien maak ik mezelf wat wijs als ik zeg dat ik geen contact wil. Om te beginnen zou ik liever hebben gehad dat we nooit hadden gebroken, en wou ik helemaal in't begin geen afstand, vooral emotioneel. Uit het oog, uit het hart weet je wel. Maar ik wou ook dat hij gewoon direct de dringende documenten vriendelijk zou doorsturen, dat als een cijferslot is veranderd, ik hem gewoon zou kunnen bellen of sms'en en hij me de nieuwe code zegt, dat hij met een ander voorstel had ingestemd waardoor ik nu niet om die reden naar Zweden moet. Dat we gewoon zouden kunnen afspreken om onze spullen aan elkaar terug te geven, etc... maar feit is wel dat ik dus geen contact heb, afstand heb genomen, ongeacht wat ik zelf allemaal wil.
Hoe vind jij dat ik me dan zou moeten gedragen? Ik wil hier zo snel mogelijk vanaf. Als het aan mij lag, was allang om die spullen in Zweden geweest en daarna met hem afgesproken om zijn deel terug te geven en hij het mijne. Ik pak het liever direct aan zoals ik in de vorige alinea beschrijf, maar hij heeft tijd en ruimte nodig en hij onderneemt niks en zit de hele dag thuis strips te lezen en facebook af te schuimen op zoek naar dingen om te bannen. En ik moet maar alles regelen naar zijn pijpen dansend, terwijl ik gewoon mijn eigen leven op orde wil houden en eindelijk wat dingen voor mezelf wil gaan doen...
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
quote:
[..]
Nice! Begrijpelijk, zo'n feelgood moment!
Mis wel echt een vriendin in m'n leven hoor...
Nadat ik de eerste keer had samengewoond, was het verschrikkelijk. Zelf toen die relatie nog bezig was, bedacht ik me soms hoe het zou zijn om opnieuw alleen te moeten slapen... en hoopte dat hij niet vroeger dan ik zou sterven. Tja op een of andere manier dacht ik niet aan dat het ooit gedaan zou kunnen zijn. Nu heb ik er minder last van eigenlijk. Ook niet bij mijn vorige relaties waar er officieus samen gehokt werd. Nu mis ik geen partner... en mijn ex mis ik op een ander soort manier. Ik zou niet veel tijd hebben voor hem nu, en ik word er al knetter van dat er tijd gaat naar dingen regelen en het eigenlijke verwerken. Ik las onlangs dat een relatie qua rouw op een sterfgeval gelijkt. Daar is wel wat van, ja. Of je het ziet aan komen (zoals bij de dood een ziekte) of helemaal niet (een hartaderbreuk) die persoon is op een bepaald moment wél helemaal hardnekkig wég.quote:
[..]
Ik mis het ook, dat wel. Vooral omdat we ruim 2 jaar samen hebben gewoond, dan voel je het verschil toch echt wel.
Clichématig is de persoon die mijn ex blijkt te zijn, helemaal niet zoals mijn liefje die plots uit mijn leven verdween en ik dus heel hard mis.
Jullie zijn al iets verder... misschien ga ik ook nog gewoon een vriend(in) missen, of als je ouder wordt en niet alleen wil blijven, misschien heeft dat ook effect. Voorlopig ben ik wel liever alleen...
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Laat los.quote:
[..]
Hoe vind jij dat ik me dan zou moeten gedragen? Ik wil hier zo snel mogelijk vanaf.
Laat. Los.
Nog een keer. Laat los. Lees je eigen posts nou eens terug. Elke keer als je het over iemand hebt, heeft die persoon iets gedaan dat jou niet bevalt, en dat heeft die persoon gedaan omdat hij/zij zijn kant (d.w.z. niet jouw kant) heeft gekozen. Mensen sturen geen foto's? Oh, dan moet die persoon vast iets tegen jou hebben. Ouders sturen koffer met andere cijfercode? Vast gedaan om jou te zieken. Ex doet vreemd op facebook? Puur om jou te steken.
Wat maakt het uit wat die mensen van jou denken? Iedere keer stel je jezelf de vraag: Waarom doen ze dit, wat heb ik hen misdaan? Je hebt ze niks misdaan. Er kunnen tienduizend redenen zijn waarom ze de dingen doen die ze doen. Antwoorden ze niet? Misschien geen tijd of even vergeten. Ga me niet vertellen dat jij never nooit vergeet een mailtje te beantwoorden.
Waarom trek je het je zo aan dat je ex die reacties weghaalt? Misschien doet hij dat omdat hij niet aan jou herinnerd wil worden? Net zoals wij jou adviseren? Bovendien, waarom check je al die foto's? Ben je expres aan het zoeken naar dingen die hij aan het doen is? Probeer je redenen te vinden om te zeggen "Zie je wel, hij is een zak!"?
Heb je het nummer van die dame met jouw spullen, dan bel je d'r gewoon i.p.v. zo omslachtig te doen, en als ze dan niet antwoordt, dan bel je lokalpolisen en doe je aangifte van diefstal. Flikker facebook van je pc, want blijkbaar kun je er niet mee omgaan op het moment.
