Franse vakantiekinderen, deel XIII: ze gaan er weer vandoor!

Half juli zijn er weer twee Franse meisjes drie weken bij ons komen logeren. Om op adem te komen en aandacht bij te tanken, en om ons een punthoofd te bezorgen.

De stichting die dit voor Nederland regelt (met kinderen uit diverse Europese landen, ook ons eigen land) is Europa Kinderhulp. Terzijde: De stichting zoekt nog gastouders, én vrijwilligers op allerlei gebied. Mocht je een kleine donatie willen doen, dan is die ook welkom.

Voor de volledigheid de eerdere delen, met de avonturen van vorige jaren:
OUD / Twee Franse meiden van acht: Help Dude het Goede Doel door.
OUD / Twee Franse vakantiemeiden (8 jaar), deel II
OUD / Franse vakantiemeiden, Part Trois (III)
OUD / Franse vakantiemeiden, IV
OUD / Franse vakantiekinderen deel V
OUD / Franse vakantiekinderen deel VI
OUD / Franse vakantiekinderen, deel VII: De derde rónde, de derde rónde.
OUD / Franse vakantiekinderen, deel VIII: het derde jaar.
OUD / Franse vakantiekinderen, deel IX: het vierde jaar.
OUD / Franse vakantiekinderen, deel X: het vierde jaar.
OUD / Franse vakantiekinderen, deel XII: ze komen er weer aan!

L. is elf jaar en een blonde branieschopper en K. van tien is een lekkerbek met Afrikaanse roots.

We paaiden deze kinderen met de volgende wervende flyer:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

'Hun' kamer:

Het bed schuiven we uiteen tot twee bedden. Dat vinden ze reuze gezellig en het valt mee hoe lang ze keten 's avonds. We zorgen wel dat ze totaal afgedraaid hun bedjes induiken natuurlijk.

Enkele impressies door de jaren heen:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

2012:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En dan het (op moment van schrijven zojuist) afgelopen jaar:

Racen!


(Kinder)champagne op onze trouwdag.

Waarop we De Plant in ontvangst namen van de dames.


Dagje Giethoorn + verjaarsbezoek:





Vele lieve briefjes

En tekeningen verder,


gingen we naar een huisje in Velsen. Maar daar spookte het al net zo erg als thuis.


We hebben rondgevaren in Amsterdam.


Maar laten we wel wezen, als je terug op het park, van golfer en Bluezz dit cadeau krijgt:

is heel 'Missie Holland' al geslaagd!

Naast stoeien met Arty in het zwembad natuurlijk:


En een kaasmarkt.


Verder werd er veel gekookt en gebakken door de dames. Er zijn brownies gemaakt, cupcakes, pannenkoeken, een heel huwelijks gourmet-buffet, en vele, vele rauwe eieren als ontbijt voor de onwetende, slapende gastouders.


Met tussendoor even uitrusten.


Ook de fotografiehobbie werd doorontwikkeld. Er waren twee onwelwillende, edoch monddode modellen:




Nou en toen werd er nog meer gekookt:

En maakte Arty uiteraard de inmiddels traditionele gekleurde pannenkoeken op de laatse avond:


Maar aan alles komt een eind.


En daar gaan ze dan weer!

quote:

Op dinsdag 5 augustus 2014 23:12 schreef Naamah het volgende:
Mooie verhalen weer!

Kunnen de meisjes, nu ze wat groter zijn, al een beetje op het geheel reflecteren? Het in een wat groter verband zien, zeg maar? Denken ze er bijvoorbeeld zelf over na dat ze ooit te oud zijn hiervoor? Zijn ze zich er van bewust dat deze vakantie samenhangt met hun thuissituatie? Vragen ze zich wel eens af waarom die maffe gastouders van ze eraan begonnen zijn en zich elk jaar weer opgeven? Of is het toch vooral lekker lang-leve-de-lol-in-het-hier-en-nu?

Ze begonnen het er de vorige keer al over te hebben dat ze misschien te oud worden om te mogen komen. Maar ze zouden dan gewoon per trein komen, zeiden ze. Dat zou ze dan wel een euro of tien kosten, maar soit.

Maar verder weet ik niet wat er in de koppies omgaat en of ze zich afvragen waarom zij op vakantie mogen. Kan me wel voorstellen dat bijvoorbeeld klasgenootjes dat ook wel eens vragen.
Maar ik hoor ze er nooit over (en wij vragen er ook niet naar. We trachten er vooral niet te ingewikkeld over te doen. Ik denk zelf ook altijd: ik hoor later nog wel eens van ze hoe ze het allemaal hebben ervaren. Voor nu inderdaad: leve de lol. We hopen ze het gevoel te geven dat ze bijzonder zijn, maar tegelijkertijd heel normaal -ik weet niet of ik het zo begrijpelijk uitleg).