Je zegt constant dat je afstand neemt, maar dat doe je niet. Je zoekt constant de confrontatie op. Niet direct met hem, maar met alles dat met hem te maken heeft. En dáár moet je mee ophouden. Ga je bezighouden met je werk, met je eigen vrienden, met je eigen hobbys. Díe dingen maken je gelukkig, díe dingen zullen je helpen erbovenop te komen, niet het constant aangaan van discussie's (in je hoofd vooral) met mensen die zich er vooral buiten willen houden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Inaithnir op 15-09-2014 23:58:55 ]
Je hebt zeker wel een punt, hoor. Het is ook niet zo dat ik mensen direct verwijt als ze vergeten te antwoorden ofzo, en ook geheel algemeen maakt iedereen fouten en is niemand volmaakt.
Echter van zo'n herhalende toestanden hou ik niet zo erg, en cijfersloten resetten en veranderen, cadeautjes die je zoon van je gevreesde schoondochter kreeg tussen haar kleren steken en op die manier terug geven, vergt wel net iets te veel moeite om het af te doen als ongelukjes. Dat zijn geen confrontaties die ik opzoek. De confrontatie van ze te gaan willen leegmaken wel, maar dat moet ooit gebeuren, he. Die "extraatjes" zijn echter niet gewenst.
Het maakt me ook niets uit wat mensen van me denken, zolang ze me niet storen met gedrag gebaseerd op hun gedachten. Als je baas nogal homofobe en vrouwonvriendelijke gedachten heeft en je uiteindelijk je baan kwijt bent, sta je daar niet zo van "I don't give a fuck what people think!"
Nu ben ik mijn liefje kwijt door gedachtengangen van anderen, zijn ouders en hijzelf. Mijn hoofd zegt dan wel dat je zo'n schoonouders en lief beter kwijt dan rijk ben, maar ik zit er wel heel hard mee in.
Nuja, je bent slim genoeg om te vatten dat zo'n zaken wel anders zijn dan je simpelweg iets al dan niet aantrekken.
Tja over die reacties... ik weet niet hoelang ze al weg zijn. Ik was die foto's al vergeten en zag ze terug toen dat meisje enkele dagen geleden jarig was en ik ging kijken op haar profiel. Hij had onze foto's al vrij snel weggehaald van zijn profiel. Ik vermoed dat hij (en anderen) dat doen om niet met schuldvraag te worden geconfronteerd, eerder dan dat het te pijnlijk is. Ik heb hem niet bedrogen, slecht behandeld, getraumatiseerd of ander onmenselijk verdriet aangedaan waardoor hij niet zo om kunnen met een herinnering aan mij. Dat hij mijn reacties (zelfs van voor we een koppel waren) verwijderde op zijn statussen en foto's, tja leuk is het niet voor mij, maar hij doet op zijn facebook wat hij wil, maar echt andere mensen hun reacties verzoeken weg te halen... Het is gewoon nogal extreem en vervuld van een negatieve emotie (ik heb het gissen naar de welke).
Nu heb ik vooral verdriet. Irritaties en kwaadheid die bovenstaande feiten oproepen link ik niet zo hard aan de naam en het gezicht die ik voor ogen hem als ik aan hem denk. Als ik zijn naam hoor, zie ik hem al lachend naar mij, hoe hij zijn armen uistak en dan naar me toe rolde om me te knuffelen, hoe hij van aan zijn bureau omkeek als ik de kamer binnen kwam, lachte, en vervolgens heel de rolstoel naar toe draaide. Die blik in zijn ogen, als ik iets voor hem deed, hoe klein ook, en dan zegt "bedankt schat, ik ga het nooit vanzelfsprekend vinden wat je allemaal doet"
Die lieve man is nu volledig weg, voorgoed waarschijnlijk. Dat val me zwaar...
Echter van zo'n herhalende toestanden hou ik niet zo erg, en cijfersloten resetten en veranderen, cadeautjes die je zoon van je gevreesde schoondochter kreeg tussen haar kleren steken en op die manier terug geven, vergt wel net iets te veel moeite om het af te doen als ongelukjes. Dat zijn geen confrontaties die ik opzoek. De confrontatie van ze te gaan willen leegmaken wel, maar dat moet ooit gebeuren, he. Die "extraatjes" zijn echter niet gewenst.
Het maakt me ook niets uit wat mensen van me denken, zolang ze me niet storen met gedrag gebaseerd op hun gedachten. Als je baas nogal homofobe en vrouwonvriendelijke gedachten heeft en je uiteindelijk je baan kwijt bent, sta je daar niet zo van "I don't give a fuck what people think!"
Nu ben ik mijn liefje kwijt door gedachtengangen van anderen, zijn ouders en hijzelf. Mijn hoofd zegt dan wel dat je zo'n schoonouders en lief beter kwijt dan rijk ben, maar ik zit er wel heel hard mee in.
Nuja, je bent slim genoeg om te vatten dat zo'n zaken wel anders zijn dan je simpelweg iets al dan niet aantrekken.