Ik ben wel benieuwd wat ze denken over onze beweegredenen. Ze weten dat wij geen kinderen willen, maar ik denk dat ze zich niet eens afvragen waarom we dan wel draakjes in huis nemen. Het is allemaal heel vanzelfsprekend voor ze, denk ik. Dat ligt wellicht ook wel aan onze houding. We nemen alles gewoon zoals het komt en als de meiden er zijn, zijn de meiden er, maar wij worden daar verder niet meer zo anders van. Ik denk dat de meiden ons dus ook niet zo zeer als ouders-achtige wezens zien, maar meer als eh... Tja, gewoon Dude en Arty.
Volgens de dames komen we van planeet Groningen.

Dus ik denk wel dat ze ons een beetje raar vinden, maar ik weet ook dat ze ons vertrouwen en van ons houden. Dat zeggen ze overigens ook gerust en ze schrijven het op briefjes die we bij ons ontbijt vinden.

Aangezien ze overmorgen vertrekken, zijn de drukke dagen weer begonnen. Ik schreef het al: pijntjes, zalfjes, troostende kusjes.
L. heeft er altijd het meeste last van. Wordt wat pips en huilerig en weet zich geen raad met zichzelf. Vanavond heb ik haar na een huilbui op bed gelegd en hebben we even samen gepraat, terwijl ik over haar koppie aaide. Ze viel al snel in slaap.
Dat hoofdje zit zó vol. Ze draagt de last van de wereld op haar schouders. Het neefje van de buurvrouw van de bakker was zijn baan kwijt en daar kan ze dan zo om brullen. Want hij had ook net een baby en een pup.

Ik heb haar gezegd dat volwassen mensen hun eigen problemen moeten en kunnen oplossen en dat ze haar hoofd niet zo vol hoeft te stoppen met zorgen om anderen. Dat gaat ze proberen, al kwamen die zorgen vanzelf aangevlogen, zei ze. Ik herken het wel. Ik was zelf ook een zorgelijk kind, met dat verschil dat ik zeer waarschijnlijk een stuk minder problematische volwassenen om me heen had.

Ik vind het zo jammer voor haar, dat ze zo veel ziet en hoort en waarvoor ze zich verantwoordelijk voelt. Zo heeft ze al maanden pijn in haar knie, maar zegt ze dat niet tegen haar moeder omdat ze bang is dat de huisarts geld kost.
Nu ga ik haar moeder niet achter haar rug inlichten, maar ik heb haar wel op het hart gedrukt dat de verzekering de huisarts betaalt. Ik hou het van een afstandje wel in de gaten, en het gaat me aan het hart dat ze zulke volwassen zorgen heeft.

[ Bericht 10% gewijzigd door Duderinnetje op 06-08-2014 01:27:09 ]

quote:

Op woensdag 6 augustus 2014 01:18 schreef golfer het volgende:
Ik hou van je Dude.
Zo goed hoe je met die lieve meiden omgaat.

Oh dat is echt lief, dank je.
We doen ook maar wat en het is goed te horen van echte goede (groot)ouders dat het niet al te mal is wat we doen. We twijfelen er best vaak aan, namelijk, of we het wel zo handig aanpakken allemaal.

[ Bericht 9% gewijzigd door Duderinnetje op 06-08-2014 01:32:34 ]

quote:

Op woensdag 6 augustus 2014 17:35 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Ik ken iemand die daar werkt en ze had zo mee gedaan door te doen alsof ze ze kwam ophalen om op te nemen

Nou, de koffers zijn gepakt, de dames liggen met natte douchehaartjes te kletsen in bed en ik heb net het jaarlijkse kaartje (een geschreven kaartje, bedoel ik dus, die ze dan in de bus vanzelf tegenkomen als ze gaan eten) in hun lunchtasjes verstopt. In de koffer stop ik nog even een kaart voor de ouders en dan staan we vannacht om kwart voor vijf op om ze in Drachten te gaan afleveren.

Het was weer een prima editie, en in elk geval die met het mooiste weer tot nu toe.
De dames doen alsof ze er gewoon eventjes tussen uit gaan, dus zoals het nu lijkt komen ze volgend jaar weer graag terug (ze vroegen ons of we bij voorkeur geen auto-ongeluk konden krijgen, omdat ze niet kunnen komen als we verongelukt zijn. Waar ze al niet over nadenken...)