Tja over die reacties... ik weet niet hoelang ze al weg zijn. Ik was die foto's al vergeten en zag ze terug toen dat meisje enkele dagen geleden jarig was en ik ging kijken op haar profiel. Hij had onze foto's al vrij snel weggehaald van zijn profiel. Ik vermoed dat hij (en anderen) dat doen om niet met schuldvraag te worden geconfronteerd, eerder dan dat het te pijnlijk is. Ik heb hem niet bedrogen, slecht behandeld, getraumatiseerd of ander onmenselijk verdriet aangedaan waardoor hij niet zo om kunnen met een herinnering aan mij. Dat hij mijn reacties (zelfs van voor we een koppel waren) verwijderde op zijn statussen en foto's, tja leuk is het niet voor mij, maar hij doet op zijn facebook wat hij wil, maar echt andere mensen hun reacties verzoeken weg te halen... Het is gewoon nogal extreem en vervuld van een negatieve emotie (ik heb het gissen naar de welke).
Nu heb ik vooral verdriet. Irritaties en kwaadheid die bovenstaande feiten oproepen link ik niet zo hard aan de naam en het gezicht die ik voor ogen hem als ik aan hem denk. Als ik zijn naam hoor, zie ik hem al lachend naar mij, hoe hij zijn armen uistak en dan naar me toe rolde om me te knuffelen, hoe hij van aan zijn bureau omkeek als ik de kamer binnen kwam, lachte, en vervolgens heel de rolstoel naar toe draaide. Die blik in zijn ogen, als ik iets voor hem deed, hoe klein ook, en dan zegt "bedankt schat, ik ga het nooit vanzelfsprekend vinden wat je allemaal doet"
Die lieve man is nu volledig weg, voorgoed waarschijnlijk. Dat val me zwaar...
Het leven is een' krijgsbanier, door goede en kwade dagen, gescheurd, gevlekt, ontvallen schier, kloekmoedig voorwaards dragen.
Ik hoorde net een geweldig mooie metafoor die ik even met jullie wilde delen.
Dingen in je verleden zijn als een snijwerk in de bast van een boom. Hoewel de boom groeit, blijft de afbeelding op z'n plek, hij verdwijnt niet. Hij beweegt niet omhoog, niet omlaag, maar, vanwege de manier waarop bomen groeien, wordt hij ook niet groter.
Jij, daarentegen, kan wel groeien. Net als een boom, kan je groter worden, je takken uitspreiden, nieuwe bladeren krijgen. En hoewel het snijwerk in de bast niet kleiner wordt, zal het wel een steeds kleiner deel van jou uitmaken, zolang jij maar blijft groeien.
Dingen in je verleden zijn als een snijwerk in de bast van een boom. Hoewel de boom groeit, blijft de afbeelding op z'n plek, hij verdwijnt niet. Hij beweegt niet omhoog, niet omlaag, maar, vanwege de manier waarop bomen groeien, wordt hij ook niet groter.
Jij, daarentegen, kan wel groeien. Net als een boom, kan je groter worden, je takken uitspreiden, nieuwe bladeren krijgen. En hoewel het snijwerk in de bast niet kleiner wordt, zal het wel een steeds kleiner deel van jou uitmaken, zolang jij maar blijft groeien.
wauw....quote:
Ik hoorde net een geweldig mooie metafoor die ik even met jullie wilde delen.
Dingen in je verleden zijn als een snijwerk in de bast van een boom. Hoewel de boom groeit, blijft de afbeelding op z'n plek, hij verdwijnt niet. Hij beweegt niet omhoog, niet omlaag, maar, vanwege de manier waarop bomen groeien, wordt hij ook niet groter.
Jij, daarentegen, kan wel groeien. Net als een boom, kan je groter worden, je takken uitspreiden, nieuwe bladeren krijgen. En hoewel het snijwerk in de bast niet kleiner wordt, zal het wel een steeds kleiner deel van jou uitmaken, zolang jij maar blijft groeien.
Ik ben nu bezig met een verhaal te schrijven over onze relatie. Wil er alle dingen die gebeurd zijn en hoe ik me voelde op dat moment erin zetten Zal ik het online zetten daarna of zou ik het voor mezelf houden?
Ik neem aan dat er ook wat persoonlijke details in voor zullen komen, dus ik zou het voor jezelf houden.quote:
Ik ben nu bezig met een verhaal te schrijven over onze relatie. Wil er alle dingen die gebeurd zijn en hoe ik me voelde op dat moment erin zetten Zal ik het online zetten daarna of zou ik het voor mezelf houden?
Even een postitieve vibe van mijn kant uit
Gaat nu lekker. Ben vreselijk druk met school, maar heb het onwijs naar mijn zin. Kom om in de aardige mensen, en leer er steeds meer kennen. Op mijn werk heb ik het zo mogelijk nog meer naar mijn zin, en ook daar leer ik elke keer wel nieuwe mensen kennen waar ik leuk mee kan praten, en het is gewoon prettig.
Mezelf in de medezeggenschapsraad van de school weten te worstelen, en dat is zo tof Gewoon om mezelf belangrijk te voelen, invloed te hebben op bepaalde keuzes en anderen te vertegenwoordigen. Veel papierwerk, emails en gesprekken, maar voor sociale contacten is het top. En voor mijn zelfvertrouwen ook.
Ben nu wel elke keer kapot moe als ik thuis ben, maar kruip voldaan mijn bed in. En merk dat ik het helemaal niet mis om te skypen. De negatieve herinneringen maken nu vooral plaats voor de goede, mis hem nog wel, maar ik weet dat het goed is zo. Mijn hart groeit nu door andere mensen, die me wel kunnen kwetsen, maar niet zo diep. Aandacht krijg ik zat, net als liefde en vertrouwen.
Hou van mijn leven. En dat wilde ik even kwijt.
Gaat nu lekker. Ben vreselijk druk met school, maar heb het onwijs naar mijn zin. Kom om in de aardige mensen, en leer er steeds meer kennen. Op mijn werk heb ik het zo mogelijk nog meer naar mijn zin, en ook daar leer ik elke keer wel nieuwe mensen kennen waar ik leuk mee kan praten, en het is gewoon prettig.
Mezelf in de medezeggenschapsraad van de school weten te worstelen, en dat is zo tof
Gewoon om mezelf belangrijk te voelen, invloed te hebben op bepaalde keuzes en anderen te vertegenwoordigen. Veel papierwerk, emails en gesprekken, maar voor sociale contacten is het top. En voor mijn zelfvertrouwen ook.Ben nu wel elke keer kapot moe als ik thuis ben, maar kruip voldaan mijn bed in. En merk dat ik het helemaal niet mis om te skypen. De negatieve herinneringen maken nu vooral plaats voor de goede, mis hem nog wel, maar ik weet dat het goed is zo. Mijn hart groeit nu door andere mensen, die me wel kunnen kwetsen, maar niet zo diep. Aandacht krijg ik zat, net als liefde en vertrouwen.
Hou van mijn leven. En dat wilde ik even kwijt.
Voor mij maakt het niet zo veel uit. De andere personen en ik komen er niet herkenbaar in voor met naam en toenaam.quote:
[..]
Ik neem aan dat er ook wat persoonlijke details in voor zullen komen, dus ik zou het voor jezelf houden.
Ik betwijfel alleen of mensen het interessant zouden vinden om te lezen
Top! Dat is toch wel een beetje de instelling waar we allemaal naartoe leven hier denk ikquote:
Even een postitieve vibe van mijn kant uit
Gaat nu lekker. Ben vreselijk druk met school, maar heb het onwijs naar mijn zin. Kom om in de aardige mensen, en leer er steeds meer kennen. Op mijn werk heb ik het zo mogelijk nog meer naar mijn zin, en ook daar leer ik elke keer wel nieuwe mensen kennen waar ik leuk mee kan praten, en het is gewoon prettig.
Mezelf in de medezeggenschapsraad van de school weten te worstelen, en dat is zo tof
Ben nu wel elke keer kapot moe als ik thuis ben, maar kruip voldaan mijn bed in. En merk dat ik het helemaal niet mis om te skypen. De negatieve herinneringen maken nu vooral plaats voor de goede, mis hem nog wel, maar ik weet dat het goed is zo. Mijn hart groeit nu door andere mensen, die me wel kunnen kwetsen, maar niet zo diep. Aandacht krijg ik zat, net als liefde en vertrouwen.
Hou van mijn leven. En dat wilde ik even kwijt.
Doe je echt goed!
Als jij de behoefte hebt het te delen met anderen, en naar eigen inzicht kan bepalen of het niemands privacy schaadt, dan mag je het best plaatsen. Ik denk dat sommigen best geinteresseerd zullen zijn en zichzelf misschien kunnen herkennen in jouw verhaal.quote:
[..]
Voor mij maakt het niet zo veel uit. De andere personen en ik komen er niet herkenbaar in voor met naam en toenaam.
Ik betwijfel alleen of mensen het interessant zouden vinden om te lezen
Dat moet (en kan) je alleen zelf bepalen. Ik weet van mezelf dat ik me beter voel als ik dingen met andere mensen deel, en dat geldt eigenlijk wel voor iedereen. Dingen opkroppen is niet goed, daar wordt je alleen gefrustreerd en depressief van. Maar het feit dat je al aangeeft dat je openstaat om het te delen, betekent dat je dat in elk geval niet doet. Dus dat is sowieso goed! Misschien is het schrijven zelf dus al genoeg voor jou, en hoef je het niet met anderen te delen.quote:
Ik ben nu bezig met een verhaal te schrijven over onze relatie. Wil er alle dingen die gebeurd zijn en hoe ik me voelde op dat moment erin zetten Zal ik het online zetten daarna of zou ik het voor mezelf houden?
Goed om te horen meidquote:
Even een postitieve vibe van mijn kant uit
Gaat nu lekker. Ben vreselijk druk met school, maar heb het onwijs naar mijn zin. Kom om in de aardige mensen, en leer er steeds meer kennen. Op mijn werk heb ik het zo mogelijk nog meer naar mijn zin, en ook daar leer ik elke keer wel nieuwe mensen kennen waar ik leuk mee kan praten, en het is gewoon prettig.