Nou, het was weer fijn dat jullie zoals altijd meedachten en dat we hier ons ei kwijt konden!

quote:

Op woensdag 6 augustus 2014 21:43 schreef Bluezz het volgende:
Jullie kijken weer terug op bijzondere weken!! Goed gedaan, superleuk ook al die extra lieve dingen, zoals kaartjes/kaarten etc.
* Bluezz wil ook wel een weekje komen logeren

Ik blijf de Ipad-generatie hardnekkig voeden met handgeschreven briefjes en kaartjes. En ze vinden dat enorm leuk! Ze sturen ons nu ook al ansichten vanaf schoolkamp en zo. Echte ansichten, dus met een heleboel fotootjes erop. Die kiezen wij zelf ook altijd uit voor hen als we op vakantie zijn, want dan kan je lekker lang kijken in die onbekende stad of dat verre land. En verrek, dat werkt dus gewoon nog steeds. Ze vinden het net zo leuk als ik het zelf als kind (nu nog!) vond om ansichten te krijgen.

De volgende zending naar La France wordt overigens het foto-album (maak ik elk jaar). Even bijkomen en dan ergens volgende week de foto's maar eens uitzoeken. Ik zal dan vast hier ook nog wel even wat kieken plaatsen. Het kwam er nu vaak niet van (en: we maken minder foto's. Het wordt toch allemaal een beetje gewoner. We moeten er soms echt aan denken: foto's maken, want juist het gewone en 'terugkerende' - bijvoorbeeld de gekleurde pannenkoeken, de vaste bordspelletjes met Arty, samen koken en bakken - is bijzonder genoeg om vast te leggen.).

Wij vinden het zelf wel fijn dat ze weer vertrekken. We weten ook dat ze weer naar een liefdevolle familie gaan.

Het is altijd wel dubbel hoor, want zo'n eerste dag is het maar raar stil in huis.

Maar een jaar gaat zó snel en we hebben natuurlijk tussendoor ook regelmatig contact, dus we verliezen ze niet uit het oog. Ze verheugen zich gelukkig ook weer op het terugzien van hun moeders en vriendinnetjes, dus wij hebben nooit drama bij de bus. We doen nog een high five en dan herneemt iedereen zo zijn eigen leventje weer.

Er zijn altijd wel een paar kinderen waarbij het een hartverscheurend afscheid is en dat lijkt me heel pittig voor de betreffende gastouders, zeker als je wellicht vermoedt dat er thuis meer aan de hand is dan de organisatie weet. Maar over het algemeen gaan de kinderen weer met plezier, cadeautjes en mooie verhalen terug.

quote:

Op woensdag 6 augustus 2014 22:55 schreef Chell het volgende:
Ik vind je verhalen echt heerlijk. En echt, volgens mij doen jullie het geweldig! Sommige van de dingen die je tegen ze zegt, zijn zó raak!

Hier gaan ze de rest van hun leven van nagenieten en over navertellen

En opnieuw denk ik "zal ik ook". Maar ik ben alleen en vraag me af of dat zo handig is, met kinderen die toch wat bagage hebben e.d.

Lief en fijn wat je zegt. Geeft de burgerdeeltijdouder moed. De post van debuurvrouw trouwens ook, dat het gewoon altijd trial and error blijft.


Wat betreft de bagage: de kinderen die met deze reizen meekomen hebben in principe geen ernstige bagage (denk aan mishandeling ed.). Als men weet dat zoiets wél speelt, gaat zo'n jongen of meisje niet mee. De gastouders zijn daar simpelweg niet op geselecteerd en niet kundig in. Maar tuurlijk hebben de kinderen een indicatie om mee te mogen. Dat kan ook zijn dat vader en moeder werkloos zijn, of dat een broertje of zusje de aandacht van het gezin opslokt.

Wat SEK juist wil, is dat iedereen in principe gastouder kan zijn: alleenstaanden, gezinnen, kinderlozen, senioren, mensen die buiten wonen, mensen die midden in de stad op een flat wonen etc.

Omdat wij Frans spreken, lijkt het wellicht noodzakelijk dat je de gastkinderen verbaal bijstaat als ze verdrietig zijn. Maar de meeste mensen bij de bus morgen, spreken geen Frans. En die kinderen lopen óók gelukzalig de bus in, omdat ze een geweldige vakantie hebben gehad. Ik wil maar zeggen: laat mijn verhalen niet De Lat zijn.


Als je aangeeft interesse te hebben, komen vrijwilligers bij je langs en ze zoeken dan ook echt naar een kind dat bij jouw situatie past. Wij wilden bijvoorbeeld heel duidelijk twee meiden, van ongeveer dezelfde leeftijd en, door onze onervarendheid, met een zekere zelfredzaamheid. De organisatie kijkt echt heel goed of de match klopt.

Bovendien: je kunt ook Nederlandse, Engelse of Duitse kinderen in huis nemen. Dat is dan met de taal ook makkelijker voor sommigen.

Ik ben een beetje aan het promoten, maar dat komt omdat de organisatie enorm kampt met teruglopende gastouderaantallen. Mensen hebben er geen zin meer in.

quote:

Op woensdag 6 augustus 2014 22:26 schreef AnneX het volgende:
het is voorbij, de franse zomer.

Dat neurie ik nu