Mezelf in de medezeggenschapsraad van de school weten te worstelen, en dat is zo tof
Ben nu wel elke keer kapot moe als ik thuis ben, maar kruip voldaan mijn bed in. En merk dat ik het helemaal niet mis om te skypen. De negatieve herinneringen maken nu vooral plaats voor de goede, mis hem nog wel, maar ik weet dat het goed is zo. Mijn hart groeit nu door andere mensen, die me wel kunnen kwetsen, maar niet zo diep. Aandacht krijg ik zat, net als liefde en vertrouwen.
Hou van mijn leven. En dat wilde ik even kwijt.
quote:
[..]
Als jij de behoefte hebt het te delen met anderen, en naar eigen inzicht kan bepalen of het niemands privacy schaadt, dan mag je het best plaatsen. Ik denk dat sommigen best geinteresseerd zullen zijn en zichzelf misschien kunnen herkennen in jouw verhaal.
Ik schrijf hem eerst en dan bepaal ik het. Zit nog te twijfelen. Bedankt voor de steunquote:
[..]
Dat moet (en kan) je alleen zelf bepalen. Ik weet van mezelf dat ik me beter voel als ik dingen met andere mensen deel, en dat geldt eigenlijk wel voor iedereen. Dingen opkroppen is niet goed, daar wordt je alleen gefrustreerd en depressief van. Maar het feit dat je al aangeeft dat je openstaat om het te delen, betekent dat je dat in elk geval niet doet. Dus dat is sowieso goed! Misschien is het schrijven zelf dus al genoeg voor jou, en hoef je het niet met anderen te delen.
[..]
Goed om te horen meid
Ik heb zaterdag een date
Gewoon even iets anders aan mijn hoofd. Hoeft niet meteen iets te worden...
Gewoon even iets anders aan mijn hoofd. Hoeft niet meteen iets te worden...
Ik kom hier even melden dat ik vanavond mijn ex voor het eerst sinds de break-up (begin juni) weer ben tegengekomen
Awkward was het wel. Het was koopavond in de stad waar zij woont (± 15km vanaf mijn woonplaats) en daar zit een hele goede sportwinkel. Dus ik ging daarheen voor iets nieuws voor het hardlopen, wie kom ik natuurlijk tegen terwijl ik door de stad loop?
Ze was met haar moeder en broertje, ik met een vriend van me. Ik heb haar gewoon fatsoenlijk begroet, en daarna zei ze ook maar hoi, met een gezicht dat op onweer stond
Dit wou ik jullie niet onthouden
Awkward was het wel. Het was koopavond in de stad waar zij woont (± 15km vanaf mijn woonplaats) en daar zit een hele goede sportwinkel. Dus ik ging daarheen voor iets nieuws voor het hardlopen, wie kom ik natuurlijk tegen terwijl ik door de stad loop?
Ze was met haar moeder en broertje, ik met een vriend van me. Ik heb haar gewoon fatsoenlijk begroet, en daarna zei ze ook maar hoi, met een gezicht dat op onweer stond
Dit wou ik jullie niet onthouden
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
T zijn die kleine overwinningen he?quote:
Ik kom hier even melden dat ik vanavond mijn ex voor het eerst sinds de break-up (begin juni) weer ben tegengekomen
Awkward was het wel. Het was koopavond in de stad waar zij woont (± 15km vanaf mijn woonplaats) en daar zit een hele goede sportwinkel. Dus ik ging daarheen voor iets nieuws voor het hardlopen, wie kom ik natuurlijk tegen terwijl ik door de stad loop?
Ze was met haar moeder en broertje, ik met een vriend van me. Ik heb haar gewoon fatsoenlijk begroet, en daarna zei ze ook maar hoi, met een gezicht dat op onweer stond
Dit wou ik jullie niet onthouden
T gaat goed met me!
De donkere wolken in mijn hoofd zijn opgeklaard en de zon begint steeds vaker volop te schijnen. Nu heb ik ook een heel aantal positieve dingen die gebeurd zijn. Eind augustus ben ik afgestudeerd, heb een baan gevonden per 1 oktober en heb weer veel energie om alles te doen waar ik zin in heb. En veel contact met mijn vrienden. Heerlijk.
Van m'n ex zie of hoor ik niks meer. Enkel rekeningen van incassobureaus. Maar die gaan rechtstreeks de vuilnisbak in. Na 5 maanden terugsturen vind ik het wel mooi geweest.
De donkere wolken in mijn hoofd zijn opgeklaard en de zon begint steeds vaker volop te schijnen. Nu heb ik ook een heel aantal positieve dingen die gebeurd zijn. Eind augustus ben ik afgestudeerd, heb een baan gevonden per 1 oktober en heb weer veel energie om alles te doen waar ik zin in heb. En veel contact met mijn vrienden. Heerlijk.
Van m'n ex zie of hoor ik niks meer. Enkel rekeningen van incassobureaus. Maar die gaan rechtstreeks de vuilnisbak in. Na 5 maanden terugsturen vind ik het wel mooi geweest.
Klopt!quote:
[..]
T zijn die kleine overwinningen he?
Goed om te horen dat het met jou ook weer de goede kant op gaat! Succes met je nieuwe baan straks!
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Stond haar gezicht op onweer? Had jij haar dan onrecht gedaan, of toch andersom?quote:
Ik kom hier even melden dat ik vanavond mijn ex voor het eerst sinds de break-up (begin juni) weer ben tegengekomen
Awkward was het wel. Het was koopavond in de stad waar zij woont (± 15km vanaf mijn woonplaats) en daar zit een hele goede sportwinkel. Dus ik ging daarheen voor iets nieuws voor het hardlopen, wie kom ik natuurlijk tegen terwijl ik door de stad loop?
Ze was met haar moeder en broertje, ik met een vriend van me. Ik heb haar gewoon fatsoenlijk begroet, en daarna zei ze ook maar hoi, met een gezicht dat op onweer stond
Dit wou ik jullie niet onthouden
Haar gezicht stond inderdaad op onweer toen ik haar tegenkwam gisteravond, ja. Waarom kan ik je niet verklaren. Er is door beide geen onrecht aangedaan aan de ander, alleen ik heb destijds de relatie verbroken. Maar om dat nou onder 'onrecht' te scharen vind ik wel ver gezocht. We zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan, tenminste niet in mijn ogen, maar het was gewoon het besef van mijn kant dat ik niet meer gelukkig was met onze relatie, en daarom een punt achter heb gezet. Maar om haar dan straal voorbij te lopen als je haar tegenkomt en doen alsof je elkaar niet kent, dát vind ik laag. Dus ik heb gewoon beleefd 'hoi' gezegd, met als gevolg dat ik een 'hoi' terugkreeg met een gezicht dat op onweer stond ..quote:
[..]
Stond haar gezicht op onweer? Had jij haar dan onrecht gedaan, of toch andersom?
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Wel handig als je met je hoofd nog bij je ex enzo zit? Of valt dat wel mee?quote:
Ik heb zaterdag een date
Gewoon even iets anders aan mijn hoofd. Hoeft niet meteen iets te worden...
Je hebt het uitgemaakt dus je bent fout. Dat zal wel de denkwijze wezen. Helemaal als er zich niks heeft voorgedaan is het wel raar ja.quote:
[..]
Haar gezicht stond inderdaad op onweer toen ik haar tegenkwam gisteravond, ja. Waarom kan ik je niet verklaren. Er is door beide geen onrecht aangedaan aan de ander, alleen ik heb destijds de relatie verbroken. Maar om dat nou onder 'onrecht' te scharen vind ik wel ver gezocht. We zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan, tenminste niet in mijn ogen, maar het was gewoon het besef van mijn kant dat ik niet meer gelukkig was met onze relatie, en daarom een punt achter heb gezet. Maar om haar dan straal voorbij te lopen als je haar tegenkomt en doen alsof je elkaar niet kent, dát vind ik laag. Dus ik heb gewoon beleefd 'hoi' gezegd, met als gevolg dat ik een 'hoi' terugkreeg met een gezicht dat op onweer stond ..
Maar ach er zijn belangrijkere dingen dan nadenken/je druk maken over waarom ze zo deed.
Misschien dat ze het toch iets zwaarder heeft opgevat dan.quote:
[..]
Haar gezicht stond inderdaad op onweer toen ik haar tegenkwam gisteravond, ja. Waarom kan ik je niet verklaren. Er is door beide geen onrecht aangedaan aan de ander, alleen ik heb destijds de relatie verbroken. Maar om dat nou onder 'onrecht' te scharen vind ik wel ver gezocht. We zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan, tenminste niet in mijn ogen, maar het was gewoon het besef van mijn kant dat ik niet meer gelukkig was met onze relatie, en daarom een punt achter heb gezet. Maar om haar dan straal voorbij te lopen als je haar tegenkomt en doen alsof je elkaar niet kent, dát vind ik laag. Dus ik heb gewoon beleefd 'hoi' gezegd, met als gevolg dat ik een 'hoi' terugkreeg met een gezicht dat op onweer stond ..
Lol, whutquote:
Je hebt het uitgemaakt dus je bent fout. Dat zal wel de denkwijze wezen. Helemaal als er zich niks heeft voorgedaan is het wel raar ja.
Dus iemand die een relatie beëindigt is per definitie 'fout'?
En als er zich niks had voorgedaan, had ik de relatie ook niet hoeven te beëindigen, slimmerik. Ik heb een paar reeksen terug wel mijn verhaal hier gepost, dus mocht je de behoefte hebben om te weten waarom ik er een punt achter heb gezet, zoek het even terug dan. Maar doe nu niet alsof ik iets gedaan zou hebben wat haar gezicht op onweer zou rechtvaardigen
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Volgens mij begrijp je het verkeerdquote:
[..]
Lol, whut
Dus iemand die een relatie beëindigt is per definitie 'fout'?
En als er zich niks had voorgedaan, had ik de relatie ook niet hoeven te beëindigen, slimmerik. Ik heb een paar reeksen terug wel mijn verhaal hier gepost, dus mocht je de behoefte hebben om te weten waarom ik er een punt achter heb gezet, zoek het even terug dan. Maar doe nu niet alsof ik iets gedaan zou hebben wat haar gezicht op onweer zou rechtvaardigen
Nee dat zeg ik niet, ik zeg dat het kan verklaren waarom haar gezicht op onweer stond. Omdat jij het in haar ogen fout hebt gedaan omdat je ermee gekapt bent. Ik zeg ook nergens dat dat terecht is trouwens.
quote:
Morgen een date met vier mannen en een vrouw
Dat is meer voor in KPD toch gangbangs.quote:
Morgen een date met vier mannen en een vrouw
Noem je mij nou een wildebeest?quote:
Zeg niks over gangbangs, we gaan samen pannenkoeken bakken volgens mijquote:
[..]
Dat is meer voor in KPD toch gangbangs.
Waarschijnlijk ga ik morgen alles doen om je te ontwijken omdat ik stiekem heel verlegen benquote:
Ben dat meisje met de veel te grote rugzak en het haar voor de ogen.
Volgens mij ben je ook een liegebeest...quote:
[..]
Waarschijnlijk ga ik morgen alles doen om je te ontwijken omdat ik stiekem heel verlegen ben
We zullen het zien.
AH van het topic.quote:
[..]
Noem je mij nou een wildebeest?
[..]
Zeg niks over gangbangs, we gaan samen pannenkoeken bakken volgens mij
Wie weet, schijnt er vaak nogal heftig aan toe te gaan op meets.
Nee, Brannagh lijkt me een typisch gevalletje 'blaffende honden bijten niet'.quote:
[..]
Volgens mij ben je ook een liegebeest...
Pannenkoeken bakken is echt heftig!quote:
[..]
AH van het topic.
Wie weet, schijnt er vaak nogal heftig aan toe te gaan op meets.
Ben een puppy, de enige reden dat ik wil bijten is omdat mijn tandjes jeukenquote:
[..]
Nee, Brannagh lijkt me een typisch gevalletje 'blaffende honden bijten niet'.
[..]
Pannenkoeken bakken is echt heftig!
Nou op mij mag je wel sabbelen hoorquote:
[..]
Ben een puppy, de enige reden dat ik wil bijten is omdat mijn tandjes jeuken
Tandjesquote:
[..]
Ben een puppy, de enige reden dat ik wil bijten is omdat mijn tandjes jeuken
Foto van je ex liken op facebook, done of not done?
Heb het zelf uitgemaakt bijna anderhalf jaar geleden. Vriendschappelijk uit elkaar gegaan verder, en zij wilde daarna nog contact blijven houden (ze bood zelfs aan of we niet alleen een seksrelatie konden hebben )
Maargoed, daarna ben ik eigenlijk heel afstandelijk geworden naar haar toe. Waar ze mij nog wel feliciteert met verjaardag, afstuderen, en foto's ''liked'' op Facebook, doe ik dit alles eigenlijk niet bij haar, omdat ik het op de een of andere manier schijnheilig vind. Het is immers mijn keuze geweest om het contact te verbreken, dus dan moet ik het -in geen enkele vorm- meer terugdoen bij haar, of is dat een beetje overdreven?
Heb het zelf uitgemaakt bijna anderhalf jaar geleden. Vriendschappelijk uit elkaar gegaan verder, en zij wilde daarna nog contact blijven houden (ze bood zelfs aan of we niet alleen een seksrelatie konden hebben
)Maargoed, daarna ben ik eigenlijk heel afstandelijk geworden naar haar toe. Waar ze mij nog wel feliciteert met verjaardag, afstuderen, en foto's ''liked'' op Facebook, doe ik dit alles eigenlijk niet bij haar, omdat ik het op de een of andere manier schijnheilig vind. Het is immers mijn keuze geweest om het contact te verbreken, dus dan moet ik het -in geen enkele vorm- meer terugdoen bij haar, of is dat een beetje overdreven?
Het was leukquote:
[..]
Wel handig als je met je hoofd nog bij je ex enzo zit? Of valt dat wel mee?
[..]
Je hebt het uitgemaakt dus je bent fout. Dat zal wel de denkwijze wezen. Helemaal als er zich niks heeft voorgedaan is het wel raar ja.
Maar ach er zijn belangrijkere dingen dan nadenken/je druk maken over waarom ze zo deed.
Verder is het vandaag een maand geleden dat ze het uitgemaakt heeft. Zware dag vandaag... Mis haar nog steeds, en hoewel ze er met een ander vandoor is gegaan hou ik nog steeds van haar. Heb ook nog steeds vlinders in de buik als ik aan haar denk of een foto van haar tegenkom....
Meetverslag!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Meetverslag!Jij en uiteraard de anderen ook bedankt voor twee hele leuke dagenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Meetverslag!Klinkt gezellig! Wou dat ik me ook had opgegeven ook al ken ik jullie niet zo goedSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat wil je eigenlijk? Misschien moet je je dat eerst eens afvragen. Wil je met haar in contact blijven, of haar helemaal loslaten? Want zoals je het schrijft, wil je eigenlijk geen contact met haar, maar laat je het maar gebeuren.quote:
Foto van je ex liken op facebook, done of not done?
Heb het zelf uitgemaakt bijna anderhalf jaar geleden. Vriendschappelijk uit elkaar gegaan verder, en zij wilde daarna nog contact blijven houden (ze bood zelfs aan of we niet alleen een seksrelatie konden hebben
Maargoed, daarna ben ik eigenlijk heel afstandelijk geworden naar haar toe. Waar ze mij nog wel feliciteert met verjaardag, afstuderen, en foto's ''liked'' op Facebook, doe ik dit alles eigenlijk niet bij haar, omdat ik het op de een of andere manier schijnheilig vind. Het is immers mijn keuze geweest om het contact te verbreken, dus dan moet ik het -in geen enkele vorm- meer terugdoen bij haar, of is dat een beetje overdreven?
Je moet doen wat je denkt dat voor jou het beste is. Als jij het fijner vindt om geen contact meer te hebben, dan moet je dat gewoon aangeven. Je hoeft je niet naar haar te schikken. Maar dan moet je ook goed doorzetten en haar echt blokkeren op facebook en dergelijke. Haar voor zijn als het ware.
quote:
Meetverslag!Vond het echt heel gezellig met jullie, zeker voor herhaling vatbaarSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ach, gebeurt vast nog wel eens. En wij kenden elkaar ook niet, behalve uit dit topic en wat via WhatsApp van tevoren.quote:
[..]
Klinkt gezellig! Wou dat ik me ook had opgegeven ook al ken ik jullie niet zo goed
Je mag ook kiezen uit bewezen autist, chaoot, eierbreker of slechtste kietelaar ooitquote:
Kort antwoord: Nee.quote:
Waaaaaaaah mijn ex wil wat met me gaan drinken als vrienden vrijdag. HELP
Lang antwoord: Nee, punt.
Langer antwoord: Niet doen. Je gaf zelf al aan dat je nog heel erg met haar in je hoofd bezig bent. Hier ben je gewoon nog lang (lang) niet klaar voor.
Maar waarom wilt ze dat ineens? Zal ze er geen bijbedoelingen mee hebben?quote:
[..]
Kort antwoord: Nee.
Lang antwoord: Nee, punt.
Langer antwoord: Niet doen. Je gaf zelf al aan dat je nog heel erg met haar in je hoofd bezig bent. Hier ben je gewoon nog lang (lang) niet klaar voor.
Ik zou het niet doen, zeker niet als je er nog niet helemaal overheen bent.quote:
[..]
Maar waarom wilt ze dat ineens? Zal ze er geen bijbedoelingen mee hebben?
Ik twijfel nog. Jullie hebben er ervaring mee en zullen het het beste weten. Zelf zou ik eigenlijk wel willen maar alleen om bij te praten zodat we misschien nog met een goed gevoel uit elkaar kunnen gaan..quote:
[..]
Ik zou het niet doen, zeker niet als je er nog niet helemaal overheen bent.
Dat gesprek, dat kun je echt pas over een heel aantal maanden (of zelfs een paar jaar) voeren. Dat kun je nu nog niet. Alle emoties zijn nog veel te vers, vooral bij jou.quote:
[..]
Ik twijfel nog. Jullie hebben er ervaring mee en zullen het het beste weten. Zelf zou ik eigenlijk wel willen maar alleen om bij te praten zodat we misschien nog met een goed gevoel uit elkaar kunnen gaan..
Waarom ze het wil weet ik niet. Spijt? Zelfrechtvaardiging (dwz, ze wil bevestiging dat ze het juiste besluit heeft genomen op de een of andere manier)? Om je te stangen? Het maakt ook niet uit. Je moet het gewoon echt niet doen.
Ik denk spijt. Ik was haar vergeten te verwijderen op twitter en ineens praatte ze tegen me. Ze heeft ook onze foto nog als omslagfoto. Ze wil nu zelfs weer dat ik haar unblock op app maar daar heb ik voor bedanktquote:
[..]
Dat gesprek, dat kun je echt pas over een heel aantal maanden (of zelfs een paar jaar) voeren. Dat kun je nu nog niet. Alle emoties zijn nog veel te vers, vooral bij jou.
Waarom ze het wil weet ik niet. Spijt? Zelfrechtvaardiging (dwz, ze wil bevestiging dat ze het juiste besluit heeft genomen op de een of andere manier)? Om je te stangen? Het maakt ook niet uit. Je moet het gewoon echt niet doen.
Ik snap t niet meer....
Heel goed, gewoon geblokkeerd houden (en op twitter ook eventjes doen). Snappen hoeft niet, soms wil je het antwoord ook niet weten. Want het kan (voor jou) een prettig antwoord zijn, maar ook iets dat je echt, écht niet wil horen.quote:
[..]
Ik denk spijt. Ik was haar vergeten te verwijderen op twitter en ineens praatte ze tegen me. Ze heeft ook onze foto nog als omslagfoto. Ze wil nu zelfs weer dat ik haar unblock op app maar daar heb ik voor bedankt
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |